Φινλανδική καλοφαγία

Στα βόρεια γευστικά μονοπάτια της Ευρώπης, η συλλογή μανιταριών στο δάσος, το σεργιάνι στην αγορά της ρέγγας και η εξερεύνηση των τοπικών σπεσιαλιτέ αποτελούν ξεχωριστή εμπειρία

«Στη Ρώμη όπως και οι Ρωμαίοι» και στο Ελσίνκι όπως η μέση ντόπια οικογένεια. Ακολουθήστε στα δάση, στο λιμάνι και αλλού.


Μανιτάρια
Στολή του δάσους: αδιάβροχο, γάντια, τετράγωνο καλάθι πλεγμένο έτσι ώστε τα μανιτάρια να αερίζονται. Στην πλαϊνή θήκη μαχαίρι και βούρτσα για το ξεσκόνισμα.
Αν πρόκειται για την παρθενική σας εμπειρία, σας προλέγω ότι δύσκολα θα διακρίνετε τα μανιτάρια ανάμεσα στο ταπέτο των νεκρών φύλλων και του πράσινου. Μόνο εκείνα τα εμβληματικά της Χιονάτης, τα κόκκινα με τις λευκές τελείες προβάλλουν. Αλλά δεν είναι τα πιο ωραία. Τα γυαλιστερά μελανοκαφετιά Gomphidius glutinosus μας πρόσφεραν απαράμιλλη νοστιμιά. Μια λεμονάτη κομψή γεύση. Προσοχή όμως! Η σκούρα επιδερμίδα πρέπει να αφαιρεθεί προσεκτικά. Κατ' αρχήν διότι βάφει μαύρο ό,τι μαγειρευτεί μαζί, αφετέρου η γλοιώδης ετούτη κρούστα παρεμποδίζει το σωστό ψήσιμο. Οι λεπτοφτιαγμένες βολβόσχημες κανθαρέλες δεν θέλουν μαχαίρι. Θα τις ξεριζώσουμε απαλά, κόβοντας το άκρο με τα χώματα. Ποδαράκι στην απόχρωση της ώχρας, κεφαλάκι σαν καστανή ανεμώνα. Θα τις μαγειρέψετε με λίγο βούτυρο σε αντικολλητικό σκεύος για ελάχιστα λεπτά. Με τα flamulina velutipes θα φτιάξετε μια ζηλευτή σούπα. Εχουν την όψη σαρκώδους θυσάνου. Μια κάθετη φούντα από μέτριου μεγέθους μανιτάρια που φύονται το καθένα πλάι ή επάνω στα αδερφάκια του. Κοιτάξτε τώρα τα εύρωστα, μεγάλα μπολέτους. Η οικογένεια των Leccinum συμπεριλαμβάνει πολλά μέλη. Τα scabrum θυμίζουν τα καλλιεργημένα μανιτάρια του σουπερμάρκετ. Κρεμ - καφετιά. Ψιλοκόψτε τα μαζί με τα συγγενικά τους aurantiacum, με το στρουμπουλό κλωνάρι, άγριο σαν μοκέτα και το πορτοκαλί κυρτό σαν κινέζικο ψάθινο καπέλο. Γειτονικά με τα καλά μανιτάρια φύονται οι μαϊμούδες.

Κύριο γεύμα
Λιμναία και ψάρια της θάλασσας, πέρκες, λούτσοι, σολομός ψημένα στο πυρίμαχο με καρότα, πατάτες νέας εσοδείας, κίτρινα γογγύλια, άνηθο. Κορυφαία φινλανδική σπεσιαλιτέ. Το σικαλίσιο, σκληρό, μαύρο καρβέλι λογίζεται ως η τροφή του γενναίου, ανεξάρτητου σκαπανέως. Πολιτισμικό σύμβολο. Στις δυτικές επαρχίες αφού το έπλαθαν το άφηναν να στεγνώσει στον αέρα κρεμασμένο από το στρογγυλό άνοιγμα καταμεσής της κουλούρας. Ο φούρνος άναβε μια φορά την εβδομάδα στα μέρη της Ανατολής. Πολύσπορα, κρίθινα, σταρένια ζυμωμένα με ανθόγαλα και τα αφράτα buns με μαγιά και χυμό καρότου μού άφησαν μιαν ανεξάλειπτη γευστική εντύπωση. Πιατέλες με καπνιστά ψάρια, σαλαμικά, τυριά, μπολ με αυγοτάραχα, μια πετυχημένη mousse από παντζάρια, σαλάτα. Δηλαδή το εμβληματικό σκαδιναβικό Smorgasbord, το συμπόσιο του Βορρά.

Επιδόρπιο ένα ζελέ από μηλαράκια του κήπου με ξινή κρέμα.

Στη Φινλανδία των 6 εκατομμυρίων κατοίκων λειτουργούν 15 (!) μαγειρικά σχολειά τετραετούς φοιτήσεως!


Το παζάρι της ρέγγας
Κάθε μουσκεμένο Οκτώβρη οι νησιώτες του αρχιπελάγους φορτώνουν με καλούδια την ξύλινη βάρκα τους, δένουν στην προκυμαία της πρωτεύουσας και σας παρασύρουν στην τρυφή. Φιλικοί, απροσποίητοι, μονοκόμματοι σας δειγματίζουν μέσα από το πλεούμενο τα προϊόντα τους. Συμπαγές, μαύρο ψωμί με βύνη και σιρόπι. Ψωνίστε οπωσδήποτε. Οσο μένει τόσο βελτιώνεται. Σπιτικές μουστάρδες, λογής σάλτσες, γλαστράκια με ρείκι. Και η πολυφωνία της ρέγγας. Καπνιστή, παστή, συντηρημένη σε ξίδι, σαλαμούρα, σάλτσα τομάτας, τηγανητή, στα κάρβουνα. Στην πλατεία ανοιχτές ψησταριές αναδίνουν λιποθυμιστικές μυρουδιές. Ρέγγες και έξοχες τηγανητές πατάτες. Αχνιστές ψαρόσουπες και ψητά ρολαρισμένα κουλουράκια σολομού.

Σκεπαστή αγορά
Ενα μοντέλο καθαριότητας και τάξης. Ηδύποτα από τα κίτρινα, κόκκινα, μαύρα μούρα. Δοκιμάστε τα ξινά, στυπτικά, έντονα lingonberries. Τα τριών ειδών χαβιάρια των ποταμίσιων ψαριών. Γλυκύτατες ρέγγες. Μια κολεξιόν από λουκάνικα. Τον φινλανδικό άγριο καπνιστό σολομό αλλά όχι τη σολομοπέστροφα εκτροφής και ας στοιχίζει λιγότερο. Ενα υποκίτρινο, φρέσκο τυρί από βουτυρόγαλα που λέγεται «Πασχαλινό».

(πηγή: ΒΗΜΑ)