Περίτεχνα κτήρια, εντυπωσιακές γέφυρες, εκκλησίες με μπαρόκ πύργους και βέβαια ο Δούναβης που διατρέχει τη πόλη και σημαδεύει τις ταξιδιωτικές αναμνήσεις. Η Βουδαπέστη είναι ένα ζωντανό παραμύθι, κρυμμένο στη καρδιά της Ευρώπης, που αποκαλύπτεται σε εκείνους που ξέρουν να το αναζητούν.
Η Βουδαπέστη σε κερδίζει με τη πρώτη ματιά. Τα μνημεία, ο Δούναβης, το καταπράσινο νησάκι Μαργαρίτα στη καρδιά του ποταμού, η παλιά πόλη της Βούδας. Το "χθες" και το "σήμερα" σμίγουν σε κάθε γωνιά της πόλης. Σχεδόν αμέσως θα συνειδητοποιήσετε ότι πρόκειται για μια πόλη που χρειάζεται περπάτημα. Το μετρό, με τρεις γραμμές και κυρίως το τραμ θα σας βοηθήσουν, ώστε να γνωρίσετε τα αξιοθέατα χωρίς να αγωνιάτε για το πάρκιν του αυτοκινήτου. Φορέστε λοιπόν άνετα και μαλακά παπούτσια, την φωτογραφική μηχανή ανά χείρας και φύγαμε…
Η Βουδαπέστη ιδρύθηκε το 1873 και όπως δηλώνει το όνομα της ήταν αποτέλεσμα της συνένωσης της Βούδας και της Πέστης.
Η συνοικία του Πύργου, στη Βούδα είναι το πρώτο σημείο επίσκεψης. Το εντυπωσιακό Ανάκτορο έχει βέβαια ανακατασκευαστεί, αφού καταστράφηκε κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, σύμφωνα με τα πρωτότυπα σχέδια. Ανάμεσα στα κτίρια του Ανακτόρου αξίζει να κάνετε μια στάση στο κεντρικό, που στεγάζει την Εθνική Πινακοθήκη της Ουγγαρίας, με αξιόλογα έργα τέχνης από το 10ο αιώνα μέχρι τις μέρες μας.
Στη βόρεια πλευρά του Ανακτόρου απλώνεται η παλιά πόλη της Βούδας. Ακολουθώντας την οδό Ούρι νοιώθεις ότι ζωντανεύει το παρελθόν της πόλης Κτίρια με μπαρόκ και γοτθικά στοιχεία σε ταξιδεύουν στο χθες. Η εκκλησία του Αγίου Ματθία σε γοτθικό ρυθμό θα τραβήξει τη προσοχή σας.
Θα σας φανεί παράξενο αλλά και το ξενοδοχείο Χίλτον αποτελεί ένα αξιοθέατο της περιοχής. Ένα πρωτότυπο αρχιτεκτονικό σχέδιο καταφέρνει τα "δέσει" το σύγχρονο κτίριο με τα ερείπια του ιερού της εκκλησίας των Δομινικανών και με τον πύργο της.
Η περιπλάνηση θα συνεχιστεί στο λόφο του Γκέλερτ με το ομώνυμο άγαλμα του επισκόπου Αγ. Γεράρδου που είναι ο πολιούχος της πόλης. Η θέα από εκεί είναι συγκλονιστική. Ολόκληρη η Πέστη απλώνεται μπροστά στα μάτια σας. Αν η περιπλάνηση σας κούρασε, τότε σπεύστε προς το ξενοδοχείο Gellertμε τα διάσημα λουτρά και το υδροθεραπευτήριο για μια κούρα περιποίησης. Θα αποδειχθεί άκρως αναζωογονητική!
Στην ανατολική όχθη του Δούναβη, σημείο αναφοράς είναι το Κοινοβούλιο φτιαγμένο σε νεογοτθικό ρυθμό. Πρόκειται για ένα από τα μεγαλύτερα κοινοβούλια του κόσμου με μήκος 268μ. ύψος 96μ. και διαθέτει 691 αίθουσες! Φτάνοντας στη Πλατεία Ρούσβελτ, στο βάθος δεσπόζει η Βασιλική του Αγίου Στεφάνου, θα δείτε άλλο ένα σύμβολο της πόλης, την Γέφυρα των Αλυσίδων, τη πρώτη μόνιμη γέφυρα του Δούναβη. Τη γέφυρα, που έχει μήκος 380μ, "φυλάνε" εντυπωσιακά πέτρινα λιοντάρια.
Ήρθε η ώρα να αφήσετε για λίγο τα αξιοθέατα και τα μουσεία και να περιπλανηθείτε στους εμπορικούς δρόμους της Κεντρικής Πέστης. Ανακαλύψτε το παράδεισο του καταναλωτισμού της οδού Βάτσι και των γύρω δρόμων και βέβαια δεν θα αντισταθείτε σε ένα φλιτζάνι καφέ στις καφετέριες της περιοχής.
Όσο για τις μικρές ώρες η Βουδαπέστη γίνεται ακόμη πιο συναρπαστική. Η νυχτερινή ζωή της έχει μακρά παράδοση. Συναυλίες, θεατρικές παραστάσεις, όπερες αλλά και discos, pubs, night clubsκαι καζίνο θα ικανοποιήσουν τις όλες τις απαιτήσεις για διασκέδαση.
Αν πάλι αναζητάτε κάτι έξω από τα κατεστημένα, τότε επιλέξτε να περάσετε τουλάχιστον μια νύχτα υπό τους ήχους της τσιγγάνικης μουσικής με θέα στο μαγευτικό Δούναβη. Θα σας μείνει αξέχαστη…
Νερό, το θαυματουργό
Η Βουδαπέστη είναι διάσημη για τα ιαματικά νερά της. Ευκαιρία λοιπόν να απολαύσετε τις ευεργετικές ιδιότητες των spa,όχι μόνο για θεραπευτικούς λόγους αλλά για να ξεχάσετε το άγχος και να ξαναβρείτε την ευεξία και τη φόρμα σας. Εκτός από τα υδροθεραπευτήρια που λειτουργούν σε ξενοδοχεία, τις ανοιχτές πισίνες, υπάρχουν και τα λουτρά που χτίστηκαν από τους Οθωμανούς και διατηρούν τη μαγεία μιας άλλης εποχής. Ενδεικτικά αναφέρουμε ορισμένα από τα λουτρά και τα υδροθεραπευτήρια της πόλης
Λουτρά Gellert: Kelenhegyiut 4-6
Λουτρά Szechenyi: Allatkerti krt.11
Λουτρά Rac:Hadnagy u. 8-10.
Λουτρά Rudas:Dobrentei ter. 9
Γεύσεις ξεχωριστές
Η πάπρικα χαρακτηρίζει την ουγγρική κουζίνα. Μην παραλείψετε να δοκιμάσετε το Paloc goulash, εξαιρετικές ψαρόσουπες σε ευφάνταστες μαγειρικές εκδοχές, κοτόπουλο με πάπρικα, χoιρινό, κυνήγι και βέβαια εξαιρετικά γλυκά.
Ενδεικτικά αναφέρουμε ορισμένα εστιατόρια με τοπική κουζίνα.
Margaskert, Moanarchia, Kehli, Gundel, Robinson, Ksbuda Gyongye
(πηγή: ΒΗΜΑ)
Βουδαπέστη
Καρναβάλια στην Καραϊβική
Κάθε χρόνο το Καρναβάλι του Τρινιντάντ υπερχειλίζει από ενέργεια και δημιουργικότητα. Δεν υπάρχουν παρατηρητές. Ολοι συμμετέχουν. Ο επισκέπτης δεν βλέπει απλώς το Καρναβάλι, αλλά το μυρίζεται, το γεύεται, το αναπνέει. Εν τούτοις για τους ντόπιους μεγαλύτερη σημασία έχει η προετοιμασία. Μήνες πριν από την έναρξη του Καρναβαλιού οι δρόμοι της πόλης γεμίζουν με χρώματα και φωνές. Κάθε μέρα οργανώνονται παρελάσεις αρμάτων, μουσικοί διαγωνισμοί και πάρτι, για να φτάσουν τελικά σε ένα δυνατό κρεσέντο με την παρέλαση των μουσικών συγκροτημάτων. Μουσικοί και χορευτές ντυμένοι με πολύχρωμες στολές τραγουδούν και χορεύουν ασταμάτητα για δύο ημέρες στην πλατεία Adam Smith στο Port of Spain και στους γύρω δρόμους.
Στο Κουρασάο το Καρναβάλι αποτελεί το μεγαλύτερο γεγονός της χρονιάς. Ολοι φορούν εντυπωσιακά κοστούμια, συγκεντρώνονται στη συνοικία Otrobanda και αρχίζουν να λικνίζονται στους ξέφρενους μουσικούς ρυθμούς των 100 και πλέον μουσικών συγκροτημάτων. Στη διαδρομή σταματούν τυχαία όπου βρουν για φαγητό και ποτό. Γίνεται επίσης παρέλαση παιδιών.
Την ίδια περίοδο στη Μαρτινίκα (υπερπόντιο έδαφος της Γαλλίας) ο κόσμος ζει στους δρόμους. Τα άρματα και οι μπάντες συνοδεύουν τους χορευτές που κατακλύζουν κάθε γωνιά του νησιού. Την πρώτη Δευτέρα του Μαρτίου οι άντρες ντύνονται γυναίκες, την επομένη ντύνονται στα κόκκινα, αφού είναι η Τρίτη των Κόκκινων Διαβόλων, ενώ την Τετάρτη φορούν ασπρόμαυρα για να κάψουν τον βασιλιά Καρνάβαλο.
(πηγή: BHMA)
Οδηγός χωρών
ΤΑΪΛΑΝΔΗ
Ενας από τους λίγους προορισμούς που συνδυάζουν τόσες αρετές ώστε να πλησιάσετε το ιδανικό στις διακοπές σας: ξύλινα χειροποίητα μπάνγκαλοους που στέκονται ενίοτε αβέβαια σε τέσσερα ξυλοπόδαρα, ονειρικές παραλίες που καμιά φορά όμως τείνουν προς τον συνωστισμό με όλα τα παρεπόμενα, δυνατή κουλτούρα και αξιοπερίεργες για τους Δυτικούς παραδόσεις που διατηρούνται ζωντανές, ορυζώνες, φυλές ειδωλολατρών χωρίς γραπτό λόγο, κουζίνα με μερικές από τις πιο λεπτές γνωστές γεύσεις και ανεπτυγμένη τουριστική βιομηχανία που βασίζεται στο χαμόγελο και στην περιποίηση. Το μόνο πρόβλημα είναι ότι την Ταϊλάνδη την έχουν ανακαλύψει εκατομμύρια τουρίστες συμπεριλαμβανομένων και των τουριστών "του έρωτα" με σοβαρές επιπτώσεις στην ψυχική ισορροπία της χώρας.
Οι λόγοι για να επιλέξετε την Ταϊλάνδη περισσεύουν. Κατ' αρχήν, ικανοποιεί όλα τα γούστα εφόσον διαθέτει από "αποστειρωμένα" ξενοδοχεία, όπου όλα περιλαμβάνονται στην τιμή εκτός από την πραγματική Ταϊλάνδη, ώς απίθανα καταλύματα, λ.χ. δεντρόσπιτα, που προσελκύουν φυσιολάτρες και νεο-φρικιά της δεκαετίας του '90. Επειτα, οι αιώνες βουδισμού έχουν κάνει τους Ταϊλανδέζους εξαιρετικά ανεκτικούς και ουδέποτε εκπλησσόμενους από τα ξένα προς αυτούς ήθη, γεγονός που επιτρέπει στον καθένα να "συγχωνευθεί" με τη χώρα διότι η Ταϊλάνδη θα τον απορροφήσει αβίαστα αμέσως μόλις πατήσει το πόδι του εκεί.
Κατευθυνθείτε στο αυτονόητο Πούκετ, το νησί το επονομαζόμενο και "μαργαριτάρι του Ινδικού Ωκεανού", μόνο που το μαργαριτάρι έχει αρχίσει να θαμπώνει από το τσιμέντο. Οι υπέροχες παραλίες του όμως δεν έχουν πάψει να είναι υπέροχες παραλίες. Οι λιγότερο "μαζικοί" με την κλασική έννοια βάζουν πλώρη για το Κο (νησί) Πα Νγκαν, το οποίο είναι εξίσου "μαζικό" σε μιαν άλλη συνομοταξία τουριστών, εκείνων που θα πήγαιναν στη Μύκονο αν δεν ήταν τόσο κοσμική αλλά καταλήγουν στην Πρέβελη. Στα νότια του νησιού, το χωριουδάκι Χαντ Ριν προσελκύει τουρίστες με μέσον όρο ηλικίας κάτω των 30 ετών και μέσο χρόνο παραμονής τους τρεις μήνες οι οποίοι καταδέχονται να κατεβούν από τις αιώρες τους μόνο για να κολυμπήσουν δίπλα στα μπαρακούντα ή για να πάνε στα πάρτι που διοργανώνονται περίπου δις της εβδομάδος από τους διάσημους ευρωπαίους d.j. που ξεχειμωνιάζουν εκεί.
Το Κράμπι, στον Νότο, σας το συνιστούμε ανεπιφύλακτα τόσο για το θαλασσινό τοπίο του που κόβει την ανάσα με τους βράχους να ξεπροβάλλουν κάθετα από τα τυρκουάζ νερά όσο και για τις τρεις παραλίες του, 20 χιλιόμετρα από την πόλη, την οποία μάλλον πρέπει να αγνοήσετε μόνο που η μία παραλία είναι πλέον ιδιωτική για τους θαμώνες του Club Mediterranee. Εναλλακτικά, πηγαίνετε στο κοντινό νησάκι Πι Πι Ντον (μεγάλο), μέχρι πρότινος ξεχασμένο από τους τουρίστες, άρα ενδιαφέρον, και για εκδρομή στο απέναντι ακατοίκητο Πι Πι Λι (μικρό). Ενα πέρασμα από την Μπανγκόκ είναι απαραίτητο, όχι βεβαίως για την κίνηση στους δρόμους της που κάνει τις αθηναϊκές λεωφόρους σε ώρα αιχμής να μοιάζουν έρημες, αλλά για τον εντυπωσιακό ναό Βατ Πρα Κέο με τον σμαραγδένιο Βούδα, για τη βαρκάδα στα πνιγμένα από τη βλάστηση κλονγκ (κανάλια) του Τσάο Πράγια όπου συντελείται η απόλυτη ένωση ανθρώπων και ποταμού και για ένα γεύμα που θα σας μείνει αξέχαστο στο εστιατόριο "Lemongrass".
Μην πάτε στην Πατάγια, όπου το ποσοστό συχνά ανήλικων ανδρών και γυναικών που είναι πρόθυμοι να πουλήσουν το σώμα τους προκαλεί κατάθλιψη. Το αμέσως δημοφιλέστερο επάγγελμα είναι εκείνο του επιδεικνύοντος τις ικανότητές του στο τάι μπόξινγκ (κικ μπόξινγκ) που αναγκάζει πολυάριθμους νεαρούς να σκοτώνονται στο ξύλο για λίγα 'κατοστάρικα προς τέρψιν των τουριστών.
Καλύτερη εποχή: από Δεκέμβριο ως Φεβρουάριο
Κόστος: χαμηλό
Βίζα: ναι
Εγκληματικότητα: ελάχιστη
Καταστροφή του περιβάλλοντος: μέτρια
ΙΝΔΙΑ
Χρώματα, μυρωδιές, γεύσεις, ήχοι: αυτή είναι η Ινδία, μια επίθεση στις αισθήσεις. Ζητιάνοι που απαιτούν επίμονα τον επιούσιο από τους τουρίστες, μικροπωλητές που αραδιάζουν την αλλοπρόσαλλη πραμάτεια τους στους δρόμους, αγελάδες, ποδήλατα, ακατανόητοι για τους Δυτικούς ναοί, γκουρού αληθινοί και ψεύτικοι, γέροι που περιμένουν στωικά τον θάνατο και πάνω απ' όλα κοσμοπλημμύρα, μεγάλη κοσμοπλημμύρα, συνθέτουν αυτή τη χώρα η οποία έχει τόσες εναλλαγές τοπίων από χιονισμένα βουνά ως έρημο και λαών σαν να επρόκειτο για ολόκληρη ήπειρο.
Γιατί να επισκεφθεί κανείς την Ινδία; Πρώτον, διότι ελάχιστες είναι πλέον οι χώρες που προσφέρουν μια τόσο ολοκληρωτική επιστροφή στο παρελθόν και μάλιστα στο απώτερο. Στην Ινδία έχουν απομείνει πόλεις ολόκληρες που μοιάζουν κολλημένες στον ασιατικό Μεσαίωνα και όπου τίποτε εκτός από το ηλεκτρικό, που και αυτό έχει την ευαισθησία να κόβεται συχνά δεν θυμίζει 20ό αιώνα. Δεύτερον, πρόκειται για μια πάμφθηνη, σε σημείο απίστευτο, και απολύτως ασφαλή χώρα ακόμη και για τη μοναχική ταξιδιώτισσα· αυτό είναι, αναμφισβήτητα, προς τιμήν των περισσότερων από 900 εκατομμύρια Ινδών, στην πλειονότητά τους αναλφάβητων και άπορων. Ο μεγαλύτερος εγκληματίας που θα συναντήσετε είναι ο περιστασιακός πορτοφολάς και το πιο ειδεχθές έγκλημα οι φουσκωμένες, αλλά πάντα χαμηλές, τιμές για τους τουρίστες. Τρίτον, η Ινδία προσφέρεται για "εύπλαστα" ταξίδια: ναοί για τους ευλαβείς, παραλίες για τους αδρανείς, άσραμ και ζωντανοί θεοί για τους αδαείς. Ενα ταξίδι στο υπογάστριο της Ασίας είναι πάντα μια εμπειρία· πρέπει κανείς να προσπαθήσει πολύ για να παραμείνει αποστειρωμένα αμέτοχος και πάλι είναι αμφίβολο αν θα τα καταφέρει.
Οι πιο διάσημες και δικαίως παραλίες της Ινδίας εντοπίζονται στην επαρχία της Γκόα η οποία, από την προηγούμενη δεκαετία, δεν είναι αυτό που ήταν, δηλαδή η Μέκκα των παιδιών των λουλουδιών του '60. Τα γκρουπ των βορειοευρωπαίων τουριστών που επισκέπτονται την Γκόα κατευθύνονται γραμμή προς την παραλία της Κόλβα και, τελευταίως, προς τη Βάγκα και την Καλανγκούτε, πρώην άντρο των χίπις με έμφαση στο "πρώην". Ωστόσο μπορείτε να βρείτε ψήγματα της ηδονιστικής εκείνης εποχής της Γκόα στην παραλία της Αντζούνα που προσελκύει ένα ενδιαφέρον μείγμα καλλιτεχνών, πρώην χίπις, travellers και περιέργων. Οι παλιές καλές στιγμές ανασταίνονται όταν έχει πανσέληνο όπου διοργανώνονται καταπληκτικά πάρτι γκόα τρανς α λα ινδικά, τα πιο πετυχημένα από τα οποία συνεχίζονται την επομένη στην παραλία Βαγκατόρ όπου αγελάδες μασούν ανενόχλητες τα υπάρχοντα των ανυποψίαστων λουομένων.
Η καλύτερη παραλία της Ινδίας, η Κοβαλάμ, βρίσκεται στη νότια επαρχία της Κεράλα, κοντά στη μύτη της ινδικής χερσονήσου. Παρ' ότι δημοφιλέστατη ανάμεσα στους περιδιαβάζοντες τη Νότιο Ινδία, η Κοβαλάμ έχει καταφέρει να διατηρήσει σχεδόν ανέπαφη τη ζωή της: ψαράδες απλώνουν και μαζεύουν τα δίχτυα τους καθημερινά ακολουθώντας αρχέγονες μεθόδους, ενώ γεωργοί καλλιεργούν ρύζι και μπανάνες ή μαζεύουν καρύδες σκαρφαλώνοντας στα ύψη των κοκκοφοινίκων με μόνο βοήθημα τα πόδια και τα χέρια τους όπως ακριβώς και οι πρόγονοί τους. Πηγαίνοντας προς την Κοβαλάμ, πρέπει απαραιτήτως να καλύψετε τα 80 χιλιόμετρα μεταξύ Αλεπέι και Κιλόν με τη βάρκα της γραμμής που διαπλέει τα backwaters έναν δαίδαλο από κανάλια, φυσικά ή τεχνητά, τα οποία συνδέουν τους ποταμούς και τις λίμνες της περιοχής για να ανακαλύψετε ένα από τα πιο εντυπωσιακά και ήρεμα τοπία της Ινδίας.
Καλύτερη εποχή: από Δεκέμβριο ως Μάρτιο
Κόστος: πολύ χαμηλό
Βίζα: ναι
Εγκληματικότητα: μηδενική
Καταστροφή του περιβάλλοντος: μικρή
ΜΑΛΔΙΒΕΣ
Περίπου 1.200 κοραλλιογενή νησάκια, σαν τηγανητά αβγά, στη μέση του Ινδικού Ωκεανού, μακριά από παντού. Πραγματικά μικροσκοπικά, με διάμετρο που μπορεί να καλυφθεί με τα πόδια εντός 10 ή λιγότερων λεπτών, όλα από λευκή, μεταξένια άμμο και στη μέση μια συστάδα από φοίνικες. Γύρω η θάλασσα, γαλάζια ανοιχτή, σχεδόν άσπρη, ήρεμη και φιλόξενη σαν πισίνα και τόσο διάφανη που ακόμη και καθήμενος σε κάποιον μόλο νομίζεις ότι βλέπεις ντοκυμαντέρ του Κουστό για τα τροπικά ψάρια, καθώς αυτά παρελαύνουν αδιάκοπα κάτω από τα πόδια σου ενώ παραδίπλα μια σεβαστού μεγέθους θαλάσσια χελώνα μπορεί να αποφασίσει να επισκεφθεί για λίγο την παραλία, σαν να μη συμβαίνει τίποτε.
Στις Μαλδίβες πηγαίνουν, πρώτον, όσοι έχουν σε μεγάλη υπόληψη την κουλτούρα της παραλίας, διότι τα νησάκια τους είναι, κυριολεκτικά, μια παραλία και τίποτε παραπάνω, ούτε δρόμοι ούτε αυτοκίνητα ούτε ζώα ούτε καν ντόπιοι. Κάθε νησί είναι ολόκληρο ένα ξενοδοχείο ενώ οι γηγενείς ζουν σε άλλα νησιά, αυστηρώς δικά τους, όπου δεν επιτρέπονται τουρίστες για να μη μολυνθούν τα άσπιλα μουσουλμανικά τους ήθη. Δεύτερον, όσοι έχουν μανία με τις καταδύσεις ή θέλουν να μάθουν να βουτούν με μπουκάλες και να τους αποζημιώσει επί τόπου το υποθαλάσσιο θέαμα για τον κόπο που έκαναν ώσπου να γίνουν κύριοι του αθλήματος. Τρίτον, όσοι θέλουν αποκλειστικά να ξεκουραστούν και να μην κάνουν απολύτως τίποτε άλλο διότι οι Μαλδίβες είναι η πεμπτουσία της απραξίας ίσως και της ανυπαρξίας. Τέταρτον, όσοι θέλουν να προλάβουν να επισκεφθούν αυτά τα υψομέτρου μηδέν νησάκια γιατί οι οικολόγοι προειδοποιούν ότι το φαινόμενο του θερμοκηπίου που θα λιώσει τους πάγους των Πόλων και θα υψώσει τη στάθμη των ωκεανών θα τα έχει εξαφανίσει παντελώς από τον χάρτη ως το 2020.
Ανάμεσα στα μικρά αυτά γεωγραφικά κομψοτεχνήματα από κοράλλια, άμμο και φοινικόδεντρα ξεχωρίζουν τα εντυπωσιακά και πολυφωτογραφημένα Ιχούρου, Τουλάγκιρι και Βαμπινφάρου. Ολα τους διαθέτουν μόνο ένα μικρό ξενοδοχείο σε σημείο που αναρωτιέσαι αν το νησί είναι ξενοδοχείο ή το ξενοδοχείο νησί με δίκλινα μπάνγκαλοους με αχυρένιες σκεπές δίπλα στο νερό. Το νησί Μπάντος είναι κατά τι μεγαλύτερο, δηλαδή διαθέτει περισσότερους κοινούς χώρους, ενώ είναι και η πρωτεύουσα των καταδύσεων. Οι δύτες του Μπάντος μάλιστα ήταν αυτοί που ξεκίνησαν την ανεξήγητη συνήθεια να ταΐζουν τους καρχαρίες στόμα με στόμα. Δίπλα, "επιπλέει" το Κούντα (μικρό) Μπάντος, τελείως ερημικό καθ' ότι εθνικό πάρκο και μάλλον από τα πρώτα που θα χαθούν λόγω του φαινομένου του θερμοκηπίου.
Ωστόσο οι φωτογραφίες μπορεί να αποδειχθούν παραπλανητικές, γι' αυτό προσέξτε πολύ πού θα καταλύσετε διότι ενδέχεται να βλέπετε την προκλητική θάλασσα και να μην μπορείτε να κολυμπήσετε αν ο βυθός είναι διάσπαρτος με κοφτερά και επικίνδυνα κοράλλια. Τέτοια είναι, λ.χ., η περίπτωση του Λιτλ Χούρα, επειδή όμως πάντα όταν χάνεις κάτι κερδίζεις κάτι άλλο, αν φορέσετε τα κατάλληλα παπούτσια θα μπορέσετε άνετα να περάσετε με τα πόδια από το Λιτλ Χούρα στο διπλανό νησί όπου ζουν μόνο ντόπιοι. Ετσι θα σας δοθεί η ευκαιρία να γνωρίσετε τους ακριβοθώρητους και σχεδόν εξωπραγματικούς αλλά αξιολάτρευτους κατοίκους της χώρας.
Καλύτερη εποχή: από Δεκέμβριο ως Φεβρουάριο
Κόστος: υψηλό
Βίζα: όχι
Εγκληματικότητα: μηδενική
Καταστροφή του περιβάλλοντος: ελάχιστη
ΣΡΙ ΛΑΝΚΑ
Σρι Λάνκα σημαίνει "αστραφτερό νησί" και είναι το παλιό όνομα της Κεϋλάνης το οποίο η χώρα ξαναπήρε το 1972, τη χρονιά όπου διαχώρισε τη θέση της από την Κοινοπολιτεία. Οι παραδεισένιες παραλίες, οι ατέλειωτες φυτείες τσαγιού και οι ελέφαντες, εξημερωμένοι ή άγριοι, που αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της κουλτούρας του νησιού, είναι η μία όψη τής Σρι Λάνκα. Η άλλη είναι ο εμφύλιος πόλεμος μεταξύ Ταμίλ και Σινγκαλέζων που μαίνεται από το 1983. Η περιοχή που ελέγχουν οι Ταμίλ, δηλαδή το βόρειο και το ανατολικό κομμάτι του νησιού, είναι απαγορευμένη για τους τουρίστες. Αν όμως κατευθυνθείτε προς τα νοτιοδυτικά, ούτε που θα καταλάβετε ότι καμιά εκατοστή χιλιόμετρα παραπέρα διεξάγεται ένας αιματηρός αγώνας.
Τη Σρι Λάνκα την επιλέγουν για τις διακοπές τους, πρώτον, όσοι θέλουν να αποφύγουν τους κλασικούς ασιατικούς προορισμούς γιατί ο τουρισμός στο νησί αυτό παραμένει αραιός και διακριτικός, παρά την ανάκαμψη που παρατηρείται από τις αρχές της δεκαετίας· δεύτερον, όσοι υποψιάζονται ότι αυτή η ξεχασμένη γωνιά του κόσμου, που έρχεται στο προσκήνιο μόνο αν γίνει βομβιστική επίθεση στην πρωτεύουσα, το Κολόμπο, κρύβει μοναδικές φυσικές χάρες οργιώδη βλάστηση, ήμερες και άγριες παραλίες, καταρράκτες και ψηλά βουνά που ξεπροβάλλουν πάνω από τη ζούγκλα.
Η Ουναουατούνα, στον Νότο, είναι μια από τις καλύτερες παραλίες τής Σρι Λάνκα. Η λευκή άμμος της, που σχηματίζει ένα τέλειο ημικύκλιο, βρέχεται από γαλάζια νερά, πάντα ήρεμα και φιλόξενα εφόσον τα κύματα σκάνε μακριά στο βάθος, στο φυσικό φράγμα από κοράλλια ένα ασυνήθιστο, για τους Μεσογειακούς, θέαμα. Τα μικρά ξενοδοχεία είναι χτισμένα σχεδόν πάνω στην άμμο και πρέπει να προσπαθήσετε πολύ για να βρείτε δωμάτιο χωρίς θέα στη θάλασσα. Το πρωί θα δείτε τους ψαράδες να φεύγουν προς τ' ανοιχτά μέσα στις παραδοσιακές βάρκες τους, ναυπηγημένες με τρόπο που τις κάνει να φαίνονται σαν να πλέουν μονόπαντα, κυνηγώντας τροπικά ψάρια που προορίζονται για Δυτικά ενυδρεία. Οσοι δεν διαθέτουν βάρκα στήνουν ένα ψηλό και γερό καλάμι μέσα στη θάλασσα, σε εύλογο βάθος, και σκαρφαλώνουν πάνω του με τις ώρες ώσπου να μαζέψουν ικανοποιητική ψαριά.
Το μεσημέρι δεν αποκλείεται να δείτε τους ντόπιους ιδιοκτήτες ελεφάντων να βγάζουν βόλτα στην παραλία τα "κατοικίδιά" τους. Την ώρα της δύσης του ηλίου σκαρφαλώστε στον λοφίσκο στη δεξιά άκρη της παραλίας, με τον ναό στην κορυφή, προσέχοντας μην "ενοχλήσετε" τους τουρίστες που "διαλογίζονται" επιδεικτικά πάνω στους βράχους, με την αυτάρεσκη πεποίθηση ότι αυτοί και όχι εσείς έχουν ανακαλύψει το μυστικό της ζωής. Το βράδυ φάτε φρέσκα ψάρια στις ταβερνούλες με τα τραπέζια δίπλα στο νερό.
Αποφύγετε το Κολόμπο γιατί δεν παρουσιάζει αξιόλογο τουριστικό ενδιαφέρον. Ενώ, όπως και στην υπόλοιπη Σρι Λάνκα, θα αγωνίζεστε για να μη σας χρεώνουν τα πάντα σε "τουριστικές" εν αντιθέσει προς τις "ντόπιες" τιμές, δεν υπάρχουν ούτε εντυπωσιακά μνημεία ούτε φυσικές ή αρχιτεκτονικές καλλονές για να σας αποζημιώσουν για τον κόπο σας. Αντιθέτως, σας συνιστούμε να κάνετε με τρένο τη διαδρομή από το Κολόμπο στην Μπαντούλα, στο κέντρο του νησιού, μέσω Κάντι, για να θαυμάσετε βλάστηση, ορυζώνες και φυτείες τσαγιού που συνεπαίρνουν. Εννοείται ότι πρέπει να εξασφαλίσετε θέση στο "πανοραμικό βαγόνι", δηλαδή στο τελευταίο, γιατί η πίσω πλευρά του είναι όλο τζάμι, για να απολαύσετε ανεμπόδιστα το τοπίο· ευτυχώς ο τοπικός σιδηρόδρομος έχει την ευγένεια να φυλάει τις θέσεις αυτές για τους τουρίστες.
Καλύτερη εποχή: από Δεκέμβριο ως Φεβρουάριο
Κόστος: χαμηλό
Βίζα: ναι
Εγκληματικότητα: μικρή
Καταστροφή του περιβάλλοντος: μικρή
ΜΑΛΑΙΣΙΑ
Στην κόψη του Τρίτου Κόσμου με τον Πρώτο, μουσουλμανική χωρίς φανατισμό, τροπική ως την τελευταία της λεπτομέρεια, η Μαλαισία θα σας εκπλήξει σίγουρα ευχάριστα. Ο λαός της είναι ένα ασυνήθιστο μείγμα Μαλαισιανών, Κινέζων, Ινδών και αυτόχθονων φυλών και τα όρια ανάμεσα στις διάφορες εθνικές ομάδες συχνά δυσδιάκριτα. Οι εναλλαγές είναι συναρπαστικές: νεαρές μαλαισιανές μουσουλμάνες πηγαίνουν με ποδήλατο στο σχολείο τυλιγμένες με τα τσαντόρ τους προσπερνώντας αδιάφορες μικρομάγαζα γέρων Κινέζων με μυτερά γενάκια που πωλούν από μάσκες ως σκελετούς νυχτερίδων. Η φύση της Μαλαισίας είναι πραγματικά ασυγκράτητη: φυτείες από στοιχισμένα δέντρα που παράγουν φοινικέλαιο, αδιαπέραστη ζούγκλα λόγω των άφθονων βροχών, υπερμεγέθη έντομα, ερπετά και εξωτικά πουλιά.
Στη Μαλαισία πρέπει να πάτε, πρώτον, γιατί είναι μια "εύκολη" χώρα που λειτουργεί σωστά διατηρώντας το έντονο ασιατικό της χρώμα. Δεύτερον, γιατί έχει καλά ξενοδοχεία τα οποία συνδυάζουν την παράδοση με τη σύγχρονη πολυτέλεια λ.χ., ξύλινα δωμάτια - σπιτάκια που στέκονται πάνω από τη θάλασσα σε πασσάλους αλλά διαθέτουν κλιματισμό και μαρμάρινα μπάνια. Τρίτον, γιατί εναλλακτικά έχει μικρά ξύλινα δωματιάκια, πάλι πάνω σε πασσάλους, με αχυρένιες σκεπές (παρεμπιπτόντως τόσο καλοφτιαγμένες που ούτε η πιο δυνατή βροχή δεν τις διαπερνά) και λάμπες πετρελαίου για φωτισμό. Τέταρτον, γιατί η πανίδα της είναι τόσο πλούσια και τόσο αναπόφευκτα κοντά στους ανθρώπους ώστε θα σας δοθεί η ευκαιρία να συνυπάρξετε αρμονικά με είδη που τα γνωρίζατε μόνο μέσα από ντοκυμαντέρ.
Στο Πουλάου (νησί) Πανγκόρ, στα δυτικά της Μαλαισίας κοντά στον πορθμό της Μαλάκα, θα βρείτε ήσυχες, παρθένες παραλίες τόσο λίγο τουριστικές ώστε στις αγαπημένες ασχολίες του ντόπιου ανδρικού πληθυσμού συνεχίζει να κατέχει περίοπτη θέση η παρατήρηση των τουριστριών με μαγιό. Στο κέντρο του νησιού η ζούγκλα είναι τόσο πυκνή που δύσκολα πιστεύει κανείς ότι βρίσκεται πάνω σ' ένα μικρό κομμάτι γης το οποίο περιβάλλεται από νερό. Σας συνιστούμε ανεπιφύλακτα να την διασχίσετε απ' άκρη σ' άκρη ακολουθώντας το μονοπάτι που έχει φτιαχτεί για αυτόν τον σκοπό. Μόνο προσοχή στις βδέλλες που παραμονεύουν σε όποια σημεία υπάρχει υγρασία και δεν είναι λίγα εφόσον ο ήλιος δύσκολα διαπερνά τα φυλλώματα των δέντρων. Τα βράδια, από τη σιγουριά του δωματίου σας, μπορείτε να ακούσετε τους ήχους της ζούγκλας αρσενικούς πιθήκους που τσακώνονται, σκούζοντας, για την ηγεσία της αγέλης και νυχτοπούλια που κρώζουν.
Η πρωτεύουσα Κουάλα Λουμπούρ αξίζει μιαν επίσκεψη. Από τη μια, τα περίτεχνα τζαμιά, τα στενά δρομάκια της κινεζικής γειτονιάς, οι πολυάριθμοι κήποι με τις λίμνες, τις ορχιδέες και τους ιβίσκους (το εθνικό λουλούδι της Μαλαισίας) και, από την άλλη, τα αποικιοκρατικά κτίρια και οι υπερμοντέρνοι ουρανοξύστες. Πολύ εντυπωσιακό είναι το Πάρκο των Πουλιών που βρίσκεται μέσα στο Ταμάν Τασίκ Περντάνα, δηλαδή στον Κήπο της Λίμνης. Το πάρκο είναι σαν ένα τεράστιο κλουβί με διπλές πόρτες τις οποίες διασχίζει ο επισκέπτης για να περπατήσει ανενόχλητος ανάμεσα στα πουλιά που κυκλοφορούν ελεύθερα. Στον γύρω κήπο βολτάρουν κατά βούληση οικογένειες πιθήκων οι οποίες θα σας εκμεταλλευθούν στο έπακρον αν κρατάτε κάτι που τρώγεται και θα σας επιτεθούν αμέσως μόλις αυτό τελειώσει.
Καλύτερη εποχή: από Δεκέμβριο ως Φεβρουάριο η Δυτική Μαλαισία, γιατί η Ανατολική έχει βροχές
Κόστος: χαμηλό
Βίζα: όχι
Εγκληματικότητα: ελάχιστη
Καταστροφή του περιβάλλοντος: μέτρια
ΒΡΑΖΙΛΙΑ - ΡΙΟ ΝΤΕ ΤΖΑΝΕΪΡΟ
Οι κάτοικοι του Σάο Πάολο υποτιμούν τους "Καριόκας", τους βέρους κατοίκους του Ρίο, γιατί, όπως τους προσάπτουν, το μόνο που ξέρουν να κάνουν είναι να διασκεδάζουν, να λιάζονται στην παραλία και να προετοιμάζουν το καρναβάλι. Οι Καριόκας όμως απαντούν ότι το Σάο Πάολο απλώς ζηλεύει γιατί δεν έχει πιάσει το νόημα της ζωής. Το οποίο κατά τους Καριόκας είναι: ήλιος, σάμπα, παραλία και ανεμελιά (ο πρώτος λόγος για τον οποίο πρέπει να επισκεφθείτε το Ρίο). Παρ' ότι ζουν σε μια πόλη με πληθυσμό σχεδόν ίσο με αυτόν ολόκληρης της Ελλάδας (και με όλα τα επακόλουθα μιας λατινοαμερικανικής μεγαλούπολης), καταφέρνουν να επωφελούνται όσο είναι δυνατόν περισσότερο από τις ομολογουμένως απίστευτα δαντελωτές ακτές τους. Η κουλτούρα της παραλίας μήκους δεκάδων χιλιομέτρων, που περιστοιχίζει την πόλη από τρεις πλευρές είναι καθοριστική στην καθημερινή ζωή τους: πρωινό τζόγκινγκ ή υπαίθριο αερόμπικ στην άμμο, μπάνιο όλο το εικοσιτετράωρο χάρη στην απόφαση του δήμου να φωταγωγεί τις πλαζ και τη νύχτα, βόλτα, ποδήλατο και ρόλερ μπλέιντ στον βοηθητικό δρόμο που ακολουθεί την ακτή από τη μια άκρη της πόλης στην άλλη.
Ωστόσο, παρά τη φαινομενική ξενοιασιά που βασιλεύει, τον ευπροσήγορο χαρακτήρα των Καριόκας και τη φιλόξενη ανεπισημότητα λόγω μινιμαλιστικού ντυσίματος, το Ρίο βασανίζεται από ουκ ολίγα προβλήματα, τα περισσότερα από τα οποία προκαλούνται από τη φτώχεια και την εγκληματικότητα. Οι φαβέλες (φτωχογειτονιές), που σκαρφαλώνουν ευθαρσώς στους λόφους δίπλα ακόμη και στις καλύτερες γειτονιές, είναι απαγορευτικές για τους τουρίστες, τουλάχιστον για όσους θέλουν να επιστρέψουν αρτιμελείς και με όλα τους τα υπάρχοντα. Επιπλέον, το γεγονός ότι υπάρχουν ελάχιστοι (ή και κανένας) Καριόκας που δεν τους έχουν ληστέψει στον δρόμο ή στο λεωφορείο ή στο αυτοκίνητό τους όταν ήταν σταματημένο σε κόκκινο φανάρι επιβάλλει τράβελερ τσεκ, ψεύτικα κοσμήματα και γενικώς άγρυπνη προσοχή.
Στην παραλία της Κοπακαμπάνα, τέσσερα χιλιόμετρα άσπρης άμμου (ο δεύτερος λόγος για τον οποίο πρέπει να επισκεφθείτε το Ρίο), θα συναντήσετε ό,τι διαθέτει η πόλη, από το υψηλότερο ως το χαμηλότερο: πολυτελή ξενοδοχεία αλλά και ρυπαρές πανσιόν, τα δωμάτια των οποίων ενοικιάζονται με την ώρα για "ζευγάρια" μεσήλικων Δυτικών τουριστών και νεαρών μουλατών· σοβαρούς γιάπις, ρακένδυτους ζητιάνους, αξιοπρεπείς οικογένειες και συμμορίες νεαρών που κατεβαίνουν από τις φαβέλες· κομψά μαγαζιά και μικροπωλητές ξαπλωμένους κάτω από τα δέντρα· και τη νύχτα, ζευγάρια, κεφάτες παρέες αλλά και πόρνες και τραβεστί.
Η παραλία της Ιπανέμα (ο τρίτος λόγος για τον οποίο πρέπει να επισκεφθείτε το Ρίο) και η φυσική συνέχειά της, η Λεμπλόν, προσελκύουν την υψηλή κοινωνία του Ρίο. Ομορφα μαυρισμένα σώματα, μικροσκοπικά μαγιό, διανοούμενοι και καλλιτέχνες ξαπλώνουν κάτω από τον δυνατό ήλιο, που ξεπερνά εύκολα τους 40 βαθμούς, αποδεικνύοντας ότι το τραγούδι "Το κορίτσι της Ιπανέμα" δεν γράφτηκε τυχαία. Το βράδυ, τα υπαίθρια μπαρ και τα εκλεπτυσμένα εστιατόρια της περιοχής είναι σχεδόν πάντα γεμάτα κόσμο.
Καλό θα ήταν να κανονίσετε να ταξιδέψετε την εποχή όπου γιορτάζεται το καρναβάλι των Καθολικών (ο τέταρτος λόγος για τον οποίο πρέπει να επισκεφθείτε το Ρίο), αλλά φροντίστε να έχετε κλείσει δωμάτιο γιατί τα ξενοδοχεία γίνονται... ανάρπαστα. Οι Καριόκας είναι πολύ υπερήφανοι και δικαίως για το καρναβάλι τους, οι προετοιμασίες του οποίου ξεκινούν αμέσως μόλις τελειώσει το καρναβάλι της προηγούμενης χρονιάς. Η μεγάλη παρέλαση, στον ρυθμό της σάμπας βεβαίως, διοργανώνεται στο Σαμπόντρομο (στάδιο). Αν δεν μπορέσετε να λάβετε μέρος ως χορευτής της παρέλασης (στην "ουρά" της πομπής κάθε σχολής σάμπας μαζεύονται όλοι οι "άσχετοι" πληρώνοντας μόνο το αντίτιμο της στολής που φορούν, την οποία πρέπει απαραιτήτως να αγοράσουν), προμηθευθείτε τουλάχιστον ένα εισιτήριο για να την παρακολουθήσετε ως θεατής. Τα γραφεία ταξιδίων ίσως μπορέσουν να σας διευκολύνουν σε τέτοιες καρναβαλικές απαιτήσεις.
Καλύτερη εποχή: Φεβρουάριος
Κόστος: υψηλό
Βίζα: όχι
Εγκληματικότητα: υψηλή
Καταστροφή του περιβάλλοντος: μεγάλη
ΠΟΥΕΡΤΟ ΡΙΚΟ
Και αμερικανικό και όχι, και ινδιάνικο (από τους αυτόχθονες) και ισπανικό (από τους κονκισταδόρες) και αφρικανικό (από τους σκλάβους), αλλά πάνω απ' όλα το Πουέρτο Ρίκο βρίσκεται στην Καραϊβική. Αυτό σημαίνει ότι ο λαός του έχει μέσα του τη μουσική και τον ρυθμό, αδράχνοντας όποια ευκαιρία τού παρουσιάζεται για να χορέψει και προτιμώντας εμφανώς το χαμόγελο από το άγχος. Το μόνο πρόβλημα, που το μοιράζονται όλα τα νησιά της περιοχής, είναι ότι η κυριαρχία της κουλτούρας των γειτονικών ΗΠΑ μεταφράζεται σε τσιμεντένια μεγαθήρια - ξενοδοχεία τα οποία φιλοξενούν τους αμερικανούς τουρίστες που δραπετεύουν από τη χώρα τους για "μακρό Σαββατοκύριακο" στην Καραϊβική.
Να το επισκεφθείτε, πρώτον, γιατί εντός ολίγων λεπτών σάς πηγαίνει από το αποικιοκρατικό και ράθυμο παλαιό Σαν Χουάν (την πρωτεύουσα) στις "άγριες
ΗΠΑ" της νέας πόλης όπου η εγκληματικότητα προστάζει τα κάγκελα των μπαλκονιών να υψώνονται ως το ταβάνι τους αλλά και στα μικρά χωριά όπου η ζωή οργανώνεται ακόμη γύρω από την παραδοσιακή ισπανική πλατεία. Δεύτερον, γιατί συνδυάζει πόλεις 300 ετών και χιλιόχρονα δέντρα με δυτικού τύπου ανάπτυξη, το Τίμπες, το αρχαιότερο ινδιάνικο νεκροταφείο που έχει βρεθεί στις Αντίλλες, και τις φυτείες ζαχαροκάλαμου με άριστα εξοπλισμένα εμπορικά κέντρα. Τρίτον, για να δοκιμάσετε τη νοστιμότατη "κρεολή" κουζίνα του και να διασκεδάσετε στο καρναβάλι του, ένα από τα καλύτερα της Καραϊβικής, με την παρέλαση από άρματα υπό τους ήχους των μαράκας.
Οι πλαζ αφθονούν, πιο πολυσύχναστες κοντά στις μεγάλες πόλεις, πιο ήσυχες μακριά τους, με νερά πιο ταραγμένα στον Βορρά που βρέχεται από τον Ατλαντικό και πιο ήρεμα στον Νότο που βρέχεται από την Καραϊβική. Στον Βορρά ξεχωρίζει η παραλία Λουγκίγιο, ενάμισι χιλιόμετρο άμμου με πανύψηλα φοινικόδεντρα. Επίσης και οι παραλίες του ακατοίκητου, όχι όμως και ερημικού, κοντινού νησιού Ικάκος. Στον Νότο, ο κόλπος Μποκερόν προσφέρει όλο το σετ άμμος, φοίνικες, κοράλλια συν μια λίμνη - καταφύγιο για πάπιες και άλλα πουλιά καθώς και μια κοιμισμένη πολίχνη με μικρά εστιατόρια όπου σερβίρονται ολόφρεσκα θαλασσινά. Η πνιγμένη στα δέντρα μάνγκο πόλη του Ρινκόν, στα βορειοδυτικά του νησιού, στα σύνορα Ατλαντικού και Καραϊβικής, προσελκύει τόσο όσους επιδίδονται στο σερφ στις παραλίες που βρέχονται από τον πρώτο όσο και απλούς λουομένους σε εκείνες που βρέχονται από τη δεύτερη. Ακόμη και οι φάλαινες επισκέπτονται το Ρινκόν τον χειμώνα, εκτοξεύοντας νερό καθώς κολυμπούν στην πλευρά της Καραϊβικής.
Να κάνετε οπωσδήποτε μια ημερήσια εκδρομή στο Ελ Γιούνκε, το Εθνικό Πάρκο της Καραϊβικής που διαφημίζεται ως "η μόνη ζούγκλα των ΗΠΑ". Τα 240 είδη δέντρων θα σας κόψουν την ανάσα, κυρίως αυτά με τα πολύχρωμα λουλούδια, καθώς και οι άγριες ορχιδέες. Ανάμεσά τους πηδούν και κοάζουν εκατομμύρια βατράχια κοκί, το εθνικό ζώο του Πουέρτο Ρίκο που οφείλει το όνομά του στην προφανή ονοματοποιία: το κόασμά του γίνεται σε δύο τόνους, πρώτα ένα "κο" και μετά ένα "κι".
Στα μισά της διαδρομής μεταξύ Πουέρτο Ρίκο και Σεντ Τόμας, το σχεδόν άγνωστο νησάκι Κουλέμπρα έχει καταπληκτικές παραλίες με άσπρη άμμο με κορυφαία τη Φλαμένκο , διάφανα νερά και εντυπωσιακούς κοραλλιογενείς σχηματισμούς.
Καλύτερη εποχή: Φεβρουάριος
Κόστος: υψηλό
Βίζα: ναι (από την πρεσβεία των ΗΠΑ)
Εγκληματικότητα: αρκετή
Καταστροφή του περιβάλλοντος: αρκετή
(πηγή: ΒΗΜΑ)
Όλυμπος
O Όλυμπος δεν είναι ένα συνηθισμένο βουνό, εάν περπατήσεις μια φορά στις πλαγιές του, σίγουρα θα ξαναγυρίσεις. Δεν είναι μόνο η ανθρώπινη ματαιοδοξία για την κατάκτηση της κορυφής, είναι πολλά παραπάνω τα οποία δεν περιγράφονται με λέξεις. Για να τα καταλάβεις, πρέπει να βρεθείς εκεί πάνω. Είναι το δεύτερο ψηλότερο βουνό των Βαλκανίων, μα το πιο γνωστό για την ιστορία και την ομορφιά του. Κάθε χρόνο άνθρωποι από όλο τον κόσμο κατασκηνώνουν στην αγκαλιά του αναζητώντας τα δικά τους όρια. Το 1938 ανακηρύχθηκε εθνικός δρυμός και χαρακτηρίστηκε από την »Unesco» σαν ένα από τα σπουδαιότερα οικοσυστήματα στον κόσμο.
Η ψηλότερη κορυφή του είναι 2917 μ. και ονομάζεται Μύτικας. Σήμερα αποτελεί πόλο έλξης όχι μόνο για τους ορειβάτες, αλλά για όλους όσους θέλουν να γνωρίσουν ένα κομμάτι του βουνού κάνοντας μια βόλτα στα γύρω χωριά. Για να ανέβει κανείς επάνω μπορεί να διαλέξει ανάμεσα σε πολλές διαδρομές, ανάλογα πάντα με τη φυσική κατάσταση και εμπειρία που έχει. Εμείς προτείνουμε να διασχίσετε το μονοπάτι που ξεκινάει από τα «πριόνια» στα 1100 μ. υψόμετρο, το οποίο μετά από δύο ώρες πεζοπορίας βγάζει στο καταφύγιο «Σπήλιος Αγαπητός» στα 2100 μ. Το συγκεκριμένο μονοπάτι είναι καλά σημαδεμένο και περπατείται από πολύ κόσμο. Από εκεί τα πράγματα δυσκολεύουν αρκετά, μια που το χιόνι έχει καλύψει τις γύρω κορφές και η πεζοπορία γίνεται μόνο με ειδικό εξοπλισμό. Για να βρεθείτε στη θέση «πριόνια» οδηγήστε μέχρι το χωριό Λιτόχωρο και ακολουθείστε την ταμπέλα για Όλυμπο. Θα περάσετε μέσα από ένα εκπληκτικό δάσος οξιάς και -ελάτου- και μετά από μισή ώρα περίπου θα φτάσετε στην αφετηρία. Να έχετε μαζί σας ορειβατικό χάρτη, νερό και φαγητό πλούσιο σε υδατάνθρακες. Επίσης χρειάζεστε ζεστά ρούχα και το σημαντικότερο, παρέα. Κάθε χρόνο στο βουνό γίνονται πολλά ορειβατικά ατυχήματα, ακόμα και με καλό καιρό, μια στιγμή απροσεξίας μπορεί να δημιουργήσει πρόβλημα. Τα καταφύγια που βρίσκονται κοντά στην κορφή είναι κλειστά αλλά, εάν φτάσετε στο οροπέδιο των Μουσών και χρειαστεί να διανυκτερεύσετε, πηγαίνετε στο μεγάλο κτίριο που ανήκει στον ΕΟΣ Θεσσαλονίκης. Υπάρχει μια αίθουσα ανοιχτή, όπου θα βρείτε κουβέρτες για το κρύο, οτιδήποτε άλλο, όπως φαγητό, δεν υπάρχει στο καταφύγιο.
Σε περίπτωση που στο βουνό επικρατεί κακοκαιρία και η κορυφή δεν προσεγγίζεται, αξίζει να διασχίσετε το φαράγγι του Ενιπέα, το οποίο ξεκινάει από το Λιτόχωρο, και μετά από τέσσερις περίπου ώρες πορείας σε βγάζει στη θέση «πριόνια». Υπολογίστε ότι φτάνοντας εκεί κάποιος πρέπει να σας φέρει πίσω, αλλιώς θα περπατήσετε άλλο τόσο στο γυρισμό. Η διαδρομή περνάει δίπλα από το ποτάμι και λίγο πριν το τέλος συναντάει τη μονή του Αγίου Διονυσίου. Για την ιστορία, η κορφή του βουνού «κατακτήθηκε» για πρώτη φορά στις 2 Αυγούστου του 1913 από το Χρήστο Κάκαλο και από δύο Ελβετούς, τον Φρεντερίκ Μπουασονά και Ντανιέλ Μποντ-Μποβύ, ενώ οι πρώτες γυναίκες ανέβηκαν το 1927. Δυστυχώς το βουνό κατέχει και το θλιβερό ρεκόρ δυστυχημάτων με το τελευταίο καλοκαίρι να μην αποτελεί εξαίρεση. Η υπερβολική αυτοπεποίθηση κάποιες φορές οδηγεί σε τραγικά λάθη, γι’ αυτό οι αναβάσεις πρέπει να γίνονται με σεβασμό στη φύση χωρίς πολλές υπερβάσεις.
Τα γνωστότερα χωριά του Ολύμπου
Γύρω από τον Όλυμπο υπάρχουν πολλά χωριά με ιστορικό και πεζοπορικό ενδιαφέρον. Το πιο γνωστό είναι το Λιτόχωρο με το πασίγνωστο φαράγγι του Ενιπέα. Έχει 8000 κατοίκους, με πλούσια πνευματική δραστηριότητα. Στο πάρκο «Κατούνια», στο κέντρο του χωριού, εκτός από το Ναυτικό Μουσείο στεγάζεται και το πνευματικό κέντρο. Τα καλοκαίρια στο χώρο του φιλοξενούνται εκθέσεις ζωγραφικής και άλλες εκδηλώσεις. Το χειμώνα αποτελεί στέγη για τις χορωδίες του δήμου, για μεγάλους και μικρούς τραγουδοποιούς, ενώ τα βράδια έρχεται η σειρά των πιτσιρικάδων να μάθουν χορό και να τραγουδήσουν υπό το βλέμμα των γoνιών τους.
Τα τελευταία χρόνια οι νεότεροι κάτοικοι του τόπου δεν έδωσαν ιδιαίτερη αξία στην αρχιτεκτονική παράδοση και τα νεόδμητα σπίτια δε γοητεύουν την περιοχή. Για να δείτε κάποια παλιά αρχοντικά, περπατήστε πάνω από την πλατεία Ελευθερίας στην εκκλησία του Αγίου Νικολάου. Υπάρχουν αρκετά καλοσυντηρημένα κτίρια με εμφανή την παλιά αρχιτεκτονική ταυτότητα του τόπου. Γύρω από την πλατεία είναι η αγορά του χωριού και ακριβώς από κάτω κάθε Δευτέρα γίνεται τo παζάρι με φόντο τις χιονισμένες πλαγιές του βουνού. Στο Λιτόχωρο θα δείτε πολλούς κατοίκους να τριγυρνάνε στους δρόμους και τίποτα δε θυμίζει τα χωριά «φάντασμα» που συναντάμε σε άλλες περιοχές. Εδώ όλοι βγαίνουν και διασκεδάζουν με αποκορύφωμα τα Σαββατοκύριακα. Κάντε μια βόλτα μέχρι την εκκλησία του Αγίου Δημητρίου και δείτε το δημοτικό σχολείο που βρίσκεται ακριβώς από κάτω. Ένα πανέμορφο κτίριο, που θα το ζήλευε και το πιο οργανωμένο ιδιωτικό σχολείο.
Το χωριό έχει το δικό του ορειβατικό σύλλογο, ομάδα διάσωσης και πολλούς δραστήριους δημότες, οι οποίοι εδώ και τέσσερα χρόνια διοργανώνουν έναν από τους σκληρότερους αγώνες αντοχής του κόσμου. Το «Olympic Marathon», μια διαδρομή 44 σκληρών χιλιομέτρων, η οποία οδηγεί κοντά στην κορυφή, σε υψόμετρο 2780 μ., και καταλήγει στο Λιτόχωρο μέσα από το φαράγγι του Ενιπέα. Κάθε χρόνο ο αριθμός συμμετοχών αυξάνεται, φέτος το όριο συμμετοχών είναι 400 αθλητές. Εάν νομίζετε ότι αντέχετε την πρόκληση, έχετε αρκετό χρόνο μέχρι τον Ιούνιο για να ετοιμαστείτε.
Εάν επιθυμείτε να κάνετε ιππασία, απευθυνθείτε στον ιππικό όμιλο που βρίσκεται απέναντι από το Ναυτικό Μουσείο. Αλλιώς κάντε μια βόλτα ως το καταφύγιο στα «πριόνια», που λειτουργεί σαν ταβέρνα, μιλήστε με τον ιδιοκτήτη του, ο οποίος είναι μέλος στον ιππικό όμιλο και θα σας πει τι μπορείτε να κάνετε.
Από το Λιτόχωρο μπορείτε να πραγματοποιήσετε πολλές μονοήμερες εκδρομές. Εμείς επιλέξαμε να εξερευνήσουμε τη νότια πλευρά του βουνού, στα χωριά Καρυά και Ραψάνη. Ακολουθώντας την εθνική οδό προς Αθήνα, στρίψτε δεξιά για Λεπτοκαρυά, από εκεί σε σαράντα περίπου λεπτά θα φτάσετε στην Καρυά. Η διαδρομή είναι πολύ όμορφη, στη μεγαλύτερη διάρκεια έχουμε συντροφιά τη θάλασσα μέχρι το οροπέδιο που βρίσκεται το χωριό, όπου το σκηνικό αλλάζει. Από αυτό το σημείο πέρασαν τα στρατεύματα του Ξέρξη, ενώ παλαιότερα ήταν λίμνη. Οι περισσότεροι κάτοικοι της Καρυάς είναι ηλικιωμένοι.
Στο χωριό λειτουργεί δημοτικό και γυμνάσιο, με το πρώτο να αριθμεί 25 παιδάκια και το δεύτερο έξι. Τα παιδιά του λυκείου πηγαίνουν στο διπλανό χωριό, την Καλλιθέα, για να παρακολουθήσουν μαθήματα. Μέσα στο χωριό θα δείτε τις εκκλησίες του Αγίου Νεκταρίου, της Αγίας Παρασκευής και του Αγίου Νικολάου, ενώ λίγο πιο έξω αξίζει να επισκεφθείτε τη μονή Κανάλων του 11ου αιώνα στην οποία φιλοξενούνται σημαντικές τοιχογραφίες.
Απέναντι από την κεντρική πλατεία του χωριού εκθέτονται έργα λαϊκής τέχνης. Δείτε τον παλιό αργαλειό και εργαλεία που χρησιμοποιούσαν οι αγρότες πριν τη βιομηχανική επανάσταση.
Φεύγοντας από Καρυά ακολουθείστε το δρόμο προς Καλλιπεύκη. Αφού φτάσετε, βγείτε από το χωριό και στο αριστερό σας χέρι θα συναντήσετε ένα χωματόδρομο, ο οποίος μετά από τριάντα λεπτά βγάζει στην Κρανέα, ένα χωριό δίπλα στη Ραψάνη. Ο δρόμος είναι καλής βατότητας ακόμα και για ΙΧ αυτοκίνητο, εκτός από τα τελευταία διακόσια μέτρα που θέλουν λίγο παραπάνω προσοχή.
Η Ραψάνη είναι γνωστή για το γευστικό κρασί που παράγει και τα νόστιμα γλυκά κουταλιού. Περιτριγυρισμένη από συκιές, καρυδιές και αμυγδαλιές, στέκεται περήφανη αγναντεύοντας το όρος Όσσα (Κίσσαβος). Η τοποθεσία, όπου είναι χτισμένο το χωριό, δίνει την αίσθηση μιας μεγάλης βεράντας με όμορφη θέα.
Επισκεφθείτε το ξωκλήσι των Αγίων Θεοδώρων και τον ιερό ναό του Ιωάννου του Προδρόμου, που βρίσκεται στο ανατολικό τμήμα του χωριού. Είναι το αρχαιότερο θρησκευτικό κτίσμα. Στα στενά δρομάκια πάνω από την πλατεία του χωριού, θα βρείτε μαγαζιά με αναμνηστικά και ντόπια προϊόντα. Αυτή την εποχή τα αμπέλια της περιοχής είναι «σκελετωμένα», μια που τα φύλλα έχουν πέσει. Παρόλα αυτά κάνετε μια βόλτα να γνωρίσετε τη γύρω φύση. Εκεί άλλωστε βρίσκεται και το γνωστό κτήμα Τσάνταλη.
Όλα αυτά όμως είναι μόνο η αρχή. Το departure blvd σας δίνει απλά την αφορμή. Γιατί ο Όλυμπος έχει διαφορετικό πρόσωπο για κάθε επισκέπτη.
(πηγή: www.fe-mail.gr, 21/4/2007)
Αλσατία και οίνος
Η Αλσατία είναι μια από τις πλουσιότερες περιφέρειες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και φυσικά της Γαλλίας. Η οικονομική της μηχανή έχει το κέντρο της στο Στρασβούργο, όπου είναι η διοικητική και οικονομική της πρωτεύουσα.
Η Αλσατία ήταν μέρος του γερμανικού κράτους από τον 9ον αιώνα και προσαρτήθηκε στη Γαλλία τον 17ον αιώνα. Γι' αυτόν ακριβώς το λόγο οι γαλλικές και γερμανικές επιρροές είναι εμφανείς στην αρχιτεκτονική, στην τέχνη, στα τοπικά ήθη και έθιμα, στην κουζίνα αλλά και στο κρασί.
Έχοντας στα δυτικά της τα βουνά των Βοσγίων (Vosges), και ανατολικά τον ποταμό Ρήνο, μπορούμε να πούμε ότι είναι απομονωμένη από την υπόλοιπη Γαλλία. Η Αλσατία είναι σαν μια στενή λωρίδα τριών χιλιομέτρων που εκτείνεται στους ανατολικούς πρόποδες των Βοσγίων. Χάρη στις κορυφές των Βοσγίων, η περιοχή προστατεύεται από βροχές και ανέμους που προέρχονται από δυτικά, με αποτέλεσμα να έχει από τις πιο χαμηλές για τη Γαλλία βροχοπτώσεις και παράλληλα να διαθέτει εξαιρετικά υψηλή ηλιοφάνεια.
Οι συνθήκες αυτές ευνοούν ιδιαίτερα την καλλιέργεια αμπελιών για την παραγωγή λευκού κρασιού.
Η αμπελουργική ζώνη της Αλσατίας καταλαμβάνει μια έκταση περίπου 12.000 στρεμμάτων στους πρόποδες της οροσειράς των Βοσγίων και στην κοιλάδα του Ρήνου. Παράγονται κυρίως λευκά κρασιά, ο χαρακτήρας των οποίων διακρίνεται για την καθαρότητα και κυρίως τον πλούτο και την ένταση των αρωμάτων του, ανάλογα βέβαια και με την ποικιλία. Πάρα πολλά από τα κρασιά της Αλσατίας, αν και λευκά, έχουν μεγάλο δυναμικό παλαίωσης.
Οι ποικιλίες σταφυλιών που καλλιεργούνται είναι: Riesling, Gewurztraminer, Pinot Blanc, Sylvaner, Tokay-Pinot Gris, Muscat, Chasselas και Pinot Noir. Η Αλσατία είναι ίσως η μόνη οινοπαραγωγός ζώνη της Γαλλίας που τα κρασιά της αναγνωρίζονται κυρίως από την ποικιλία του σταφυλιού και όχι από την Ονομασία Προελεύσεώς τους, η οποία στις περισσότερες περιπτώσεις είναι A.O.C. Alsace ή σπανιότερα A.O.C. Alsace Grand Cru. Η ποικιλία αναγράφεται στην ετικέτα της παραδοσιακής πράσινης και ψηλόλιγνης (flute) και εύκολα αναγνωρίσιμης φιάλης.
Τρεις κατηγορίες A.O.C. Alsace
ΣΕ ΑΥΤΑ τα κρασιά συνήθως αναγράφεται η ποικιλία ή οι όροι «Edelzwicker» ή «Gentil» όταν πρόκειται για κρασί με διάφορες ποικιλίες.
A.O.C. Alsace Grand Cru
Στην Αλσατία υπάρχουν 51 αμπελώνες με τον τίτλο Grand Cru. Ένα κρασί για να μπορέσει να φέρει αυτόν τον τίτλο πρέπει τα σταφύλια να προέρχονται από τους συγκεκριμένους Grand Cru αμπελώνες. Οι ποικιλίες που μπορούν να χρησιμοποιηθούν είναι: Riesling, Gewurztraminer, Pinot Gris και Muscat. Η ποικιλία αλλά και η χρονιά εσοδείας πρέπει να αναγράφονται στην ετικέτα. Εδώ να αναφέρουμε ότι ένα Grand Cru κρασί, το οποίο είναι από Riesling ή Muscat, πρέπει να έχει το ελάχιστο 10% αλκοολικό βαθμό και 12% όταν είναι από Pinot Gris ή Gewurztraminer.
A.O.C. Cremant d'Alsace
Είναι η κατηγορία για τα αφρώδη κρασιά της περιοχής τα οποία παράγονται με την παραδοσιακή μέθοδο της σαμπάνιας. Κυρίως γίνονται από την ποικιλία Pinot Blanc, ως επίσης και από Pinot Gris, Pinot Noir, Riesling και Chardonnay. Παράγονται επίσης και Cremant Rose, σπάνια φυσικά, τα οποία προέρχονται αποκλειστικά από την ποικιλία Pinot Noir.
Βασικές ποικιλίες σταφυλιών
Riesling
Παραδοσιακή ποικιλία της κοιλάδας του Ρήνου, όπου και βρίσκει την πληρέστερη έκφρασή της. Θεωρείται ο βασιλιάς των κρασιών της Αλσατίας και μπορεί υπό ορισμένες προϋποθέσεις να φθάσει σε εξαιρετικά ψηλά επίπεδα τελειότητας. Η ποικιλία έχει εξαιρετικές δυνατότητες παλαίωσης, παρά το λευκό της χρώμα.
Gewurztraminer
Δίνει κρασιά με εντυπωσιακά αρωματικά χαρακτηριστικά, που θυμίζουν τριαντάφυλλα, εξωτικά φρούτα και μπαχαρικά, με πάχος και πληρότητα στο στόμα.
Tokay Pinot Gris
Αρωματικός πλούτος και γευστική πολυπλοκότητα είναι τα χαρακτηριστικά των κρασιών με αυτήν την ποικιλία.
Pinot Blanc
Προσφέρει κρασιά δροσιστικά, που δεν τους λείπει η δομή. Θεωρείται ως άριστη πρώτη ύλη για την παραγωγή αφρωδών οίνων ποιότητας.
Sylvaner
Προσφέρει κρασιά ζωηρά, φρέσκα και συχνά σπινθηροβόλα στη νεότητά τους. Διακριτικά αρώματα και ζωντάνια τα καθιστούν ιδανικά προδόρπια κρασιά.
Muscat
Δίνει ξηρά κρασιά, με εκρηκτικά αρώματα μοσχάτου σταφυλιού.
Chasselas
Η ποικιλία αυτή τείνει να εξαφανισθεί. Χρησιμοποιείται μόνο στην παραγωγή των κρασιών Edelzwicker.
Pinot Noir
Προερχόμενη από τη Βουργουνδία. Είναι η μοναδική κόκκινη ποικιλία, η οποία, καθώς δεν βρίσκει τις ιδανικότερες για την ωρίμανσή της συνθήκες, μετατρέπεται κυρίως σε ροζέ και σπανιότερα σε κόκκινα κρασιά.
(www.simerini.com.cy, 15/4/07)
Στην αγκαλιά της Μεσογείου
Η Μεσόγειος είναι μοναδική, μαγευτική και κρύβει εκπλήξεις: νησιά και γραφικές παράκτιες, ιστορικές τοποθεσίες. Διαλέξτε!
Μάλτα
Το νησί των Ιπποτών και των Κάστρων ριγμένο καταμεσής της Μεσογείου. Θα ευχαριστηθείτε μουσεία και αξιοθέατα. Θα περιηγηθείτε σε πόλεις που θα σας κάνουν να νομίζετε πως ζείτε σε άλλες εποχές... Αντίθετα, η σύγχρονη ζωή του νησιού, η ζωντάνια, η φιλοξενία των κατοίκων και η νυχτερινή διασκέδαση θα ομορφύνουν τις διακοπές σας. Κάντε βόλτες με τις χρωματιστές βάρκες και υπέροχο μπάνιο στο νησάκι Γκόζο.
Κόστα Αμαλφιτάνα
Απλώνεται ανάμεσα στη Νάπολη και το Σαλέρνο. Πάνω στις απόκρημνες ακτές «κρέμονται» μικρά χωριά πνιγμένα στο πράσινο και στα λουλούδια! Θα πρέπει να σταματήσετε στο Αμάλφι, στο Ραβέλο, στο Ποζιτάνο. Να επισκεφθείτε το ρομαντικό Σορέντο και από εκεί να περάσετε στο πανέμορφο Κάπρι με τις υπέροχες βίλες και τις σπηλιές.
Αίγυπτος
Γνωρίστε τη γοητευτική και ιστορική Αλεξάνδρεια που προσφέρεται και για μεσογειακές διακοπές. Περπατήστε στην παραλία της και ανακαλύψτε τις όμορφες πλατείες, τα γραφικά καφενεία και βεβαίως επισκεφθείτε το σπίτι του Καβάφη. Από την Αλεξάνδρεια εύκολα θα κάνετε και μια βόλτα στο Κάιρο και στις μεγαλειώδεις Πυραμίδες.
Νίκαια
Μια μικρή πόλη, με την παλιά της γειτονιά, το κάστρο της και τις πεντακάθαρες παραλίες της. Πολύ κοντά θα πάτε, από τη μια μεριά, στις Κάνες και στο Σεν Τροπέ, γνωρίζοντας έτσι σχεδόν όλη την Κυανή Ακτή, και από την άλλη πλευρά (προς την Ιταλία), στη γραφική Μαντόν και στο διάσημο Μόντε Κάρλο. Θα δείτε τις ιστορικές βίλες των Άγγλων (Κάνες), το Ωκεανογραφικό Μουσείο του Κουστό, το Καζίνο και το κατάστημα της Στεφανί του Μονακό.
Ισπανία
Από τη Βαρκελώνη, στο βορρά, στη Βαλένθια, πιο κάτω, στη Γρανάδα και μέχρι τη Σεβίλη, όλη η λεγόμενη Κόστα ντελ σολ ήταν πάντα ένας must προορισμός για τους Ευρωπαίους. Ακόμα υπάρχουν τα πανέμορφα νησιά Μαγιόρκα, Μενόρκα και Ίμπιζα -με τα άσπρα σπίτια και τους πολύχρωμους κήπους- που θυμίζουν κάτι ανάμεσα σε Κυκλάδες και Ανδαλουσία! Παντού οι τορτίγιες, η παέγια και τα φλαμένκο θα δώσουν μια άλλη «γεύση» στις διακοπές σας.
Σικελία
Μεσσήνη, Παλέρμο, Κατάνη, Συρακούσες, Ταορμίνα σίγουρα κάτι θα σας λένε... Αρχαίοι ναοί και θέατρα δίπλα σε μεσαιωνικά μοναστήρια. Θα γνωρίσετε γραφικά χωριά και ανθρώπους που θα σας μιλήσουν και θα σας τραγουδήσουν ελληνικά! Θα γευθείτε υπέροχες και πρωτότυπες ιταλικές σπεσιαλιτέ. Θα μυηθείτε στον αυστηρό και κλειστό τρόπο ζωής των Σικελών, στοιχείο που θα σας θυμίσει κάτι από Μάνη.
Τυνησία
Από τη μια, τοπία μεσογειακά, με θαυμάσιες θάλασσες, παραλίες και γραφικά κάτασπρα χωριουδάκια, και από την άλλη έρημος, οάσεις και αφρικανική ατμόσφαιρα. Οι διακοπές σας στην Τυνησία θα είναι κοσμοπολίτικες αλλά και φτηνές. Θα μείνετε σε υπέροχα ξενοδοχεία, θα φάτε κουσκούς και άλλες ανατολίτικες καυτερές σπεσιαλιτέ, θα ψωνίσετε στα παζάρια ρούχα, μπαχαρικά και μπρούντζινα αντικείμενα, θα απολαύσετε μπάνια στις παραλίες της και νυχτερινή διασκέδαση με χορούς της κοιλιάς.
Φαγητό: Σε όλες τις περιοχές που σας προτείνουμε θα απολαύσετε κυρίως φρέσκα ψάρια και θαλασσινά σε διάφορες τοπικές σπεσιαλιτέ.
Αγορές: Τα φτηνότερα ψώνια θα κάνετε στα παζάρια της Αιγύπτου και της Τυνησίας. Στη Μάλτα αγοράστε πλεκτά. Στην Ισπανία τοπικά σουβενίρ. Στη Νίκαια θα βρείτε πολύ σικ μπουτίκ. Από την Κόστα Αμαλφιτάνα αγοράστε θαυμάσια κεραμικά.
(πηγή: www.7merestv.gr, 13/4/2007)
Παραδοσιακό ελληνικό Πάσχα
Μερικές προτάσεις για παραδοσιακό ελληνικό Πάσχα σε μέρη με ξεχωριστή γραφικότητα και ανοιξιάτικη πανδαισία.
Ναύπακτος
Το βράδυ της Μεγάλης Παρασκευής στη Ναύπακτο γίνεται η περιφορά των επιταφίων των δύο μεγαλύτερων εκκλησιών (Αγίου Δημητρίου και Αγίας Παρασκευής), οι οποίοι συναντιούνται στο λιμάνι. Ο κόσμος που ακολουθεί μετατρέπεται σε μια πολυάνθρωπη χορωδία. Στο λιμάνι έχουν ήδη τοποθετηθεί δάδες στις τάπιες των τειχών του κάστρου, ενώ στο μέσο του λιμανιού οι δάδες σχηματίζουν ένα μεγάλο σταυρό. Ακολουθεί η φαντασμαγορική αναπαράσταση της πυρπόλησης ενός πλοίου. Ένα παλιό έθιμο που συνδυάζει τη θρησκευτική κατάνυξη με τον ηρωισμό του μπουρλοτιέρη Ανεμογιάννη να πυρπολήσει, στον ίδιο χώρο, την τουρκική ναυαρχίδα.
Κάρπαθος
Στο χωριό Όλυμπος οι προετοιμασίες ξεκινούν από τη Μεγάλη Τετάρτη. Οι γυναίκες ζυμώνουν ψωμί, φτιάχνουν κουλούρια και ασβεστώνουν τα σπίτια. Τη Μεγάλη Παρασκευή αρχίζουν τα μοιρολόγια για τους νεκρούς τους και για τον Χριστό. Το απόγευμα στολίζουν τον επιτάφιο στο προαύλιο της εκκλησίας, τον οποίο γυρίζουν το βράδυ σε όλο το χωριό. Το Μεγάλο Σάββατο, μετά την πρώτη Ανάσταση, συνηθίζουν να πηγαίνουν μ' έναν πέλεκυ και να χτυπούν τις καρυδιές που δεν κάνουν καρπούς, «φοβερίζοντάς» τες! Την Τρίτη μετά το Πάσχα γίνεται λιτανεία των εικόνων. Οι ντόπιοι τότε βάζουν στοιχήματα για το «θρόνιασμα», δηλαδή για το ποιος θα κουβαλάει τις εικόνες και ποιος θα τις βάλει πίσω στην εκκλησία.
Λεωνίδιο
Θα απολαύσετε την πιο πρωτότυπη και φαντασμαγορική Ανάσταση! Οι ενορίες της πόλης ετοιμάζουν εβδομάδες πριν τα αερόστατα. Πρόκειται για φανάρια φτιαγμένα από χαρτί και καλάμι που το ύψος τους φτάνει τα 2 μέτρα. Το χαρτί τους σε κάθε πλευρά είναι και άλλο χρώμα. Πυροδοτούνται από πανί που είναι βρεγμένο με λάδι και πετρέλαιο. Όταν ακουστεί το «Χριστός Ανέστη», ο ουρανός του Λεωνιδίου γεμίζει με μεγάλα και μικρά πολύχρωμα αερόστατα που ανεβαίνουν «φιλοδοξώντας» να γίνουν καινούργια... αστέρια.
Aγιος Γεώργιος Μανδήλας, Καστράκι
Το Καστράκι βρίσκεται στα «πόδια» των Μετεώρων. Κάθε χρόνο τη Δευτέρα του Πάσχα αναβιώνει ένα έθιμο που έχει τις ρίζες του στην εποχή της Τουρκοκρατίας. Επάνω στο βράχο είναι λαξευμένο το μικρό εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου. Ανήμερα της γιορτής του αγίου οι ντόπιοι σκαρφαλώνουν στα βράχια με σχοινί και χωρίς άλλο εξοπλισμό. Ύστερα κατεβάζουν τα μαντίλια που είχαν δέσει τον προηγούμενο χρόνο -για υγεία και τύχη- και δένουν τα καινούργια.
Πληροφορίες
Μετάβαση: Ναύπακτος: 222 χλμ. ΚΤΕΛ τηλ.: 210-5129293. Καστράκι: Για Τρίκαλα, ΚΤΕΛ τηλ.: 210-8317109, και Καστράκι (24 χλμ. από Τρίκαλα), ΚΤΕΛ Τρικάλων τηλ.: 24310-73130. Κάρπαθος: αεροπορικώς, τηλ.: 210-9666666. Με πλοίο, τηλ.: 210-4121172. Λεωνίδιο: 210 χλμ., ΚΤΕΛ τηλ.: 210-5132834.
Χρήσιμα τηλέφωνα: Ναύπακτος: Δήμος: 26340-24150, Αστυνομία:
26340-27258. Καστράκι (Καλαμπάκα): Δήμος: 24320-22346, Αστυνομία: 24320-76100. Κάρπαθος: Δήμος: 22450-22427, Αστυνομία: 22450-22222. Λεωνίδιο: Δήμος: 27570-23314, Αστυνομία: 27570-22860.
Φαγητό: Παντού θα βρείτε καλό φαγητό. Δοκιμάστε τις σπεσιαλιτέ του κάθε τόπου και κυρίως τα παραδοσιακά πιάτα των ημερών.
Διασκέδαση: Μπαράκια θα βρείτε πολύ καλά στη Ναύπακτο. Στα άλλα μέρη... νηστεία, προσευχή και κανένα ταβλάκι στα καφενεία.
(πηγή: www.7merestv.gr, 6/4/2007)
Mιλάνο
Το Μιλάνο δεν έχει ούτε την κλασική ομορφιά της Φλωρεντίας ούτε τη ρομαντική ατμόσφαιρα της Βενετίας ούτε τα επιβλητικά μνημεία της Ρώμης ούτε την αρχαϊκή αυθεντικότητα του ιταλικού Νότου. Στο μυαλό μας έχει ταυτιστεί κυρίως με επιχειρηματικές δραστηριότητες, με ταξίδια-αστραπή για διεθνή forum και φυσικά με τα συναρπαστικά ντεφιλέ που πραγματοποιούνται δυο φορές το χρόνο, συγκεντρώνοντας το ενδιαφέρον του κόσμου της μόδας - και όχι μόνο.
Γνωριμία με την πόλη
Η «πρωτεύουσα» της Βόρειας Ιταλίας έχει τη δική της ξεχωριστή ομορφιά, που απλώνεται από τη διάσημη Σκάλα του Μιλάνου μέχρι την πλατεία του Ντουόμο με τον επιβλητικό καθεδρικό ναό και την οδό Μοντεναπολεόνε με τους πολυτελείς οίκους μόδας. Η πόλη διαθέτει μια μοναδική ζωντάνια που συνδυάζει ιστορία, πολιτιστική παράδοση και σύγχρονη αισθητική και σε κερδίζει με την πρώτη ματιά.
Η καρδιά της πόλης είναι το Ντουόμο. Θα βρεθείτε μπροστά σε μια τεράστια πλατεία, στο κέντρο της οποίας δεσπόζει ο επιβλητικός καθεδρικός ναός (1386) με το λευκό μάρμαρο, η μεγαλύτερη γοτθική εκκλησία της Ιταλίας. Επισκεφτείτε την κατά τη διάρκεια μιας λειτουργίας: ο ήχος του εκκλησιαστικού οργάνου μέσα στην απόλυτη ησυχία, τα άπειρα κεριά που αχνοφέγγουν και ο εντυπωσιακός της διάκοσμος θα σας συναρπάσουν. Η πλατεία του Ντουόμο, επίσης, είναι το σημείο συνάντησης των Μιλανέζων, εκεί όπου κανονίζουν τα ραντεβού για τα ψώνια και τη διασκέδασή τους.
Απέναντι βρίσκεται το Παλάτσο Ρεάλε, όπου θα δείτε σημαντικά έργα κλασικής και σύγχρονης τέχνης. Διασχίστε τις στοές της Γκαλέρια Βιτόριο Εμανουέλε ΙΙ με τους εκδοτικούς οίκους, τα καταστήματα, τις τρατορίες και τα εμπορικά κέντρα. Επισκεφτείτε την εκκλησία του Σαν Σατίρο και τη ρωμαϊκού τύπου εκκλησία του Σαν Σεπόλκρο, όπου εδρεύει η αίθουσα τέχνης Πινακοτέκα Αμπροτζιάνα με έργα του Λεονάρντο ντα Βίντσι, Λομβαρδών και Ενετών ζωγράφων.
Σε πολύ κοντινή απόσταση θα βρεθείτε στη Σκάλα του Μιλάνου, ένα από τα πιο σημαντικά λυρικά θέατρα του κόσμου, που έχει σφραγιστεί από τις εντυπωσιακές ερμηνείες των καλλίφωνων όλου του κόσμου και συνεχίζει να φιλοξενεί παραστάσεις υψηλής κλάσης. Στον πρώτο όροφο του οικήματος στεγάζεται το ενδιαφέρον Μουσείο Θεάτρου.
Μνημεία τέχνης
Ένα άλλο μνημείο σημαντικής αρχιτεκτονικής του 16ου αιώνα είναι το Καστέλο Σφορτσέσκο. Μέσα εκεί θα δείτε το μουσείο με τις πολύτιμες συλλογές μεσαιωνικών και αναγεννησιακών έργων -το πιο θεαματικό είναι το ημιτελές αριστούργημα του Μικελάντζελο, το «Pieta Rondanini»-, έπιπλα, κεραμικά, μουσικά όργανα, ταπισερί και μια πανέμορφη συλλογή από πίνακες των Μαντένια, Κορέτζο, Λότο, Tιντορέτο. Πολύ κοντά βρίσκονται τρεις ενδιαφέρουσες εκκλησίες: η Σάντα Μαρία ντέλε Γκράτσιε, όπου θα απολαύσετε ένα από τα θαύματα της τέχνης, το «Μυστικό Δείπνο» του Ντα Βίντσι, η βασιλική εκκλησία του Σαν Aμπρότζιο, δείγμα ρομανο-λομβαρδικής αρχιτεκτονικής, και η εκκλησία του Σαν Εουστόρτζο με το θαυμάσιο παρεκκλήσι Πορτινάρι, που ξεχωρίζει για το υπέροχο γοτθικό του τόξο.
Μην παραλείψετε να περάσετε από την Πιάτσα Μερκάντι -την καρδιά της παλιάς πόλης- με τα υπέροχα κτίρια στην κάθε πλευρά της - το Παλάτσο ντέλα Ρατζόνε, το Σκουόλε Παλατίνε, το Λότζα ντέλι Οζίι και την Πινακοθήκη της Μπρέρα.
Εκδρομές
Από το Μιλάνο μπορείτε να εξορμήσετε στις πανέμορφες εξοχές της Λομβαρδίας, στα πόδια των Αλπεων! Ξεκινήστε από το Κόμο με τα υπέροχα μνημεία, όπως το Τόρε ντελ Κομούνε, το Μπρολέτο και τον καθεδρικό ναό γοτθικής-αναγεννησιακής αρχιτεκτονικής, και επισκεφτείτε τα πασίγνωστα μέρη που περιτριγυρίζουν τη λίμνη του: το Τσερνόμπιο, το Τρεμπέτζο με την εκπληκτική Βίλα Καρλότα, το Μενάτζο και την Γκραβεντόνα. Νοτιότερα βρίσκεται η αρχαία πόλη της Λομβαρδίας, η Μόντσα. Είκοσι επτά χιλιόμετρα έξω από το Μιλάνο αξίζει να επισκεφτείτε ένα από τα πιο γνωστά εθνικά μνημεία της Ιταλίας, το Καρτεσιανό Μοναστήρι της Παβία.
Φαγητό - Διασκέδαση - Αγορές
* Πολύ καλές πιτσαρίες είναι η La Bruschetta δίπλα στο Ντουόμο, η Mergellina και η Rino Vecchia Napoli. To πιο μοντέρνο εστιατόριο είναι το Osteria della Operetta. Για γλυκά αναζητήστε την Pasticeria Marchesi. Αν θέλετε όχι μόνο να δοκιμάσετε μοναδικές γεύσεις ντελικατέσεν αλλά και να τις αγοράσετε, να πάτε στο Peck.
* Ξεκινήστε τη βραδιά σας με ένα απεριτίφ στο μπαρ Victoria και συνεχίστε στο τρέντι Le Biciclette. Τα πιο γνωστά κλαμπ του Μιλάνου είναι το Heaven, το Magazini Generalli και το Hollywood.
* Οι οίκοι μόδας έχουν τη βάση τους στην οδό Μοντεναπολεόνε. Για ανδρικά δώρα αναζητήστε το G. Lorenzi, ενώ για τη διακόσμηση του σπιτιού το Jacopo Foggini και το E de Padova.
(πηγή: www.7merestv.gr)
