Μετέωρα: Μια ανάσα από το Θεό!

Οι αναρριχήσεις στους Μετεωρίτικους βράχους είναι μια πολύ παλιά υπόθεση για την περιοχή. Διαβάστε τις ιστορίες που έφτιαξαν το μύθο...

Στους βράχους του αρχαίου Αιγινίου οι κάτοικοι της περιοχής κατέφυγαν σε δύσβατους βράχους (π.χ. ΑΓΙΑ) για να προστατευτούν από τις επιθέσεις των διαφόρων ληστών και πειρατών της εποχής (Πρακτικά 1ου Ιστορικού Συνεδρίου Καλαμπάκας).

Αργότερα και από τον 90 αιώνα μ.Χ. πολλές από αυτές απαιτούν κάποιο είδος αναρρίχησης για την προσέγγισή τους.

Από τον ίδιο τον κτήτορα της Ι.Μ. ,ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΩΣ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ (ΜΕΓΑΛΟ ΜΕΤΕΩΡΟ) ΑΘΑΝΑΣΙΟ ΜΕΤΕΩΡΙΤΗ μαθαίνουμε ότι ο ίδιος μαζί με δύο άλλους μοναχούς και την βοήθεια ενός άνδρα εξασκημένου στις αναβάσεις των βράχων, ο οποίος πληρώθηκε για τις υπηρεσίες του, ανέβηκαν στο βράχο του Πλατύ Λίθου, όπου και είναι χτισμένη η μονή σήμερα (Μοναχής ΘΕΟΤΕΚΝΗΣ-ΜΕΤΕΩΡΑ, ΤΟ ΠΕΤΡΙΝΟ ΔΑΣΟΣ).

Ανάμεσα στις αναρριχητικές ανακαλύψεις, βρίσκουμε στοιχεία αναβάσεων σε πολύ δύσκολους βράχους ακόμα και για τα σημερινά δεδομένα.

Στο βράχο του ΑΛΥΣΣΟΥ (παλιό μοναστήρι), αυτός που επιχείρησε την πρώτη ανάβαση υποχρεώθηκε σε δύσκολη αναρρίχηση (V βαθμός δυσκολίας) σε «καμινάδα» στη βόρεια πλευρά του βράχου, που ακόμα και σήμερα θεωρείται ένας από τους πιο δύσκολους προς ανάβαση βράχους.

Τον 14ο αιώνα μ.Χ. ο Σέρβος τσάρος Στέφανος Ντουσάν διέταξε στους στρατιώτες του να τοποθετήσουν στην κορυφή του βραχου του ΑΓ.ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ένα μεταλλικό σταυρό διαστάσεων 1,80χ0,80 cm. Αυτοί που επιχείρησαν την ανάβαση υποχρεώθηκαν σε επίσης πολύ δύσκολη ανάβαση (τουλάχιστον V+ βαθμού δυσκολίας) χωρίς τεχνικά μέσα, εκτός και αν η διαμόρφωση του βραχου ήταν διαφορετική από τη σημερινή, χωρίς όμως αυτό να μειώνει το βαθμό επικινδυνότητας. Ο σταυρός κατέβηκε το 1975 με ελικόπτερο και φυλάσσεται σήμερα στην Ι.Μ. ΒΑΡΛΑΑΜ. ’λλα παραδείγματα αναβάσεων έχουμε στη ΝΤΟΥΠΙΑΝΗ, στους ΑΓ. ΤΑΞΙΑΡΧΕΣ, στον Πύργο της ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗΣ (όπου σε σχισμή του βράχου βρέθηκαν ξυλόσφηνες κλπ).

Τα παραπάνω στοιχεία μας δείχνουν ότι από πολύ παλιά ντόπιοι, βοσκοί και κυνηγοί κινούμενοι από βιοποριστικούς λόγους αλλά και από το ερευνητικό τους ένστικτο, επιχειρούσαν και κατάφερναν αναβάσεις σε πολύ δύσκολους ΜΕΤΕΩΡΙΤΙΚΟΥΣ βράχους. Το έθιμο του ΑΓ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ του ΜΑΝΤΗΛΑ όπως και αυτό του ΑΓ. ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ , μας δείχνει επίσης τη σύνδεση του ντόπιου πληθυσμού με τις αναβάσεις στους βράχους.

«Κάποιος Τούρκος πήγε να κόψει ξύλα στο μικρό δάσος που υπήρχε κάτω από το ασκητήριο του ΑΓ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ. Κατά τη διάρκεια της κοπής ένας κορμός τον καταπλάκωσε με αποτέλεσμα το σοβαρό τραυματισμό του. Η γυναίκα του βρίσκοντας τον τραυματισμένο έταξε το φερετζέ της στον ’γιο προκειμένου να γίνει καλά ο άντρας της. Αυτό έγινε και η γυναίκα αφιέρωσε το φερετζέ της στον ΑΓ. ΓΕΩΡΓΙΟ. Από τότε κάθε χρόνο του ΑΓ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ οι νέοι ανεβαίνουν μια αρκετά επικίνδυνη ανάβαση, αλλάζοντας τα παλιά μαντήλια με νέα που προσφέρονται ως τάματα. Παρόμοια, την ημέρα του ΑΓ. ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ντόπιοι νέοι αλλάζουν το μαντήλι που υπάρχει στην κορυφή του ημίκορφου του ΑΓ. ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ μετά από αναρρίχηση IV βαθμού».

(πηγή: www.eone.gr, 24/3/2002)