Κεφαλονιά

Ένα από τα αξιοσημείωτα στοιχεία της Κεφαλονιάς είναι η τεράστια ιστορική και πολιτισμική της κληρονομιά. Το νησί φαίνεται να κατοικείται από τα πρώτα κιόλας χρόνια του ελληνικού πολιτισμού, γεγονός που επιβεβαιώνεται τόσο από τα αρχαιολογικά ευρήματα και τα ερείπια των δωρικών ναών του 6ου και 7ου αιώνα, όσο και από το ίδιο το όνομα του νησιού, που προήλθε από έναν πρόσφυγα εξ Αθηνών, το μυθικό Κέφαλο.

Πολυπόθητη για πολλούς ακόμα αποδείχθηκε με την πάροδο των χρόνων η Κεφαλονιά, και όχι τυχαία αφού πρόκειται για το μεγαλύτερο νησί του Ιονίου (688 τ.χλμ.), διαθέτοντας όχι μόνο υπέροχο φυσικό τοπίο και βλάστηση, αλλά τον Αίνο, έναν από τους δέκα εθνικούς δρυμούς, και το Μύρτο, την καλύτερη ελληνική θάλασσα της Ελλάδας (σύμφωνα με στοιχεία του Ε.Ο.Τ.), την ωραιότερη της Μεσογείου, και μία εκ των εντυπωσιακότερων του κόσμου. Οι ”τυχεροί” κατακτητές που πέρασαν από το νησί, λοιπόν, ήταν οι Ρωμαίοι (τα αρχαία χρόνια), οι Τούρκοι, οι Γάλλοι και οι Βρετανοί.

Το 1864 η Κεφαλονιά ενώνεται επιτέλους με την Ελλάδα, αλλά τα πλήγματα δεν σταματούν. Το 1953 την Κεφαλονιά συνταράζει σεισμός της τάξεως των 7 Ρίχτερ και διάρκειας ενός λεπτού, που καταστρέφει, σχεδόν ολοκληρωτικά το νησί. Αυτός είναι ο λόγος που δεν βλέπει κανείς παραδοσιακή αρχιτεκτονική στο νησί, παρά μόνο στο Φισκάρδο, μία από τις ομορφότερες πόλεις στο βορειότερο σημείο της Κεφαλονιάς.

Στα πιο πρακτικά τώρα, το νησί βρίσκεται ανάμεσα στη Ζάκυνθο και τη Λευκάδα και είναι εύκολα προσβάσιμο, είτε με καράβι από την Πάτρα και την Κυλλήνη ή αεροπορικώς. Πιο συγκεκριμένα, το ταξίδι από την Κυλλήνη στο Αργοστόλι, την πρωτεύουσα της Κεφαλονιάς, διαρκεί 2 ώρες και ένα τέταρτο, από την Κυλλήνη στον Πόρο διαρκεί μία ώρα και ένα τέταρτο, από την Πάτρα στη Σάμη διαρκεί δυόμισι ώρες, ενώ αεροπορικώς η πτήση δεν διαρκεί πάνω από μία ώρα.

Τα μέρη που οφείλει κανείς να επισκεφτεί στο νησί είναι –χωρίς ίχνος υπερβολής- αμέτρητα. Όταν λοιπόν αποφασίσει κανείς να πάει στην Κεφαλονιά, πρέπει να είναι αποφασισμένος πως θα διανύσει μεγάλες αποστάσεις και πως για αυτό θα χρειαστούν μέρες. Και μη διανοηθείτε, φυσικά, να μην πάρετε αυτοκίνητο. Τα ΚΤΕΛ Κεφαλονιάς είναι οπωσδήποτε πολύ χρήσιμα, αλλά αν θελήσετε να βρεθείτε σε λιγότερο τουριστικά σημεία, θα χρειαστείτε αυτοκίνητο.

Μία καλή ιδέα είναι να μείνετε στο Αργοστόλι, που κατά κάποιο τρόπο βρίσκεται στη μέση και δυτικά του νησιού, και από εκεί να οργανώσετε όλες τις εκδρομές σας. Το Αργοστόλι, από μόνο του, είναι η μεγαλύτερη πόλη και το μεγαλύτερο λιμάνι του νησιού και δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από μία τυπική ελληνική κωμόπολη. Διαθέτει τα παλαιότερα ξενοδοχεία, τις πιο κοσμοπολίτικες ταβέρνες, και κάθε είδους κατάστημα. Μην περιμένετε πολλά από βραδινή ζωή. Υπάρχουν κάποια μπαράκια, και ελάχιστα clubs που συχνάζουν κυρίως ξένοι τουρίστες. Θα διαπιστώσετε, δηλαδή, πως πρόκειται για ένα περισσότερο οικογενειακό νησί.

Αξιοθέατα αποτελούν η γέφυρα με τις καμάρες που αναγκαστικά θα διανύσετε για να βρεθείτε στην απέναντι όχθη του νησιού, η Κοργιαλένειος Βιβλιοθήκη, που στεγάζει το Ιστορικό Αρχείο και το Λαογραφικό Μουσείου, με παραδοσιακές φορεσιές, εκκλησιαστικά κειμήλια, λιθογραφίες και άλλα, αλλά και μία αίθουσα με την εντυπωσιακή Συλλογή Βυζαντινών Εικόνων. Αξίζει να επισκεφθείτε και το Αρχαιολογικό Μουσείο με εκθέματα των προϊστορικών και μυκηναϊκών χρόνων, καθώς και τις καταβόθρες, στην είσοδο του λιμανιού, όπου κατά έναν ανεξήγητο -μέχρι πριν μερικά χρόνια- τρόπο, το νερό που εισχωρεί καταλήγει στην αντίθετη (ανατολική) πλευρά του νησιού, στη Σάμη.

Μιλώντας για τη Σάμη, πρόκειται για το δεύτερο μεγαλύτερο, αλλά σημαντικότερο, λιμάνι του νησιού, και μία πόλη με ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Πέρα από την παραθαλάσσια ζώνη της, με τα πολύβουα ταβερνάκια, τις καφετερίες και τα μπαράκια, η Σάμη ξεχωρίζει ως κοιτίδα σπηλαίων, δύο εκ των οποίων είναι σήμερα επισκέψιμα. Το λιμνοσπήλαιο της Μελισσάνης, στον Καραβόμυλο, και το σπήλαιο της Δρογκαράτης στο δρόμο προς το χωριό Χαλιωτάτα. Το πρώτο αποτελεί το γεωλογικό στολίδι του νησιού, αφού η βόλτα σε αυτό με τη βάρκα, ανάμεσα στους σταλαχτίτες και το ιριδίζον νερό, είναι μαγευτική. Το δεύτερο δημιουργεί δέος με το μέγεθός του, τους τεράστιους σταλαχτίτες και σταλαγμίτες και τα χρώματα της φωτιάς που δημιουργεί η αντανάκλαση των προβολέων.

Λίγα χιλιόμετρα από τη Σάμη βρίσκεται η παραλία της Αντίσαμου. Η δεύτερη, κατά τη γνώμη μου, καλύτερη παραλία του νησιού, όχι μόνο λόγω του εκπληκτικής αισθητικής τοπίου, με τον καταπράσινο λόφο να δεσπόζει καμαρωτά, αλλά και για το πεντακάθαρο νερό, το ολόλευκο στρογγυλό βότσαλο και τον κοραλλόσπαρτο βυθό. Προτιμήστε την, αν δεν φοβάστε τα βαθιά νερά και αν θέλετε να πάτε κάπου λιγότερο πολυσύχναστα. Η συγκεκριμένη παραλία, μάλιστα, έκανε το γύρο του κόσμου ως το ορμητήριο του Λοχαγού Κορέλι, στην ομώνυμη ταινία.

Ο Πόρος, κάμποσα χιλιόμετρα νοτιότερα, αποτελεί το τρίτο λιμάνι του νησιού. Θα βρεθείτε εκεί αν προσαράξει το πλοίο σας από την Κυλλήνη. Πρόκειται για άλλο ένα όμορφο και αρκετά τουριστικό μέρος του νησιού, που προσφέρεται περισσότερο για ήρεμες διακοπές και πεζοδρομία στη φύση. Φτάνοντας στον Πόρο, αξίζει να σταματήσετε για λίγο στο εκπληκτικό ”Στενό του Πόρου”, ένα φαράγγι ύψους 80 μέτρων με θέα που κόβει την ανάσα. Ο μύθος θέλει τα βαθουλώματα που έχουν δημιουργηθεί στους βράχους, στα ρυάκια του φαραγγιού, να έχουν γίνει από το πάτημα του Ηρακλή, καθώς διέσχιζε την περιοχή.

Συνεχίζοντας τη διαδρομή ακόμα νοτιότερα του Πόρου, το επόμενο μεγάλο χωριό που συναντά κανείς είναι η Σκάλα. Εκεί αξίζει να βρεθείτε για να περάσετε μία ολόκληρη μέρα λουόμενοι στην τεράστια αμμώδη παραλία με τα πεντακάθαρα και ρηχά νερά, ιδανικά για οικογένειες με μικρά παιδιά. Επισκεφτείτε το Ρατζακλί, το γραφικό χωριό με την πανέμορφη θέα στη θάλασσα και τα εξαιρετικά εστιατόρια. Σε ένα συγκεκριμένο κομμάτι της παραλίας, μάλιστα, τα Ποταμάκια, όπου η άμμος είναι ψιλή και ζεστή φιλοξενείται ένα ποσοστό της μεσογειακής θαλάσσιας χελώνας Carreta-carreta.

Δύο αρκετά δημοφιλείς παραλίες στα νοτιοδυτικά του νησιού είναι ο Πλατύς και ο Μακρύς Γιαλός, που τους χωρίζουν μόνο μερικά βράχια. Βρίσκονται λίγα χιλιόμετρα μακριά από το Αργοστόλι και αποτελούν τον αγαπημένο προορισμό των νέων, αφού οι πλαζ αυτές, με τα καταγάλανα νερά και τη χρυσή άμμο, διαθέτουν beach bars και διάφορα θαλάσσια σπορ, ενώ βρίσκονται περιτριγυρισμένες από το καταπράσινο πευκοδάσος.

Κοιτώντας κανείς το χάρτη της Κεφαλονιάς, θα παρατηρήσει μία μεγάλη χερσόνησο στα βορειοδυτικά του νησιού. Πρόκειται μάλλον για το πιο αδικημένο κομμάτι, αυτού του έτσι και αλλιώς πανέμορφου νησιού. Εκεί βρίσκεται το Ληξούρι, η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη του νησιού, πατρίδα του σατιρικού ποιητή Ανδρέα Λασκαράτου. Πρόκειται για μία ιδιαίτερα low profile κωμόπολη, που δείχνει να προτιμά την νησιωτική της ησυχία όλο τον χρόνο. Αξίζει να βρεθεί κανείς εκεί απόγευμα για βόλτα στην πλατεία ή βραδάκι για φαγητό. Τη μέρα, το ενδιαφέρον πολλών έλκει η παραλία Ξι, κοντά στο Ληξούρι, με την κόκκινη άμμο.

Στο Μύρτο, ακόμα βορειότερα του νησιού, δε θα αναφερθούμε περισσότερο. Όσοι έχουν ήδη επισκεφτεί την Κεφαλονιά γνωρίζουν. Οι υπόλοιποι είναι προτιμότερο να βρεθούν ενώπιον της εκπληκτικής θέας από το δρόμο και να κολυμπήσουν στην καταγάλανη αυτή θάλασσα για να καταλάβουν. Προσέξτε, ωστόσο, να πάτε μέρα που δε θα φυσάει βοριάς, για να μην έχει ανακατέψει το νερό, και θυμηθείτε να κολυμπήσετε μέχρι τη σπηλιά στην άκρη της παραλίας.

Φεύγοντας από το Μύρτο πρέπει οπωσδήποτε να περάσετε από την Άσσο, ένα ακόμα πανέμορφο γραφικό χωριό της Κεφαλονιάς, χτισμένη αμφιθεατρικά πάνω σε μία καταπράσινη χερσόνησο. Ο μικρός οικισμός δε θα μπορούσε να είναι πιο χαριτωμένος, με την επτανήσια αρχιτεκτονική του και τα γραφικά του ταβερνάκια στο μικρό λιμανάκι, ιδανικά για μεσημεριανό φαγητό κάτω από τα δροσερά πλατάνια. Στην Άσσο υπάρχουν και τα ερείπια ενός Ενετικού κάστρου, του 15ου αιώνα, με τμήματα των τειχών να διαγράφουν τους στρατώνες του, καθώς και ένα μικρό εκκλησάκι του Αγίου Μάρκου.

Η περιπλάνησή μας στα πιο αξιοσημείωτα μέρη της Κεφαλονιάς τελειώνει στο Φισκάρδο. Θα μπορούσε επίσης να αρχίζει από εδώ, αλλά, ως είθισται, το καλό το φυλά κανείς για το τέλος. Λέγεται ότι πρωτοκατοικήθηκε πριν 40.000 χρόνια, ενώ αργότερα χρησίμευσε ως το απάνεμο λιμανάκι των αρχαίων Ρωμαίων. Σήμερα, θα μπορούσε κάλλιστα να αποτελεί το ομορφότερο σημείο της Βενετίας. Οι λέξεις δύσκολα μπορούν να περιγράψουν τη γραφικότητα, την μοναδική αρχιτεκτονική, τις διακοσμητικές λεπτομέρειες των σπιτιών, πάνω σχεδόν στο νερό, τα μαγευτικά χρώματα, του πράσινου, του λευκού, του γαλάζιου, που δημιουργούν τελικά έναν πολύτιμο πίνακα. Σου φτάνει να κάθεσαι σε μία γωνιά και να τον θαυμάζεις.

Το Φισκάρδο υπήρξε η πατρίδα του ποιητή της θάλασσας, του Νίκου Καββαδία. Στο Φισκάρδο επιστρέφουν τα υπερπολυτελή σκάφη μετά τη βόλτα τους στην Ιθάκη, δημιουργώντας μία μικρογραφία των Καννών. Στο Φισκάρδο βρίσκεται και η Τασία, η περίφημη ταβέρνα της γνωστής μαγείρισσας, με τις ονειρεμένες αστακομακαρονάδες. Θα πρέπει ωστόσο να είμαστε αμερόληπτοι: και στη Βάσω θα φάει κανείς εξίσου καλά, και σε πιο λογικές τιμές, αλλά και στον Ηρόδοτο. Σε κάθε περίπτωση, υποσχεθείτε στον εαυτό σας πως όταν πάτε στην Κεφαλονιά, θα βρεθείτε και στο Φισκάρδο. Και τηρήστε το.

(πηγή: www.in2life.gr, 5/6/2007)