Εκτός από το σούσι, το οποίο ως επί το πλείστον σημαίνει ψάρι σε ωμή μορφή (υπάρχουν εξαιρέσεις: το χταπόδι για παράδειγμα, όπως και η γαρίδα, είναι ζεματισμένα, ενώ το χέλι συνήθως καπνιστό) υπάρχει ένας άλλος τρόπος επεξεργασίας ψαριού, ο οποίος δεν απαιτεί κλασικό μαγείρεμα. Μιλάω για το ceviche, μια σπεσιαλιτέ της Λατινικής Αμερικής, που έχει κατακτήσει τον κόσμο της γαστρονομίας. Στην Ελλάδα έχει εξαπλωθεί εδώ και καιρό επίσης, μόνο που οι περισσότεροι σεφ ονομάζουν τις ετοιμασίες αυτές «καρπάτσιο», από την ιταλική σπεσιαλιτέ με κρέας ωμό, διάφορα φρέσκα χορταρικά και τυρί.
Το ceviche είναι εθνικό φαγητό στο Μεξικό και το Περού, αλλά το φτιάχνουν σε σχεδόν όλη τη Λατινική Αμερική. Στην απλή και πιο κλασική του μορφή είναι φιλεταρισμένο ωμό ψάρι «μαγειρεμένο» στον χυμό τού λάιμ και καρυκευμένο με πιπεριές τσίλι. H οξύτητα του λάιμ «ψήνει» (και απολυμαίνει) το ψάρι, αρκεί να μαριναριστεί για κάποιες ώρες.
H βασική ιδέα είναι να «ζωντανέψει» κανείς το ψάρι με έντονες αλλά ταιριαστές γεύσεις, χωρίς να σκεπάσει την αρχική του ομορφιά και χωρίς να «πνίξει» την ντελικάτη γεύση του με βαριές ή υπερβολικές σάλτσες. Το ceviche θέλει «ελαφρύ» χέρι.
Στην Ελλάδα το ωμό ψάρι (είτε το ονομάζουμε καρπάτσιο είτε παστό - όλα αυτά τα ελαφρώς παστωμένα ψάρια που είναι μέρος της παράδοσής μας) έχει ήπια, απαλή γεύση, αυτή δηλαδή που ταιριάζει στον δικό μας... εθνικό ουρανίσκο. H καυτερή πιπεριά με το ψάρι δεν συνηθίζεται. Στη μοντέρνα δημιουργική ελληνική κουζίνα οι σεφ βάζουν καρυκεύματα όπως το ροζ πιπέρι το οποίο γλυκίζει, διάφορα αρωματικά φυτά που βρίσκονται σε αφθονία στην Ελλάδα και, φυσικά, έξτρα παρθένο ελαιόλαδο. Στο παγκόσμιο σκηνικό, όμως, το ωμό (αλλά στην ουσία μαγειρεμένο) ψάρι «παντρεύεται» με όλα τα εσπεριδοειδή, με ντομάτες, με τζίντζερ, με ένα σωρό χορταρικά και, φυσικά, με λάιμ και τσίλι. Όποτε έχω δοκιμάσει ceviche στο εξωτερικό, όπως πρόσφατα σε μια γρήγορη εκδρομή στην Καλιφόρνια, το πιάτο μου θυμίζει ολόκληρο ωκεανό από γεύσεις και χρώματα: το πλοκάμι του χταποδιού, βαθύ μοβ και στρογγυλεμένο από το «ψήσιμο» στη μαρινάτα, δίπλα σε γαρίδες με έντονο ροζ χρώμα είναι πανέμορφα. Στο φόντο συνήθως υπάρχει κάτι πράσινο για κοντράστ, όπως μαρούλι ή ρόκα.
Το ceviche σερβίρεται σαν ορεκτικό και η παρουσία του δεν περιορίζεται στα μεξικανικά εστιατόρια. Βρίσκεται πλέον παντού, από τα μπριζολάδικα μέχρι τα γιαπωνέζικα σούσι μπαρ. Πρέπει να παρασκευάζεται πάντα με ό,τι πιο φρέσκο υπάρχει από ψάρι, γι' αυτό συνήθως χρησιμοποιείται οτιδήποτε βρίσκει κανείς στην αγορά. Άρα έχει κάτι το αυθόρμητο, το τυχαίο: ένα άλλο στοιχείο, που κάνει το πιάτο αυτό να είναι όχι μόνο φρέσκο από την άποψη των πρώτων υλών, αλλά φρέσκο και σαν ιδέα. Έχω συναντήσει ceviche από τόνο με μάραθο, σάλτσα σόγιας και ανανά - γεύσεις εμπνευσμένες από τη μαγειρική του Ειρηνικού. Έχω δει και πιο... μεσογειακές ιδέες, με ανάμεικτο χυμό λάιμ και πορτοκάλι, κόκκινη πιπεριά, ντομάτα, τζίντζερ και μέλι. Το φρέσκο κόλιαντρο ταιριάζει καταπληκτικά με το ωμό μαριναρισμένο ψάρι, όπως επίσης και το αβοκάντο και ορισμένοι ξηροί καρποί - οι αγαπημένοι μου είναι τα φιστίκια Αιγίνης, γιατί δίνουν μια άλλη διάσταση.
Το ceviche, όπως το ίδιο το ψάρι, δεν έχει σύνορα ούτε περιορισμούς. Για εμάς είναι μια θάλασσα από γευστικές απολαύσεις. Το μόνο που χρειάζεται για να παρασκευαστεί, εκτός από φρεσκότατη πρώτη ύλη, είναι λίγη φαντασία και ντελικάτη αισθητική.
Με καλαμπόκι, κόλιαντρο και ραπανάκι!
Σχεδόν όλα τα είδη των ψαριών και των θαλασσινών κάνουν για ceviche. Το τι βάζει ο καθένας στη μαρινάρα - εκτός από κάτι οξύ, όπως λεμόνι ή λάιμ - εξαρτάται από το προσωπικό του γούστο και τη δημιουργική του διάθεση. Το φρέσκο καλαμπόκι, για παράδειγμα, ανακατεμένο με αγγούρια, ραπανάκια και φρέσκο κόλιαντρο, ταιριάζουν καταπληκτικά και δίνουν ένα χρωματικό εφέ πανέμορφο. Ο τόνος πάει πολύ με τον συνδυασμό αυτό.
Από ψάρια, συνήθως αυτά με απαλή γεύση είναι προτιμότερα, αλλά στην ουσία όλα κάνουν. Το χταπόδι, το καλαμαράκι, οι γαρίδες, όλα γίνονται εξαιρετικά ceviche, όπως επίσης η σφυρίδα και το λαβράκι. H συναγρίδα είναι από τα πιο κατάλληλα ψάρια για τέτοια προετοιμασία. Τα μαλάκια ταιριάζουν πολύ με τον δυόσμο. H πεσκανδρίτσα, με το εξαιρετικό κρέας της (είναι ο αστακός του φτωχού), είναι από τα πιο ωραία ψάρια για μαρινάρισμα. Τα χτένια, ακόμα και ο πόρφυρας, γίνονται πεντανόστιμα «μαγειρεμένα» με αυτή την τεχνική.
Επειδή τα μαριναρισμένα αυτά ψάρια και θαλασσινά έχουν πάντα δυνατή και ξινή γεύση, ορισμένοι σεφ παντρεύουν το ceviche με κάτι πρωτότυπο: με το σορμπέ. Το σορμπέ ντομάτας πάει πολύ όμορφα με ό,τι περιέχει βασιλικό, φρέσκια ρίγανη ή δυόσμο στη μαρινάρα.
Στη Λατινική Αμερική η μαρινάρα στην οποία ψήνεται το ψάρι είναι συνήθως από χυμό λάιμ ή καμιά φορά από ξίδι - κάτι παρόμοιο με τον δικό μας μαρινάτο γαύρο, για παράδειγμα. Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε ακόμη χυμό από όλα τα εσπεριδοειδή. Αυτοί που δεν έχουν μεγάλη οξύτητα - όπως ο χυμός πορτοκαλιού - θέλουν ενίσχυση με χυμό λεμονιού ή λάιμ. Ο χυμός του νεραντζιού είναι πολύ ενδιαφέρων ως γεύση και έχει αρκετά υψηλή οξύτητα.
Οι γεύσεις τις Ασίας, οι οποίες έχουν ταξιδέψει παντού τα τελευταία χρόνια, έχουν βρει μια θέση και στη μαρινάρα τού ceviche. H καρύδα, το λεμονόχορτο, η σάλτσα σόγιας, το τζίντζερ, ο βασιλικός, το σκόρδο και η καυτερή πιπεριά, όλα μαζί κάνουν μια γευστική ομάδα πολύ ταιριαστή με αμέτρητα ψάρια.
Όπως είπαμε, εκτός από το φρέσκο ψάρι, το δεύτερο πιο σημαντικό συστατικό στο ceviche είναι η φαντασία.
(πηγή: www.tanea.gr, 15/7/2005)
Όταν τα θαλασσινά «ψήνονται» μόνο με αρώματα της φύσης
Μπαχρέιν: 33 νησιά στον Αραβικό Κόλπο
Αρχαίοι ναοί, τζαμιά, κάστρα και μουσεία είναι μερικά μόνο από τα αξιοθέατα του Μπαχρέιν.
ΠΟΛΛΟΙ πιστεύουν ότι είναι ο «Κήπος της Εδέμ». Είναι μια από τις πλουσιότερες χώρες στον κόσμο, συνδυάζοντας φυσική ομορφιά και μεγάλες δόσεις πολυτέλειας. Το βασίλειο του Μπαχρέιν στον Αραβικό Κόλπο περιμένει τους επισκέπτες του να το ανακαλύψουν καθ' όλη τη διάρκεια του χρόνου!..
Το Μπαχρέιν είναι ένα σύμπλεγμα από 33 νησιά γύρω από την ανατολική ακτή της Σαουδικής Αραβίας. Το όνομα της η χώρα το δανείζεται από το μεγαλύτερο νησί της. Η ιστορία του χάνεται στα βάθη των αιώνων. Πρόσφατα ανακαλύφτηκαν αρχαίοι πολιτισμοί, ενώ πιστεύεται ότι πριν από δεκάδες χιλιάδες χρόνια νομάδες ταξίδεψαν πέρα από την έρημο του Μπαχρέιν.
Το 323 π.Χ. μάλιστα λέγεται ότι δύο πλοία του Μέγα Αλέξανδρου έφτασαν στη χώρα, ανοίγοντας νέους εμπορικές οδούς. Αποτέλεσμα ήταν η περιοχή να δεχθεί πολύ ισχυρή ελληνική επιρροή ώστε το Ντίλμουν να μετονομαστεί σε Τύλος.
Τα αξιοθέατα της χώρας είναι πολλά και ενδιαφέροντα. Το εθνικό μουσείο στεγάζεται σε ένα υπέροχο μοντέρνο κτήριο και περιέχει σπάνια εκθέματα, καλύπτοντας ιστορία 7.000 ετών, με δείγματα πολιτισμού απ' όλες τις περιόδους της χώρας. Το ερευνητικό κέντρο και μουσείο του Beit Al Qur'an διαθέτει μια τεράστια συλλογή Κορανίων που χρονολογούνται από τον 7ο αιώνα.
Ο μεγεθυντικός φακός είναι απαραίτητος, καθώς στίχοι του Κορανίου είναι σκαλισμένοι σε κόκκους ρυζιού. Στο παζάρι της Μάναμα συναντά κανείς όλα τα αγαθά. Ηλεκτρονικά ήδη και γυναικεία ενδύματα, αλλά και πολλά παραδοσιακά προϊόντα. Τα δρομάκια γύρω από το παζάρι οδηγούν σε γραφικές γειτονιές.
Το τζαμί του Al-Fatin είναι ανοικτό ακόμη και σε μη μουσουλμάνους και είναι ένα από τα μεγαλύτερα κτήρια στη χώρα. Ο ναός του Barbar είναι ένα συγκρότημα τριών ναών του 2ου και 3ου π.Χ. αιώνα που είναι αφιερωμένοι στον Ενκι, το θεό της σοφίας και των γλυκών νερών κάτω από τη γη. Ενα αξιόλογο σημείο είναι το κάστρο Qal'at-Bahrein, γνωστό και ως φρούριο των Πορτογάλων. Ακόμη το πάρκο άγριας ζωής Al-Areen υπάρχουν σπάνια άγρια ζώα, όπως η αραβική αντιλόπη, ζέβρες και άλλα ζώα.
Τουρισμός στο Μπαχρέιν: http://www.bahraintourism.com
(πηγή: www.naftemporiki.gr, 8/7/2005)
Νάξος
Το μεγαλύτερο από τα κυκλαδίτικα νησιά μας προσφέρεται για ήσυχες και οικογενειακές διακοπές. Διαθέτει μεγάλη ποικιλία τοπίων, απέραντες αμμουδιές και πλούσια παράδοση.
Tο πρώτο πράγμα που θα δείτε μπαίνοντας με το πλοίο στο λιμάνι του νησιού είναι η εντυπωσιακή Πορτάρα. Μόλις κατεβείτε λοιπόν, τρέξτε εκεί για την καθιερωμένη αναμνηστική φωτογραφία. Σκαρφαλώστε ύστερα ως το γοητευτικό Κάστρο, που κρύβει στο εσωτερικό του όμορφες εκκλησούλες και σημαντικά μνημεία. Στα γραφικά του δρομάκια θα δείτε βενετσιάνικα οικόσημα πάνω στους τοίχους των σπιτιών και το Ανάκτορο του Μάρκου Σανούδου. Εκεί βρίσκεται το κτίριο της Σχολής των Ουρσουλίνων, η Μητρόπολη των καθολικών και η κατοικία του επισκόπου, αλλά και το αρχοντικό Δελαρόκα-Μπαρότσι, που λειτουργεί ως πολιτιστικό κέντρο. Από το κάστρο η θέα είναι θαυμάσια! Η Χώρα της Νάξου είναι πολύ γραφική και αξίζει να την περπατήσετε για να δείτε και τα υπόλοιπα αξιοθέατα. Ξεχωρίζει η βρύση του Αγά, το μοναδικό τουρκικό μνημείο του νησιού. Όπως επίσης και το μοναστήρι του Αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου, του 17ου αιώνα. Ο πύργος του Μπελόνια ήταν η κατοικία του Ενετού άρχοντα και χτίστηκε το 16ο αιώνα.
Οι εκκλησίες
Αξίζει ακόμη να επισκεφθείτε την Παναγιά τη Βλαχερνιώτισσα με το εκπληκτικό ξυλόγλυπτο τέμπλο και τις εικόνες του ζωγράφου Αγγέλου, μαθητή του Ελ Γκρέκο. Το γραφικό εκκλησάκι της Παναγιάς της Μυρτιδιώτισσας στο λιμάνι και φυσικά τη Μητρόπολη (Ζωοδόχος Πηγή) με το εξαιρετικό μαρμάρινο τέμπλο. Ενδιαφέρον έχει και το Αρχαιολογικό Μουσείο, με αξιόλογα εκθέματα, ανάμεσα στα οποία ξεχωρίζουν τα μαρμάρινα κυκλαδίτικα ειδώλια, οι κούροι και τα κιονόκρανα.
Τα μνημεία
Γενικά όλο το νησί είναι γεμάτο από πάμπολλα αρχαία και βυζαντινά μνημεία. Τα πιο ενδιαφέροντα από αυτά θα τα συναντήσετε στο παραδοσιακό Φιλότι, στο Σαγκρί και στην Τραγαία. Στον Απόλλωνα θα δείτε έναν τεράστιο Κούρο ν αναπαύεται! Έχει ύψος 10 μέτρα και 45 εκατοστά και είναι ξαπλωμένος, αφού δεν ολοκληρώθηκε ποτέ ώστε να αποκολληθεί από το έδαφος. Αποδίδεται στο θεό Απόλλωνα και είναι του 6ου αιώνα π.Χ.
Στην καρδιά της Νάξου βρίσκεται και η γραφική Απείραθος, ένα πανέμορφο ορεινό χωριό, από τα πιο χαρακτηριστικά όλων των Κυκλάδων, με μαρμάρινα καλντερίμια, εντυπωσιακά αρχοντικά, πύργους, καμάρες και ξωκλήσια. Και εδώ θα έχετε την ευκαιρία να δείτε κάμποσα μουσεία, όμως ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχουν το Λαογραφικό και εκείνο της Φυσικής Ιστορίας.
Οι παραλίες
Κοντά στη Χώρα βρίσκονται οι απέραντες αμμουδιές της Αγίας Αννας, του Αγίου Προκοπίου -που τις προτιμούν και όσοι κάνουν σερφ- και βεβαίως η διάσημη παραλία του Αγίου Γεωργίου. Πανέμορφες ακρογιαλιές θα βρείτε επίσης στο Πυργάκι, το Καστράκι και τη Μικρή Βίγλα, ακτές με άμμο και πολύ πράσινο. Να πάτε ακόμη στον Απόλλωνα, στην παραλία με τα ολόλευκα βότσαλα, και στον Αγιο Μάμα.
Πληροφορίες
Για να μετακινηθείτε στο νησί ενημερωθείτε για τα δρομολόγια του ΚΤΕΛ, τηλ.: 22291.
Χρήσιμα: Αυτόματο: 22850, Δήμος: 22717, Αστυνομία: 22100, Λιμεναρχείο: 22300, Ταξί: 22444.
Φαγητό - Διασκέδαση - Αγορές
Φρέσκο ψαράκι στη Χώρα θα φάτε στο Καρνάγιο ή στα Παλάτια. Στη Χώρα θα βρείτε επίσης ιταλική κουζίνα (Classico), μεξικάνικη (El Mirador) και γερμανική (The Old Inn). Στην Ποταμιά να φάτε στην Πηγή. Στην Απείραθο, στου Λευτέρη. Στον Αγιο Προκόπιο, στην Αβάλη και στην Αγία Αννα, στη Γοργόνα. Δοκιμάστε ναξιώτικο κατσικάκι, γίδα, κόκορα κρασάτο, κυνήγι και τυριά, συνοδεία γλυκού ναξιώτικου κρασιού.
Το βραδάκι βολτάρετε στη Χώρα χαζεύοντας τα γραφικά μαγαζάκια στα στενά. Πιείτε τον καφέ σας στην παραλία και μετά το ποτό σας στα μπαράκια. Η νυχτερινή διασκέδαση είναι πλούσια και έντονη. Μην παραλείψετε όμως να ενημερωθείτε για τα πανηγύρια και τις φεστιβαλικές εκδηλώσεις που γίνονται το καλοκαίρι όπως: Τα «Διονύσια», τα πανηγύρια του Αγίου Προκοπίου (8 Ιουλίου), του Αγίου Νικόδημου (14 Ιουλίου) και της Αγίας Αννας (25 Ιουλίου). Στις 15 Αυγούστου να πάτε στην Απείραθο.
Φεύγοντας να αγοράσετε τοπικά τυριά και κρέατα, κρασί αλλά και όμορφα υφαντά και κεντήματα.
(πηγή: www.7merestv.gr, 1/7/2005)
