Οχρίδα

Τα μυστικά της λίμνης
Στα ταξίδια που έκανα στο παρελθόν στη Γιουγκοσλαβία πολύς κόσμος μου μίλαγε για τη λίμνη που υπάρχει στο Νότο, την Οχρίδα. Η λίμνη αυτή, η μεγαλύτερη της Βαλκανικής χερσονήσου, φιλοξενούσε κατά την καλοκαιρινή περίοδο ένα τεράστιο ποσοστό τουριστών από τη Γιουγκοσλαβία αλλά και από όλη την Ευρώπη. Τώρα η λίμνη αυτή ανήκει από την εποχή της διάλυσης της χώρας στην πΓΔΜ.
Η διαδρομή από τα Σκόπια με το λεωφορείο, με λίγη τύχη, είναι γύρω στις τρεις ώρες. Φθάνοντας στην πόλη Οχρίδα στις 10 το βράδυ τα πάντα γύρω μου ήταν λευκά και παγωμένα από το χιόνι, που συνηθίζεται να πέφτει κάθε χρόνο κατά τη χειμερινή περίοδο. Περπατώντας για το σπίτι που θα με φιλοξενούσαν παρατηρούσα στους δρόμους τα γιορτινά λαμπιόνια των Χριστουγέννων, τα καινούργια κτίρια με τα λιγοστά μαγαζιά και τον κόσμο που περπατούσε στα παγωμένα πεζοδρόμια με μια εντυπωσιακή ευκολία.

Την επόμενη ημέρα πήγα στην παλαιά πλευρά της Οχρίδας και βρέθηκα μπροστά σε μια πανέμορφη πόλη δίπλα στη μεγάλη λίμνη που μοιάζει μάλλον με θάλασσα λόγω της απεραντοσύνης της. Η πόλη είναι κτισμένη σε έναν λόφο αμφιθεατρικά με πολλά καλντερίμια και παλαιά ψηλά πέτρινα σπίτια, τα περισσότερα ασβεστωμένα. Η υποβλητικότητα των μεγάλων βυζαντινών εκκλησιών και μοναστηριών σε κάνουν να νοιώθεις τη μεγάλη σημασία που είχε η πόλη και η ευρύτερη περιοχή για την Ορθοδοξία από την εποχή του Βασίλειου του Βουλγαροκτόνου, την εποχή που πέρασε στην κυριαρχία των Σέρβων, άλλα και ως σήμερα όπου συναντάς ανθρώπους που δίνουν ιδιαίτερη σημασία στην Ορθοδοξία. Αξίζει να επισκεφθεί κανείς τη Μητρόπολη του Αγ. Κλήμεντος, την Εκκλησία της Αγ. Σοφιάς, όπως και τον Αγ. Ιωάννη μια ερημική εκκλησία με καταπληκτική θέα στη λίμνη λίγο έξω από την πόλη.

Βεβαίως η περίοδος των τελευταίων χρόνων, δυστυχώς, δεν είναι και η καλύτερη γι' αυτό το κρατίδιο. Είναι αισθητή η οικονομική ανέχεια των ανθρώπων, όπως και ο φόβος που υπάρχει γενικώς ύστερα από τα τελευταία γεγονότα στο Κοσσυφοπέδιο. Τις νύχτες όμως το γλέντι φουντώνει, τα καλντερίμια γεμίζουν από νέα παιδιά που τριγυρνάνε στα πολλά μπαράκια και στα καφενεία της πόλης. Οι μεγαλύτεροι, με τη σειρά τους, ετοιμάζουν το χριστουγεννιάτικο τραπέζι για την επόμενη ημέρα όπου θα μαζευτεί όλη η οικογένεια να γιορτάσει τα Χριστούγεννα, που εκεί πέφτουν στις 9 Ιανουαρίου με το παλαιό ημερολόγιο. Οσοι έχουν το όνομα Χρήστος ετοιμάζουν φαγητά και γλυκίσματα, ανοίγουν την πόρτα των σπιτιών τους και περιμένουν φίλους και ξένους για να τους κεράσουν και να διασκεδάσουν με μπόλικο κρασί και Ζόλτα έτσι ονομάζεται το τοπικό τσίπουρο. Εκεί η κάμερά μου μπήκε στην τσάντα. Σειρά είχε το γλέντι και ο χορός με ανθρώπους ζεστούς και φιλόξενους που αποδεικνύουν καθημερινά ότι οι λαοί των Βαλκανίων δεν έχουν διαφορές.

(πηγή: BHMA)