Τυρόλο και Βαυαρία

ΤΥΡΟΛΟ
Ο δρόμος Α22 από τη Μοντένα. Απίστευτη εναλλαγή πράσινου, με τ' αμπέλια, τα φρουτοχώραφα, τους καταπράσινους λόφους με τα κάστρα και τα λιβάδια. Τρέντο, Μπενζάνο, Ιταλικές Αλπεις, Δολομίτες. Το πέρασμα του Μπρέμερο, η γέφυρα της Ευρώπης στα 190 μ. ύψος και 670 μ. μήκος. Η διαφορά στο χρώμα των πινακίδων, από το πράσινο στο γαλάζιο και τότε καταλαβαίνεις πως βρίσκεσαι σ' άλλη χώρα - σύνορα και έλεγχοι διαβατηρίων δεν υπάρχουν. Μας υποδέχεται ο πελώριος όγκος των Αλπεων και η μαγεία του Τυρόλο.
Το Τυρόλο είναι μια από τις 9 αυτόνομες περιοχές της Αυστρίας και πρωτεύουσά της το αρχοντικό μεσαιωνικό Ινσμπρουκ - 120 χιλ. κάτοικοι - στην αγκαλιά των Α
Το ιστορικό κέντρο αναλλοίωτο. Ποίημα. Μικρά γουστόζικα μαγαζάκια με διάφορα σουβενίρ και κεντράκια. Σπίτια παλιά, πανέμορφα, με τη χρονολογία κατασκευής τους στην πρόσοψη, 1452, 1567, 1749 κ.ά., ζωγραφισμένα και σχεδιασμένα, σαν πασπαλισμένα με χρωματιστή ζάχαρη, εναλλασσόμενου ρυθμού, μπαρόκ και ροκοκό, πάνω σ' ένα πεντακάθαρο και καλοδιατηρημένο καλντερίμι. Το διοικητικό κέντρο με χρυσή στέγη, λουλουδιασμένα μπαλκόνια και 2.700 επίχρυσες πλάκες.
Ο καθεδρικός ναός του Αγ. Ιακώβου. Η λεωφόρος Μαρίας Θηρεσίας, εμπορικός δρόμος, ποδηλατοδρόμιο ανάμεσα στο πάρκο και πλάι στο ποτάμι. Μια πόλη για όλες τις ώρες, για όλες τις εποχές, για όλους τους καιρούς, για όλα τα γούστα.
Στάση, περίπατο και παγωτό στη λίμνη Τσελ-Αμ-Ζέε. Ακτινοβολία ανάμεσα στα ψηλά βουνά και πρόκληση για κολύμπι στη διαμορφωμένη πλαζ. Θα ακολουθήσουν λίμνες πολλές κι ονομαστές κι όμορφα κάστρα πλάι στις λίμνες. Τράου, Βόλφαγκ και Μοντ.

Επιστροφή στο Ινσμπρουκ και την άλλη μέρα τα μπογαλάκια μας για το Σάλτσμπουργκ (πύργο του αλατιού. Κέντρο του αλατιού κατά τον μεσαίωνα και γενέτειρα του μεγάλου Μότσαρτ. Παντού δεσπόζει το πνεύμα, το άρωμα και η φυσιογνωμία του μεγάλου αυτού μουσουργού).
Ομορφη πόλη. Βουνά και κάστρα. Ποτάμια και γιοφύρια καγκελωτά. Στην πλατεία του καθεδρικού ναού και μπροστά στο σπίτι του Μότσαρτ το μεγάλο πανηγύρι. Πήραμε μια κλεφτή ματιά από το όμορφο φεστιβάλ. Ηθοποιοί πάνω από ένα κάρο τραγουδούσαν άριες από γνωστές όπερες.

ΒΑΥΑΡΙΑ
Πολλοί, όταν λένε Βαυαρία εννοούν το Μόναχο και όταν λένε Μόναχο εννοούν τη Βαυαρία. Ισως και να 'χουν κάποιο δίκιο. Το Μόναχο είναι Μόναχο. Ο πασίγνωστος σιδηροδρομικός σταθμός, κέντρο των απανταχού διερχομένων. Τα περίφημα και πολυδιαφημισμένα μεγαλοκαταστήματα με σχετικά φτηνές τιμές είναι μια πρόσκληση.
Το παλιό δημαρχείο στον πεζόδρομο και το παράξενο και ιστορικό ρολόι. Οι γνωστές και πολυάριθμες μπιραρίες με τους ξύλινους πάγκους και τα τεράστια ποτήρια μαύρης ή ξανθής μπίρας, που ποτέ δεν ξεδιψάς. Το ποικιλόχρωμο πλήθος που σουλατσάρει, χαζεύοντας τις διάφορες ατραξιόν του δρόμου, από πλανόδιους μουζικάντηδες μέχρι θέατρο του δρόμου, τρώγοντας χωνάκι παγωτό ή μασουλώντας νοστιμότατα κεράσια, προβάλλοντας τη ζωντάνια και τον παλμό μιας σύγχρονης και μοντέρνας μεγαλούπολης.
Αλλά όλα σου τα λεφτά και η ευχαρίστηση. Η μεγάλη πρόσκληση, η μεγάλη μαγεία είναι εκείνη η άλλη, η άγνωστη, η περιφερειακή και σκαρφαλωμένη στα βουνά Βαυαρία. Η πιο εντυπωσιακή περιοχή με τα πανέμορφα χωριά, τα πανύψηλα βουνά, μοναστήρια, ποτάμια, λίμνες και κάστρα.
Πρώτη μας στάση στο καταπληκτικό Γκάρμις. Σπίτια κουκλίστικα, ζωγραφισμένα, αληθινά έργα τέχνης. Δρομάκια στενά καλοστρωμένα, πρόκληση για περίπατο και ρέμβη, μαγαζάκια γουστόζικα. Στη συνέχεια, στο μοναστήρι του Ετάλ, χτισμένο τον 18ο αιώνα σε υψόμετρο 877 μ. σε ρυθμό έντονο μπαρόκ και για παραγωγή μια θαυμάσια μπίρα.
Μερικά χιλιόμετρα πιο κάτω το Ομπεραμεργκάου, γνωστό για τα πανέμορφα ξυλόγλυπτά του. (Στην περιοχή αυτή η ξυλογλυπτική διδάσκεται υποχρεωτικά στα σχολεία). Διασχίζουμε την οροσειρά Αμερ που πήρε το όνομά της από τον ποταμό Αμερ. Τοπία φανταστικά. Λιβάδια και πλαγιές καταπράσινες, αγροικίες, αγελάδες που βόσκουν.
Φτάνουμε στο κάστρο Νοσβαστάιμ που άρχισε να κτίζεται το 1867, και τελείωσε το 1886 από τον Λουδοβίκο τον 2ον που ήθελε να δείξει τη δύναμή του στους Πρώσους, που τον είχανε νικήσει!
Στην περιοχή αυτή του Λεχτάλ - από τον ποταμό Λεχ - υπάρχει κι άλλος μεγάλος πύργος. Η θερινή κατοικία του Λουδοβίκου. Το κάστρο Χοχενσβάγκεν. Χτισμένο το 1837 πλάι σε μια μικρή αλλά πανέμορφη λίμνη όπου πνίγηκε (ή πνίξανε) τον Λουδοβίκο.
Τουριστική περιοχή. Πάρκα καλοσχεδιασμένα, με πολύ κόσμο και κίνηση, μαγαζιά, εστιατόρια, μπιραρίες, ανηφορικά δρομάκια και άμαξες. Αν έχει κανείς κουράγιο μπορεί ν' ανέβει με τα πόδια σ' αυτό το κάστρο και να θαυμάσει από κοντά τις αυλές με τα πέτρινα σιντριβάνια, τα υπέροχα λουλούδια και την απίθανη θέα. Το ταξίδι βαδίζει προς το τέλος του. Επιστροφή με μικρές δόσεις θλίψης και νοσταλγίας. Ομως αξίζει ένας καφές στο Φέρνπας στα 1.200 μ. και θέα, τι άλλο, μια παραμυθένια λίμνη. Μοναδικό πέρασμα και δρόμος εμπορίου από το λιμάνι της Βενετίας στην Κεντρική Ευρώπη.

(πηγή: www.rizospastis 16/3/2003)