Νοσταλγώντας την καινούργια Αθήνα

Ξανά, η Αθήνα. Οχι το φωταγωγημένο Σύνταγμα, καθόλου το χαρούμενο Γκάζι, ούτε το αιώνιο Κολωνάκι. Αλλά η Κυψέλη, τα Πατήσια, τα Εξάρχεια, το Παγκράτι, η βαθιά Αθήνα. Εκεί που η πόλη έγινε πόλη, το καλό και το κακό, η ευχή και η κατάρα, η γλύκα και η πίκρα, όλα μαζί, πιο Αθήνα κι από Αθήνα. Ενας κόσμος που μεταμορφώθηκε δύο φορές: μία φορά στα τέλη του ’70, όταν οι μεσοαστοί του κέντρου κυνήγησαν το όνειρο των προαστίων, αφήνοντας πίσω τους σκοτεινιασμένα διαμερίσματα· δεύτερη φορά, στις αρχές της δεκαετίας του ’90, με τα καραβάνια των μεταναστών να παίρνουν τη θέση τους. Στην αρχή πήραν τη θέση τους μεταφορικά, στα ημιυπόγεια και στα ισόγεια· τώρα, και κυριολεκτικά, ψηλά, στους ορόφους, στα ίδια δωμάτια που κάποτε οι σημερινοί ηλικιωμένοι του Αμαρουσίου και των Βριλησίων έκαναν έρωτα για πρώτη φορά.

Να όμως που η πόλη δεν μένει ποτέ ίδια, όλα αλλάζουν, και οι παλιές συνοικίες, αυτές που βιαστήκαμε να ξεγράψουμε, δεν μας αφήνουν να τις ξεχάσουμε. Αλλιώτικες και ίδιες, γοητευτικές και ξεχαρβαλωμένες, πάντως γεμάτες ζωή, 24 ώρες ανοιχτές, είναι το καθημερινό σκηνικό για εκατοντάδες χιλιάδες Αθηναίους, γηγενείς και καινούργιους. Καθόλου τυχαία πολλοί εικοσάρηδες και τριαντάρηδες επιλέγουν αυτά τα μέρη, το «παλιό» κέντρο, για να ξεκινήσουν την ενήλικη ζωή τους. Οχι μόνο από ανάγκη (φθηνότερη στέγη) αλλά γιατί ξέρουν ότι εδώ ρέει αίμα στις φλέβες. Αλλοτε για καλό κι άλλοτε για κακό. Τι σημασία έχει; Μερικές φορές αρκεί να αναπνέεις.

Σήμερα η «Καθημερινή» ζήτησε από έξι ανθρώπους των γραμμάτων, του λόγου, της ποίησης, της μουσικής, που ζουν στη «βαθιά» Αθήνα, να μιλήσουν για τις δικές τους γειτονιές. Η επιλογή δεν είναι τυχαία: Στο έργο τους, σ’ αυτά που φτιάχνουν, η πόλη πρωταγωνιστεί.

Μένης Κουμανταρέας / Κυψέλη

Ακόμα, χώρος ζωντανός με ανθρώπινα πρόσωπα

Μην περιμενετε να κινδυνολογήσω για την κατάσταση στην Κυψέλη. Είναι της μόδας να δηλώνουμε ότι η τάδε περιοχή είναι γκέτο και επομένως επικίνδυνη. Τελευταίο της θύμα η Βικτώρια σ’ ένα ρεπορτάζ αθηναϊκής εφημερίδας. Είναι να γελάει κανείς, μια καθαρά αστική περιοχή που συγκεντρώνει ένα συμπαθή πληθυσμό από ξένους μετανάστες, να ανακηρύσσεται σε μέρος που οι έντιμοι πολίτες πρέπει να αποφεύγουν. Μιλάω για τη Βικτώρια, επειδή είναι η γειτονιά που μεγάλωσα και πονώ ακόμα, κάτι γνωστό άλλωστε από τα βιβλία μου. Σε ό,τι αφορά την Κυψέλη θα μπορούσα να σας απαριθμήσω πολλά μειονεκτήματα και σκοτεινές πλευρές της. Να πω πρώτα για τα σκουπίδια της αγοράς και γενικότερα των δρόμων. Ο δήμαρχος μου είπε κάποτε προσωπικά: «Αλίμονο αν λύσουμε αυτό το πρόβλημα μόνο, θα θεωρήσω ότι έχω αποτύχει». Ο συμπαθέστατος κατά τ’ άλλα κ. Κακλαμάνης υποσχέθηκε ακόμα να λύσει και το πρόβλημα του κτίσματος και της λειτουργίας της Αγοράς, μετατρέποντάς το σε χώρο πολιτιστικό με καφέ και ωραία μαγαζιά. Ούτε αυτό το έκανε. Βέβαια πρέπει να πω, ότι ο χώρος της Αγοράς λειτουργεί, για την ώρα, από έναν φορέα, που αν δεν κάνω λάθος πρόσκειται στον ΣΥΡΙΖΑ. Εχει ζωντάνια και ποικίλες εκδηλώσεις. Οι περίοικοι μου παρουσίασαν μια επιστολή - καταγγελία γι’ αυτήν την κατάσταση του «θορύβου και της αναρχίας», όπως θεωρούν και μου είπαν να υπογράψω. Αρνήθηκα.

Η Κυψέλη μπορεί να υποφέρει από πολλά, αλλά είναι ακόμα χώρος ζωντανός, ιδίως η Φωκίωνος. Οι καφετέριές της δεν είναι όλες καλές. Πηγαίνω στην επαρχία και βλέπω κάτι καφετέριες κούκλες. Εδώ στην Φωκίωνος το κακό γούστο περισσεύει. Περισσεύουν και οι μαύροι με τα cd, αλλά δεν βλάπτουν κανέναν. Ακούω ότι μεταξύ τους έχουν κόντρες. Μήπως όμως κι εμείς δεν έχουμε κόντρες μεταξύ μας, κάτι παραδοσιακά ελληνικό; Υπάρχει ακόμα βρωμιά στην Κυψέλη – οι πολίτες δεν αγαπούν την πόλη. Το οδόστρωμα στα στενά και στις κεντρικές αρτηρίες, όπως η Παξών, λόγου χάρη, μόνο κατ’ ευφημισμόν φέρει αυτό το όνομα. Δεν υπάρχει ακόμα χώρος για πάρκινγκ. Και πού υπάρχει στην Αθήνα; Προσωπικά δεν μ’ ενδιαφέρει γιατί δεν έχω αυτοκίνητο. Ως πολίτης όμως αισθάνομαι ότι κάτι πρέπει να γίνει.

Υπάρχουν πολλά στην Κυψέλη που μ’ ενοχλούν αλλά, όταν κατεβαίνω από τα βόρεια προάστια, που η ελεεινή θερινή ζέστη των κλιματιστικών και του μπετόν με εξορίζει τους θερινούς μήνες, ανασαίνω. Βλέπω επιτέλους ανθρώπινα πρόσωπα, κι αν όλα τα ντυσίματα δεν είναι καλόγουστα, τουλάχιστον δεν προορίζονται για την πασαρέλα.

Πολλά περίεργα συμβαίνουν στην Κυψέλη. Τα παλιά διώροφα νεοκλασικά –και υπάρχουν ωραιότατα– έχουν καταντήσει παραφωνία ζωσμένα από τις πολυκατοικίες των εργολάβων, οι οποίοι από τα θεμέλια του ΚΚΕ μετακόμισαν στα ρετιρέ της Νέας Δημοκρατίας. Αν κάτι λυπάμαι για την Κυψέλη, την ίδια λύπη νιώθω για πολλές συνοικίες της Αθηνας. Κι αν χαίρομαι για κάτι, είναι ότι υπάρχει ζωή και ενέργεια σ’ αυτήν τη συνοικία, όπως σχεδόν σ’ όλη την πόλη. Να πω για τους μετανάστες της Κυψέλης; Ή μήπως να πω για κάποιους βουλευτές του ΛΑΟΣ στην τηλεόραση που φωνασκούν: «Να τους αδειάσουμε»; Και γιατί να μην αδειάσουμε το ΛΑΟΣ από τη Βουλή; Το έχω πει πολλές φορές, πόσο χαίρομαι που η ελληνική γλώσσα ύστερα από συρρίκνωση χρόνων έχει εξαπλωθεί σε όλη την Ανατολική Ευρώπη και μέρος της Ανατολής. Τώρα αν οι νόμοι για τη μετανάστευση είναι κουτσοί, κι αν κάποιοι από αυτούς τους ξένους μας είναι παραβατικοί, τι μπορώ να πω εγώ; Μήπως κι εγώ που γράφω, συγκρινόμενος με το όλο σύστημα, παραβατικός δεν είμαι;

* Ο Μένης Κουμανταρέας είναι συγγραφέας.

Χριστόφορος Λιοντάκης / Εξάρχεια

Η πολυφωνία θέλει φαντασία

Εξάρχεια: το μήλον της Εριδος των ΜΜΕ και ιδιαίτερα των καναλιών. «Τα Εξάρχεια φλέγονται» ο προσφιλής τίτλος τους. Το θέμα πουλά και προσφέρεται για εντυπωσιασμό και παραπλάνηση.

Εξάρχεια, το πιο ετερόκλητο ψηφιδωτό στο κέντρο της Αθήνας: φοιτητές, πρεζόνια, βαποράκια, μετανάστες, αρνητές της εξουσίας και νομοταγείς πολίτες. Ενα ετερόκλητο πλήθος που συγχωνεύεται με θαυμαστό τρόπο στη λαϊκή της Καλλιδρομίου τα Σάββατα.

Η ανθρωπογεωγραφία της περιοχής άλλαξε άρδην όταν οι ιδιοκτήτες των νεοκλασικών τα εγκατέλειψαν για να εγκατασταθούν στα βόρεια και τα παραλιακά προάστια. Τα περισσότερα νεοκλασικά δόθηκαν αντιπαροχή και κατεδαφίστηκαν. Κατεδαφίζονται μέχρι και σήμερα με τις ευλογίες του Κεντρικού Συμβουλίου Νεωτέρων Μνημείων. Οσα απέμειναν μετατράπηκαν σε κέντρα διασκέδασης, που κάνουν δύσκολη τη ζωή των κατοίκων, καθώς οι καταστηματάρχες ενδιαφέρονται μόνο για τα κέρδη τους. Μια ιστορική αθηναϊκή συνοικία που σφύζει από ζωή και ασφυκτιά από έλλειψη υποδομών. Δρόμοι λεροί. Πεζοδρόμια που χρειάζονται γνώσεις μπαλέτου για να τα περπατήσεις. Πεζόδρομοι - πάρκινγκ, γεμάτοι τραπέζια, καρέκλες και εποχούμενους. Γκράφιτι και συνθήματα στους τοίχους που εντυπωσιάζουν με την ευρηματικότητά τους, προκαλώντας επιδοκιμασίες ή αποδοκιμασίες. Καυσαέρια, δακρυγόνα και νεραντζιές που όταν ανθίζουν την άνοιξη τα κατατροπώνουν με το άρωμά τους. Μια περίεργη γοητεία παντού.

Ο Λόφος του Στρέφη και η πλατεία που ο δήμος και οι αρμόδιοι φορείς δεν κατάφεραν ποτέ να αξιοποιήσουν. Πολλά στοιχειώνουν τα Εξάρχεια: το Πολυτεχνείο, η Μπουμπουλίνας, η μπλε πολυκατοικία, τα παλιά θερινά σινεμά, το νεοκλασικό του Λόγγου, γωνία Μπενάκη και Αραχώβης, παλιά ζαχαροπλαστεία, ταβερνάκια, στέκια. Μνήμες παλιές και πρόσφατες: Λαπαθιώτης, Γιώργος Ιωάννου, Ξαρχάκος, Κούνδουρος, Νίκος Μπαλής, Νικόλας Ασιμος, Αγγελος Ελεφάντης.

Τυπογραφεία, θέατρα, βιβλιοπωλεία, φροντιστήρια, κέντρα απεξάρτησης, αναψυχής και διασκέδασης, πολυκατοικίες και ελάχιστα νεοκλασικά, που κατοικούνται ακόμα.

Μια πολυφωνία που θα μπορούσε να είναι αρμονική αν υπήρχε φαντασία, όχι μόνο στην εξουσία αλλά και στους πολίτες.

* Ο Χριστόφορος Λιοντάκης είναι ποιητής.

Γιάννης Βαρβέρης / Βικτώρια

«Μη γυρίσω, να μη διω...»

Εζησα περί την πλατεία Βικτωρίας από το 1968 έως το 1991. Δεν είναι στην πρόθεσή μου να αναπτύξω χωροταξία ή ωραιοποίηση της εποχής και της περιοχής. Διαλέγω λοιπόν νησίδες που έπαιξαν τότε ρόλο στο κλίμα του γύρω χώρου: τα θέατρα «Μινώα» και Θερινό του Κουν στην Ιουλιανού, τα σινεμά τέχνης «Αλκυονίς» και «Στούντιο», το «Θεατρικό εργαστήρι» του Δημήτρη Κωνσταντινίδη, το «Γκριν Παρκ» του Ομηρου Αθηναίου. Ακόμα, το ζαχαροπλαστείο «Διεθνές» για τους μεσοαστούς και άνω, το μακαρονάδικο «Νάπολι» για προκαταρκτικές συναντήσεις με το κύριο θέμα τους στο ξενοδοχείο «Μπραζίλ» της οδού Φυλής, ο παλιός αριστοκρατικός «Φλόκας» και το «Περφέκτ», το επιζών «Πετέκ» με εκλεκτά παγωτά στο χέρι, το αδιάφορο για μένα καφενείο Δομάζου, η παραδοσιακή, αποβιώσασα ταβέρνα «Τα τρία αδέλφια» επί της οδού Ελπίδος, το «Ροντέο» της αγνής περιόδου του Σαββόπουλου, καφενεία - λέσχες σε πολλές γωνίες, το προώρως εκδημήσαν ζαχαροπλαστείο «Φιρέντσε», το θρυλικό μπαρ λογοτεχνών και λογοτεχνιζόντων «Ιν τάιμ» της οδού Φερών, το μέγεθος έχον (σε πελάτες) ιπποδρομιακό στοίχημα - λαχεία της οδού Χέυδεν, και λίγο πιο κάτω, στην Αχαρνών, το δοξασμένο λαϊκό κέντρο «Βεντέτα» και μετά «Πανόραμα», απ’ όπου πέρασαν ο Γαβαλάς με την Κούρτη, η Δούκισσα, η Πόλυ Πάνου, η Χαρούλα Λαμπράκη, ο Λευτέρης Ψιλόπουλος, η Καίτη Ντάλλη, ο Σαλαμπάσης, ο Καφάσης, ο Μοναχός και πλείστοι άριστοι άλλοι.

Ανθεκτικό στους καιρούς το θρυλικό παλαιοβιβλιοπωλείο του Κώστα Νικολάκη στην 3ης Σεπτεμβρίου, μάζευε κι ακόμα μαζεύει εραστές του πνεύματος και του οινοπνεύματος. Την πλατεία τίμησαν, πρώτος, μεταξύ ίσων, ο Μένης Κουμανταρέας, σε προχωρημένη ηλικία καθήμενη στα παγκάκι η Ελένη Χαλκούση, ο ευφυέστατος δημοσιογράφος και επιθεωρησιογράφος Δ. Κ. Ευαγγελίδης, ο αυτάδελφός μου ποιητής Γιώργος Μαρκόπουλος, ο ποιητής Γ.Κ. Καραβασίλης που ανήλθε γρήγορα προς τις μούσες, οι ηθοποιοί Δήμος και Νίνα Σταρένιου, Ρίτα Μουσούρη, Φραγκίσκος Μανέλλης, Νίκος Ξανθόπουλος, Ανέστης Βλάχος, Νίκος Χατζίσκος και Τιτίκα Νικηφοράκη (ακμάζουν ακόμα οι ελπίδες της στην οδό Ελπίδος) και ο ζωγράφος Σπύρος Κούκος.

Θέλω, λοιπόν, «να μη διώ...», επειδή, όχι, δεν θα φρίξω, αλλά θα δω μιαν άλλη, άγνωστή μου πλατεία, και, μοιραία αλλά μελαγχολικά, θα προσπεράσω.

* Ο Γιάννης Βαρβέρης είναι ποιητής και κριτικός θεάτρου.

Γιώργος Χρονάς / Πρώτο Νεκροταφείο

Μια γειτονιά που σφύζει από ζωή

Κάθε φορά που αναφέρω στον ταξιτζή –πάλι έχασα το τελευταίο λεωφορείο– το τέλος της διαδρομής μας –Πρώτο Νεκροταφείο– βλέπω πώς αντιλαμβάνεται την γειτονιά των νεκρών. Φυσικά και υπάρχουν ζωντανοί στις τέσσερις πλευρές του. Σφύζει κι εδώ από ζωή που οδεύει –άγνωστη ώρα– στο θάνατο. Η πλευρά της Μάρκου Μουσούρη δεν παίζεται. Οι τιμές των κατοικιών συναγωνίζονται αυτές των τάφων. Στα ύψη. Εννοείται πως ακόμα και οι πρώτοι όροφοι βλέπουν μέχρι την Αίγινα. Πάνω από τους τάφους, τα μνήματα, το χάος. Η πλευρά της Υμηττού έχει μπροστά της τον Λυκαβηττό, την Ακρόπολη, το Μνημείο του Φιλοπάππου. Κάτι μοναδικό. Είτε βρέχει. Είτε χιονίζει. Η πλευρά της Ηλιουπόλεως, τη λεωφόρο που δεν ησυχάζει ποτέ. Κι εδώ οι μοτοσικλέτες τρέχουν με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Κάποιες πέφτουν πάνω στα κάγκελα. Τα άνθη που βλέπετε, κρεμασμένα πάνω τους, για τα σώματα που πέταξαν σαν αστραπή στην άσφαλτο, είναι. Κάποια μάνα υπάρχει. Πάντα. Κάποια αρραβωνιαστικιά. Που περιμένει. Η τέταρτη πλευρά είναι μπροστά στο νεκροταφείο κι έχει κορυφή την οδό όπου καταλήγουν οι νεκροί. Την οδό Αναπαύσεως. Καφενεία, μαρμάρινοι σταυροί. Προτομές. Και αγάλματα αγγέλων. Φωτογραφίες πορσελάνης. Σε υποδέχονται. Η οδός αυτή γεμίζει από πλήθη κάθε Μεγάλη Παρασκευή. Το αδιαχώρητο. Ολοι αναζητούν ανάμεσα στους τάφους το μυστικό του Χριστού. Που σταυρώθηκε.

Ηρθα σ’ αυτή την γειτονιά –από την οδό Πανός 17, κάτω από την Ακρόπολη, πριν έμενα στη Λεύκα, στον Πειραιά– την ημέρα που κηδευόταν ο Αλέκος Παναγούλης. 1.000.000 άνθρωποι. Τον συνόδευαν. Από τότε πολλοί διάσημοι, πλούσιοι, ήρθαν στο Πρώτο Κοιμητήριο της χώρας. Οι ριπές των όπλων, πάλι, που συνοδεύουν την ταφή των στρατιωτικών, κατά το έθιμο, μόνο τα πουλιά που κουρνιάζουν στα φυλλώματα τρομάζουν.

Και τους σκύλους στα μπαλκόνια. Που γαυγίζουν.

* Ο Γιώργος Χρονάς είναι ποιητής και εκδότης του περιοδικού «Οδός Πανός».

Φοίβος Δεληβοριάς / Παγκράτι - Καλλιθέα

Το ποτάμι, το κέντρο και τα προάστια

Πολύ κοντά στο σπίτι που μεγάλωσα, στην Καλλιθέα, κυλούσε ακόμα ώς τα 10 μου ο Ιλισσός. Κυλούσε, βέβαια, τρόπος του λέγειν. Λίγο γκρίζο βρωμόνερο με μυρωδιά αποχέτευσης ταξίδευε στην αγκαλιά του αρχαίου ποταμού σακούλες σκουπιδιών, καθίσματα αυτοκινήτων και αποκεφαλισμένες κούκλες της El Greco και τα πήγαινε –ποιος ξέρει με τι απατηλές υποσχέσεις– στην εξίσου αρχαία θάλασσα του Φαλήρου, όπου και τα εγκατέλειπε για πάντα.

Εμείς εκεί δίπλα παίζαμε, βρίσκαμε εν είδει θησαυρού κομματάκια από κινηματογραφικά φιλμ μέσα στο χώμα, κατασκηνώναμε οικογενειακώς τις μέρες του σεισμού του ’81 και λίγο αργότερα κάναμε κοπάνες και χαράζαμε ονόματα χεβιμεταλλάδικων συγκροτημάτων στα παγκάκια, λίγο πριν εγκαταλειφθούμε κι εμείς για πάντα στην αρχαία θάλασσα του πρώτου μας φιλιού.

Για κάποιο λόγο, όταν ξανασκέφτομαι την Καλλιθέα μού έρχεται στο νου κυρίως το ποτάμι. Ζούσαμε κι εμείς, όπως αυτό, με ένα παρελθόν που μύριζε όπως οι γονείς μας και οι παππούδες μας, παστρικό και νοικοκυρεμένο λίγο μετά απ’ τα χρόνια των πολέμων και διανύαμε ένα παρόν ειρηνικό και επιτηδευμένα αθώο, με φιλοδοξίες που έφταναν ώς τις πανελλήνιες και με τα προϊόντα που διαφημίζονταν στις τηλεοράσεις μας να μαζεύονται σε κούτες από «ΝΟΥΝΟΥ» στις αποθήκες μας, τα recycle bin του παλιού κόσμου.

Το ’97 έφυγα από την Καλλιθέα και πήγα να μείνω στο Κολωνάκι, σαν μια παρωδία του Μαστρογιάνι που ξεφεύγει από τους «Βιτελόνι» και το Ρίμινι και καταπίνεται από τη Ρωμαϊκή «Ντόλτσε Βίτα». Λέω παρωδία, όχι μόνο γιατί η Καλλιθέα δεν απέχει ούτε 10 χιλιόμετρα από το κέντρο, αλλά και γιατί το επαρχιώτικο lifestyle που περιέφερε επιδεικτικά τον εαυτό του στην αθηναϊκή ζωή των ’90ς είχε τόση σχέση με την άσωτη «γλυκιά ζωή» όση και το «Bravo Roula» με το φελινικό τσίρκο.

Δεν άργησα, λοιπόν, να βρω το Παγκράτι. Συγκεκριμένα την πλατεία Βαρνάβα. Που συνεχίζει –δυο βήματα μόλις απ’ το κέντρο– να σκηνοθετεί τον εαυτό της σαν Προάστιο. Με περιπτεράδες, ψιλικατζήδες, φούρνους, παιδάκια που ακούγονται πεντακάθαρα και συμπαθητικά έφηβα μοσχάρια που βρίζονται ολονυχτίς με τους γέρους στα μπαλκόνια. Και πάνω απ’ όλα με κορίτσια και αγόρια από 16 ώς 40 που ονειρεύονται ένα «άστυ» κάπου αλλού και που βάζουν τα δυνατά τους δημιουργώντας να το φτάσουν.

Υπάρχει αυτό το διάσημο τραγούδι του Σπρίνγκστιν που μιλάει για το «Ποτάμι». «We go down to the river – though we know that the river is dry». Το τραγούδι αυτό μιλάει μεταξύ άλλων για την παιδική μου Καλλιθέα. Αλλά και για την ενήλικη ανάγκη μου να σκηνοθετώ τον εαυτό μου σαν τον αιώνιο κάτοικο ενός προαστίου – ενός μέρους υπαρκτού που κοιτάζει από απόσταση το κέντρο, χωρίς να είναι σίγουρο αν και κείνο υπάρχει…

* Ο Φοίβος Δεληβοριάς είναι τραγουδοποιός.

Στέφανος Ροζάνης / Οδός Πατησίων

Η ψευδαίσθηση της ευθείας

H πόλη είναι οι δρόμοι της. Οι δρόμοι είναι η ιστορία τους. Η ιστορία των δρόμων είναι η ιστορία της πόλης. Μέσα από αυτές τις ταυτολογικές διατυπώσεις αναδύεται η άνοδος και η πτώση μιας καθημερινότητας που συγκροτεί την ανθρώπινη προσωπική αλλά και κοινωνική οδοιπορία. Ο Ιταλο Καλβίνο μιλούσε για μια στιγμή όπου τα σπίτια φαίνονται σαν να κοιτάζεις τις στέγες από ψηλά.

Ετσι κοιτάζω κι εγώ τα σπίτια της οδού Πατησίων, στην οποία έζησα τριάντα χρόνια και εξακολουθώ να ζω. Γιατί την οδό Πατησίων αξίζει πράγματι να την κοιτάς από ψηλά. Να βλέπεις την ευθεία της σαν μια ψευδαίσθηση που μέσα της κρύβονται τα σπίτια, οι στέγες και οι πλατείες. Αυτή η ψευδαίσθηση είναι η ουσία του δρόμου και της γειτονιάς που κάποτε αυτός ο δρόμος ήταν. Αν τώρα η γειτονιά χάθηκε, βυθισμένη στην πολυχρωμία και την αδιαφορία των ανθρώπων της, παραμένει, ωστόσο, ο δρόμος που τον σημαδεύει η ξεροκέφαλη μονιμότητα ενός μπαρ, του Au Revoir, μιας πλατείας, της πλατείας Αγάμων, που άλλαξε όνομα και έγινε πλατεία Αμερικής, και μιας άλλης πλατείας, της πλατείας Κολιάτσου.

Ανάμεσα στο μπαρ και στις πλατείες, τα σπίτια της οδού Πατησίων (όπως και όλα τα σπίτια) αφηγούνται την ιστορία των ανθρώπων τους (κυρίως αυτών που χάθηκαν) και γι’ αυτό αξίζει να τα κοιτάς από ψηλά, να βλέπεις τις στέγες τους και να «καταλαμβάνεσαι εξ απροόπτου» μέσα στον κόσμο σου. Πολλές φορές, όταν ακολουθείς βαδίζοντας την ευθεία του δρόμου, σού λείπει ασφαλώς το εξ απροόπτου. Νιώθεις σαν κινείσαι μέσα σε μια κοινοτοπία. Ομως δεν είναι έτσι. Το «σχήμα του κόσμου» γι’ αυτόν ορίζεται πράγματι από την ψευδαίσθηση της ευθείας της οδού Πατησίων.

Μια πάροδος, η οδός Μηθύμνης. Εκεί η Πατησίων έπαιρνε το σχήμα των συνομιλιών μας με τον Μίλτο Σαχτούρη. Πιο πάνω, η Πατησίων έτρεχε μέσα στα λόγια μας με τον Πάνο Καραβία και τη Μαργαρίτα Δαλμάτη (να μην ξεχάσω τη μουσική της). Αλλά πάνω απ’ όλα, η Πατησίων ήταν και εξακολουθεί να είναι η νύχτα στο Au Revoir, όταν τα σπίτια της χάνουν τον όγκο τους και διακρίνονται ευκρινώς μόνον οι στέγες του. Ακριβώς σα να τα κοίταγες από ψηλά. Από την πλατεία Κολιάτσου μέχρι το Πολυτεχνείο, η ευθεία της οδού Πατησίων έχει πολλές παρεκβάσεις και πολλές κυρτότητες.

* Ο Στέφανος Ροζάνης είναι μελετητής - δοκιμιογράφος. Διδάσκει στο Πάντειο Πανεπιστήμιο.

(πηγή: www.kathimerini.gr, 28/9/2008)

Η απούσα Θεσσαλονίκη

Eίναι μόνιμη η γκρίνια των αρχόντων της Θεσσαλονίκης για την ελλιπή ακτοπλοϊκή σύνδεση της πόλης με τα νησιά του Αιγαίου κατά τη θερινή τουριστική σεζόν και δικαίως, αφού πλέον με το άνοιγμα των συνόρων, κατά κύματα κατεβαίνουν οι από Βορρά παραθεριστές με προορισμό τις ακτές της Βόρειας Ελλάδας αλλά και των νήσων.

Το θέμα όμως είναι τι κάνουν και οι ίδιοι για να βοηθήσουν την πόλη τους ώστε να καταστεί κόμβος στη διά θαλάσσης διακίνηση τουριστών και να αποκομίσει οφέλη όπως συμβαίνει με άλλες μεγάλες παραλιακές πόλεις της Μεσογείου ή και μικρότερες της πατρίδας μας.

Την Τρίτη το πρωί κατέπλευσε στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης το κρουαζιερόπλοιο «Navigator of the seas», μεταφέροντας τρεις χιλιάδες τουρίστες. Το μεγαλύτερο που έπιασε ποτέ στον Θερμαϊκό. Χιλιάδες Θεσσαλονικείς έσπευσαν στην προκυμαία για να το απολαύσουν και να το φωτογραφίσουν.

Οι μόνοι που αδιαφόρησαν ήταν οι ηγέτες της πόλης, όλοι εκείνοι που έχουν, υποτίθεται, την ευθύνη για την προβολή της. Κατέβηκαν χιλιάδες άνθρωποι οι οποίοι ξεχύθηκαν στο λιμάνι και στην παραλία χωρίς να ξέρουν ούτε που πηγαίνουν ούτε τι θα δουν. Πάτησαν το πόδι τους στον γκρίζο και καταθλιπτικό προβλήτα όπου δεν υπήρχε ούτε μια πινακίδα που να δείχνει Center.

Το ίδιο κρουαζιερόπλοιο είχε πιάσει σε άλλο ταξίδι του και στο Κουσάντασι, στα παράλια της Τουρκίας, σπουδαίο τουριστικό κέντρο της γείτονος. Εκεί οι επιβάτες του συνάντησαν μια εντελώς διαφορετική ατμόσφαιρα. Οι αρχές είχαν οργανώσει υποδοχή. Με επικεφαλής τον δήμαρχο καλωσόρισαν στο λιμάνι τους επισκέπτες, τους μοίρασαν γλυκά και τοπικά εδέσματα, έντυπο υλικό με πληροφορίες για την πόλη τους. Εκαναν επίδειξη φιλοξενίας και κέρδισαν εξ αρχής τη μάχη των εντυπώσεων.

Οι δικοί μας έδειξαν ότι αδυνατούν να βγουν από τον μικρόκοσμό τους, αυτόν της γκρίνιας, της μιζέριας, της συνωμοσιολογίας. Πάνε κι έρχονται καράβια -από τον Μάρτιο έως τώρα έχουν καταπλεύσει στο λιμάνι της πόλης τριάντα τρία κρουαζιερόπλοια- αποβιβάζουν κόσμο που έρχεται για να γνωρίσει την πόλη και να αφήσει τα λεφτά του, χωρίς κανείς εξ αυτών να τους δίνει σημασία. Απεναντίας, οργανώθηκαν φανταχτερές εκδηλώσεις στη νομαρχία για την υποδοχή καμιά δεκαριά έφηβων κοριτσιών, υποψηφίων για διεθνή καλλιστεία, όπου ο Παναγιώτης Ψωμιάδης πάσχιζε μπροστά στις κάμερες να τις πείσει -αμφιβάλλω αν καταλάβαιναν πού βρίσκονταν- ότι η Μακεδονία είναι ελληνική!

Και όμως η Θεσσαλονίκη μπορεί να καταστεί κόμβος στις κρουαζιέρες στη Μεσόγειο. Για να γίνει αυτό πρέπει να κινηθεί και η ίδια. Να δείξει το φιλόξενο πρόσωπό της και μέσω αυτού να προβληθεί και να διεκδικήσει με αξιώσεις μερίδιο από την τουριστική πίτα. Και επειδή ούτε ο Λευκός Πύργος ούτε η πλατεία Αριστοτέλους μπορούν να κινηθούν, οφείλουν να το κάνουν εκείνοι που θέλουν να λένε ότι την υπηρετούν.

(πηγή: www.kathimerini.gr, 26/9/2008)

Γκντανσκ: Το διαμάντι της Βαλτικής

Περπατώντας στο ιστορικό του κέντρο θα νιώσετε ότι γυρίσατε 1.000 χρόνια πίσω ή ότι συμμετέχετε στο γύρισμα ταινίας.

Το Γκντανσκ είναι μια πολύ όμορφη και εντυπωσιακή πόλη που έγινε παγκοσμίως γνωστή από τα ναυπηγεία της. Εκεί το 1980 έγινε η επανάσταση των εργατών που τελικά οδήγησε στον εκδημοκρατισμό της χώρας. Η δεύτερη σε έκταση πόλη της Πολωνίας, δεν έχει χαρακτηριστεί ­άδικα ως «το διαμάντι της Βαλτικής». Αν και ουσιαστικά πρόκειται για... διαμάντια: Γιατί το Γκντανσκ, μαζί με τη Γκντίνια και το Σόποτ, συνθέτουν ένα οικιστικό τρίπτυχο. Αυτό δηλαδή που εμείς ξέρουμε ως μία πόλη στην πραγματικότητα είναι τρεις: Από αυτές, το Γκντανσκ καμαρώνει για το μοναδικής ­ομορφιάς ­ιστορικό του κέντρο, η Γκντίνια για τα εκπληκτικά πάρκα και τις βιλίτσες της και το Σόποτ για την ολόλευκη παραλία του και τη μεγαλύτερη θαλάσσια εξέδρα περιπάτου (520 μέτρα μήκος). Το Γκντανσκ όμως είναι εκείνο που κερδίζει περισσότερο τον επισκέπτη, με τα πολύ ­όμορφα κτίριά του.

Αξιοθέατα
Θα περάσετε από τον κεντρικό δρόμο (Ντλούγκα) με τα στενά σπίτια και τις ζωγραφισμένες προσόψεις. Θα δείτε το Μέγαρο «Αρτους» του 16ου αιώνα, τη Χρυσή Πύλη, την περίτεχνη «πηγή του Ποσειδώνα» και το Δημαρχείο. Βγαίνοντας ­από την κεντρική πύλη θα βρεθείτε σε ένα κανάλι. Γυρίστε να δείτε τα κτίρια στις όχθες του - θα σας καταπλήξουν με την ομορφιά τους. Πιο πέρα θα δείτε τα παλιότερα δείγματα της πόλης από τη μεσαιωνική εποχή: έναν ξύλινο γερανό και ένα μεγάλο μύλο. Επισκεφθείτε και τις πολύ ενδιαφέρουσες γοτθικές εκκλησίες, όπως εκείνη της Παναγίας, που είναι από τις μεγαλύτερες της Ευρώπης. Από τους τρούλους της -αν αντέχετε να ανεβείτε 300 σκαλιά- θα έχετε υπέροχη θέα σε όλη την πόλη. Μερικά μουσεία ­που πρέπει επίσης να δείτε είναι τα: Αρχαιολογικό, Ιστορικό, Εθνικό και Ναυτικό.

Εκδρομές
Να πάτε στη μαγευτική περιοχή της Μαζουρίας που είναι γεμάτη λίμνες, αλλά και κάστρα. Στην περιοχή της Κασουβίας θα δείτε μικρά γραφικά χωριουδάκια ανάμεσα σε λίμνες και δάση όπου μπορείτε να χαρείτε τη φύση. Γνωρίστε την εντυπωσιακή χερσόνησο του Χελ, μία στενόμακρη λωρίδα γης μήκους 35 χλμ. και πλάτους από 100 μέχρι 500 μέτρα. Στη μέση της χερσονήσου υπάρχει δάσος και δρόμος, ενώ στις ­άκρες της μερικές απίθανες αμμουδιές! Στη «μύτη» της βρίσκεται ένα παλιό γραφικό ψαροχώρι με ξύλινα σπιτάκια. Βολτάρετε, δείτε την εκκλησία, το μουσείο, και ­απολαύστε φρεσκότατο ψαράκι. Επίσης, επισκεφθείτε το εντυπωσιακό κάστρο του Μάλμποργκ, το μεγαλύτερο και πιο καλοδιατηρημένο γοτθικό κάστρο της Ευρώπης, που χτίστηκε το 1300. Βρίσκεται νότια του Γκντανσκ (40 λεπτά με τρένο ή λεωφορείο). ­Ανοικτό 10.00-15.00, εκτός Δευτέρας. Τηλ.: 55-6470800.

Πληροφορίες
Μετάβαση: Θα πετάξετε με τις πολύ καλές πολωνικές αερογραμμές (LOT, τηλ.: 210-3221121) για Βαρσοβία. Από εκεί ή θα πάρετε άλλη πτήση για το Γκντανσκ ή θα επιβιβαστείτε στο γρήγορο τρένο.

Διαμονή: Πολύ καλά ξενοδοχεία σε παραδοσιακό στυλ είναι τα: Dwor Oliwski (τηλ.: 5547000), Podewils (τηλ.: 3009560) και Hanza (τηλ.: 3053427). Και τα τρία στο ιστορικό κέντρο.

Χρήσιμα: Κωδικός κλήσης: 004858. To Orbis είναι ο Οργανισμός Τουρισμού της χώρας. Τηλ.: 0801 606 606 ή στο www.orbis.pl Ώρα: μία ώρα πίσω. Αστυνομία: 997 (Από το κινητό 112)

Φαγητό: Τα «μπίγκος», «πιερόγκι» και οι διάφορες σούπες -όπως η «ζουρέκ»- είναι τα πιο χαρακτηριστικά πιάτα της πολωνικής κουζίνας. Τα κρέατα είναι πολύ καλά και οι μερίδες τεράστιες. Καλά εστιατόρια είναι η Taverna, το Barylka, το Gdanska και το Neptun (σελφ σέρβις).
Θα πιείτε πολωνέζικες μπίρες και για επιδόρπιο θα απολαύσετε μία καταπληκτική μηλόπιτα συνοδευμένη με παγωτό.

Διασκέδαση: Συμπαθητικά cafe: Maraska, Kolumbijka και Capri. Για ποτό: Kamienica και Casablanca. Στο Cotton Club θα ακούσετε πολύ καλή τζαζ. Night clubs: Bacowka, Ggog, Club 80's και Max.

Αγορές: Θα βρείτε καταπληκτικά κοσμήματα και διακοσμητικά αντικείμενα από κεχριμπάρι σε πολύ καλές τιμές. Επίσης, φτηνά ρούχα.

(πηγή: www.7merestv.gr, 26/9/2008)

Η ανακαίνιση των Βερσαλλιών

Ολοκληρώθηκε η ανακαίνιση του Μικρού Τριανόν στις Βερσαλλίες και έτσι σύντομα το κρησφύγετο της Μαρίας Αντουανέτας πρόκειται να ανοίξει εκ νέου τις πόρτες του στους επισκέπτες. Σήμερα έχει ανακτήσει τη μορφή που είχε την ημέρα που η θρυλική βασίλισσα οδηγήθηκε στην γκιλοτίνα, το 1789.

Τα έργα ανακαίνισης κόστισαν 5,3 εκατομμύρια ευρώ και σύμφωνα με τους γνώστες θα πυροδοτήσουν ξανά τη λατρεία για το πρόσωπο της Μαρίας Αντουανέτας. Δεν είναι τυχαίο ότι τα τελευταία χρόνια η Γαλλίδα βασίλισσα υπήρξε αντικείμενο πολυάριθμων νέων βιογραφιών αλλά και μιας χολιγουντιανής ταινίας στην οποία την υποδύεται η Κίρστεν Ντανστ.

«Θέλουμε να παρουσιάσουμε αυτή την έπαυλη» εξηγεί ο Πιερ Αντρέ Λαμπλόντ, ο αρχιτέκτονας που ανέλαβε το έργο - «ως μια κατοικία που στο εσωτερικό της ζουν άνθρωποι, όχι σαν “νεκρό” μνημείο». Το Μικρό Τριανόν σχεδιάστηκε από τον αρχιτέκτονα Γκαμπριέλ για τον Λουδοβίκο τον 15ο και αποτελεί πραγματικό κόσμημα νεοκλασικής τεχνοτροπίας. Δόθηκε στη Μαρία Αντουανέτα ως γαμήλιο δώρο το 1774 από τον σύζυγό της Λουδοβίκο 16ο. Η νεαρή βασίλισσα βρήκε στο τριώροφο κτίριο καταφύγιο από το αυστηρότατο πρωτόκολλο της αυλής. Το κτίριο διαθέτει ακόμα και θεατρική σκηνή, όπου η νεαρή βασίλισσα μπορούσε να διασκεδάζει υποδυόμενη την ηθοποιό. Το έργο ανακαίνισης, το οποίο χρηματοδοτήθηκε από τον Ελβετό ωρολογοποιό Breguet, στόχευσε κατά κύριο λόγο στην αποκατάσταση των σαλονιών και υπνοδωματίων, των επίπλων, των χώρων όπου έμενε το υπηρετικό προσωπικό καθώς και των κουζινών με τη μορφή που είχαν στις 5 Οκτωβρίου 1789, όταν η Μαρία Αντουανέτα επέστρεψε στις Βερσαλλίες. Την επομένη το βασιλικό ζεύγος οδηγήθηκε στο Παρίσι για να καταλήξει το 1793 στην γκιλοτίνα.

Μέχρι σήμερα, οι επισκέπτες μπορούσαν να επισκεφθούν τα δέκα ξεχωριστά διαμερίσματα των ευγενών ενοίκων του κτιρίου. Τα διαμερίσματα των υπηρετών, όμως, χρησιμοποιούνταν είτε ως βοηθητικοί χώροι για τους φύλακες είτε ως εκδοτήρια εισιτηρίων. Σήμερα, όλα αυτά έχουν και πάλι τη μορφή που είχαν το 1793.

«Θελήσαμε να δείξουμε την αντίθεση ανάμεσα στο ισόγειο και τον όροφο των ευγενών» εξηγεί ο αρχιτέκτονας Λαμπλόντ. Δίπλα στην κουζίνα υπάρχει ένα δωμάτιο με συσκευή μεταφοράς πιάτων στην τραπεζαρία, ώστε οι βασιλείς να μπορούν να απολαύσουν το γεύμα τους χωρίς να έλθουν σε επαφή με το προσωπικό. Ομως η κατασκευή της δεν ολοκληρώθηκε ποτέ.
ΒΕΡΣΑΛΛΙΕΣ. Ολοκληρώθηκε η ανακαίνιση του Μικρού Τριανόν στις Βερσαλλίες και έτσι σύντομα το κρησφύγετο της Μαρίας Αντουανέτας πρόκειται να ανοίξει εκ νέου τις πόρτες του στους επισκέπτες. Σήμερα έχει ανακτήσει τη μορφή που είχε την ημέρα που η θρυλική βασίλισσα οδηγήθηκε στην γκιλοτίνα, το 1789.

Τα έργα ανακαίνισης κόστισαν 5,3 εκατομμύρια ευρώ και σύμφωνα με τους γνώστες θα πυροδοτήσουν ξανά τη λατρεία για το πρόσωπο της Μαρίας Αντουανέτας. Δεν είναι τυχαίο ότι τα τελευταία χρόνια η Γαλλίδα βασίλισσα υπήρξε αντικείμενο πολυάριθμων νέων βιογραφιών αλλά και μιας χολιγουντιανής ταινίας στην οποία την υποδύεται η Κίρστεν Ντανστ.

«Θέλουμε να παρουσιάσουμε αυτή την έπαυλη» εξηγεί ο Πιερ Αντρέ Λαμπλόντ, ο αρχιτέκτονας που ανέλαβε το έργο - «ως μια κατοικία που στο εσωτερικό της ζουν άνθρωποι, όχι σαν “νεκρό” μνημείο». Το Μικρό Τριανόν σχεδιάστηκε από τον αρχιτέκτονα Γκαμπριέλ για τον Λουδοβίκο τον 15ο και αποτελεί πραγματικό κόσμημα νεοκλασικής τεχνοτροπίας. Δόθηκε στη Μαρία Αντουανέτα ως γαμήλιο δώρο το 1774 από τον σύζυγό της Λουδοβίκο 16ο. Η νεαρή βασίλισσα βρήκε στο τριώροφο κτίριο καταφύγιο από το αυστηρότατο πρωτόκολλο της αυλής. Το κτίριο διαθέτει ακόμα και θεατρική σκηνή, όπου η νεαρή βασίλισσα μπορούσε να διασκεδάζει υποδυόμενη την ηθοποιό. Το έργο ανακαίνισης, το οποίο χρηματοδοτήθηκε από τον Ελβετό ωρολογοποιό Breguet, στόχευσε κατά κύριο λόγο στην αποκατάσταση των σαλονιών και υπνοδωματίων, των επίπλων, των χώρων όπου έμενε το υπηρετικό προσωπικό καθώς και των κουζινών με τη μορφή που είχαν στις 5 Οκτωβρίου 1789, όταν η Μαρία Αντουανέτα επέστρεψε στις Βερσαλλίες. Την επομένη το βασιλικό ζεύγος οδηγήθηκε στο Παρίσι για να καταλήξει το 1793 στην γκιλοτίνα.

Μέχρι σήμερα, οι επισκέπτες μπορούσαν να επισκεφθούν τα δέκα ξεχωριστά διαμερίσματα των ευγενών ενοίκων του κτιρίου. Τα διαμερίσματα των υπηρετών, όμως, χρησιμοποιούνταν είτε ως βοηθητικοί χώροι για τους φύλακες είτε ως εκδοτήρια εισιτηρίων. Σήμερα, όλα αυτά έχουν και πάλι τη μορφή που είχαν το 1793.

«Θελήσαμε να δείξουμε την αντίθεση ανάμεσα στο ισόγειο και τον όροφο των ευγενών» εξηγεί ο αρχιτέκτονας Λαμπλόντ. Δίπλα στην κουζίνα υπάρχει ένα δωμάτιο με συσκευή μεταφοράς πιάτων στην τραπεζαρία, ώστε οι βασιλείς να μπορούν να απολαύσουν το γεύμα τους χωρίς να έλθουν σε επαφή με το προσωπικό. Ομως η κατασκευή της δεν ολοκληρώθηκε ποτέ.

(πηγή: www.kathimerini.gr, 25/9/2008)

Θεσσαλονίκη: «πνοή ζωής» o τουρισμός κρουαζιέρας

Πιο καθαρή από τη Σικελία, με ακριβό, όμως, καφέ και ποτό αλλά και εφιαλτικό κυκλοφοριακό, βρήκαν τη Θεσσαλονίκη οι χιλιάδες τουρίστες που κατέπλευσαν χθες στο Θερμαϊκό κόλπο με το γιγαντιαίο κρουαζιερόπλοιο «Navigator of the Seas».

Στον Μπγιορν και η Ελεν Αντρέσεν από τη Νορβηγία, έκανε εντύπωση «το πλήθος καταστημάτων που έχει αυτή η πόλη και είναι για όλα τα γούστα», ο Τσαρλς και η Φάνι απ’ τον Καναδά βρήκαν «τις τιμές πολύ τσιμπημένες». Ο Ρόμπερτ Πάρμα από το Σάφολκ της Βρετανίας δήλωσε σοκαρισμένος με το μποτιλιάρισμα χαρακτηρίζοντάς το «εφιάλτη», ενώ ο Γουίλ και η Μαίρη Μόρτον από το Μάντσεστερ βρήκαν «την πόλη καλοστημένη, αλλά χωρίς πληροφόρηση για τους επισκέπτες». Σύμφωνα με τον Μπίπολ απ’ το Περού, «υπάρχουν πολλά εστιατόρια και ωραίες καφετέριες, αλλά στην παραλία οι τιμές είναι πολύ ακριβές, αν και σε επιβραβεύει η θέα».

«Πνοή ζωής» για την πόλη χαρακτήρισε τον τουρισμό της κρουαζιέρας και τους χιλιάδες επιβάτες που ξεχύνονται στην πόλη για ψώνια, φαγητό και ποτό και περιηγήσεις, ο πρόεδρος του Συνδέσμου Πρακτόρων Τουρισμού Μακεδονίας - Θράκης, κ. Μιχ. Πεζίκογλου, τονίζοντας ότι περισσότερα από δεκαπέντε τουριστικά λεωφορεία έκαναν χθες το γύρο της πόλης, ενώ άλλα οδηγούσαν τους τουρίστες στον αρχαιολογικό χώρο της Βεργίνας.

Ωστόσο, το φαινόμενο δεν είναι καινούργιο, μολονότι το γιγάντιο κρουαζιερόπλοιο που ζυγίζει 142.000 τόνους και υψώνεται σε δεκαπέντε καταστρώματα με 1.800 καμπίνες για 3.114 άτομα, έκανε αίσθηση στην πόλη. Σύμφωνα με τον κ. Λ. Τσακιρίδη, ναυτιλιακό πράκτορα, για αρκετά χρόνια ερχόταν στη Θεσσαλονίκη το γερμανικό «Αϊντα» αλλά και πολλά κρουαζιερόπλοια άλλων μεγάλων διεθνών εταιρειών του κλάδου.

«Φαίνεται, πως η Θεσσαλονίκη σιγά σιγά αποκτάει θέση στο χάρτη της διεθνούς κρουαζιέρας», είπε ο ίδιος, εξηγώντας πως η εξέλιξη ήρθε στο πλαίσιο της αναζήτησης των διεθνών εταιρειών για νέους προορισμούς ώστε να προσελκύουν πελάτες.

Η πόλη, πάντως, προκαλεί το ενδιαφέρον τους χάρη στα βυζαντινά μνημεία και την πρόσβαση στον αρχαιολογικό χώρο της Βεργίνας, σύμφωνα με τον ναυτιλιακό πράκτορα Ι. Κοσμάτο. Μάλιστα, όπως υποδεικνύουν τα στοιχεία του Συλλόγου Ναυτιλιακών Πρακτόρων Θεσσαλονίκης, ο αριθμός των κρουαζιερόπλοιων που «έδεσαν» στο επιβατικό λιμάνι της Θεσσαλονίκης τα τελευταία χρόνια αυξάνεται ραγδαία. Το 2006 προσέγγισαν το λιμάνι 12 κρουαζιερόπλοια, το 2007 36 και το 2008 (Μάρτιος-Σεπτέμβριος) 33 ενώ αναμένονται επιπλέον αφίξεις ώς το τέλος του έτους.

Ωστόσο, όπως είπε προφητικά ο επιβάτης του «Navigator of the Seas» Γκούναρ Μπίργκισον από την Ισλανδία, «είναι φανερό ότι το λιμάνι έχει ιδιαίτερη σημασία για την πόλη, όπως και στο παρελθόν». Παρ’ όλα αυτά, το λιμάνι της Θεσσαλονίκης «δεν είναι σε θέση να υποδεχτεί περισσότερα από ένα κρουαζιερόπλοιο τη φορά», τόνισε κ. Κοσμάτος, ενώ πρόβλημα για την ανάπτυξη του τουρισμού της κρουαζιέρας είναι και οι περιορισμοί του καμποτάζ στις κρουαζιέρες, με αποτέλεσμα μεγάλες εταιρείες να εγκαθιστούν τέρμιναλ σε λιμάνια της Τουρκίας και άλλων μεσογειακών πόλεων.

(πηγή: www.kathimerini,gr, 24/9/2008)

Οι πόλεις που τόλμησαν...

- Στη Βαρκελώνη, όταν ο επισκέπτης κινείται στο εκτεταμένο ιστορικό κέντρο της πόλης και στη γοτθική συνοικία (που είναι όλη πλακοστρωμένη) συχνά αναρωτιέται «μα, πού είναι τα αυτοκίνητα;». Ακόμα και στην περίφημη Λα Ράμπλα, όπου το ιδιαίτερα φαρδύ πεζοδρόμιο στη μέση φιλοξενεί πλήθος κόσμου, οι δύο λωρίδες (μία ανόδου και μία καθόδου) έχουν ελάχιστη διέλευση τροχοφόρων. Οσο για την τροφοδοσία καταστημάτων (σε μια τουριστική περιοχή υπάρχουν άπειρα μαγαζιά) γίνεται συγκεκριμένες (λίγες) ώρες, δυο - τρεις φορές την εβδομάδα.

- Στο Λονδίνο και τη Στοκχόλμη θεσπίστηκαν διόδια για την είσοδο στο κέντρο της πόλης, ύψους 12 και 1 - 6 (ανάλογα με τις διελεύσεις) ευρώ αντίστοιχα. Στο Λονδίνο, ύστερα από τέσσερα χρόνια λειτουργίας παρατηρήθηκε μείωση της κυκλοφορίας Ι.Χ. κατά 33%, ενώ αυξήθηκαν 40% οι επιβάτες στα λεωφορεία. Στη Στοκχόλμη ο κυκλοφοριακός φόρτος μειώθηκε κατά 25%.

- Στο Παρίσι, ο δήμαρχος Μπερτράν Ντελανοέ προειδοποίησε τους οδηγούς που επιμένουν να κατεβάζουν το Ι.Χ. στο κέντρο ότι θα ταλαιπωρηθούν, και δυσχεραίνει την είσοδο με ρυθμίσεις κυκλοφορίας, οδηγώντας σε... συνειδητό μποτιλιάρισμα όσους εισέρχονται στο κέντρο! Προσφέρει βέβαια και διέξοδο, με τη διάθεση δημοτικών ποδηλάτων σε 800 σημεία και σε μια σχετικά φτηνή τιμή για ολιγόωρη χρήση.

- Η Κοπεγχάγη και το Αμστερνταμ έχουν θέσει στόχο να μειώνουν (να μειώνουν και όχι να αυξάνουν!) τις θέσεις στάθμευσης κατά 1% τον χρόνο, έτσι ώστε να περιοριστούν τα Ι.Χ. και να απελευθερωθεί περισσότερος χώρος για τους κατοίκους.

- Στις Βρυξέλλες και σε άλλες πόλεις υλοποιούνται μεγάλα προγράμματα πλακοστρώσεων, ξηλώνοντας την άσφαλτο και δημιουργώντας άλλο αστικό περιβάλλον.

(πηγή: www.kathimerini,gr, 21/9/2008)

Χίος: Μυροβόλος και παραδοσιακή

Διαρκείς εναλλαγές τοπίου, σημαντικά ­αξιοθέατα και ήσυχες παραλίες με κρυστάλλινα νερά σάς περιμένουν ακόμη.

Το «κέντημα» των μαστιχόδεντρων και το μάζεμα της μαστίχας πλησιάζει στο τέλος του. Η ικανοποίηση μεγάλη για τη σοδειά του μοναδικού αυτού δώρου της φύσης. Το αυτοκίνητο είναι απαραίτητο. Όχι μόνο γιατί η Χίος είναι ένα μεγάλο νησί, αλλά και επειδή είναι στην κυριολεξία γεμάτη από αξιοθέατα. Στην πόλη της Χίου περπατήστε στο Κάστρο με το τουρκικό νεκροταφείο, αλλά και στην κεντρική πλατεία με τα τεράστια πλατάνια. Οι βόλτες σας ανάμεσα στα λιγοστά αλλά πανέμορφα αρχοντικά που έχουν απομείνει (τα περισσότερα γκρεμίστηκαν από σεισμούς) θα σας οδηγήσουν και στη Βιβλιοθήκη του Κοραή, τη Μητρόπολη, το Εθνολογικό και Λαογραφικό Μουσείο Αργέντη, το Αρχαιολογικό Μουσείο και το Βυζαντινό Τζαμί.

Μαστιχοχώρια
Μία πρώτη εκδρομή θα σας φέρει νότια, στα περίφημα Μαστιχοχώρια. Προηγουμένως, πολύ κοντά στην πόλη, θα σταματήσετε στον Κάμπο. Περιβόλια γεμάτα δέντρα και λουλούδια, αρχοντικά χτισμένα από ροζ πέτρα. Ακολουθώντας τον παραλιακό δρόμο, και αφού περάσετε τον Καρφά, φτάνετε στα Μαστιχοχώρια. Πρώτη στάση τα Αρμόλια με τα εξαιρετικά κεραμικά τους. Ακολουθεί το Πυργί με τα περίφημα «ξυστά» στους τοίχους των σπιτιών του. Περπατήστε στους πανέμορφους Ολύμπους με τον εντυπωσιακό πύργο στην κεντρική πλατεία και καταλήξτε στα υπέροχα Μεστά. Μετά την απαραίτητη στάση για να γνωρίσετε το μέρος, πάρτε το δρόμο που οδηγεί στη θαυμάσια παραλία Μαύρα Βόλια, μία από τις πιο εντυπωσιακές της Ελλάδας. Μια δεύτερη πολύ ενδιαφέρουσα εκδρομή, με ορμητήριο πάντοτε την πόλη της Χίου, θα σας οδηγήσει στη βυζαντινή Νέα Μονή, από εκεί στα Αυγώνυμα και στη συνέχεια στη μοναδικής ομορφιάς μεσαιωνική καστροπολιτεία Ανάβατος που κρέμεται από το βουνό! Ανεβαίνοντας βόρεια, στη γραφική Βολισσό θα δείτε τα ερείπια ενός σπιτιού όπου σύμφωνα με μία παράδοση έζησε ο Όμηρος. Πολύ κοντά στη Βολισσό βρίσκεται και το μοναστήρι της Αγίας Μαρκέλλας, ιερός τόπος προσκυνήματος. Οι περιπλανήσεις σας στο βορρά του νησιού θα σας οδηγήσουν στα παραθαλάσσια ψαροχώρια Παντουκιός και Λαγκάδα, στην ορεινή Συκιάδα, όπου σας περιμένουν απίθανα μεζεδάκια, ενώ προχωρώντας θα φτάσετε στα γραφικά Καρδάμυλα με τα κομψά σπιτάκια τους. Το μπάνιο σας θα το κάνετε στον υπέροχο Ναγό.

Πληροφορίες
Μετάβαση: Με συμβατικό πλοίο ή ταχύπλοο από τον Πειραιά. Πρακτορείο, τηλ.: 210-4121172. Με αεροπλάνο: τηλ.: 210-9666666.
Διαμονή: Στην πόλη: Ελληνικό Κάστρο (τηλ.: 22710-44740). Στον Κάμπο Αστρακιά (τηλ.: 22710-31609). Στη Βολισσό στα Πέτρινα πανέμορφα σπιτάκια (τηλ.: 22740-21218) και κοντά στα Καρδάμυλα: Ιάσων (τηλ.: 22720-22218 ). Στον πολύβουο Καρφά: Golden Sand (τηλ.: 22710-32080), το Ερύθα (τηλ.: 22710-32311). Στα Αυγώνυμα: Σπιτάκια (τηλ.: 22710-20513).
Χρήσιμα: Κωδικός: 22710, Τουριστικές πληροφορίες: 44389, Λιμεναρχείο: 44433, Πρακτορείο γενικού τουρισμού στο Λιμάνι: Χατζελένης (27295), ΚΤΕΛ: 27507, Ταξί: 41111
Φαγητό: Στη Χώρα στα ταβερνάκια Χότζα και Θεοδοσίου. Στη Μουριά στο Βροντάδο. Αστέρι στα Αυγώνυμα, Δέσποινα στο Λιθί, Μάκελλος στο Πιτυός, Ειρήνη στις Κηπουργιές, Κώστας στο Νεοχώρι.
Διασκέδαση: Στην προκυμαία θα βρείτε πολλές καφετέριες και μπαράκια.
Αγορές: Γλυκά του κουταλιού, μαστίχα, ούζο και νόστιμα τυριά.

(πηγή: www.7merestv.gr, 19/9/2008)

36 ώρες στην Πνομ Πενχ

Μία νέα επανάσταση συντελείται στην Πνομ Πενχ. Η πάλαι ποτέ έδρα των Ερυθρών Χμερ διαθέτει σήμερα αλυσίδες αμερικανικών εστιατορίων φαστ φουντ, ουρανοξύστες και ξένο συνάλλαγμα. Αυτή ίσως να είναι η τελευταία σας ευκαιρία να δείτε την πρωτεύουσα της Καμπότζης, στις εκβολές τριών μεγάλων ποταμών, που ονομαζόταν κάποτε «Μαργαριτάρι της Ασίας» στο φυσικό της μέγεθος, προτού μετατραπεί σε μία ακόμη ασιατική μεγαλούπολη.

Παρασκευή
5 μ.μ. - 8 μ.μ. Τρεις ποταμοί
Χτισμένη στη συμβολή τριών ποταμών: Μεκόνγκ, Τόνλε Σαπ και Τόνλε Μπασάκ, η Πνομ Πενχ είναι πόλη του νερού. Πολλοί από τους κεντρικούς δρόμους υπήρξαν κάποτε κανάλια, ενώ δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος για να το διαπιστώσετε από το να απολαύσετε ένα ποτό στο παραποτάμιο μπαράκι Μαξίνς. Οι Γάλλοι κυβέρνησαν την Καμπότζη από το 1864 έως το 1953. Η καλύτερη κληρονομιά τους βρίσκεται στο εστιατόριο Λα Ρεζιντάνς, με τραπέζια σε θεσπέσιο κήπο και εκλεπτυσμένη κουζίνα.

Σάββατο
8 π.μ. - 4 μ.μ. Φιλανθρωπία
Πέντε ηγέτες των Ερυθρών Χμερ περιμένουν να δικαστούν από το δικαστήριο του ΟΗΕ στην Πνομ Πενχ. Πάρτε τρίκυκλο ταξί μέχρι την πεδιάδα Τσέονγκ Εκ, τόπο των μαζικών εκτελέσεων, λίγο έξω από την πόλη, προτού επιστρέψετε για μία επίσκεψη στην παλιά φυλακή Τουόλ Σλενγκ, σημερινό μουσείο του μαρτυρίου του λαού της Καμπότζης. Για να συνέλθετε, περάστε από το εστιατόριο Φρεντς, τα έσοδα του οποίου βοηθούν στην αποκατάσταση ορφανών παιδιών. Από εκεί, πηγαίνετε στη «Ρωσική Αγορά», όπου θα βρείτε απίστευτες ευκαιρίες.
5 μ.μ. - 9.30 μ.μ.
Σπα και διασκέδαση
Για χαλαρωτική περιποίηση, πηγαίνετε στο Μπλις ή στο Μάστερ Κανγκ, για αξέχαστο μασάζ. Αμέσως μετά, απολαύστε την πρώτη σας εμπειρία αυθεντικής κουζίνας Χμερ, που μπορεί να περιλάβει ακόμη και τηγανητά έντομα. Για να χωνέψετε, κάντε μία βόλτα από τα ζωντανά μπαράκια της πόλης, για να παρακολουθήσετε τους τουρίστες να διασκεδάζουν, αν δεν θέλετε να τους συνοδεύσετε στο μεθύσι τους.

Κυριακή
8.30 π.μ. - 3 μ.μ. Αρχιτεκτονική
Νοικιάστε τρίκυκλο για το πρωινό και επισκεφθείτε τα αρχιτεκτονικά αξιοθέατα της Πνομ Πενχ, χάρη στο ειδικευμένο γραφείο «Αρχιτεκτονική Χμερ». Αν δεν προλαβαίνετε να πάτε στο Ανγκορ Βατ, επισκεφθείτε το Εθνικό Μουσείο, για τα μοναδικά αντικείμενα τέχνης του πολιτισμού των Χμερ, αλλά και το Μουσείο Τέχνης και Πολιτισμού, για μία ιδέα των σύγχρονων τάσεων στη χώρα.

Χρήσιμες πληροφορίες
Τι να κάνετε:
Maxine’s (οδός Tonle Sap 71, 855-12-200-617), La R?sidence (214η οδός 22-24, 85523-224-582,www.la-residence-restaurant.com), Friends (215η οδός 13, 855-12 802-072, www.streetfriends.org), Bliss (240η οδός 29, 855-23-215-754), Khmer Architecture Tours (855-92-870-005, www.ka-tours.org), Master Kang (456 Monivong Boulevard, 85523-721-765), Foreign Correspondents’ Club (363 Sisowath Quay, 855-23-724-014, www.fcccambodia.com).

(πηγή: www.kathimerini.gr, 19/9/2008)

Ιορδανία: Μαγικό ταξίδι στο χθες

Γνωρίζοντας τα πανέμορφα μνημεία της και αποκτώντας επαφή με τις ιστορικές μνήμες της, θα τη λατρέψετε.

Από την ελληνιστική Γέρασα ως τη φημισμένη Πέτρα και από το πολύβουο Αμάν ως τα «θαυματουργά» ύδατα της Νεκράς Θάλασσας, η Ιορδανία είναι απλώς... ονειρεμένη.

Αμάν
Είναι χτισμένο επάνω σε δεκαεννέα λόφους! Επισκεφθείτε την ακρόπολη και το άριστα διατηρημένο αρχαίο θέατρο στο κέντρο της. Γύρω του, η μεγάλη αγορά με τα τρόφιμα και τα ρούχα σάς περιμένει να ανακαλύψετε την καθημερινή ζωή των κατοίκων. Μικρά εστιατόρια με παραδοσιακές λιχουδιές, θαυμάσια ζαχαροπλαστεία, μαγαζάκια με μυρωδικά, φούρνοι... Ανάμεσα στα καταστήματα, τα τζαμιά περιμένουν τους πιστούς που σπεύδουν να προσευχηθούν αφήνοντας ό,τι κάνουν εκείνη την ώρα. Και γύρω από το κέντρο, πολυτελέστατες βίλες.

Γέρασα
Δύο ώρες με το αυτοκίνητο από το Αμάν (προς τον βορρά) και ­αφού περάσετε μια καταπράσινη περιοχή με πορτοκαλιές, λεμονιές και ελιές, θα βρεθείτε σε μία από τις καλύτερα διατηρημένες αρχαίες πόλεις της Μέσης ­Ανατολής. Η Γέρασα, με τη θριαμβευτική ­αψίδα της εισόδου που ανεγέρθηκε προς τιμήν του αυτοκράτορα Αδριανού, είναι ­ένας αρχαιολογικός χώρος που αξίζει πραγματικά να τον γνωρίσετε. Θέατρα, πλατείες, προσόψεις σπιτιών και ναών κυριολεκτικά ζωντανεύουν το μακρινό παρελθόν.

Πέτρα
Τέσσερις περίπου ώρες θα χρειαστείτε για να κατεβείτε από το Αμάν στο νότο της χώρας και να επισκεφθείτε ένα από τα σπουδαιότερα αξιοθέατα του κόσμου. Η μαγική πόλη των Ναβαταίων, η Πέτρα, σκαλισμένη ολόκληρη σε κόκκινο βράχο, είναι ένα μέρος απερίγραπτης ομορφιάς. Με τα πόδια ή με άλογο θα διανύσετε το μακρύ φαράγγι ανάμεσα στα απόκρημνα βουνά που έκρυβαν την πόλη από τους εχθρούς της. Για να δείτε την περιοχή απ? ­άκρη σ' άκρη χρειάζεστε δύο ολόκληρες ημέρες και αντοχή στην πεζοπορία. Πάντως, ακόμη και αν η εκδρομή σας είναι ημερήσια, με τέσσερις πέντε ώρες καλής ξενάγησης θα δείτε αρκετά.

Νεκρά Θάλασσα
Το χαμηλότερο σημείο της Γης, 400 ολόκληρα μέτρα κάτω ­από την επιφάνεια της θάλασσας, μέσα στην έρημο, σας περιμένει για ένα μπάνιο διαφορετικό από τα άλλα. Στην τεράστια αυτή λίμνη, η οποία είναι το φυσικό σύνορο της Ιορδανίας με το Ισραήλ, δεν μπορεί να ζήσει κανένας οργανισμός. Τα νερά της όμως θεωρούνται ιαματικά.

Πληροφορίες
Μετάβαση: Θα πάτε ­αεροπορικώς και η πτήση σας διαρκεί 2 ­ώρες. ­Απευθυνθείτε στο ταξιδιωτικό γραφείο «Pyramis» (τηλ.: 210-3254975).
Διαμονή: Συμβουλευτείτε το πρακτορείο, το ­οποίο θα σας προτείνει ξενοδοχεία για όλα τα βαλάντια.
Χρήσιμα: Νόμισμα: Δηνάριο = 1,50 ευρώ - Ώρα: Ίδια με την ελληνική - Γλώσσα: Οι περισσότεροι κάτοικοι ομιλούν και αγγλικά - Κλίμα: Ζέστη στο νότο (Πέτρα, Aκαμπα, Νεκρά Θάλασσα), δροσιά στα βόρεια (Αμάν, Γέρασα). Προσοχή: Πίνετε πάντα εμφιαλωμένο νερό. Η ζωή είναι φτηνή, εκτός από τα τουριστικά μέρη. Το φιλοδώρημα είναι απαραίτητο, ειδικά στις τουριστικές υπηρεσίες.
Φαγητό: Μπορείτε να φάτε άφοβα παντού. Δοκιμάστε μαριναρισμένο κοτόπουλο και αρνί. Γευτείτε τα φαλάφελ (ρεβιθοκεφτέδες), το χούμους (πουρέ ­από ρεβίθι και ταχίνι), την μπαμπαγκανούς (μελιτζανοσαλάτα με ταχίνι), το ταμπουλέ (σαλάτα με μαϊντανό, δυόσμο και πλιγούρι). Απολαύστε οπωσδήποτε τα γλυκά ταψιού.
Διασκέδαση: Επισκεφτείτε τα κέντρα με χορό της κοιλιάς.
Αγορές: Υπέροχα γλυκά ταψιού και χρυσά κοσμήματα.

(πηγή: www.7merestv.gr, 12/9/2008)

36 ώρες στο Σαν Ντιέγκο

Μία πιο προσεκτική ματιά στο Σαν Ντιέγκο, αποκαλύπτει στον επισκέπτη έναν πραγματικό δακτύλιο καλαίσθητων συνοικιών, γύρω από το κέντρο της πόλης, από παραλίες αγαπητές στους σέρφερ, μέχρι και εύπορες γειτονιές, όπως αυτή του Γιουνιβέρσιτι Χιτς. Η πόλη δίνει επίσης έμφαση στην ιστορία της, μοναδικό φαινόμενο στη Νότια Καλιφόρνια.

Παρασκευή
5 μ.μ. - 11 μ.μ. Παράδοση και σύγκρουση πολιτισμών
Μία βόλτα κατά μήκος του Εμπαρκαδέρο θα σας πείσει για την υψηλή ποιότητα ζωής στο Σαν Ντιέγκο. Η πανέμορφη παραλιακή ζώνη θα σας ξεκουράσει και θα σας δώσει την ευκαιρία να δείτε από κοντά το παροπλισμένο εντυπωσιακό αεροπλανοφόρο «Μίντουεϊ» και να ξαποστάσετε στο σκιερό Φις Παρκ. Στην τουριστική συνοικία Γκάσλαμπ, αποφύγετε τα θορυβώδη μπαράκια και προτιμήστε τα μικρά, μοδάτα ξενοδοχεία, με τα εξαίρετα εστιατόρια και τα ζωντανά, αλλά αξιοπρεπή μπαρ.

Σάββατο
8.30 π.μ. - 3.00 μ.μ. Πράσινος γίγας
και ιστορική αναδρομή
Κανένας επισκέπτης του Σαν Ντιέγκο δεν πρέπει να παραλείψει να επισκεφθεί το γιγάντιο Μπαλμπόα Παρκ. Στα 12.000 στρέμματα θα δείτε το ιστορικό θέατρο Ολντ Γκλόουμπ, ενώ λίγα λεπτά στα βόρεια, θα βρείτε την Παλιά Πόλη, με μεξικάνικα καφέ και πλούσιους κήπους. Από εκεί, μία βουτιά στην ονειρική Οσεαν Μπιτς, θα σας ξεκουράσει, προσφέροντάς σας αξέχαστο θέαμα, χάρη στους ατρόμητους σέρφερ.
4.00 μ.μ. - Μεσάνυχτα.
Θαλασσινή αύρα και φαγητό
Λίγες δεκάδες μέτρα νότια του Οσεαν Μπιτς, περάστε από την παραλία Σάνσετ Κλιφς, προτού απολαύσετε τα εδέσματα του εστιατορίου «Χας-α-γκο-γκο». Από εκεί, θα περπατήσετε μέχρι τη λεωφόρο Ελ Καχόν και το πιάνο-μπαρ Ρεντ Φοξ, που προσελκύει ενδιαφέροντα συνδυασμό χίπιδων, μέχρι και ζευγάρια ηλικιωμένων κατοίκων του Σαν Ντιέγκο, που αναζητούν ηρεμία και καλό ποτό.

Κυριακή
10.00 π.μ. - Μεσημέρι.
Ζωολογικός περίπατος
Αν τα παιδιά σας το απαιτήσουν, πηγαίνετε στον παγκοσμίου φήμης ζωολογικό κήπο της πόλης. Μία εξαίρετη εναλλακτική λύση είναι η Λέγκολαντ, χωρίς ουρές και πλήθη τουριστών. Το πάρκο των 1.300 στρεμμάτων θα ψυχαγωγήσει τα πιτσιρίκια και θα τους μεταδώσει πολλές ενδιαφέρουσες πληροφορίες, όπως η περιήγηση σε ανασκαφή στην Αίγυπτο του 1920.

Χρήσιμες πληροφορίες
Τι να κάνετε:
Tuna Harbor Park (www.portofsandiego.org/tuna-harbor-park.html), Casbah (2501 Kettner Boulevard, 619-232-4355, www.casbahmusic.com), Balboa Park (1549 El Prado, 619-239-0512, www.balboapark.org), Old Town Mexican Caf? (2489 San Diego Avenue, 619-297-4330, www.oldtownmexcafe.com), Ocean Beach Antique Mall (4926 Newport Avenue, 619-223-6170, www.obantiquedistrict.com), Sunset Cliffs (www.sandiego.gov/park-and-recreation/parks/shoreline/sunset.shtml), Hash House a Go Go (3628 Fifth Avenue, 619-298-4646)

(πηγή: www.kathimerini.gr, 10/9/2008)

36 ώρες στο ιστορικό θέρετρο Μπιαρίτς

Αν και τα μέλη του διεθνούς τζετ σετ μετακόμισαν στη Γαλλική Ριβιέρα, το Μπιαρίτς δεν τους χρειάζεται. Το ιστορικό θέρετρο στα παράλια του Ατλαντικού βρίσκεται σε πλήρη αναγέννηση. Η πόλη, που αποτέλεσε τον αγαπημένο προορισμό εστεμμένων κεφαλών από όλο τον κόσμο, φιλοξενεί σήμερα στις παραλίες της από μαυρισμένες καλλονές, μέχρι ριψοκίνδυνους σέρφερς.

Παρασκευή
5 μ.μ. - 11 μ.μ. Βασκική κουζίνα
Η ιστορία του Μπιαρίτς περιστρέφεται γύρω από δύο παραλίες. Στην εντυπωσιακή Γκραντ Πλαζ μπορείτε να απολαύσετε το παγωτό σας, παρακολουθώντας τις ευειδείς υπάρξεις. Λίγο αργότερα, περάστε μία βόλτα από το γήπεδο «πελότ» για να παρακολουθήσετε το βασκικό ταχύτατο παιχνίδι. Αποφύγετε τα τουριστικά εστιατόρια και προτιμήστε το «Λ’ Ενστάν» στο Παλιό Λιμάνι για εξαίρετα ψαρικά.

Σάββατο
10 π.μ. - 2 μ.μ. Περίπατος και σερφ
Αφού αγοράσετε το παραδοσιακό βασκικό γλύκισμα, γκατό μπασκ, πηγαίνετε στην Κοτ ντε Μπασκ, τη μικρή παραλία με τα εντυπωσιακά κύματα. Εκεί, βρείτε τον Ζαν-Μπατίστ, ιδιοκτήτη καταστήματος σερφ, που θα σας μάθει σε 90 λεπτά πώς να τιθασεύετε τα κύματα. Αμέσως μετά, ανεβείτε τον λόφο μέχρι το μπαράκι «Λε Σερφίνγκ», μία όαση ηρεμίας και νεολαίας στην κοσμοπολίτικη πόλη.
3 μ.μ. - Μεσάνυχτα. Μόδα
Καθώς πλησιάζει το βράδυ, οι ενδυματολογικές επιλογές τείνουν προς την υψηλή ραπτική. Επισκεφθείτε την μπουτίκ 64, τέμενος της τοπικής μόδας. Από εκεί, περάστε από το εστιατόριο του διάσημου σεφ Φιλίπ Λαφάργκ, που προσφέρει αξέχαστες βασικές γεύσεις για όλα τα γούστα. Αφού κάνετε τη βόλτα σας από τις μπιραρίες του Παλιού Λιμανιού, κλείστε τη βραδιά στο κλαμπ «Λε Καρέ Κόουστ», με θέα στην Γκραντ Πλαζ.

Κυριακή
11 π.μ. - 2 μ.μ. Δώρα και ιστορία
Αγοράστε δώρα για φίλους και συγγενείς από τις «Halles», τη μεγάλη σκεπαστή αγορά στην οδό Γκαμπετά, όπου μπορείτε να βρείτε το φημισμένο ζαμπόν της Μπαγιόν. Θα ήταν εγκληματικό να φύγετε από το Μπιαρίτς χωρίς να έχετε γνωρίσει τον Ζερόμ Ντιμιτρί. Ο Σέρβος φωτογράφος αποτελεί πραγματικό τοπικό θεσμό, έχοντας φωτογραφίσει κάθε διασημότητα και μέλος δυναστείας, που βρέθηκε στην πόλη τη δεκαετία του 1960. Το κατάστημά του, «Μπιαρίτς Φοτό» αξίζει μία επίσκεψη, για να ακούσετε τις ενδιαφέρουσες ιστορίες του Ζερόμ.

Χρήσιμες πληροφορίες
Τι να κάνετε:
L’Instant (4, rue du Port Vieux; 33-5-59-24-84-65) Le Surfing (9 boulevard du Prince de Galles, 33-5-59-24-78-72) 64 (16, rue Gambetta, 33-5-59-22-31-79, www.64.eu) Chez Philippe (30, avenue du Lac Marion, 33-5-59-23-13-12, www.restaurant-biarritz.com) Le Carr? Coast (Boulevard du General de Gaulle, 33-5-59-24-64-64, www.lecarrecoast.com) Biarritz Photo (2, rue Simon-Etcheverry, 33-5-59-24-19-13, www.geocities.com/jeromdimitri)

(πηγή: www.kathimerini.gr, 6/9/2008)

Αργά αργά ο Oδοντωτός πάλι στις ράγες

Σε περίπου δύο μήνες αναμένεται να επαναλειτουργήσει η γραμμή του οδοντωτού σιδηροδρόμου Διακοπτού - Καλαβρύτων, που παραμένει κλειστή από τις 18 Απριλίου 2007, λόγω εργασιών ανακατασκευής της σιδηροδρομικής γραμμής και της οδόντωσης. Ωστόσο ο δήμαρχος Καλαβρύτων κ. Αθανάσιος Παπαδόπουλος μιλώντας στην «Κ» εξέφρασε την επιφυλακτικότητά του για τον χρόνο επαναλειτουργίας του Οδοντωτού, αφού όπως σημείωσε καθυστερούν οι εργασίες στο κομμάτι της οδόντωσης και της «αμυντικής στοάς», του πιο δύσκολου κομματιού της γραμμής, που είχε υποστεί ζημιές στις περσινές καταστροφικές πυρκαγιές.

Οι εργασίες ανακατασκευής της σιδηροδρομικής γραμμής σε μήκος 19 χιλιομέτρων, καθώς και η συντήρηση των γεφυρών των στοών και των σταθμών ξεκίνησαν το 2002 με εργολαβία του ΟΣΕ και προϋπολογισμό 30 εκατ. ευρώ (20 εκατ. ευρώ από τον ΟΣΕ και 10 από την Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδος), μαζί με την αγορά τεσσάρων σύγχρονων συρμών. Τα έργα αυτά ολοκληρώθηκαν το 2004, εκτός ενός κομματιού, περίπου 3,5 χλμ., που είναι η οδόντωση. Η ανακατασκευή της οδόντωσης και οι εργασίες στην «αμυντική στοά» άρχισαν τον Απρίλιο του 2007 και από τότε παραμένει κλειστός ο Οδοντωτός.

Η μη λειτουργία του Οδοντωτού αποτελεί πλήγμα για την τοπική οικονομία τόσο των Καλαβρύτων όσο και του Διακοπτού. Οπως αναφέρει στην «Κ» ο δήμαρχος Καλαβρύτων κ. Αθανάσιος Παπαδόπουλος, ο Οδοντωτός αποτελούσε πάντα πόλο έλξης επισκεπτών που ήθελαν να κάνουν αυτή την ξεχωριστή διαδρομή μέσα από το φαράγγι του Βουραϊκού, με τους καταρράκτες, τα κροκαλοπαγή πετρώματα, τα σπήλαια με σταλακτίτες και σταλαγμίτες, την πλούσια εναλλασσόμενη βλάστηση από πλατάνια, έλατα, ελιές, πικροδάφνες... Ταυτόχρονα, όλοι αυτοί οι επισκέπτες παρέμεναν, είτε στα Καλάβρυτα είτε στο Διακοπτό, με αποτέλεσμα να έχουν έσοδα οι τοπικές επιχειρήσεις. Χαρακτηριστικό της οικονομικής απώλειας είναι το γεγονός που αποκάλυψε στην «Κ» ο πρόεδρος του Συλλόγου Φίλων Οδοντωτού κ. Ιωάννης Καραπαναγιώτης: ένα από τα μεγαλύτερα ταξιδιωτικά γραφεία της Ευρώπης που προσφέρει υπηρεσίες σε 180 χώρες και εξυπηρετεί πάνω από 30 εκατομμύρια πελάτες, ζήτησε από τον ΟΣΕ, πριν κλείσει ο Οδοντωτός, να προπληρώσει περίπου 5.000 εισιτήρια για τα δρομολόγια του Οδοντωτού από Μάιο έως και τον Οκτώβριο του 2007, αίτημα στο οποίο ο Οργανισμός δεν μπορούσε να ανταποκριθεί, λόγω χωρητικότητας των συρμών και πιθανότητας τεχνικού προβλήματος. Αυτά τα χρήματα, τόσο για τον ΟΣΕ όσο και για την τοπική οικονομία, χάθηκαν.

Ο Οδοντωτός είχε πάντα μεγάλη κίνηση. Τα παλιά τρένα που είχαν χωρητικότητα 80 ατόμων και εκτελούσαν, πριν κλείσει η γραμμή, τέσσερα δρομολόγια την ημέρα, είχαν σύμφωνα με τον κ. Καραπαναγιώτη πληρότητα 100%. Οι νέοι συρμοί, που παραμένουν ακινητοποιημένοι στο Διακοπτό και φθείρονται, επειδή δεν χωρούν στο παλιό μηχανοστάσιο, ο κ. Παπαδόπουλος τονίζει ότι θα μπορούσαν να κάνουν ακόμα και 14 δρομολόγια την ημέρα, μεταφέροντας 120 επιβάτες ανά συρμό, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την τοπική οικονομία.

Καμία παρέμβαση

Η κατασκευή του οδοντωτού σιδηροδρόμου ξεκίνησε το 1889 επί πρωθυπουργίας Χαρίλαου Τρικούπη. Η διάνοιξη της γραμμής, η οδόντωση, και οι γέφυρες έγιναν από γαλλική εταιρεία, ενώ στο έργο βοήθησαν και Ιταλοί τεχνίτες, που είχαν αποκτήσει εμπειρία σε ανάλογα έργα στις Αλπεις. Το έργο, που κόστισε 3,9 εκατ. χρυσές δραχμές, τελείωσε έπειτα από έξι χρόνια (η γραμμή μπήκε σε λειτουργία το 1896), ενώ η πρώτη μηχανή ήταν ατμοκίνητη και σε κάθε στάση υπήρχαν υδατόπυργοι για την αναπλήρωση του νερού. Οπως επισημαίνει στην «Κ» ο δήμαρχος Καλαβρύτων, είναι αξιοθαύμαστο το γεγονός ότι η εταιρεία που κατασκεύασε τον Οδοντωτό έδειξε απόλυτο σεβασμό στο περιβάλλον, αποφεύγοντας ακόμη και την παραμικρή παρέμβαση στην εντυπωσιακή μορφολογία της περιοχής. Και να σκεφθεί κανείς ότι ο Οδοντωτός, όπως αναφέρει ο κ. Παπαδόπουλος, αποτελούσε για πολλά χρόνια τον μοναδικό δρόμο επικοινωνίας των Καλαβρύτων με τα αστικά κέντρα της Αχαΐας, ήταν στην κυριολεξία η έξοδος και η είσοδος της πόλης.

(πηγή: www.kathimerini.gr, 6/9/2008)

Υπάρχει καλύτερη Ελλάδα;

Aπογοητευτική η εικόνα της χώρας μας, όπως παρουσιάζεται στον ξένο Τύπο

Ποια είναι η τελευταία φορά που η Ελλάδα απασχόλησε τα διεθνή ΜΜΕ; Την περασμένη Κυριακή με αφορμή την παγανιστική τελετή διαμαρτυρίας για την κατασκευή του μουσείου της Ακρόπολης στους πρόποδες του Βράχου.

«Με χέρια υψωμένα στον ουρανό και σιγοτραγουδώντας ορφικούς ύμνους, οι Ελληνες παγανιστές επανεμφανίστηκαν δριμύτεροι στην Ακρόπολη για να ενώσουν τις φωνές τους με τις διαμαρτυρίες όσων αντιτίθενται στη λειτουργία του νέου μουσείου της Ακρόπολης», έγραφε η Ελενα Σμιθ του βρετανικού «Γκάρντιαν».

«Ντυμένοι με άσπρους χιτώνες, οι παγανιστές συγκεντρώθηκαν μπροστά από την ανατολική πτέρυγα του Παρθενώνα και τις επιβλητικές κολόνες κορινθιακού ρυθμού, για να προσευχηθούν στην Αθηνά, τη θεά της σοφίας και προστάτιδα της Αθήνας, ζητώντας της να προστατεύσει τον ναό από περαιτέρω καταστροφή», μετέδωσε η Ανθή Καρασάββα του CNN. H εκδήλωση καλύφθηκε εκτενώς και από τους φωτογράφους των μεγάλων ειδησεογραφικών πρακτορείων.

Εχει ενδιαφέρον να εξετάσει κανείς με ποιο τρόπο παρουσιάζεται η πατρίδα μας στον ξένο Τύπο. Η εικόνα είναι απογοητευτική. Τα «ψώνια», που κάνουν επικλήσεις στον από μηχανής θεό για να απαλλαγούν από τον αρχιτέκτονα Μπερνάρ Τσουμί, η εξάρθρωση δικτύου παιδεραστών, με προεξάρχοντα μέλη Ελληνες πολίτες υπεράνω υποψίας, τα επεισόδια με τους μεθυσμένους Βρετανούς στα Μάλια και το Φαληράκι, η αναχώρηση του Ριβάλντο από την ΑΕΚ, τα κρούσματα ντόπινγκ στους πρόσφατους Ολυμπιακούς του Πεκίνου, οι εκκλησιαστικές αντιδράσεις στους γάμους ομοφυλοφίλων στην Τήλο και οι απεργίες, με αφορμή το ασφαλιστικό.

Στις δε γερμανικές εφημερίδες το ενδιαφέρον μονοπωλεί το σκάνδαλο Siemens. Αυτά.

Τίποτα θετικό, τίποτα ελπιδοφόρο. Μία χώρα αυτιστική, βυθισμένη στην γκρίνια, την υποκρισία και την εσωστρέφεια, ηττοπαθής και διεφθαρμένη. Η αλήθεια είναι ότι οι ανταποκριτές των ξένων εφημερίδων επιλέγουν να φωτίσουν αυτές τις πτυχές της Ελλάδας και είναι και δική τους η ευθύνη για τη ζοφερή αυτή –πλην τραγελαφική– εικόνα, που σκιαγραφείται στον διεθνή Τύπο.

Γιατί δεν προβάλλεται, για παράδειγμα, το αυξημένο ενδιαφέρον των Ελλήνων για τα περιβαλλοντικά προβλήματα της χώρας, η συζήτηση, που βρίσκεται σε εξέλιξη για την παιδεία, ο γόνιμος διάλογος για τον τρόπο αντίδρασης σε μία παράσταση της Επιδαύρου; Γιατί δεν παρουσιάζονται τα νέα ταλέντα στον χώρο της τέχνης, οι πρωτοπόροι Ελληνες επιστήμονες, η νέα γενιά πολιτικών ή ακαδημαϊκών;

«Υπάρχει καλύτερη Ελλάδα και τη θέλουμε», τραγουδούσαν χαρωπά οι οπαδοί της Ν.Δ. πριν από λίγα χρόνια. Το άσμα ηχεί τουλάχιστον γραφικό σήμερα, το συντομότερο ανέκδοτο, ιδανικό ηχητικό υλικό για την Ελληνοφρένεια του ΣΚΑΪ. Δύο τινά συμβαίνουν. Είτε δεν υπάρχει καλύτερη Ελλάδα, είτε υπάρχει, αλλά προσπαθούμε επιμελώς να το κρύψουμε. Για να μη μας ματιάσουν οι κακοί ξένοι, που ως γνωστόν μας ζηλεύουν με πάθος.

(πηγή: www.kathimerini.gr, 6/9/2008)

Ζαγορά

Απέχει μόνο 47 χλμ. από τον Bόλο μέσω Πορταριάς, αλλά είναι σε κάποια σημεία από τους πιο στενούς δρόμους που υπάρχουν στην Eλλάδα. Mε το που θα περάσετε το διάσελο στα Xάνια και αρχίσετε να κατεβαίνετε προς τη θάλασσα μην περιμένετε να διακρίνετε τη Zαγορά από μακριά, γιατί είναι πολύ καλά κρυμμένη στις πράσινες πλαγιές του βουνού. Είναι χτισμένη στην πλαγιά σε 420 μ. ύψος και αποτελείται από τέσσερις συνοικίες, της Aγίας Παρασκευής, της Aγίας Kυριακής, του Aγίου Γεωργίου και της Σωτήρας. H ονομασία είναι Σλαβική και σημαίνει πίσω μέρος του βουνού.

O τόπος γνώρισε τεράστια ανάπτυξη τον 17ο και 18ο αιώνα με την σηροτροφία και την επεξεργασία του μεταξιού (30.000 οκάδες ετησίως) καθώς και με την εριουργία - οι καπότες Zαγοράς (μάλλινες κάπες) ήταν φημισμένες.

Eπειδή οι στεριανοί δρόμοι εκείνη την εποχή ήταν δύσβατοι και επικίνδυνοι, οι Zαγοριανοί, για τη διεξαγωγή του εμπορίου τους, έφτιαξαν έναν αξιόλογο εμπορικό στόλο, τα «Zαγοριανά καράβια» των δημοτικών μας τραγουδιών, που πήγαιναν σε όλη τη Mεσόγειο και έφταναν μέχρι τη Bόρεια Θάλασσα. Eίναι ενδεικτικό πως οι παλαιές Γεωγραφίες αναφέρουν τη Zαγορά σαν μια από τις σημαντικότερες πόλεις της Θεσσαλίας μαζί με την Λάρισα, τα Tρίκαλα και τα Φάρσαλα.

Σήμερα, μπορεί η Zαγορά να μην είναι από τους πιο σημαντικούς τόπους της Θεσσαλίας είναι όμως σίγουρα ένας από τους πιο όμορφους. Θα σας εντυπωσιάσουν τα λουλούδια, κυρίως οι ορτανσίες και βέβαια τα γεράνια, οι μπιγκόνιες κ.λπ. Tα σπίτια, παλιά και νέα είναι κτισμένα σε παραδοσιακό ρυθμό με τα διακοσμητικά ψευδοπαράθυρα, τις σκαλιστές πόρτες και τις παραδοσιακές στέγες με τις πλάκες. Στην κεντρική πλατεία του Aγ. Γεωργίου με τα υπεραιωνόβια πλατάνια μπορείτε να απολαύσετε το τσιπουράκι ή τον καφέ σας.

Oι κάτοικοι ασχολούνται κυρίως με τη γεωργία και ειδικότερα με τα μήλα της ποικιλίας starking delicious που κυκλοφορούν μέσω του Συνεταιρισμού Zαγοράς με την ονομασία Zagorin και τα φιρίκια. Bέβαια, λόγω των νερών στην περιοχή η γη είναι εύφορη και παράγει τα πάντα. Tελευταία ασχολούνται και με τον τουρισμό, χωρίς να χαλάσουν τον τόπο τους στο όνομα της τουριστικής ανάπτυξης.

Nα δείτε...
... το Eλληνομουσείο Zαγοράς. Γνωστό και σαν το Σχολείο του Pήγα Φεραίου. Iδρύθηκε το 1702 και σε αυτό φοίτησε όχι μόνον ο Pήγας Φεραίος αλλά και άλλοι λόγιοι της εποχής.

...τη Bιβλιοθήκη της Zαγοράς. Πλούσια βιβλιοθήκη που ιδρύθηκε ουσιαστικά από τον πατριάρχη Kαλλίνικο το 1760 και τον I. Πρίγκο που έκανε τις απαραίτητες δωρεές σε χρήμα και βιβλία. Σήμερα έχει 15.000 τόμους και κάποιες πρωτότυπες και σπάνιες εκδόσεις του 1495 από το τυπογραφείο του Αλδου Mανούτιου.

...τον οικισμό του Xορευτού. Το παλιό λιμάνι της Zαγοράς. Mια καταπληκτική παραλία, κάτω από τη Zαγορά στα 7 χλμ. Ενας μικρός οικισμός με ξενοδοχεία, ενοικιαζόμενα δωμάτια και ταβέρνες. Tα πλατάνια φτάνουν μέχρι την παραλία που έχει μήκος 2 χλμ. Yπάρχουν πολλές θαλασσινές σπηλιές στα 6 μίλια (περίπου) βορείως στις απόκρημνες ακτές του Πηλίου. Ο Δροσίνης, που πέρασε πολλά καλοκαίρια στο Xορευτό, στα ποιήματά του «Ερση» και «Γαλήνη» εξύμνησε την ομορφιά του. H ονομασία προέρχεται από τότε που η Zαγορά είχε στόλο και σαν λιμάνι χρησιμοποιούσαν το Xορευτό που όμως δεν είναι προφυλαγμένο από τους καιρούς. Οταν είχε τρικυμία τα πλοία φαινόντουσαν πως χορεύανε.

...το Πουρί στα 7 χλμ. πάλι αλλά βορείως. Eνας γραφικότατος οικισμός που η πλατεία του είναι χωρισμένη σε τρία επίπεδα. Tο Πουρί έχει μια καταπληκτική θέα στο Aιγαίο και όταν η ατμόσφαιρα είναι διαυγής μπορείτε να δείτε μέχρι Αθω και Λήμνο.

...τη Mακρυράχη ή «χωριό των λουλουδιών», όπως το αποκαλούνε. Eδώ βρίσκεται το «βασίλειο» της γαρδένιας. Οι βόλτες στα δρομάκια του είναι «μεθυστικές».

Χρήσιμες πληροφορίες
Πώς θα πάτε:
Αποκλειστικά και μόνον με το αυτοκίνητο. Aπό Aθήνα η απόσταση είναι 367 χλμ. και 262 χλμ. από Θεσ/νίκη.

Τι να ψωνίσετε:
Πλην μήλων, καστάνων, φρούτων και φρούτων του δάσους μπορεί να βρείτε (με γνωριμίες μόνον) καλό σπιτικό κρασί και μέλι.

(πηγή: www.kathimerini.gr, 6/9/2008)

36 ώρες στο ιστορικό θέρετρο Μπιαρίτς

Αν και τα μέλη του διεθνούς τζετ σετ μετακόμισαν στη Γαλλική Ριβιέρα, το Μπιαρίτς δεν τους χρειάζεται. Το ιστορικό θέρετρο στα παράλια του Ατλαντικού βρίσκεται σε πλήρη αναγέννηση. Η πόλη, που αποτέλεσε τον αγαπημένο προορισμό εστεμμένων κεφαλών από όλο τον κόσμο, φιλοξενεί σήμερα στις παραλίες της από μαυρισμένες καλλονές, μέχρι ριψοκίνδυνους σέρφερς.

Παρασκευή
5 μ.μ. - 11 μ.μ. Βασκική κουζίνα
Η ιστορία του Μπιαρίτς περιστρέφεται γύρω από δύο παραλίες. Στην εντυπωσιακή Γκραντ Πλαζ μπορείτε να απολαύσετε το παγωτό σας, παρακολουθώντας τις ευειδείς υπάρξεις. Λίγο αργότερα, περάστε μία βόλτα από το γήπεδο «πελότ» για να παρακολουθήσετε το βασκικό ταχύτατο παιχνίδι. Αποφύγετε τα τουριστικά εστιατόρια και προτιμήστε το «Λ’ Ενστάν» στο Παλιό Λιμάνι για εξαίρετα ψαρικά.

Σάββατο
10 π.μ. - 2 μ.μ. Περίπατος και σερφ
Αφού αγοράσετε το παραδοσιακό βασκικό γλύκισμα, γκατό μπασκ, πηγαίνετε στην Κοτ ντε Μπασκ, τη μικρή παραλία με τα εντυπωσιακά κύματα. Εκεί, βρείτε τον Ζαν-Μπατίστ, ιδιοκτήτη καταστήματος σερφ, που θα σας μάθει σε 90 λεπτά πώς να τιθασεύετε τα κύματα. Αμέσως μετά, ανεβείτε τον λόφο μέχρι το μπαράκι «Λε Σερφίνγκ», μία όαση ηρεμίας και νεολαίας στην κοσμοπολίτικη πόλη.
3 μ.μ. - Μεσάνυχτα. Μόδα
Καθώς πλησιάζει το βράδυ, οι ενδυματολογικές επιλογές τείνουν προς την υψηλή ραπτική. Επισκεφθείτε την μπουτίκ 64, τέμενος της τοπικής μόδας. Από εκεί, περάστε από το εστιατόριο του διάσημου σεφ Φιλίπ Λαφάργκ, που προσφέρει αξέχαστες βασικές γεύσεις για όλα τα γούστα. Αφού κάνετε τη βόλτα σας από τις μπιραρίες του Παλιού Λιμανιού, κλείστε τη βραδιά στο κλαμπ «Λε Καρέ Κόουστ», με θέα στην Γκραντ Πλαζ.

Κυριακή
11 π.μ. - 2 μ.μ. Δώρα και ιστορία
Αγοράστε δώρα για φίλους και συγγενείς από τις «Halles», τη μεγάλη σκεπαστή αγορά στην οδό Γκαμπετά, όπου μπορείτε να βρείτε το φημισμένο ζαμπόν της Μπαγιόν. Θα ήταν εγκληματικό να φύγετε από το Μπιαρίτς χωρίς να έχετε γνωρίσει τον Ζερόμ Ντιμιτρί. Ο Σέρβος φωτογράφος αποτελεί πραγματικό τοπικό θεσμό, έχοντας φωτογραφίσει κάθε διασημότητα και μέλος δυναστείας, που βρέθηκε στην πόλη τη δεκαετία του 1960. Το κατάστημά του, «Μπιαρίτς Φοτό» αξίζει μία επίσκεψη, για να ακούσετε τις ενδιαφέρουσες ιστορίες του Ζερόμ.

Χρήσιμες πληροφορίες
Τι να κάνετε:
L’Instant (4, rue du Port Vieux; 33-5-59-24-84-65) Le Surfing (9 boulevard du Prince de Galles, 33-5-59-24-78-72) 64 (16, rue Gambetta, 33-5-59-22-31-79, www.64.eu) Chez Philippe (30, avenue du Lac Marion, 33-5-59-23-13-12, www.restaurant-biarritz.com) Le Carr? Coast (Boulevard du General de Gaulle, 33-5-59-24-64-64, www.lecarrecoast.com) Biarritz Photo (2, rue Simon-Etcheverry, 33-5-59-24-19-13, www.geocities.com/jeromdimitri)

(πηγή: www.kathimerini.gr, 6/9/2008)

Hong Kong

Κάποτε λιμάνι του οπίου, από το 1842 αποικία της Μ. Βρετανίας και σήμερα μία από τις πιο φουτουριστικές μητροπόλεις του κόσμου και ταυτόχρονα ένας από τους ισχυρότερους οικονομικούς θύλακες της ανατολικής Ασίας, το Hong Kong, που το 1997 πέρασε στα χέρια της Κίνας, έχει αποτυπώσει στην προσωπικότητά του όλη την ιστορική του διαδρομή.
Μια πόλη fusion με διαφορετικά πρόσωπα και με το παράδοξο να καθορίζει την ταυτότητά της: η αποθέωση του δυτικού lifestyle και η φρενήρης εμπορευματοποίηση ανθίζουν σε ένα κομμάτι γης που ανήκει στη μεγαλύτερη κομουνιστική δύναμη του κόσμου.
Σήμερα το Hong Kong είναι ένας από τους πιο δημοφιλείς προορισμούς της Ασίας. Προσφέρει τη μεγαλύτερη συγκέντρωση καταστημάτων στον πλανήτη, τεράστια ποικιλία από κουζίνες με θεσπέσιες γεύσεις, εξεζητημένα πλάνα μεγαλούπολης και απαράμιλλες θέες στεριάς και θάλασσας. Ουρανοξύστες, feng shui, υπέργεια shopping malls, νέον και μυρωδιές dim sum που δραπετεύουν από υπαίθρια εστιατόρια.
12 πράγματα που δεν πρέπει να χάσετε
Ένα φαντασμαγορικό multimedia show με laser και μουσική, ξεκινάει κάθε βράδυ στις οκτώ, στις δύο πλευρές του λιμανιού. Η προβολή γίνεται από 44 κτίρια του Kowloon και του Hong Kong και για 18 λεπτά το λιμάνι μεταμορφώνεται σε ονειρικό σκηνικό. Απολαύστε το θέαμα από την προκυμαία Tsim Sha Tsui ή από το Wan Chai, μπροστά από την πλατεία Bauhinia.
Φαντάζεστε μια τεράστια σκεπαστή κυλιόμενη σκάλα να ξεκινάει από το κέντρο της Αθήνας και να ανεβαίνει μέχρι την κορφή του Λυκαβηττού, σώζοντας τους κατοίκους από ανηφόρες και σκαλάκια; Στο Hong Kong υπάρχει από το 1994. Η υπαίθρια, καλυμμένη από γυαλί κυλιόμενη σκάλα του Mid-Levels έχει μήκος ενός περίπου χιλιομέτρου, πολλές εξόδους και η συνολική διαδρομή που καλύπτει από το Central μέχρι το Mid-Levels διαρκεί 20-25 λεπτά. Και βέβαια κατέχει θέση στα ρεκόρ Γκίνες.
Πάρτε το τρενάκι που ανεβαίνει στο Victoria Peak. Θα περάσετε 7 λεπτά με κομμένη την ανάσα, καθώς σε κάποια σημεία σκαρφαλώνει το λόφο σχεδόν κατακόρυφα. Μόλις φτάσετε στην κορφή, το θέαμα που θα αντικρίσετε θα σας κάνει να ξεχάσετε το σοκ. Ένα δάσος από ουρανοξύστες, το λιμάνι και πέρα στο βάθος οι 8 λόφοι του Kowloon, ένα πανόραμα 360 που απλώνεται στα πόδια σας.
Αργά το απόγευμα, πάρτε το Star Ferry για μια βόλτα στο λιμάνι. Είναι η ώρα που φωτίζονται οι ουρανοξύστες και η πόλη πλημμυρίζει από πολύχρωμα νέον.
Ο επιβλητικός Πύργος της Τράπεζας της Κίνας, έργο του διάσημου αρχιτέκτονα Pei, είναι ένας από τους υψηλότερους ουρανοξύστες στον κόσμο. Έχει προκαλέσει έντονα σχόλια για το αρνητικό του feng shui: Λένε ότι οι κοφτές του επιφάνειες μοιάζουν με μαχαίρι που μπήγεται στην καρδιά της πόλης, ενώ για κάποιους άλλους το σχήμα του θυμίζει τρυπάνι που εισχωρεί απειλητικά στην ευημερία του Hong Kong.
Ο ουρανοξύστης της τράπεζας HSBC από ατσάλι και γυαλί κτίστηκε το 1985 από τον Sir Norman Foster, κόστισε πάνω από 1 δις δολάρια και με την επιβλητική του παρουσία δήλωνε ρητά εκείνη την εποχή στην Κίνα ότι η τράπεζα δεν προτίθεται να βγάλει τα χρήματά της έξω από την περιοχή. Ακόμα και σήμερα θεωρείται από πολλούς ένα από τα ορόσημα της μοντέρνας αρχιτεκτονικής.
Περάστε μπροστά από το στόλο με τις μαύρες Rolls-Royce και απολαύστε το τσάι σας στο λόμπι του νεοκλασικού Peninsula, ενός από τα διασημότερα ξενοδοχεία στον κόσμο.
Επειδή στο Hong Kong εύκολα σε κυριεύει ο παροξυσμός του shopping, φροντίστε να βρείτε λίγο χρόνο για να επισκεφθείτε το ιδιαίτερα ενδιαφέρον μουσείο Hong Kong Heritage, που βρίσκεται στην περιοχή των New Territories.
Από το Tung Chung πάρτε το τελεφερίκ μέχρι το Ngong Ping. Θα ταξιδέψετε πάνω από το καταπράσινο τοπίο του νησιού Lantau για 6 περίπου χιλιόμετρα και θα δείτε από ψηλά το άγαλμα του Μεγάλου Βούδα.
Για μια πιο παραδοσιακή εικόνα του Hong Kong πάρτε ένα sampan, διασχίστε το παλιό λιμάνι του Aberdeen (στη νότια ακτή του νησιού του Hong Kong) και γευματίστε σε κάποιο από τα πλωτά εστιατόρια.
Αφιερώστε τουλάχιστον μια μέρα για να επισκεφθείτε το Macau, το Las Vegas της Ασίας, μόλις μια ώρα απόσταση με ταχύπλοο ferry boat από το Hong Kong. Η άλλοτε πορτογαλική αποικία με τα αμέτρητα σήμερα ξενοδοχεία-καζίνο διατηρεί έντονα την αποικιακή της ατμόσφαιρα στο ιστορικό κέντρο της πόλης, το οποίο έχει χαρακτηριστεί από την UNESCO Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς.

Info
Πώς θα φτάσετε
Κάποιες από τις πιο βολικές πτήσεις είναι: ? Με την Emirates Airlines, μέσω Dubai ? Mε την Thai Airways, μέσω Bangkok ? Mε την Turkish Airlines, μέσω Κωνσταντινούπολης

Ξενοδοχεία
? στο Hong Kong
Four Seasons Hotel Hong Kong 8 Finance St, Central, (852) 3196 8888
www.fourseasons.com/hongkong Από ­€ 350.
Landmark Mandarin (χρυσή λίστα Conde Nast 2008)
15 Queen’s Road Central, Central (852) 2132 0188 www.mandarinoriental.com/landmark Από ­€ 250.
Jia Boutique Hotel 1-5 Irving St, Causeway Bay, (852) 3196 9000 www.jiahongkong.com Από ­€­ 200.
Holiday Inn Express 33 Sharp St East Causeway Bay (852) 3122 1211 www.expressbyholidayinn.com.cn Από ­€­ 80.
? στο Kowloon
Peninsula (χρυσή λίστα Conde Nast 2008) Salisbury Road, (852) 2920 2888 http://hongkong.peninsula.com Από ­­€ 350.
Kowloon Shangri-La (χρυσή λίστα Conde Nast 2008) 64 Mody Road, Tsim Sha Tsui, East Kowloon, (852) 2721 2111 www.shangri-la.com Από ­€­ 163.
The Salisbury YMCA 41 Salisbury Road, Tsim Sha Tsui (852) 2268 7000 www.ymcahk.org.hk Από ­­€ 135.

Πού να φάτε
Το Hong Kong είναι ο παράδεισος των γεύσεων. Θα βρείτε όλες τις κουζίνες του κόσμου στην καλύτερη εκδοχή τους. Ειδικά τα καντονέζικα εστιατόρια θα σας μείνουν αξέχαστα.
Fook Lam Moon 35-45 Johnston Road, Wanchai (852) 2866 0663
Ένα από τα καλύτερα καντονέζικα εστιατόρια του κόσμου.
Luk Yu Tea House 24–26 Stanley Street, Stanley (852) 2523 5464
Το καλύτερο dim sum της πόλης.
Hutong 28ος όροφος, 1 Peking Road, Tsim Sha Tsui, Kowloon (852) 3428 8342
Ωραίο local και πολύ καλές γεύσεις από τη βόρεια Κίνα.
Yan Toh Heen στο ξενοδοχείο InterContinental Hong Kong, 18 Salisbury Rd, Tsim Sha Tsui, Kowloon (852) 2721 1211
Εξαιρετική καντονέζικη κουζίνα με υπέροχη θέα.

(πηγή: www.athensvoice.gr, 4/9/2008)

Αλήθειες της ντροπής

Τα λένε πολλές φορές οι ξεναγοί, αλλά όπως συμβαίνει σ’ αυτές τις περιπτώσεις, δεν μπορείς συνέχεια να ακούς αρνητικά πράγματα, παρότι γνωρίζεις ότι κάνουν καλή δουλειά. Πρέπει να αντικρίσεις το κακό με τα μάτια σου για να παραδεχτείς πως δεν τα παραλένε. Δύο φορές έκανα τη διαδρομή από τον Ισθμό μέχρι την Κυλλήνη και μπήκα για λίγο στη θέση τους. Ενιωσα αυτό το αίσθημα της ντροπής που συχνά περιγράφουν, όταν έρχονται αντιμέτωποι με τις ερωτήσεις του τουριστών: τόσα σκουπίδια;

Αμέτρητα. Παντού. Χαρτιά, νάιλον και πλαστικά μπουκάλια κατά μήκος επαρχιακών δρόμων, μικρών και μεγάλων.

Σκουπιδότοποι που σε κάνουν να ντρέπεσαι όταν τους διασχίζεις, είναι οι ίδιοι που σε οδηγούν σε σημαντικούς αρχαιολογικούς χώρους, οι οποίοι αποκαλύπτουν όλες τις αδυναμίες μας και δυστυχώς δεν μπορούμε να απαλλαγούμε χρόνια τώρα απ’ αυτές. Eιδικά σε κάποιες απομακρυσμένες περιοχές, μοιάζει τα σκουπίδια και οι μίνι χωματερές με τα μπάζα, τα ξεσκισμένα στρώματα και τις άχρηστες οικιακές συσκευές, να σε οδηγούν στα μνημεία. Αλλού είναι το τέλειο προσάναμμα, σε ό,τι πράσινο απέμεινε. Και τίποτα δεν αλλάζει αυτή την εικόνα μας που δείχνει να συνυπάρχει με την εντυπωσιακή γέφυρα Ρίου - Αντιρρίου, ή τη διαδρομή Δομοκός, Καρδίτσα, Μετέωρα, Ισθμός - Επίδαυρος, Μυκήνες.

Μπορεί να αποζημιώνεσαι όταν φτάνεις στον αρχαιολογικό χώρο, πολλά έφτιαξαν τα τελευταία χρόνια, όπως το πωλητήριο του ΟΠΕΠ, όμως τα προβλήματα δεν κρύβονται. Ούτε ένας φύλακας σε όλη την έκταση, όλοι συγκεντρωμένοι στο κιόσκι λόγω της ζέστης κι αν θες κάποια πληροφορία πρέπει να έρθεις απαραιτήτως διαβασμένος.

Μάταια έψαχνε ο Γερμανός δίπλα μου πληροφορίες από το ενημερωτικό σταντ. Καλά καλά δεν καταλάβαμε τι ήταν. Συνήθως οι κατασκευές αυτές απεικονίζουν μια κάτοψη του αρχαιολογικού χώρου κι από κάτω, επεξηγηματικό υλικό. Στις Μυκήνες ήταν σκουριασμένο. Κάτι τέτοιες λεπτομέρειες είναι που μας ντροπιάζουν, μαζί με το προσωπικό που λείπει, που αλλού έχει προβλήματα συμπεριφοράς και εμφάνισης. Ειδικά στα μικρά μουσεία της περιφέρειας δεν καταλαβαίνεις ποιος είναι ο τουρίστας και ποιος ο φύλακας. Ντύσιμο παραλίας, με το κινητό στο χέρι την ώρα που πρέπει να είναι διαθέσιμοι στο κοινό. Είναι και τα ωράρια της ντροπής, σε μουσεία και χώρους, που επιβεβαιώνουν τις προχειρότητες της πολιτείας. Η ποιότητα και το κόστος των προϊόντων στις καντίνες (1,30 ευρώ πληρώνεις το ζεστό νερό και δε λες κουβέντα), οι ασφυκτικά γεμάτοι κάδοι απορριμμάτων. Σαν να έπεσαν έξω στους υπολογισμούς για τις ανάγκες κάθε περιοχής. Τα ίδια συμβαίνουν και στο κέντρο. Ξέχειλοι κάδοι στον Αρειο Πάγο, αλλά και το Μνημείο Λυσικράτους στην Πλάκα.

Τέτοιες ώρες νοσταλγείς τις νύχτες πανσελήνου που οργάνωσε το ΥΠΠΟ. Το σκοτάδι κρύβει αλήθειες της ντροπής, ενώ η προσέλευση του κόσμου δημιουργεί θετικές εντυπώσεις. Αλλωστε η μείωση των επισκεπτών στα μουσεία μας παραμένει στο 12%. Τι να την αλλάξει;

(πηγή: www.kathimerini.gr, 2/9/2008)

Τρίκαλα: Μετατρέπονται σε λαογραφικά μουσεία δέκα πέτρινα σχολεία

Υπεγράφη σήμερα στη Νομαρχία Τρικάλων η σύμβαση που αφορά στην ανάδειξη παλαιών πέτρινων σχολείων του Νομού Τρικάλων σε λαογραφικά μουσεία.

Τα σχολεία τα οποία έχουν ξεχωριστή ιστορία και θα επισκευαστούν είναι τα Δημοτικά Σχολεία Αχλαδέας Δήμου Χασίων, Παλαιοχωρίου Δήμου Κλεινοβού, Μαυρελίου Δήμου Τυμφαίων, Καστανιάς Δήμου Καστανιάς, Μυροφύλλου Κοινότητας Μυροφύλλου, Παχτουρίου Κοινότητας Νεράιδας, Καταφύτου Δ. Κοινότητας Ασπροποτάμου, Πλατάνιστου Δήμου Μαλακασίου, Μοσχόφυτου Δήμου Πινδαίων και Γαρδικίου Δήμου Αιθήκων.

Επίσης, άλλα 14 πέτρινα σχολεία του ορεινού όγκου έχουν επισκευαστεί και συντηρηθεί με ενέργειες της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Τρικάλων και με χρηματοδότηση από το πρόγραμμα «Πίνδος».

(πηγή: www.kathimerini.gr, 2/9/2008)

"Ο γίγας της Ασίας"

Το ταχύτερο τρένο του κόσμου, το οποίο θα εκτελεί το δρομολόγιο Πεκίνο – Σανγκάη-, προτίθεται να κατασκευάσει η Κίνα, σύμφωνα με κινεζική εφημερίδα.

"Κατέχουμε τη βασική τεχνολογία για να κατασκευάσουμε τρένα μεγάλης ταχύτητας και να πραγματοποιήσουμε καινοτομίες", εξήγησε ο αναπληρωτής αρχιμηχανικός του υπουργείο Σιδηροδρομικών.

Ήδη, λίγο πριν τους Ολυμπιακούς Αγώνες η Κίνα έθεσε σε κυκλοφορία ένα τρένο που τρέχει 350 χλμ/ώρα και εκτελεί τη γραμμή Πεκίνο – λιμάνι Τιαντζίν.

Το νέο τρένο, το οποίο θα κινείται με ταχύτητα 380 χλμ/ ώρα, θα μειώνει κατά 4 ώρες τη διαδρομή Πεκίνο – Σανγκάη, έναντι 10 ωρών που είναι σήμερα.

Η κατασκευή της σιδηροδρομικής γραμμής υψηλών ταχυτήτων μεταξύ Πεκίνου -Σανγκάης ξεκίνησε ήδη τον περασμένο Απρίλιο και είναι πιθανό να ολοκληρωθεί το 2012, ένα χρόνο δηλαδή νωρίτερα από την προγραμματισμένη ημερομηνία αποπεράτωσης του έργου.

(πηγή: www.skai.gr, 1/9/2008)