Κύθηρα

Ο αιφνιδιασμός με τα Κύθηρα ξεκινάει από νωρίς. Λες, πάω Επτάνησα φέτος, αρχίζουν και σε ρωτάνε: Aλήθεια; Πού; Κέρκυρα; Λευκάδα; Βρε μήπως Ζάκυνθο;;;

Οταν απαντάς ότι πας στα Κύθηρα, αφενός τους μπλοκάρεις (σχεδόν κανείς δεν έχει συνδυάσει τα Κύθηρα με τα Επτάνησα- καλώς μάλλον) και αφετέρου τους μπερδεύεις: τα Κύθηρα γεωγραφικά ανήκουν στα Επτάνησα, ένας Θεός ξέρει γιατί (κανονικά δε θα έπρεπε να ανήκουν πουθενά. Φτιάχνουν από μόνα τους έναν κόσμο), διοικητικά όμως υπάγονται στον Πειραιά. Αντε βγάλε άκρη.

Στα Κύθηρα πρωτοπήγα προ 8ετίας, έκτοτε έχω επαναλάβει το ταξίδι αυτό περίπου τόσες φορές όσα τα χρόνια που ακολούθησαν, κάθε φορά ανακαλύπτω κάτι, κάθε χρόνο στέλνω ανθρώπους που αγαπάω εκεί και κάθε φορά οι άνθρωποι αυτοί μου λένε πόσο καλή είμαι που τους πρότεινα τέτοιο ταξίδι. Αντιλαμβάνεσθε ότι δεν πρόκειται για μία απλή σύμπτωση...

Δε θα μιλήσουμε για ιστορικά στοιχεία και τέτοια βαρετά, ωστόσο για τους λάτρεις της ιστορίας και του ψαξίματος, ας ρίξω τον πρώτο άσσο μου: Ο γνωστός πειρατής Μπαρμπαρόσσα (Κοκκινογένης για τους ελληνομαθείς) έδρασε εκεί. Ο Μπαρμπαρόσσα δεν ήτο τυχαία προσωπικότητα, αντιθέτως ήταν πειρατής με τα όλα του: Αλγερινός (Χιώτικης καταγωγής όμως), τα σάρωσε τα εκεί πελάγη στις μέρες της δόξας του. Δεν άφησε τίποτε όρθιο. Στη συνέχεια μάλιστα και επειδή οι Τούρκοι ζορίστηκαν μαζί του, τον έχρισαν αντιναύαρχο του Οθωμανικού στόλου. Μιλάμε για τέτοιον τζόρα...

Αρκετά με την ιστορία, υπάρχουν άφθονα βιβλία, μπορείτε να τα αγοράσετε. Εγώ θα σας πω απο δω άλλα, πιο ενδιαφέροντα. Πού να πάτε, τί να μη χάσετε και τί (ελάχιστα) να παραλείψετε όταν πάτε στο νησί των ονείρων...

Πού κολυμπάμε;

Οπου θέλουμε κολυμπάμε, τα Κύθηρα είναι γεμάτα θεϊκές παραλίες. Δίνω τις ονειρεμένες με μίνι περιγραφή.

Φοιρή Αμμος. Μεγάλη παραλία, κατά ένα μαγικό τρόπο ποτέ γεμάτη. Στις καλές περιόδους (αρχή και τέλος θέρους) δεν παίζουν ξαπλώστρες, καντίνες και συναφή, οπότε πάρτε τα μέτρα σας. Γιατί όταν φτάσετε, δε θα θέλετε να φύγετε. Πριν το βράδυ. Πολύχρωμα (ναι, πολύχρωμα) μικρά βότσαλα συνθέτουν την παραλία, κρυστάλλινα νερά τη θάλασσα.

Καλαδί. Δύο ψηλοί (πολύ ψηλοί) βράχοι εκατέρωθεν και στη μέση η κινηματογραφική παραλία. Και να γεμίσει δεν... γεμίζει αφού είναι μικρή και άρα αραιοκατοικημένη. Το καλό με όσους πάνε στο Καλαδί είναι ότι ξέρουν γιατί πάνε. Δεν ενοχλούν το διπλανό τους, δε φωνάζουν, δε ζορίζουν. Οπότε νιώθεις πως είσαι μόνος σου. Ε ναι, αξίζει να κατέβεις τα 38 σκαλοπάτια...

Φούρνοι. Η χειρότερη στιγμή ήταν όταν πέτυχα άλλα δύο ζευγάρια εκεί, η καλύτερη όταν ήμουν μόνη μου. Με την παρέα μου. Δεν υπάρχει η παραμικρή υποδομή, χαλάλι όμως γιατί η θάλασσα και η ησυχία σε ανταμείβουν. Και με το παραπάνω.

Χαλκός. Θα έρθει η μέρα που -ακόμα και στα Κύθηρα– θα θελήσεις να έχεις μία καντίνα πίσω σου. Ενα ποτήρι νερό. Ενα τάβλι για να παίξεις. Μία ομελέτα για να φας. Την ημέρα εκείνη θα πας Χαλκό. Η παραλία- θάλασσα ισάξια με τις παραπάνω, αλλά με την καβάτζα να παίζει από πίσω. Χωρίς όμως να σε ενοχλεί.

Μελιδόνι. Πάμε οπωσδήποτε κι εκεί. Υπάρχει καντίνα και ξαπλώστρες, η παραλία όμως μικρή, δε γεμίζει ποτέ ενοχλητικά, η θάλασσα όνειρο, μέχρι πρότινος νοικιάζε (ο τύπος της καντίνας) και θαλάσσια ποδήλατα. Για εξερεύνηση των γύρω σπηλαίων. Να το δοκιμάσετε.

Πού θα φάω;

Θα πρέπει να είσαι απίστευτα γκαντέμης για να φας άσχημα στα Κύθηρα, ωστόσο ας σημειώσουμε:

- Υδραγωγείο: Στο Καψάλι, να ζητήσετε το δικό τους κόκκινο κρασί, τις σαλάτες ημέρας και απο κει και πέρα αφήστε τους να σας προτείνουν.
- Φιλιώ: Στο χωριό Κάλαμος. Σπιτικό φαγητό, μερίδες γίγαντα, το πρώτο μέρος στη ζωή μου που καταδέχτηκα να πιω ροζέ κρασί και όχι απλώς δεν το μετάνιωσα, ζήτησα κι αλλο... Νέκταρ.
- Πλάτανος: Καλύτερα μεσημεράκι- απόγευμα εκεί. Στο χωριο Ποταμός (κεφαλοχώρι του νησιού), πάνω στην πλατεία, κάτω από πλάτανο. Ο,τι και να φάτε θα το ευχαριστηθείτε.
- Χωριό Μιτάτα. Δε θυμάμαι όνομα ταβέρνας αλλά δεν έχει καμμία σημασία, μία είναι η πλατεία, μία και η ταβέρνα. Κόκκορας κρασάτος η σπεσιαλιτέ...
- Αβλέμωνας. Εγώ στον Αβλεμωνα προτιμώ να πίνω καφέ ή να τρώω κανένα παγωτάκι. Κολπίσκος, πολυ γραφικός, καλή ώρα ή απογευματινή. Αν η ζωή σας φέρει εκεί βράδυ, κάντε ό,τι κάνουμε όλοι: Να πάτε στην ταβέρνα του Σωτήρη και να φάτε αστακούς...

Must

- Χωριό Μυλοπόταμος. Θα πάτε εκεί, θα κάτσετε στο καφενείο – ταβέρνα κάτω από τον σούπερ πλάτανο, και θα συμφωνήσετε ότι η ζωή είναι ωραία. Λίγα μέτρα παραπάνω υπάρχει ο καταρράκτης Φόνισσα. Θα πάτε οπωσδήποτε (και με αυτοκίνητο αν σκυλοβαριέστε). Ακόμα κι αν δεν κολυμπήσετε (ναι, το κάνουν πολλοί), θα απολαύσετε ένα τσιγάρο στη σκιά και στη δροσιά δίπλα στον καταρράκτη.

- Χώρα των Κυθήρων: Από τις ωραιότερες Χώρες, αφήστε τις τεμπελιές και πάτε μέχρι το φρούριο. Λίγα τα φαγάδικα – bars εκεί, όλα δοκιμασμένα όμως. Αναζητείστε και το μαγαζί που πουλάει κομπολόγια. Και αγοράστε ένα από γιούσουρι. Το τρίβεις και μυρίζει θάλασσα (αλήθεια!)

- Διακόφτι: Κάποιοι κάνουν σαν τρελοί για τη θάλασσα του (καταπράσινη, πολύ ρηχή, εντελώς πισίνα). Αν σας αρέσει αυτό, μην το χάσετε.

Πού θα μείνω;

Επίσης πολλές οι επιλογές, δίνω μόνο τόπους: Καψάλι, Λιβάδι, Μέσα Λιβάδι, Χώρα. Ο Ράικος καλή και δοκιμασμένη επιλογή, το Τζιβαέρι επίσης, αλλού δεν έχω μείνει.

Τι θα αποφύγω;

Ναι, ακόμα και τα Κύθηρα έχουν ένα σημείο... μελανό να το πω; Διαφορετικό καλύτερα; Το λιμάνι τους. Την Αγία Πελαγία. Δε χρειάζεται να μείνετε εκεί μετά από τόσα που πρότεινα. Μπορείτε να... προσκυνήσετε τη χάρη της φτάνοντας και φεύγοντας από το νησί.

Καθόλου στο ενδιάμεσο...

Για όσους δεν το κατάλαβαν ακόμα, τα Κύθηρα τα... βρήκαμε. Και είναι απλώς συναρπαστικά. Και τα αγαπήσαμε τόσο που αν και δεν μας συμφέρει θέλουμε να το μοιραστούμε και με άλλους. Καλό σας ταξίδι.

(πηγή: www.in2life.gr, 14/8/2006)