36 ώρες στην Καρταχένα της Κολομβίας

Το παραθαλάσσιο θέρετρο της Καρταχένα στην Κολομβία έχει αναδειχθεί στην ωραιότερη πόλη των ακτών της Καραϊβικής. Η τροπική πόλη δονείται λες και υπακούει στον ρυθμό της σάλσα, προσελκύοντας Λατινοαμερικανούς και Ευρωπαίους λάτρεις της καλής ζωής με διαγωνισμούς ομορφιάς και φεστιβάλ χορού. Η πόλη διαθέτει βέβαια και την ήσυχη πλευρά της, που θα βρείτε στις εκπληκτικές παρθένες παραλίες, λίγα λεπτά από το κέντρο της Καρταχένα.

Παρασκευή
4-8 μ.μ. Τείχη και ρομαντισμός
Η Καρταχένα είναι πόλη για περπάτημα, ενώ το ιστορικό της κάστρο θυμίζει μαροκινή οχυρή όαση, με ισπανικά κτίρια 300 ετών σε έντονες χρωματικές αντιθέσεις μεταξύ ώχρας και γαλάζιου. Για να προσανατολιστείτε καλά, κάντε μια βόλτα γύρω από τα τείχη με ιππήλατο αμάξι. Μετά, περάστε από το Καφέ ντελ Μαρ για μια δροσερή γλυκιά πίνια κολάντα. Δίπλα από το σπίτι του λογοτέχνη Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, θα βρείτε το εστιατόριο Ελ Σαντίσιμο, όπου θα γευθείτε παραδοσιακές γεύσεις παντρεμένες με σύγχρονες τεχνικές.

Σάββατο
9 π.μ.-12 Καλές και άλλες Τέχνες
Δεν υπάρχουν πολλοί λόγοι για να φύγετε από την Παλιά Πόλη. Ενας από αυτούς είναι για να ανεβείτε στο μνημειώδες Καστίγιο Σαν Φελίπε, το τεράστιο οχυρό που έχτισαν οι Ισπανοί το 17ο αιώνα. Πιείτε ένα φρέσκο χυμό φρούτων από τις πλανόδιες πωλήτριες. Στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης θα γνωρίσετε τη δουλειά του καλλιτέχνη Ντάριο Μοράλες, στο Μουσείο Χρυσού, θα δείτε δείγματα κοσμημάτων των Ισπανών κατακτητών, ενώ στο Μέγαρο της Ιεράς Εξέτασης, αποτρόπαια εργαλεία βασανισμού.
1.30-11 μ.μ. Χειροτεχνία και μουσική
Στην εργατική συνοικία Γκετσεμάνι, θα βρείτε τα δύο φημισμένα εστιατόρια Λα Κάσα ντε Σοκόρο και Λα Κοτσίνα ντε Σοκόρο, με παραδοσιακά εδέσματα θαλασσινών. Πολύ κοντά, από εκεί θα βρείτε εξαίρετα δείγματα ινδιάνικης χειροτεχνίας. Παρακολουθήσετε από κοντά γάμο στον Καθεδρικό Ναό της πόλης. Τέλος, για να κλείσετε τη βραδιά, απολαύστε τοπικά συγκροτήματα στο δημοφιλές κλαμπ Λα Βιτρόλα, πίνοντας το εθνικό ποτό της Κολομβίας αγουαρντιέντε.

Κυριακή
9 π.μ. Πίσω στη Φύση
Δραπετεύστε πίσω στη Γύση στη Λα Σιενέγα, στο δάσος υδρόβιας μανγκρόβιας. Νοικιάσετε παραδοσιακό ινδιάνικο κανό και οδηγό, που θα σας ξεναγήσει στα δαιδαλώδη κανάλια του βυθισμένου δάσους. Ανάμεσα στην πυκνή βλάστηση, θα δείτε τροπικούς ερωδιούς, πελεκάνους και φλαμίνγκο, ενώ λίγες δεκάδες μέτρα από αυτά, ορθώνονται ξενοδοχεία-ουρανοξύστες.

Χρήσιμες πληροφορίες
Τι να κάνετε:
Cafe del Mar (Baluarte de Santo Domingo; 575-664-65-13; www.cafedelmarcolombia.com)
El Sant\u00EDsimo (Calle del Sant\u00EDsimo No. 8-19; 575-664-33-16; www.restauranteelsantisimo.com)
Castillo de San Felipe (www.fortificacionesdecartagena.com)
Museo de Arte Moderno (Plaza San Pedro Claver; 575-664-58-15)
La Vitrola (Calle Baloco No. 2-01; 575-660-07-11)

(πηγή: www.kathimerini.gr, 31/5/2008)

Ζαγοροχώρια (Ανατολικό Ζαγόρι)

Είναι γνωστά και «πολυτραγουδισμένα» τα Ζαγοροχώρια, αυτό το σύμπλεγμα των ορεινών χωριών βορείως των Iωαννίνων. Τα λιγότερο γνωστά και ως εκ τούτου λιγότερο τουριστικά, αλλά το ίδιο όμορφα είναι τα χωριά του ανατολικού Ζαγοριού.

H ονομασία «Ζαγόρι» είναι σλαβικής προέλευσης και χρονολογείται γύρω στον 6ο αιώνα. Ετυμολογικά σημαίνει «ζα» (=μπρος–πίσω) και «γκόρι»(=βουνό). Zαγοροχώρια ή σκέτο Zαγόρι αποκαλείται το σύμπλεγμα 47 ορεινών χωριών που χωρίζονται σε δυτικό, κεντρικό και ανατολικό Ζαγόρι.

Το τοπίο που θα δείτε είναι μοναδικό με πολύ πράσινο, νερά και ψηλές κορυφές. Τα χωριά του Ζαγοριού κυκλώνονται από το Mιτσικέλι και τις κορυφές της Πίνδου και εκεί θα βρείτε την πιο πλούσια χλωρίδα και πανίδα στην επικράτεια. Στα πυκνά δάση από δρυς, οξιές, ρόμπολα και έλατα, ζουν αγριόγατοι, ζαρκάδια, μυογαλές, αγριογούρουνα, αρκούδες, βίδρες, ασβοί, κουνάβια, αγριόγιδα και σκίουροι.

Η άνοιξη είναι η καλύτερη εποχή για να δείτε όλα αυτά και να περπατήσετε το φαράγγι του Βίκου.

Στα χωριά του Aν. Zαγοριού

Οι Λιγκιάδες είναι το κοντινότερο προς τα Ιωάννινα χωριό του Ζαγορίου και πολλοί δεν γνωρίζουν ότι αποτελεί τμήμα του. Είναι χτισμένοι στη νότια πλευρά του Μιτσικελίου, σε ύψος 940 μ. Πραγματικά αποτελούν ένα μπαλκόνι με θέα τα Ιωάννινα, ιδιαίτερα εντυπωσιακή το βράδυ με τα φώτα της πόλης.

Η Δόλιανη, από την άλλη μεριά, αποτελεί οπωσδήποτε ένα «πνευματικό» χωριό. Πρόκειται για παλιό αρχοντοχώρι, χτισμένο πάνω σε δύο δασωμένους λόφους. Το 1943, πυρπολήθηκε από τους Γερμανούς. Aπό τη φωτιά γλίτωσε η εκκλησία της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, με το εντυπωσιακό καμπαναριό της. Οπωσδήποτε να δοκιμάσετε τα μήλα της.

Το κεφαλοχώρι της περιοχής είναι το Γρεβενίτι, χτισμένο σε 980 υψόμετρο, με εξαιρετική θέα προς τα χωριά του κεντρικού Ζαγορίου. Κοντά στο χωριό θα επισκεφθείτε τη Mονή Bοτσάς ή Bουτσάς, την αρχαιότερη μονή του Zαγορίου γνωστή και ως Παναγιά Πωγωνιώτισσα. Επίσης, στα 4 χλμ. περίπου έξω από το χωριό βρίσκεται μια σπανίας καλλονής μικρή λιμνούλα με νούφαρα.

Tο Φλαμπουράρι είναι ένα καταπράσινο χωριό κτισμένο στα 1.000 μέτρα ύψος, στις νότιες πλαγιές της κορυφής Tσούκα Pόσα. Oσες φορές πέρασα είναι ζήτημα αν είδα 2-3 ανθρώπους. Παρατήρησα πως έχει δύο καφενεία που ήταν όμως αμφότερα κλειστά. Eίναι ένας παμπάλαιος οικισμός με καινούργια σπίτια σήμερα επειδή το 1943 κάηκε δύο φορές από τους Γερμανούς.

Το Σκαμνέλλι είναι ένα όμορφο χωριό με πλακόστρωτους δρόμους χτισμένο σε ύψος 1.200 μέτρα

Η Λάιστα είναι κυριολεκτικά χωμένη στο πράσινο, σε 1.000 μέτρα ύψος και οι λίγοι κάτοικοί του ασχολούνται σχεδόν αποκλειστικά με την υλοτομία.

Η Βοβούσα είναι ένα πανέμορφο Βλαχοχώρι που διασχίζει και χωρίζει στα δύο ο Aώος ποταμός. Aπέχει μόλις 77 χλμ. απο τα Iωάννινα και είναι το πιο απομακρυσμένο χωριό της ανατολικής πλευράς του Zαγορίου και μία απο τις εισόδους προς τον Eθνικό Δρυμό της Bάλια Kάλντα. Λέγεται πως την ονομασία της την οφείλει στη βοή του ποταμού.

Aξίζει ακόμα...

...να δείτε και να περπατήσετε το φαράγγι του Bίκου, το ελληνικό Γκραν Kάνυον που έχει μήκος 12 χλμ. Για να το περπατήσετε θέλετε διάθεση για περίπου 7 ώρες πεζοπορίας και βέβαια να είναι και κατάλληλος ο καιρός. Aρχίζει από το χωριό Kουκούλι και τελειώνει στην γέφυρα του Bοϊδομάτη.

Χρήσιμες πληροφορίες
Πώς θα πάτε: Oπωσδήποτε με I.X. για να μπορέσετε να γυρίσετε και να δείτε τα χωριά. Η διαδρομή που συνιστώ να ακολουθήσετε είναι μέσω Tρικάλων - Kαλαμπάκας για Mέτσοβο. Λίγο πριν από το Μέτσοβο στρίβετε δεξιά για το φράγμα των πηγών του Αώου και θα βγείτε στον δρόμο που πάει αριστερά για Γρεβενίτι και δεξιά για Φλαμπουράρι

Πού να φάτε: Aγγελος (Bωβούσα): Mια εξαίρετη ταβέρνα με μαγειρευτά και ψητά.

Βωβούσα (Βωβούσα): Στον ξενώνα λειτουργεί και εστιατόριο όπου θα φάτε εξαιρετικά «διά χειρός» Φωφώς. Α! Θα πιείτε και το πολύ καλό κόκκινο κρασί του Βίκτωρα.

(πηγή: www.kathimerini.gr, 31/5/2008)

Δυτική Ακτή Καβάλας: Παραθαλάσσιο περιβόλι

Στη Δυτική Ακτή του Νομού Καβάλας, στο Δήμο Ελευθερών, θα απολαύσετε θαυμάσια τοπία και αρχαιολογικά ευρήματα.

Χτισμένη αμφιθεατρικά γύρω από τη θάλασσα, η Καβάλα έχει καταφέρει να διατηρήσει ζωντανή την παράδοσή της. Περπατήστε μέσα από τα τείχη στις παλιές γειτονιές, στα στρωμένα με κυβόλιθους δρομάκια της. Παρατηρήστε τα σπίτια με τους χαρακτηριστικούς ξύλινους εξώστες, εκεί όπου συναντιούνται η αρχιτεκτονική της Δύσης και της Ανατολής. Επισκεφτείτε το Αρχαιολογικό Μουσείο και περπατήστε δίπλα στη θάλασσα, πριν μπείτε στο αυτοκίνητο για να επισκεφθείτε την όμορφη Δυτική Ακτή.

Οδοιπορικό
Περάστε από τη Νέα Ηρακλίτσα, 13 χλμ. από την Καβάλα, με την πεντακάθαρη παραλία. Αν είστε οπαδός των έντονων συγκινήσεων, τα Κόκκινα Βράχια είναι ιδανικά για αναρρίχηση. Λίγο αργότερα, σταματήστε στο μικρό οικισμό του Αγίου Ανδρέα, που δημιουργήθηκε το 1919 από Ρώσους καλόγερους. Πιο κάτω, η Νέα Πέραμος είναι ένα από τα σημαντικότερα τουριστικά θέρετρα της περιοχής και χτίστηκε από Έλληνες της Μικράς Ασίας πάνω στα απομεινάρια της αρχαίας Οισύμης. Επισκεφτείτε το βυζαντινό κάστρο. Σε μικρή απόσταση από τον οικισμό ξεκουραστείτε και κάνετε μπάνιο σε κάποια αμμουδερή παραλία.

Στις Ελευθερές, το χωριό των δεκατεσσάρων εκκλησιών -από τις οποίες όμως σώζεται μόνο μία-, απολαύστε τον καφέ σας στα παραδοσιακά καφενεία και αγοράστε τσίπουρο από το Ελαιοχώρι, το χτισμένο στους πρόποδες του όρους Σύμβολο από πρόσφυγες του Πόντου. Μέσα σε ένα καταπράσινο τοπίο βρίσκεται το Μυρτόφυτο, οι περισσότεροι από τους κατοίκους του οποίου ασχολούνται με την καλλιέργεια αμπελιών. Εκεί μπορείτε να περιηγηθείτε στο σύγχρονο εμφιαλωτήριο κρασιού!

Στη Φωλιά θα περπατήσετε μέσα στη φύση και θα επισκεφθείτε το βυζαντινό πύργο που χτίστηκε γύρω στον 13ο - 14ο αιώνα. Η περιοχή με το σύγχρονο αρδευτικό φράγμα της έχει εξελιχθεί πλέον σε σημαντικό υδροβιότοπο, στον οποίο βρίσκουν καταφύγιο πολλά είδη πουλιών. Συνεχίστε το οδοιπορικό σας προς την Κάριανη -οικισμό χτισμένο αμφιθεατρικά με μαγευτική θέα στη θάλασσα- και θαυμάστε το ιδιαίτερο καμπαναριό του χωριού. Στον Ακροπόταμο θα συναντήσετε μεγάλες εκτάσεις καλλιεργειών σιταριού και καπνού, ενώ λίγα χιλιόμετρα νοτιότερα θα βρείτε τα Λουτρά Ελευθερών με τα διάσημα ιαματικά νερά τους. Στο Ορφάνι επισκεφθείτε το σωζόμενο τμήμα του βυζαντινού κάστρου ενώ στο Οφρύνιο χαλαρώστε με μια ήρεμη βόλτα στο καταπράσινο πευκοδάσος και κολυμπήστε στην πεντακάθαρη ακτή Ορφανού.

(πηγή: www.7merestv.gr, 30/5/2008)

Σινιάλ, νέος «Πύργος» στο Παρίσι

Το σχέδιο του πολυβραβευμένου Γάλλου αρχιτέκτονα Ζαν Νουβέλ για τον ουρανοξύστη «Σινιάλ» της συνοικίας της Ντεφάνς στο Παρίσι επελέγη από την αρμόδια επιτροπή, που θέλει με το έργο αυτό να δώσει νέα πνοή στην Ντεφάνς. Το σχέδιο ανάπλασης της συνοικίας, που φιλοξενεί τα αρχηγεία των μεγαλύτερων γαλλικών και διεθνών εταιρειών, αποτελεί προσωπική επιδίωξη του σημερινού προέδρου της Γαλλίας, Νικολά Σαρκοζί, από το 2006, εποχή κατά την οποία κατείχε την προεδρία του Συμβουλίου του νομού του «Ανω Σηκουάνα». Η επιλογή του 62χρονου Ζαν Νουβέλ, που τιμήθηκε με το βραβείο Πρίτσκερ 2008 (το «Νομπέλ» αρχιτεκτονικής) δεν εξέπληξε, καθώς ο Γάλλος αρχιτέκτονας εξασφάλισε θετικές κριτικές για προηγούμενα έργα του, όπως το Μουσείο Μπρανλί, το Ινστιτούτο του Αραβικού Κόσμου και το Μουσείο του Λούβρου στο Αμπού Ντάμπι.

Σκληρός ανταγωνισμός
Τα ονόματα των πέντε φιναλίστ αρχιτεκτόνων είχε παρουσιάσει ο γενικός γραμματέας του κυβερνώντος UMP, Πατρίκ Ντεβετζιάν, διάδοχος του Νικολά Σαρκοζί στην προεδρία του Συμβουλίου του Ανω Σηκουάνα. Ο ανταγωνισμός υπήρξε σίγουρα σκληρός, καθώς εκτός από τον Νουβέλ, στον κατάλογο περιλαμβάνονταν ο Ζακ Φεβριέ, ο σερ Νόρμαν Φόστερ, ο Ντάνιελ Λάιμπσκιν και ο Ζαν-Μισέλ Ουιλμότ.

Οι φιλοδοξίες του Νουβέλ μοιάζουν να μην έχουν όρια. «Στον σημερινό παρισινό ουρανό υπάρχει μόνο ένα εικονικό κτίριο στο υψόμετρο των 300 μέτρων. Πρόκειται για την “κυρία Αϊφελ”. Η δημιουργία δεύτερου τέτοιου κτίσματος προκαλεί δέος... Θα δημιουργήσουμε μία νέα τυπολογία ουρανοξύστη, που θα αντικατοπτρίζει τη μεγάλη ποικιλία των ενοίκων. Είμαστε μάρτυρες της γέννησης νέου αστικού σχεδιασμού. Αποδεικνύουμε ότι η αστική μίξη είναι εφικτή και στην κατακόρυφη πόλη», ανέφερε σε χθεσινή του ανακοίνωση το γραφείο του Νουβέλ.

Ο ουρανοξύστης, που θα ολοκληρωθεί έως το 2014, θα αποτελείται από σκυρόδεμα, γυαλί και ατσάλι, ενώ το ύψος του θα φθάνει τα 301 μέτρα, λίγο κοντύτερος από τον Πύργο του Αϊφελ και τα 324 μέτρα του. Το κτίσμα θα βρίσκεται περικυκλωμένο από κατάφυτο πάρκο, ενώ οι 71 όροφοί του θα χωρίζονται σε τέσσερις κύβους, με εστιατόρια και καταστήματα στο ισόγειο, τα γραφεία να καταλαμβάνουν το μεσαίο κύβο, μαζί με ξενοδοχείο 333 δωματίων, και -τέλος- πολυτελή διαμερίσματα στους τελευταίους ορόφους.

Γυάλινες στοές
Κάθε τμήμα θα είναι χτισμένο γύρω από γιγάντια περίστυλο στοά, που θα επιτρέπει την είσοδο φυσικού φωτός και θα διαθέτει κήπους και δημόσιους χώρους. Τα γυάλινα τοιχία της στοάς θα ανοίγουν τους θερινούς μήνες. Οι τεράστιες χρωματιστές γυάλινες επιφάνειες των στοών θα είναι ορατές από απόσταση πολλών χιλιομέτρων.

Οι σχεδιαστές του ουρανοξύστη, που θα έχει κόστος 600 εκατομμυρίων ευρώ, φιλοδοξούν να δημιουργήσουν «πράσινο» κτίριο, που θα επιτυγχάνει 50% οικονομία ενέργειας, χάρη σε συστοιχίες ηλιακών κατόπτρων και ανεμογεννήτριες, που θα τοποθετηθούν στην οροφή του. Την ίδια ώρα, η αρχιτεκτονική ομάδα αποφάσισε να τοποθετήσει καθρέφτες στα περβάζια των παραθύρων, ώστε οι εσωτερικοί χώροι να φωτίζονται επαρκώς από το φως του ήλιου.

Τα κτίρια του Νουβέλ βρίσκονται σε όλο τον κόσμο, από την Ιαπωνία έως την Ιταλία και από την Γερμανία έως και τις ΗΠΑ. Στις αρχές της δεκαετίας του 1990, ο Νουβέλ σχεδίασε ουρανοξύστη ύψους 400 μέτρων για τη συνοικία της Ντεφάνς, τον οποίο ονόμασε ο «Πύργος Χωρίς Τελειωμό». Το σχέδιό του δεν ολοκληρώθηκε, όμως, ποτέ.

Κατεδάφιση 17 κτιρίων
Στη συνοικία της Ντεφάνς εργάζονται καθημερινά πάνω από 400.000 άνθρωποι, ενώ 2.500 εταιρείες διατηρούν εκεί τα αρχηγεία τους. Σύμφωνα με το σχέδιο ανάπλασης του 2006, 17 γερασμένα κτίρια της περιοχής θα κατεδαφισθούν μέχρι το 2013, δίνοντας τη θέση τους σε ουρανοξύστες, καταστήματα και πάρκα.


(πηγή: www.kathimerini.gr, 29/5/2008)

Επιστροφή στην Gaudiland, Βαρκελώνη

Πάνω από τις καμινάδες της Λα Πέδρα στο πλακόστρωτο της Ράμπλας, στα στενά της Μπαρτσελονέτα ή στην κοσμοπολίτικηγραμμή της παραλίας, η Βαρκελώνη δικαιώνει απόλυτα την αίσθηση μιας πόλης που σου γεννά την επιτακτική ανάγκη να την επισκεφτείς ξανά (και ξανά).

Δεν ήταν η πρώτη φορά που βρισκόμουν στη Βαρκελώνη, κι όμως, μέρη που πρωτοαντίκριζα τα ένιωσα δικά μου, ενώ πράγματα που είχα ξαναδεί έλαμψαν στα μάτια μου με πρωτόγνωρο τρόπο. Προσεγγίζοντας την πόλη από αέρος, είδα πρώτα την εκτεταμένη βιομηχανική ζώνη και έπειτα την πρωτεύουσα της Καταλονίας να ξεκινάει από τη θάλασσα, για να εκταθεί μέχρι τους λόφους στα βορειοδυτικά. Στη διαδρομή από το αεροδρόμιο, αισθάνθηκα για μια ακόμη φορά το γνώριμο συναίσθημα που επιμένει πάντα να με επισκέπτεται στις πρώτες μου στιγμές σε μια ευρωπαϊκή μεγαλούπολη: Βίωσα μία ακαθόριστη θαλπωρή βλέποντας τις πλατείες, τα γωνιακά μπαρ (ή παμπ ή μπιστρό ή όπως αλλιώς λέγονται, ανάλογα με το πού βρίσκονται), τις αφίσες στους τοίχους οι οποίες αναφέρονται σε κάποιο γεγονός που ίσως γινόμουν κοινωνός του, τους ανθρώπους που βάδιζαν βιαστικοί ή σχημάτιζαν παρέες στη γλυκιά βραδιά, τις κατοικίες της κάθε γειτονιάς που έμοιαζαν να γνωρίζουν καλά ότι, πέρα από τα μνημεία και τα «αξιοθέατα», είναι αυτές που συνθέτουν τον πραγματικό χαρακτήρα μιας πόλης.

Το πρωινό ζητάει την πρώτη βόλτα, έτσι ξεκινάμε τη δική μας από το Εϊχάμπλε -όπου μέναμε- προς τη θάλασσα, την παραλία, την καρδιά του μεσογειακού λιμανιού. Κρυμμένα πίσω από τα σύμβολα της κατανάλωσης που κάνουν όλες τις πόλεις να μοιάζουν ισοπεδωτικά απαράλλαχτες, τα στοιχεία της ιστορίας τις διαφοροποιούν. Εντάξει, η Βαρκελώνη είναι μία σύγχρονη μεσογειακή μητρόπολη όπως λένε όλοι οι οδηγοί, εδώ όμως η ιστορία είναι παρούσα παντού, όχι με αποστειρωμένο, μουσειακό τρόπο αλλά μέσα από τη ζωντανή τέχνη, που αποτελεί την απτή παράδοσή της. Μακριά από την πρωτεύουσα της παλιάς αυτοκρατορίας, τη Μαδρίτη, αντιλαμβάνονται την ύπαρξή τους ξέχωρα από την κεντρική κυβέρνηση της Ισπανίας από τον 8ο αιώνα κιόλας, όταν αυτοπροσδιορίστηκαν ως «Καταλανοί», μιλώντας τα catalan, ιδίωμα που φέρνει λίγο στην langue d' oc, την παλιά γλώσσα της Νότιας Γαλλίας.

Βαδίζοντας στη Ράμπλας, το διάσημο κεντρικό δρόμο που καταλήγει στο λιμάνι ξεκινώντας από την κεντρική Πλάθα Καταλούνια, συναντάμε ένα πανηγύρι χρωμάτων και τεχνοτροπιών: Κάθε τμήμα της έχει και διαφορετικό όνομα: Ράμπλα ντελ Εστουντίς, Ράμπλα ντε Σαν Χοσέπ, Ράμπλα ντελ Καπουτσίνς, Ράμπλα ντε Σάντα Μόνικα. Κατηφορίζουμε στην κοσμοπλημμύρα, στριμωχνόμαστε ανάμεσα στους πάγκους που πουλούν λουλούδια, ωδικά πουλιά και εξωτικά ζώα, δίπλα στους καλλιτέχνες του δρόμου, τα χιλιάδες πρόσωπα και τα φευγαλέα βλέμματα. Η Ράμπλας υπήρξε κάποτε ποταμός και αυτό παραμένει μέχρι σήμερα, ένα πολύχρωμο και πολύβουο ανθρώπινο ποτάμι.

Η Βαρκελώνη είναι μια μητρόπολη της τέχνης και ζωγράφοι όπως ο Πάμλπο Πικάσο, ο Χουάν Μιρό και ο Άντονι Τάπιες διαθέτουν μουσεία αφιερωμένα σε αυτούς. Επιπλέον βόρεια της Βαρκελώνης βρίσκεται η Φιγκέρας όπου και η κατοικία-μουσείο του Σαλβαδόρ Νταλί και μια επίσκεψη μέχρι εκεί είναι απαραίτητη αν υπάρχει χρόνος. Πλησιάζοντας στο τέλος της Ράμπλας συναντάς στα αριστερά σου ένα μικρό αρ-ντεκό καφέ που ξεχωρίζει. Λέγεται Καφέ ντελ Οπερά και μπαίνοντας μπορείς να φανταστείς τις γενιές των ανθρώπων που πέρασαν από εκεί σε μια σκηνή που εκτυλίσσεσαι απαράλλακτα επί έναν ολόκληρο αιώνα.

Αριστερά από το Καφέ ντελ Οπερά, βρισκόμαστε στην Πιάτσα Ρεάλ, στις παρυφές της παλιάς γειτονιάς της πόλης του Μπάριο Γκόθικο με τους αλλόκοτους φανοστάτες. Ακολουθώντας κάποιο από τα ακτινωτά σοκάκια, χανόμαστε σε δρόμους περίκλειστους από ψηλά κτίρια που μοιάζουν να γέρνουν πάνω σου. Μερικά από αυτά τα σοκάκια είναι εντελώς έρημα, άλλα υπάρχουν μικρές αγορές που προσφέρουν κάθε λογής πραμάτεια.

Συνεχίζουμε τον περίπατό μας και φτάνουμε σε μια άλλη, μικρότερη πλατεία που το όνομά της με κάνει να χαμογελάσω. Λέγεται πλατεία Τζορτζ Όργουελ από τον μεγάλο Βρετανό συγγραφέα που βρέθηκε στην Καταλονία το 1936 συμμετέχοντας στον αντιφασιστικό αγώνα, για να αφήσει ένα από τα ομορφότερα χρονικά εκείνης της αναμέτρησης της ουτοπίας με το σκοτάδι: το Προσκύνημα στην Καταλονία.

Απαραίτητη επίσκεψη αν θέλει κάποιος να έχει μια εικόνα της ιστορίας του τόπου είναι το Μουσείο Ιστορίας της Καταλονίας (αναζητήστε τον αγγλικό κατάλογο γιατί τα εκθέματα παρουσιάζονται στα καταλανικά), που βρίσκεται στην Μπαρτσελονέτα, την παλιά ψαράδικη συνοικία της πόλης. Έτυχε να βρεθούμε εκεί μια μέρα τοπικής γιορτής και χαρήκαμε τους ντόπιους να χορεύουν τον παραδοσιακό κυκλικό χορό, τη sardada, χαρακτηριστικό της τοπικής παράδοσης των Καταλανών, μαζί με τις ανθρώπινες πυραμίδες (castellers), το αγαπημένο τους παιχνίδι, σύμβολο του ελεύθερου πνεύματος και του πείσματος της Καταλονίας.

Ανηφορίζοντας ξανά το Εϊχάμπλε, βλέπουμε στο βάθος να δεσπόζουν οι μυτερές απολήξεις της Σαγράδα Φαμίλια (Αγία Οικογένεια), του ναού που η ανέγερσή του άρχισε το 1882 από τον Φρανθίσκι Βιγιάρ, για να την αναλάβει ένα χρόνο μετά ο Αντόνιο Γαουδί. Οι διαστάσεις και η πολυπλοκότητα του κτιρίου δικαιολογούν το γεγονός ότι η κατασκευή του συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Κυριότερος εκφραστής του modernism, της καταλανικής εκδοχής της αρ νουβό, ο Αντόνιο Γαουδί συνδύασε αρμονικά τις πολλές επιρροές που συνωστίζονται στον πολιτιστικό ορίζοντα της Βαρκελώνης, καταθέτοντας μια αρχιτεκτονική πρόταση που παραμένει ανεπανάληπτη. Αντλώντας τα μοτίβα του από τη φύση (ίσως γι' αυτό τα έργα του, όσο αλλόκοτα και απόκοσμα κι αν δείχνουν με την πρώτη ματιά, παραμένουν φιλικά), άφησε μια τεράστια κληρονομιά στην πόλη στην οποία έζησε και αγάπησε.

Η Sagrada Familia, η La Pedrera, η Casa Battlo, το Palau Guell και το Park Guell στα βόρεια της πόλης δεν αποτελούν απλώς αρχιτεκτονικά αξιοθέατα αλλά και μαρτυρίες μιας περιπετειώδους πνευματικής διαδρομής που άγγιξε τα άκρα με βαρύτατο προσωπικό κόστος: Όταν ο Γαουδί άφησε την τελευταία του πνοή το 1926, χτυπημένος από ένα τραμ σε μια από τις περιπλανήσεις του στην πόλη, πάμφτωχος, κυριευμένος από το πάθος της ολοκλήρωσης της ανέγερσης της Σαγράδα Φαμίλια, έμοιαζε τόσο με ανώνυμο άστεγο που πέρασαν μέρες ώσπου να αναγνωριστεί η σορός του.

Άλλη μια ιστορία ανάτασης με πικρό τέλος, όπως οι χιλιάδες που γράφει τούτη η πόλη και η ίδια η ζωή. Η Βαρκελώνη είναι μια πόλη των ανθρώπων, αφήνει συναισθήματα, όνειρα, δυσκολίες και οράματα να πλανηθούν ελεύθερα στον αέρα, πάνω από τις καμινάδες της Λα Πεδρέρα που θυμίζουν ιππότες της αποκάλυψης πάνω από τους πύργους της Σαγράδα Φαμίλια, πάνω από το Μοντχούικ όπου βρίσκεται το μουσείο του Χουάν Μιρό, πάνω από τα σοκάκια του Μπάριο Γκόθικο, και τα φαρδιά πεζοδρόμια του Εϊχάμπλε....
Address Book
Αν ξέρεις αυτές τις διευθύνσεις νιώθεις Καταλανός!
2EAT

ELS PESCADORS
Plaça Prim1 (Pueblo Nuevo) Barcelona
www.elspescadors.com
1 μ.μ.-4 μ.μ. & 8 μ.μ.-12 μ.μ.

CAL PEP
Pl. de les Olles, 8 (Ciutat Vella) Barcelona
www.calpep.com

QUIMET & QUIMET
C/Poeta Cabanyes, 25 ( Poble Sec) Barcelona
2BYE

ESPLAI SHOP
Carrer del Pi, 1
Design, street, skate

LIMITED EDITIONS IN BARCELONA
Duc de la Victoria, 8 (Ciutat Vella)

MOI LA FEMME
Paris, 215, Barcelona
www.moilafemme.com

VINÇON
Paseo de Gracia, 96 Barcelona
www.vincon.com
2BE

CITY HALL
Rambla de Catalunya, 2-4, Barcelona
www.ottozutz.com

BALMES 88
Balmes, 88

ESTRELLA DAMM PRIMAVERA SOUND 2008
29-30/5
Είσοδος €50
29/5: Portishead, Public Enemy, De La Soul, Explosions In The Sky, Shipping News, Caribou, The Notwist
30/5: Portishead, Cat Power, Devo, The Sonics, Sebadoh, The Go! Team, The Rumble Strips

MUSEUM OF MODERN ART OF BARCELONA
Parc Ciutadella (Barceloneta) Barcelona

PICASSO MUSEUM IN BARCELONA
C. Montcada, 15-23 (El Born)
www.museupicasso.bcn.cat

PARK GUELL OF ANTONI GAUID IN BARCELONA
Carrer D'Olot
Palau GÁell
Nou de la Rambla, 3-5. (El Raval)

(πηγή: www.lifo.gr, 29/5/2008)

Η αναγέννηση του Βιετνάμ

Αρχαίος πολιτισμός, οργιώδης βλάστηση, κοσμοπολίτικες ανέσεις, εξαιρετική κουζίνα, φθηνές αγορές και φιλόξενοι κάτοικοι δημιουργούν τις κατάλληλες προϋποθέσεις για ένα αξέχαστο ταξίδι.

Γιατί Βιετνάμ τώρα;
Τριάντα τρία χρόνια μετά τη λήξη του πολέμου, το Βιετνάμ αποτελεί ταξιδιωτικό παράδεισο. Παρά το γεγονός ότι στην πλούσια ιστορία του, των δύο χιλιάδων και πλέον ετών, υπέφερε τα πάνδεινα από Κινέζους, Γάλλους και Αμερικανούς, απορρόφησε διάφορα στοιχεία της κουλτούρας τους, δημιουργώντας ένα μοναδικό κράμα πολιτισμών. Στο Βιετνάμ συνυπάρχουν κινέζικες παγόδες, βουδιστικοί ναοί με ινδουιστική αρχιτεκτονική, μοναστήρια, βουλεβάρτα που θυμίζουν Παρίσι, ίντερνετ καφέ, ήχοι γαλλικών, αγγλικών και κινέζικων σε αρμονία με το περιβάλλον.
Πώς είναι το Βιετνάμ;

Οι Βιετναμέζοι περιγράφουν τη χώρα τους σαν ένα κομμάτι μπαμπού που στις άκρες του υπάρχουν δυο κρεμασμένα καλάθια ρυζιού: το εύφορο Δέλτα του Μεκόνγκ στο νότο και το Δέλτα του Κόκκινου Ποταμού στο βορρά. Η στενόμακρη χώρα έχει μήκος 1.600 χλμ., ακτογραμμή 3.200 χλμ., και σύγχρονη τουριστική υποδομή.

ΑΝΟΪ
Η Ασημένια Πόλη άρχισε να αναπτύσσεται περίπου πριν από χίλια χρόνια στις όχθες του Κόκκινου Ποταμού, ανάμεσα σε εφτά λίμνες. Αποτελεί το πολιτικό, διοικητικό και πολιτιστικό κέντρο της χώρας με πληθυσμό περισσότερο από 2.000.000. Το κλίμα είναι υγρό και η πόλη έχει συχνά μια ασημόγκριζη όψη, λόγω της συννεφιάς που καλύπτει τον ουρανό.

Νωρίς το πρωί, λίγο μετά τις 5 και μισή, χιλιάδες κάτοικοι της πόλης κάνουν tai chi γύρω από τις λίμνες στα δεκάδες πάρκα και στα φαρδιά βουλεβάρτα με τα όχι ιδιαίτερα ψηλά κτίρια που χαρακτηρίζουν την πρωτεύουσα. Τα πιο ζωντανά σημεία της πόλης στη διάρκεια της ημέρας είναι οι υπαίθριες ή σκεπαστές αγορές τροφίμων και ειδών πρώτης ανάγκης.

Στην περιοχή Old Quarter μπορείτε να «ζήσετε» το πλούσιο παρελθόν της πρωτεύουσας και να έρθετε σε επαφή με τη σημερινή της πραγματικότητα. Καταστήματα που πωλούν μετάξι γειτονεύουν με άλλα που πωλούν ασημικά και αντίκες δίπλα σε καφέ και εστιατόρια του δρόμου. Κοντά σε αυτά ξεφυτρώνουν ιερές παγόδες, βουδιστικοί ναοί, σύγχρονες γκαλερί.

Όταν νυχτώνει, το Ανόι δεν έχει να προσφέρει πολλά στον επισκέπτη . Το «καυτό» σημείο του Ανόι τη νύχτα είναι το Apocalypse Now (Sc Hoa Ma) με όλες τις φυλές του Ισραήλ, εξαιρετική μουσική και φτηνή μπίρα. Αν σας αρέσει η Jazz, το Cau Lac Bo Nhak Jazz Club (31 Luong Van Can, Old Quarter) δεν έχει είσοδο και φιλοξενεί ό,τι καλύτερο υπάρχει σε Βιετναμέζους μουσικούς.

Στα μαγαζιά της πρωτεύουσας και στη νυχτερινή αγορά βρίσκεις πολλά αντικείμενα κατάλληλα για δώρα ή διακόσμηση σε εντυπωσιακά χαμηλές τιμές.

ΧΟ ΤΣΙ ΜΙΝΧ ΣΙΤΙ
Η Σαϊγκόν δεν κοιμάται ποτέ, λες και όλοι είναι απασχολημένοι συνεχώς με κάτι: αγορές, πωλήσεις, μελέτη, κατασκευή, ράψιμο, φλερτ, μαγείρεμα. Τα πάντα σε διαρκή κίνηση. Κάθε στιγμή στο δρόμο κινείται ένα ποτάμι από κορεάτικα «παπιά». Στα φανάρια κινείσαι αποφασιστικά, χωρίς στάσεις, κοιτώντας πάντα μπροστά και ποτέ προς τα πίσω, κάτι που ταιριάζει απόλυτα στην επίσημη κομματική θέση και γραμμή. Η συμπρωτεύουσα, με 8.000.000 κατοίκους, χτισμένη το 18ο αιώνα στις όχθες του ποταμού Σαϊγκόν, αποτελεί σήμερα το μεγαλύτερο οικονομικό και εμπορικό σταυροδρόμι της χώρας . Η Σαϊγκόν έγινε πρωτεύουσα της Cochin china το 1862, και το 1954, με τη φυγή των Γάλλων, έγινε πρωτεύουσα του Νότιου Βιετνάμ μέχρι την 30ή Απριλίου 1975, οπότε και μετονομάστηκε σε Xo Τσι Μινχ Σίτι.|

Αξίζουν επίσκεψη το Μουσείο Μνήμης του Πολέμου, το Ιστορικό Μουσείο, το κεντρικό ταχυδρομείο της Σαϊγκόν (σχεδιασμένο από τον Alexandre Gustave Eiffel), η αγορά Ben Thanh Market, η Cholon ή Chinatown με τις παγόδες και τα εξωτικά καταστήματα και οι δύο κεντρικές οδοί, η Ντονγκ Κόι και η Του Ντο με τα πολυτελή καταστήματα.

Μια «πόλη που δεν κοιμάται» διαθέτει όλα τα απαραίτητα για να της δοθεί ο χαρακτηρισμός. Η επιβεβαίωση προκύπτει από επισκέψεις στα Q Bar (7Congtruong Lam Son), Apocalypse Now (2C Thi Sach, District 1) και Saigon, Saigon (Caravelle Hotel).

Στην πόλη υπάρχουν πολλά καταστήματα που πωλούν μετάξι, κοσμήματα, αντίκες (ιδιαίτερα μεγάλη ποικιλία σε παλαιά ρολόγια), αντικείμενα από λάκα, κεντήματα και έτοιμα ενδύματα, αθλητικά παπούτσια, κεραμικά και λαϊκή τέχνη. Το παζάρι είναι ένα νέο σπορ στο οποίο πρέπει να ασκηθείτε. Δεν θα βρείτε την πανσιόν στη Σαϊγκόν όπου η 16χρονη τότε Μαργκερίτ Ντυράς έζησε τον πρώτο έρωτά της με τον δώδεκα χρόνια μεγαλύτερό της Κινέζο Σολάν, που ήταν η αφορμή για να γράψει τον Εραστή.

Τα καταστήματα είναι ανοιχτά όλες τις μέρες της εβδομάδας από τις 8 το πρωί ως τις 7 το απόγευμα. Η Σαϊγκόν είναι το κατάλληλο μέρος για ημερήσιες εντυπωσιακές εκδρομές στο Δέλτα του Μεγκόγκ και στο ιστορικό Κου Τσι. Η πρωινή αγορά στο ποτάμι, τα ψαροχώρια, τα κανάλια με την αδιάκοπη κίνηση και η τροπική βλάστηση συνθέτουν το πολύχρωμο σκηνικό του εύφορου Δέλτα.

Αν το Ανόι είναι ταυτισμένο με τις αρχαίες παραδόσεις της χώρας, τότε η Σαιγκόν αποκαλύπτει το δυναμικό της μέλλον.

Survival Guide
TOP12
1. Bόλτα με cyclo στο Ανόι
2. Εκδρομή με ελικόπτερο και πλοίο στον κόλπο Χαλόνγκ
3. Νυχτερινή αγορά & Old Quarter Ανόι
4. Απαγορευμένη πόλη Χουέ
5. Ιαπωνική Γέφυρα &παλιά εμπορικά Χόι Αν
6. Εθνολογικό Μουσείο Ανόι
7. Μουσείο Πολέμου Χο Τσι Μινχ& Τούνελ Κου Τσι
8. Δέλτα Μεκόνγκ
9. Μι Σον και Μουσείο Τσαμ (Ντανάνγκ)
10. Garden Rest. Sofitel Metopole, Hanoi
11. Evason ana mandara resort, Nha Trang
12. Βιετναμέζικος καφές (Τρανγκ Νγκουγιέν 4)

EAT
Ξεχωριστές γεύσεις και μεγάλη ποικιλία από λιχουδιές χαρακτηρίζουν την ευφάνταστη κουζίνα της περιοχής. Η λαϊκή ρήση «τρώμε οτιδήποτε έχει τέσσερα πόδια εκτός από το τραπέζι» ίσως φανεί τραβηγμένη εκδοχή, μα είναι 100% αληθινή. Φάτε άφοβα και δεν θα μετανιώσετε!

(πηγή: www.lifo.gr, 29/5/2008)

ΠΡΟΣΟΧΗ! ΚΛΕΒΟΥΝ

Οι κλοπές με θύματα τουρίστες είναι κάτι το συνηθισμένο. Λάβετε τα μέτρα σας. Μην κυκλοφορείτε «φορτωμένοι» με όλα τα χρυσαφικά σας. Μην κρατάτε τη φωτογραφική σας μηχανή ή βιντεοκάμερα από το κορδόνι. Σακίδιο ή τσάντα, πάντοτε μπροστά σας. Οι πόλεις που ακολουθούν κατέχουν τα σκήπτρα στις κλοπές.

1. ΚΙΝΓΚΣΤΟΝ/ ΤΖΑΜΑΪΚΑ
2. ΡΙΟ/ ΒΡΑΖΙΛΙΑ
3. ΠΟΛΗ ΤΟΥ ΜΕΞΙΚΟ
3. ΑΓΙΑ ΠΕΤΡΟΥΠΟΛΗ
4. ΚΕΪΠ ΤΑΟΥΝ
5. ΡΩΜΗ
6. ΒΑΡΚΕΛΩΝΗ
7. ΜΠΟΥΕΝΟΣ ΑΪΡΕΣ
8. ΚΑΡΑΚΑΣ
9. ΜΠΑΝΓΚΟΚ
10. ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΦΕΣΤΙΒΑΛ

(πηγή: www.lifo.gr, 29/5/2008)

Αποκαλυπτήρια μνημείου στο Βερολίνο για τους ομοφυλόφιλους-θύματα των ναζί

Το μνημείο που είναι αφιερωμένο στους δεκάδες χιλιάδες ομοφυλόφιλους, άνδρες και γυναίκες, θύματα του Ολοκαυτώματος που διώχθηκαν και εκτελέστηκαν στη ναζιστική Γερμανία, εγκαινιάστηκε την Τρίτη στο Βερολίνο, 75 ακριβώς χρόνια από την έφοδο και δημόσια καύση των βιβλίων που έγινε έξω από τα γραφεία του Ινστιτούτου για τη Σεξουαλική Επιστήμη του Μάγκνους Χίρτφελντ και η οποία σήμανε την έναρξη της εκστρατείας του ναζιστικού καθεστώτος κατά της ομοφυλοφιλίας.

Οι γερμανικές Αρχές όμως προσπαθούν να κρατήσουν χαμηλά τους τόνους έτσι ώστε να αποφευχθεί η νεοναζιστική βία και στις τελετές που θα γίνουν στον κήπους τους Τιεργκάρντεν, λίγα μέτρα από την πύλη του Βρανδεμβούργου, θα παραστούν μόνο ένας μικρός αριθμός αξιωματούχων, με επικεφαλής τον δήμαρχο του Βερολίνου Κλάους Βοβεράιτ, ο οποίος έχει ανοιχτά δηλώσει ότι είναι ομοφυλόφιλος.

Το μνημείο βρίσκεται ακριβώς απέναντι από το Μνημείο του Εβραϊκού Ολοκαυτώματος. Πρόκειται για δύο μνημεία, η κατασκευή των οποίων είχε καθυστερήσει διότι αποτέλεσαν μέρος μιας συζήτησης για το κατά πόσο οι κρατούμενοι των στρατοπέδων συγκέντρωσης των ομοφυλοφίλων πρέπει να συμπεριληφθούν στο μνημείο του Ολοκαυτώματος ή όχι.

Η συζήτηση πρόκρινε τη δεύτερη άποψη και έτσι αποφασίστηκε να δοθεί στους ομοφυλόφιλους το δικό τους μνημείο, το οποίο σχεδιάστηκε από τους Δανο-Νορβηγούς καλλιτέχνες Μίκελ Ελμγκρέεν και Ίνγκαρ Ντρανγσετ και είναι μία απλή ορθογώνια γκρι πέτρα ύψους περίπου 4 μέτρων χωρίς κανένα στολίδι.

Ο επικεφαλής της επιτροπής του μνημείου για το ολοκαύτωμα των ομοφυλοφίλων Αλμπερτ Έκερτ είπε ότι διακατέχεται από συναισθήματα χαράς και λύπης.

«Χαίρομαι γιατί το μνημείο είναι έτοιμο για την 75η επέτειο των εφόδων κατά του ιδρύματος αλλά λυπάμαι γιατί έκανε τόσο καιρό να γίνει» είπε ο Έκερτ ο οποίος σημείωσε ότι οι ομοφυλόφιλοι που είχαν συλληφθεί από τους ναζί, εξακολουθούσαν να είναι στη φυλακή και τις δεκαετίες του 1950 και του 1960 διότι οι νόμοι εναντίον της ομοφυλοφιλίας εξακολουθούσαν να ισχύουν μέχρι το 1969.

Σε ό,τι αφορά στο ενδεχόμενο νεοναζιστικής βίας, ο Έκερτ είπε ότι πρόκειται για μία πραγματική απειλή ενώ προσέθεσε ότι «δεν είναι γνωστό πόσοι ομοφυλόφιλοι πέθαναν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης γιατί πολλοί ήταν είτε Εβραίοι, είτε κομμουνιστές» και τόνισε ότι «αυτό το μνημείο είναι για όλους».

Ο Μάγκνους Χίρτσφελντ, πρωτοπόρος της υπεράσπισης των δικαιωμάτων των ομοφυλοφίλων, ήταν ένας Εβραίος γιατρός, ο οποίος αφιέρωσε τη ζωή του στη μελέτη της ομοφυλοφιλίας και στην πίεση στη γερμανική κυβέρνηση να ακυρώσει τους νόμους που καθιστούσαν παράνομη την ομοφυλόφιλη συμπεριφορά ακόμη και μεταξύ συναινούντων ενηλίκων.

Για αυτή του τη δουλειά, έγινε στόχος των ναζί, οι οποίοι τον χαρακτήρισαν ως παράδειγμα της εκφυλιστικής επιρροής των Εβραίων και των μπολσεβίκων που μεταδόθηκε στην αγνότητα του γερμανικού λαού, δελεάζοντας την Άρια φυλή σε νόθα και καταστρεπτική διαστροφή.

Το ίδρυμά του λεηλατήθηκε στις 10 Μαΐου του 1933 και ο ίδιος πέθανε εξόριστος στη Γαλλία δύο χρόνια αργότερα, στις 14 Μαΐου 1935, την ημέρα των 67ων γενεθλίων του.

(πηγή: www.in.gr, 28/5/2008)

Αποκαλυπτήρια μνημείου στο Βερολίνο για τους ομοφυλόφιλους-θύματα των ναζί

Το μνημείο που είναι αφιερωμένο στους δεκάδες χιλιάδες ομοφυλόφιλους, άνδρες και γυναίκες, θύματα του Ολοκαυτώματος που διώχθηκαν και εκτελέστηκαν στη ναζιστική Γερμανία, εγκαινιάστηκε την Τρίτη στο Βερολίνο, 75 ακριβώς χρόνια από την έφοδο και δημόσια καύση των βιβλίων που έγινε έξω από τα γραφεία του Ινστιτούτου για τη Σεξουαλική Επιστήμη του Μάγκνους Χίρτφελντ και η οποία σήμανε την έναρξη της εκστρατείας του ναζιστικού καθεστώτος κατά της ομοφυλοφιλίας.

Οι γερμανικές Αρχές όμως προσπαθούν να κρατήσουν χαμηλά τους τόνους έτσι ώστε να αποφευχθεί η νεοναζιστική βία και στις τελετές που θα γίνουν στον κήπους τους Τιεργκάρντεν, λίγα μέτρα από την πύλη του Βρανδεμβούργου, θα παραστούν μόνο ένας μικρός αριθμός αξιωματούχων, με επικεφαλής τον δήμαρχο του Βερολίνου Κλάους Βοβεράιτ, ο οποίος έχει ανοιχτά δηλώσει ότι είναι ομοφυλόφιλος.

Το μνημείο βρίσκεται ακριβώς απέναντι από το Μνημείο του Εβραϊκού Ολοκαυτώματος. Πρόκειται για δύο μνημεία, η κατασκευή των οποίων είχε καθυστερήσει διότι αποτέλεσαν μέρος μιας συζήτησης για το κατά πόσο οι κρατούμενοι των στρατοπέδων συγκέντρωσης των ομοφυλοφίλων πρέπει να συμπεριληφθούν στο μνημείο του Ολοκαυτώματος ή όχι.

Η συζήτηση πρόκρινε τη δεύτερη άποψη και έτσι αποφασίστηκε να δοθεί στους ομοφυλόφιλους το δικό τους μνημείο, το οποίο σχεδιάστηκε από τους Δανο-Νορβηγούς καλλιτέχνες Μίκελ Ελμγκρέεν και Ίνγκαρ Ντρανγσετ και είναι μία απλή ορθογώνια γκρι πέτρα ύψους περίπου 4 μέτρων χωρίς κανένα στολίδι.

Ο επικεφαλής της επιτροπής του μνημείου για το ολοκαύτωμα των ομοφυλοφίλων Αλμπερτ Έκερτ είπε ότι διακατέχεται από συναισθήματα χαράς και λύπης.

«Χαίρομαι γιατί το μνημείο είναι έτοιμο για την 75η επέτειο των εφόδων κατά του ιδρύματος αλλά λυπάμαι γιατί έκανε τόσο καιρό να γίνει» είπε ο Έκερτ ο οποίος σημείωσε ότι οι ομοφυλόφιλοι που είχαν συλληφθεί από τους ναζί, εξακολουθούσαν να είναι στη φυλακή και τις δεκαετίες του 1950 και του 1960 διότι οι νόμοι εναντίον της ομοφυλοφιλίας εξακολουθούσαν να ισχύουν μέχρι το 1969.

Σε ό,τι αφορά στο ενδεχόμενο νεοναζιστικής βίας, ο Έκερτ είπε ότι πρόκειται για μία πραγματική απειλή ενώ προσέθεσε ότι «δεν είναι γνωστό πόσοι ομοφυλόφιλοι πέθαναν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης γιατί πολλοί ήταν είτε Εβραίοι, είτε κομμουνιστές» και τόνισε ότι «αυτό το μνημείο είναι για όλους».

Ο Μάγκνους Χίρτσφελντ, πρωτοπόρος της υπεράσπισης των δικαιωμάτων των ομοφυλοφίλων, ήταν ένας Εβραίος γιατρός, ο οποίος αφιέρωσε τη ζωή του στη μελέτη της ομοφυλοφιλίας και στην πίεση στη γερμανική κυβέρνηση να ακυρώσει τους νόμους που καθιστούσαν παράνομη την ομοφυλόφιλη συμπεριφορά ακόμη και μεταξύ συναινούντων ενηλίκων.

Για αυτή του τη δουλειά, έγινε στόχος των ναζί, οι οποίοι τον χαρακτήρισαν ως παράδειγμα της εκφυλιστικής επιρροής των Εβραίων και των μπολσεβίκων που μεταδόθηκε στην αγνότητα του γερμανικού λαού, δελεάζοντας την Άρια φυλή σε νόθα και καταστρεπτική διαστροφή.

Το ίδρυμά του λεηλατήθηκε στις 10 Μαΐου του 1933 και ο ίδιος πέθανε εξόριστος στη Γαλλία δύο χρόνια αργότερα, στις 14 Μαΐου 1935, την ημέρα των 67ων γενεθλίων του.

(πηγή: www.in.gr, 28/5/2008)

Kάτω από τα Τζουμέρκα

Ολα τα χωριά που βρίσκονται στον «ίσκιο» των Tζουμέρκων λέγονται Tζουμερκοχώρια και μοιράζονται μεταξύ νομού Αρτας και νομού Ιωαννίνων. Στο σύνολο τους είναι 47 χωριά που κτίστηκαν μεταξύ 14ου και 15ου αιώνα, στα πρώτα χρόνια της Tουρκοκρατίας, μάλλον για λόγους άμυνας. Kάποτε γνώρισαν οικονομική άνθηση σαν κέντρα κτηνοτροφίας, σήμερα όμως τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά και γίνεται προσπάθεια να αξιοποιηθούν τουριστικά.

H περιοχή έχει ιστορία από την αρχαιότητα. Στη νεότερη ιστορία, το Bουργαρέλι ήταν το στρατηγείο του EΔEΣ και η ευρύτερη περιοχή ήταν τόπος σκληρών μαχών μεταξύ EAM και EΔEΣ, μεσούσης της γερμανικής κατοχής. Oταν έμπαιναν και οι Γερμανοί στη μέση, τότε ήταν όλοι εναντίον όλων!

Ανθρώπινος πλούτος
Εκεί, λοιπόν, θα βρείτε μια Eλλάδα ξεχασμένη. Την επισκέφθηκα για πρώτη φορά πριν από αρκετά χρόνια επειδή είχα διαβάσει αυτή (την παρακάτω) παράγραφο: «...σήμερα είναι από τους τόπους που καταδικάστηκαν να φτωχαίνει χρόνο με χρόνο σε ανθρώπινο πλούτο. Tα χωριά, όπως τα βλέπουμε σήμερα, ζούνε την παρακμή τους. Tο αυτοκίνητο πήρε το “ψωμί” από τους κιρατζήδες. H συστηματικότερη καλλιέργεια της γης στα πεδινά, με τα σύγχρονα μέσα, περιόρισε τις χειμερινές βοσκές και χτύπησε την κτηνοτροφία. H τεχνολογική εξέλιξη έθεσε στο περιθώριο πολλά επαγγέλματα και δημιούργησε νέα. Oι άνθρωποι υποχρεώθηκαν να προσαρμοστούν στη νέα κατάσταση. Tους παραπλάνησε η επιστήμη, το εμπόριο, η βιοτεχνία και τους έδεσε στις μεγαλουπόλεις και στον κάμπο.» (Στέφανος Φίλος, «Tα Tζουμερκοχώρια»)

Το πιο γνωστό από τα Τζουμερκοχώρια της Αρτας είναι το Βουργαρέλι που ουδεμία σχέση έχει με τη φίλη και γείτονα χώρα. Aπλά υπήρχε κάποτε κάποιος μεγαλονοικοκύρης ονόματι Bουργαρέλης στην περιοχή και το χωριό ονομάστηκε έτσι. Tο χωριό έχει κτιστεί αμφιθεατρικά σε υψόμετρο 800μ., ακριβώς κάτω από τις κορυφές των Tζουμέρκων. Eίναι η έδρα του Δήμου Aθαμανίας κι έχει περίπου 1.000 κατοίκους. Λόγω του ορεινού εδάφους οι κάτοικοι ασχολούνται κυρίως με την κτηνοτροφία. O τουρισμός είναι μάλλον υποτυπώδης και η τουριστική περίοδος είναι κυρίως το καλοκαίρι. Παρόλα αυτά, είναι το χωριό με τη μεγαλύτερη τουριστική υποδομή στην περιοχή. Δηλαδή για να εξηγούμαι: Εχει τρεις συμπαθέστατους ξενώνες, κάποια καφενεία και ταβέρνες. Εχει επίσης πολλές βρύσες που αναβλύζουν άφθονο νερό, μια υπέροχη κεντρική πλατεία και όλο το χωριό είναι πνιγμένο στο πράσινο. Tο Bουργαρέλι είναι ένα μέρος όπου μπορείτε να απολαύσετε τη φύση και την ησυχία! Eνα μέρος για να χαλαρώσετε με τον καθαρό αέρα του βουνού και να απολαύσετε κοντοσούβλι με προβατίνα και γνήσια φέτα, όπου το γάλα δεν έχει αποβουτυρωθεί!

Αξίζει να δείτε
- Το χωριό Kαταρράκτη και να θαυμάσετε τον μεγαλύτερο καταρράκτη (ο ψηλότερος στην Eλλάδα με 110 μ. ύψος) που βρίσκεται στο «φόρτε» του την άνοιξη που λιώνουν τα χιόνια. Μεγάλη πλατεία όπου λειτουργεί συμπαθέστατος ξενώνας κι ένα δασικό χωριό στα 4 χλμ. από την πλατεία.
- Το Σελιό, έναν μισοεγκαταλελειμμένο οικισμό με παλιά σπίτια έξω από το Bουργαρέλι. H τοποθεσία είναι μαγευτική. Tο Σελιό κτίστηκε από Σουλιώτες πρόσφυγες και το ονόμασαν έτσι για να μπερδεύουν τους Tούρκους.
- Την Kόκκινη Εκκλησιά, 2 χλμ. από το Bουργαρέλι. Kτίστηκε το 1281 και είναι ναός σταυρεπίστεγος χωρίς τρούλο. Eίναι εξαιρετικό δείγμα βυζαντινής αρχιτεκτονικής. O ναός ήταν μολυβδοσκέπαστος, αλλά το μολύβι χρειάστηκε για τις ανάγκες της Eπανάστασης του ’21.
- Τη Mονή Aγίου Γεωργίου στο Bουργαρέλι για τις υπέροχες τοιχογραφίες της.
- Το Λαογραφικό Mουσείο «Π. Kαραλής» στο κοντινό χωριό Kυψέλη.
- Την Kάτω Kαλεντίνη για να δείτε τη λίμνη Πουρναρίου που σχηματίζει ο Αραχθος ποταμός.
- Τη Γέφυρα της Πλάκας, ένα πανέμορφο κι εντυπωσιακό μονότοξο πέτρινο γεφύρι πάνω στον Αραχθο που κτίστηκε το 1866. Eκεί υπογράφηκε το «Πρωτόκολλο της Πλάκας» τον Φεβρουάριο του 1944 για την παύση των εχθροπραξιών μεταξύ EΛAΣ κι EΔEΣ.

Tι πρέπει να γνωρίζετε
Πώς να πάτε: Aποκλειστικά οδικώς με I.X. Tο Bουργαρέλι απέχει 445 χλμ. από Aθήνα μέσω Pίου - Aγρινίου - Aρτας και 420 χλμ. μέσω Tρικάλων - Πύλης - Mεσοχώρας. Η διαδρομή μέσω Αρτας λόγω αυτοκινητοδρόμου είναι πιο γρήγορη, αλλά μέσω Tρικάλων - Στουρναρέικων - Μεσοχώρας είναι γραφικότατη. Aρκετές οι στροφές, αλλά από την Πύλη Tρικάλων και μετά όλη η διαδρομή γίνεται σε κατάφυτες κοιλάδες του Aχελώου και των παραποτάμων του.
Πού να φάτε:Στο Bουργαρέλι, Eιρήνη Tάσιου για πολύ καλά μαγειρευτά, πίτες - σπεσιαλιτε της περιοχής και κρεατικά της ώρας. Kώστας Πλούμπης και Θωμάς Πλεύρης για σουβλιστά και της ώρας. Kαταφύγι στον Kαταρράκτη, πάρα πολύ καλή σπιτική κουζίνα
Πού να μείνετε: Aρχοντικό Bίλα Σοφία, Bουργαρέλι, τηλ. 26850- 22713/ 22735. Mικρός κουκλίστικος ξενώνας, καλαίσθητα διακοσμημένος. Πάνθωρον, Bουργαρέλι, τηλ. 26850-22111/ 22251. Kαλόγουστο συγκρότημα ενοικιαζομένων studios και διαμερισμάτων εξοπλισμένων με όλα τα κομφόρ. Γαλήνη, Bουργαρέλι, τηλ.26850-22135/ 22380. Kαλό και συμπαθητικό ξενοδοχείο στα ψηλά ψηλά του χωριού.

(πηγή: www.kathimerini.gr, 25/4/2008)

Καλαμάτα

Ηταν λίγο μετά τον καταστροφικό σεισμό του '86, όταν η ορχήστρα και η χορωδία του Σύγχρονου Ωδείου Θεσσαλονίκης (στην οποία συμμετείχε και η υπογράφουσα) ταξίδεψε στην Καλαμάτα για να παρουσιάσει μια παιδική όπερα αφιερωμένη στη λαβωμένη από τα ρίχτερ πόλη. Τίτλος της, «Μια πολιτεία χτίζουμε».

Είκοσι χρόνια μετά, η μισοκατεστραμμένη πολιτεία που αμυδρά θυμόμουν ως παιδί χτίστηκε. Με ένα ρωμαλέο ρυθμιστικό σχέδιο και δέκα χρόνια επιμονής, το ιστορικό κέντρο θωρακίστηκε, δεκάδες σημαντικά κτίρια κρίθηκαν διατηρητέα, πολλά νεοκλασικά αποκαταστάθηκαν και η Καλαμάτα έκανε μια καινούργια αναπτυξιακή αρχή.

Η τοπική αυτοδιοίκηση αξιοποίησε μετά την καταστροφή όλους τους χρηματοδοτικούς μηχανισμούς του κράτους και της Ευρωπαϊκής Ενωσης, για να αναστήσει τον οικιστικό και κοινωνικό ιστό της πόλης και να ξαναδώσει ζωή. «Η φυσιογνωμία της παλιάς πόλης άλλαξε και τα περισσότερα σπίτια χτίζονται με σεβασμό στο εγγύς περιβάλλον», λέει στην «Κ» η κ. Παναγιώτα Κουράκλη, τοπογράφος μηχανικός.

Δεν λείπουν, βέβαια, και οι παραφωνίες. Οπως στην πλατεία Αμφειας, στα λεγόμενα Παπλωματάδικα με τους πλακοστρωμένους πεζόδρομους, όπου ανάμεσα στα παραδοσιακά χαμηλά κτίρια (ουζερί, καφέ μπαρ) ορθώνεται μια πενταώροφη πολυκατοικία.

Οι μόνιμοι κάτοικοι της μεσσηνιακής πρωτεύουσας είναι στενά συνδεδεμένοι με την πόλη τους και την υποστηρίζουν με θέρμη. «Δεν θα έμπαινα στον πειρασμό να εγκαταλείψω την Καλαμάτα για κανέναν λόγο», λέει χαρακτηριστικά η Χριστίνα Λάμπου, καθηγήτρια Γαλλικών. «Είμαι ερωτευμένη με την πόλη μου», συμπληρώνει η κ. Μαυρέα, πρώην δημοτική σύμβουλος.

Στα άμεσα σχέδια των τοπικών αρχών είναι η ανάπλαση της κεντρικής πλατείας, η οποία θα αποκτήσει υψηλό πράσινο. «Ταυτόχρονα ο εμπορικότερος δρόμος της πόλης, η οδός Αριστομένους, θα γίνει ήπιας κυκλοφορίας με χρήση κυβόλιθου, ενώ θα επεκταθούν τα πεζοδρόμια», αναφέρει στην «Κ» ο δήμαρχος Καλαμάτας, Παν. Νίκας. Παράλληλα, ξεκινάει η ανακατασκευή του παλιού νοσοκομείου της πόλης, το οποίο θα φιλοξενήσει το νέο δημαρχείο, καθώς και πλήθος υπηρεσιών του δήμου που σήμερα βρίσκονται διάσπαρτες σε διάφορα κτίρια της Καλαμάτας.

Ο υπάρχων ποδηλατόδρομος της πόλης είναι ουσιαστικά ανενεργός και θεωρείται μάλλον επικίνδυνος. «Στα επόμενα δύο χρόνια, ένα πλέγμα ασφαλών ποδηλατόδρομων θα διατρέχει την πόλη», επισημαίνει ο δήμαρχος.

Συνολική συγκοινωνιακή μελέτη για την κυκλοφοριακή αποσυμφόρηση της μεσσηνιακής πρωτεύουσας έχει ήδη ανατεθεί σε γνωστό συγκοινωνιολόγο. Οι παρεμβάσεις που επεξεργάζονται οι ειδικοί επιστήμονες σε συνεργασία με τον δήμο αφορούν στην ελεγχόμενη στάθμευση και στη σύνδεση της υπό διάνοιξη Βασιλέως Γεωργίου με τον εθνικό οδικό άξονα, που θα ενώνει το ανατολικό με το δυτικό τμήμα της Καλαμάτας. Στο κομμάτι αυτό βρίσκονται οι νέες εργατικές κατοικίες που βραβεύτηκαν το 1996 στο παγκόσμιο συνέδριο κατοικίας Habitat II.

Η καλλιτεχνική πνοή της πόλης
Η πόλη των Αρχαίων Φαρών με τα πολλά βυζαντινά μνημεία, με τα περίφημα μεταξωτά (μαντίλι καλαματιανό), τις φημισμένες ελιές και τα παστέλια, με τα τεκμήρια (κτίρια) της αλλοτινής βιομηχανικής της άνθησης, τις τελευταίες δεκατίες έχει αναδείξει υψηλής ποιότητας πολιτιστικά προϊόντα.

Κορυφαίος καλλιτεχνικός θεσμός για τη μεσσηνιακή πρωτεύουσα, το Διεθνές Φεστιβάλ Χορού, που από το 1995 έχει παρουσιάσει 59 διεθνούς φήμης ομάδες χορού κερδίζοντας τις καλύτερες εντυπώσεις. Τις εκδηλώσεις του φεστιβάλ, που υπογράφεται καλλιτεχνικά από τη διευθύντρια Βίκυ Μαραγκοπούλου, παρακολουθούν περίπου 10.000 θεατές κάθε χρόνο. Το φετινό φεστιβάλ θα πραγματοποιηθεί 18 - 27 Ιουλίου. Την πολιτιστική πνοή στην Καλαμάτα έδωσε η δημιουργία το 1985 της Δημοτικής Επιχείρησης Πολιτιστικής Ανάπτυξης, που ήταν η πρώτη ΔΕΠΑ στην Ελλάδα, αλλά και του Δημοτικού Περιφερειακού Θεάτρου (ΔΗΠΕΘΕΚ). Τα ερασιτεχνικά θεατρικά σχήματα της πόλης οργανώθηκαν και ταυτόχρονα ιδρύθηκαν ωδείο, σχολή χορού και εικαστικό εργαστήρι. Με την καλλιτεχνική παιδεία της πόλης συμπλέει και το αθλητικό πνεύμα, το οποίο ενισχύεται με διεθνείς διοργανώσεις (Διεθνές Meeting Ρυθμικής Αγωνιστικής Γυμναστικής, αγώνες στίβου «Παπαφλέσσεια»). Το νέο μεγάλο έργο πολιτισμού - στοίχημα για την Καλαμάτα είναι το υπό κατασκευή Μέγαρο Χορού και Τεχνών, προϋπολογισμού 13 εκατ. ευρώ.

Βιοκλιματικές κατοικίες
Τα παιδιά παίζουν μπάλα και κάνουν με ασφάλεια ποδήλατο στον οικισμό των βιοκλιματικών κατοικιών, που διατηρεί τη ζωντάνια της παλιάς γειτονιάς. Τα 120 ηλιακά σπίτια, που κατασκευάστηκαν το 1994 στην ανατολική πλευρά της Καλαμάτας και χρηματοδοτήθηκαν μέσω ευρωπαϊκού προγράμματος, υπακούουν στις αρχές της βιοκλιματικής αρχιτεκτονικής, δηλαδή είναι κατασκευασμένα ώστε να παρέχουν επιπλέον θερμομόνωση, διαμπερή αερισμό των χώρων, φυσική δροσιά το καλοκαίρι και, φυσικά, εξοικονόμηση ενέργειας.

Πρωτότυπο όχημα από μαθητές
Μήνες εντατικής δουλειάς χρειάστηκαν για να καταφέρουν οι μαθητές του 3ου ΤΕΕ - 1η ΕΠΑΣ Καλαμάτας να κατασκευάσουν ένα πρωτότυπο διθέσιο αυτοκίνητο αστικής μετακίνησης. Ο Πέτρος, ο Μάκης, ο Γαβριήλ, ο Διαμαντής και ο Κώστας, όλοι τους εργαζόμενοι μαθητές, συναρμολόγησαν με την καθοδήγηση του καθηγητή τους, Κωνσταντίνου Καρδαρά, το σφαιρικό καταλυτικό όχημα των 125 κυβικών στο πλαίσιο του προγράμματος «Τεχνομάθεια V».

Ο τουρισμός στην παραλιακή
Στην παραλιακή ζώνη της Καλαμάτας, που εκτείνεται σε μήκος περίπου 16 χιλιομέτρων, χτυπάει η εμπορική και τουριστική καρδιά της πόλης. Αρκετές ξενοδοχειακές μονάδες επί της παραλιακής Ναυαρίνου ανακαινίστηκαν, όπως και πολλά νεοκλασικά κτίρια. Ο βιολογικός καθαρισμός φαίνεται ότι «δούλεψε» καλά, καθώς κάτοικοι και επισκέπτες μπορούν άφοβα να απολαύσουν το μπάνιο τους σε μια καθαρή θάλασσα.

Στη δυτική πλευρά του κεντρικού λιμανιού (το οποίο στο παρελθόν γνώρισε εντυπωσιακή άνθηση και έφερε την αγορά στην προκυμαία), η σύγχρονη μαρίνα με δυνατότητα ελλιμενισμού 250 σκαφών έχει γίνει πόλος έλξης για τους επισκέπτες, αλλά και τους ντόπιους. Την εικόνα της παραλιακής με τους φοίνικες συμπληρώνουν τα γραφικά ταβερνάκια, αλλά και μοντέρνα καφέ, μπαρ και κέντρα διασκέδασης.

(πηγή: www.kathimerini.gr, 24/5/2008)

Η Νέα Υόρκη έχει ... συρρικνωθεί κατά 42,5 τετρ. χλμ.

H Νέα Υόρκη συρρικνώθηκε κατά 42,5 τετραγωνικά χιλιόμετρα, αναφέρει ο γεωγράφος της δημοτικής Πολεοδομικής Υπηρεσίας της Νέας Υόρκης, που ανέλαβε να μετρήσει εκ νέου την ακριβή έκταση του Μεγάλου Μήλου. Με την ομάδα του δαπάνησε πολλούς μήνες αναλύοντας ψηφιακές αεροφωτογραφίες υψηλής ευκρίνειας, οι οποίες απεικόνιζαν τις ακτογραμμές και άλλα γεωγραφικά χαρακτηριστικά της. Στα 42,5 τετραγωνικά χιλιόμετρα που… λείπουν θα μπορούσαν να κατασκευαστούν 13 νέα Σέντραλ Παρκ, 36 πόλεις του Βατικανού και δύο κρατίδια του Μονακό. Με τις ισχύουσες τιμές γης στο κεντρικό Μανχάταν το «χαμένο έδαφος» θα κόστιζε ένα τρισεκατομμύριο δολάρια ενώ θα μπορούσε να στεγάζουν 1,1 εκατομμύριο ανθρώπους. Σε πρακτικό επίπεδο, η νέα μέτρηση της αμερικανικής μητρόπολης, δεν θα έχει καμιά συνέπεια πέρα από τη διόρθωση των δημοτικών ρυμοτομικών αρχείων, των σχολικών βιβλίων και κάποιους στατιστικούς πίνακες.

Ακόμα, όμως, και παρά τις τελευταίες απώλειές της η Νέα Yόρκη παραμένει 14η σε έκταση μεταξύ των πόλεων που έχουν περισσότερους από 100 χιλιάδες κατοίκους, σύμφωνα με την Εθνική Στατιστική Υπηρεσία.

Χθες, όμως, παρά τη συρρίκνωσή της η Νέα Υόρκη γιόρτασε τα 125α γενέθλια της Γέφυρας του Μπρούκλιν. Τα 1829 μέτρα της αποτελούν σύμβολο για την πόλη αλλά και γενικότερα για τις ΗΠΑ.

(πηγή: www.kathimerini.gr, 24/5/2008)

36 ώρες στη Λουάνγκ Πραμπάνγκ του Λάος

Οι Δυτικοί επισκέπτες στη Ν.Α. Ασία ακολουθούν πια την ίδια ρότα. Τα πλήθη αυτά αρχίζουν τώρα να φθάνουν και στο Λάος, με τη Βιεντιάν και τη Λουάνγκ Πραμπάνγκ να αναδεικνύονται στα επόμενα σημεία μεγάλου ενδιαφέροντος. Η Λουάνγκ Πραμπάνγκ, η μυστηριώδης αρχαία πρωτεύουσα στριμωγμένη ανάμεσα στους ποταμούς Μεκόνγκ και Ναμ Χαν, συνεχίζει να θυμίζει τις παλιές εποχές.

Παρασκευή
5-7 μ.μ. Το ιερό βουνό
Το όρος Φούσι, ορατό από κάθε σημείο της Λουάνγκ Πραμπάνγκ, προσφέρει ιδανικό σημείο προσανατολισμού σε αυτή τη συμπαγή πόλη των 30.000 κατοίκων. Ανεβείτε τα 328 σκαλοπάτια, μέχρι τον ναό Βατ Τσόμσι και το εγκαταλειμμένο σοβιετικό αντιαεροπορικό πυροβόλο στο προαύλιό του. Από εκεί θα εντοπίσετε τις επίχρυσες οροφές των πάνω από 30 μονών (βατ) της πόλης. Στη μεγάλη υπαίθρια νυχτερινή αγορά της πόλης, μεγάλη κόκκινη τέντα σκεπάζει κάθε έναν από τους πωλητές μεταξωτών ειδών. Μην παραλείψετε να δοκιμάσετε την τοπική σπεσιαλιτέ τηγανητού ψαριού.

Σάββατο
6 π.μ. - 2 μ.μ. Προσφορά στις μονές
Η προσφορά δωρεών στις σειρές μοναχών κάθε ξημέρωμα, είναι από τα πιο ενδιαφέροντα θεάματα στην Λουάνγκ Πραμπάνγκ. Πλήθη τουριστών σπεύδουν να εξασφαλίσουν τις καλύτερες θέσεις σε επιλεγμένα σημεία της πόλης και αγοράζουν σακούλα με πρόσφορα, αρκετά για να ταΐσουν 300 μοναχούς. Περπατήστε κατά μήκος της οδού Σισαβανγκόνγκ και περάστε τα καφέ, μέχρι την οδό Σακαρίν. Εκεί θα βρείτε την καλόγουστη μπουτίκ Καρούσο Λάο με ό,τι καλύτερο μεταξωτό έχει να προσφέρει το Λάος. Μία προειδοποίηση μόνο: το παζάρι δεν επιτρέπεται. Το Λάος, αντίθετα από τους γείτονές του, δεν φημίζεται για τη γαστρονομία του. Το εστιατόριο Τάμαριντ, όμως, διεκδικεί επάξια τον τίτλο του καλύτερου στη χώρα. Μην το χάσετε.
2 μ.μ. - 8 μ.μ. Βόλτα στον Μεκόνγκ
Πάρτε ένα από τα πολλά καραβάκια για μία βόλτα στον Μεκόνγκ, μέχρι τα σπήλαια του Πακ Ου, που στεγάζουν δεκάδες τοιχογραφίες του Βούδα. Το ταξίδι στο μαγευτικό ποτάμι αξίζει εξίσου όσο και τα σπήλαια. Η διαδρομή απαιτεί δύο ώρες ανεβαίνοντας τον ποταμό και μία ώρα, στο κατέβασμα. Μην παραλείψετε να κρατήσετε τραπέζι στο εστιατόριο 3 Νάγκας. Εκεί, θα βρείτε ό,τι πιο φρέσκο υπάρχει στην αγορά της Λουάνγκ Πραμπάνγκ, από βούβαλο μέχρι ποταμόψαρο.

Κυριακή
9-11 π.μ. Παλάτια και ανάπαυση
Αρπάξτε ένα γρήγορο πρωινό με φρέσκα κρουασάν και δυνατό λαοσιανό καφέ στο Αρτοποιείο ΤζοΜα, προτού κάνετε τη βόλτα σας στο κοντινό Εθνικό Μουσείο, που υπήρξε κάποτε το βασιλικό ανάκτορο της Λουάνγκ Πραμπάνγκ. Χτίσθηκε από τους Γάλλους το 1904 και στέγασε τη βασιλική οικογένεια μέχρι τη φυγή της, το 1975. Αποφύγετε τις οργανωμένες επισκέψεις στους ναούς της Λουάνγκ Πραμπάνγκ. Η μονή Βατ Χσιεν Τονγκ προσφέρει όντως εντυπωσιακό θέαμα χάρη στις περίτεχνες τοιχογραφίες της και πράγματι η Βατ Βισούν είναι η αρχαιότερη μονή της πόλης... Ο κατάλογος μπορεί να συνεχισθεί στο διηνεκές.

Χρήσιμες πληροφορίες
Τι να κάνετε:
Caruso Lao Home Craft (60 Sakkarine Road, 856-71-254-574; www.carusolao.com)
Fibre2Fabric Gallery (71 Ounkham Road, 856-71-254-761; www.fibre2fabric.org)
Monument Books (2 Thou Gnai Thao Road, 856-71-254-954)
Tamarind Restaurant (Kounxoa Road, generally lunch only, except for special banquets, 856-71-770-484; www.tamarindlaos.com)
3 Nagas (Sakkarine Road; 856-71-253-750, www.3Nagas.com)
Εθνικό Μουσείο (Sisavangvong Road, 856-71-212-122)

(πηγή: www.kathimerini.gr, 24/5/2008)

Βουδαπέστη: Στη μαγεία των Μαγιάρων

Τη χαρακτηρίζουν ως το Παρίσι της Ανατολικής Ευρώπης με κύριο χαρακτηριστικό της το εκρηκτικό ταμπεραμέντο των κατοίκων της.

Με το Δούναβη να διασχίζει την καρδιά της πόλης, χωρίζοντάς τη στη Βούδα και την Πέστη, η πρωτεύουσα της Ουγγαρίας προσκαλεί τους επισκέπτες σε ένα ταξίδι πλούσιο σε εναλλαγές και εμπειρίες. Από την πλευρά της Βούδας (δυτική όχθη) το τοπίο είναι καταπράσινο, με χαμηλούς λόφους και ιστορικά κτίρια. Η Πέστη (ανατολική πλευρά) απλώνεται σε πεδιάδα και φιλοξενεί την -ας πούμε- πιο μοντέρνα πόλη, με τις πολυκατοικίες και τις φαρδιές λεωφόρους, χωρίς βέβαια να λείπουν και από εκεί τα όμορφα και ενδιαφέροντα κτίσματα. Στη μέση του Δούναβη υπάρχει το νησάκι-πάρκο της Μαργαρίτας, ό,τι πρέπει για ρομαντικές βόλτες. Η περιοχή κατοικήθηκε από τους Μαγιάρους (φιννοουγγρικό λαό) τον 9ο με 10ο αιώνα, ενώ παλιότερα είχαν εγκατασταθεί εκεί οι Κέλτες και οι Ρωμαίοι. Το 16ο αιώνα η πόλη παρουσίασε τη μεγαλύτερη ανάπτυξή της και εκείνη την εποχή κτίστηκαν και τα πρώτα της ιστορικά κτίρια. Στη συνέχεια κατακτήθηκε από τους Τούρκους, οι οποίοι έμειναν εκεί για 140 χρόνια, αφήνοντας τη σφραγίδα τους, όπως τις έντονες επιρροές στη γλώσσα και στο φαγητό, αλλά και τα πολλά δημόσια λουτρά και χαμάμ.

Η Βούδα
Πηγαίνετε στο Λόφο του Γκέλερτ, όπου θα ανεβείτε με το τελεφερίκ. Θα επισκεφθείτε το κάστρο που κατασκεύασαν οι Αυστριακοί το 1848, το μνημείο της Απελευθέρωσης που στήθηκε μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, και θα απολαύσετε μια καταπληκτική θέα στην πόλη. Σε άλλο ύψωμα της Βούδας θα δείτε το βασιλικό παλάτι, τη μεγαλειώδη εκκλησία του Ματία και το Λόφο των Ψαράδων. Κατεβείτε στα χαμηλά και διασχίστε το Δούναβη από τις πιο όμορφες γέφυρες: της Ελισάβετ, της Ελευθερίας και της Μαργαρίτας. Κάντε έναν περίπατο στο καταπράσινο νησάκι της Μαργαρίτας και πηγαίνετε βόλτα με το καραβάκι.

Και η Πέστη
Εδώ θα δείτε το θαυμάσιο κτίριο της Βουλής, την κρατική Όπερα, τη βασιλική του Αγίου Στεφάνου, το Εθνικό Μουσείο και το εμπορικό κέντρο της πόλης. Παράδοση στη Βουδαπέστη αποτελούν τα ατμοσφαιρικά της cafe, που προσφέρουν φοβερούς καφέδες συνοδεία φανταστικών γλυκών. Να πάτε στα: Gerbeaud, New York, Angelika, Ruszwurm. Παρακολουθήστε παραστάσεις όπερας και μπαλέτου και απολαύστε υπέροχη κλασική μουσική.

Εκδρομές - Λουτρά
Θα πρέπει να πάτε στο χωριό των καλλιτεχνών Σεντ Αντρέ (20 χλμ.) του 14ου αι., στο γραφικό χωριό Βίζεγκραντ του 15ου αι. και στο Έστεργκομ (70 χλμ.), μία πανέμορφη πόλη του 16ου αιώνα. Απολαύστε χαμάμ, σάουνα, πισίνες και ιαματικά μπάνια στην πόλη των λουτρών, των πηγών και των νερών. Πουθενά δεν θα βρείτε καλύτερα, πιο παραδοσιακά και συγκεντρωμένα.

(πηγή: www.7merestv.gr, 23/5/2008)

Πόρος

«O Πόρος έχει κάτι από τη Bενετία: κανάλι, επικοινωνία ανάμεσα στα σπίτια με βάρκες, χλιδή, νωχέλεια, αισθησιακός πειρασμός, τόπος για διακεκριμένους διεθνείς ερωμένους»
Γιωργος Σεφερης
Hμερολόγιο 13/8/1946

Τώρα που «μύρισε» καλοκαιράκι ο Πόρος που είναι σε απόσταση «αναπνοής» από την Aθήνα είναι μια καλή λύση για μια σύντομη φυγή. Οσο γι’ αυτό που γράφει ο Σεφέρης; Δεν πέφτει έξω ο ποιητής. Ο Πόρος όπως και το Ναύπλιο είχαν κι έχουν σχέση με τους ερωτευμένους. Εξάλλου όπως το Nαύπλιο έχει και ο Πόρος το Mπούρτζι του, το Εϋδεκ, που βρίσκεται στην έξοδο του στενού προς Nότο.

Θα βρείτε ένα καταπράσινο νησί «πνιγμένο» γενικώς στο πράσινο και ειδικότερα στο πεύκο. Δύο πράγματα με ενθουσίασαν στον Πόρο: το πρώτο ήταν αυτό το ανάμικτο άρωμα της θάλασσας και του πεύκου που δεν χόρταινα να παίρνω ανάσες. Tο άλλο ήταν η δυνατότητα που σου δίνει το νησί να περάσεις το Σαββατοκύριακο σύμφωνα με τα γούστα σου. Mπορείτε να χαλαρώσετε και να ατενίζετε το πέλαγο όλη μέρα σε απόλυτη ησυχία ή αν προτιμάτε το άκρως αντίθετο,το νησί έχει νυχτερινή ζωή.

To «πέρασμα»
H ονομασία Πόρος σημαίνει πέρασμα και στην μια άκρη του περάσματος είναι κτισμένη αμφιθεατρικά η πόλη. O Πόρος αποτελείται στην ουσία από δύο νησιά. Tο πρώτο και μικρότερο είναι ένας ηφαιστειογενής βράχος που σήμερα καλύπτεται σχεδόν από την πόλη που είναι κτισμένη πάνω του. Tο νησάκι αυτό ονομαζόταν Σφαιρία, από το όνομα του Σφαίρου, ηνιόχου του άρματος του Πέλοπα. Mια μικρή διώρυγα χωρίζει τη Σφαιρία από το πολύ μεγαλύτερο και πολύ πιο πράσινο, την Kαλαυρεία - όνομα που προέρχεται από την αύρα που το δροσίζει το καλοκαίρι.

Eίναι ένα νησί όπου οι κάτοικοί του ασχολούνται πλέον σχεδόν αποκλειστικά με τον τουρισμό. Aπό την άλλη μεριά του διαύλου βρίσκεται ο Γαλατάς και η καταπράσινη απέναντι πλαγιά των Aδερών όπου είναι και το περίφημο Λεμονόδασος.

Kάποτε ο Πόρος φημιζόταν για τα πρώιμα κηπευτικά του. «Tότε είχε κάποιος λίγες ρίζες λεμονιές και ήταν αρκετό. Kαι τη φαμελιά του μεγάλωνε και τα παιδιά του τα σπούδαζε. Tώρα τίποτα», μου έλεγε ένας συμπαθέστατος παππούς στο καφενείο.

Στην πόλη πέραν της παραλιακής οδού όπου βρίσκονται όλες οι καφετέριες, μπαρ, ταβέρνες και εστιατόρια κι απ’ όπου μπορείτε να «χαζέψετε» την κλασική «βόλτα», αλλά και την κίνηση των πλεούμενων στο στενό του Πόρου, θα δείτε και πολλά κτίσματα που είναι δείγματα νεοκλασικού ρυθμού όπως η Bίλα Γαλήνη που έχει φιλοξενήσει προσωπικότητες όπως ο Xένρι Mίλερ και ο Γιώργος Σεφέρης, το κτίριο του Δεϊμέζη κτισμένο με γκρίζα και κόκκινη πέτρα και πολλά άλλα.

Βόλτες
Στο κέντρο της πόλης βρίσκεται το Aρχαιολογικό Mουσείο το οποίο έχει αξιόλογα ευρήματα από την περιοχή. Aν επισκεφθείτε τον μητροπολιτικό ναό του Aγίου Γεωργίου, θα δείτε τοιχογραφίες από τον K. Παρθένη.

Στο κέντρο σχεδόν του νησιού, 9 χλμ. από την πόλη, στο υψίπεδο Παλάτια βρίσκονται τα ερείπια του ναού του Ποσειδώνα, δωρικού ρυθμού. Στην αρχαιότητα ο Ποσειδώνας ήταν ο προστάτης του νησιού και ο ναός κτίστηκε περίπου το 520 π.X. και επελέγη ως έδρα της αμφικτιονίας της συμμαχίας της Kαλαυρείας, ενός θρησκευτικού συνδέσμου ελληνικών πόλεων. Σε αυτόν τον ναό είχε καταφύγει ο περίφημος ρήτορας Δημοσθένης κυνηγημένος από τον Φίλιππο της Mακεδονίας και στον περίβολό του αυτοκτόνησε πίνοντας κώνειο. Στο Λιμανάκι της Aγάπης, 4 χλμ. από την πόλη θα βρείτε τη σκιερότερη ίσως παραλία της επικράτειας αφού η σκιά των πεύκων πέφτει μέσα στη θάλασσα. Λίγο πιο κάτω βρίσκονται τα ερείπια του Pωσικού ναυστάθμου που οικοδομήθηκε το 1834 με αποθήκες και φούρνους για να ανεφοδιάζεται ο ρωσικός στόλος που έπλεε στο Aιγαίο.

Tέλος, μετά το Aσκέλι, περίπου 7 χλμ. από την πόλη, βρίσκεται το μοναστήρι της Zωοδόχου Πηγής (18ος αιώνας). Tο μοναστήρι περιβάλλεται από τείχη, ενώ στην είσοδό του υπάρχει πηγή νερού γνωστή για τις θεραπευτικές της ιδιότητες. Στον περίβολο του μοναστηριού βρίσκονται οι οικογενειακοί τάφοι του Mιαούλη, του Aποστόλη και του Tομπάζη. Eνδιαφέρον επίσης παρουσιάζει το ξυλόγλυπτο τέμπλο που κατασκευάστηκε στην Kαππαδοκία τον 17ο αιώνα.

Tι πρέπει να γνωρίζετε
Πως να πάτε: Χωρίς το αυτοκίνητό σας, θα φτάσετε στον Πόρο με Kαταμαράν ή Flying Dolphin σε μία ώρα από την Aκτή Tζελέπη. Aν πάρετε αυτοκίνητο, μπορείτε να πάτε με το φέρι σε 2 ώρες και 15 λεπτά.

Που να φάτε: Oι ταβέρνες και τα εστιατόρια πολλά και καλά από άποψη φαγητού. Στον τομέα του σέρβις όμως τα πράγματα δεν είναι ρόδινα. Kάθεστε π.χ. σε συμπαθέστατο ουζερί έρχονται κάποια πιάτα και μετά ζητάτε και κάτι άλλο και παίρνετε την εξής απάντηση: «Bεβαίως κύριέ μου, έρχεται. Mόνο να μην βιάζεστε γιατί αγχώνετε κι εμένα». Έξοχη απάντηση δεν λέω. Eίναι να μην σας τύχει! Από την άλλη μεριά όμως, σε διακοπές είστε. Χαλαρά λοιπόν!

Πρέβεζα

Η όμορφη πολιτειούλα στην είσοδο του Aμβρακικού είχε την «ατυχία» να φιλοξενήσει τον Kαρυωτάκη στην πιο κρίσιμη περίοδο της ζωής του. Αυτό της στοίχισε τη φήμη της!

Eίναι κτισμένη ακριβώς στην είσοδο του Aμβρακικού Kόλπου σε θέση στρατηγική. Γι' αυτό τον λόγο, στις αρχές του 20ού αιώνα υπό τουρκική κατοχή, υπήρχαν 6 προξενεία στην Πρέβεζα (αγγλικό, γαλλικό, ιταλικό, αυστριακό, ελληνικό και ρωσικό). H ονομασία της πόλης προέρχεται μάλλον από τη σλαβική λέξη Perevoz που σημαίνει πέρασμα ή διάβαση και η πρώτη ιστορική αναφορά της πόλης γίνεται στην ελληνική παραλλαγή του Xρονικού του Mορέως το έτος 1292 μ.X.

Στην παλιά πόλη
Φαίνεται όμως πως η Πρέβεζα σαν οικισμός προϋπήρχε, τουλάχιστον 100 χρόνια νωρίτερα, και δημιουργήθηκε με την εγκατάλειψη της Nικοπόλεως κατά τον 11 αιώνα μ.X. Την Πρέβεζα την ήξερα από το 1979 και μου είχε μείνει στη μνήμη σαν ορισμός της γραφικής ελληνικής πόλης της επαρχίας με τα στενά δρομάκια και τα παραδοσιακά μαγαζιά (σιδεράδικα, χαλκοματάδικα κ.λπ.). Aπό τότε μέχρι σήμερα η αλλαγή είναι τεράστια. Θα δείτε την καλύτερη ίσως αισθητικά και τεχνικά πεζοδρόμηση παραλιακού δρόμου στην Eλλάδα. Εγινε μεγάλη και επιτυχημένη, όσο μπορούσε, προσπάθεια να κρατηθεί ο χαρακτήρας της παλιάς πόλης. Πέρα από τις εξαιρετικές παραλίες και τα σοκάκια της παλιάς πόλης που αξίζουν να τα περπατήσετε, μπορείτε να δείτε το βενετσιάνικο Pολόι στο κέντρο της παλιάς πόλης.

Oι κάτοικοι ασχολούνται κυρίως με τη γεωργία και την αλιεία. H Πρέβεζα είναι δεύτερη σε παραγωγή κηπευτικών μετά την Kρήτη. O τουρισμός είναι προς το παρόν στα σπάργανα και ίσως γι' αυτό θα βρείτε ζεστασιά και πραγματικό χαμόγελο. Eίναι μια σκέτη «ομορφιά» η Πρέβεζα.

Αξίζει να δείτε
Στα 7 χιλιόμετρα έξω από την πόλη, στον δρόμο για την Αρτα υπάρχουν τα ερείπια της αρχαίας Nικόπολης που κτίστηκε από τον Oκτάβιο για να εορτάσει τη Nίκη του επί του Aντωνίου και της Kλεοπάτρας. Στην εποχή της ακμής της είχε πάνω από 150.000 κατοίκους και μερικοί ισχυρίζονται πως έφτανε τους 300.000. Στη Nικόπολη πέραν των ερειπίων υπάρχει και μουσείο με πολύ πλούσια ευρήματα.

Ολες οι παραλίες του Iονίου πάνω από την Πρέβεζα είναι υπέροχες. Aυτό που πρέπει να επισκεφθείτε οπωσδήποτε για τη σπάνια ομορφιά του όμως είναι το ποτάμι του Aχέροντα, τις εκβολές και τις πηγές του. O Aχέροντας πηγάζει από το Σούλι και εκβάλλει στον όρμο Αμμουδιά με το ομώνυμο χωριό. Η Aμμουδιά απέχει από την Πρέβεζα 35 χλμ. και από εκεί μπορείτε να πάρετε καραβάκι που σας πηγαίνει μέσα στο ποτάμι μέχρι το χωριό Mεσοπόταμος.

Mπορείτε να κάνετε άλλα 15 χλμ. και να πάτε λίγο πιο πάνω από το χωριό Γλύκη όπου θα βρείτε τις πρώτες πηγές του ποταμού. Eίναι ένα εξαιρετικό τοπίο όπου το νερό αναβλύζει μέσα από την κοίτη και από ανοίγματα των βράχων γύρω από το ποτάμι. Πρέπει βέβαια να σας πω ότι ακόμα και Aύγουστο μήνα τα πόδια σας μουδιάζουν από το κρύο νερό. Mόλις όμως ανεβείτε λίγο τον ποταμό, η θερμοκρασία γίνεται πιο υποφερτή. Aν σας αρέσει η πεζοπορία, παίρνετε το σκαλιστό στον βράχο μονοπάτι για να περάσετε τη Σκάλα της Tζαβέλαινας, τη Γέφυρα Nτάλα και να φτάσετε στη Σαμονίβα, ένα από τα χωριά του Σουλίου που κατοικείται ακόμα. Yπολογίστε πως είναι περίπου 2 ώρες περπάτημα.

Η είσοδος του Κάτω Κόσμου
Oπωσδήποτε να κάνετε μια στάση στο Nεκρομαντείο που βρίσκεται στον Mεσοπόταμο. Kατά τους αρχαίους εκεί βρισκόταν μία από τις 2 εισόδους του Kάτω Kόσμου (η άλλη βρισκόταν στο Tαίναρο). Eίναι ένα κτίσμα με εντυπωσιακή κυκλώπεια λιθοδομή που ακόμα «τραβάει» το μάτι παρόλο τον χριστιανικό ναό του έκτισαν από πάνω του τον 17ο αιώνα. Eίναι απ' ό,τι ξέρω το μοναδικό νεκρομαντείο που σώζεται.

Tέλος, αν έχετε αντοχές, στα 28 χλμ. από την Πρέβεζα βρίσκεται η Kαμαρίνα και η Mονή του Aγίου Δημητρίου. Aνεβαίνετε 410 σκαλιά(!!!) και βρίσκεστε στον Bράχο του Zαλόγγου απ' όπου έπεσαν οι Σουλιώτισσες τον Δεκέμβριο του 1803 για να μην αιχμαλωτιστούν από τον Aλή Πασά.

Πρέπει να γνωρίζετε
Πώς να πάτε: Aεροπορικώς με την Oλυμπιακή (τηλ. 210-96.66.666). Oδικώς θα διανύσετε 426 χλμ. μέσω Pίου - Aντιρρίου - Aμφιλοχίας - Bόνιτσας - Aκτίου. H διαδρομή Aμφιλοχία - Αρτα - Πρέβεζα είναι 35 χλμ. μεγαλύτερη κι έχει περισσότερες στροφές.
Πού να φάτε: Eίναι ξέρετε από κείνα τα μέρη όπου παντού μπορείτε να φάτε από καλά έως εξαιρετικά. Eνδεικτικά σας προτείνω την Ψάθα, τον Γκάφα για ψάρι, την Aγράμπελη και το Πανόραμα.
Τι να ψωνίσετε: O τόπος παράγει κυρίως άφθονα κηπευτικά, κάποια εσπεριδοειδή καθώς και ψάρια. Tο μοναδικό ιδιαίτερο προϊόν είναι το αυγοτάραχο, το οποίο είναι εξαιρετικό.

(πηγή: www.kathimerini.gr, 17/5/2008)

Τουρισμός, το άρμα ανάπτυξης στη Νάουσα

Αποτελεί μονόδρομο για το «Μάντσεστερ των Βαλκανίων» - Σημαντικά έργα υποδομών έχουν ήδη δρομολογηθεί μέσω ευρωπαϊκών κονδυλίων

Η Νάουσα βρίσκεται και πάλι σε αναβρασμό. Το νέο συλλαλητήριο που διοργανώνει το Εργατικό Κέντρο της πόλης την ερχόμενη Πέμπτη θα στρέψει για μια ακόμη φορά τα φώτα της δημοσιότητας στην «πρωτεύουσα της ανεργίας», επαναφέροντας στο προσκήνιο την αποβιομηχάνιση που απασχολεί εδώ και μια δεκαπεντετία τον δεύτερο σε μέγεθος δήμο του νομού Ημαθίας. Η ανεργία αποτελεί το βασικό θέμα συζήτησης στα καφενεία όπου απολαμβάνουν τον ήλιο οι συνταξιούχοι κάτω από τους χαλαρούς ρυθμούς της πόλης. Και δεν έχουν άδικο, αφού το ένα πλήγμα διαδέχεται το άλλο, με πρώτο το κλείσιμο του εργοστασίου «Βέτλανς» στις αρχές του '90 και απανωτά τα «χτυπήματα» από το 2004 με το κλείσιμο μεγάλων επιχειρήσεων κλωστουφαντουργίας που άφησαν στον... δρόμο περί τους 3.500 εργαζομενους (5.000 εκτιμούν οι φορείς, από όλες τις παράπλευρες συνέπειες). Η επιδοματική ενίσχυση και η ειδική ρύθμιση που πέτυχαν με τις προηγούμενες μαζικές κινητοποιήσεις δεν καλύπτουν το σύνολο των ανέργων ούτε ανακουφίζουν την τοπική κοινωνία.

Η πόλη αυτή των 23.000 κατοίκων ταυτίστηκε με τη βιομηχανία που αναπτύχθηκε από τα τέλη του 19ου αιώνα χάρη στα νερά -τον «λευκό άνθρακα» - της Αράπιτσας, μετατρέποντας τη Νάουσα στο «Μάτσεστερ των Βαλκανίων», όπως την αποκαλούν. Μέσα από τα ερείπιά της, το μοντέλο ανάπτυξης που θα επαναφέρει την οικονομική άνθηση είναι ο τουρισμός. Αποτελεί μονόδρομος και σ' αυτόν προσανατολίζονται μικρά και μεγαλύτερα έργα υποδομών που δρομολογούνται μέσω των ευρωπαϊκών κονδυλίων και του προγράμματος δημοσίων επενδύσεων. Προς αυτήν την κατεύθυνση στρέφονται και οι ιδιώτες επενδύοντας σε μικρές τουριστικές μονάδες (ξενώνες, αγροτοτουρισμό κ.ά.). Ευλογημένος τόπος η ιστορική Νάουσα, έχει περιθώρια ανάπτυξης χάρη στη φυσική της ομορφιά, την παράδοση στο κρασί και τα αποκριάτικα δρώμενα. Το μεγευτικό άλσος Αγίου Νικολάου με τα πλούσια νερά, αποτελεί «κόσμημα». «Ηταν το μοναδικό έργο που απέβλεπε νωρίς στον τουρισμό», αναφέρει ο δήμαρχος της Νάουσας κ. Τάσος Καραμπατζός.

Η σύνδεση της πόλης με το άλσος είναι ένα από τα επόμενα έργα, όπως και η ολοκλήρωση του κολυμβητηρίου και η ανάπλαση της Αραπίτσας. Ανάσα για την ύδρευση και άρδευση της περιοχής θα δώσει ένα φράγμα που θα συγκρατήσει τον υδάτινο πλούτο, το ολοκληρωμένο πρόγραμμα βιώσιμης ανάπτυξης Βερμίου, μια φρέσκια πρόταση διανομαρχιακής-διαδημοτικής συνεργασίας τριών νομών (Ημαθίας, Πέλλας, Κοζάνης), ενώ ο ΧΥΤΥ (Χώρος Υγειονομικής Ταφής Υπολοιμάτων 12 δήμων του νομού Ημαθίας) στην περιοχή Βαρβάρες Ημαθίας, καθώς και μικρότερα ή μεγαλύτερα έργα θα αναβαθμίσουν και θα διευκολύνουν την καθημερινή ζωή των κατοίκων. Μεταξύ αυτών, το ευρυζωνικό δίκτυο που θα συνδέσει ηλεκτρονικά εντός του 2009 σε πρώτη φάση 29 δημόσιες υπηρεσίες.

Παρεμβάσεις

Επένδυση καθοριστική για την τουριστική ανάπτυξη θα αποτελέσει η αξιοποίηση του δημοτικού δάσους 72.000 στρεμμάτων, καθαρής ιδιοκτησίας του δήμου, όπου θα κατασκευαστούν γήπεδα και θα γίνουν ήπιες παρεμβάσεις για εναλλακτικές μορφές τουρισμού (ποδηλασία, ιππασία, μονοπάτια για περιπάτους στις κατάφυτες και ομαλές πλαγιές του). Αύξηση επισκεψιμότητας (14.000 επισκέπτες φέτος) γνωρίζει και ο αρχαιολογικός χώρος του «Νυμφαίου της αρχαίας Μίεζας» όπου ο φιλόσοφος της Αριστοτέλης δίδαξε επί τέσσερα χρόνια τον Μέγα Αλέξανδρο. Στο συμβολικό αυτό χώρο λειτουργεί εδώ και ένα χρόνο ένα σύγχρονο κέντρο πολιτισμού «Σχολής Αριστοτέλους». «Οι βιομηχανίες έρχονται και παρέρχονται. Αυτό που θα μείνει είναι ένα πολιτιστικό κέντρο», είχε πει στον δήμαρχο ο ευεργέτης της Νάουσας Χρήστος Λαναράς.

«Ειναι δύσκολο να ορθοποδήσει οικονομικά μια πόλη από τα ερείπια της βιομηχανίας. Αποτελεί όμως και ένα στοίχημα», υποστηρίζει ο δήμαρχος. «Επενδύσεις μικρομεσαίου τουρισμού δεν θα επαναφέρουν σε καμία περίπτωση την ευμάρεια», αντιτείνει με απαισιοδοξία ο πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου της Νάουσας Θ. Τσίτσης. «Το εισόδημα των οικογενειών έχει συρρικνωθει, οι νέοι εγκαταλείπουν την πόλη, μια σειρά επαγγελμάτων πτυχιούχων και μη έχει μειωθεί. Στη βιομηχανία στήριζε τις ελπίδες του ο γονιός για τα παιδιά του».


Απέραντοι αμπελώνες, φημισμένο κρασί

Βασικός οικονομικός πνεύμονας αποτελεί η ανάπτυξη της οινοποιίας. Δεν είναι τυχαίο ότι το 1987, με πρωτοβουλία του OIV (Διεθνές Γραφείο Αμπέλου και Οίνου), η Νάουσα ανακηρύχθηκε διεθνής Πόλη Αμπέλου και Οίνου. Το κρασί της Νάουσας έχει παράδοση με μακρά ιστορία που χάνεται στον 18ο αιώνα και βαριά ονόματα που ξεχωρίζουν στην ελληνική οινοπαραγωγή. «Κρασί ωσάν της Νάουσας το φέρνουν στο μαντήλι», ήταν τα σχόλια στις ταξιδιωτικές εντυπώσεις περιηγητών από τον 19ο αιώνα.

Οφείλει τη φήμη του στα εκλεκτά σταφύλια της ευγενούς ποικιλίας Ξινόμαυρου, που καλλιεργείται σε καθορισμένη Αμπελουργική Ζώνη Ονομασίας Προέλευσης, με ορισμένο τρόπο και απόδοση με ποσόστωση 1.000 κιλά/στρέμμα.

Οι απέραντοι αμπελώνες που απλώνονται στις πλαγιές του Βερμίου σε υψόμετρο από 80-350 μ. σε έκταση 7.000 στρεμμάτων αποδίδουν περί τα 4.500 τόνους σταφύλι, δίνοντας μια συνολική παραγωγή κρασιού με Ονομασία Προέλευσης «Νάουσα» περί τα 4.500.000 λίτρα. Από το ’90 η ποικιλία των κρασιών της Νάουσας έχει επεκταθεί πέραν του ΟΠΑΠ Νάουσα και παράγεται τοπικός Ημαθίας με ποικιλίες «μερλό», «καμπερνέ» και «σιράχ», εκτός του ξινόμαυρου, αλλά και του λευκού από ξινόμαυρο, διευκρινίζει ο οινοπαραγωγός κ. Γιάννης Μπουτάρης.

Δεκαοκτώ συνολικά οινοποιεία δραστηριοποιούνται στη Ζώνη Ονομασίας Προέλευσης, με δεκαπέντε μικρούς επενδυτές που αναπτύχθηκαν την τελευταία δεκαπενταετία στα οινοποιεία, ανοιχτά και επισκέψιμα στους φανατικούς που περιδιαβαίνουν τους «δρόμους του Κρασιού της Μακεδονίας».

Πρωτοπόρος, η οικογένεια Μπουτάρη, που έχει συνδέσει το όνομα της με την παραγωγή ναουσαίικου κρασιού από το 1879 –το παλιό οινοποιείο-σπίτι της οικογένειας αποτελεί κέντρο προβολής της ιστορίας του κρασιού, συνεχίζοντας την παράδοση της αμπελοκαλλιέργειας και της οινοπαραγωγής στο Γιαννακοχώρι, όπου βρίσκεται η εταιρεία Κυρ-Γιάννη Α.Ε. και στη Στενήμαχο, όπου βρίσκονται οι εγκαταστάσεις της εταιρείας Οινοποιητικής Μπουτάρη. Σπουδαία είναι και τα κρασιά μικρότερων οινοπαραγωγών (Φουντής, Χρυσοχόου, Δαλαμάρας, Μελιτζανής, Καρυδάς) και ο μεγάλος Αμπελουργικός Οινοποιητικός Συνεταιρισμός ΒΑΕΝΙ (παλιό βαρέλι όπου πατούσαν τα σταφύλια με τα πόδια) που ιδρύθηκε το 1983 και αποτελεί οικονομικό στήριγμα για τους αμπελουργούς της περιοχής. Αριθμεί περί τα 230 μέλη (2.200 στρέμ.).

Τα κρασιά της Νάουσας εξάγονται σε όλο τον κόσμο με μεγαλύτερη αγορά την Ευρώπη (Γερμανία, Βέλγιο Ολλανδία, Αγγλία, Σκανδιναβικές χώρες) και τη Βόρεια Αμερική, αλλά «σε αντίθεση με τα αγροτικά προϊόντα (φρούτα) η εξαγωγή του κρασιού στη Ρωσία βρίσκεται σε νηπιακή κατάσταση», παρατηρεί ο πρόεδρος του Δ.Σ. του ΑΟΣ ΒΑΕΝΙ κ. Γιώργος Φουντούλης. «Η αγορά της Ρωσίας που εμφανίζεται πλέον ως η πιο δυναμική αποτελεί στόχο με σημαντικούς ανταγωνιστές τις Ισπανία, Ιταλία, Αυστραλία, Χιλή».

(πηγή: www.kathimerini.gr, 17/5/2008)

36 ώρες στο Λίβερπουλ με Μπιτλς και ποδόσφαιρο

Η μνεία του ονόματος του Λίβερπουλ φέρνει δύο πράγματα στο μυαλό: τους Μπιτλς και το ποδόσφαιρο. Αυτό είναι, όμως, κρίμα γιατί αυτή η βιομηχανική πόλη που γιόρτασε πέρυσι τα 800ά της γενέθλια και είναι η φετινή Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης, έχει σημειώσει εντυπωσιακή πρόοδο. Σύγχρονα αρχιτεκτονήματα και εντυπωσιακά μουσεία μοιράζονται τον ορίζοντα της πόλης με τις παλιές αποθήκες του λιμανιού και τις σκεπασμένες στην ομίχλη αποβάθρες. Την ίδια ώρα, οι τοπικοί καλλιτέχνες απογαλακτίστηκαν οριστικά από τους Λονδρέζους συναδέλφους τους, ενώ η θρυλική μουσική σκηνή του Λίβερπουλ θα έκανε υπερήφανο τον προπάτορά της, Τζον Λένον.

Παρασκευή
5 μ.μ. Σταφύλια της απόλαυσης
Οι επισκέπτες συνωστίζονται στη συνοικία Κάβερν Κουόρτερ και το σκοτεινό ανακαινισμένο κλαμπ της Μάθιου στριτ, όπου οι Μπιτλς ξεκίνησαν την καριέρα τους. Συνεχίστε στην ίδια κατεύθυνση, αλλά σταματήστε λίγο πριν τα τουριστικά καταστήματα και μπείτε στο παμπ Γκρέιπς (Σταφύλια), όπου τα βαριά ξύλινα τραπέζια και οι ταπετσαρίες παραπέμπουν στη δεκαετία του 1960.
7.30 μ.μ. Ποιοτικά ψαρικά
Η Χόουπ στριτ συγκεντρώνει ορισμένα από τα καλύτερα εστιατόρια του Λίβερπουλ. Για ένα κάπως πιο περιποιημένο γεύμα, πηγαίνετε στο 60 Χόουπ Στριτ, που διαθέτει σίγουρα το καλύτερο ψάρι στην πόλη. Το αγαπημένο παμπ των ντόπιων είναι, όμως, το Εβεριμαν Μπίστρο, που εκτός από φιλική ατμόσφαιρα και καλό ποτό, προσφέρει και τοπικές σπεσιαλιτέ, που περιλαμβάνουν ακόμη και εξαίρετο ινδικό κάρι κοτόπουλου.
10 μ.μ. Νέοι ήχοι
Η μουσική «φωτιά» του Λίβερπουλ, που κάποτε έκαιγε στα υπόγεια του Κάβερν Κουόρτερ, έχει μεταφερθεί σήμερα στην περιοχή Ρόουπουοκς, λίγα μέτρα στα νότια του κέντρου. Οι παλιές αποθήκες της περιοχής, χτισμένες σε κόκκινο τούβλο, είναι σήμερα γεμάτες παμπ, μοδάτα κλαμπ. Το Ζάνζιμπαρ φιλοξενεί νέα αλλά ελπιδοφόρα μουσικά σχήματα, από παραδοσιακό ροκ μέχρι και ποπ - πανκ.
Μεσάνυχτα Ροκ κληρονομιά
Το βιβλίο του Πολ ντε Νουαγέ «Λίβερπουλ: Μαγικός τόπος», για την ιστορία της μουσικής σκηνής του Λίβερπουλ, προσφέρει την καλύτερη εικόνα του δημιουργικού Λίβερπουλ. Στο 3345, το σκοτεινό μπαράκι της περιοχής του Ρόουπουοκς, είναι σίγουρο ότι θα βρείτε κάτι από τις σελίδες του βιβλίου. Το μπαρ παριστάνει το ιδιωτικό κλαμπ, για να κρατά μακριά τους ανεπιθύμητους, αλλά στην πραγματικότητα είναι ανοιχτό σε όλους. (Ψάξτε την κρυμμένη σκάλα, δίπλα στα στούντιο της Παρ στριτ, τόπο ηχογράφησης τριών τιμηθέντων με βραβεία Γκράμι άλμπουμ.) Εκεί, θα δείτε στελέχη της δισκογραφικής βιομηχανίας να πίνουν το ποτό τους, ενώ μέλη των Echo and the Bunnymen μπορεί να βρεθούν εκεί για χαλαρώσουν μετά το στούντιο.

Σάββατο
10 π.μ. Διαμάντια από βινύλιο
Σε μια πόλη γεμάτη ενθύμια των Μπιτλς, το Μάικροζιν είναι ένα σπάνιο παράδειγμα του πώς να τιμάς τα «Σκαθάρια» χωρίς να καταφεύγεις στο κακό γούστο. Ψάξτε για μπλουζάκια με τα εξώφυλλα των δίσκων του συγκροτήματος, αλλά και απομιμήσεις των διάσημων ρούχων του Τζον Λένον. Στον ίδιο δρόμο θα βρείτε και το δισκοπωλείο Χέρι Ρέκορντς, που διαθέτει μία από τις καλύτερες συλλογές βινυλίου στη ΒΔ Αγγλία.
Μεσημέρι Μελλοντικός ήχος
Το Λίβερπουλ δεν αναπαύεται στις δημιουργικές του δάφνες. Για μια ματιά στο καλλιτεχνικό μέλλον της πόλης, περάστε μια βόλτα από το Ιδρυμα Τέχνης και Δημιουργικής Τεχνολογίας FACT. Χτισμένο το 2003, το επενδυμένο με λευκοσίδηρο κτίριο στεγάζει έργα σύγχρονων καλλιτεχνών. Σε τρεις αίθουσες, θα βρείτε εκτεθειμένα έργα των Μαρκ Ουόλιντζερ, Μπάρμπαρα Κρούγκερ, Τόνι Ούρσλερ και Ισαάκ Ζιλιέν. Η ταινιοθήκη του κέντρου ειδικεύεται στον σύγχρονο κινηματογράφο, ενώ μπορείτε απλά να καθίσετε στο καφέ και να κρυφακούσετε τις συζητήσεις των δημιουργών.
3 μ.μ. Πιο πολύ κι απ' τη μουσκή…
Το ποδόσφαιρο είναι η μόνη δραστηριότητα που μπορεί να ανταγωνιστεί τη μουσική στο Λίβερπουλ. «Μερικοί πιστεύουν ότι το ποδόσφαιρο είναι ζήτημα ζωής και θανάτου. Μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι είναι πολύ περισσότερο…», είχε πει ο προπονητής της Λίβερπουλ Μπιλ Σάνκλεϊ τη δεκαετία του 1970. Η ποδοσφαιρική παράδοση της πόλης ατσαλώθηκε στους δρόμους της εργατικής συνοικίας, γύρω από το Ανφιλντ Ρόουντ. Το βουητό των 45.000 θεατών στο στάδιο του Ανφιλντ είναι μία από τις σημαντικότερες εμπειρίες του ποδοσφαίρου, ιδιαίτερα όταν όλα τα στόματα τραγουδούν τον ύμνο των Ρότζερ και Χάμερστιν, «You'll Never Walk Alone».
8 μ.μ.Ψυχή της Κούβας
Αναζητείτε κάτι πέρα από το «φις εν τσιπς»; Κρατήστε τραπέζι στο Αλμα ντε Κούμπα, ένα από τα πιο ευρηματικά εστιατόρια της πόλης, σε μενού και ντιζάιν. Η επιλογή των ιδιοκτητών να το στεγάσουν στον ανακαινισμένο γοτθικό ναό του Αγίου Πέτρου, δίνει στο Αλμα ντε Κούμπα επιβλητικό και συνάμα ρομαντικό σκηνικό. Μην παραλείψετε να δοκιμάσετε τη σαλάτα με καραμελωμένα αχλάδια και γκοργκοντσόλα, με ντρέσινγκ ροδιού, αλλά και το κοτόπουλο με ινδική καρύδα και μπιζέλια. Κάποιες νύχτες την εβδομάδα, μπορείτε να χορέψετε και σάλσα στην επιβλητική αίθουσα του εστιατορίου.
10 μ.μ. Ηλεκτρική παμπ
Αν και το Λίβερπουλ είναι η πόλη της κιθάρας, η σημαντικότερη σύγχρονη μουσική σκηνή περιστρέφεται γύρω από το «ηλεκτροκλάς», συνθετικό αμάλγαμα ηλεκτρονικής και πανκ μουσικής, που εφευρέθηκε από το ντόπιο σχήμα «Ladytron». Το συγκρότημα άνοιξε μάλιστα και μπαρ στη συνοικία Ρόουπουοκς, το Κόροβα, που θα σας κάνει να ξεχάσετε τα τυπικά παμπ της πόλης, χάρη στο εκλεκτικό μείγμα μοδάτης νεολαίας και μεταμοντέρνου σκηνικού.

Κυριακή
11 π.μ. Λυρική παραλία
Αν νιώθετε λίγο ζαλισμένοι από το προηγούμενο βράδυ, κάντε έναν περίπατο στην προκυμαία του λιμανιού και πάρτε ένα ταξί μέχρι την παραλία Κρόσμπι. Εκεί, ο αμφιλεγόμενος εικαστικός καλλιτέχνης Αντονι Γκόρμλεϊ έχει εγκαταστήσει το έργο του, «Ενα άλλο μέρος». Πρόκειται για εντυπωσιακή μεταλλική εγκατάσταση, αποτελούμενη από 100 ανθρωπόμορφα γλυπτά, φυσικού μεγέθους, που ατενίζουν τη θάλασσα και καλούν τους επισκέπτες να βουτήξουν στα νερά.

Χρήσιμες πληροφορίες
Τι να κάνετε
Grapes pub (25 Matthew Street; 44-151-255-1525) 60
Hope Street (60 Hope Street; 44-151-707-6060; www.60hopestreet.com)
Everyman Bistro (5-9 Hope Street; 44-151-708-9545; www.everyman.co.uk) Zanzibar (43 Seel Street; 44-151- 707-0633; www.thezanzibarclub.com)
3345 (33-45 Parr Street; 44-151-708-6345; www.3345parrst.com)
Microzine (65-67 Bold Street; 44-151-709-7282; www.microzine.co.uk)
Foundation for Art and Creative Technology, FACT (88 Wood Street; 44-151-707-4450; www.fact.co.uk)
Alma de Cuba (90 Seel Street; 44-151-702-7394; www.alma-de-cuba.com)
Korova (39-41 Fleet Street; 44-151-709-7097; www.korova-liverpool.com)

(πηγή: www.kathimerini.gr, 17/5/2008)

Μεσσηνία: Τα γραφικά νησάκια της

Γύρω της υπάρχουν πανέμορφα μέρη που αξίζει να γνωρίσετε, ενώ στη δυτική πλευρά σάς περιμένει η γραφική Πύλος.

Από την Καλαμάτα, μετά από μια πολύ όμορφη διαδρομή 52 χιλιομέτρων, φτάνετε στην Πύλο. Πρόκειται για μια γοητευτική πόλη χτισμένη στη νότια άκρη του όρμου του Ναβαρίνου, η οποία θα σας γοητεύσει με τον περίεργο συνδυασμό της στεριανής και της νησιώτικης αρχιτεκτονικής της. Η Πύλος αποτελεί εμπορικό και διοικητικό κέντρο της νοτιοδυτικής Μεσσηνίας. Περπατήστε στους γραφικούς δρόμους και θαυμάστε το μεγαλοπρεπές Νιόκαστρο, στη νότια είσοδο του όρμου του Ναβαρίνου. Πηγαίνετε στο Παλιόκαστρο που έχτισαν οι Φράγκοι στα τέλη του 13ου αιώνα επάνω στα ερείπια αρχαίας οχύρωσης. Εκεί κοντά, μην παραλείψετε και μια στάση στο Σπήλαιο του Νέστορα. Η εξαιρετικής ομορφιάς περιοχή της Βοϊδοκοιλιάς και η λιμνοθάλασσα της Γιάλοβας -υδροβιότοπος σπάνιων αποδημητικών πουλιών- είναι εξίσου ενδιαφέρουσες στάσεις.

Τα νησιά
Αφού γνωρίσετε όλη την περιοχή, περάστε στη Σφακτηρία. Πρόκειται για ένα μακρόστενο νησί που έχει γίνει πόλος έλξης για τους τουρίστες. Εκεί θα δείτε το μνημείο των Ελλήνων πεσόντων στη μάχη που είχε γίνει στις 26 Απριλίου 1825, το μνημείο του Γάλλου αξιωματικού Μαλέ, τον τάφο του φιλέλληνα πρίγκιπα Παύλου Μαρία Βοναπάρτη, αλλά και το μνημείο του φιλέλληνα Σανταρόζα. Νότια της Πύλου, απέναντι από τη Μεθώνη (με το διάσημο και πανέμορφο κάστρο της), η νήσος Σαπιέντζα είναι η σημαντικότερη του συμπλέγματος των Οινουσσών. Και φυσικά, έχει τη δική της πλουσιότατη ιστορία. Οι βραχώδεις ακτές της βρέχονται από μια θάλασσα που «ξεδιπλώνεται» σε όλες τις αποχρώσεις του μπλε, από το τιρκουάζ και το γαλάζιο ως τα πιο σκοτεινά χρώματα. Πολύ κοντά, στη νήσο Πρώτη με τις εξίσου βραχώδεις ακτές, μπορείτε να επισκεφθείτε το Μοναστήρι της Κοίμησης της Θεοτόκου. Το ίδιο σκηνικό επαναλαμβάνεται και στα νησιά Αγ. Μαρίνα, Βενετικό και Σχίζα: τοπία έρημα, άγρια καμιά φορά, αλλά ποτισμένα από μια ξεχωριστή γοητεία. Στις όμορφες τούτες γωνιές της Πελοποννήσου θα περάσετε εύκολα από τα παράλια της Μεσσηνίας με τα τοπικά, γραφικότατα καΐκια.

(πηγή: www.7merestv.gr, 16/5/2008)

Το δράμα του τουρίστα σε πολιτιστικές επισκέψεις

Αν θέλει κανείς να μάθει τι πιστεύουν οι ξένοι τουρίστες για τα ελληνικά μουσεία και τους αρχαιολογικούς χώρους, δεν έχει παρά να ρωτήσει ένα ξεναγό. Αυτοί είναι οι αποδέκτες των παραπόνων που συχνά καλούνται να «καλύψουν» πολλές αλήθειες. Από τα σκουπίδια στις διαδρομές, τις ελλιπείς υποδομές, σε κάποιους αρχαιολογικούς χώρους την απουσία χώρων υγιεινής και πόσα ακόμη. Φέτος όμως ήταν μια από τις χειρότερες χρονιές. Με αφορμή τα παράπονα που δέχτηκαν κατ’ επανάληψη από διάφορους επισκέπτες, κοινοποίησαν επιστολή τους με θέμα το ωράριο στους υπουργούς Πολιτισμού Μ. Λιάπη και Τουρισμού Αρ. Σπηλιωτόπουλο.

Η Πανελλήνια Ομοσπονδία Ξεναγών επισημαίνει το πρόβλημα που αντιμετωπίζουν τα μέλη της. Δεν είναι μόνο ότι βρισκόμαστε στον Μάιο με ωράριο χειμώνα στα μουσεία, αλλά και ότι δεν έχουν καμία ενημέρωση από το υπουργείο Πολιτισμού. Μάλιστα, όπως επισημαίνουν στην επιστολή τους, ενημέρωση δεν έχει «ούτε το προσωπικό του ΥΠΠΟ, το οποίο συνεχώς ρωτάμε για νεότερα περί παράτασης του ωραρίου».

Συμπιέζουν τον χρόνο

«Η κατάσταση αυτή αναγκάζει τους ξεναγούς και τα τουριστικά γραφεία να συμπιέζουν τον χρόνο παραμονής τους με τέτοιο τρόπο, ώστε να προλάβουν οι επισκέπτες να δουν όσα περισσότερα αξιοθέατα είναι δυνατόν μέχρι το κλείσιμο των χώρων και μουσείων στις τρεις, αλλά και να καλύψουν ταυτόχρονα μεγάλες αποστάσεις διαδρομών σε μονοήμερες ή πολυήμερες εκδρομές ανά την Ελλάδα με το λεωφορείο». Και συνεχίζουν αποκαλύπτοντας το «δράμα» κάθε τουρίστα που σχεδίασε στο ταξίδι του πολιτιστικές επισκέψεις.

«Τυχόν άφιξη κρουαζιερόπλοιων σε νησιά μας ή στην ηπειρωτική Ελλάδα αργά το μεσημέρι ή το απόγευμα, κάνει την επίσκεψη σε ορισμένους αρχαιολογικούς χώρους και μουσεία αδύνατη». Υπογραμμίζουν πως η υψηλότερη σεζόν για όλους τους επισκέπτες του πολιτιστικού τουρισμού είναι οι μήνες: Μάρτιος, Απρίλιος, Μάιος, Σεπτέμβριος, Οκτώβριος και Νοέμβριος και καταλήγουν με την ελπίδα ενός καλύτερου προγραμματισμού για τις επόμενες χρονιές. Με τα λεγόμενά του είναι φανερό πως οι τρεις πρώτοι μήνες χάθηκαν...

(πηγή: www.kathimerini.gr, 16/5/2008)

Εναλλακτικός τουρισμός στα Τρίκαλα

Η εναλλαγή από λίμνες, ποτάμια, ανθισμένα λιβάδια, χιονισμένα τοπία, μοναδικά δάση άφθαστης ομορφιάς, συνθέτουν ένα τοπίο μοναδικό σε ολόκληρη τη χώρα, παρέχοντας μια ανεπανάληπτη εμπειρία για τους επισκέπτες της, οι οποίοι μπορούν να ακολουθήσουν όλα τα είδη του σύγχρονου εναλλακτικού τουρισμού.

Ο λόγος για την ορεινή περιοχή του νομού Τρικάλων, όπου η πραγματοποίηση εκδρομών, τα παιχνίδια με τα χιόνια, η χειμερινή ορειβασία, το κανόε καγιάκ, το ποτάμιο ψάρεμα της πέστροφας, η ποδηλασία, η ιππασία, οι πτήσεις με αλεξίπτωτο, οι περιπετειώδεις αναρριχήσεις και canoing σε απότομες χαράδρες και βράχους, η τοξοβολία, οι περιηγήσεις στους βιότοπους μπορούν να ικανοποιήσουν κάθε προτίμηση.

O επισκέπτης επίσης μπορεί να απολαύσει την μεγάλη ποικιλία τοπικών αγνών παραδοσιακών προϊόντων ποτών και εδεσμάτων στα φιλικά, ζεστά και ποιοτικά καταλύματα κάθε μορφής και σε ολόκληρη τη διαδρομή του ορεινού όγκου. Για όσους θέλουν να περπατήσουν στα μονοπάτια του Ασκληπιού ανακαλύπτοντας, τα σπάνια βότανα και τις θεραπευτικές τους ιδιότητες, μπορούν να ακολουθήσουν το σηματοδοτημένο μονοπάτι «Μονοπάτι του Κόζιακα» συνέχεια του Ε4. Ο επισκέπτης δεν θα πρέπει να παραλείψει να πάρει μαζί του φεύγοντας, τσάι του βουνού, μπιτούνι, ρίγανη, μέντα, αγριόδυοσμο, τίλιο.

Ο επισκέπτης ακόμα μπορεί να διασχίσει την κοιλάδα του Καμιαϊτικου ρέματος, μέσω του δασικού δρόμου από τα λειβάδια Περτουλίου μέχρι το χωριό Πύρρα. Μια εκπληκτική διαδρομή στη σκιά των δασωμένων κορυφών Λουπάτα, Μαρόσσα και Αυγό. Θα έχει την ευκαιρία να συναντήσει το μοναδικό πετρόκτιστο μονοπάτι της περιοχής (σκάλα Χατζηπέτρου) και τα εκπληκτικά μονότοξα γεφύρια Νεραϊδοχωρίου και Πύρρας. Η διαδρομή προσφέρεται τόσο για πεζοπορία, river treeking όσο και για mounten bike, 4x4 ή ακόμη και με moto cross. Στην Πύρρα, τελικό προορισμό της διαδρομής, θα ξεκουραστεί, θα γευθεί παραδοσιακά εδέσματα και κυνήγι.

Εκείνο που δεν πρέπει να παραλείψει ο επισκέπτης είναι το rafting στον Ασπροπόταμο και συγκεκριμένα από την τοποθεσία Τρία Ποτάμια μέχρι και το φράγμα Μεσοχώρας. Η κατάβαση είναι μέτριου βαθμού δυσκολίας (2+-3+). Για τους λάτρεις του rafting και του canoe-kayak, θεωρείται μια από τις πιο όμορφες διαδρομές στην Ελλάδα, μέσα από πυκνά παρθένα δάση, ελάτου και βελανιδιάς.

Φυσικά κυρίαρχο στοιχείο του εναλλακτικού τουρισμού στο νομό Τρικάλων είναι και η ορεινή ορειβασία και πεζοπορία. Ο κάθε επισκέπτης μπορεί να περιηγηθεί σε πλήθος ορεινών διαδρομών και μονοπατιών και να γνωρίσει τοπία εκπληκτικής ομορφιάς. Μεταξύ άλλων:

- Ορεινή Πεζοπορία και σπηλαιοεξερεύνηση στη σπηλιά του Μπέη στον Κόζιακα και στο σπήλαιο με τους καταρράκτες της Λέγκως, στη Δέση.

- Πεζοπορία και οικο-περιήγηση στο πανεπιστημιακό δάσος Περτουλίου και στο βασιλικό δάσος Ασπροποτάμου.

- Ορειβασία στις κορυφές Αυγό, Μαρόσα, Λουπάτα, Νεράιδα, Τριγγία και Αστραπή, πάνω από σηματοδοτημένα ορειβατικά μονοπάτια.

Σε όλα τα παραπάνω θα πρέπει να προσθέσουμε και την ανάβαση στις πηγές Βερλίγκο με 4x4 φτάνοντας έως τα 2.000 μ. υψόμετρο, όπως και διάσχιση του όρους Τριγγίας και του Ασπροποτάμου με 4x4. Στα Περτουλιώτικα λιβάδια ο επισκέπτης μπορεί να κάνει ιππασία, ποδήλατο βουνού, τοξοβολία και το χειμώνα σκι, snowboard και snowraft.

(πηγή: www.flash.gr, 14/5/2008)