Παραγουάη

Λένε ότι στην Παραγουάη οι τουρίστες είναι πιο σπάνιοι και από τα τζάγκουαρ και πως οι Παραγουανοί είναι ό,τι πιο σημαντικό θα συναντήσει κάποιος σε αυτή τη χώρα. Ισως είναι από τα λίγα κράτη που μπορεί κανείς τόσο εύκολα να αφομοιωθεί στον πληθυσμό και να ζήσει ως ντόπιος, ξεχνώντας ότι είναι τουρίστας. Εμπειρία μοναδική.

Πολλοί στην Ελλάδα μπερδεύουν την Παραγουάη με την Ουρουγουάη. Και οι δύο χώρες ανήκουν στην Νότια Λατινική Αμερική. Ισως μόνο η κατάληξη του ονόματός τους να είναι το πιο κοινό τους στοιχείο. Η Παραγουάη είναι ο φτωχός αδελφός, απομονωμένος σε μια σχετικά έρημη γη, χωρίς πρόσβαση στη θάλασσα. Οι δύο αυτές χώρες, ούτε καν συνορεύουν μεταξύ τους.

Το μέγεθoς της Παραγουάης είναι μεγαλύτερο κατά 4 φορές από την Ελλάδα και κατοικούν περίπου 6 εκατομμύρια πολίτες.

Οι στενοί δρόμοι είναι γεμάτοι εκκλησάκια. Σημάδια τροχαίων δυστυχημάτων. Από τα σύνορα με τη Βραζιλία ή την Αργεντινή προς την ενδοχώρα κυριαρχούν σπιτάκια με έντονα λαχανί και φούξια χρώματα. Χαμηλοτάβανα. Αν κρεμάσει κανείς τη λάμπα στο ταβάνι θα τον φέγγει στον ώμο. Οι αυλές ολόκληρα τετράγωνα. Άπλα. Μπόλικος χώρος για όλους.

Ο ήλιος το μεσημέρι δεν υποφέρεται. Ολοι κάτω από σκιές. Αιώρες σαν γεμάτα κουκούλια κουνιούνται πέρα δώθε σε κάθε αυλή. Σιέστα. Κανείς δεν βιάζεται. Νωχελικοί οι ρυθμοί.

Η Παραγουάη φημίζεται για τη διαφθορά της. Χρόνια υπέφερε από δικτατορικό καθεστώς. Πριν περίπου δέκα χρόνια το κράτος κατέρρευσε οικονομικά, πολλές τράπεζες έκλεισαν και χιλιάδες Παραγουανοί έχασαν τις οικονομίες τους. Σήμερα το βασικό μηνιάτικο δεν ξεπερνά τα 200 δολάρια.

Είναι περήφανος λαός, με πολλές σημαίες στους δρόμους και στα σπίτια τους. Καταλαβαίνει εύκολα κανείς ότι τα χρήματα δεν τους περισσεύουν. Εδώ και ένα χρόνο περισσότεροι από 200.000 Παραγουανοί άρχισαν να εγκαταλείπουν τη χώρα με προορισμό την Ισπανία. Το κύμα μετανάστευσης αρχίζει να μεγαλώνει. Περίπου ένα εκατομμύριο κατέφυγαν στην Αργεντινή.

Η Ασουνσιόν, η πρωτεύουσα της χώρας, έχει αξιοθέατα τα οποία μια μέρα είναι αρκετή για να τα επισκεφτεί κανείς. Όλα είναι στο κέντρο της πόλης. Ο ποταμός Παραγουάη βρίσκει ένα μέρος της όπου υπάρχει και το λιμάνι. Ποταμόπλοια έχουν δρομολόγια για άλλες πόλεις της χώρας. Μικρά καραβάκια, κάτι σαν πλεούμενα ταξί σε μεταφέρουν στην αντίπερα όχθη, σε κάποια νησάκια. Μια βόλτα αξίζει ως εμπειρία.

Παλιά αυτοκίνητα και χαρακτηριστικά θορυβώδη αστικά συνθέτουν το κυκλοφοριακό που όμως δεν παραπέμπει σε μεγαλουπόλεις.

Λίγο έξω από το κέντρο υπάρχει η αγορά τους. Εκατοντάδες μικρά μαγαζάκια όπου βρίσκεις τα πάντα. Παραπέρα θα συναντήσεις και σύγχρονα εμπορικά κέντρα στα ευρωπαϊκά πρότυπα με σούπερ μάρκετ και αντιπροσωπείες για μερσεντές και Πόρσε.

Στο κέντρο, σε κάθε γωνία, υπάρχει ένας πάγκος όπου πουλάνε διάφορα φρέσκα βότανα τα οποία στουμπίζουν και χρησιμοποιούνται για το "τερερέ". Κάτι σαν κρύο τσάι που σερβίρεται σε ειδικές ξύλινες κούπες και πίνεται με μεταλλικό καλαμάκι. Οι Παραγουανοί είναι περήφανοι και φανατικοί του τερερέ. Επιστημονικές έρευνες απέδειξαν ότι είναι από τα καλύτερα ροφήματα στον κόσμο.

Αντιθέτως η κουζίνα της Παραγουάης δεν έχει να επιδείξει κάτι το ιδιαίτερο. Περιορισμένες οι επιλογές. Γεύσεις που δεν ενθουσιάζουν.

Δύο είναι οι επίσημες γλώσσες. Τα γκουαρανί, δηλαδή η γλώσσα των ινδιάνων και τα ισπανικά. Και οι δύο διδάσκονται στα σχολεία. Το 95% του πληθυσμού είναι mestizos, δηλαδή μείξη Γκουαρανί και Ισπανών.

Το νόμισμά τους είναι το Γκουαρανί. Περίπου 6.600 γκουαρανί είναι ένα ευρώ. Η ζωή φαίνεται να είναι φθηνότερη κατά τρεις φορές από ό,τι στην Ελλάδα.

Γκουαρανί ονομάζονται οι ιθαγενείς. Κύριο χαρακτηριστικό τους η ευγένεια και η φιλοξενία τους κάτι που δεν είχαν οι άλλες φιλές των ινδιάνων. Ετσι οι πρώτοι ευρωπαίοι κατακτητές βρήκαν πρόσφορο έδαφος σε αυτή τη χώρα και άρχισαν έπειτα τις εξορμήσεις τους στις γύρω περιοχές. H Ασουνσιόν θεωρείται ως η μητέρα των πόλεων στη νότια Λατινική Αμερική. Για παράδειγμα το Μπουένος Αιρες χτίστηκε αργότερα.

Φιλόξενοι και ευγενικοί εξακολουθούν να είναι και οι κάτοικοι αυτής της χώρας σήμερα. Οι περισσότεροι από αυτούς, το 65% των πολιτών, είναι νέοι μέχρι 35 χρόνων. Το 39% είναι κάτω των 14.

Πριν περίπου 150 χρόνια η χώρα γνώρισε έναν από τους πιο καταστροφικούς πολέμους. Αυτόν τη τριπλής συμμαχίας. Η Αργεντινή, η Βραζιλία και η Ουρουγουάη, εναντίον της Παραγουάης. Όταν τελείωσε, το 70% των ανδρών της Παραγουάης είχε σκοτωθεί. Μάλιστα στην τελευταία μάχη επειδή δεν υπήρχαν άλλοι στρατιώτες, δωδεκάχρονα παιδιά έβαλαν τις στολές των πατεράδων τους, ζωγράφισαν μουστάκια για να φαίνονται μεγάλοι από μακριά και πολέμησαν. Στη μάχη αυτή σκοτώθηκαν τα τελευταία 2.000 αγόρια της χώρας. Ηταν 16 Αυγούστου. Αυτή η μέρα είναι αφιερωμένη στα παιδιά. Κάθε χρόνο θυμούνται την ηρωική τους προσπάθεια. Τα παιδιά εδώ είναι οι ήρωες και από ό,τι φαίνεται και από τον πληθυσμό της χώρας, είναι και η ελπίδα της Παραγουάης για ένα καλύτερο μέλλον.

Οι διαδρομές στην Παραγουάη γίνονται μόνο με λεωφορεία. Τα περισσότερα είναι παλιά και με ελλιπή συντήρηση. Πολλοί δρόμοι είναι σε κακή κατάσταση. Ο σιδηρόδρομος δεν λειτουργεί πια. Η υποδομή για τους τουρίστες είναι υποτυπώδης, ελάχιστες οι διαθέσιμες πληροφορίες.

Δυτικά, στα σύνορα με τη Βολιβία, βρίσκεται η περιοχή Τσάκο. Μια αχανής και άγονη έκταση που καλύπτει το 60% της χώρας και μένει μόλις το 2% του πληθυσμού. Η πιο μεγάλη πόλη εκεί είναι η Filadelfia. Χαρακτηριστικό της ότι οι περισσότεροι κάτοικοι μιλούν Γερμανικά. Εκεί βρήκαν καταφύγιο οι Μενονίτας, θρησκευτική αίρεση αφοσιωμένη πιστά στη Βίβλο.

Η περιοχή φημίζεται και για το Transchaco Rally. Πρόκειται για το δεύτερο σε δυσκολία ράλι μετά το Παρίσι- Ντακάρ (www.transchacorally.com.py).

Η βορειότερη πόλη της Παραγουάης είναι η Κονσεπσιόν. Χτισμένη δίπλα στον ποταμό Ρίο Παραγουάη. Πόλη με όμορφα σπίτια, πλακόστρωτους δρόμους και μπόλικο κοκκινόχωμα. Ζουν περίπου 50.000 κάτοικοι από τους οποίους το μεγαλύτερο ποσοστό είναι νέοι μέχρι 37 χρόνων.

Κάποτε ήταν ένα από τα πλουσιότερα λιμάνια. Τα ποταμόπλοια πήγαιναν και έρχονταν γεμάτα εμπορεύματα. Συνδέει την πρωτεύουσα με τη Βραζιλία. Ακόμη και σήμερα τα ποταμόπλοια συνεχίζουν τα δρομολόγιά τους, αλλά μόλις μια φορά την εβδομάδα.

Οι περισσότεροι που έχουν βρεθεί στην Παραγουάη έχουν επισκεφθεί είτε την Θιουδάδ ντελ Εστε στα σύνορα με τη Βραζιλία είτε την Ενκαρναθιόν δίπλα στην Αργεντινή. Και οι δύο πόλεις, ανατολικά και νότια της χώρας, φημίζονται για τις πολύ φθηνές ηλεκτρονικές συσκευές. Περίπου 60.000 πολίτες περνούν καθημερινά τα σύνορα για να κάνουν τις φθηνές αγορές τους στο έδαφος της Παραγουάης.

Δίπλα στην Encarnacion, στο χωριό Τρινιδάδ, υπάρχει ο παλαιότερος αρχαιολογικός χώρος της Παραγουάης. Jesuit Missions. Τα ερείπια μιας πόλης - εκκλησίας όπου το 1763 ιεραπόστολοι ανέλαβαν το έργο του εκπολιτισμού των ινδιάνων της περιοχής. Ο αρχαιολογικός χώρος σήμερα είναι υπό την προστασία της UNESCO και χαρακτηρίζεται από ένα παράξενο ρεκόρ. Εχει τους λιγότερους επισκέπτες μουσείων στον κόσμο. Περίπου 100 τουρίστες το μήνα.

Σε αυτόν τον αρχαιολογικό χώρο ότι πωλείται μόνο ένα βιβλίο σχετικά με την ιστορία της περιοχής, το οποίο έχει στο εξώφυλλό του τον Παρθενώνα. Ο τίτλος του: "Οι Γκουαρανοί και η Πολιτεία του Πλάτωνα". Όπως εξήγησε ο ξεναγός, "οι Jesuits είχαν ως μοντέλο της κοινωνίας την Πολιτεία του Πλάτωνα. Την είχαν εφαρμόσει κατά γράμμα?".

(πηγή: www.forthnet.gr)