Μήλος

Δεν ξέρω πόσο αντικειμενικός μπορεί να είμαι μιλώντας για τη Μήλο, καθώς το νησάκι αυτό του Αιγαίου αποτελούσε σχεδόν τον αποκλειστικό παραθεριστικό προορισμό των παιδικών μου χρόνων. Σήμερα η Μήλος είναι για τον γράφοντα πάνω από όλα αναμνήσεις:

Οι βαρκάδες και οι κόντρα στο κύμα ”πιτσιλίστρες” με τον ”Δράκο”, το ιστορικό καΐκι της οικογένειας που ναυάγησε σχεδόν εξίσου περιπετειωδώς, όπως έζησε, οι θαλάσσιες εκδρομές με τις απαραίτητες προμήθειες που με φροντίδα ετοίμαζε η θεία, τα μεσημέρια των κόμικς με τα ξαδέλφια και το πήδημα τις φωτιάς στη γιορτή του Αη- Γιάννη.

Χωρίς σταθερή ρευματοδότηση τότε, οι περιορισμένες δυνατότητες της λάμπας πετρελαίου με μύησαν σε μια από τις ρομαντικότερες ανακαλύψεις της εφηβείας μου: τον βραδινό ουρανό των Κυκλάδων. Πέρα από τις λογοτεχνικές μου εντρυφήσεις, ως παιδί της πόλης ποτέ δεν είχα ανακαλύψει πως πραγματικά είναι ένας ουρανός ΓΕΜΑΤΟΣ από αστέρια.

Όταν σχετικά πρόσφατα ξαναβρέθηκα στο νησί δεν τολμούσα να κοιτάξω τον βραδινό ουρανό, από φόβο μήπως η πραγματικότητα διαψεύσει την διογκωμένη παιδική εικόνα. Κακώς ανησυχούσα: Δεν νομίζω ότι στην Ελλάδα μπορεί να βρεθεί πιο εντυπωσιακός βραδινός ουρανός.

Ωστόσο υπήρχε και μια τουλάχιστον εμφανής διαφορά, αφού το φως είναι πια... πολύ περισσότερο. Τα τελευταία χρόνια, η αύξηση του αριθμού των επισκεπτών οδήγησε στην σημαντική αναβάθμιση των υποδομών του νησιού και στον πολλαπλασιασμό των δυνατοτήτων διασκέδασης.

Η Μήλος, κατά την εκτίμησή μου αδίκως, έλκει το χαρακτηρισμό του ”ζευγαρονησιού”. Ο χαρακτηρισμός αυτός που είθισται να αποδίδεται σε νησιωτικούς προορισμούς που διέψευσαν τους ευσεβείς πόθους των επισκεπτών τους, δεν ταιριάζει στη Μήλο, που αν και δεν είναι Μύκονος, δεν φιλοξενεί λιγότερες μοναχικές υπάρξεις από ό,τι τα άλλα νησιά του Αιγαίου.

Οι ίδιοι οι Μηλιοί ίσως σας φανούν ”κλειστοί”. Δεν είναι έτσι. Μιλήστε τους, αλλά μην τους αντιμετωπίσετε σαν ”couleur locale”- δεν θα τους αρέσει.

Το κεντρικό λιμάνι της Μήλου, ο Αδάμαντας, ένα από τα μεγαλύτερα φυσικά λιμάνια της Μεσογείου, αποτελεί ταυτόχρονα το τουριστικό κέντρο του νησιού. Κατάλευκα σπιτάκια κτισμένα κατά μήκος του λιμανιού, οργανωμένη τουριστική υποδομή και δύο παραλίες, η Λαγκάδα και η Παπικινού αποτελούν την πρώτη, αν και όχι την αντιπροσωπευτικότερη εικόνα των επισκεπτών του νησιού.

Η πρωτεύουσα του νησιού, Πλάκα, αμφιθεατρικά κτισμένη στο λόφο, με στενά, πλακόστρωτα καλντερίμια, λευκά κτίσματα παραδοσιακής νησιώτικης αρχιτεκτονικής και κατάφυτες αυλές είναι ο γραφικότερος, ίσως, οικισμός της Μήλου. Το μοναδικό σκηνικό συμπληρώνεται ιδανικά από το κάστρο που δεσπόζει στην κορυφή του λόφου, προσφέροντας εκπληκτική πανοραμική θέα που φτάνει μέχρι τα γύρω νησιά. Το ηλιοβασίλεμα που φαίνεται από το Κάστρο έχει χαρακτηριστεί από πολλούς επισκέπτες εφάμιλλο με αυτό της Οίας στη Σαντορίνη.

Στο βορειοανατολικό άκρο του νησιού συναντάμε το χωριό Πολλώνια, το δεύτερο πόλο έλξης τουριστών στο νησί. Γραφικό ψαροχώρι, με μεγάλη αμμουδιά, γνωστό για τα ταβερνάκια του που σερβίρουν φρέσκο ψάρι και θαλασσινά πάνω στο κύμα (με τσιμπημένες τιμές), αλλά και για τα καραβάκια που ξεκινούν από εδώ για την Κίμωλο.

Μία επίσκεψη αξίζουν, επίσης, και τα υπόλοιπα χωριά του νησιού –ιδιαίτερα η Τρυπητή, με τους γραφικούς ανεμόμυλους, τους οποίους μπορείτε να νοικιάσετε για μία διαμονή πέρα από τα συνηθισμένα, ο Εμποριός, με τα μοναδικά φυσικά τοπία, που αποτελεί ιδανική επιλογή διαμονής για τους λάτρεις των ήσυχων διακοπών και ο Προβατάς, με την τεράστια αμμουδιά.

Οι έχοντες αρχιτεκτονικά νδιαφέροντας δεν πρέπει να παραλείψουν να επισκεφτούν το Κλήμα (κάτω από την Τρυπητή και κοντά στις κατακόμβες), το μέρος όπου βρέθηκε το άγαλμα της Αφροδίτης

Αναμφισβήτητα, το μεγαλύτερο μέρος της φήμης της η Μήλος το χρωστάει στις εκπληκτικές παραλίες της. Πάνω από 70 στο σύνολό τους, με κρυστάλλινα, καταγάλανα νερά και μοναδικά φυσικά τοπία, σχεδόν όλα διαφορετικά μεταξύ τους, που οφείλουν την ύπαρξή τους στα ηφαιστειογενή και ιζηματογενή πετρώματα του νησιού.

Μια επίσκεψη στη Μήλο δεν είναι αρκετή για να προλάβει κανείς να γνωρίσει και να θαυμάσει την ιδιαίτερη ομορφιά κάθε παραλίας της. Αν επισκέπτεστε το νησί για πρώτη φορά, μία καλή ιδέα είναι να κάνετε το γύρο του νησιού με τα καραβάκια που ξεκινούν καθημερινά από το λιμάνι του Αδάμαντα. Αυτός είναι και ο μοναδικός, ουσιαστικά, τρόπος να επισκεφθείτε τις παραλίες του νότιου τμήματος του νησιού, οι περισσότερες εκ των οποίων δε διαθέτουν οδική πρόσβαση.

Ακόμη κι αν ο χρόνος σας είναι εξαιρετικά περιορισμένος, σε καμία περίπτωση μην παραλείψετε τη βαρκάδα στη Σπηλιά του Παπάφραγκα, το Κλέφτικο, το Σαρακίνικο, με τα μοναδικά κατάλευκα βράχια και το Τσιγκράδο. Αν προτιμάτε τις οργανωμένες παραλίες, μία επίσκεψη στην Αγία Κυριακή, η οποία αποτελεί και τον παράδεισο των surfers, θα σας αφήσει με τις καλύτερες των εντυπώσεων.

Στα must του νησιού, επίσης, η σπηλιά Συκιά, η Χιβαδόλιμνη, όπου θα θαυμάσετε και θα έχτε την ευκαιρία να μαζέψετε πλήθη αχιβάδων, η Φυριπλάκα, το Παλιοχώρι, η Πλάθκαινα και ο Γέροντας. Γενικότερα, αξίζει να επενδύσετε όσο το δυνατόν περισσότερο χρόνο στην εξερεύνηση των παραλίων της Μήλου, για να αποκτήσετε ιδίαν άποψη και, ίσως, ιδιαίτερη προτίμηση σε κάποια συγκεκριμένη.

Φαγητό και διασκέδαση

Σε γενικές γραμμές, στη Μήλο θα φάτε εξαιρετικά, χωρίς να χρειαστεί να ξοδέψετε ποσά αντίστοιχα με αυτά που αξιώνουν οι υπόλοιποι ”top” προορισμοί των Κυκλάδων. Για ένα πλήρες δείπνο, μαζί με το κρασί, υπολογίστε maximum 40 ευρώ το άτομο.

Από την πληθώρα επιλογών για φαγητό που υπάρχουν στο νησί, εμείς ξεχωρίσαμε και προτείνουμε τα εξής.

Για σπεσιαλιτέ τοπικής κουζίνας, επισκεφθείτε την ”Εργίνα” στην Τρυπητή, ενώ για εξαιρετικούς, παραδοσιακούς μεζέδες την ”Αρχοντούλα”, στην Πλάκα, τη ”Μέδουσα”, στα Μανδράκια και το ”Λιόφυτο”, στα Πολλώνια.

Φρέσκο ψάρι θα έχετε την ευκαιρία να δοκιμάσετε στο ”Πέλαγος”, στο Παλιοχώρι, ενώ για την καλύτερη αστακομακαρονάδα του νησιού κατευθυνθείτε προς το ”Ναυάγιο”, στον Αδάμαντα.

Τα μεσημέρια, μία από τις καλύτερες επιλογές για τους ”μυημένους” αποτελεί το ταβερνάκι στην παραλία του Εμπουριού, που σερβίρει εξαιρετική παραδοσιακή κουζίνα επάνω στο κύμα.

Εάν αναζητάτε κάτι πιο εξεζητημένο, δύο από τις καλύτερες επιλογές είναι η ”Αλισάχνη”, στην Πλάκα και ο ”Αλευρόμυλος” με τον ατμοσφαιρικό κήπο, στον Αδάμαντα.

Για εκείνους που αποζητούν το στυλ, προτείνουμε το restaurant bar ”Aragosta” στον Αδάμαντα. Στο πρώτο επίπεδο είναι το ζωντανό bar ενώ στο δεύτερο επίπεδο με θέα στο λιμάνι βρίσκεται το εστιατόριο με γεύσεις που ξεχωρίζουν.

Τοπικά γλυκά θα έχετε την ευκαιρία να δοκιμάσετε -και βέβαια να αγοράσετε για την πόλη- στον Παλαιό, στην Πλάκα (το ”κουφέτο” του, παραδοσιακό γλυκό από κολοξύθα, μέλι και αμύγδαλα, είναι must) και βέβαια στον Γιάγκο, στον Αδάμαντα για θρυλικές βάφλες.

Στάση για καφέ οπωσδήποτε στην πλατεία της Τρυπητής, με την εκπληκτική θέα, και στην ”Ουτοπία” στην Πλάκα, όπου θα θαυμάσετε το ηλιοβασίλεμα και θα... μείνετε λίγο παραπάνω, για τα πρώτα βραδινά ποτά.

Σε ό,τι αφορά τη νυχτερινή σας διασκέδαση, δύο από τα καλύτερα μπαρ του νησιού είναι η ”Άκρη” στον Αδάμαντα και το γηραιό αλλά πάντα ακμαίο ”8 Μποφώρ” στα Πολλώνια.

Αξίζει να δείτε:

* Το μεταλλευτικό και το εκκλησιαστικό μουσείο στον Αδάμαντα.
* Τα δύο μουσεία στην Πλάκα, Αρχαιολογικό –στη συλλογή του οποίου περιλαμβάνεται και αντίγραφο της φημισμένης Αφροδίτης της Μήλου, που εκτίθεται στο Λούβρο– και Λαογραφικό.
* Το Κάστρο, χτισμένο από τους Ενετούς το 13ο αιώνα, που δεσπόζει στο λόφο του Προφήτη Ηλία, πάνω από την Πλάκα.
* Το ηλιοβασίλεμα από το λόφο του Κάστρου.
* Τις πρωτοχριστιανικές κατακόμβες, που χρονολογούνται από τον 1ο αιώνα μ.Χ., στο δρόμο που κατεβαίνει από την Τρυπητή προς το γραφικό Κλήμα.
* Τον αρχαιολογικό χώρο στη Φυλακωπή, με ερείπια της πρωτοκυκλαδικής περιόδου.
* Το σπήλαιο του Παπαφραγκά, κοντά στα Πολλώνια.
* Τα αρχαία μεταλλεία, στον Αδάμαντα.
* Το αρχαίο ρωμαϊκό θέατρο, κοντά στην Πλάκα.
* Όσο το δυνατόν περισσότερες από τις μοναδικές παραλίες του νησιού.

(πηγή: www.in2life.gr, 21/8/2006)