(κοντά στο Naqu)
(κοντά στο Naqu)
(γέφυρα στην περιοχή Gansu)
(μνημείο στο σημείο των πηγών του ποταμού Yangtze)
(υψίπεδα κοντά στη Λάσα)
(ο σιδηροδρομικός σταθμός της Λάσα)
(πηγή: linkdonkey.blogspot.com)
Σχετικά με το θέμα αυτό εντόπισα και τις παρακάτω πληροφορίες:
Ενα θαύμα της μηχανικής ενώνει το Πεκίνο με τη Λάσα, περνώντας ακόμη και από το ιλιγγιώδες υψόμετρο των 5.000 μέτρων. Ενώ οργανώσεις από όλον τον κόσμο κατηγορούν την Κίνα ότι προσπαθεί να εδραιώσει την κατοχή της στο Θιβέτ
Σε ένα από τα υψηλότερα σημεία της πορείας του νέου σιδηροδρόμου οι επιβάτες θα απολαμβάνουν από κοντά τη θέα της περίφημης κορυφής Κουνλούν Σαν. Το τρένο πραγματοποιεί τη δοκιμαστική διαδρομή του με φόντο την κορυφή αυτή, σε ένα από τα υψηλότερα σημεία της πορείας του.
H αποπεράτωση του τελευταίου τμήματος της γραμμής Τσινγκχάι - Θιβέτ γιορτάστηκε στις 15 Οκτωβρίου με όλες τις τιμές και με μια πανηγυρική δοκιμαστική διαδρομή ως την πρωτεύουσα Λάσα. H γραμμή, η οποία ενώνει για πρώτη φορά τη δυσπρόσιτη αυτόνομη επαρχία με την κυρίως Κίνα, εκτείνεται σε μήκος 1.142 χιλιομέτρων και στο υψηλότερο σημείο της ξεπερνά το ιλιγγιώδες υψόμετρο των 5.000 μέτρων.
Πρόκειται για ένα θαύμα της μηχανικής το οποίο η κινεζική κυβέρνηση χαρακτηρίζει «υπόδειγμα σεβασμού στο περιβάλλον». Οργανώσεις και ακτιβιστές από όλον τον κόσμο κατηγορούν ωστόσο το Πεκίνο ότι προσπαθεί απλώς να αυξήσει τον έλεγχό του στο Θιβέτ με μια δαπανηρή, επίπονη και οικολογικά επικίνδυνη κατασκευή.
H υψηλότερη γραμμή στον κόσμο αναμένεται να αρχίσει να λειτουργεί τον ερχόμενο Ιούνιο του 2007. Οι επιβάτες θα μπορούν να φθάνουν από το Πεκίνο στη Λάσα μέσα σε 48 ώρες, ταξιδεύοντας σε βαγόνια ρυθμισμένης πίεσης όπως οι θάλαμοι των αεροσκαφών, με πολυτελή εστιατόρια, σάουνες, «σαλόνια» πολυμέσων και ειδικά τζάμια για προστασία από την υπεριώδη ακτινοβολία. Από το Γκολμούντ, τελευταίο σταθμό της υπάρχουσας σιδηροδρομικής γραμμής σε υψόμετρο 2.800 μέτρων, θα αρχίζει η ανάβαση στη «στέγη του κόσμου» και στους παγετώνες των Ιμαλαΐων. Στον σταθμό του Τανγκούλα Σανκού, η αμαξοστοιχία θα φθάνει στο υψόμετρο των 5.072 μέτρων και στη συνέχεια θα κατεβαίνει ως τη Λάσα, στα 3.065 μέτρα. Από τεχνική άποψη, το έργο είναι γιγάντιο: 34 σταθμοί, 11 τούνελ και 2.647 γέφυρες κατασκευάστηκαν για τη γραμμή, της οποίας τα τρία τέταρτα βρίσκονται σε υψόμετρο άνω των 4.000 μέτρων ενώ τα τρένα θα έχουν ανώτατη ταχύτητα τα 100 χλμ. /ώρα.
Παρά το μεγαλείο του έργου και του προϋπολογισμού του (3 δισ. ευρώ) και αντίθετα από ό,τι συνηθίζει, η κινεζική κυβέρνηση διατήρησε χαμηλούς τόνους καθ' όλη τη διάρκεια της κατασκευής, αποφεύγοντας τις ανακοινώσεις και μη επιτρέποντας στους ξένους δημοσιογράφους να το επισκεφθούν. H στάση αυτή ενέτεινε την ήδη υπάρχουσα καχυποψία με την οποία αντιμετωπίζεται κάθε κίνηση του Πεκίνου στο Θιβέτ. Πολλοί κατηγορούν την Κίνα ότι προβαίνει σε αυτή την αμφιβόλου χρηματικής αποδοτικότητας δαπανηρή κατασκευή για να αποκτήσει μια δεύτερη, ασφαλέστερη και ταχύτερη, στρατηγική οδό πρόσβασης στην ταραχώδη επαρχία ενώ άλλοι μιλούν για επικείμενο εποικισμό και νόθευση της πολιτιστικής ταυτότητας του Θιβέτ.
Το 7% του επίσημου προϋπολογισμού αφιερώθηκε, όπως επιμένουν να τονίζουν οι αρμόδιοι, στην οικολογική πλευρά του έργου. Εχουν κατασκευαστεί υπόγεια περάσματα για τη μετανάστευση της τοπικής αντιλόπης και τεχνητά έλη για την αναπαραγωγή των πουλιών της περιοχής και έχουν ληφθεί διάφορα άλλα μέτρα για την αντιστάθμιση των μεταβολών από την κατασκευή των γραμμών, των γεφυρών και των σταθμών. Επίσης η διαδρομή έχει σχεδιαστεί έτσι ώστε να παρακάμπτει πολλές λίμνες, οι οποίες θεωρούνται ιερές από τους Θιβετιανούς. Περιβαλλοντικές οργανώσεις από όλον τον κόσμο υποστηρίζουν ωστόσο ότι το έργο θα επιβαρύνει το ανέγγιχτο τοπίο και οικοσύστημα των Ιμαλαΐων.
Πολλοί επίσης επισημαίνουν ότι ο ίδιος ο καινούργιος σιδηρόδρομος κινδυνεύει από τις μεταβολές στο κλίμα της Γης. Ειδικοί προειδοποιούν ότι, με τον παρόντα ρυθμό της υπερθέρμανσης του πλανήτη, η θερμοκρασία στα υψίπεδα του Θιβέτ θα αυξηθεί κατά τρεις βαθμούς Κελσίου ως το 2050, λιώνοντας τους πάγους και απειλώντας τα περίπλοκα συστήματα υποστήριξης.
(πηγή: ΒΗΜΑ, 30/10/2005)
Κίνα, ο σιδηρόδρομος στο μεγαλύτερο υψόμετρο του κόσμου (Πεκίνο - Θιβέτ)
5 νησιά της γαλήνης vs 5 νησιά της δράσης
Chiloé, Chile
The Chiloé archipelago's pristine seascape is one reason the islands tied for third place in a new ranking of the world's best kept island destinations—and quite a few that are succumbing to tourism overkill. Southern Chile's Chiloé also scored high because it is enhanced by protected forests and dozens of historic towns and wooden churches.
Shetland Islands, Scotland, U.K.
The islands have "spectacular sea cliffs; pristine beaches; fascinating geology; over a million breeding seabirds; the highest density of otters in Europe; regular sightings of killer whales; and superb displays of rare sub-Arctic flora.
About 130 miles (210 kilometers) north of mainland Scotland, the islands were applauded for the preservation of both heritage and ecology, despite nearby oil developments.
A unique blend of Scotland and Nordic culture, somewhat remote, the Shetlands have protected the environment and continue to attract tourists and maintain other sectors (fishing and oil) in harmony.
Lofoten, Norway
The Lofoten island group—including the town of Reine (pictured)— have sustainable environmental and cultural practices.
The weather is often rotten, but the beauty of the sea, rocks, and houses is awe-inspiring.
Lofoten archipelago in the Norwegian Sea has avoided excessive tourism partly because its nippy climate doesn't draw the beach-party set. Lofoten won praise for its deep, placid fjords, and jagged, rocky peaks. Cruising tourism is a threat.
Azores, Portugal
These islands—including Flores (pictured)—lie about 1,000 miles (1,600 kilometers) west of continental Portugal. The Azores are home to green volcanic mountains and picturesque towns.
Azore's strong culture and healthy ecosystems are likely to last, especially since the islands capricious climate probably impedes the flow of tourists. Early signs of inappropriate development, however, were a concern.
Faroe Islands, Denmark
Part of Denmark, this self-governing North Atlantic archipelago is home to a population one expert called unified and resolutely Faroese, not Danish.
Cultural integrity strong. If the numbers of cruise ships continue to grow rapidly, there may be problems. ... A cool climate and remote location have kept many tourists away, leaving lovely, unspoiled islands that are a delight to the traveler.
Hilton Head, South Carolina
Hilton Head protects its trees, prohibits billboards and sign clutter, has lots of bike trails, no high-rises. Golf courses—like the one pictured—and gated communities make the place pretty monotonous in a squeaky-clean way.
This island is the poster boy for tourism development gone wild. There is extreme pressure to continue development even though the population living there wants to stop development.
Jamaica
Tourists watch catamarans moored outside a restaurant in Jamaica's Montego Bay.
Many visitors never experience the rich heritage that the island has to offer, as the locking away of tourists behind all-inclusive [tour] gates has led to resentment and crime against visitors.
This discourages independent travelers who really want to experience the island's culture, food, and music. In addition, over-fishing has taken a serious toll, and the national parks are under siege.
Providenciales, Turks and Caicos
Boats are shown docked in Turtle Cove, Providenciales (aka Provo).
Fifteen years ago there were only 1,000 people on Provo; today the unofficial number is more than 30,000.
Development is proceeding at light speed. Some native islanders fear that development is at the expense of the islands' identity and culture.
Ibiza, Spain
Booze, partying, and drugs are a big part of an increasingly sleazy scene.
Half the island is still 'natural. The other half has been lost completely to the party circuit.
St. Thomas, U.S. Virgin Islands
One expert who helped rank 111 islands called St. Thomas a "shopping mall for cruise ships."
The island tied for last place in a ranking published in the November/December 2007 issue of National Geographic Traveler magazine.
"Once upon a time, St. Thomas was the most beautiful island in the Caribbean, with sculpted peaks and deep coves," another expert said. "It's all developed now, and the pressure of up to ten cruise ships in a day (almost 2 million arrivals a year) erases that natural beauty."
(πηγή: news.nationalgeographic.com)
Προορισμοί με γοητεία και "φωτογένεια"
Cinque Terre, Ιταλία
Η ονομασία Cinque Terre σημαίνει σε ελεύθερη μετάφραση ”οι πέντε τόποι” και αναφέρεται στα πέντε χωριά που συνωστίζονται σε πέντε χιλιόμετρα κατά μήκος της βορειοδυτικής ακτής της Ιταλίας: το Monterosso, το Vernazza, το Corniglia, το Manarola, και το Riomaggiore.
Η σχετική ιστορική απομόνωση της περιοχής έχει βοηθήσει στη διατήρηση της απαράμιλλης ομορφιάς τόσο των φυσικών τοπίων, αλλά και παραδοσιακών αρχιτεκτονικών στοιχείων των πέντε χωριών.
Kάθε ένα από τα χωριά έχει τη δική του ξεχωριστή γοητεία ενώ παρέχει και τη δυνατότητα για εξαιρετικές φωτογραφίες στα τριγύρω τοπία. Το Vernazza θεωρείται από πολλούς το καλύτερο από πλευράς αρχιτεκτονικής αισθητικής, ενώ το Manarola, με την πετρώδη παραλία του, το χωριό με τα καλύτερα τοπία.
Αν και οι τουρίστες έχουν ανακαλύψει τα χωριά του Cinque Terre, μέχρι στιγμής δεν έχουν καταγραφεί σημαντικές παρεμβάσεις στο περιβάλλον, την αρχιτεκτονική και την κουλτούρα των πέντε χωριών.
2. Κάννες, Γαλλία
Οι Κάννες είναι διάσημες για το πασίγνωστο κινηματογραφικό φεστιβάλ το Μάιο. Πρόκειται για μια περίοδο κατά την οποία η πόλη σφύζει από κίνηση, με εκατοντάδες διασημότητες και ανάλογο αριθμό παπαράτσι. Εάν δεν είναι αυτό το αγαπημένο σας φωτογραφικό θέμα, είναι καλύτερο να θαυμάσετε τα μόνιμα θέλγητρα των Καννών κατά τη διάρκεια της τουριστικής σαιζόν από τα τέλη Ιουνίου έως τις αρχές Σεπτεμβρίου.
Η παράξενη αρχιτεκτονική και οι συμπαθητικές φυσιογνωμίες αφθονούν και είναι προσβάσιμες στον φωτογράφο. Οι φυσικές ομορφιές των Καννών παραμένουν απείραχτες, ενώ μπορείτε να τραβήξετε εντυπωσιακά θαλάσσια τοπία αλλά και πανοραμικές φωτογραφίες από το La Californie, τη βουνοπλαγιά στα περίχωρα της διάσημης πόλης.
3. South Beach, Φλόριντα
Το South Beach, η νοτιότερη παραλία του Μαϊάμι, είναι ένας από τους αγαπημένους προορισμούς των διασημοτήτων ανά τον κόσμο. Ωστόσο, οι λόγοι για τους οποίους έρχονται οι λεγεώνες των τουριστών είναι οι ίδιοι που προσελκύουν και τον φωτογράφο-ταξιδιώτη.
Το καλύτερο αξιοθέατο της περιοχής είναι η μοναδική τροπική art-deco αρχιτεκτονική του South Beach, η οποία χαρακτηρίζεται από ”παιχνιδιάρικα” θέματα και παστέλ χρώματα. Πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το Ocean Drive, μια παραλιακή συνοικία που σφύζει από καλοκαιρινά μπαράκια.
Παράλληλα, η περιοχή παρουσιάζει ενδιαφέρον για τις εντυπωσιακές φωτογραφίες του Ατλαντικού Ωκεανού, με το τοπίο να οδηγείται σε απόκοσμους χρωματισμούς με την ανατολή και τη δύση του ηλίου.
4. Toronto, Καναδάς
Ο τελευταίος προορισμός σίγουρα θα σας εκπλήξει. Όμως το Τορόντο προσφέρει έναν εντυπωσιακό συνδυασμό αρχιτεκτονικής σε μια άριστα δομημένη μεγάλη πόλη, φυσικών τοπίων (τη Λίμνη Οντάριο) αλλά και ιδιαίτερα ”μαλακού” φωτός, χαρακτηριστικό που δίνει μια ιδιαίτερη διάσταση στις φωτογραφίες.
Από αρχιτεκτονική σκοπιά, ο Πύργος CN, οι ουρανοξύστες στο κέντρο της πόλης με φόντο το γαλάζιο του ουρανού, το Eaton Center και το Πανεπιστήμιο του Τορόντο παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον.
Η αρχιτεκτονική του Τορόντο είναι πιο μοντέρνα από άλλες πόλεις της Βόρειας Αμερικής όπως η Νέα Υόρκη και το Σικάγο, με πιο extreme γωνίες και πιο δημιουργική χρήση του ελεύθερου χώρου, σε αντιδιαστολή με την αρχιτεκτονική των άλλων μεγάλων πόλεων, η ανάπτυξη των οποίων βασίζεται στη μέγιστη δυνατή πυκνότητα.
(πηγή: www.in2life.gr)
Παγκόσμια Διάσκεψη Τουαλέτας ξεκίνησε στην Ινδία
Ειδικοί από 40 χώρες συναντώνται από την Τετάρτη για την έβδομη Παγκόσμια Διάσκεψη Τουαλέτας στο Νέο Δελχί, κατά την οποία θα συζητηθούν τεχνολογίες και προτάσεις για ένα βασικό πρόβλημα που αντιμετωπίζουν 2,6 δισεκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο.
Περίπου το 40% του παγκόσμιου πληθυσμού δεν έχει πρόσβαση σε τουαλέτες συνδεδεμένες με σύστημα αποχέτευσης και αναγκάζονται να χρησιμοποιούν υπαίθρια αποχωρητήρια, τόνισαν ομιλητές στην τετραήμερη συνάντηση. Περίπου 1,8 εκατ. παιδιά πεθαίνουν κάθε χρόνο από διάρροια.
Η διάσκεψη οργανώνεται από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Τουαλέτας, με έδρα τη Σιγκαπούρη, την ινδική μη κυβερνητική οργάνωση Sulabh International και την κυβέρνηση της Ινδίας.
Στις συνομιλίες συμμετέχουν πολιτικοί, αρχιτέκτονες, ειδικοί σε θέματα υγιεινής και κατασκευαστές συστημάτων αποχέτευσης, με στόχο να μειώσουν στο μισό έως το 2015 τον αριθμό των ανθρώπων που δεν εξυπηρετούνται από σύστημα αποχέτευσης.
Το χρονοδιάγραμμα αυτό περιλαμβάνεται στους Αναπτυξιακούς Στόχους της Χιλιετίας που έθεσαν το 2000 τα Ηνωμένα Έθνη.
Στη χώρα που φιλοξενεί τη διάσκεψη, το πρόβλημα της έλλειψης βασικών υποδομών υγιεινής αφορά 700 εκατομμύρια ανθρώπους, οι οποίοι σήμερα ανακουφίζονται στους αγρούς, στα δάση, ακόμα και στις σιδηροδρομικές γραμμές.
Σε περίπου 50.000 υπολογίζονται οι Ινδοί που αγνοούν τη σχετική απαγόρευση και έχουν ως επάγγελμα τον καθαρισμό κλειστών αποχωρητηρίων με τα χέρια.
(πηγή: www.in.gr, 31/10/2007)
Άγιος Μαρίνος
Σε όλη την Ευρώπη υπάρχουν πέντε ανεξάρτητα κρατίδια, μέσα σε μια άλλη χώρα. Από αυτά, τα δυο, ο Άγιος Μαρίνος (San Marino) και το Βατικανό, έδρα της Παπικής Εκκλησίας, βρίσκονται στην Ιταλία, τα υπόλοιπα είναι: το κοσμοπολίτικο Μονακό στη Γαλλία, το Λιχτενσταϊν στα σύνορα της Αυστρίας και της Ελβετίας, και η πανέμορφη και ειδυλλιακή Ανδόρα στα Πυρηναία όρη, που χωρίζουν την Ισπανία από τη Γαλλία.
Ο Άγιος Μαρίνος απέχει από το Ρίμινι μόλις 22 χλμ. Κτισμένος πάνω στο βουνό Titano, έχει τη δική του ιστορία, με τους αγώνες του για την ελευθερία και την ειρήνη. Αυτό άλλωστε συμβολίζουν τα χρώματα της σημαίας του: άσπρο στο πάνω μέρος, σύμβολο της ειρήνης και ανοιχτό γαλάζιο στο κάτω μέρος, σύμβολο της ελευθερίας.
Η ιστορία του San Marino αρχίζει τον 4ο αιώνα, όταν ο μοναχός Marino, θέλοντας να ξεφύγει από τους διωγμούς του Διοκλητιανού, άφησε το νησί του στην Αδριατική, και βρήκε καταφύγιο στο βουνό Titano. Γρήγορα τον ακολούθησαν και άλλοι μοναχοί κι έτσι σχηματίστηκε η πρώτη χριστιανική κοινότητα. Πέθανε ο Marino, μα η κοινότητα ακολούθησε πιστά τα τελευταία λόγια του: «Σας αφήνω ελεύθερους από τους άλλους ανθρώπους».
Η πολιτεία όλο και μεγάλωνε, αλλά και πιο πολλοί της εποφθαλμιούσαν. Έτσι, οι Sammarinese (οι κάτοικοι του San Marino) άρχισαν να κτίζουν τείχη και κάστρα πάνω στο βουνό, για να προστατέψουν την πόλη τους. Τον 11ο αιώνα βρίσκουμε το San Marino μια ισχυρή πολιτεία, με νόμους και αρχές, και τον πληθυσμό ολοένα αυξανόμενο. Αγόρασαν μάλιστα και δύο φρούρια της περιοχής. Κι ενώ στην υπόλοιπη Ιταλία οι λαοί υπέφεραν από την καταδυνάστευση των τοπικών τυράννων, οι κάτοικοι του San Marino ζούσαν ελεύθεροι κι ευτυχισμένοι.
Ακολούθησαν κι άλλες επιβουλές κατά του κρατιδίου και φυσικά κι άλλοι αγώνες των κατοίκων του για να κρατήσουν την ανεξαρτησία και την ελευθερία τους. Αυτούς τους αγώνες τους θαύμασε κι ο Μ. Ναπολέων, όταν πέρασε κοντά στο κρατίδιο, στην εκστρατεία του στην Ιταλία. Είπε συγκεκριμένα ο μεγάλος στρατηλάτης: «Είναι καθήκον μας να διατηρήσουμε το San Marino ως παράδειγμα της ελευθερίας». Τα λόγια αυτά ισοδυναμούσαν με επίσημη αναγνώριση του νέου κράτους. Μάλιστα το 1805 ο Μ. Ναπολέων δέχτηκε σε ακρόαση τον πρεσβευτή του San Marino. Επίσημα, όμως, η αναγνώριση του San Marino ως κράτους έγινε στο Συνέδριο της Βιέννης το 1815.
Εκατομμύρια οι επισκέπτες στο San Marino, γιατί είναι προσιτό, όμορφο και οικονομικό, γιατί όλα τα είδη είναι αφορολόγητα. Έχει όμως το κρατίδιο των 70.000-80.000 κατοίκων, πολλά να προσφέρει στον επισκέπτη. Μπαίνοντας στην πόλη από την πύλη του San Francesco βρίσκουμε την ομώνυμη εκκλησία, κτισμένη μεταξύ του 1300 και 1400 μ.Χ., με πολλούς πίνακες στο εσωτερικό της. Ανάμεσά τους κι ο πίνακας St. Francis ('Αγιος Φραγκίσκος) του Guercino. Πηγαίνουμε ύστερα στην Πινακοθήκη αρχαίας Τέχνης και στην Πινακοθήκη Μοντέρνας Τέχνης, με αξιόλογα εκθέματα, κυρίως πίνακες ζωγραφικής, έργα χειροτεχνίας, έπιπλα, χειρόγραφα κλπ.
Το μνημείο του Garibaldi, στην ομώνυμη πλατεία, στήθηκε το 1882 για να θυμίζει τη βοήθεια που έδωσαν στον Γαριβάλδη, λίγα χρόνια πριν και την ανταπόδοση της βοήθειας από εκείνον, όταν κινδύνεψε ξανά το κρατίδιο από τις λεγεώνες της Ρώμης.
Γραφικά τα στενά δρομάκια του San Marino. Μαγαζιά γεμάτα με αφορολόγητα είδη, με τα όμορφα κοράλλια στην πρώτη θέση. Κόσμος πολύς πηγαινοέρχεται, χαζεύει τις βιτρίνες, ψωνίζει και φωτογραφίζει την παρουσία του στην όμορφη λιλιπούτεια πολιτεία. Κάποιος φωτογραφίζει την εκκλησία του St. Quirinus, στο παλιό μοναστήρι των Καπουτσίνων. 'Αλλοι ανηφορίζουν στο βουνό Titano, για να θαυμάσουν την όμορφη θέα και να δουν τα τρία κάστρα, τα οποία εξασφάλιζαν την άμυνα και την ανεξαρτησία της πόλης, που καυχιέται πως δεν παραδόθηκε, ούτε μια φορά!
Το Κυβερνείο, σε στυλ Τοσκάνης του 15ου αιώνα, κτίστηκε στη θέση του παλιού παλατιού και εγκαινιάστηκε το 1894. Μπροστά στο Κυβερνείο η πλατεία της Ελευθερίας, με το άγαλμά της, δώρο κάποιου Γερμανού το 1876.
Το πιο ενδιαφέρον μνημείο του San Marino, είναι το παλάτι Valoni, που είναι συγχρόνως η Κρατική Πινακοθήκη, η Βιβλιοθήκη και τα Αρχεία του Κράτους. Κι αν ενδιαφέρεσθε για όπλα, τότε πρέπει να επισκεφθείτε το πολεμικό μουσείο της πόλης στο Fratta or Cesta. Ένα κτίριο του 13ου αιώνα, με μεσαιωνικές στολές και όπλα κάθε είδους από τους αγώνες του San Marino. Δυο άλλα μικρά μουσεία παρουσιάζουν ενδιαφέρον. Το μουσείο πυροβόλων όπλων και το φιλοτελικό και νομισματικό μουσείο.
Αν είστε τυχεροί και να χαρείτε κάποια παρέλαση με όλους, παρελαύνοντες κι επισήμους ντυμένους στις γραφικές στολές του San Marino.
Αεροδρόμια "αδρεναλίνης"
Βρήκα αυτές τις φωτογραφίες "ιδιαίτερων" αεροδρομίων στο archibase.net, δεν είχε αναφορές για το που βρίσκονται, αν κάποιος γνωρίζει ευχαρίστως θα θέλαμε να μάθουμε. Προσωπικά θα ήθελα να επισκευτώ κάποιο από αυτά.
(πηγή: archibase.net, Architecture Portal News)
Μετά αποφάσισα να το ψάξω λίγο περισσότερο και εντόπισα και άλλα αεροδρόμια που η αδρεναλίνη φτάνει στα ύψη, δείτε τα...
Lukla Airport, Nepal, LUA
Since Lukla Nepal is the place most people start their Mount Everest trek, this Himalayan strip gets quite a bit of traffic--mostly to and from Kathmandu.
Sirens inform folks for miles when an airplane is landing here, and as you would suspect, only helicopters and Twin Otter type planes can handle the 2,000 foot, uphill runway that is fenced off at the end, to protect you from the edge of a mountain cliff.
As for take off? When you take off, you go downhill and then the runway just disappears into the valley down below.
If you don't get enough speed, you drop until you get lift and then hopefully get back up again. Wind and weather cause plenty of delays here, however, there is usually plenty to drink around the airport, just in case you need to pass the time or get up the gumption to get on your flight. Yeti Airlines is one of the few commercial airlines you can book through to get to LUA.
Courchevel Airport, France, CVF
Courchevel Altiport is home to an extremely short uphill runway (1722 feet) with a vertical drop at the end. Of course, since the airport is in the French Alps snow, wind and ice reek havoc with anything airborne. If do actually get the chance to land here, you will be afforded a rare opportunity to ski or snowboard after you disembark. Who gets to land here? Well, Pierce Brosnan made the short list. This was the airport used in the opening seen of Tomorrow Never Dies. For the rest of us, private plane, helicopter, or charter are the only ways to go, and your pilot is going to need some serious training before he or she is allowed to land at CVF. If all that sounds like too much trouble there is a great little après-ski bar in the airport, perfect for watching planes and helicopters attempt to land from the warmth of the indoors. 
Barra Airport, Scotland, BRR
Barra Airport is the only airport in the world where planes land on the beach. BRR is situated in on the wide beach of Traigh Mhor, on Barra island, in the Outer Hebrides, Scotland. If you want to fly here commercially you will want to book with British Airways, which flies to Barra from Glasgow and Benbecula.
The airport is literally washed away by the tide once a day, and if you arrive on a late afternoon flight, you may notice a couple of cars in the parking lot with their lights on, which provides pilots some added visibility, since the airport is naturally lit.
Needless to say you probably don't want to hang out at Barra Airport beach, unless you are a aviation junkie, in which case Barra Airport has a fool proof system, as sign that reads:
Keep off the beach. When the windsock is flying and the airport is active.
Ah the old sock on the door trick--the universal sign for "come back later".
Saba Island, SAB
Saba Island is an idyllic, secluded, honeymoon destination. Travel and Leisure voted it the best island in the Caribbean. But before all you soon to be marrieds rush to book a post wedding trip to Saba, please make sure your partner to be can handle a ride on a Win Air DHC-6 Twin Otter.
The landing strip is a reported 1300 feet, which makes it one of the shortest commercial runways in the world. Furthermore, the strip is flanked on one side by steep hills, and on the other side and at both ends of the runway by cliffs dropping into the sea. This creates the possibility that an airplane might overshoot the runway during landing or takeoff and end up in the sea or on the cliffs.
Madeira Island, FNC
Ever heard of Madeira, an autonomous island (part of the EU) off the coast of Norther Africa? It is a popular year round resort with a near perfect climate, good wine, incredible scenery, and quality surfing. Sounds like paradise, but prepare yourself for a turbulent landing on the island's partially over-the-water runway when landing at Madeira Funchal Airport.
The FNC runway is abutted by water on one side and hills on the other, and in 2000 the runway was extended over the Atlantic Ocean about half a mile in order to accommodate jet liners. The overwater landing strip addition is supported by giant pillars, which you can actually boat around once your stay on Madeira begins.
Want more? Even though British Airways (direct from London-Gatwick), Air France, and other major airlines land here daily, pilots and passengers have to put up with mega-turbulence during landing, so much so that, at times, high winds and storms still close this airport to jet liners during winter months.
The airport itself is extremely modern and well kept, which any entering visitor deserves after putting up with what can be a arm rest clenching landing.
Check out the video of a SAS plane that approached FNC, but pulls off just before landing--this place has one tough approach.
Lugano, Switzerland, LUG
LUG is in a mountain valley, bordered by a lake and subject to strong alpine winds. Crossair / Swiss, have been flying there for years with aircraft as big as the BAe 146. Until one day, the Swiss aviation overseers have found out that the approach is so steep that it's illegal.
For a while, commercial air traffic into the area came to a virtual standstill. Eventually, Saab 2000 planes were again permitted to fly there. Too bad that Swiss had just sold all of these. So now they are wet-leasing Saabs for the Zurich-Lugano route.
Especially during inclement weather, approaching LUG is more fun than a roller coaster ride at your local Six Flags. Or, as the elderly American couple behind me once exclaimed: "Oh my god, we're all gonna die in here!!"
WLG: Wellington, NZ
Jaunted tipster Tim has seen his share of airports, and he wanted us to check out the Wellington New Zealand strip:
Similar to Hamilton Island is several respects, eg landing between hills with the sea at both ends of the runway. Great to land in Wellington when its windy, which it often is.
Want more? This airport's slogan is "Wild at Heart". Furthermore, on Friday nights the airport showcases local musicians in the terminal, and last year the airport put out a mix CD featuring songs from said musicians.
Oh, yeah, and there is a project in the works to lengthen the runway to keep up with aviation standards.
Click more to check out some video footage of planes landing at WLG to get an idea of what it is like to land in this skinny wind tunnel.
HTI: Hamilton Island
Dreaming of a holiday on Australia's Whitsundays? Incredibly, the tiny island has been able to build an airport big enough to accommodate jet airliners (mostly Jet Star and Virgin Blue).
Minimum runway length for jets is ~5,000 feet, while HTI clocks in at 5,591 feet, or just a bit over one mile long. Want more? There are hills on both sides of the runway and water at both ends. To line up for the approach, even the most experienced pilots fly straight past the landing strip, then turn back at a fourty-five degree angle.
What is your reward for this harrowing air experience?
Your luggage on arrival is collected by the island taxi/bus service and taken directly to your room in the hotel. Unfortunately you have to carry it to the bus on the return journey and check it in yourself.
S'alright mate. After all, you are spending time in Oz, so it is best you calibrate yourself to the Australian attitude of let-the-chips-fall-where-they-may as soon as you arrive, literally.
YouTube video of takeoff from HTI is after the jump, but it doesn't do the experience justice.
(πηγή: www.jaunted.com)
Φάροι στην ακτή του Ατλαντικού που προσφέρουν διαμονή
They were constructed to serve and protect but several of the Atlantic coastlines historic lighthouses are now hosting visitors for cozy getaways with unbeatable water views. Some properties only offer one or two rooms, while others utilize lighthouse keepers' cottages so are slightly larger. All offer an intimate and historic setting, more often than not, far from the bright lights of the city.
First Light Bed and Breakfast (tel. 207/374-5879; www.firstlightbandb.com) is located on the waterfront at McHeard's Cove in the small village of East Blue Hill, Maine. There are three guest rooms -- the Seaside Garden Room and Lighthouse Suite have spectacular views of McHeard's Cove and Blue Hill Bay and the Maine Room has views of McHeard Stream and a saltwater pond. A set of winding wooden stairs leads to the top of the lighthouse tower and from there, guests can watch the sunrise and experience the 360 degree panoramic views. Breakfast is served in the dining room, on the patio, or in your room with specialties like Finnish oven pancakes, blueberry-stuffed French toast and baked oatmeal. Room rates range from $85 to $150 per night based on double occupancy, and include the home-cooked breakfast.
If a few light housekeeping duties (as opposed to lighthouse keeping) don't put you off, then consider a stay at Rose Island Lighthouse (tel. 401/847-4242; www.roseislandlighthouse.org) in Newport, Rhode Island. The lighthouse operates by day as a museum and is on the National Register of Historic Places. After 4pm, the two museum bedrooms on the first floor become available for overnight "keepers." What this means is that you are responsible for changing and making your bed each morning before the museum reopens at 10am. No breakfast is provided, but there is a full kitchen for use (no fridge so you'll need to bring a cooler) and you'll be getting back to basics by bathing using a washbowl and pitcher. Rates are $165 per night on weekdays and $175 on weekends from November to June, $20 more from July to September and $10 in October. Stay for two consecutive nights or book both rooms between November and March (except holiday weekends) and receive a $20 discount. Now for "lighthouse keeping," Rose Island offers a program where you can stay for a week in an apartment on the second floor and take on one to two hours work a day actually maintaining the lighthouse. One week stays from November to March range in price fro $700 to $900 plus daily chores and projects. Stays from May to October range in price from $1,200 to $1,800.
The Swallowtail Inn (tel. 866/563-1100; www.swallowtailinn.com) is situated on Grand Manan Island, at the southern end of New Brunswick, Canada, just off the north east coast of Maine. It is accessible by car ferry from Blacks Harbour, New Brunswick. A fully operational wooden lighthouse, it offers six rooms with unbeatable ocean views and exceptional bird and whale watching. The property is only open from June to October and rates range from $85 to $125 per room per night based on double occupancy or $69 to $85 for a single room including a home-cooked breakfast.
If you are looking for complete peace and quiet, head north and into the colder Atlantic waters of Newfoundland, Canada to experience one of the most remote lighthouse lodgings. The Quirpon Island Lighthouse Inn (tel. 877/254 6586; www.linkumtours.com/site/inns_quirpon.htm) is located on a tiny island on the northernmost tip of Newfoundland and features eleven guest rooms in two houses at the base of an operating lighthouse. The island is one of Newfoundland's best locations for viewing icebergs as the Labrador Current carries them south and it offers the longest iceberg viewing season in the region. It is also ideal for whale watching with an indoor viewing area as well as outdoor platforms. Overnight accommodation at Quirpon (pronounced like "harpoon") is priced at $325 to $350 per night based on double occupancy, or $225 for a single room. The price includes a 45-minute boat tour through Iceberg Alley to and from island and all meals including Doris' homemade traditional suppers.
Not all lighthouses are located on the coast -- in fact one of the most quaint lighthouse properties is actually located on New York's Hudson River, just over 100 miles from New York City. The Saugerties Lighthouse Bed and Breakfast (tel. 845/247-0656; www.saugertieslighthouse.com) isn't your traditional white, tall and circular building but it is an historic red brick building built in 1869, with a working beacon that sits at the mouth of the Esopus Creek. It's an isolated spot, perfect for getting away from the hustle and bustle of city life. The lighthouse boasts panoramic views of the Hudson River with the Catskill Mountains to the west and Magdalen and Cruger Islands to the south. There are two second floor bedrooms -- the West Room has windows facing south down the Hudson River and west towards the Catskills and the East room, the larger of the two rooms, has windows looking east onto the river. Bathroom facilities are shared plus guests can use the kitchen if they like but breakfast is provided. Stays on Wednesday or Thursday nights are $160 and Friday, Saturday and Sunday nights are $175 (including breakfast).
(πηγή: www.frommers.com, 30/10/2007)
Το μυστήριο του νησιού του Πάσχα
Το Νησί του Πάσχα βρίσκεται στο Νότιο Ειρηνικό, μεταξύ της Χιλής και της Ταϊτής. Διαμορφωμένο από μία σειρά ηφαιστειακών εκρήξεων, ήταν κατοικήσιμο μόνο από πουλιά και λιβελούλες της θάλασσας για εκατομμύρια χρόνια. Οι απότομες πλαγιές του, κάποτε εθεάθησαν με μεγάλη ικανοποίηση από μια κουρασμένη ομάδα πολυνησιακών ναυτικών. Γιατί αυτοί οι ναυτικοί εγκατέλειψαν την αρχική τους χώρα, για πόσο καιρό έμειναν στο νησί του Πάσχα, ή γιατί έφυγαν τόσο απότομα, είναι μερικές ερωτήσεις στις οποίες δεν θα έχουμε ποτέ την απάντηση.
Το νησί του Πάσχα είναι ένα από τα πιο απομονωμένα κατοικημένα νησιά στον κόσμο. Οι ιεραπόστολοι έκαναν την περισσότερη ζημία στην ιστορία του νησιού, ακόμα και από τους περουβιανούς εμπόρους σκλάβων, οι οποίοι σκλάβωσαν και εμπορεύτηκαν τους περισσότερους από τους κατοίκους του νησιού.
Οι ιεραπόστολοι είναι αυτοί που προχώρησαν στην καταστροφή όλων των ξύλινων γλυπτών, θρησκευτικών χειροποίητων αντικειμένων και επιπλέον αρκετών επιγραφών γνωστών ως Rongo-Rongo, οι οποίες αποτελούσαν ένα αρχείο της χαμένης γλώσσας του Rapa Nui. Έτσι λίγες από αυτές τις επιγραφές σώζονται σήμερα, τόσες που κανένας δεν είναι σε θέση να τις αποκρυπτογραφήσει.
Οι πρώτοι άποικοι βρήκαν ένα πλούσιο σε βλάστηση νησί, γεμάτο με γιγαντιαίους φοίνικες, που χρησιμοποίησαν για να φτιάξουν τις βάρκες και τα σπίτια τους. Διάφορες κοινότητες διαμορφώθηκαν καθώς ο πληθυσμός αυξανότανε και διάφορα πληθυσμιακά κέντρα δημιουργήθηκαν σε διάφορες περιοχές του νησιού. Ένα πράγμα τους έδενε όλους μαζί, η κατασκευή αγαλμάτων και η λατρεία που διαμόρφωσαν γύρω από αυτά.
Κατασκευή των αγαλμάτων
Είναι ασαφές γιατί οι κάτοικοι του νησιού του Πάσχα κατασκεύαζαν αγάλματα σε τέτοιο μεγάλο βαθμό. Το πως κατασκευάζονταν, είναι σχεδόν γνωστό. Κάθε άγαλμα φτιαχνότανε στο λατομείο. Η μαλακή ηφαιστειακή τέφρα ήταν τέλειο υλικό για τη γλυπτική αγαλμάτων. Χρησιμοποιούσανε μία σκληρότερη ηφαιστειακή πέτρα, για να σκαλίσουν το άγαλμα στον βράχο. Τελικά όταν ένα άγαλμα τελείωνε, αποκόπτονταν από τον βράχο και το μετακινούσανε προσεκτικά χρησιμοποιώντας τους γιγαντιαίους κορμούς των φοινίκων για να τα κυλούνε στο έδαφος. Στοιχείο της δυσκολίας της μετακίνησης των αγαλμάτων, είναι τα κατά μήκος των αρχαίων μονοπατιών σπασμένα και εγκαταλελειμμένα αγάλματα.
Πρόσφατες προσομοιώσεις υπολογιστών έχουν εμφανίσει ότι ένα μέσο άγαλμα θα μπορούσε να μετακινηθεί από το λατομείο σε απόσταση 10 χιλιομέτρων, σε λιγότερο από 5 ημέρες, χρησιμοποιώντας περίπου 70 άτομα.
Οι θεωρία αυτή, τέθηκε πρόσφατα σε δοκιμή σε ένα επιτυχές πείραμα για να μετακινήσουν ένα αντίγραφο αγάλματος. Μόλις γινότανε η μετακίνηση, το άγαλμα τοποθετούνταν επάνω σε μεγάλες πλατφόρμες, με μία απίστευτη ακρίβεια στις συναρμολογήσεις των πετρών. Για δεκαετίες, ο ανταγωνισμός για να χτιστεί το μεγαλύτερο και καλύτερο άγαλμα ανέβαινε. Ο πολιτισμός είχε φθάσει στο αποκορύφωμα του. Και έπειτα κάτι πήγε τρομερά στραβά...
Η πτώση του πολιτισμού
Οι πρώτοι σύγχρονοι άποικοι όταν ανακάλυψαν το νησί, αναρωτήθηκαν πώς κάποιος θα μπορούσε να έχει επιζήσει σε μια τέτοια περιοχή χωρίς ούτε ένα δέντρο. Πράγματι, αυτό ήταν ένα μυστήριο έως ότου τα πρόσφατα δείγματα που λήφθηκαν από τους κρατήρες, έδειξαν ότι το νησί ήταν δασώδες με γιγαντιαίους φοίνικες, οι οποίοι τώρα έχουν εκλείψει. Τα δέντρα κόπηκαν για ξυλεία, για τα σπίτια, για φωτιά, και τελικά για κυλίνδρους και μοχλούς για να κινήσουν τα αγάλματα. Με την απώλεια των δασών, το έδαφος άρχισε να διαβρώνεται.
Οι καλλιέργειες άρχισαν να αποτυγχάνουν και οι κάτοικοι ξεκίνησαν έναν εμφύλιο πόλεμο για τα λιγοστά αγαθά που έμειναν. Πιθανόν οι νικητές να έτρωγαν τους νεκρούς εχθρούς τους για να κερδίσουν δύναμη, τα κόκαλα που βρίσκονται στο νησί φανερώνουν τα στοιχεία αυτού του κανιβαλισμού. Ο πολιτισμός και η κοινότητες του νησιού, που είχαν αναπτυχθεί επί 300 συνεχόμενα χρόνια, κατέρρευσαν.
Δεν υπήρχε κανένα ξύλο στο νησί για να φτιάξουν βάρκες διαφυγής. Οι λίγοι επιζώντες του εμφύλιου πολέμου, άρχισαν να παίρνουν τα απομεινάρια του πολιτισμού τους και να δραπετεύουν. Ένα πράγμα άφησαν πίσω, τα αγάλματα.
Μαθήματα από το παρελθόν;Τεχνολογικές πρόοδοι. Αύξηση πληθυσμού. Μείωση των στοιχείων συμπεριφοράς. Σπατάλη των πρώτων υλών. Πόλεμος. Κατάρρευση. Σας φαίνονται γνωστά; Η ιστορία του νησιού του Πάσχα είναι η ιστορία των χρόνων μας. Υπάρχουν διαφορές όμως. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι το νησί του Πάσχα είναι πολύ μικρό και ότι ήταν μόνο θέμα χρόνου μέχρι να χρησιμοποιηθούν όλες οι πρώτες ύλες. Σε ένα νησί όμως τόσο μικρό όσο το νησί του Πάσχα, ήταν εύκολο να φανούν τα αποτελέσματα της αποδάσωσης. Αλλά οι κάτοικοι συνέχισαν τις καταστρεπτικές ενέργειες τους.
Προσευχήθηκαν προφανώς στους Θεούς τους, για να ξαναγίνει γόνιμο το έδαφος, έτσι θα μπορούσαν να συνεχίσουν να το βιάζουν, αλλά οι Θεοί δεν απάντησαν. Οποιοσδήποτε ήταν ικανός να αλλάξει εκείνο το οικοσύστημα, τα αποτελέσματα ήταν προβλέψιμα. Το άτομο που έκοψε το τελευταίο δέντρο, θα μπορούσε να δει ότι ΗΤΑΝ το τελευταίο δέντρο. Παρόλα αυτά, το έκοψε.
Τα μαθήματα του νησιού του Πάσχα, είναι τόσο επίκαιρα, όσο ποτέ άλλοτε.
(πηγή: blogs.sansimera.gr)
Οι περιπλανήσεις του Οδυσσέα
Τα προβλήματα που παρουσιάζει η Ομηρική γεωγραφία και ιδιαίτερα οι περιπλανήσεις του Οδυσσέα, είχαν απασχολήσει τους μελετητές και τους ιστορικούς ήδη από την αρχαιότητα. Με αφετηρία τα ταξίδια που περιγράφονται στην Οδύσσεια αναπτύχθηκαν δύο κύριοι άξονες.Από την μια πλευρά είχαμε όσους υποστήριζαν ότι οι τόποι που επισκέφτηκε ο Οδυσσέας μπορούν να ταυτιστούν με συγκεκριμένα σημεία στο χάρτη (είτε στη λεκάνη της Μεσογείου ή πέρα από τα Στενά του Γιβραλτάρ στον Ατλαντικό Ωκεανό) ενώ από την άλλη είχαμε όσους με σκεπτικισμό τοποθετούσαν τις περιπέτειες του Οδυσσέα στη σφαίρα του φανταστικού.Οι θεωρίες αυτές επηρέασαν και τη σύγχρονη έρευνα.
Παλιότεροι μελετητές όπως ο Berard, υποστήριξαν ότι οι περιοχές που ταξίδεψε ο Οδυσσέας είναι αληθινές[1], ενώ νεότεροι όπως ο Luce[2], υιοθετώντας τον σκεπτικισμό του Ερατοσθένη, υποστηρίζουν πως κατά κύριο λόγο τα ταξίδια του Οδυσσέα ήταν φανταστικά, χωρίς να παραβλέπουν όμως την πρόθεση του Ομήρου να τους προσθέσει μια αληθοφανή χωροχρονική διάσταση. Η μελέτη της Οδύσσειας, εκτός από γεωγραφικά προβλήματα, θέτει παράλληλα και ένα επιπλέον σημαντικό ζήτημα. Αυτό δεν είναι άλλο από τον συμβολισμό που κρύβεται πίσω από τα ταξίδια του Οδυσσέα και εν γένει του έπους. Αφού, λοιπόν πρώτα, επιχειρήσουμε να αναπλάσουμε το ταξίδι του Οδυσσέα (βασιζόμενοι στον Όμηρο και σε γνωστές βιβλιογραφικές πηγές[3]), στη συνέχεια θα προσπαθήσουμε να αποσαφηνίσουμε τι τελικά απηχούν αυτές οι περιπλανήσεις του Οδυσσέα.
Το Ταξίδι
Ο πρώτος σταθμός του Οδυσσέα μετά την αναχώρησή του από την Τροία είναι η χώρα των Κικόνων. Οι Κίκονες, οι οποίοι ήταν σύμμαχοι των Τρώων, κατοικούσαν στη Θράκη και συγκεκριμένα στη περιοχή του Έβρου. Ο Οδυσσέας και οι σύντροφοί του συγκρούστηκαν με τους Κίκονες και με πολλές απώλειες έπλευσαν νότια προς το ακρωτήριο Μαλέα και κατόπιν νότια–νοτιοδυτικά της Κρήτης. Αυτό είναι και το τελευταίο σημείο του ταξιδιού του, το οποίο μπορούμε να ταυτίσουμε με σχετική ακρίβεια στο χάρτη. Από εδώ, και μέχρι να φτάσει στη Σχερία και κατόπιν στην Ιθάκη, ξεκινάει μια ατελείωτη περιπέτεια του Οδυσσέα στον κόσμο του φανταστικού. Μέσα από τις περιπλανήσεις του θα γνωρίσει νέους λαούς, νέους τόπους, θεούς και μυθικά τέρατα. Αυτό όμως δεν αναιρεί το γεγονός ότι υπάρχουν ιστορικά στοιχεία μέσα στο έπος, τα οποία πρέπει να αντλήσουμε προσεκτικά, για να τα χρησιμοποιήσουμε πλέον ως ιστορικά δεδομένα. Είναι δύσκολο, όμως, διαβάζοντας την Οδύσσεια, να μην υποκύψει κάποιος στην αφηγηματική δεινότητα του Ομήρου και παράλληλα να μείνει ανεπηρέαστος από τις πειστικές περιγραφές του ώστε να ανακαλύψει ποια στοιχεία είναι αληθινά και ποια όχι. Σημαντικό είναι επίσης, να προσέξουμε πώς χρησιμοποιείται από τον Όμηρο το μοτίβο των εννέα ημερών. Σε αρκετές περιπτώσεις ο χρόνος που χρειάστηκε ο Οδυσσέας για να ταξιδέψει από ένα μέρος σε κάποιο άλλο είναι ακριβώς εννέα ημέρες. Είναι αυτονόητο εδώ πως ο χρόνος πλέον θα έχει συμβολιστικό χαρακτήρα και όχι τόσο πρακτικό.
Μετά από εννέα μέρες, λοιπόν, ο Οδυσσέας φτάνει στη χώρα των Λωτοφάγων, την οποία με κάποια επιφύλαξη μπορούμε να την τοποθετήσουμε στη Β. Αφρική (μάλλον στη σημερινή Λιβύη, όπου έχουμε πληροφορίες από αρχαίους συγγραφείς όπως ο Ηρόδοτος και ο Πολύβιος ότι υπήρχαν περιοχές εκεί που φύτρωναν Λωτοί). Επόμενος σταθμός οι Κύκλωπες, όπου οι πληροφορίες που αντλούμε από το έπος δεν επαρκούν για να ταυτίσουμε το νησί τους με κάποιο συγκεκριμένο φυσικό τόπο, καθώς δε δίνεται ούτε ο χρόνος ούτε η κατεύθυνση που ακολούθησε ο Οδυσσέας. Ο Όμηρος λεει ότι πρόκειται για ένα πολύ εύφορο νησί (Οδύσσεια 9, 116 – 124). Ο πρωτόγονος τρόπος ζωής των κατοίκων του, όπως περιγράφεται, θα μπορούσε να παραλληλιστεί με εκείνο λαών της Κεντρικής και νότιας Ιταλίας, έτσι όπως αναγνωρίζεται μέσα από τις παραδόσεις των Μυκηναίων που πρωτοταξίδεψαν εκεί ήδη από το 1500 π.Χ. Αυτό είναι το πρώτο από τα πολλά στοιχεία μέσα στο έπος που συγκλίνουν σε ό,τι θα υποστηρίξουμε στο δεύτερο μέρος της μελέτης μας.
Ο Όμηρος ήταν εξοικειωμένος με τις περιγραφές των πρώτων ταξιδιών των Μυκηναίων και σε συνδυασμό με τα σχεδόν σύγχρονα του μεταναστευτικά ταξίδια προς τη Δύση εμπνεύστηκε για να ολοκληρώσει το έπος. Στη συνέχεια ο Οδυσσέας φτάνει στο πλωτό (όπως αναφέρει χαρακτηριστικά ο Όμηρος, Οδ. 10,4) νησί του Αιόλου –τόπο έκ των πραγμάτων φανταστικό, παρά τη προσπάθεια του Ομήρου να προσδώσει στον Αίολο και την πόλη του ανθρώπινη υπόσταση– από όπου με τη βοήθεια του θεού των ανέμων φεύγει για την Ιθάκη. Μετά από εννέα μερόνυχτα ταξιδιού ο Οδυσσέας την δέκατη μέρα αντικρίζει την Ιθάκη. Η γνωστή απρονοησία των συντρόφων του, όμως, θα τον ξαναστείλει πίσω στο νησί του Αιόλου. Διωγμένος με άσχημο τρόπο πλέον από εκεί, θα πλεύσει έξι μέρες και έξι νύχτες, μέχρι να βρεθεί στη χώρα των Λαιστρυγόνων, εκεί που όπως λέει και ο Όμηρος οι δρόμοι της νύχτας και της μέρας συνοδεύουν (Οδ. 10,80). Οι βαρβαρικές φυλές που συνάντησαν εκεί, ώθησαν τους ερευνητές να την τοποθετήσουν στη ΒΑ Σικελία ή στην Κορσική. Όμως, το φυσικό φαινόμενο που αναφέρει ο Όμηρος σε συνδυασμό με την περιγραφή του λιμανιού (Οδ. 10,88 – 94, που θυμίζει σκανδιναβικό φιόδρ) κάνουν πολλούς να αναζητήσουν τη χώρα των Λαιστρυγόνων στη βόρεια Ευρώπη.
Δύο ακόμα σημαντικές λεπτομέρειες θα πρέπει να επισημάνουμε, πριν εγκαταλείψουμε τη χώρα των Λαιστρυγόνων μαζί με τον Οδυσσέα. Το ένα είναι ότι η χώρα των Λαιστρυγόνων αλληγορικά συμβολίζει το τέλος του κόσμου με τον τρόπο που περιγράφεται[4] καθώς επίσης και το γεγονός ότι Λαιστρυγόνες είναι οι τελευταίοι αληθινοί και ζωντανοί άνθρωποι που συναντά ο Οδυσσέας στο ταξίδι του, μέχρι τουλάχιστον να καταπλεύσει στη Σχερία. Σειρά στις περιπλανήσεις του ήρωα είχε η Αιαία, το νησί της Κίρκης, για το οποίο η περιγραφή του Ομήρου ότι βρισκόταν κάπου ανατολικά του ήλιου, δε μας βοηθάει ιδιαίτερα να το προσδιορίσουμε στο χάρτη. Φεύγοντας από το νησί της Κίρκης, ο Οδυσσέας ψάχνει και βρίσκει την πύλη προς τον Άδη.
Τα προβλήματα που δημιουργούνται είναι πολλά, όταν θέλουμε με βεβαιότητα και με βάση τα αρχαιολογικά κατάλοιπα να ορίσουμε το σημείο όπου ο Οδυσσέας φέρεται να κατέβηκε στον Άδη. Η μια άποψη τοποθετεί την πύλη προς τον Άδη στην Ιταλία και συγκεκριμένα ή στη λίμνη Avernus στην Καμπανία ή στην Κύμη. Από την άλλη, πιο γνωστή και παραδεκτή είναι η θεωρία της ταύτισης των πυλών του κάτω κόσμου, με το σημείο όπου συναντώνται οι ποταμοί Αχέροντας και Κωκυτός στην Εφύρα της Θεσπρωτίας. Οι ανασκαφές που έγιναν εκεί από τον Σ. Δάκαρη έφεραν στο φως τα κατάλοιπα ενός νεκρομαντείου. Οι Κιμμέριοι που κατοικούσαν εκεί σύμφωνα με τον Όμηρο μας δημιουργούν νέα προβλήματα ως προς την γεωγραφική ταύτιση της περιοχής. Χάρις όμως σε ένα χειρόγραφο του Ομήρου, στο οποίο αναφέρονται και ως Χειμέριοι, και με βάση κείμενα του Θουκυδίδη, ο οποίος κάνει λόγο για το λιμάνι Χειμέριον στη Θεσπρωτία, η προαναφερθείσα υπόθεση αποκτά πλέον σημαντικό έρεισμα. Μαρτυρίες τέλος των ντόπιων όπως τις συνέλεξαν ερευνητές, κάνουν λόγο και για ύπαρξη τρίτου ποταμού ως τις αρχές του προηγούμενου αιώνα, περιγραφή που υφίσταται και στο έπος (Αχέροντας, Κωκυτός, Πυριφλεγέθων, Οδ. 10,509 – 515).
Η σύντομη επιστροφή του Οδυσσέα στο νησί της Κίρκης για να θάψει τον Ελπήνορα ίσως να μην είχε μεγάλη σημασία, αν δεν περιελάμβανε ένα πολύ σημαντικό στοιχείο. Οι οδηγίες ναυσιπλοΐας που παίρνει ο Οδυσσέας από την Κίρκη είναι οι πρώτες και οι μόνες που υπάρχουν στο έπος. Δεν θα ήταν υπερβολή να υποστηρίξουμε ότι στο χωρίο αυτό διαφαίνονται ίχνη από ένα είδος ταξιδιωτικού–ναυτικού οδηγού[5] τον οποίο γνώριζε ο Όμηρος και που ίσως έκανε την εμφάνισή του από το τέλος της εποχής του Χαλκού. Ο Οδυσσέας και οι σύντροφοί του συνεχίζουν το ταξίδι τους περνώντας από τις Σειρήνες (κάποιο από τα νησιά Galli, N. Των Πιθηκουσών ή Β του Στρόμπολι) και από τους κινούμενους βράχους (Πλαγκτές) που βγάζουν καπνό και φωτιά και που τα αρχαιολογικά κατάλοιπα με επιτρέπουν να το ταυτίσουμε με τα ηφαιστιογενή νησιά Λιπάρες (έχει βρεθεί εκεί μυκηναϊκή κεραμική).
Έπειτα θα αντιμετωπίσουν τη Σκύλλα και τη Χάρυβδη. Η περιγραφή του Ομήρου ότι η Χάρυβδη κατάπινε τρεις φορές σε μια ημέρα τα νερά της θάλασσας και σε άλλες τρεις τα άδειαζε (Οδ. 12, 105 – 106), παραπέμπει στα στενά της Μεσσίνας, που χωρίζουν τη Σικελία από τη Ν. Ιταλία. Τα στενά ήταν γνωστά στους Μυκηναίους ναυτικούς καθώς αποτελούσαν συνήθη ναυτικό δρόμο και τα ισχυρά θαλάσσια φαινόμενα που συναντούσαν τους προκαλούσαν τρόμο. Γεγονός που είναι φανερό ότι ο Όμηρος γνώριζε πολύ καλά και έτσι ενισχύεται περισσότερο η άποψη ότι τα πρώιμα μυκηναϊκά ταξίδια αποτέλεσαν την αρχική έμπνευση του ποιητή. Μετά από όλα αυτά φτάνει στη Θρινακία που μάλλον ήταν Β – ΒΔ της Ιθάκης και 9 μερόνυχτα αργότερα ταλαιπωρημένος και χωρίς συντρόφους καταλήγει στο απομονωμένο αλλά «εξωπραγματικά» όμορφο νησί της Καλυψώς, την Ωγυγία. Αν λάβουμε υπόψιν μας ότι από εκεί ο Οδυσσέας χρειάστηκε δεκαεπτά μέρες και νύχτες με τη μεγάλη Άρκτο στα αριστερά του για να φτάσει στη Σχερία, τοποθετούμε το νησί στη Δ. Μεσόγειο (Μάλτα, Μάλαγα, Μαδέρα, Γιβραλτάρ) ή την μακρινή Ισλανδία. Η άφιξη του Οδυσσέα με αυτόν τον τρόπο στην ομηρική Σχερία πέρα από το τέλος των περιπετειών του κρύβει και ένα βαθύτερο συμβολισμό. Είναι η επιστροφή του στον πραγματικό κόσμο και στους ζωντανούς και αληθινούς ανθρώπους μετά από τις ατελείωτες περιπλανήσεις στις χώρες του μύθου. Είναι εξάλλου το πρώτο φιλόξενο μέρος που τον καλοδέχονται ανιδιοτελώς μετά από τη μακροχρόνια περιπλάνησή του στις θάλασσες του κόσμου.
Το έπος και η ιστορία
Στο πιο πάνω κεφάλαιο παραθέσαμε περιληπτικά τις περιπλανήσεις του Οδυσσέα. Αυτό που πρέπει να επισημάνουμε είναι ότι η Οδύσσεια δεν είναι ένα ιστορικό έργο, ούτε πρέπει να λογίζεται ως τέτοιο. Ο ίδιος ο Όμηρος, άλλωστε, δε διεκδίκησε ποτέ τον ρόλο του ιστορικού. Σκοπός του ήταν να τέρψει τους ακροατές των επών του εμπλουτίζοντάς το με στοιχεία γνωστά σε αυτούς. Δεχόμενοι δε, ότι καμιά μορφή τέχνης δεν μπορεί να μείνει ανεπηρέαστη από την εποχή της, συμπεραίνουμε ότι τα Ομηρικά έπη πέρα από τη λογοτεχνική τους αξία έχουν μια αδιαμφισβήτητη ιστορικότητα. Ο Όμηρος ζει και δημιουργεί μέσα σε μια έντονη κοινωνικοπολιτικά και οικονομικά περίοδο με τα σημαντικά γεγονότα και τις αλλαγές να διαδέχονται το ένα το άλλο ενώ παράλληλα είναι φορέας μιας σημαντικής πολιτιστικής ( και όχι μόνο ποιητικής) παράδοσης που επιβιώνει από τα Μυκηναϊκά χρόνια ως τις μέρες του Ομήρου. Παράδοση που διασώζεται στα χρόνια του Ομήρου όχι πλέον ως μύθος αλλά ως κομμάτι της ιστορίας των Ελλήνων[6]. Η ατμόσφαιρα της εποχής δεν καταγράφεται από τον ποιητή, ενδείξεις της όμως είναι φανερές μέσα στο έργο του. Για να κατανοήσουμε λοιπόν το έργο του αλλά και να αποσαφηνίσουμε τι απηχούν τα Ομηρικά έπη χρειάζεται να κάνουμε μια σύντομη ιστορική αναδρομή στις συνθήκες που διαμόρφωσαν την εποχή του Ομήρου αλλά και εκείνες που καθόρισαν την παράδοση των Μυκηναϊκών χρόνων που κληροδότησε ο ποιητής.
Οι Μυκηναίοι ήδη από το 1600 π.Χ., με κληρονομιά τους θαλάσσιους δρόμους των Μινωιτών, πραγματοποιούσαν μακρινά υπερπόντια ταξίδια σε μέρη άγνωστα και συνήθως επικίνδυνα με σκοπό το εμπόριο μετάλλων[7]. Αν και οι πρώτες εμπορικές επαφές είχαν κατεύθυνση την Ανατολή, στη συνέχεια οι Μυκηναίοι στράφηκαν προς τη Δύση και την Ιταλία, όπου οι συνθήκες ήταν ευνοϊκότερες. Τα ιταλικά φύλα έδειχναν μεγαλύτερη ανοχή στην εμπορική αυτή εισβολή[8]. Οι ναυτικές γνώσεις των Μυκηναίων ενέπνεαν το σεβασμό στους λιγότερο ανεπτυγμένους λαούς της Ιταλικής χερσονήσου. Τα προϊόντα, άλλωστε, που μετέφεραν οι Μυκηναίοι έμποροι ήταν απαραίτητα στους κατοίκους των περιοχών αυτών. Στη Δύση, επίσης, όπως είχε επισημάνει και ο Beazley, δεν προϋπήρχε καμία ισχυρή ναυτική δύναμη, κάτι που δε συνέβαινε στην Ανατολή, γεγονός που έκανε πιο πρόσφορο το έδαφος για την εμπορική κυριαρχία των Μυκηναίων. Στα ταξίδια αυτά προς τη Δύση οι Μυκηναίοι ακολούθησαν τους θαλάσσιους δρόμους που αρχικά είχαν χαράξει οι πρωτοπόροι των μινωικών χρόνων. Έπλεαν κατά μήκος των ακτών της Πελοποννήσου, περνούσαν από την Ιθάκη και τη Κέρκυρα και από εκεί κατευθύνονταν προς την Ιταλία[9]. Παρατηρώντας την ποσότητα μυκηναϊκής κεραμικής που εντοπίζεται στην Ιταλία, ανακαλύπτουμε ότι αυξάνεται όσο εδραιώνεται η μυκηναϊκή κυριαρχία στο εσωτερικό της ελληνικής επικράτειας[10]. Κατά τον 14ο αιώνα και 13ο αιώνα π.Χ. η συγκέντρωσης μυκηναϊκής κεραμικής είναι εντυπωσιακή κυρίως στη Σικελία, τις Αιολίδες νήσους, την Απουλία και λιγότερο στην Καμπανία. Ο 12ος αιώνας, που σηματοδοτεί τη σταδιακή παρακμή του Μυκηναϊκού πολιτισμού, θα σημάνει παράλληλα και το τέλος του πρώτου κύκλου εμπορικών επαφών ανάμεσα στην Ελλάδα και την Ιταλία.
Η οικονομική διάσταση του φαινομένου αυτού ήταν αδιαμφισβήτητα σημαντική, περιορίζεται όμως μόνο στον εμπορικό τομέα. Ο αποικισμός δεν έχει ακόμα απασχολήσει τους Έλληνες του 12ου αιώνα με εξαίρεση κάποιες μεμονωμένες περιπτώσεις. Πολύ αργότερα, τον 8ο αιώνα, και όταν οι συνθήκες καταστήσουν επιτακτική την ανάγκη για μαζικές μετακινήσεις πληθυσμών, θα γίνει λόγος για την ύπαρξη ισχυρών ελληνικών αποικιών στην Ιταλία.Στα ταραγμένα χρόνια που θα ακολουθήσουν την κατάρρευση του Μυκηναϊκού πολιτισμού η αβεβαιότητα θα δώσει τη θέση της στη σιγουριά που πρόσφερε η σταθερότητα των Μυκηνών. Με μόνα εφόδια την παράδοση και τις αναμνήσεις ενός ισχυρού βασιλείου, οι Έλληνες θα διανύσουν τους σκοτεινούς αιώνες που έπονται μέχρι την «αναγέννηση» της γεωμετρικής περιόδου. Είναι πάλι η αναζήτηση μετάλλων που θα ωθήσει τους Έλληνες να ξαναδιασχίσουν τους εμπορικούς δρόμους των προγόνων τους προς την Ιταλία[11]. Με οδηγό την παράδοση και με τις προοπτικές πιο ευνοϊκές πια, επανασυνδέουν τις εμπορικές τους σχέσεις με τους λαούς της Δυτικής Μεσογείου. Ταυτόχρονα, το πρόβλημα του υπερπληθυσμού που παρατηρείται στην ελληνική επικράτεια θα οδηγήσει σταδιακά στη μόνιμη εγκατάσταση Ελλήνων στις περιοχές με τις οποίες έχουν εμπορικές συναλλαγές. Κύριος λόγος όμως των ταξιδιών αυτών παραμένει το εμπόριο, στα πλαίσια του οποίου αρχίζουν οι πρώτοι τολμηροί να εγκαθίστανται στην Ιταλία[12]. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε, ότι οι παλιότερες αποικίες ιδρύθηκαν όχι σε περιοχές κατάλληλες για καλλιέργεια αλλά σε θέσεις που εξασφάλιζαν περισσότερες ευκαιρίες για εμπόριο (κοντά στην Ετρουρία ή στα στενά της Μεσσίνα)[13]. Οι Ευβοείς ιδρύουν την πρώτη ελληνική αποικία στις Πιθηκούσσες γύρω στο 760 π.Χ. και πολλές ελληνικές πόλεις ακολουθούν το παράδειγμά τους τα επόμενα χρόνια. Για περισσότερο από δύο αιώνες θα ιδρύονται ελληνικές αποικίες στην κεντρική και νότια Ιταλία[14] με εξέλιξη εντυπωσιακή. Ο τρόπος με τον οποίο επέλεγαν τις περιοχές που θα κατοικούσαν, οι σχέσεις τους με τους ντόπιους πληθυσμούς και η κοινωνική οικονομική και πολιτική οργάνωση των αποικιών, όσο σημαντικά θέματα κι αν είναι, δεν μπορούν να αποτελέσουν αντικείμενο αυτής της εργασίας. Η σύντομη αυτή ιστορική αναδρομή όμως, θα χρησιμεύσει ως αφετηρία στην αναζήτηση των επιρροών και της έμπνευσης του Ομήρου για τη σύνθεση της Οδύσσειας και κατ’ επέκταση στην ανακάλυψη τι απηχεί τελικά το έπος.
Η συμβολή του μύθου
Ο Όμηρος συνθέτει το έργο του κατά τη διάρκεια του 8ου αιώνα και ζει κοντά τις μεγάλες αλλαγές που συντελούνται. Το κοινωνικοπολιτικό κλίμα της εποχής του δεν μπορεί να τον αφήσει ανεπηρέαστο. Αν και σκοπός του είναι να ικανοποιήσει τις καλλιτεχνικές του ανησυχίες και να τέρψει τους ακροατές του, δεν αφήνει ανεκμετάλλευτα τα εντυπωσιακά ιστορικά στοιχεία που του προσφέρει με αφθονία η εποχή του. Οι Stanford και Luce όρισαν τρεις σημαντικές ιστορικές περιόδους που επηρέασαν τον Όμηρο[15]. Αρχικά έχουμε τους Μινωίτες και τους Μυκηναίους θαλασσοπόρους που πρώτοι πραγματοποίησαν αυτά τα επικίνδυνα υπερπόντια εμπορικά ταξίδια. Στη συνέχεια τοποθετούν τους παραδοσιακούς μύθους των Ελλήνων ηρώων, που επιστρέφουν στις πατρίδες τους μετά τον Τρωικό πόλεμο, αφού πρώτα έχουν περιπλανηθεί αρκετά σε αφιλόξενες θάλασσες, ενώ τέλος δεσπόζει το μεγάλο αποικιακό κύμα των Ευβοέων και των υπόλοιπων Ελλήνων στην Ιταλία από το 760 π.Χ. και μετά.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η δεύτερη κατηγορία, στην οποία θα σταθούμε λίγο, πριν προχωρήσουμε στα συμπεράσματά μας. Οι μύθοι της επιστροφής των Ελλήνων από την Τροία υπήρξαν σημαντικοί για την διαμόρφωση μιας ναυτικής παράδοσης με χαρακτήρα αποικιακό. Αυτοί οι «returning heroes» όπως τους ονομάζει ο Malkin[16] έπλευσαν σε θάλασσες άγνωστες και αφιλόξενες, γνώρισαν νέους τόπους και υπέφεραν πολλά πριν γυρίσουν στα σπίτια τους. Το επαναλαμβανόμενο μοτίβο των ατελείωτων θαλασσινών περιπλανήσεων διαμορφώνει αυτόματα μια πρωτοαποικιακή παράδοση. Ο Οδυσσέας αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα πρωτοαποικιακού ήρωα, καθώς με τις περιπέτειες του ανοίγει νέους θαλάσσιους δρόμους και ανακαλύπτει νέους λαούς. Ο Οδυσσέας και οι υπόλοιποι ήρωες, βέβαια, δεν εγκαθίστανται ποτέ μόνιμα σε κανένα μέρος που επισκέπτονται. Αυτό όμως δεν αφαιρεί τη χρησιμότητά τους, για όσους σκόπευαν να κάνουν εμπόριο ή να αποικίσουν σε άγνωστα μέρη. Ο μύθος τους λειτουργούσε επιδραστικά, είτε ως θεϊκή καθοδήγηση είτε ακόμα ως προστασία, στους επίδοξους θαλασσοπόρους[17]. Η Οδύσσεια αποτελεί κατά ένα τρόπο τη λογοτεχνική μεταφορά των εμπορικών και μεταναστευτικών ταξιδιών των Ελλήνων προς τη Δύση. Οι δυσκολίες που αντιμετώπιζαν οι Έλληνες στις περιπέτειες αυτές, όπως είδαμε, ήταν αρκετές. Η ναυσιπλοΐα δεν ήταν πάντα εύκολη, κίνδυνοι παραμόνευαν παντού, ενώ οι νέοι τόποι και οι νέοι λαοί που συναντούσαν δεν ήταν πάντα φιλόξενοι.
Την επικινδυνότητα αυτών των ταξιδιών μετέφεραν οι διηγήσεις των ναυτικών, τις οποίες ο Όμηρος είχε υπόψιν του. Οι διηγήσεις αυτές εμπλουτίστηκαν από τον Όμηρο και σταδιακά πέρασαν στη σφαίρα του μύθου. Το κοινό της εποχής του Ομήρου άλλωστε, ήταν εξοικειωμένο και πρόθυμο να ακούσει διογκωμένες τις θαλασσινές περιπέτειες ενός τυπικού πρωτοαποικιακού ήρωα όπως ο Οδυσσέας. Είναι πολύ πιθανό πολλοί από τους ακροατές της Οδύσσειας να ακολούθησαν λίγο αργότερα τα βήματα του Οδυσσέα στο δρόμο προς τη Δύση. Το έπος γι’ αυτούς έρχεται να λειτουργήσει πιο καταλυτικά. Μέσα από τις περιπλανήσεις του Οδυσσέα διαμορφώνουν μια νέα εθνική συνείδηση[18]. Το έπος θα τους βοηθήσει να επανακτήσουν την εθνική τους ταυτότητα που προσωρινά θα απωλέσουν φεύγοντας από τη μητρόπολη. Ταξιδεύοντας προς την Ιταλία, με τις περιπέτειες του προγόνου τους Οδυσσέα για οδηγό, ανακαλύπτουν και έναν επιπλέον σκοπό του ταξιδιού τους. Δεν είναι πια οικονομική ή κοινωνική η αιτία που τους οδηγεί εκεί, αλλά ηθική. Η επανακατοίκηση των περιοχών που πρώτος ο προγονός τους ανακάλυψε[19] τους χαρίζει ένα ακόμα ισχυρό κίνητρο. Η επισήμανση της διαλεκτικής σχέσης ανάμεσα στον ομηρικό μύθο και τη δημιουργία εθνικής συνείδησης των κατοίκων των αποικιών είναι πολύ σημαντική, όχι μόνο για την κατανόηση των αιτιών που τους οδηγούν σε ταξίδια με αβέβαιο μέλλον, αλλά κυρίως για την κατανόηση των σχέσεων που αναπτύσσουν μεταξύ τους και με τις μητροπόλεις.
Συνοψίζοντας τα παραπάνω μπορούμε να ισχυριστούμε ότι οι περιπλανήσεις του Οδυσσέα αποτελούν αρχικά μια αμυδρή ανάμνηση των πρώιμων εμπορικών επαφών των Μυκηναίων στην Ιταλία που είχαν ξεκινήσει από το 1600 π.Χ. Τα πρώτα αυτά ταξίδια δεν μπόρεσαν να αφήσουν ανεπηρέαστη τη ποίηση. Ο διάλογος του Τηλέμαχου με τον Μέντη επιβεβαιώνει ότι η Ιθάκη ήταν εμπορικό πέρασμα από τότε (Οδ. 1,105 κ.ε)[20]. Παράλληλα όμως δεν μπορούν να χαρακτηριστούν τυχαίες οι αναφορές του Ομήρου στην ίδρυση αποικιών ή στα ταξίδια που πραγματοποιούσαν οι Φαίακες στην Εύβοια (Οδ. 6,321 κ.ε.)[21], αναφορές που παραπέμπουν ευθέως στο σύγχρονο του εμπορικό και αποικιακό ρεύμα του 8ου αιώνα. Βασικότερη πηγή του Ομήρου για την Οδύσσεια αποτέλεσαν αναμφίβολα τα εμπορικά ταξίδια και η ίδρυση αποικιών από τους Ευβοείς το 760 π.Χ. και αργότερα. Το πιο πιθανό είναι η τελική απάντηση αναφορικά με τι απηχεί η Οδύσσεια, να είναι ένας συνδυασμός και των δύο. Αν δεχτούμε ότι οι πρώτες περιπλανήσεις των Μυκηναίων αποτελούσαν ήδη από τότε τη ναυτική παράδοση των Ελλήνων, οι κατοπινές περιπέτειες των Ευβοέων εμπλούτισαν με νέες διηγήσεις την παράδοση αυτή και αποτέλεσαν τον πυρήνα του έπους. Κλείνοντας, θα ήθελα να συμμεριστώ με τη σειρά μου, χωρίς να πρωτοτυπήσω, τις επιφυλάξεις για την άκριτη χρήση ιστορικών δεδομένων από τα Ομηρικά έπη. Θα ήθελα να προσθέσω όμως, ότι η μελέτη της Οδύσσειας και η νοερή συνοδεία μου στο ταξίδι του Οδυσσέα μου επέτρεψαν να προσεγγίσω το θέμα με μια οπτική διαφορετική και να ανακαλύψω νέα δεδομένα στην ιστορική και αρχαιολογική έρευνα, άγνωστά μου μέχρι τώρα.
Βιβλιογραφία
Stanford W. B. – Luce J. V., The Quest for Ulysses, (London 1974).
Luce J. V., Homer and the Heroic Age, (London 1975).
Αλ. Μαζαράκης – Αινιάν, Όμηρος και Αρχαιολογία, (Αθήνα 2000).
Αλ. Μαζαράκης – Αινιάν, Όμηρος και Αρχαιολογία. Η συμβολή των Ευβοέων στο έπος, στο Όμηρος και Οδύσσεια, (Κέρκυρα 1996).
Malkin I., The returns of Odysseus, (Berkeley 1988).
D. Ridgway, Οι πρώτοι Έλληνες στη Δύση, (Αθήνα 1992).
L.Vagnetti (επιμ.), Magna Grecia e mondo Miceneo: nuovi documenti, (Τάρας 1982).
V. Manfredi, Οι Έλληνες της Δύσης, (Αθήνα 1997).
H. Bengtson, Η ιστορία της Αρχαίας Ελλάδας, (Αθήνα 1979).
C. Mosse, Annie Schnapp – Gourbeillon, Επιτομή Ιστορίας της Αρχαίας Ελλάδας, (Αθήνα 1992).
J. Boardman, Οι αρχαίοι Έλληνες στην υπερπόντια εξάπλωσή τους, (Αθήνα 1996).
Πηγές
Οδύσσεια, Ομήρου (μετ. Δ. Ν. Μαρωνίτης)
Σημειώσεις-παραπομπές
[1] V. Berard, 1927 – 1929, Les navigations d’ Ulysses , 4 τόμοι, Paris.
[2] Stanford W. B. – Luce J. V., 1974, The Quest for Ulysses,London.
[3] Στοιχεία για την ανάπλαση του ταξιδιού του Οδυσσέα αντλήθηκαν από: Luce J. V., 1975, Homer and the Heroic Age, London. Stanford W. B. – Luce J. V. 1974, The quest for Ulysses, London.
Μαζαράκης – Αινιάν Αλ., 2000, Όμηρος και Αρχαιολογία, Αθήνα. Malkin I, 1998, The return of Odysseus, Berkeley.
[4] Stanford W. B. – Luce J. V., 1974, The Quest for Ulysses, London.
[5] Stanford W. B. – Luce J. V., 1974, σ. 130.
[6] Stanford W. B. – Luce J. V., 1974, σ. 135 – 138.
[7] Herman Bengtson, 1979, Η ιστορία της αρχαίας Ελλάδας (μετ. Α. Γαβρίλη), Αθήνα.
[8] Bengtson,ό.π.
[9] Stanford W. B. – Luce J. V., ό.π., 1974, κεφ. 3.
[10] Ridgway D, 1992, Οι πρώτοι Έλληνες στη Δύση (μετ. Φ. Αρβανίτης), Αθήνα.
[11] Herman Bengtson, 1979.
[12] G. Mosse, 1996 Schnapp – Gourbeillon, 1992, Επίτομη Ιστορία της Αρχαίας Ελλάδας, Αθήνα.
[13] I. Boardman, 1996, Οι αρχαίοι Έλληνες στην υπερπόντια εξάπλωση τους, Αθήνα.
[14] Βoardman, ο.π.
[15] Stanford W. B. – Luce J. V., 1974, ό.π., κεφ. 6.
[16] Malkin I., 1998, The returns of Odysseus, Berkeley.
[17] Malkin I., 1998, ό.π., Berkeley.
[18] Malkin I., 1998, ό.π., Berkeley.
[19] Luce J. V., 1975, ό.π. κεφ.8.
[20] Α. Μαζαράκης – Αινιάν, 1996, Όμηρος και Αρχαιολογία. Η συμβολή των Ευβοέων στη διαμόρφωση του έπους, στο Όμηρος και Οδύσσεια, Κέρκυρα. Βλ. επίσης Luce J. V., ό.π. 1975, κεφ.8
Μαζαράκης, 2000, σ.43. [21] Α. Μαζαράκης – Αινιάν, 1996, ό.π.: 44. βλ. επίσης Α. Μαζαράκης – Αινιάν, ό.π. 2000.
(πηγή: www.archive.gr, Παν. Αθανασόπουλος)
Διεθνής Φωνητικός Κώδικας
A - ALFA
B - BRAVO
C - CHARLIE
D - DELTA
E - ECHO
F - FOX-TROT
G - GOLF
H - HOTEL
I - INDIA
J - JULIET
K - KILO
L - LIMA
M - MIKE
N - NOVEMBER
O - OSCAR
P - PAPA
Q - QUEBEK
R - ROMEO
S - SIERRA
T - TANGO
U - UNIFORM
V - VICTOR
W - WHISKY
X - X-RAY
Y - YANKEE
Z - ZULU
Ο ελληνικός φωνητικός κώδικας είναι:
Α - ΑΣΤΗΡ
Β - ΒΥΡΩΝ
Γ - ΓΑΛΗ
Δ - ΔΟΞΑ
Ε - ΕΡΜΗΣ
Ζ - ΖΕΥΣ
Η - ΗΡΑ
Θ - ΘΕΑ
Ι - ΙΣΚΙΟΣ
Κ - ΚΕΝΟΝ
Λ - ΛΑΜΑ
Μ - ΜΕΛΙ
Ν - ΝΑΟΣ
Ξ - ΞΕΡΞΗΣ
Ο - ΟΣΜΗ
Π - ΠΕΤΡΟΣ
Ρ - ΡΗΓΑΣ
Σ - ΣΟΦΟΣ
Τ - ΤΙΓΡΗΣ
Υ - ΥΜΝΟΣ
Φ - ΦΩΦΩ
Χ -ΧΑΡΑ
Ψ - ΨΥΧΗ
Ω - ΩΜΕΓΑ
Πλαντήτης Γη
Εκτιμώμενο βάρος (μάζα) 5,940,000,000,000,000,000,000 μετρικούς τόνους
Εκτιμώμενη ηλικία 4.6 δις χρόνια
Πληθυσμός 6,135,000,000
Συνολική επιφάνεια 510,066,000 τ.χλμ
Επιφάνεια ηπείρων 148,429,000 τ.χλμ 29.1%
Επιφάνεια ωκεανών 361,637,000 τ.χλμ 70.9%
Συνολική υδάτινη επιφάνεια 382,672,000 τ.χλμ
Είδος νερού 97% αλμυρό 3% γλυκό
Περιφέρεια ισημερινού 40,066 χλμ
Περιφέρεια πόλων 39, 992 χλμ
Διάμετρος ισημερινού 12,753 χλμ
Διάμετρος πόλων 12,710 χλμ
Ακτίνα ισημερινού 6,376 χλμ
Ακτίνα πόλων 6,355 χλμ
Ταχύτητα τροχιάς Η γη περιστρέφεται γύρω από τον ήλιο με 66,700 mph, 107,320 χλμ την ώρα
Κίνα - Πεκίνο 2008
How to Travel to the Summer Olympics
How to Get Tickets
The Beijing 2008 Olympics kick off August 8, but tickets are already going fast. Skip the official website of the Olympic Games: Only residents of mainland China are eligible to order tickets through it. For Americans, the best way to buy tickets is through CoSport (877/457-4647, cosport.com). Alternatively, if you're willing to pay marked-up prices, you can snap up tickets from ticket brokers, such as RazorGator (800/542-4466, razorgator.com), which obtain tickets and resell them a few months in advance of the Games.
CoSport's ticket-request lottery—the first round of sales—is over. Check CoSport's website in October for announcements on when it will put its remaining tickets on sale. "Typically, the most popular events are the opening and closing ceremonies, swimming, diving, and women's gymnastics," says Donald Williams, vice president for sales and marketing at Cartan Tours, which offers vacation packages. Other favorites are track-and-field events and soccer matches, says Williams, who has sold packages for 13 Olympic Games (summer and winter).
Your best bet is to nab tickets for track-and-field events. Seats are comparatively easy to come by, given the enormity of Beijing's National Stadium (91,000 seats) and the high frequency of track-and-field events, which happen twice a day from Aug. 15 to 22. Williams also recommends looking into sports that wouldn't ordinarily interest you. "People always thank me for that advice afterwards," he says.
Good news: Ticket prices are lower for most events in the Beijing Olympics than they were during the Athens Olympics—as low as $5 per person for preliminary baseball and $9 per person for preliminary basketball or preliminary beach volleyball. Of course, some hot tickets are exceptions, such as those for the best seats during the opening ceremony, which cost nearly $800 a pop.
Where to Stay
Pricing premiums are in effect for Beijing hotels from August 6 to 24, and by now, Olympic officials, delegates, sponsors, and tour operators have sewn up the city's rooms. For example, a standard room at the InterContinental Beijing Financial Street—ordinarily $185 a night—is going for roughly $750 a night. Worse, the rooms during the 18-day period were all booked up by last January. A hotel clerk says these reservations are 80 percent paid up, so possibilities for cancellation are slim. Plus, the waiting lists are growing.
So, unless you are planning to arrange a homestay—rare in Beijing's cramped quarters—you should consider buying a package tour. For example, Cartan Tours (800/818-1998, cartan.com) offers packages at varying prices and types of hosting (fully guided or semi-independent). Packages can run as short as five days and typically include airfare, transfers, breakfasts, public transportation, and other services. You can also add side trips to the Ming tombs and the Great Wall—remote, must-see sights.
The least expensive option is to skip Beijing and instead visit a cohost city that isn't drawing as many visitors, such as Hong Kong (for equestrian), Qingdao (for sailing), and Shanghai (for preliminary soccer).
Getting Around Beijing
Navigating China's capital will be less intimidating than you might think. Even though Beijing is a sprawling city, the bulk of events—including the most popular ones—will take place within the confines of the Olympic Green, which is about six miles north of the Forbidden City. The Olympic Green is home to the new National Stadium, National Aquatics Center, National Indoor Stadium, Olympic Green Tennis Center, and other centerpiece structures. The area around Peking University, west of the Olympic Green, hosts wrestling, table tennis, and martial arts. Canoeing takes place in the northeastern part of the city. The area due west of Beijing's city center is where cycling, basketball, baseball, and shooting events take place.
How to Use Frequent Flier Miles
Air transportation is sometimes an optional component of packages. Cartan Tours allows frequent flyers to obtain their tickets using miles and to subtract the price of airfare without penalty. If you have enough miles, this is a good option, as group airfares are typically not discounted for the Olympics.
Beijing Uncut
"A lot of locals live there," Tony says. "It's one of the few places where you can get a sense of how Beijing people used to live before they moved into the tall apartment buildings."
Shops selling antiques, traditional Chinese clothing, and souvenirs line Yandaixie, which winds its way toward the lake shown at the end of the video clip. Paddleboats are available for rent, and there is a cluster of lively restaurants and street food stands.
"The most popular street food is lamb skewers, usually cooked by people from Xingjiang, a largely Muslim province in western China," says Tony, who admits to the occasional late-night snack after hanging out at hip No Name Bar nearby.
Familiar with the local scene, Tony chose to film around sunset on July 31, 2007. "I like shooting during that time of day when the sky still has light, but the streetlights are on," he says. "The evening is really when Houhai comes alive."
Reflections on Rapidly-Changing Beijing
Beijing, formerly known as Peking, is the capital of China and perhaps China's most famous city. Because of the 2008 Summer Olympics games, the city has experienced a massive influx of government cash so that it will become China's massive showcase to the world. As soon as the International Olympic Committee announced Beijing as its choice in 2001 for the 2008 games, the government announced a new goal: that each resident of the city would learn one hundred English phrases. Construction of the massive and impressively modern Olympic facilities began soon after. As a result, such architectural wonders as those dubbed "the Bird's Nest" (the National Stadium) and "the Water Cube" (the National Aquatics Center) have been keenly debated in popular and architectural journals around the world for their avant-garde designs. The city has also revamped its public transportation system so that several million people will be able to be transported daily from Beijing's hotels to the Olympic events on the outskirts of the city.
Beyond the obvious appeal of the Olympics, Beijing is a most fascinating city that has been at the center of some of history's most important events. The most visible architectural wonders date from the last dynasty, the Qing (1644-1911), when the Manchus who ruled China left their distinctive cultural aesthetics on the city. In addition to the Forbidden City, where the various emperors traditionally lived, the imperial family's pleasure palaces remain as well, including the Summer Palace, with its multicolored, exquisitely painted buildings, lush grounds, and perhaps most impressive of all, Marble Boat, which the Empress Dowager Cixi famously built using the funds supposedly earmarked to build a real navy for China in the last nineteenth century. Prince Gong's Mansion, the garden palace of one of the princes from the reign of Emperor Xianfeng (1851-62) is every bit as opulent as Versailles, with its lakes, swans, halls, and private opera house (with daily performances for visitors), as well as mysterious life-prolonging feng shui symbols like the bat-shaped pond, the Longevity Pavilion, and calligraphy carved into stone. Domestic tourists from as far away as the Burma border flock to this exotic place, so it is also a fabulous place to people watch, as Han Chinese and ethnic minority tourists far outnumber Westerners.
For even older historical sites, one can visit the Ming dynasty (1388-1643) Drum Tower or the many altars of the Temple of Heaven, which also has the famed Echo Wall, where a word whispered at one end of the curved wall can be heard at the other end.
Even older yet, the Mongol-built Beihai Park, which is believed to have been the original location of Kublai Khan's palace, now holds many historical treasures including the White Degoba—built for a seventeenth-century visit by the Dalai Lama—and the famed Nine Dragons Screen, a symbol of imperial power.
Because Beijing was the capital of China under Mongol, Han, and Manchu rule (three different ethnicities), the city's diversity is present in its architectural history. It is likewise very obviously diverse in the present. There are mosques, Daoist temples, Buddhist temples, Christian churches, and of course the most famous landmarks of Communist party power.
The Great Hall of the People, located on the western side of Tiananmen Square, is where the National People's Congress meets. Also off Tiananmen, Mao's portrait still hangs on the Gate of the Heavenly Peace, where Mao first proclaimed the birth of the People's Republic of China on October 1, 1949. And Chairman Mao himself is still available for viewing, as his mausoleum is located on the southern end of Tiananmen.
For those interested in contemporary politics, the vast Tiananmen Square, where pro-democracy demonstrators lived, danced, and were driven away at gunpoint in 1989, is fully open to the public. Today, however, families are more apt to be flying kites, riding bicycles, or taking pictures in front of Mao's portrait than staging political protests and the square is well guarded by soldiers and plainclothes policemen.
Of course, Beijing is also a very modern city replete with dance clubs, jazz clubs, bars, world-class restaurants, art museums, galleries, shopping malls, glittering five-star hotels, Western and Beijing opera houses, and all the other hallmarks of contemporary urban society. However, it would be a shame to visit Beijing without investigating some of the city's remaining hutongs—mazelike alleys with courtyard homes that represent the nonimperial, pre-Communist Party Beijing, the true essence of Beijing's residents. Most of the hutongs have been razed to make way for businesses and high-rise apartment buildings, but near the Forbidden City, a historical zone has been created to preserve some of Beijing's most famous indigenous architecture.
Chinese Etiquette Tips
1) Banquets. You don't have to eat everything (you can't possibly anyway, there will be too much food). But try a little of every dish by putting some on your plate or rice bowl. You don't have to eat it, but as foreign guest, you're supposed to be served first. If you don't try something, your host will be embarrassed—and most likely, will put it on your plate for you.
2) Bargaining. Open air markets, privately run stores are best for bargaining. (Large department stores have set prices.) Remember to establish a friendly rapport first. You are creating a relationship with the merchant, not a price war. Think of it this way: Bargaining is to the Chinese what seduction is to the French. Shouting, arguing, and pointing are not very seductive. Smiling, being friendly, offering to buy more for a better price are. And don't be afraid to ask, "Can you offer me a better price?"
3) Cars. Never, ever assume pedestrians have the right of way. Cars will not necessarily stop for you. Cross with a group if possible at a designated crosswalk. A car won't stop for a single person necessarily but will stop for a group because the driver doesn't want the car to be dented. Chinese really love their cars.
4) Chopsticks. Don't point with them at other people's faces. Don't stab your food with them like toothpicks. Don't lick them. And by all means don't stick them upright in your rice bowl—that's how the Chinese honor the dead at graves.
5) Face. Never shout even when someone has done something wrong. Losing your temper will only make the other person feel that he or she has lost face (i.e. dignity) and will often cause that person to refuse to take responsibility for a problem . Best to smile, keep friendly, and persistently ask the person to *help you* solve whatever problem has arisen.
6) Male-Female Relationships. Alas, the image of the loose American woman perpetuated by Hollywood movies is alive and well globally including in China. If a man makes unwanted advances to you, say loudly the Chinese word for "No," (bu) which is pronounced like the English word "Boo!" If you say it forcefully, it will be in the correct tone. If you are a man, don't be touchy-feely with Chinese women lest they think you are propositioning them.
7) Public Displays of Affection. While younger Chinese can be as openly demonstrative as Westerners, if not more so, older Chinese are not used to PDAs. Be aware of your surroundings. Around older Chinese anything more than holding hands with your partner or a quick peck on the check might embarrass people.
8) Respect for Elders. It's fine to open doors and give up a seat to an older person of either gender. And don't be offended if younger Chinese—male or female—offer you an arm going up stairs or other assistance if you are older. They don't think you're infirm. They're just trying to be polite.
9) Smiling. Chinese smile for more reasons than Americans. A smile can mean the person is embarrassed, trying to be helpful, curious, happy or friendly. In the middle of an argument, smiling means that the speaker doesn't want this to become personal. When all else fails, smile in China. It shows you have no ill intentions and can work wonders in getting better service.
10) Tipping. If you plan to return to a restaurant, then tip. Guidebooks say not to, but in fact most Chinese know enough about the Western world to know that tipping is practiced regularly in other countries. Tips are rarely (in our experience, never) refused and create goodwill.
(πηγή: www.budgettravel.com)
