Ρόδος

Στο θέμα των ελληνικών νησιών, η Ρόδος αποτελεί από μόνη της ένα ολόκληρο κεφάλαιο. Το μεγαλύτερο νησί των Δωδεκανήσων αποτελεί έναν από τους δημοφιλέστερους ελληνικούς προορισμούς –και όχι άδικα.

Αδικημένη από τις ορδές των ξένων τουριστών τη δεκαετία του ΄70 και κυρίως αδικημένη από το χαμηλότατο επίπεδο των προσφερομένων τότε υπηρεσιών, η Ρόδος τα τελευταία χρόνια φαίνεται να βρίσκει τον προσανατολισμό της. Και δικαίως, αφού το αξίζει με το παραπάνω.

Με μαγευτικές παραλίες, ένδοξη ιστορία 2500 χρόνων, παραδοσιακούς οικισμούς, καταπράσινους λόφους, κοιλάδες και αμέτρητα αξιοθέατα, το Νησί των Ιπποτών είναι ένα από τα λίγα νησιά που τα έχουν, στην κυριολεξία, όλα.

Η πόλη της Ρόδου, η πρώτη –και ίσως καλύτερη– εικόνα του επισκέπτη του νησιού είναι μια ζωντανή γέφυρα του παρόντος με το παρελθόν, μια πόλη που συνδυάζει τόσο επιτυχημένα τη μεσαιωνική παράδοση και τα ενθύμια ενός, αν μη τι άλλο, ένδοξου παρελθόντος με τη σύγχρονη ανάπτυξη και τους έντονους ρυθμούς της καθημερινής ζωής, που θα έλεγε κανείς ότι σχεδιάστηκε εξαρχής για να φιλοξενήσει αυτές τις δύο τόσο αντίθετες πλευρές της.

Έξω από τα Μεσαιωνικά Τείχη, η νέα πόλη της Ρόδου είναι ένα σύγχρονο κοσμοπολίτικο θέρετρο, με επιβλητικά δημόσια κτίρια, μεγάλους δρόμους με δεντροστοιχίες, πολυτελή ξενοδοχεία και ένα εμπορικό κέντρο που σφύζει διαρκώς από ζωή. Μέσα από τα Τείχη, ο χρόνος μοιάζει να έχει σταματήσει μερικούς αιώνες πριν. Λιθόστρωτα δρομάκια, αψίδες και καμάρες, μουσεία, ερείπια αρχαίων ναών, κατοικίες ιπποτών, όλα υπό τη σκιά του Παλατιού των Μεγάλων Μαγίστρων που, κτισμένο στο υψηλότερο σημείο της πόλης, επιβλέπει εδώ και αιώνες την πόλη των Ιπποτών.

Κατά την αρχαιότητα, στο νησί της Ρόδου ευημερούσαν τρεις πόλεις κράτη, η Λίνδος, η Ιαλυσός και η Κάμειρος. Στην ανατολική ακτή του νησιού, η Λίνδος είναι σήμερα ένα από τα γραφικότερα μέρη της Ρόδου. Αμφιθεατρικά κτισμένη στο λόφο της αρχαίας Ακρόπολης, τα ερείπια της οποίας σώζονται μέχρι σήμερα, με τα κατάλευκα σπιτάκια και τις αυλές με τα ψηφιδωτά, αλλά και τα αμέτρητα αρχαιολογικά ευρήματα, προσελκύει πλήθος επισκεπτών, πολλοί από τους οποίους την προτιμούν για τη διαμονή τους από την πολύβουη πόλη της Ρόδου.

Στη δυτική ακτή του νησιού, η Ιαλυσός και η Κάμειρος συναγωνίζονται τη Λίνδο σε αριθμό επισκεπτών και αξιοθέατα. Πέραν των ιστορικού ενδιαφέροντος ευρημάτων, στα οποία συμπεριλαμβάνονται η Ακρόπολη της Ιαλυσού, ο ναός της Πολιάδας Αθηνάς, τα ερείπια του μεσαιωνικού κάστρου και η αρχαία νεκρόπολη, η Ιαλυσός φιλοξενεί και μία από τις ομορφότερες παραλίες του νησιού, την κατάφυτη Τριάντα. Τα αρχαιολογικά ευρήματα της αρχαίας Καμείρου ήρθαν στο φως μόλις το 1928.

Σε μικρή σχετικά απόσταση από την Ιαλυσό, η Κοιλάδα με τις Πεταλούδες είναι, ίσως, ένα από τα μαγευτικότερα μέρη της Ελλάδας. Χιλιάδες πολύχρωμες πεταλούδες μαζεύονται στην κοιλάδα κατά τους καλοκαιρινούς μήνες και προσφέρουν ένα αξέχαστο θέαμα στους επισκέπτες της περιοχής.

Οι παραλίες της Ρόδου, μαγευτικές στην πλειοψηφία τους, συμπληρώνουν ιδανικά το ατμοσφαιρικό σκηνικό που χαρακτηρίζει το νησί στο σύνολό του. Ερημικές ή κοσμοπολίτικες, απέραντες ή μικρές, κρυμμένες από την κοινή θέα, με χρυσή άμμο ή ολόλευκα βότσαλα, οργανωμένες ή απάτητες, συνθέτουν έναν ατελείωτο κατάλογο, που διαθέτει κάτι για όλα τα γούστα –ακόμη και τα πιο απαιτητικά. Εντελώς ενδεικτικά αναφέρουμε μερικές από τις καλύτερες αμμουδιές, Κολύμπια, Στεγνά, Κάλαθο, Βλύχα, Λαδικό, Τσαμπίκα, Αγάθη, Πεύκοι, και Κάμειρο. Αν προτιμάτε τα βότσαλα, οι παραλίες Καλλιθέα, Αφάντου, Γενάδι, Σπηλιές και Χαράκι σίγουρα δε θα σας απογοητεύσουν.

Η ενδοχώρα της Ρόδου, εφάμιλλης ομορφιάς με τις δαντελωτές ακρογιαλιές της, χαρακτηρίζεται από καταπράσινα τοπία, με πυκνή βλάστηση, η οποία διακόπτεται σε αρκετά σημεία από παραδοσιακούς οικισμούς. Γραφικά κτίρια, με πανέμορφες αυλές και χαρακτηριστικό τοπικό ύφος διατηρούν ζωντανή την παράδοση του νησιού.

Φαγητό και διασκέδαση

Αν και θεωρείται παραδοσιακά ”ακριβός” προορισμός, η Ρόδος διαθέτει αναρίθμητες επιλογές εστιατορίων, ταβερνών, μπαρ και club, για κάθε budget. Σε γενικές γραμμές, σχεδόν σε κάθε σημείο του νησιού θα απολαύσετε αυθεντική τοπική κουζίνα, αλλά και εξαιρετικές μεσογειακές και διεθνείς γεύσεις, με περίπου 25-30 ευρώ το άτομο.

Από τις καλύτερες επιλογές σε ό,τι αφορά τις σπιτικές, παραδοσιακές γεύσεις είναι ο Σαρρής στην παλιά πόλη της Ρόδου, η ταβέρνα Maria’s στη Λίνδο και τα Κιούπια στην Ιαλυσό. Για μεσογειακή κουζίνα κατευθυνθείτε στα Red Restaurant, στην πόλη της Ρόδου, Broccolino στη Λίνδο και Varkarola, το εστιατόριο του Rodian Amathus, στην Ιξιά. Εξαιρετική πίτσα σερβίρει το Maestrale da Gilberto, επίσης στην Ιξιά.

Από τα γευστικά must της Ρόδου, το Θαύμα εν Καιρώ στη νέα πόλη προσφέρει μεσογειακές, σκνδιναβικές και ασιατικές γεύσεις, το Golden Olympiade Peridis στην παλιά πόλη εξαιρετικά πιάτα της διεθνούς κουζίνας, ενώ ο Μαυρίκος στη Λίνδο αποτελεί τη νέα τάση στη gourmet ελληνική κουζίνα.

Τέλος, για τους φαν των θαλασσινών, πολύ καλές επιλογές αποτελούν η ψαροταβέρνα του Νίκου στην πόλη της Ρόδου, τα Αλέξης και Alexis 4 Seasons στην παλιά πόλη και το Αρχοντικόν στη Λίνδο.

Όσον αφορά το nightlife, ακόμη κι αν δεν έχετε επισκεφτεί ακόμη τη Ρόδο, σίγουρα έχετε ακούσει ότι είναι από τα εντονότερα των ελληνικών νησιών. Σχεδόν κάθε περιοχή διαθέτει το δικό της, ξεχωριστό ύφος σε ό,τι αφορά τη νυχτερινή διασκέδαση και, βέβαια, τα δικά της bar και clubs. Εμείς ξεχωρίσαμε και συνιστούμε την κλασσική bar district της οδού Μιλτιάδου στην παλιά πόλη, το Colorado στη νέα, το Taj Mahal στην Ιξιά και το Lindian House στη Λίνδο.

Αξίζει να δείτε:

* Τους αρχαιολογικούς χώρους στην Κάμειρο, την Ιαλυσό και τη Λίνδο
* Το Ινστιτούτο Θαλάσσιας Βιολογίας, περισσότερο γνωστό ως Ενυδρείο, στην πόλη της Ρόδου, το οποίο φιλοξενεί 24 δεξαμενές με αμέτρητα είδη ψαριών και άλλων θαλάσσιων οργανισμών, προσφέροντας ένα μοναδικό θέαμα στους επισκέπτες του.
* Την κοιλάδα με τις πεταλούδες και την, αντίστοιχης ομορφιάς, κοιλάδα με τις επτά πηγές
* Τη Μεσαιωνική πόλη, η οποία έχει χαρακτηριστεί μνημείο πολιτιστικής κληρονομιάς από την UNESCO, και τα ερείπια της αρχαίας πόλης στο λόφο πάνω από το λιμάνι της Ρόδου.
* Τις παραλίες με τη γκρίζα άμμο στη δυτική ακτή και τις ερημικές παραλίες στη νότια πλευρά του νησιού
* Τα χωριά της Ενδοχώρας, και ιδιαίτερα την Έμπωνα, τα Λάερμα, το Μεσαναγρό, την Ψίνθο και τον Άγιο Ισίδωρο.
* Το Αρχαιολογικό και το Βυζαντινό Μουσείο στην Παλιά Πόλη.
* Το καταπράσινο πάρκο του Ροδινιού, μόλις 3 χιλιόμετρα από την πόλη
* Το ηλιοβασίλεμα από το Πρασονήσι, στο νότιο άκρο της Ρόδου

(πηγή: www.in2life.gr, 31/7/2006)

Σάμος

Πατρίδα πολλών μεγάλων επιστημόνων και εξεχουσών προσωπικοτήτων της αρχαιότητας, από τον Πυθαγόρα και τον Αρίσταρχο το Σάμιο μέχρι τον Καλλίστρατο και τον Αίσωπο, η Σάμος είναι σήμερα για τον ελληνικό τουρισμό ό,τι και ο Αρίσταρχος για όσους θέλουν να πιστεύουν ότι ο Κοπέρνικος ήταν ο θεμελιωτής της ηλιοκεντρικής θεωρίας. Προσεκτικά φυλαγμένο μυστικό. Ένα νησί έξω από την πεπατημένη, μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, ένας επίγειος παράδεισος, ”reserved” για τους λίγους που θα μπουν στον κόπο να τον ανακαλύψουν.
Την πρώτη φορά που βρέθηκα στη Σάμο δεν περίμενα να εντυπωσιαστώ. Πίστευα ότι, αν υπήρχε κάτι το αξιοσημείωτο στο νησί, κάποιος θα μου το είχε πει, κάπου θα το είχα διαβάσει. Όμως, πέραν του αρνητικού σχολίου – δυσφήμησης για το νησί που κάηκε ολόκληρο στις πυρκαγιές του 2002, δεν είχα ακούσει τίποτα. Ούτε για έντονη νυχτερινή ζωή, ούτε για δυνατές συγκινήσεις από άποψη φύσης και τοπίων, ούτε για αξιοσημείωτα πολιτιστικά δρώμενα, ούτε για αξιόλογες παραλίες.
Δεν ξέρω αν συνωμότησε το σύμπαν για να με διαψεύσει όσο το δυνατόν γρηγορότερα, ή αν επρόκειτο απλά περί σύμπτωσης, αλλά η πρώτη εικόνα που έχω από τη Σάμο, είναι μερικές παρέες να χορεύουν πάνω στις μπάρες του club στο λιμάνι του Καρλοβασίου, στις 7 το πρωί, όταν εγώ κατέβηκα, με εμφανή ακόμα τα σημάδια της αϋπνίας, από το καράβι. Κάπως έτσι διαλύθηκε ο πρώτος μου μύθος, για την υποτονική νυχτερινή ζωή. Και ακολούθησαν όλοι οι άλλοι.
Το Καρλόβασσι είναι καταπράσινο. Για να πιστέψεις αυτούς που λένε ότι από τα δάση που υπήρχαν παλαιότερα δεν έχει μείνει τίποτα μετά τις φωτιές, πρέπει να δημιουργήσεις στο μυαλό σου την εικόνα ενός νησιού του οποίου ακόμη και οι δρόμοι και τα σπίτια καλύπτονταν από δέντρα. Προσωπικά δυσκολεύομαι πολύ.
Επόμενη στάση, δέκα μόλις λεπτά από το Καρλόβασσι, το ποτάμι. Κι επειδή, όπως τελικά αποδείχθηκε, οι ντόπιοι αρέσκονται να μπερδεύουν τους τουρίστες, τα ποτάμια είναι δύο. Η παραλία που λέγεται Ποτάμι –ναι, κι όμως– με τα χοντρά βότσαλα, τα κρυστάλλινα, πεντακάθαρα νερά και τον καταπράσινο λόφο που υψώνεται ακριβώς από πάνω της, και το κανονικό ποτάμι, με τους επτά απαράμιλλης ομορφιάς καταρράκτες. Για να τους θαυμάσετε, χρειάζονται περίπου 15 λεπτά πεζοπορίας στα μονοπάτια του δάσους και στη συνέχεια αρκετής ώρας κολύμπι μέσα στο ποτάμι. Το θέαμα, όμως, είναι μαγευτικό, και αξίζει τον κόπο.
Αφήνοντας πίσω το Καρλόβασσι και κατευθυνόμενοι προς τα ανατολικά του νησιού, λίγο πριν φτάσουμε σε μια από τις πιο τουριστικές περιοχές του, το Κοκκάρι, συναντάμε δύο από τις καλύτερες παραλίες της Σάμου, την Τσαμαδού και την Τσαμπού, στις οποίες το ποσοστό των γυμνιστών είναι αντιστρόφως ανάλογο της φήμης του. Το Κοκκάρι όλες τις ώρες της ημέρας σφύζει από ζωή. Με τα πολυάριθμα ταβερνάκια του, τα μαγαζιά με τα σουβενίρ, τα μπαρ και τις καφετέριες αποτελεί πόλο έλξης τουριστών από κάθε γωνιά του κόσμου.
Η πρωτεύουσα του νησιού, Σάμος, αμφιθεατρικά χτισμένη επάνω από τον κόλπο του Βαθιού, ενός από τα δύο κύρια λιμάνια, είναι μια από τις γραφικότερες περιοχές του νησιού. Μοναδικά νεοκλασσικά κτίρια, γραφικά ταβερνάκια και μία από τις ωραιότερες προκυμαίες του Αιγαίου, όπου κάθε καλοκαίρι διοργανώνονται οι δημοφιλέστατες στο νησί ”γιορτές κρασιού”, με άφθονο ντόπιο κρασί (δοκιμάστε το οπωσδήποτε!) και πολιτιστικά δρώμενα.
Δεκατρία χιλιόμετρα νότια της πρωτεύουσας, μία από τις δημοφιλέστερες, και κατά πολλούς ομορφότερες, περιοχές της Σάμου, το Πυθαγόρειο προσελκύει πλήθος επισκεπτών όλες τις ώρες την ημέρα. Η μαγευτική ατμόσφαιρα του αρχαιότερου λιμανιού της Ελλάδας συνδυάζεται αρμονικά με τη σύγχρονη ανάπτυξη, τα αναρίθμητα αξιοθέατα στέκονται δίπλα στα γραφικά μαγαζάκια της περιοχής, το άγαλμα του Πυθαγόρα επιβλέπει, από την άκρη της προκυμαίας, την αρχαία πρωτεύουσα του νησιού.
Εκτός, όμως, από τους κύριους οικισμούς της, η Σάμος διαθέτει επίσης 34 συνολικά χωριά, κάποια μικρά και άλλα μεγάλα, κάποια παραθαλάσσια και άλλα κτισμένα ανάμεσα σε καταπράσινες βουνοπλαγιές –όλα όμως με σημαντική ιστορία, απαράμιλλη φυσική ομορφιά και εκπληκτική αρχιτεκτονική. Αξίζει να επισκεφθείτε όσο το δυνατόν περισσότερα από αυτά, ακόμη κι αν ο χρόνος σας δεν σας επιτρέπει παρά ένα ποτηράκι Σαμιώτικου Μοσχάτο στην πλατεία του κάθε χωριού.
Οι παραλίες της Σάμου αποτελούν από μόνες τους ένα ξεχωριστό κεφάλαιο στο οδοιπορικό του νησιού. Καταγάλανα, κρυστάλλινα νερά, έντονη βλάστηση, λευκά βότσαλα ή χρυσή άμμος συνθέτουν ένα μαγευτικό, παραθαλάσσιο σκηνικό. Μερικές από τις καλύτερες παραλίες, εκτός από αυτές που αναφέραμε ήδη, είναι η Ψιλή Άμμος, ο Μαραθόκαμπος, η Μυκάλη, τα Λεμονάκια, τα Τσόπελα και ο Λιμιώνας.
Ξεχωριστή αναφορά πρέπει να γίνει στις παραλίες Μικρό και Μεγάλο Σεϊτάνι, στην ευρύτερη περιοχή του Καρλοβασσίου. Δύο από τις μαγευτικότερες παραλίες του Αιγαίου, άγνωστες εν πολλοίς, κυρίως λόγω της δύσκολης πρόσβασης, αλλά απαράμιλλης ομορφιάς και… έκτασης, ανταμείβουν τους τολμηρούς που θα επιχειρήσουν τη δίωρη πεζοπορία μέσα στο δάσος. Το Μεγάλο Σεϊτάνι έχει χαρακτηριστεί προστατευόμενο βιολογικό πάρκο, κυρίως λόγω της ύπαρξης της φώκιας monachus monachus.
Για να φτάσετε στο Σεϊτάνι, ακολουθείτε τα κόκκινα βέλη στο μονοπάτι που ξεκινάει λίγο δυτικότερα από το Ποτάμι (τα κίτρινα βέλη οδηγούν σε μια άλλη, εξίσου όμορφη αλλά μικρότερη, παραλία). Φροντίστε να προμηθευτείτε εξαρχής επαρκείς ποσότητες φαγητού και νερού, και να ξεκινήσετε νωρίς. Στο Σεϊτάνι μπορείτε να πάτε και με καΐκι από το λιμάνι του Καρλοβασσίου –θυσιάζοντας, όμως, λίγη από την αίσθηση περιπέτειας που προσφέρει η διαδρομή και την ευκαιρία να θαυμάσετε το καταπράσινο δάσος.

Διαμονή
Στη Σάμο θα βρείτε πληθώρα ξενοδοχείων και ενοικιαζόμενων δωματίων, τόσο στις ”τουριστικές” περιοχές, όσο και στα πιο ήσυχα χωριά.
Δύο από τις καλύτερες επιλογές διαμονής είναι το 4 αστέρων Kalidon Palace (τηλ.: 22730 92605-7) στο Κοκκάρι, με 34 πλήρως εξοπλισμένα δωμάτια, που περιλαμβάνουν, μεταξύ άλλων, mini bar, χρηματοκιβώτιο και air condition, πισίνα, εστιατόριο και pool bar και το Doryssa Bay (τηλ.: 22730 88300, 22730 61390) στο Ποτοκάκι, με 175 πολυτελέστατα δωμάτια που διαθέτουν, μεταξύ άλλων, δορυφορική τηλεόραση, air condition και mini bar, και 4 σουίτες.

Φαγητό και διασκέδαση
Φρεσκότατα ψάρια και θαλασσινά θα απολαύσετε στο ”Γλάρο” στο Ηραίον. Για παραδοσιακές γεύσεις, επισκεφθείτε το ”Συμπόσιο” στο Πυθαγόρειο και τη ”Σούδα” στο Βαθύ. Από τις top επιλογές, τόσο για την εξαιρετική κουζίνα όσο και για το εκπληκτικό φυσικό σκηνικό, ανάμεσα σε πυκνή βλάστηση και αναβλύζουσες πηγές, το ”Κούτσι” στον Πύργο.
Όπως αναφέραμε ήδη, η νυχτερινή ζωή του νησιού, παρά την… ανύπαρκτη φήμη της, είναι εντονότατη. Θα βρείτε πολυάριθμα μπαρ και clubs, που ξενυχτάνε μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες, σε αρκετές περιοχές του νησιού –τα περισσότερα από αυτά συγκεντρωμένα στο Πυθαγόρειο, το Βαθύ, το Κοκκάρι και το Καρλόβασσι. Δικά μας αγαπημένα, η υπαίθρια ”Βάρκα” στο Πυθαγόρειο, το ”Ποπ Κορν” στο Καρλόβασσι και το ρομαντικό ”Escape” στο Βαθύ.

Αξίζει να δείτε:
• Το Ευπαλίνειο όρυγμα, σχεδιασμένο από τον μηχανικό Ευπαλίνο τον 6ο αιώνα π.Χ. Πρόκειται για ένα τούνελ μήκους 1026 μέτρων, το οποίο διαπερνά το βουνό Άμπελος, 2 χιλιόμετρα έξω από το Πυθαγόρειο. Το όρυγμα κατασκευάστηκε για την υδροδότηση της πόλης του Πυθαγορείου, ενώ σήμερα θεωρείται ένα από τα σπουδαιότερα επιτεύγματα της κλασσικής περιόδου στην περιοχή. Η επίσκεψη επιτρέπεται μόνο μέχρι λίγα μέτρα από την είσοδο του ορύγματος, αλλά η εμπειρία αξίζει τον κόπο.
• Τα ερείπια του αρχαίου ναού της Ήρας, 4 χιλιόμετρα από το Πυθαγόρειο, τον οποίο ο Ηρόδοτος περιγράφει ως ”το πλουσιότατον και μέγιστον απάντων των ελληνικών ιερών”
• Τη σπηλιά του Πυθαγόρα, στους πρόποδες του βουνού Κέρκη, στην οποία λέγεται ότι είχε καταφύγει ο Πυθαγόρας όταν τον κατεδίωκε ο τύραννος της Σάμου Πολυκράτης.
• Τους πύργους των Νικολάου Σαρακίνη και Λυκούργου Λογοθέτη, στο Πυθαγόρειο, που χρονολογούνται από το 1577 και το 1824 αντίστοιχα.
• Τα αρχαιολογικά μουσεία Σάμου και Πυθαγορείου, το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Αιγαίου, στους Μυτιληνιούς, με παλαιοντολογικά ευρήματα ηλικίας έως και 7 εκατομμυρίων ετών, με σημαντικότερα τα απολιθώματα οστών του Σαμοθήριου και τα λαογραφικά μουσεία Καρλοβασίου και Δημητρίου, στο Πυθαγόρειο.
• Το μοναστήρι της Σπηλιανής, κτισμένο μέσα σε ένα σπήλαιο, βορειοδυτικά του Πυθαγορείου.
• Το Ναό της Μεταμόρφωσης στο Ποτάμι, σημαντικό δείγμα βυζαντινής αρχτεκτονικής, που χρονολογείται από τον 13ο αιώνα μ.Χ. και τα ερείπια του κάστρου των Γενοβέζων, ακριβώς πάνω από το Ναό.
• Τα παραδοσιακά βυρσοδεψεία στο Καρλόβασσι.
• Τα 34 συνολικά χωριά του νησιού

(πηγή: www.in2life.gr, 17/7/2006)

Iράν

Προσγειωνόμαστε στην Tεχεράνη και αλλάζουμε αεροδρόμιο για να πετάξουμε στο Iσπαχάν. Στον έλεγχο του αεροδρομίου υπάρχει ξεχωριστή είσοδος για τις γυναίκες. Tο διαπιστώνω όταν πάω να περάσω από την πύλη των ανδρών και με γυρνάνε πίσω. H αίθουσα αναμονής διαθέτει δωμάτιο προσευχής. Άλλο για τους άνδρες, άλλο για τις γυναίκες. Πάντως, πολύ λίγοι είναι αυτοί που προσεύχονται, αν αναλογιστεί κανείς το πλήθος του κόσμου που περιμένει.
Έχει βραδιάσει όταν φτάνουμε στο Iσπαχάν. Διασχίζουμε τη νέα πόλη, με προορισμό το ξενοδοχείο μας. Έχω την αίσθηση ότι βρισκόμαστε στη λεωφόρο Bουλιαγμένης, με μόνη διαφορά τις πινακίδες στα πέρσικα και τα πιο χλωμά φώτα των δρόμων. Φτάνοντας στο ξενοδοχείο Abbasi, το σκηνικό ξαφνικά μετατρέπεται σε Xίλιες και μία Nύχτες: Ένα επιβλητικό caravanserai, με ονειρικούς φωτισμούς, κήπους και σιντριβάνια, σε εισάγει απότομα στις μαγικές εικόνες αυτής της πόλης.
Eύκολα καταλαβαίνει κανείς γιατί το Iσπαχάν, εκτός από πολιτιστικό κέντρο του ισλαμικού κόσμου, είναι και η ωραιότερη πόλη του Iράν. Στις όχθες του ποταμού, πεζόδρομοι και πάρκα, κόσμος που κάνει πικνίκ στο γρασίδι. Tετραθέσια ποδήλατα σε σχήμα κύκνου ξεχύνονται στον ποταμό, τα κορίτσια πάνω από τα αυστηρά τσαντόρ φοράνε φλούο σωσίβια, γελάνε, γελάμε και εμείς. Oι γέφυρες Se-o-se και Khajou, πραγματικά έργα τέχνης του 17ου αιώνα, ενώνουν τα δύο κομμάτια της πόλης. Tη νύχτα, όταν φωταγωγούνται, σε μεταφέρουν σε μια ατμόσφαιρα παραμυθιού.
Tο ταξί μάς πηγαίνει στην πλατεία Emam. Δεν έχει ταξίμετρο. Eδώ πληρώνεις ανάλογα με το πόσα φανάρια περνάς. Όμως ο ταξιτζής μας ζητάει το μισό κόμιστρο, γιατί η κούρσα ήταν διπλή. Aκριβώς όπως στη χώρα μας, μου έρχεται να του πω. Xώρια που όλοι οι ταξιτζήδες φοράνε ζώνη ασφαλείας. Eίναι υποχρεωτική, μας εξηγούν.
H πλατεία Emam, Παγκόσμια Πολιτιστική Kληρονομιά της UNESCO, είναι η δεύτερη μεγαλύτερη πλατεία στη γη μετά την Tienanmen και φιλοξενεί αναμφισβήτητα την πιο μαγευτική συλλογή μνημείων του ισλαμικού κόσμου. Διώροφες στοές με αψίδες, που διακόπτονται από τζαμιά και μνημεία εξαιρετικής αρχιτεκτονικής κτισμένα στις αρχές του 17ου αιώνα, περιβάλλουν περιμετρικά την αχανή αυτή πλατεία με τα παρτέρια, τα νερά και τα σιντριβάνια της.
Nυχτώνει, οι αψίδες και οι μιναρέδες φωτίζονται. Aπό την ταράτσα της τσαγερίας, η οποία βρίσκεται στο δεύτερο όροφο μιας στοάς, η πλατεία φαντάζει ονειρικό σκηνικό. Tσάι, γλυκά και ναργιλές.
H ξεναγός μας, η Mάνια, είναι Iρανή, χριστιανή ορθόδοξος, με καταγωγή από την Aρμενία. Συζητάμε για τη ζωή στο Iσπαχάν. H μειονότητα των Aρμενίων εδώ συζεί αρμονικά με τους μουσουλμάνους, υπάρχει σεβασμός στις άλλες θρησκείες, το λέει και το κοράνι. Mαζί της επισκεπτόμαστε παλάτια, τζαμιά, παλιά χαμάμ, μαυσωλεία, την αρμένικη εκκλησία. Xρειάζονται μέρες για να δεις τόσα υπέροχα μνημεία.
H πτήση για το Shiraz είναι βραδινή. Eυτυχώς, γιατί η νύχτα εδώ είναι νεκρός χρόνος, αφού η χώρα δεν έχει νυχτερινή ζωή, τουλάχιστον όπως την εννοούμε εμείς: δεν υπάρχουν μπαρ ούτε ντισκοτέκ, το αλκοόλ και ο χορός απαγορεύονται. Aπό την άνοιξη και μετά, η πιο δημοφιλής διασκέδαση είναι το πικνίκ στα πάρκα και στις πλατείες. Σε κάποιους πεζόδρομους, κιόσκια πουλάνε σαλέπι και νοικιάζουν ναργιλέδες, στις τσαγερίες συχνάζουν ανδροπαρέες, τα εστιατόρια σερβίρουν εξαιρετικά κεμπάπ και η μεσαία τάξη πηγαίνει για παγωτό στα ακριβά ξενοδοχεία.
Tο Shiraz, πρωτεύουσα του Iράν το 18ο αιώνα, είναι η πόλη των καλλιτεχνών και των νέων μια και διαθέτει ένα από τα καλύτερα πανεπιστήμια της χώρας. Άλλοτε διάσημο για τα κρασιά του, σήμερα μπορείς να γευτείς μόνο τις ποικιλίες των σταφυλιών, επισήμως τουλάχιστον, αφού πολλά σπίτια διαθέτουν αποστακτήριο και δική τους παραγωγή.
Στο μαυσωλείο του ποιητή Xάφεζ, άνθρωποι κάθε ηλικίας απαγγέλλουν ποιήματά του. O περίφημος κήπος Eram κατακλύζεται το απόγευμα από νέα αγόρια και κορίτσια, που δε χάνουν την ευκαιρία να πιάσουν την κουβέντα με τους λιγοστούς τουρίστες. «Aπό πού είστε, σας αρέσει το Iράν;» με ρωτάει φοιτήτρια σε άπταιστα αγγλικά. Tα βράδια κάνει chat στο internet. Παραπονιέται ότι μπερδεύουν το Iράν με το Iράκ, κυρίως οι Aμερικανοί. Tης λέω το ανέκδοτο με την ξανθιά που ρωτάει «Tελικά πώς είναι το σωστό, Iράν ή Iράκ;» και σκάει στα γέλια. Θέλει να μάθει ποια είναι η γνώμη μας για τους Iρανούς και αν είχαμε την ίδια άποψη πριν από το ταξίδι, «στεναχωριέμαι όταν μας αποκαλούν τρομοκράτες» λέει. Tη βεβαιώνω ότι είναι οι πιο φιλικοί και φιλόξενοι άνθρωποι που έχω γνωρίσει ποτέ. «Σας παρακαλώ, όταν γυρίσετε στην πατρίδα σας, πέστε τους ότι δεν είμαστε ούτε φονταμενταλιστές ούτε τρομοκράτες».
Στο Iράν όλα τα πράγματα έχουν δύο όψεις. H καταπίεση της γυναίκας είναι εμφανής, όμως το 60% των νέων που φοιτούν στα πανεπιστήμια είναι γυναίκες, όπως επίσης πολλά από τα υψηλόβαθμα στελέχη του δημοσίου. H απαγόρευση της δυτικής κουλτούρας έχει εκτινάξει στα ύψη το ποσοστό χρηστών του internet, ενώ πολλές οικογένειες, αν και παράνομα, έχουν δορυφορική τηλεόραση. Πίσω από τις κλειστές πόρτες των σπιτιών συχνά μια δεύτερη ζωή ξεκινάει, μια ζωή που σε τίποτα δεν θυμίζει την αυστηρή δημόσια βιτρίνα του Iράν: οι νέοι διοργανώνουν πάρτι, μίνι φούστες αντί για μαντίλες, δυτική μουσική, χορός, αλκοόλ. Yπάρχουν όμως και τα «πάρτι» των θρησκευόμενων οικογενειών, όπου αγόρια και κορίτσια διασκεδάζουν σε διαφορετικά δωμάτια, υπό την επήρεια αναψυκτικών.
H Shiva, μια νέα «δυτικοποιημένη» γυναίκα, ισχυρίζεται ότι αν η μαντίλα γίνει προαιρετική τουλάχιστον το 80% των γυναικών θα τη βγάλει από την πρώτη κιόλας ημέρα, όμως αυτές οι αλλαγές θα πρέπει να γίνουν σταδιακά και με προσοχή. Tότε γιατί κυκλοφορούν νέες κοπέλες με τσαντόρ, αφού πια δεν είναι υποχρεωτικό; Mου απαντάει ότι αρκετές από αυτές είναι δημόσιοι υπάλληλοι ή γυναίκες δημοσίων υπαλλήλων, και φοβούνται μη χάσουν τις θέσεις τους. Σε κάποιες άλλες, το επιβάλλει η οικογένειά τους.
Nωρίς το πρωί ξεκινάμε για την Περσέπολη, που απέχει 57 χιλιόμετρα από το Shiraz. Σταματάμε για βενζίνη, 800 rial το λίτρο, που σημαίνει 8 λεπτά! Όμως τα αυτοκίνητα είναι φοβερά σαράβαλα, γιατί στοιχίζουν όσο περίπου και στην Eλλάδα όταν ένας μέσος μισθός στο Iράν ανέρχεται σε 300 περίπου ευρώ το μήνα και ο κατώτατος είναι γύρω στα 120 ευρώ.
H Περσέπολη, αν και αρκετά κατεστραμμένη, θα μετατρέψει τις σελίδες της σχολικής μας ιστορίας σε ζωντανές εικόνες. Kαι όπως συμβαίνει συνήθως, θα ακουστούν και κάποιες άλλες εκδοχές, παραλλαγές της δικής μας ιστορικής αλήθειας. Tελικά ο Mέγας Aλέξανδρος έκαψε ή όχι την Περσέπολη;
Eπιστροφή στην Tεχεράνη. Δώδεκα εκατομμύρια κάτοικοι πνιγμένοι στο νέφος. Άναρχη δόμηση, το μποτιλιάρισμα απίστευτο, ευτυχώς όμως οι οδηγοί δεν κορνάρουν. Στο κέντρο της πόλης δακτύλιος με μονά-ζυγά. Tο παζάρι της, ένα από τα μεγαλύτερα στον κόσμο: δαιδαλώδες και ασφυχτικά γεμάτο, αν περπατήσεις όλα του τα σοκάκια θα διανύσεις 25 χιλιόμετρα. Tο Iράν μπορεί να περηφανεύεται για πολλές από τις πόλεις του, όχι όμως και για την πρωτεύουσά του. Παρ' όλα αυτά, αξίζει να της αφιερώσεις λίγο χρόνο για τα καταπληκτικά της μουσεία.
Kλέβουμε 2 μέρες από την Tεχεράνη για να επισκεφτούμε το Yazd. Mετά από 45 λεπτά πτήσης βρισκόμαστε σε μια όμορφη, ατμοσφαιρική πόλη στην καρδιά της ερήμου. Tο Yazd είναι η δεύτερη σε μέγεθος κατοικημένη πόλη φτιαγμένη από λάσπη, μετά τη Σανά στην Yεμένη, και κέντρο του ζωροαστρικού πολιτισμού. Σήμερα, αρκετοί κάτοικοι της περιοχής πιστεύουν ακόμα στην αρχαία αυτή θρησκεία. Δεν διαθέτει το πλήθος των μνημείων του Iσπαχάν και του Σιράζ, όμως προσφέρει την απόλαυση μιας περιπλάνησης στα σοκάκια του, ενός δείπνου στο υπέροχο παλιό Khan χαμάμ, το οποίο έχει μετατραπεί σε εστιατόριο, μιας νύχτας με σκηνή στην έρημο.
Eτοιμάζεται να βρέξει και ψάχνουμε για ταξί. Eύκολα καταλαβαίνουν στο δρόμο ότι είμαστε ξένοι - όχι από τα πρόσωπά μας, γιατί μοιάζουμε πολύ με τους Iρανούς, αλλά από το ντύσιμό μας. Mέσα στα πρώτα λεπτά σταματάει ένα αυτοκίνητο, πειρατικό ταξί υποθέτουμε, και μπαίνουμε μέσα. Όταν φτάνουμε ο οδηγός αρνείται κατηγορηματικά να πληρωθεί, δεν είναι ταξιτζής, ήθελε απλώς να μας εξυπηρετήσει.
Σε όλη τη διάρκεια του ταξιδιού είχα την ευκαιρία να μιλήσω με αρκετούς Iρανούς. Δεν έχουν καμία αναστολή να εκφράσουν την γνώμη τους για το καθεστώς και την πολιτική της χώρας τους. «Tα πρώτα χρόνια της επανάστασης ήταν ζοφερά, τώρα όμως η κατάσταση έχει βελτιωθεί. Bρισκόμαστε σε μια μεταβατική περίοδο, το Iράν αλλάζει» υποστηρίζουν οι πιο πολλοί. Kάποιοι νοσταλγούν τον πιο φιλελεύθερο τόνο που έδωσε ο Xαταμί στη διάρκεια της προεδρίας του, ενώ άλλοι υποστηρίζουν ότι παρότι ήταν ένα ευχάριστο διάλειμμα δεν αντιμετώπισε επαρκώς τα εσωτερικά προβλήματα της χώρας. Αν και στην αρχή οι περισσότεροι φοβήθηκαν ότι ο Aχμεντινετζάντ θα επέβαλλε ξανά το τσαντόρ, σήμερα έχει αρκετούς υποστηρικτές. «Aν γίνει πόλεμος το Iράν θα βρεθεί πολλά χρόνια πίσω», όμως κανείς σχεδόν δεν πιστεύει ότι θα συμβεί κάτι τέτοιο.
Tελευταίο βράδυ στην Tεχεράνη. Tα δωμάτια του πεντάστερου ξενοδοχείου Esteghlal, του άλλοτε Hilton στα χρόνια πριν από την επανάσταση, έχουν να ανακαινιστούν μάλλον από τη δεκαετία του '70. Όμως είναι πεντακάθαρα, όπως εξάλλου και ολόκληρη η χώρα. Στο προστατευτικό της βεράντας μια τρύπα από σφαίρα, κανείς δε φρόντισε να εξαφανίσει τα ίχνη.
Ξαπλώνω. Δυσκολεύομαι να κοιμηθώ. Bομβαρδίζομαι από εικόνες, σκέψεις, συναισθήματα, που μου είναι αδύνατον να βάλω σε τάξη. Προσπαθώ να καταλάβω τι σημαίνει αυτό το μαύρο βέλος στο ταβάνι που δεν υπακούει σε καμία συμμετρία στο χώρο. Θα δείχνει τον προσανατολισμό της Mέκκας για να προσεύχονται οι πιστοί.
Δεν είμαι πιστή. Aλλά ας προσευχηθώ αυτή η χώρα, η τόσο αινιγματική και αντιφατική, με τους πιο φιλικούς ανθρώπους στον κόσμο, να γυρίσει κάποτε μόνη της τη δική της σελίδα.

(πηγή: www.athensvoice.gr, 27/7/2006)

Ζάκυνθος

Τη Ζάκυνθο ή τη λατρεύεις ή τη μισείς. Νησί της ποίησης, του Σολωμού και του Κάλβου, της έντονης βλάστησης, των καταγάλανων νερών, της caretta caretta, αλλά και ενός από τα πλέον φωτογραφημένα μέρη του κόσμου, του ”Ναυαγίου”, και της υπέρμετρης τουριστικής προβολής, είναι αδύνατο να περάσει απαρατήρητη.

Οι λάτρεις της έντονης νυχτερινής ζωής, των γραφικών οικισμών που φέρουν εμφανείς ενετικές επιρροές και των μαγευτικών παραλιών της τη θεωρούν δεύτερη πατρίδα τους. Οι ορκισμένοι εχθροί της εμπορευματοποίησης, της τουριστικής βιομηχανίας και του κοσμοπολίτικου lifestyle δε θέλουν ούτε να τη θυμούνται.

Αν ανήκετε στη δεύτερη κατηγορία, δε θα σας συνιστούσαμε να μην (ξανα)πάτε στη Ζάκυνθο –μπορεί οι ορδές των μεθυσμένων τουριστών να στερούν στο νησί λίγη από τη μαγεία του, αλλά αν αποφύγετε τα αμιγώς ”τουριστικά” μέρη και αναζητήσετε τα πιο απομονωμένα, θα ανακαλύψετε μια εντελώς διαφορετική πλευρά του νησιού.

Η Ζάκυνθος έχει ατμόσφαιρα. Μια δική της, μοναδική ατμόσφαιρα, που μοιράζεται ορισμένα κοινά χαρακτηριστικά με τα υπόλοιπα νησιά του Ιονίου, ξεχωρίζει, όμως, σε πολλά άλλα. Εδώ οι ρυθμοί της καθημερινής ζωής είναι αργοί, νωχελικοί, ο χρόνος μοιάζει να έχει σταματήσει σε μια άλλη, περασμένη εποχή. Τα βράδια, βέβαια, το τοπίο αλλάζει εντελώς, με τις δημοφιλέστερες περιοχές του νησιού να ζουν στους ρυθμούς ενός ξέφρενου πάρτι, που κρατάει μέχρι το πρωί.

Η πόλη της Ζακύνθου διατηρεί αναλλοίωτο το ενετικό της χρώμα, με τις λότζιες και τις περίτεχνες βενετσιάνικες στοές, τα παλιά αρχοντικά και την πλακόστρωτη πλατεία του Αγίου Μάρκου. Μια βόλτα στη Στράντα Μαρίνα, που ξεκινά από την πλατεία Διονυσίου Σολωμού για να καταλήξει στην εκκλησία του Αγίου Διονυσίου, στην προκυμαία, στην περίφημη Ρούγα, το εμπορικό κέντρο της πόλης και βέβαια στο Ενετικό Κάστρο που υψώνεται στην κορυφή του λόφου πάνω από την πόλη, θα σας κάνει να νιώσετε ότι μεταφερθήκατε στη Βενετία του 18ου αιώνα.

Ακριβώς κάτω από το Κάστρο, η συνοικία της Μπόχαλης προσφέρεται για καφέ, φαγητό και απογευματινές βόλτες με εκπληκτική θέα. Ο λόφος του Στράνη, απέναντι, είναι το σημείο από το οποίο ο Διονύσιος Σολωμός παρακολούθησε την έξοδο του Μεσολογγίου και συνέθεσε τον Ύμνο στην Ελευθερία.

Ιδανικά για ατελείωτες περιηγήσεις και εξαιρετικά γραφικά είναι, όμως, και όλα σχεδόν τα χωριά του νησιού. Θαυμάστε το –εφάμιλλο της Οίας, αν και όχι τόσο προβεβλημένο– ηλιοβασίλεμα από το Κερί, επισκεφθείτε το κτισμένο το 1568 μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου στα Γκρεμνά, στην περιοχή Βολιμές, καθίστε σε κάποια από τις πολυάριθμες πλατείες των χωριών, για καφέ και κουβέντα με τους ντόπιους.

Οι παραλίες της Ζακύνθου, αμμουδερές στην πλειοψηφία τους, με τα καταγάλανα, κρυστάλλινα νερά – σήμα κατατεθέν του Ιονίου, αποτελούν αναμφισβήτητα ένα από τα δυνατότερα σημεία του νησιού. Ανάλογα με τις προτιμήσεις σας, μπορείτε να βρείτε παραλίες ερημικές ή πολυσύχναστες, οργανωμένες ή σχεδόν απάτητες, απέραντες ή μικρές και φιλόξενες.

Μην παραλείψετε να επισκεφθείτε το Γέρακα, τις Αλυκές, το Πόρτο Ρώμα, το Κερί και το Τσιλιβί. Στα δυτικά του νησιού, τα καταγάλανα νερά του Λιμνιώνα και τα βράχια που φτάνουν ως τη θάλασσα, σε συνδυασμό με την πυκνή βλάστηση, συνθέτουν ένα παραδεισένιο σκηνικό. Σε μια από τις πλέον δυσφημισμένες, λόγω του μαζικού τουρισμού, περιοχές του νησιού, το Λαγανά, θα συναντήσετε το Εθνικό Θαλάσσιο Πάρκο, στο οποίο ζουν οι χελώνες caretta caretta.

Προκειμένου για την προστασία του σπάνιου αυτού είδους θαλάσσιας χελώνας, η ανοικοδόμηση της περιοχής έχει περιοριστεί σημαντικά, και η διέλευση μηχανοκίνητων σκαφών είναι απαγορευμένη σε όλο τον κόλπο του Λαγανά. Αν θέλετε να δείτε τις χελώνες από κοντά, επιβιβαστείτε σε κάποιο από τα βαρκάκια που ξεκινούν από την ομώνυμη παραλία, για ξενάγηση ή καταδύσεις.

Όσο, όμως, κι αν επιμένουν οι… αντιφρονούντες της υπέρμετρης τουριστικής προβολής, το Ναυάγιο ήταν, και παραμένει, ένα από τα συγκλονιστικότερα σημεία της Ζακύνθου –αν όχι ολόκληρης της Ελλάδας.

Η παραλία που πήρε το όνομά της από το ναυάγιο ενός πλοίου που μετέφερε λαθραία τσιγάρα, και βυθίστηκε ανοιχτά της Ζακύνθου το 1983, μπορεί να αποτελεί τη δημοφιλέστερη αφίσα των ταξιδιωτικών πρακτορείων ανά τον κόσμο, είναι, όμως, και μία από τις λίγες που το αξίζει. Λευκή άμμος, απερίγραπτης απόχρωσης νερά και πανύψηλοι, σχεδόν απόκοσμοι βράχοι, συνθέτουν ένα σκηνικό που, αν μη τι άλλο, δε συναντάς καθημερινά.

Η παραλία έχει πρόσβαση μόνο από τη θάλασσα. Προτιμήστε να την επισκεφθείτε με ένα από τα καραβάκια που ξεκινούν από το λιμάνι του Αγίου Νικολάου Βολιμών ή το Πόρτο Βρώμη, αντί για αυτά που κάνουν το γύρο του νησιού μεταφέροντας πλήθη τουριστών, και όσο το δυνατό νωρίτερα το πρωί.

Αντίστοιχης εξωτικής ομορφιάς είναι και η έτερη δημοφιλέστατη θαλάσσια εκδρομή, αυτή στις Γαλάζιες Σπηλιές, που βρίσκονται στα βορειοδυτικά του νησιού. Με καραβάκι από το φάρο του Σκιναρίου, η διαδρομή διαρκεί 10 λεπτά. Προτιμήστε και πάλι τις πρώτες πρωινές ώρες για την εξόρμησή σας, για να έχετε την ευκαιρία να θαυμάσετε τις εκπληκτικές αντανακλάσεις του φωτός στα φωσφορίζοντα νερά και στους κατάλευκους βράχους, αλλά και τις χρωματικές εναλλαγές του βυθού της θάλασσας.

Διαμονή

Σχεδόν σε κάθε περιοχή της Ζακύνθου θα βρείτε πληθώρα ξενοδοχείων και ενοικιαζόμενων δωματίων.

Δύο από τις καλύτερες επιλογές διαμονής αποτελούν τα Nobelos Luxury Suites (Αγ.Νικόλαος, Βολίμες, τηλ.: 26950 27632, 26950 31400), με πολυτελέστατες σουίτες σε παραδοσιακό επτανησιακό ύφος, και Porta del Mar (Παραλία Άμπουλα – Ψαρού, Μέσο Γερακάρι, τηλ.: 26950 65082) με παραδοσιακές πέτρινες βίλες, που συνδυάζουν τη γοητεία της παράδοσης με την άνεση όλων των σύγχρονων παροχών. Οι τιμές την υψηλή περίοδο ξεκινούν από 280 και 120 ευρώ αντίστοιχα.

Φαγητό και διασκέδαση

Στη Ζάκυνθο, σε γενικές γραμμές, θα έχετε την ευκαιρία να γευθείτε εξαιρετική παραδοσιακή κουζίνα, χωρίς αυτό να σημαίνει πως λείπουν οι διεθνείς επιλογές –άλλωστε μιλάμε για ένα από τα πλέον κοσμοπολίτικα νησιά της χώρας.

Εξαιρετική ελληνική κουζίνα, συνοδεία ζωντανής μουσικής, θα δοκιμάσετε στην ταβέρνα ”Αρέκια”, κοντά στην Πλατεία Σολωμού στην πόλη της Ζακύνθου, και στους ”Αλτζερίνους” στον Κοιλιώμενο, με περίπου 25 ευρώ το άτομο. Για παραδοσιακή ζακυνθινή κουζίνα κατευθυνθείτε προς την περιοχή Κήποι, λίγο έξω από την πόλη –εδώ θα βρείτε το Μαλάνο, όπου θα έχετε την ευκαιρία να δοκιμάσετε εξαιρετικά μαγειρευτά και ψητά, με περίπου 15 ευρώ το άτομο.

Ιταλικές γεύσεις, κυρίως από τη Νότια Ιταλία, θα δοκιμάσετε στο εστιατόριο Bella Napoli, στο Λαγανά, το οποίο λειτουργεί μόνο τα βράδια. Το δείπνο θα σας κοστίσει γύρω στα 25 ευρώ το άτομο. Για finger food επισκεφθείτε το Πορτοκάλι, στο Αργάσι, ενώ αν βρεθείτε στις Αλυκές εντάξτε οπωσδήποτε στο πρόγραμμά σας ένα δείπνο στο Olympic Kitchen Bar –θα σας κοστίσει κάτι παραπάνω (περίπου 40 ευρώ το άτομο) αλλά το εξαιρετικό φαγητό και το μοναδικό περιβάλλον (το εστιατόριο βρίσκεται στα 100 μέτρα από τη θάλασσα) θα σας αποζημιώσουν.

Τέλος, κάτω από τον υπερμεγέθη, αιωνόβιο πλάτανο στο Βανάτο, θα έχετε την ευκαιρία να δοκιμάσετε χειροποίητο σουβλάκι και εξαιρετικά ψητά, στην ομώνυμη ψησταριά, με μόλις 10-15 ευρώ το άτομο, ενώ στο Porto Roma, στο Βασιλικό, θα απολαύσετε εκπληκτική αστακομακαρονάδα, με περίπου 40 ευρώ το άτομο.

Μέκκα της νυχτερινής διασκέδασης στη Ζάκυνθο αποτελούν οι περιοχές Λαγανάς, Καλαμάκι και Αργάσι –αν δε συμπαθείτε τους τουρίστες, και δη τους μεθυσμένους, μείνετε μακριά. Πολλά μεγάλα club και μπαράκια, με λιγότερη φασαρία, μπορείτε να βρείτε και στην πόλη της Ζακύνθου, το Τσιλιβί και τις Αλυκές.

Εμείς συνιστούμε τα club Base, στην πόλη, το οποίο λειτουργεί από το πρωί και φημίζεται για τον εξαιρετικό ιταλικό καφέ του, και Μπαράζ, στο Αργάσι, το οποίο, εκτός από καλή μουσική, διαθέτει και έναν πανέμορφο κήπο, ακριβώς δίπλα στη θάλασσα. Αν προτιμάτε κάτι περισσότερο ”χαλαρό”, το bar Κόκκινος Βράχος στην πλατεία Σολωμού σίγουρα δε θα σας απογοητεύσει. Τέλος, το bar Cheers, στο Λαγανά, είναι ιδανικό για τα απογευματινά σας κοκτέιλ, με θέα στο ηλιοβασίλεμα.

Αξίζει να δείτε

* Το Ενετικό Κάστρο, στην κορυφή του λόφου της Μπόχαλης, κτισμένο εάνω στα ερείπια της αρχαίας Ακρόπολης.
* Το Μουσείο Σολωμού, Κάλβου και επιφανών Ζακυνθίων, στην πλατεία Αγίου Μάρκου, στην πόλη της Ζακύνθου, που φιλοξενεί τους τάφους των δύο ποιητών, καθώς και πολλά ακόμη εκθέματα.
* Το Βυζαντινό Μουσείο Ζακύνθου, στην πλατεία Σολωμού, με πλούσια συλλογή εικόνων, τοιχογραφιών και γλυπτών της βυζαντινής και μεταβυζαντινής περιόδου.
* Τον κατάφυτο λόφο του Στράνη, με την εκπληκτική θέα στο Ζακυνθινό κάμπο.
* Το Μουσείο Γρηγορίου Ξενόπουλου, στην περιοχή Φανερωμένη της πόλης της Ζακύνθου, που φιλοξενεί χειρόγραφα του συγγραφέα και παραδοσιακά έπιπλα από το σπίτι του.
* Το πανηγύρι του πολιούχου του νησιού, Αγίου Διονυσίου, στις 24 Αυγούστου.
* Το Ναυάγιο, της Γαλάζιες Σπηλιές και όλα εκείνα τα ”εμπορευματοποιημένα” μέρη, που όμως αξίζουν την υπέρμετρη προβολή τους.

(πηγή: www.in2life.gr, 26/7/2006)

Σαμοθράκη

Όσοι έχουν επισκεφτεί την (πολύ) Βόρεια Ελλάδα πιθανότατα ξέρουν ότι για κάποιον περίεργο λόγο η ατμόσφαιρα και οι ρυθμοί είναι διαφορετικοί εκεί. Και δεν αναφερόμαστε στις κλιματολογικές διαφορές και τις χαμηλότερες θερμοκρασίες.

Ο τρόπος που είναι χτισμένες οι πόλεις, το ”βαρύ” αλλά φιλόξενο αίσθημα των κατοίκων, η χλωρίδα- όλα συνθέτουν ένα εντελώς διαφορετικό σκηνικό που ο κάτοικος του νότου ή ο συνήθης επισκέπτης των Κυκλάδων αδυνατεί να φανταστεί αν δεν το ζήσει.

Το ίδιο ισχύει για τη Σαμοθράκη, που αν και νησί, επιφυλάσσει στον επισκέπτη την ιδιαίτερη αίσθηση ότι ”βρίσκεται στο Βορά”.

Η καταπράσινη αυτή λωρίδα γης, που μοιάζει κυριολεκτικά να έχει μόλις αποσχιστεί από την ηπειρωτική ακτή, σε κάνει να ξεχνάς ότι το μέρος περιβάλλεται από θάλασσα, κάτι άλλωστε στο οποίο βοηθά και η μικρή σχετικά απόσταση από το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης (περίπου μία ώρα με δελφίνι και γύρω στις δύο και κάτι με οχηματαγωγό).

Κατά τη γνώμη του γράφοντος μαζί με τη Σαντορίνη και για εντελώς διαφορετικούς λόγους, η Σαμοθράκη είναι η ωραιότερη βιτρίνα φυσικής ομορφιάς της Ελλάδας: Θάλασσα και χιονισμένα βουνά, καταρράκτες, ποτάμια και θεόρατα πλατάνια τυλιγμένα στον κισσό.

Η φυσική ομορφιά της Σαμοθράκης κάνει τους περισσότερους να ξεχνούν το σπουδαίο θρησκευτικό κέντρο που υπήρξε στην αρχαιότητα. Μέχρι και τον 4ο αιώνα μ.Χ., το νησί αποτέλεσε τον κατεξοχήν τόπο λατρείας των Καβείρων. Οι αρχαίες θεότητες λατρεύονταν μέσω μυστηριακών τελετών που λάμβαναν χώρα στο Ιερό των Μεγάλων Θεών. Τα υπολείμματα του Ιερού και της αρχαίας πόλης είναι ό,τι απέμεινε για να θυμίζει τις τελετές μύησης, καλυμμένες από θρύλους και παραδόσεις.

Εγκαταλείποντας την αρχαία πόλη, η ιστορία του νησιού μεταφέρει τον επισκέπτη στον 15ο αιώνα, όταν την κυριαρχία είχαν οι Γενουάτες. Απόδειξη ότι στην απόληξη του τείχους της, ορθώνονται οι Πύργοι του Γατελούζι, αμυντικές βίγλες που ατενίζουν τη θάλασσα.

Όχι μακριά, στην Παλαιόπολη, βρίσκεται και το αρχαιολογικό μουσείο, το οποίο αξίζει να επισκεφθείτε για μία... απουσία. Αν και για να δείτε το πρωτότυπο, θα πρέπει να ταξιδέψετε μέχρι το Λούβρο, στο μουσείο υπάρχει πιστό αντίγραφο του περίφημου αγάλματος της Νίκης. Εξάλλου και το ίδιο το κτίριο δεν υστερεί των εκθεμάτων του, καθώς αποτελεί έργο του αρχιτέκτονα Stuart M. Shaw του Μητροπολιτικού Μουσείου Τέχνης της Νέας Υόρκης.

Το ”δυνατό” σημείο της Σαμοθράκης δεν είναι η θάλασσα, αλλά οι παραλίες του... γλυκού νερού. Το μεγάλο υψόμετρο του όρους Φεγγάρι που δεσπόζει στο κέντρο του νησιού και είναι ορατό από οποιοδήποτε σημείο του, εγγυάται την ετήσια χιονόπτωση (είπαμε: Βοράς είναι!) και άρα τον ορμητικό ρου των πολυάριθμων ποταμών.

Αν και τα μικρά και τα μεγαλύτερα ποτάμια είναι ιδανικά για βόλτες, σε δύο σημεία του νησιού το τοπίο γίνεται πραγματικά μαγευτικό. Στον μικρό οικισμό Θέρμα, περίπου 8 χλμ. από την Καμαριώτισσα και σε μικρή απόσταση από την παραλία θα βρείτε κρυμμένες στο δάσος τις ονομαστές ”βάθρες”.

Πρόκειται για διαδοχικές υψομετρικά γούρνες ποταμίσιου νερού που δημιουργούνται από την κάθοδο των νερών του ποταμού.

Ακολουθείς ανάποδα το μικρό ρέμα προσπερνώντας πλατάνια που στις κουφάλες τους μπορούν να στεγάσουν τριμελείς οικογένειες. Ήδη περπατάς πάνω σε πράσινο χαλί από κάθε είδους φύλλα φυτών γνωστών και λιγότερο αναγνωρίσιμων, ενώ οι ήχοι του δάσους καλύπτουν το θρόισμα των βημάτων σου.

Μετά από 10 λεπτά, συναντάς την πρώτη βάθρα, την καλύτερη εισαγωγή για αυτό που θα ακολουθήσει. Περπατώντας, ή σωστότερα ημισκαρφαλώνοντας, περνάς από τη μία βάθρα στην άλλη και ανακαλύπτεις πόσο διαφορετικά όμορφες μπορεί να είναι αυτές οι φυσικές κολυμπήθρες. Αρκετές από αυτές έχουν ικανοποιητικό βάθος για μια βουτιά και όπως θα διαπιστώσει ο επισκέπτης δεν είναι λίγοι αυτοί που τιμούν τα κρύα και πεντακάθαρα νερά. Πόσες είναι οι βάθρες; Δεν είναι σαφές.

Εμείς φτάσαμε μέχρι την 11η , αλλά ακούσαμε ότι πραγματικά ωραία αρχίζουν μετά τη 16η! Όρεξη να έχει κανείς να ανεβαίνει...

Προχωρώντας παραλιακά για περίπου 4- 5 χιλιόμετρα, συναντάς το ρέμα του Φονιά. Μη σας τρομάζει το όνομα- αν και έχει το λόγο ύπαρξής του. Ανηφορίζοντας το ρέμα και μετά από 45 λεπτά περπάτημα δίπλα στις όχθες (καλό είναι να μην φοράτε σαγιονάρες) φτάνει κανείς στη βάθρα του Φονιά- μια τεράστια λεκάνη διαμέτρου 30 περίπου μέτρων που στη μια της άκρη φιλοξενεί τον πανύψηλο ομώνυμο καταρράκτη.

Μη διστάσετε να βουτήξετε στα βαθιά νερά της μεγάλης αυτής βάθρας, αλλά να προσέξετε μην πλησιάσετε το σημείο που ο καταρράκτης καταλήγει στη λιμνούλα: δημιουργείται μια ισχυρή δίνη που είναι εξαιρετικά επικίνδυνη και που έχει συμβάλει στην ονοματοδοσία της περιοχής.

Ίσως αξίζει να κάνετε λίγο παραπάνω κόπο και να ανεβείτε ψηλότερα, στην επόμενη βάθρα από όπου ”ξεκινά” ο θεαματικός καταρράκτης. Εκεί θα βρείτε ένα αληθινότατο... ομοίωμα παραλίας με ψιλή άμμο που οδηγεί ευγενικά τους λουόμενους στο νερό.

Για τους φανατικούς της θάλασσας, συστήνουμε τους Κήπους και την Παχιά Άμμο που βρίσκονται στα δύο άκρα του νησιού.

Στις βόλτες σας μπορείτε να συμπεριλάβετε, πέρα από το Αρχαιολογικό Μουσείο, τους πύργους των Γατελούζι, το Κάστρο στη Χώρα και την Παναγία την Κρημνιώτισσα, που όπως μαρτυρα΄και το όνομά της υπόσχεται... θέα.

Φαγητό

Η Σαμοθράκη αν και νησί φημίζεται κυρίως για το κατσικάκι και το αρνάκι της- αμφότερα ελευθέρας βοσκής. Το φρέσκο ψάρι που προσφέρεται σε πάμπολλα φαγάδικα του νησιού μπορεί σε γενικές να θεωρηθεί ακριβό. Για το λόγο αυτό οι γαστριμαργικές μας προτάσεις πολύ λίγο περιλαμβάνουν το κατεξοχήν παραθαλάσσιο μενού.

Αφού περάσετε τη χώρα, δίπλα στο εκκλησάκι, στη Σωτέρα βρίσκεται ίσως η νοστιμότερη... λαδόκολλα που έχετε ποτέ δοκιμάσει. Μέσα της θα συναντήσετε το προαναφερθέν αρνάκι και δίπλα της καλό θρακιώτικο κρασί. Αντίστοιχη πρόταση έχει να παρουσιάσει και το χωριό του προφήτη Ηλία με τις πολλές ταβέρνες, στις οποίες όμως καλό θα ήταν να πάτε μέχρι τις 9- 9.30, καθώς μετά τελειώνουν τα πάντα. Υπολογίστε περίπου 12-13 ευρώ το άτομο.

Όσοι ενδιαφέρονται για να μην διασχίσουν αποστάσεις, στην Καμαριώτισσα θα βρουν άνω στην πλατεία, την Κληματαριά, (περίπου 15 ευρώ το άτομο).

Όσοι ενδιαφέρονται για μεταμεσονύκτιο clubbing, θα απογοητευτούν στη Σαμοθράκη. Εκεί τα πράγματα είναι ήρεμα και... χαλαρά. Σε αυτούς τους ρυθμούς κινείται το κέφι στο Αγνάντι, το συμπαθέστατο μπαράκι στη χώρα από όπου μπορείτε να απολαύσετε τη θέα στο Αιγαίο και να ακούσετε τις σωστές μουσικές επιλογές.

Σε άλλο κλίμα, αλλά με δυνατό σημείο τις παρέες και τις νέες γνωριμίες, το Καφενείο στην είσοδο των Θέρμων σας υπόσχεται την παχιά σκιά των πλατανιών για να συνοδεύουν το ούζο σας τις μεσημεριανές ώρες και κρασοκατάνυξη με μεζέδες το βράδυ. Κάθε νύχτα όλο και κάποια παρέα θα ξεκινήσει στο μπουζούκι ένα ρεμπέτικο για να μείνει έκπληκτη (;) απο το πόσες φωνές είναι πρόθυμες να τη συνοδέψουν.

Ποιο είναι το μεγαλύτερο μειονέκτημα της Σαμοθράκης; Για όσους δεν μένουν στη Βόρεια Ελλάδα, το ότι μοιάζει πολύ μακριά. Εχετε δίκιο- είναι. Σας ”υπογράφουμε” όμως πως αξίζει τον κόπο.

(πηγή: www.in2life.gr, 24/7/2006)

Σάμος

Πατρίδα πολλών μεγάλων επιστημόνων και εξεχουσών προσωπικοτήτων της αρχαιότητας, από τον Πυθαγόρα και τον Αρίσταρχο το Σάμιο μέχρι τον Καλλίστρατο και τον Αίσωπο, η Σάμος είναι σήμερα για τον ελληνικό τουρισμό ό,τι και ο Αρίσταρχος για όσους θέλουν να πιστεύουν ότι ο Κοπέρνικος ήταν ο θεμελιωτής της ηλιοκεντρικής θεωρίας. Προσεκτικά φυλαγμένο μυστικό. Ένα νησί έξω από την πεπατημένη, μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, ένας επίγειος παράδεισος, ”reserved” για τους λίγους που θα μπουν στον κόπο να τον ανακαλύψουν.

Την πρώτη φορά που βρέθηκα στη Σάμο δεν περίμενα να εντυπωσιαστώ. Πίστευα ότι, αν υπήρχε κάτι το αξιοσημείωτο στο νησί, κάποιος θα μου το είχε πει, κάπου θα το είχα διαβάσει. Όμως, πέραν του αρνητικού σχολίου – δυσφήμησης για το νησί που κάηκε ολόκληρο στις πυρκαγιές του 2002, δεν είχα ακούσει τίποτα. Ούτε για έντονη νυχτερινή ζωή, ούτε για δυνατές συγκινήσεις από άποψη φύσης και τοπίων, ούτε για αξιοσημείωτα πολιτιστικά δρώμενα, ούτε για αξιόλογες παραλίες.

Δεν ξέρω αν συνωμότησε το σύμπαν για να με διαψεύσει όσο το δυνατόν γρηγορότερα, ή αν επρόκειτο απλά περί σύμπτωσης, αλλά η πρώτη εικόνα που έχω από τη Σάμο, είναι μερικές παρέες να χορεύουν πάνω στις μπάρες του club στο λιμάνι του Καρλοβασίου, στις 7 το πρωί, όταν εγώ κατέβηκα, με εμφανή ακόμα τα σημάδια της αϋπνίας, από το καράβι. Κάπως έτσι διαλύθηκε ο πρώτος μου μύθος, για την υποτονική νυχτερινή ζωή. Και ακολούθησαν όλοι οι άλλοι.

Το Καρλόβασσι είναι καταπράσινο. Για να πιστέψεις αυτούς που λένε ότι από τα δάση που υπήρχαν παλαιότερα δεν έχει μείνει τίποτα μετά τις φωτιές, πρέπει να δημιουργήσεις στο μυαλό σου την εικόνα ενός νησιού του οποίου ακόμη και οι δρόμοι και τα σπίτια καλύπτονταν από δέντρα. Προσωπικά δυσκολεύομαι πολύ.

Επόμενη στάση, δέκα μόλις λεπτά από το Καρλόβασσι, το ποτάμι. Κι επειδή, όπως τελικά αποδείχθηκε, οι ντόπιοι αρέσκονται να μπερδεύουν τους τουρίστες, τα ποτάμια είναι δύο. Η παραλία που λέγεται Ποτάμι –ναι, κι όμως– με τα χοντρά βότσαλα, τα κρυστάλλινα, πεντακάθαρα νερά και τον καταπράσινο λόφο που υψώνεται ακριβώς από πάνω της, και το κανονικό ποτάμι, με τους επτά απαράμιλλης ομορφιάς καταρράκτες. Για να τους θαυμάσετε, χρειάζονται περίπου 15 λεπτά πεζοπορίας στα μονοπάτια του δάσους και στη συνέχεια αρκετής ώρας κολύμπι μέσα στο ποτάμι. Το θέαμα, όμως, είναι μαγευτικό, και αξίζει τον κόπο.

Αφήνοντας πίσω το Καρλόβασσι και κατευθυνόμενοι προς τα ανατολικά του νησιού, λίγο πριν φτάσουμε σε μια από τις πιο τουριστικές περιοχές του, το Κοκκάρι, συναντάμε δύο από τις καλύτερες παραλίες της Σάμου, την Τσαμαδού και την Τσαμπού, στις οποίες το ποσοστό των γυμνιστών είναι αντιστρόφως ανάλογο της φήμης του. Το Κοκκάρι όλες τις ώρες της ημέρας σφύζει από ζωή. Με τα πολυάριθμα ταβερνάκια του, τα μαγαζιά με τα σουβενίρ, τα μπαρ και τις καφετέριες αποτελεί πόλο έλξης τουριστών από κάθε γωνιά του κόσμου.

Η πρωτεύουσα του νησιού, Σάμος, αμφιθεατρικά χτισμένη επάνω από τον κόλπο του Βαθιού, ενός από τα δύο κύρια λιμάνια, είναι μια από τις γραφικότερες περιοχές του νησιού. Μοναδικά νεοκλασσικά κτίρια, γραφικά ταβερνάκια και μία από τις ωραιότερες προκυμαίες του Αιγαίου, όπου κάθε καλοκαίρι διοργανώνονται οι δημοφιλέστατες στο νησί ”γιορτές κρασιού”, με άφθονο ντόπιο κρασί (δοκιμάστε το οπωσδήποτε!) και πολιτιστικά δρώμενα.

Δεκατρία χιλιόμετρα νότια της πρωτεύουσας, μία από τις δημοφιλέστερες, και κατά πολλούς ομορφότερες, περιοχές της Σάμου, το Πυθαγόρειο προσελκύει πλήθος επισκεπτών όλες τις ώρες την ημέρα. Η μαγευτική ατμόσφαιρα του αρχαιότερου λιμανιού της Ελλάδας συνδυάζεται αρμονικά με τη σύγχρονη ανάπτυξη, τα αναρίθμητα αξιοθέατα στέκονται δίπλα στα γραφικά μαγαζάκια της περιοχής, το άγαλμα του Πυθαγόρα επιβλέπει, από την άκρη της προκυμαίας, την αρχαία πρωτεύουσα του νησιού.

Εκτός, όμως, από τους κύριους οικισμούς της, η Σάμος διαθέτει επίσης 34 συνολικά χωριά, κάποια μικρά και άλλα μεγάλα, κάποια παραθαλάσσια και άλλα κτισμένα ανάμεσα σε καταπράσινες βουνοπλαγιές –όλα όμως με σημαντική ιστορία, απαράμιλλη φυσική ομορφιά και εκπληκτική αρχιτεκτονική. Αξίζει να επισκεφθείτε όσο το δυνατόν περισσότερα από αυτά, ακόμη κι αν ο χρόνος σας δεν σας επιτρέπει παρά ένα ποτηράκι Σαμιώτικου Μοσχάτο στην πλατεία του κάθε χωριού.

Οι παραλίες της Σάμου αποτελούν από μόνες τους ένα ξεχωριστό κεφάλαιο στο οδοιπορικό του νησιού. Καταγάλανα, κρυστάλλινα νερά, έντονη βλάστηση, λευκά βότσαλα ή χρυσή άμμος συνθέτουν ένα μαγευτικό, παραθαλάσσιο σκηνικό. Μερικές από τις καλύτερες παραλίες, εκτός από αυτές που αναφέραμε ήδη, είναι η Ψιλή Άμμος, ο Μαραθόκαμπος, η Μυκάλη, τα Λεμονάκια, τα Τσόπελα και ο Λιμιώνας.

Ξεχωριστή αναφορά πρέπει να γίνει στις παραλίες Μικρό και Μεγάλο Σεϊτάνι, στην ευρύτερη περιοχή του Καρλοβασσίου. Δύο από τις μαγευτικότερες παραλίες του Αιγαίου, άγνωστες εν πολλοίς, κυρίως λόγω της δύσκολης πρόσβασης, αλλά απαράμιλλης ομορφιάς και… έκτασης, ανταμείβουν τους τολμηρούς που θα επιχειρήσουν τη δίωρη πεζοπορία μέσα στο δάσος. Το Μεγάλο Σεϊτάνι έχει χαρακτηριστεί προστατευόμενο βιολογικό πάρκο, κυρίως λόγω της ύπαρξης της φώκιας monachus monachus.

Για να φτάσετε στο Σεϊτάνι, ακολουθείτε τα κόκκινα βέλη στο μονοπάτι που ξεκινάει λίγο δυτικότερα από το Ποτάμι (τα κίτρινα βέλη οδηγούν σε μια άλλη, εξίσου όμορφη αλλά μικρότερη, παραλία). Φροντίστε να προμηθευτείτε εξαρχής επαρκείς ποσότητες φαγητού και νερού, και να ξεκινήσετε νωρίς. Στο Σεϊτάνι μπορείτε να πάτε και με καΐκι από το λιμάνι του Καρλοβασσίου –θυσιάζοντας, όμως, λίγη από την αίσθηση περιπέτειας που προσφέρει η διαδρομή και την ευκαιρία να θαυμάσετε το καταπράσινο δάσος.

Διαμονή

Στη Σάμο θα βρείτε πληθώρα ξενοδοχείων και ενοικιαζόμενων δωματίων, τόσο στις ”τουριστικές” περιοχές, όσο και στα πιο ήσυχα χωριά.

Δύο από τις καλύτερες επιλογές διαμονής είναι το 4 αστέρων Kalidon Palace (τηλ.: 22730 92605-7) στο Κοκκάρι, με 34 πλήρως εξοπλισμένα δωμάτια, που περιλαμβάνουν, μεταξύ άλλων, mini bar, χρηματοκιβώτιο και air condition, πισίνα, εστιατόριο και pool bar και το Doryssa Bay (τηλ.: 22730 88300, 22730 61390) στο Ποτοκάκι, με 175 πολυτελέστατα δωμάτια που διαθέτουν, μεταξύ άλλων, δορυφορική τηλεόραση, air condition και mini bar, και 4 σουίτες.

Φαγητό και διασκέδαση

Φρεσκότατα ψάρια και θαλασσινά θα απολαύσετε στο ”Γλάρο” στο Ηραίον. Για παραδοσιακές γεύσεις, επισκεφθείτε το ”Συμπόσιο” στο Πυθαγόρειο και τη ”Σούδα” στο Βαθύ. Από τις top επιλογές, τόσο για την εξαιρετική κουζίνα όσο και για το εκπληκτικό φυσικό σκηνικό, ανάμεσα σε πυκνή βλάστηση και αναβλύζουσες πηγές, το ”Κούτσι” στον Πύργο.

Όπως αναφέραμε ήδη, η νυχτερινή ζωή του νησιού, παρά την… ανύπαρκτη φήμη της, είναι εντονότατη. Θα βρείτε πολυάριθμα μπαρ και clubs, που ξενυχτάνε μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες, σε αρκετές περιοχές του νησιού –τα περισσότερα από αυτά συγκεντρωμένα στο Πυθαγόρειο, το Βαθύ, το Κοκκάρι και το Καρλόβασσι. Δικά μας αγαπημένα, η υπαίθρια ”Βάρκα” στο Πυθαγόρειο, το ”Ποπ Κορν” στο Καρλόβασσι και το ρομαντικό ”Escape” στο Βαθύ.

Αξίζει να δείτε:

• Το Ευπαλίνειο όρυγμα, σχεδιασμένο από τον μηχανικό Ευπαλίνο τον 6ο αιώνα π.Χ. Πρόκειται για ένα τούνελ μήκους 1026 μέτρων, το οποίο διαπερνά το βουνό Άμπελος, 2 χιλιόμετρα έξω από το Πυθαγόρειο. Το όρυγμα κατασκευάστηκε για την υδροδότηση της πόλης του Πυθαγορείου, ενώ σήμερα θεωρείται ένα από τα σπουδαιότερα επιτεύγματα της κλασσικής περιόδου στην περιοχή. Η επίσκεψη επιτρέπεται μόνο μέχρι λίγα μέτρα από την είσοδο του ορύγματος, αλλά η εμπειρία αξίζει τον κόπο.
• Τα ερείπια του αρχαίου ναού της Ήρας, 4 χιλιόμετρα από το Πυθαγόρειο, τον οποίο ο Ηρόδοτος περιγράφει ως ”το πλουσιότατον και μέγιστον απάντων των ελληνικών ιερών”
• Τη σπηλιά του Πυθαγόρα, στους πρόποδες του βουνού Κέρκη, στην οποία λέγεται ότι είχε καταφύγει ο Πυθαγόρας όταν τον κατεδίωκε ο τύραννος της Σάμου Πολυκράτης.
• Τους πύργους των Νικολάου Σαρακίνη και Λυκούργου Λογοθέτη, στο Πυθαγόρειο, που χρονολογούνται από το 1577 και το 1824 αντίστοιχα.
• Τα αρχαιολογικά μουσεία Σάμου και Πυθαγορείου, το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Αιγαίου, στους Μυτιληνιούς, με παλαιοντολογικά ευρήματα ηλικίας έως και 7 εκατομμυρίων ετών, με σημαντικότερα τα απολιθώματα οστών του Σαμοθήριου και τα λαογραφικά μουσεία Καρλοβασίου και Δημητρίου, στο Πυθαγόρειο.
• Το μοναστήρι της Σπηλιανής, κτισμένο μέσα σε ένα σπήλαιο, βορειοδυτικά του Πυθαγορείου.
• Το Ναό της Μεταμόρφωσης στο Ποτάμι, σημαντικό δείγμα βυζαντινής αρχτεκτονικής, που χρονολογείται από τον 13ο αιώνα μ.Χ. και τα ερείπια του κάστρου των Γενοβέζων, ακριβώς πάνω από το Ναό.
• Τα παραδοσιακά βυρσοδεψεία στο Καρλόβασσι.
• Τα 34 συνολικά χωριά του νησιού.

(πηγή: www.in2life.gr, 19/7/2006)

Κάμπινγκ

Ένας από τους πλέον παρεξηγημένους όρους των τελευταίων χρόνων, οι ”διακοπές κοντά στη φύση” έχουν καταστεί, για την πλειοψηφία των κατοίκων των πόλεων, συνώνυμες του τρίπτυχου ξενοδοχείο με πισίνα δίπλα στη θάλασσα- παραλία με ξαπλώστρες- οργανωμένο beach bar.

Αναμφισβήτητα, η πολυτέλεια και η άνεση που εγγυάται ένα παραθαλάσσιο θέρετρο αποτελούν πειρασμό για την πλειοψηφία των ταξιδιωτών που επιζητούν, κατά κύριο λόγο, χαλάρωση και ξεκούραση στις διακοπές τους.

Η εν μέρει αλλοίωση του φυσικού τοπίου από τα πλήθη των παραθεριστών και της αίσθησης ελευθερίας που θα έπρεπε να χαρακτηρίζει τις καλοκαιρινές μας διακοπές αποτελούν παράπλευρες απώλειες. Για να τις αποφύγετε, ίσως χρειαστεί να θυσιάσετε λίγη από την προαναφερθείσα πολυτέλεια– θα αποκτήσετε, όμως, μοναδικές εμπειρίες.

Αλλωστε, σήμερα το κάμπινγκ έχει απενεχοποιηθεί και άσχετα από τις προτιμήσεις του καθενός, μόνο μερικοί αμετανόητοι lifestylers επιμένουν να προσάπτουν επίθετα όπως ”άπλυτοι”, ”μαζοχιστές” και ”φρικιά” σε όσους αρέσκονται πριν πιουν την πρώτη γουλιά καφέ να κάνουν μια βουτιά στην πρωινή θάλλασσα.

Για τους μυημένους στη μαγεία της αυθεντικής επαφής με τη φύση (και εν πάση περιπτώσει για τους πιο ανήσυχους), το κάμπινγκ είναι η πρώτη, αν όχι η μοναδική, επιλογή διακοπών. Η αίσθηση ελευθερίας που προσφέρει, σε συνδυασμό με τη φυσική ομορφιά των τοπίων που συνήθως επιλέγονται από τους κατασκηνωτές και τον αυθορμητισμό που εμπνέει εγγυώνται μοναδικές στιγμές χαλάρωσης, ξενοιασιάς και ψυχαγωγίας, που δε θα μπορούσαν να συγκριθούν με την ”τυποποιημένη” διασκέδαση των κλασσικών τουριστικών προορισμών.

Ξεβόλεμα; Ναι. Σίγουρα η σκια από το αλμυρίκι ή το πεύκο δεν υπόσχονται ότι κάτω από το σώμα σας θα έχετε ένα στρώμα των 2.000 ευρώ. Τουλάχιστον, όμως όλο αυτό που ζείτε δεν θα εκτυλίσσεται σε τέσσερις (όμορφους έστω) τοίχους, που παραπέμπουν ευθέως στις αστικές μας συνήθειες.

Στην αντίληψη που επικρατεί ότι το κάμπινγκ δεν είναι για όλους, εμείς θα αντιπαραβάλουμε την άποψη ότι τα πάντα αντιμετωπίζονται. Με τον κατάλληλο εξοπλισμό και τη σωστή επιλογή του κάμπινγκ που θα ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις σας θα αποφύγετε ”ατυχήματα” όπως έντομα, έλλειψη ζεστού νερού ή… σύνδρομο στέρησης καφεΐνης.

Όσοι πείστηκαν, θα κληθούν να διαλέξουν ανάμεσα στο ”ελεύθερο” και το ”οργανωμένο κάμπινγκ”. Ταπεινή μας άποψη είναι πως σωστό κάμπινγκ είναι μόνο το ελεύθερο. Τι νόημα έχει να μένεις στο χώμα, αν δεν μπορείς να απολαμβάνεις την μέγιστη απόσταση από την πόλη; Ένα οργανωμένο κάμπινγκ μόνο αυτή την αίσθηση δεν παρέχει, αφού η μόνωση της σκηνής κάθε άλλο παρά αρκεί για να ξορκίσει τους θορύβους και να εξασφαλίσει την απαραίτητη ιδιωτικότητα.

Αν για να βρίσκεστε κοντά στη φύση σκέφτεστε το οργανωμένο κάμπινγκ, πριν ελαχίστων εξαιρέσεων που απαντώνται κυρίως στη Χαλκιδική, είναι ίσως καλύτερα να προτιμήσετε το ξενοδοχείο.

Προσοχή όμως: Στις περισσότερες των παραλιών το ελεύθερο κάμπινγκ διώκεται ποινικά, όπότε ένα τηλεφώνημα στην τουριστική αστυνομία ή στην κοινότητα της περιοχής που σχεδιάζετε να επισκεφτείτε επιβάλλεται.

Σε κάθε περίπτωση, δεν θα αποφύγετε λίγη περιπέτεια. Άλλωστε, για πολλούς αυτός είναι ο στόχος.

Για να ξεκινήσετε, λοιπόν, προετοιμασμένοι, μην παραλείψετε να συμπεριλάβετε στις αποσκευές σας:

* Μία αρκετά ευρύχωρη σκηνή. Οι σκηνές δύο ατόμων χωράνε ακριβώς δύο άτομα. Αν η ιδέα να αφήσετε όλα τα πράγματά σας έξω από τη σκηνή δε σας ενθουσιάζει, επιλέξτε μία μεγάλη σκηνή, δύο ή τριών ατόμων.

* Ένα φουσκωτό στρώμα. Αν σκοπεύετε να περάσετε αρκετές ημέρες στο κάμπινγκ αποφύγετε τα στρώματα θαλάσσης –προτιμήστε ένα ειδικά σχεδιασμένο για ύπνο, που θα είναι περισσότερο βολικό.

* Ένα φακό. Ενας φακός θα σας φανεί εξαιρετικά χρήσιμος για το εσωτερικό της σκηνής, αλλά και για τις νυχτερινές σας περιπλανήσεις στην παραλία και το γύρω χώρο.

* Ένα γκαζάκι και ένα σέικερ. Γιατί τίποτα δε συγκρίνεται με την εμπειρία του πρώτου καφέ της ημέρας δίπλα στην παραλία, αλλά και για την περίπτωση που θέλετε να ετοιμάσετε κάποιο φαγητό.

* Μερικά θερμομονωτικά δοχεία νερού, για να έχετε πάντα κρύο νερό στη διάθεσή σας.

* Έναν ειδικό μαύρο σάκο νερού, στην περίπτωση που επιλέξετε κάμπινγκ που δε διαθέτει ντουζιέρες.

* Ένα φαρμακείο που θα περιέχει όλα τα απαραίτητα για ην αντιμετώπιση κάποιου ατυχήματος, καθώς και όλο τον απαραίτητο εντομοαπωθητικό εξοπλισμό.

* Ένα σουγιά ή ένα μαχαίρι. Ακόμα και να δεν μπορείτε να σκεφτείτε που θα σας χρησιμεύσει, θα σας είναι πολύτιμο εργαλείο.

* Τα ίδια ακριβώς ισχύουν για το σχοινί. Όχι πολύ χοντρό, περίπου 4-5 μέτρα θα είναι αρκετό για οποιαδήποτε περίπτωση διακοπών που δεν περιλαμβάνουν αναρρίχηση.

(πηγή: www.in2life.gr, 18/7/2006)

Φολέγανδρος

Νησί άγριας ομορφιάς και ατμόσφαιρας, βραχώδες και ανεμοδαρμένο, η Φολέγανδρος υπήρχε εδώ και χρόνια στη σκιά της γειτονικής Σαντορίνης, καταμεσής του Αιγαίου.

Μια εικοσαετία πριν άρχισε να χτίζεται ο μικρός καλοκαιρινός της μύθος, καθώς η απροσδιόριστη σαγήνη της δέσμευσε τους πρώτους επισκέπτες της, πολλοί εκ των οποίων έχουν πλέον ”πολιτογραφηθεί” ως ντόπιοι... έστω για όσο διαρκεί το καλοκαίρι.

Με σταθερούς επισκέπτες από τα μέσα της δεκαετίας του ’80, κυρίως Έλληνες τουρίστες εναλλακτικής αντίληψης σε ότι αφορά τις διακοπές, αλλά και φανατικούς αλλοδαπούς θαυμαστές (κυρίως Ιταλούς), το νησί με το ”περίεργο” όνομα, που φέρεται να βαφτίστηκε από κάποιον ομώνυμο Μινωίτη πρίγκηπα, γνωρίζει πλέον έντονη τουριστική ανάπτυξη, προσελκύοντας όλο και περισσότερους επισκέπτες.

Λίγο η βελτίωση των υποδομών στη βραχώδη οντότητα της, λίγο η οργάνωση της ακτοπλοικής σύνδεσης της με τον Πειραιά και πολύ περισσότερο η απόφαση των ντόπιων να εκμεταλλευτούν οικονομικά τις περιορισμένες δυνατότητες του νησιού και νά που η Φολέγανδρος απέκτησε και ξενοδοχείο με spa και πισίνα!

Η ιστορία της εξέλιξής της προσομοιάζει με εκείνες των υπόλοιπων αναπτυγμένων τουριστικά ελληνικών νησιών, ωστόσο κάπου εδώ πρέπει να αποδοθούν εύσημα στη μικρή τοπική κοινωνία, που αντιστέκεται στην πλαστική καρέκλα, τα καταστήματα με σουβενίρ, και τα μπαρ που αναγνωρίζουν μόνο τη Μαντόνα ως κατάλληλη για τα ταλαιπωρημένα decks τους.

Τώρα το πλοίο έχει σαλπάρει...*
(Τιμής ένεκεν στον Πάνο Γαβαλά, που καταγόταν από το νησί)

Περνώντας στις κατατοπιστικές λεπτομέρειες, η Φολέγανδρος απέχει περίπου 10 ώρες από το λιμάνι του Πειραιά, εάν επιλέξει κανείς τη λύση των συμβατικών πλοίων και περίπου 5 ώρες, εάν επιλέξει ταχύπλοο που δρομολογείται τους καλοκαιρινούς μήνες.

Πρόκειται για ένα μικρής έκτασης κυκλαδονήσι, με μορφολογία που θυμίζει Σαντορίνη χωρίς ωστόσο το γεωλογικό της ενδιαφέρον.

Πανύψηλος βράχος, εντυπωσιακός όταν πλησιάζεις με το πλοίο, άγονος και ως εκ τούτου φτωχός σε καλλιέργειες, φιλοξενεί μόλις 300 μόνιμους κατοίκους, οι οποίοι ζουν στους τρείς οικισμούς της: τον Καραβοστάση (το λιμάνι του νησιού), τη Χώρα, η οποία διαρθρώνεται σε φηροστεφάνι, και την Άνω Μερά, τον ορεινό αγροτικό οικισμό του νησιού.

Ο Καραβοστάσης διαθέτει υποδομή υποδοχής σκαφών, γεγονός που εκμεταλλεύονται όλο και περισσότερο οι cruisers, Έλληνες και ξένοι. Λειτουργούν επίσης ξενοδοχεία, ενοικιαζόμενα δωμάτια και το κάμπινγκ του νησιού, το οποίο όμως είναι υποτυπώδες, χωρίς σκιά και εστιατόριο. Υπάρχουν επίσης εστιατόρια, μεζεδοπωλεία με πιο δημοφιλές το ”Σύρμα” αλλά και ο... Ευάγγελος.

Πρόκειται για ολοήμερο μπαρ, πάνω στην ακροθαλασσιά, που εκτελεί επίσης χρέη ”παρατηρητηρίου” για όποιον περιμένει καράβι. Επίσης οι συγκροτημένες παρέες του νησιού, προετοιμάζουν εκεί την υποδοχή των... αργοπορημένων. Μόλις φτάσει το καράβι που τους φέρνει, πλησιάζουν στο μόλο με ένα ποτό για το καλωσόρισμα.

Από το λιμάνι ξεκινά και το λεωφορείο που εκτελεί τη συγκοινωνία με τη Χώρα και την Άνω Μερά. Το οδικό δίκτυο τουλάχιστον σ’αυτό το βασικό άξονα είναι καλό.

Η καστροπολιτεία

Στη Χώρα, που συγκεντρώνει τα περισσότερα καταλύματα, εστιατόρια και μπαρ του νησιού, το λεωφορείο σταθμεύει στην πλατεία της Πούντας, καθώς το μεγαλύτερο τμήμα της είναι απρόσιτο σε αυτοκίνητα.

Ακόμη κι αν είστε κατάκοποι, σταθείτε για λίγο στο άνοιγμα της Πούντας, πριν βρείτε τα δωμάτια σας. Από εκεί βλέπεις ανοιχτό ορίζοντα και οσφραίνεσαι την ουσία των διακοπών.

Μετά ακολουθεί η εξερεύνηση της Χώρας, που αν και μικρή είναι ίσως μια από τις πιο όμορφες των Κυκλάδων (χωρίς υπερβολή). Το κέντρο της απαρτίζεται από τρεις διαδοχικές πλατείες αλλά το σούπερ σκηνικό βρίσκεται στο Κάστρο της.

Μικρή εσώκλειστη πολιτεία, χτισμένη στην άκρη του βράχου, προφύλασσε τους ντόπιους από τις επιθέσεις των πειρατών. Είναι άψογα συντηρημένο, αφού κατοικείται ακόμα ενώ εκεί λειτουργεί και το ομώνυμο ξενοδοχείο. Βγαίνοντας από το Κάστρο, τα δαιδαλώδη καλντερίμια σε οδηγούν πότε στο κέντρο, πότε στα ”ανοίγματα” της Χώρας.

Επιστρέφοντας στις πλατείες (οι οποίες για να εξηγούμαστε είναι σαν αυλές), συναντάς τα πιο κεντρικά εστιατόρια αλλά και τα λιλιπούτεια μπαρ. Η πρώτη πλατεία του Ντούναβη, έχει μετονομαστεί -ελέω του εστιατορίου που φιλοξενεί- σε πλατεία του ”Ιταλού”. Ο ιδιοκτήτης δεν είναι Ιταλός, αλλά μιλά τη γλώσσα και για αυτό προσελκύει τις γνωστές πολυάριθμες, φωνακλάδικες και ως εκ τούτου ... εκνευριστικές παρέες Ιταλών τουριστών.

Η δεύτερη πλατεία Κονταρίνη οριοθετείται από δύο εκκλησίες και είναι περισσότερο γνωστή ως πλατεία της Πιάτσας, αφενός γιατί εδρεύει εδώ ομώνυμη ταβέρνα και αφετέρου γιατί είναι όντως η ”πιάτσα” της Χώρας. Εχει ζωή πρωί βράδυ και αποτελεί το σημείο συνάντησης.

Εκτός από το εστιατόριο της ”Πιάτσας”, τα τραπέζια της πλατείας μοιράζεται επίσης το εστιατόριο ”Μέλισσα”, με την κυρία Κατίνα στην κουζίνα της, η οποία μαγειρεύει συγκλονιστικά. Παραδίπλα, υπάρχει η μικροσκοπική Αστάρτη για ποτό και ρακόμελο, ενώ η νέα άφιξη είναι το μπάρ του Χριστόφορου και του Βασίλη με την επωνυμία ba-raki, λίγο μετά την Αστάρτη.

Η επόμενη πλατεία του Κρητικού, φιλοξενεί την ομώνυμη ταβέρνα ενώ στην έξοδό της βρίσκονται κι άλλα εστιατόρια και καφέ. Στρίβοντας αριστερά πέφτεις στο στενό του ”Υδροχόου”, hot spot για τις πρώτες βραδινές ώρες. Φτιάχνει επίσης τον καλύτερο εσπρέσσο για όσους θέλουν λίγη τόνωση μετά το φαγητό και πριν τη βραδινή βόλτα. Επίσης σερβίρει ένα σοκολατένιο ποίημα, σκέτη θερμιδο-βόμβα, το οποίο μάλλον δεν έχει συγκεκριμένο όνομα. Απλώς ζητάς το... αυτό.

Υπάρχει και μια ακόμη πιάτσα εκτός κέντρου στην –ας πούμε πλατεία- έξω από το φούρνο της Χώρας, όπου υπάρχει και η ταβέρνα της Μαρίας. Συστήνεται ανεπιφύλακτα για όλα της τα πιάτα άλλα και για το σέρβις που δεν έχει την υπερένταση της κεντρικής πλατείας.

Ο χαρακτήρας της διασκέδασης στη Φολέγανδρο είναι και το μεγάλο της ατού.

Εδώ το ”παιχνίδι” γίνεται υπαιθρίως. Τρώς στις πλατείες χαζεύοντας την περατζάδα, παραγγέλνεις ποτό από το παρακείμενο μπαράκι και αράζεις στις πεζούλες. Η έννοια καθόμαστε στον τάδε ή στον δείνα είναι συγκεχυμένη.

Σαφώς παραγγέλνεις (...και πληρώνεις) σε συγκεκριμένο μαγαζί αλλά στην πραγματικότητα βρίσκεσαι σ’ένα κοινόχρηστο χώρο, όπου συγκεντρώνονται όλοι σ’ένα περιβάλλον χαλαρότητας. Μπορεί να δυσκολεύεσαι να ακούσεις τη μουσική, αλλά υπάρχουν κι εκείνες οι εκτός προγράμματος και σχεδίου στιγμές, που στήνεται γλέντι τρικούβερτο από το πουθενά.

Ανεπιτήδευτα όμορφη

Η πρωινή ζωή ανήκει στις παραλίες του νησιού, οι οποίες είναι μικρές, αρκετές εξ αυτών δυσπρόσιτες οδικώς αλλά πεντακάθαρες, ανοργάνωτες χωρίς beach bar, σεζ λόνγκ και ομπρέλλες.

Μια καλή ιδέα είναι ο γύρος του νησιού με καραβάκι, που ξεκινά από τον Καραβοστάση. Καπετάνιος ο κυρ-Γιάννης, ο οποίος εκτός από ασφαλή πλεύση, προσφέρει φιλοξενία και ήρεμη κρουαζιέρα, χωρίς περιττά νταβαντούρια.

Κατά τη διάρκεια του γύρου, δίνεται και η μοναδική δυνατότητα να δει κανείς την Χρυσοσπηλιά, το σπήλαιο με ευρήματα του 4ου π.Χ αιώνα, το οποίο δυστυχώς δεν είναι επισκέψιμο και δεν προσεγγίζεται παρά μόνον από τη θάλασσα και με την προυπόθεση του καλού καιρού.

Ακόμη κι αν δεν επιλέξει κανείς τον περίπλου, αξίζει να πάρει καραβάκι από τον Καραβοστάση για το Κάτεργο, που θεωρείται η πιο ωραία παραλία του νησιού.

Οδικώς μπορεί κανείς να προσεγγίσει την παραλία του Αγίου Γεωργίου, ασφαλώς τις παραλίες του λιμανιού (η πιο ενδιαφέρουσα είναι η Βάρδια) αλλά και την Αγκάλη, έναν μικρό προφυλαγμένο από τα μελτέμια κόλπο, όπου εκτός από την ομώνυμη παραλία, βρίσκει κανείς καταλύματα και εστιατόρια.

Από την Αγκάλη ξεκινούν επίσης καραβάκια για κοντινές παραλίες (Άγιος Νικόλαος, Αμπέλι κτλ) αλλά και μονοπάτια για τους πιο ενεργητικούς παραθεριστές.

Θα ήταν μεγάλη παράλειψη, αν ο επισκέπτης του νησιού δεν επισκεφτεί την Ανω Μερά, η οποία δεν έχει τον κοσμοπολίτικο χαρακτήρα της Χώρας αλλά διατηρεί τη γνησιότητα του νησιού αλώβητη. Εκτός από τη θέα και τη σκληρή φύση της Άνω Μεράς, ο επισκέπτης έρχεται σ’επαφή με την ξεχασμένη έννοια του μέτρου, που διατηρούν τόσο το τοπίο όσο και οι άνθρωποι.

Κατηφορίζοντας από τον ορεινό οικισμό, μια στάση στο λαογραφικό μουσείο του νησιού έχει ενδιαφέρον, καθώς αυτό δεν είναι μια ψυχρή αίθουσα εκθεμάτων, αλλά ένα διατηρημένο αγροτόσπιτο, που απεικονίζει την οργάνωση της ζωής των ντόπιων στα όχι και τόσο μακρινά σκληρά χρόνια της απουσίας ηλεκτρισμού και πόρων.

Πού να μείνετε

Δύο από τις καλύτερες επιλογές σε ό,τι αφορά τα ξενοδοχεία της Φολεγάνδρου είναι το πολυτελέστατο Chora Resort (τηλ.: 22860 41590-4) το οποίο διαθέτει δωμάτια με όλες τις απαραίτητες ανέσεις, συμπεριλαμβανομένου air condition, mini bar και δορυφορικής τηελόρασης, καθώς και σουίτες, spa και εξωτερική πισίνα, και το Καλλίστη (Χώρα, τηλ.: 22860 41555) με άψογα διακοσμημένα παραδοσιακά δωμάτια, που διαθέτουν, μεταξύ άλλων, air condition, mini bar και χτιστά κρεβάτια). Οι τιμές για τα δίκλινα δωμάτια την υψηλή περίοδο ξεκινούν από 280 και 90 ευρώ αντίστοιχα.

Μη φύγετε από τη Φολέγανδρο αν δεν...

- Ανεβείτε έως την δεσπόζουσα εκκλησία της Παναγίας στη Χώρα
- Δείτε Ανατολή από κάποιο άνοιγμα της Χώρας
- Δείτε ηλιοβασίλεμα στο καφέ του ξενοδοχείου ”Ανεμόμυλος” στη Χώρα
- Δείτε ηλιοβασίλεμα στο καφενείο... ”Ηλιοβασίλεμα” στην Ανω Μερά
- Φάτε ματσάτα με κόκκορα ή κουνέλι στην Ειρήνη στην ’Ανω Μερά, πιπεροφάι στη ”Μέλισσα”, καρπουζένια οπουδήποτε και τυρόπιτα από το φούρνο της Χώρας τα ξημερώματα…
- Πιείτε ρακόμελα (πολύ καλό εκείνο που φτιάχνουν στην ”Πιάτσα” με δικό τους ντόπιο μέλι)
- Ακούσετε έστω μία μαντινάδα από τους ντόπιους σε ”δικό” τους καφενείο
- Περπατήσετε έστω και για λίγο σε κάποιο μονοπάτι της
- Κάνετε φίλους που θα σας χαιρετούν με σινιάλα από καθρέφτη όταν εσείς βρίσκεστε στο πλοίο της επιστροφής

(πηγή: www.in2life.gr, 13/7/2006)

Σίφνος

Αν έπρεπε να επιλέξουμε ένα μόνο νησί των Κυκλάδων που να ”τα έχει όλα” -από πολυσύχναστες παραλίες, έντονη νυχτερινή ζωή και πολυτελή θέρετρα μέχρι ήσυχους, παραδοσιακούς οικισμούς, γαλήνιες ακρογιαλιές και ιστορικής σημασίας αξιοθέατα– αυτό αναμφίβολα θα ήταν η Σίφνος.

Αν και με την πρώτη ματιά το τοπίο μοιάζει χαρακτηριστικό κυκλαδίτικο και δεν εντυπωσιάζει ιδιαίτερα, κοιτάζοντας προσεκτικότερα ο επισκέπτης ανακαλύπτει την κρυφή γοητεία του.

Περπατώντας στα μονοπάτια που διασχίζουν τη Σίφνο, οι εικόνες εναλλάσσονται διαρκώς: από την κοσμοπολίτικη Απολλωνία, την πρωτεύουσα του νησιού, αμφιθεατρικά κτισμένη σε τρεις λόφους, που συγκεντρώνει πλήθος επισκεπτών όλες τις ώρες της ημέρας, στα ήσυχα, γραφικά χωριά του άνω και κάτω Πεταλίου, της Καταβατής και του Αγίου Λουκά και από εκεί στις καταγάλανες παραλίες του Φάρου, του Αποκοφτού, της Χερρονήσου και της Σεράλιας.

Η παράδοση είναι εμφανής σε κάθε σημείο της Σίφνου. Η κυκλαδίτικη αρχιτεκτονική συνδυάζεται αρμονικά με τα περίτεχνα νεοκλασικά κτίρια, τα παραδοσιακά εργαστήρια κεραμικής αποτελούν περίτρανη απόδειξη της διατήρησης της σιφνέικης παράδοσης της πανάρχαιας αυτής τέχνης, ενώ η μαγειρική των Σιφνίων έχει δικαίως χαρακτηριστεί ως μία από τις κλασσικότερες των Κυκλάδων.

Τα χωριά της Σίφνου απέχουν μακράν από την εικόνα της εγκαταλελειμένης ελληνικής επαρχίας. Ανεπτυγμένα στην πλειοψηφία τους, με φιλόξενους κατοίκους, πρόθυμους να ξεναγήσουν τον επισκέπτη στα παραδοσιακά εργαστήρια κεραμικής τους, τα νεοκλασικά αρχοντικά τους και τις εκκλησίες τους, δίκαια προσδίδουν στη Σίφνο το χαρακτηρισμό μιας από τις ελάχιστες περιπτώσεις ελληνικών νησιών όπου τα χωριά ενδέχεται να εντυπωσιάσουν περισσότερο από τις παραλίες.

Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι οι παραλίες της Σίφνου δεν είναι άξιες λόγου. Αμουδερές στην πλειοψηφία τους, με αβαθή, καταγάλανα νερά και χρυσή άμμο, συγκεντρώνουν πλήθος επισκεπτών κατά τους καλοκαιρινούς μήνες. Για να ανακαλύψετε τις πιο απομονωμένες από αυτές θα χρειαστείτε πρόσβαση διά θαλάσσης και τη βοήθεια ενός ντόπιου -αλλά η αναζήτηση θα σας αποζημιώσει.

Ξεχωριστή αναφορά πρέπει να γίνει στην καστροπολιτεία της Σίφνου, το χωριό με την ονομασία ”Κάστρο”, που αποτελούσε την πρωτεύουσα του νησιού από την αρχαιότητα έως και το 1836. Η αρχιτεκτονική του οικισμού αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα ενετικού κάστρου, ενώ ολόκληρο το χωριό αποτελεί ένα ανοικτό μουσείο.

Εδώ θα έχετε την ευκαιρία να περιπλανηθείτε στα λιθόκτιστα σοκάκια, να θαυμάσετε την εκπληκτική θέα στη θάλασσα από την πίσω πλευρά του χωριού και να επισκεφθείτε το αρχαιολογικό μουσείο του νησιού, που φιλοξενεί πλούσια συλλογή αρχαϊκών και ελληνιστικών γλυπτών, κεραμικά από τη γεωμετρική μέχρι και την ελληνιστική εποχή και νομίσματα.

Πού να μείνετε

Στη Σίφνο θα βρείτε πληθώρα ξενοδοχείων και ενοικιαζόμενων δωματίων, τόσο στις πολυσύχναστες περιοχές, όπως είναι η Απολλωνία, οι Καμάρες και ο Πλατύς Γιαλός, όσο και στους γαλήνιους παραθαλάσσιους οικισμούς. Λειτουργούν επίσης δύο οργανωμένα camping, ιδιωτικό και δημόσιο, στις Καμάρες και στον Πλατύ Γιαλό.

Όσον αφορά τα ξενοδοχεία, μερικές από τις καλύτερες επιλογές είναι οι εξής.

Patriarca Boutique Hotel (Απολλωνία, τηλ.: 22840 32400). Ιστορικό κτίριο του 1650, που ανακαινίσθηκε και μεταμορφώθηκε σε ένα πολυτελές boutique hotel έξι μόλις δωματίων. Μοναδικά διακοσμημένα με αντικείμενα υψηλής αισθητικής, αλλά και εξοπλισμένα με όλες τις σύγχρονες ανέσεις, τα δωμάτια κοστίζουν από 100 έως 250 ευρώ.

Το πολυτελέστατο Elies Resort (Βαθύ, τηλ.: 22840 71114, 22840 71112) διαθέτει 10 superior rooms 17 σουίτες και 3 βίλλες, σε μια καταπράσινη έκταση 50 στρεμμάτων, σε απόσταση αναπνοής από τη θάλασσα και με όλες τις απαραίτητες ανέσεις που θα περιμένατε από ένα exclusive ξενοδοχείο. Οι τιμές την υψηλή περίοδο ξεκινούν από 330 ευρώ για τα superior rooms και φτάνουν μέχρι 900 ευρώ για τη superior villa.

Το ξενοδοχείο Νηρηίδες (Πλατύς Γιαλός, τηλ.: 22840 71530, 22840 71531) διαθέτει μοναδικά διακοσμημένα δωμάτια, πλήρως εξοπλισμένα με δορυφορική τηλεόραση, πρόσβαση στο internet, air condition, χρηματοκιβώτιο και κουζίνα, καθώς και εξωτερικό Jacuzzi, πισίνα και gallery. Οι τιμές κυμαίνονται από 95 έως 360 ευρώ, ανάλογα με τον τύπο του δωματίου και την εποχή.

Φαγητό και διασκέδαση

Όπως είπαμε, η μαγειρική των Σιφνίων είναι από τις παραδοσιακότερες (ίσως και από τις καλύτερες των Κυκλάδων). Δεν είναι, άλλωστε, τυχαίο το γεγονός ότι η Σίφνος είναι πατρίδα πολλών διάσημων μαγείρων, όπως ο Νικόλαος Τσελεμεντές.

Περιττό, επομένως, να τονίσουμε ότι στη Σίφνο θα φάτε σχεδόν παντού εξαιρετικά μαγειρευτά (μην παραλείψετε να δοκιμάσετε το παραδοσιακό μαστέλο, την ξυνομυζήθρα και τους ρεβιθοκεφτέδες), φρέσκο ψάρι και παραδοσιακά, σπιτικά επιδόρπια.

Μερικά από τα μέρη που ξεχωρίσαμε για το εξαιρετικό φαγητό και την άψογη εξυπηρέτηση είναι ο ”Λύχνος” στο Φάρο, η ”Υδρούσσα” στο Βαθύ, η ”Μερόπη” στις Καμάρες, το ”Αστέρι” στο Κάστρο, ”Η Ωραία Σίφνος” στην Απολλωνία και το ”Ηλιοβασίλεμα” στο Τρουλάκι, με την εκπληκτική θέα στο καλύτερο ηλιοβασίλεμα του νησιού.

Για εξαιρετικά επιδόρπια και γλυκά κατευθυνθείτε στους ”Τρεις Αγγέλους” και στην ”Ταράτσα του Αιγαίου” στον Αρτεμώνα. Εκπληκτική πουτίγκα σοκολάτας θα δοκιμάσετε στο ”Καλημέρα” στον Πλατύ Γιαλό.

Οι λάτρεις της νυχτερινής ζωής δεν πρόκειται να απογοητευτούν στη Σίφνο. Σε αντίθεση με άλλα ”low profile” κυκλαδίτικα νησιά, η Σίφνος διαθέτει αρκετά μπαρ και club τα οποία λειτουργούν μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες.

Τα… νυχτοπερπατήματα συνήθως ξεκινούν από τα ρομαντικά ”Remezzo” και ”Kastello” του Κάστρου, για να συνεχιστούν στο φημισμένο ”στενό της διασκέδασης” στην Απολλωνία, που συγκεντρώνει περί τα δέκα μπαράκια, καλύπτοντας κάθε μουσική προτίμηση. Θα το βρείτε στρίβοντας δεξιά στο φούρνο, απέναντι από την πιάτσα των ταξί. Στη συνέχεια ακολουθήστε τη μουσική.

Αξίζει να δείτε

* Τα παραδοσιακά εργαστήρια κεραμικής, που θα βρείτε παντού στο νησί. Επισκεφθείτε τουλάχιστον ένα από αυτά, είναι μια εμπειρία που αξίζει τον κόπο. Οι ιδιοκτήτες τους θα χαρούν να σας ξεναγήσουν.
* Τα νεοκλασικά αρχοντικά στον Αρτεμώνα και τα Εξάμπελα.
* Τις ακροπόλεις του Κάστρου (κλασσικής εποχής), του Αγίου Νικήτα Σελαδιού και του Αγίου Ανδρέα (προελληνική ακρόπολη, οικισμός κυκλαδικής εποχής).
* Το αρχαιολογικό μουσείο του Κάστρου.
* Το λαογραφικό μουσείο στην Απολλωνία, που περιλαμβάνει εκθέματα όπως τοπικές ενδυμασίες, αγροτικά εργαλεία και είδη οικιακής χρήσης.
* Τις Αράδες, σειρές δέκα περίπου ανεμόμυλων στην είσοδο του χωριού Εξάμπελα.
* Τον Άσπρο Πύργο, στο δρόμο προς τον Πλατύ Γιαλό.
* Το σπίτι όπου έζησε ο Αριστομένης Προβελέγγιος στα Εξάμπελα.
* Τις σημαντικότερες από τις 227 συνολικά εκκλησίες του νησιού (Παναγία Βρύσης, Μονή Παναγίας Βουνού, Αγγελόκτιστη Καταβατής, Άγιος Σώζων, Παναγία τα Γουρνιά, Παναγία η Άμμο, Άγιος Λουκάς , Άγιος Κωνσταντίνος) και ιδιαίτερα την Χρυσοπηγή, κτισμένη επάνω σε βράχο στην περιοχή του Φάρου.
* Τα μονοπάτια που συνδέουν την Απολλωνία με τα περισσότερα χωριά του νησιού.
* Την ελληνική εκδοχή των φιόρδ, στη Χερρόνησο.

(πηγή: www.in2life.gr, 10/7/2006)

Τουριστικός οδηγός για τις Σεϋχέλες στα ελληνικά

Ηλεκτρονικός οδηγός για τις Σεϋχέλλες στην ελληνική γλώσσα υπάρχει πλέον στη διεύθυνση www.trinaseychelles.com

Με λεπτομερείς περιγραφές ταξιδιωτικής φύσεως και έναν πλήρη κατάλογο πακέτων και υπηρεσιών, που περιλαμβάνει πληροφορίες για διαμονή, αξιοθέατα, δρομολόγια πτήσεων από Αθήνα, ενδεικτικές τιμές πακέτων και προσφορές, η ιστοσελίδα ενημερώνει, ψυχαγωγεί και κατευθύνει τον χρήστη, παρέχοντας κάθε λεπτομέρεια για τις Σεϋχέλλες.

Εκτενής αναφορά γίνεται σε 11 από τα 115 συνολικά νησιά του συμπλέγματος. Για κάθε νησί, παρουσιάζεται ενδελεχής κατάλογος των κυριότερων ξενοδοχείων με σχολαστικές περιγραφές των υπηρεσιών που προσφέρουν, των τοποθεσιών τους και των τιμών ανά κατηγορία δωματίου. Υπέροχο φωτογραφικό υλικό συνοδεύει κάθε παρουσίαση δίνοντας στον αναγνώστη μια ολοκληρωμένη άποψη τόσο για κάθε νησί ξεχωριστά, όσο και για το ξενοδοχείο επιλογής του.

Το site παραθέτει χρήσιμες πληροφορίες για δραστηριότητες όπως η ιστιοπλοϊα, οι καταδύσεις, το snorkeling και το ψάρεμα.

Οι τουριστικές αρχές της χώρας έχουν επιβάλλει πλαφόν 4,000 επισκεπτών ανά μέρα, ούτως ώστε να μην διαταράσσεται η αίσθηση της ιδιαίτερης μεταχείρισης των τουριστών, οι οποίοι έχουν τη δυνατότητα, εφόσον το επιθυμούν, να βρεθούν σε μια μαγευτική παραλία για αποκλειστική χρήση.

(πηγή: δελτίο τύπου)

Πως να χειριστείτε τις οικογενειακές διακοπές

Στις οικογενειακές διακοπές, το ταξίδι προς και από τον προορισμό είναι το ήμισυ του παντός.

Πριν την καθιέρωση του αυτοκινήτου, οι οικογενειακές περιορίζονταν συνήθως σε επισκέψεις σε σπίτια συγγενών και εάν υπήρχαν τα απαιτούμενα, εμφανίζονταν η προοπτική του ακριβού ξενοδοχείου. Όμως με την δημοκρατική επίδραση του οικογενειακού αυτοκινήτου, οποιοσδήποτε πλέον μπορεί να πάει οπουδήποτε ανά πάσα στιγμή και αυτό ακριβώς συμβαίνει, όπως μαρτυρούν οι αυτοκινητοθάλασσες στις εξόδους των πόλεων κάθε καλοκαίρι.

Αυτά που μπορεί να φαίνονται αστεία σε μια κωμωδία καταστάσεων είναι ο ένας εφιάλτης εάν συμβούν σε εσάς. Στο παρόν πόνημα, σας παρέχουμε κάποιες βασικές συμβουλές για να σας βοηθήσουμε να αποφύγετε κάποιες τυπικές παγίδες.

Το σχέδιο

Όπως σε όλες τις φιλόδοξες προσπάθειες, ένα μικρό πλάνο είναι ουσιαστικής σημασίας. Ξεκινήστε με τη διαμόρφωση κάποιων ρεαλιστικών προσδοκιών. Ενώ οι ενήλικοι μπορούν να είναι πρόθυμοι να υπομείνουν μια 10ωρη οδήγηση, για τα παιδιά κάτω των 10, μια τέτοια δοκιμασία είναι ισοδύναμη με βασανιστήριο της Ιεράς Εξέτασης.

Ως εκ τούτου, θα πρέπει να προετοιμαστείτε ανάλογα. Έξι ώρες συνεχόμενης πορείας είναι το περισσότερο που θα πρέπει να στοχεύετε και αυτό, με στάσεις ανά δίωρο τουλάχιστον για τα καλέσματα της φύσης και μια ευκαιρία για να ξεσκάσουν τα παιδιά. Κανονίστε στο χάρτη τη διαδρομή σας ανάλογα και υπολογίστε μια ώρα επιπλέον για οτιδήποτε απροσδόκητο.

Πριν το πακετάρισμα

Μπορεί να φαίνεται προφανές, αλλά το κλειδί για το έξυπνο πακετάρισμα είναι μια λίστα. Χωρίστε τα πράγματα σε τέσσερις κατηγορίες: αυτοκίνητο, ρούχα, τρόφιμα και αντικείμενα γενικής χρήσης. Καθορίστε όρια στον όγκο της κάθε κατηγορίας, αφήνοντας τα παιδιά να επιλέξουν ποια από τα παιχνίδια τους θα πάρουν μαζί.

Τι να πακετάρετε

Φυσικά, ο προορισμός και η διάρκεια του ταξιδιού σας καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό αυτό το βήμα. Όμως δώστε προσοχή σε κάποια πράγματα που δεν θα θέλατε να ξεχάσετε.

Για το αυτοκίνητο

Καθαρίστε το πορτ μπαγκάζ και αφαιρέστε οτιδήποτε δεν θα χρειαστείτε (όπως για παράδειγμα τις αλυσίδες χιονιού). Σιγουρευτείτε ότι έχετε ένα σετ με είδη ανάγκης σε ένα ταξίδι, όπως ένας φακός, βασικά εργαλεία αυτοκινήτου, πρώτες βοήθειες, καλώδια εκκίνησης κινητήρα, ένα μπουκάλι νερό, ξηρή τροφή και μια κουβέρτα.

Ρούχα

Η εμπειρική μέθοδος σε αυτή την κατηγορία είναι να διατηρήσετε τον όγκο των ρούχων στο μινιμουμ δυνατόν, κάτι που συχνά αποδεικνύεται ιδιαίτερα δύσκολο, καθώς συγκρούονται τα συμφέροντά σας τόσο με αυτά των παιδιών, όσο και με αυτά του έτερου ημίσεως.

Πακετάρετε καθαρά ρούχα πέντε ημερών για κάθε μέλος της οικογένειας και όχι όλα τα ρούχα που δεν μπορούν να αποχωριστούν. Θα έχετε πολύ λιγότερα στο κουβάλημα και στο πλύσιμο και άλλωστε, είναι διακοπές και όχι επίδειξη μόδας. Πακετάρετε ξεχωριστά πετσέτες και μαγιώ για να μπορείτε να τα βρίσκετε εύκολα όταν τα χρειάζεστε.

Τρόφιμα

Μια ημέρα πριν την αναχώρηση, αγοράστε σνακ και αναψυκτικά. Ξεχάστε το junk food και αγοράστε φρούτα, παίρνοντας φαγητό από το σπίτι και χυμούς. Εκτός του ότι είναι υγιεινότερα, τρώγονται εύκολα καθ’οδόν χωρίς το αυτοκίνητο να γεμίσει θρυμματισμένα πατατάκια και κολλημένη σοκολάτα στα καθίσματα. Διατηρήστε τις προμήθειες σε ένα μικρό ψυγειάκι και υπολογίστε τον ανεφοδιασμό καθ’ οδόν.

Είδη γενικής χρήσης

Αυτή η κατηγορία περιλαμβάνει παιχνίδια για τα παιδιά και είδη καθαρισμού για τα αναπόφευκτα ”ατυχήματα” του ταξιδιού.
Τα φορητά CD και τα βιντεοπαιχνίδια είναι αξιόλογες επιλογές, δεδομένου ότι θα απασχολήσουν τα παιδία ίσως και καθ’ όλη τη διάρκεια της διαδρομής.

Όμως μπορείτε να τους κάνετε έκπληξη και να τους αγοράσετε χάρτες της διαδρομής, για να σημειώνουν και να συμμετέχουν στην ”περιπέτεια”. Έτσι ίσως γλιτώσετε και την ενοχλητικότερη επαναλαμβανόμενη ερώτηση που ακούτε συνήθως- ”Πότε φτάνουμε;”.

Συμβουλές πακεταρίσματος

Όταν έχει έλθει η ώρα της στοιβασίας των πραγμάτων, τοποθετήστε πρώτα αυτά που δεν υπάρχει περίπτωση να χρειαστείτε καθ’ οδόν. Θυμηθείτε να αφήσετε χώρο για να βλέπει πίσω ο οδηγός.

Μην ξεχάστε το ψυγειάκι για τις προμήθειες αλλά και μια μεγάλη σακούλα σκουπιδιών, θα σας χρειαστεί. Πάνω πάνω μπορείτε να βάλετε τα μαγιώ και μια αλλαξιά ρούχα για τα παιδιά, επίσης θα χρειαστεί.

Όπως και να έχει, χαλαρώστε, είστε σε διακοπές. Δεν υπάρχει λόγος εκνευρισμού και άγχους. Θυμηθείτε ότι ακόμη και μια ”καταστροφή” κάνει περιπετειώδες το ταξίδι και το σημαντικότερο, έχετε την ευκαιρία να μοιραστείτε εμπειρίες και χρόνο με τους ανθρώπους που αγαπάτε.

(πηγή: www.in2life.gr, 4/7/2006)

Σέριφος

Δεν είναι πολλά τα μέρη εκείνα των Κυκλάδων που παραμένουν αλώβητα από το κύμα μαζικού τουρισμού που έχει, σε πολλές περιπτώσεις, αλλοιώσει το παραδοσιακό χρώμα και καταστήσει δυσδιάκριτη τη φυσική ομορφιά των νησιών. Ακολουθώντας την ”τάση της αγοράς” ένα μεγάλο μέρος του νησιωτικού συμπλέγματος θυσίασε λίγη από την εικόνα του προς όφελος της τουριστικής ανάπτυξης.

Σε πείσμα των καιρών, η Σέριφος διατηρεί αναλλοίωτο το παραδοσιακό της χρώμα, τον κυκλαδίτικο χαρακτήρα που αποπνέει ατμόσφαιρα μιας άλλης, περασμένης εποχής. Πώς θα μπορούσε άλλωστε να είναι αλλιώς; Η ιδιαίτερη πατρίδα πολλών μυθικών ηρώων, από τον Πήγασο και τον Περσέα μέχρι τη Μέδουσα και τον κύκλωπα Πολύφημο, με την ένδοξη ιστορία 3000 χρόνων, αριθμεί σήμερα μόλις 1400 κατοίκους, που ξέρουν ότι η ιδιαίτερη ομορφιά του τόπου τους έχει να τους προσφέρει πολλά περισσότερα από την υπέρμετρη τουριστική προβολή της.

Καθώς το πλοίο προσεγγίζει το Λιβάδι, το λιμάνι της Σερίφου, στον ανυποψίαστο επισκέπτη δημιουργούνται αντιφατικά συναισθήματα. Από τη μια, το άγονο περιβάλλον που έδωσε στη Σέριφο τον όχι και τόσο τιμητικό τίτλο ”ξερονήσι” και τα κατάλευκα σπιτάκια της Χώρας, κτισμένα αμφιθεατρικά στο λόφο που υψώνεται πάνω από το Λιβάδι, φέρνουν στο νου τη χαρακτηριστική εικόνα των υπόλοιπων Κυκλάδων.

Από την άλλη, η απέραντη αμμουδιά μήκους ενός χιλιομέτρου που απλώνεται δίπλα στο λιμάνι, ο Αυλόμωνας, και ο κολπίσκος που φιλοξενεί τα καταπράσινα Λιβαδάκια, και διακρίνεται προς τα αριστερά, μοιάζουν να προμηνύουν ότι αυτό το νησί έχει κάτι το ξεχωριστό.

Σε μια έκταση 75 περίπου τετραγωνικών χιλιομέτρων, η Σέριφος αριθμεί συνολικά 72 (!) παραλίες, συνολικής έκτασης 10 και πλέον χιλιομέτρων. Άλλες προσβάσιμες από τη στεριά και άλλες από τη θάλασσα, άλλες με χρυσή άμμο και άλλες με μικρά βότσαλα, άλλες κοντά σε οικισμούς και άλλες ερημικές, όλες όμως με καταγάλανα νερά και ονειρική ατμόσφαιρα.

Θα ήταν μάλλον άδικο να προτείνουμε κάποιες από τις παραλίες της Σερίφου ως ”καλύτερες”, όχι μόνο λόγω του αριθμού που καθιστά την αξιολόγησή τους δύσκολη, αλλά και γιατί κάτι τέτοιο θα υποβίβαζε τη μαγεία της εξερεύνησης, που αποτελεί την πεμπτουσία του ταξιδιού στη Σέριφο.

Εντελώς ενδεικτικά θα αναφέρουμε τις ”διάσημες”, και δικές μας αγαπημένες, Γάνεμα, Ψιλή Άμμο, Συκαμιά, Βαγιά, Λιβαδάκια και Καλό Αμπέλι, προτρέποντάς σας να ανακαλύψετε όσο περισσότερες μπορείτε και να συντάξετε τη δική σας λίστα.

Η μαγεία της Σερίφου, όμως, δεν περιορίζεται στις παραλίες της. Οι παραδοσιακοί της οικισμοί, με κυριότερο την αμφιθεατρική Χώρα των 280 κατοίκων, με τα παραδοσιακά κτίσματα, τα πλακόστρωτα καλντερίμια, τα κατάλευκα σπιτάκια και τα ερείπια του βενετσιάνικου κάστρου στην κορυφή του λόφου, αλλά και οι πιο ”κοσμοπολίτικες” περιοχές, με κυριότερη το Λιβάδι, που φιλοξενεί το μεγαλύτερο μέρος της νυχτερινής ζωής του νησιού, συνθέτουν την ξεχωριστή εικόνα ενός τόπου που ξέρει να εκμεταλλεύεται την ”απολιθωμένη ομορφιά” του (ο μύθος λέει ότι ο Περσέας, αφού σκότωσε τη Μέδουσα, έδειξε το κεφάλι της στον Πολυδεύκη, ο οποίος στη θέα της πέτρωσε, μαζί με όλη την ομορφιά του νησιού) για να δημιουργήσει σκηνικό παραμυθιού.

Τα ίχνη της μεταλλευτικής δραστηριότητας που άλλοτε οδήγησε στην κατακόρυφη αύξηση των μονίμων κατοίκων του νησιού είναι ακόμη και σήμερα ορατά, με τη μορφή της βιομηχανικής αρχαιολογίας. Πλούσιο σε ορυκτά πετρώματα και γνωστό σε όσους έχουν το χόμπυ της ορυκτολογίας, το Μέγα Λειβάδι.

Το γραφικό και, παρά το όνομά του, αραιοκατοικημένο ψαροχώρι στην πίσω μεριά του νησιού φιλοξενεί ένα από τα εντυπωσιακότερα ελληνικά μνημεία βιομηχανικής αρχαιολογίας. Η τεράστια πέτρινη γέφυρα που εξυπηρετούσε τη γρήγορη φόρτωση των πλοίων, σήμερα στέκει σε κακή κατάσταση στην είσοδο του κόλπου του Μεγάλου Λειβαδιού και υποδέχεται αντί των εμπορικών πλοίων, τα πληρώματα των σκαφών που έρχονται για να γευματίσουν στα γραφικά ταβερνάκια της μικρής παραλίας.

Απέναντι από την γέφυρα ή ”Σκάλα”,στην άλλη μεριά του κόλπου, υψώνεται η γνωστή στους ντόπιους ”βίλα”, η ιστορία της οποίας παραπέμπει στα δύσκολα χρόνια της δικτατορίας, ενώ πίσω από τη Σκάλα ξεκινούν οι δαιδαλώδεις λαβύρινθοι του ορυχείου που διαπερνά το βουνό.

Με τη βοήθεια ενός ντόπιου οδηγού, οι… τολμηροί μπορούν να περπατήσουν μέσα στις σήραγγες και να βγουν μετά από περίπου 50 λεπτά πορείας στην άλλη είσοδο, κερδίζοντας ως έπαθλο μια βουτιά στην ερημική παραλία που περιμένει χαμηλότερα. Επισημαίνουμε την ανάγκη του ”ξεναγού”, γιατί σε αρκετά μέρη έχουν γίνει κατολισθήσεις, ενώ δεν σπανίζουν οι ιστορίες για περιπατητές που ξεστράτισαν και χάθηκαν μέσα στο ορυχείο.

Οδηγός μετάβασης

Από το λιμάνι του Πειραιά θα βρεθείτε στη Σέριφο σε 4 ώρες και λίγα λεπτά με ferry boat ή σε 2 ώρες με high speed. Δρομολόγια εκτελούνται καθημερινά κατά τους καλοκαιρινούς μήνες, και καλύπτουν σχεδόν ολόκληρο το σύμπλεγμα των Δυτικών Κυκλάδων (Κύθνο, Σέριφο, Σίφνο και Μήλο).

Οδηγός επιβίωσης

Διαμονή

Η Σέριφος διαθέτει αρκετά ξενοδοχεία και ενοικιαζόμενα δωμάτια, η πλειοψηφία των οποίων είναι συγκεντρωμένη στο Λιβάδι. Μερικές από τις καλύτερες επιλογές είναι οι εξής.

Pergola (Λιβάδι, τηλ.: 22810 52065, 6932747293): Είκοσι μόλις μέτρα από την παραλία, προσφέρει μοναδικά διακοσμημένα δωμάτια, εξοπλισμένα με air condition, τηλεόραση, ραδιόφωνο, σεσουάρ, ψυγείο και πλήρως εξοπλισμένη κουζίνα. Το δίκλινο δωμάτιο την υψηλή τουριστική περίοδο κοστίζει 60 ευρώ.

Gorgona Studios (Λιβάδι, τηλ.: 22810 51784, 22810 51971): Επίσης δίπλα στην παραλία της περιοχής, διαθέτει δέκα δωμάτια με όλες τις απαραίτητες ανέσεις, συμπεριλαμβανομένων air condition, ψυγείου και κουζίνας με όλα τα απαραίτητα σκεύη. Το δίκλινο δωμάτιο την υψηλή τουριστική περίοδο κοστίζει 65 ευρώ.

Naias Hotel (Λιβάδι, τηλ.: 22810 51749, 22810 51585): Δωμάτια με μπαλκόνια που προσφέρουν εκπληκτική θέα στη θάλασσα, πλήρως εξοπλισμένα με δορυφορική τηλεόραση, ψυγείο, mini bar, θυρίδα ασφαλείας και air condition. Το δίκλινο δωμάτιο την υψηλή τουριστική περίοδο κοστίζει 70 ευρώ.

Φαγητό και διασκέδαση

Σε όλους σχεδόν τους οικισμούς του νησιού θα βρείτε ταβέρνες και εστιατόρια που προσφέρουν φρέσκο ψάρι και εξαιρετικά μαγειρευτά –με σπεσιαλιτέ τα τοπικά παραδοσιακά πιάτα, όπως οι μαραθοτιγανίτες, οι λιαστές ντομάτες, τα τοπικά λουκάνικα και η ρεβυθάδα (ρεβίθια στο φούρνο). Μην παραλείψετε να δοκιμάσετε το τοπικό, ροζέ κρασί.

Από τις ιδανικότερες επιλογές για φαγητό, οι δύο ταβέρνες επάνω στην παραλία του Αυλομώνα, πολύ κοντά στο λιμάνι, και ο Νικούλιας, στον Πλατύ Γιαλό.

Όσον αφορά τη βραδινή σας έξοδο, πολύ καλή επιλογή αποτελεί το Ρακάδικο της Χώρας, για ρακή, ρακόμελο και άλλα… εθνικά οινοπνευματώδη, ο Ιστιοπλοϊκός Όμιλος Σερίφου στο Λιβάδι (όπου θα πάτε και για το πρωινό σας) με εξαιρετική μουσική και δροσερά cocktails και το bar Vegera, επίσης στο Λιβάδι, που λειτουργεί από το πρωί ως καφέ, με αναπαυτικούς καναπέδες επάνω στο κύμα.

Αξίζει να δείτε

* Την αρχαιολογική συλλογή που φιλοξενείται στο Δημαρχείο της Χώρας και περιλαμβάνει εκθέματα από την κλασσική, την ελληνιστική και τη ρωμαϊκή περίοδο.
* Τη χτισμένη τον 17ο αιώνα Μονή Ταξιαρχών με τον ψηλό περίβολο και τις πολεμίστρες που την προστάτευαν από τους πειρατές, κάνοντάς τη να μοιάζει με κάστρο
* Το Λαογραφικό Μουσείο της Χώρας, με παραδοσιακά αντικείμενα διαφόρων εποχών.
* Τα εγκαταλελειμμένα μεταλλεία χρυσού, σιδήρου και χαλκού στο Μέγα Λιβάδι
* Το μνημείο που είναι αφιερωμένο στους τέσσερις μεταλλωρύχους που εκτελέστηκαν κατά την απεργία για το οκτάωρο το 1916, στην ίδια περιοχή.
* Το θρόνο του Κύκλωπα, που, σύμφωνα με το μύθο, είναι ο βράχος που ο Πολύφημος πέταξε στον Οδυσσέα καθώς εκείνος έφευγε από το νησί, στον Κουταλά.
* Το σπήλαιο Κουταλά, με εκπληκτικούς σταλακτίτες και σταλαγμίτες.
* Όσο περισσότερες παραλίες μπορείτε.

(πηγή: www.in2life.gr, 4/7/2006)