Θάσος

Το λιμάνι της μας υποδέχτηκε φιλόξενα και η πρώτη εικόνα του νησιού ήταν… πράσινη! Το λιμάνι, μάλλον τα λιμάνια αφού δίπλα στο παλιό δημιουργήθηκε το καινούργιο, συνδυάζουν τη γραφικότητα που αναπόφευκτα προσδίδουν οι κλειστοί κόλποι, τα ψαροκάικα και τα καταπράσινα δέντρα που περικλείουν το τοπίο, αλλά και το κοσμοπολίτικο στοιχείο, αφού στον παράλληλο του παραλιακού δρόμου βρίσκεται και η πρωτεύουσα του νησιού με τα γραφικά της σοκάκια, την πλούσια αγορά και τα εκπληκτικά ουζερί.

Σχετικά με πού θα φάτε, αν και είναι δύσκολο να ξεχωρίσει κανείς τα καλύτερα ανάμεσα στα εστιατόρια και τα ταβερνάκια της πόλης, ενδεικτικά σας προτείνουμε την ψαροταβέρνα ”Γοργόνα”, το εστιατόριο ”Μύθος” και, για πιο εκλεπτυσμένες γεύσεις, το πολύ όμορφο εστιατόριο ”Πατρίκιος”.

Επίσης, στο παλιό λιμάνι βρίσκονται και τα ομορφότερα μπαράκια, όπως το ”Καραντί”, και το ”Island Beach Bar” με την πολύ ξεχωριστή διακόσμηση, οπού έχουν και την περισσότερη κίνηση το βράδυ. Μη φανταστείτε κάτι εξωφρενικό. Τη βραδινή ζωή της Θάσου θα τη χαρακτηρίζαμε ήσυχη, αν όχι υποτονική, κάτι που βοήθησε ιδιαίτερα την ανάγκη μας για ξεκούραστες διακοπές αλλά και για τα πρωινά μας ξυπνήματα. Ένα ολόκληρο νησί, γεμάτο παραλίες μας περίμενε.

Η Χρυσή Αμμουδιά (Golden Beach) είναι μάλλον η δημοφιλέστερη παραλία του νησιού. Και πολύ δικαιολογημένα, αφού εκτείνεται σε σχεδόν ένα χιλιόμετρο κατάλευκης άμμου και καταγάλανων νερών. Η καταπράσινη πλαγιά που δεσπόζει στην παραλία με τα δύο γειτονικά χωριά, Ποταμιά και Παναγιά, δημιουργούν ένα τοπίο που προκαλεί δέος. Μη βιαστείτε να συνεχίσετε. Κάντε μία στάση στο ταβερνάκι ”Ναυτίλος” της Σκάλας Ποταμιάς, όπου θα απολαύσετε τους πεντανόστιμους μεζέδες και τα αρτιστίκ σχέδια στις ξύλινες ταμπέλες του.

Όχι πως οι υπόλοιπες παραλίες που συναντήσαμε ήταν λιγότερο γραφικές. Η επόμενη ταμπέλα που ακολουθήσαμε μας έδειχνε το δρόμο προς τον Παράδεισο, που στη Θάσο είχε τα εξής χαρακτηριστικά: καταπράσινος κλειστός κόλπος, λευκή άμμος, ρηχά νερά και… γυμνιστές! Μετά μάθαμε πως ο Παράδεισος, παρά το θεϊκό του ονόματός του, είναι η μόνη παραλία του νησιού που επιτρέπεται ο γυμνισμός.

Ήδη μαγεμένοι από το καταπράσινο νησί, καθώς συνεχίζαμε την εκδρομή μας, εντυπωσιαστήκαμε από την Αλυκή. Τη μικρή χερσόνησο του νησιού με τη μεγάλη ιστορία. Η εικόνα της πανέμορφης παραλίας δεν είναι τίποτα μπροστά σε αυτήν του αρχαίου οικισμού, πίσω από τα παραλιακά σπίτια. Ενώ στον ανατολικό κόλπο της Ιεριχούς σώζεται αρχαία Ιερό που χρονολογείται τον 7ο αιώνα π.Χ.

Πλησιάζοντας τα Λιμενάρια, την άλλη μεγάλη πόλη του νησιού, συναντήσαμε μία ακόμα αξιομνημόνευτη παραλία, την Ψιλή Άμμο. Μας άρεσε για τη λευκή αμμουδιά που συνεχίζει μέσα στη θάλασσα και τα ρηχά νερά. Η συγκεκριμένη παραλία προσφέρεται για water games, ενώ το μικρό χωριό πίσω της για μεσημεριανό τσιμπολόγημα. Το εστιατόριο ”Φλοίσβος”, μας ικανοποίησε απόλυτα.

Φτάσαμε στα Λιμενάρια και κοιτάζοντας το χάρτη ανακαλύψαμε πως είχαμε αισίως διανύσει τη μισή παραθαλάσσια περιφέρεια του νησιού. Τα Λιμενάρια είναι εξίσου τουριστικά με τον Λιμένα (την πόλη) ενώ κατοικούνται από σχεδόν ισάριθμο πληθυσμό. Η μεγάλη τους ανάπτυξη οφείλεται κυρίως στη γερμανική εταιρία εκμετάλλευσης ορυκτών Speidel, τα γραφεία της οποίας, γνωστά ως ”Παλατάκι” κοσμούν τον ένα λόφο του χωριού. Στα Λιμενάρια μην παραλείψετε να επισκεφτείτε το αξιόλογο λαογραφικό μουσείο Παπαγεωργίου.

Ανάμεσα στις υπόλοιπες παραλίες, αυτές που αξίζει να κολυμπήσει κανείς είναι η Σκάλα Μαριών, η Σκάλα Πρίνου και κυρίως η Σκάλα Καληράχης. Φτάνοντας, ωστόσο, σε αυτά τα χωριά, κάντε μία στάση για προσκύνημα στην επιβλητική Εκκλησία της Παναγίας, η ανέγερση της οποίας ξεκίνησε το 1831, και τη Μονή του Αρχαγγέλου Μιχαήλ, η ύπαρξη της οποίας χρονολογείται πριν το 1287, με την εντυπωσιακή πανοραμική θέα.

Πάμε τώρα λίγο πιο ορεινά, στα πέτρινα χωριά της Θάσου που δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν σε χάρη και γραφικότητα από τα παραθαλάσσια και τουριστικά. Στην ”ανάβασή” μας η πρώτη κιόλας στάση μας προμήνυε την πορεία της διαδρομής. Λογής λογής δέντρα, που γέρνουν και αγκαλιάζονται μεταξύ τους δημιουργώντας σκιερά και δροσερά μονοπάτια, ένα εκ των οποίων μας οδήγησε στο Καφενείο ”Νερόμυλος”, στη διαδρομή προς Θεολόγο. Μη φύγετε από το νησί αν δεν βρεθείτε πρώτα σε αυτό το πέτρινο καφενεδάκι με τη λιμνούλα και τις πέτρινες βρύσες.

Αλλά το σπουδαιότερο, μη φύγετε αν δεν βρεθείτε στο ορεινό χωριό Θεολόγος. Μέχρι τα μέσα του περασμένου αιώνα, ο Θεολόγος αποτελούσε την πρωτεύουσα του νησιού. Το 1979 η ελληνική κυβέρνηση το ανακήρυξε παραδοσιακό οικισμό, με σκοπό να προστατευθούν και να διατηρηθούν τα παλιά αρχοντικά και οι γραφικές πλατείες. Είναι χτισμένο σε πλαγιά και παρά το ιδιαίτερα πετρώδες έδαφος η πυκνή του βλάστηση είναι εντυπωσιακή. Το χωριό φημίζεται για τις καλές του ταβέρνες, με σπεσιαλιτέ το κοκορέτσι, το κοντοσούβλι και το κατσικάκι στη σούβλα.

Παρά το μικρό μέγεθος του νησιού, τόσο που μπορεί κανείς αν θέλει να το γυρίσει σε μία μέρα, υπάρχουν και άλλοι, αναρίθμητοι κρυμμένοι θησαυροί στη Θάσο και εμείς θα τους αφήσουμε έτσι για να τους εξερευνήσετε και να τους ξετρυπώσετε μόνοι σας. Διαλέξτε μόνο το ιδανικό ”καταφύγιό” σας, ανάμεσα σε αυτά που σας προτείνουμε παρακάτω και αφεθείτε στις χαλαρωτικές ιδιότητες του βορειο-ελληνικού γαλάζιου και πράσινου.

(πηγή: www.in2life.gr)