Ενας χείμαρρος στολίδι της Σεούλ

Παλιά, το κέντρο της Σεούλ στη Νότιο Κορέα διέτρεχε ένας χείμαρρος. Κάποια στιγμή σκεπάστηκε, υπογειοποιήθηκε και από πάνω του κατασκευάστηκε δρόμος. Στα τέλη της δεκαετίας του ’60 αποφασίστηκε να προστεθεί και δεύτερος όροφος, ένας υπερυψωμένος δρόμος ταχείας κυκλοφορίας που συνέδεε το ανατολικό με το δυτικό κομμάτι της πόλης. Προς διευκόλυνση της κυκλοφορίας, τα αυτοκίνητα διέσχιζαν το κέντρο, περνώντας πάνω από τις γειτονιές της Παλιάς Πόλης. Το 75% της κίνησης ήταν διερχόμενη.

Ο υπερυψωμένος δρόμος αύξησε τις εκπομπές καυσαερίων και την ηχορύπανση και επιπλέον διχοτόμησε οπτικά και υποβάθμισε την περιοχή. Με τα χρόνια, η κίνηση διογκωνόταν και το νέο οδικό δίκτυο δεν επαρκούσε πλέον. Ως αποτέλεσμα, τα αυτοκίνητα άρχισαν και πάλι να συνωστίζονται σχεδόν όπως και πρώτα, προτού κατασκευαστεί ο καινούργιος υπερυψωμένος δρόμος.

Ο Μιουνγκ-Μπακ Λι, δήμαρχος τότε της Σεούλ και τωρινός πρόεδρος της Νοτίου Κορέας, είναι άνθρωπος με επαναστατικές ιδέες για το κέντρο της πόλης. Με γνώμονα την ποιότητα της ζωής των κατοίκων και βασιζόμενος σε εργασίες του Τμήματος Πολεοδομίας του Εθνικού Πανεπιστημίου της Σεούλ, κατόρθωσε μετά από μεγάλη προσπάθεια να ξαναφέρει το 2005 τον χείμαρρο στο φως, αφού πρώτα κατεδάφισε όχι μόνο τον υπερυψωμένο, αλλά και τον επίγειο δρόμο που τον σκέπαζαν. Εφερε νερό από τον ποταμό Χαν, που διασχίζει τη Σεούλ, και ο χείμαρρος έχει πλέον πάντα τρεχούμενο νερό στην κοίτη του, μέσου βάθους τριάντα περίπου εκατοστών. Το νερό είναι διαυγές και σε πολλά σημεία κυματίζει κανονικά. Με αρχιτεκτονικούς διαγωνισμούς σχεδιάστηκαν η κοίτη, τα πρανή, καθώς επίσης πολλές και διαφορετικές γέφυρες στο επίπεδο του εδάφους, που διευκολύνουν την κυκλοφορία πάνω από το ποτάμι. Το ποτάμι έχει κατάφυτες όχθες όπου πάπιες και χήνες ζουν ελεύθερα. Και η πόλη έχει διαθέσει τα αναγκαία κονδύλια για τη φροντίδα, την καθαριότητα και την αστυνόμευσή του. Από την άλλη πλευρά, όπως συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις, υπάρχουν και αντιδράσεις. Οι αντιδράσεις για την ανάπλαση του ρέματος δεν αφορούν ωστόσο ούτε την ιδέα ούτε το ίδιο το έργο. Ορισμένοι περιβαλλοντολόγοι πιστεύουν απλώς ότι το έργο θα μπορούσε να εκτελεστεί με περισσότερο φυσικό τρόπο, ώστε να επιβαρύνει το οικοσύστημα με λιγότερα τεχνητά στοιχεία και να κοστίσει φθηνότερα από τα 380 εκατομμύρια δολάρια που τελικά κόστισε.

Και η κυκλοφορία των αυτοκινήτων; Εδώ τα πράγματα ασφαλώς χειροτέρεψαν. Πολλές δίοδοι που περνούσαν από το κέντρο αποκόπηκαν και οι οδηγοί αναγκάστηκαν να καταφύγουν σε εναλλακτικές διαδρομές. Η πρόσβαση του κέντρου με το αυτοκίνητο έγινε πιο δύσκολη. Ομως το σκεπτικό του επιτελείου του δημάρχου είναι ριζοσπαστικό: «Τα αυτοκίνητα πρέπει να φύγουν από την πόλη. Οσο διευκολύνουμε την κυκλοφορία τους, τόσο ο συνωστισμός επιδεινώνεται, οι δρόμοι και τα πάρκινγκ δεν πρόκειται ποτέ να επαρκέσουν. Ο αγώνας είναι άνισος. Η μόνη λύση είναι να δυσκολέψουμε τη ζωή στους οδηγούς των Ι.Χ., ώστε ο κόσμος να μάθει να χρησιμοποιεί τις δημόσιες συγκοινωνίες».

Ενα από τα πιο δύσκολα σημεία στην όλη προσπάθεια ήταν το να πεισθούν οι καταστηματάρχες ότι η πρόσβαση των αυτοκινήτων στα μαγαζιά τους δεν θα ήταν στο εξής εντελώς απρόσκοπτη. Ανησυχούσαν ότι θα αντιμετώπιζαν προβλήματα στον εφοδιασμό και ότι θα είχαν λιγότερους πελάτες και μικρότερο τζίρο. Σήμερα, αυτά τα έξι περίπου χιλιόμετρα του ποταμού είναι ένα από τα πιο δημοφιλή σημεία της Σεούλ. Πολύς κόσμος συχνάζει εκεί μέρα και νύχτα, για να κάνει τον περίπατό του στις όχθες του ή για να τον διασχίσει δρασκελώντας τα βραχάκια που είναι τοποθετημένα στην κοίτη. Εχει γίνει τόπος αναψυχής, συναναστροφής, ανάπαυσης, μια πραγματική όαση μέσα στην πόλη. Από την κοίτη, δεν βλέπεις ούτε τα τσιμεντένια κτίρια ούτε τα αυτοκίνητα. Το μόνο που ακους είναι το κελάρυσμα του νερού και τις πάπιες. Ολόκληρη η περιοχή έχει αναβαθμιστεί αισθητά και τα καταστήματα έχουν περισσότερη κίνηση από ποτέ. Οποιον και να ρωτήσεις στη Σεούλ, θα σου μιλήσει με τα καλύτερα λόγια για το νέο απόκτημα της πόλης τους. Οσο για τα παιδιά που πλατσουρίζουν στα νερά, δεν μπορούν καν να φανταστούν ότι, λίγα μόλις χρόνια πριν, το «ρέμα του Cheonggye» ήταν ένας υπερυψωμένος αυτοκινητόδρομος ταχείας κυκλοφορίας.

(πηγή: www.kathimerini.gr, 15/4/2008)