Κίνα, ο σιδηρόδρομος στο μεγαλύτερο υψόμετρο του κόσμου (Πεκίνο - Θιβέτ)

(κοντά στο Naqu)



(κοντά στο Naqu)







(γέφυρα στην περιοχή Gansu)





(μνημείο στο σημείο των πηγών του ποταμού Yangtze)



(υψίπεδα κοντά στη Λάσα)



(ο σιδηροδρομικός σταθμός της Λάσα)



(πηγή: linkdonkey.blogspot.com)

Σχετικά με το θέμα αυτό εντόπισα και τις παρακάτω πληροφορίες:

Ενα θαύμα της μηχανικής ενώνει το Πεκίνο με τη Λάσα, περνώντας ακόμη και από το ιλιγγιώδες υψόμετρο των 5.000 μέτρων. Ενώ οργανώσεις από όλον τον κόσμο κατηγορούν την Κίνα ότι προσπαθεί να εδραιώσει την κατοχή της στο Θιβέτ

Σε ένα από τα υψηλότερα σημεία της πορείας του νέου σιδηροδρόμου οι επιβάτες θα απολαμβάνουν από κοντά τη θέα της περίφημης κορυφής Κουνλούν Σαν. Το τρένο πραγματοποιεί τη δοκιμαστική διαδρομή του με φόντο την κορυφή αυτή, σε ένα από τα υψηλότερα σημεία της πορείας του.

H αποπεράτωση του τελευταίου τμήματος της γραμμής Τσινγκχάι - Θιβέτ γιορτάστηκε στις 15 Οκτωβρίου με όλες τις τιμές και με μια πανηγυρική δοκιμαστική διαδρομή ως την πρωτεύουσα Λάσα. H γραμμή, η οποία ενώνει για πρώτη φορά τη δυσπρόσιτη αυτόνομη επαρχία με την κυρίως Κίνα, εκτείνεται σε μήκος 1.142 χιλιομέτρων και στο υψηλότερο σημείο της ξεπερνά το ιλιγγιώδες υψόμετρο των 5.000 μέτρων.

Πρόκειται για ένα θαύμα της μηχανικής το οποίο η κινεζική κυβέρνηση χαρακτηρίζει «υπόδειγμα σεβασμού στο περιβάλλον». Οργανώσεις και ακτιβιστές από όλον τον κόσμο κατηγορούν ωστόσο το Πεκίνο ότι προσπαθεί απλώς να αυξήσει τον έλεγχό του στο Θιβέτ με μια δαπανηρή, επίπονη και οικολογικά επικίνδυνη κατασκευή.

H υψηλότερη γραμμή στον κόσμο αναμένεται να αρχίσει να λειτουργεί τον ερχόμενο Ιούνιο του 2007. Οι επιβάτες θα μπορούν να φθάνουν από το Πεκίνο στη Λάσα μέσα σε 48 ώρες, ταξιδεύοντας σε βαγόνια ρυθμισμένης πίεσης όπως οι θάλαμοι των αεροσκαφών, με πολυτελή εστιατόρια, σάουνες, «σαλόνια» πολυμέσων και ειδικά τζάμια για προστασία από την υπεριώδη ακτινοβολία. Από το Γκολμούντ, τελευταίο σταθμό της υπάρχουσας σιδηροδρομικής γραμμής σε υψόμετρο 2.800 μέτρων, θα αρχίζει η ανάβαση στη «στέγη του κόσμου» και στους παγετώνες των Ιμαλαΐων. Στον σταθμό του Τανγκούλα Σανκού, η αμαξοστοιχία θα φθάνει στο υψόμετρο των 5.072 μέτρων και στη συνέχεια θα κατεβαίνει ως τη Λάσα, στα 3.065 μέτρα. Από τεχνική άποψη, το έργο είναι γιγάντιο: 34 σταθμοί, 11 τούνελ και 2.647 γέφυρες κατασκευάστηκαν για τη γραμμή, της οποίας τα τρία τέταρτα βρίσκονται σε υψόμετρο άνω των 4.000 μέτρων ενώ τα τρένα θα έχουν ανώτατη ταχύτητα τα 100 χλμ. /ώρα.

Παρά το μεγαλείο του έργου και του προϋπολογισμού του (3 δισ. ευρώ) και αντίθετα από ό,τι συνηθίζει, η κινεζική κυβέρνηση διατήρησε χαμηλούς τόνους καθ' όλη τη διάρκεια της κατασκευής, αποφεύγοντας τις ανακοινώσεις και μη επιτρέποντας στους ξένους δημοσιογράφους να το επισκεφθούν. H στάση αυτή ενέτεινε την ήδη υπάρχουσα καχυποψία με την οποία αντιμετωπίζεται κάθε κίνηση του Πεκίνου στο Θιβέτ. Πολλοί κατηγορούν την Κίνα ότι προβαίνει σε αυτή την αμφιβόλου χρηματικής αποδοτικότητας δαπανηρή κατασκευή για να αποκτήσει μια δεύτερη, ασφαλέστερη και ταχύτερη, στρατηγική οδό πρόσβασης στην ταραχώδη επαρχία ενώ άλλοι μιλούν για επικείμενο εποικισμό και νόθευση της πολιτιστικής ταυτότητας του Θιβέτ.

Το 7% του επίσημου προϋπολογισμού αφιερώθηκε, όπως επιμένουν να τονίζουν οι αρμόδιοι, στην οικολογική πλευρά του έργου. Εχουν κατασκευαστεί υπόγεια περάσματα για τη μετανάστευση της τοπικής αντιλόπης και τεχνητά έλη για την αναπαραγωγή των πουλιών της περιοχής και έχουν ληφθεί διάφορα άλλα μέτρα για την αντιστάθμιση των μεταβολών από την κατασκευή των γραμμών, των γεφυρών και των σταθμών. Επίσης η διαδρομή έχει σχεδιαστεί έτσι ώστε να παρακάμπτει πολλές λίμνες, οι οποίες θεωρούνται ιερές από τους Θιβετιανούς. Περιβαλλοντικές οργανώσεις από όλον τον κόσμο υποστηρίζουν ωστόσο ότι το έργο θα επιβαρύνει το ανέγγιχτο τοπίο και οικοσύστημα των Ιμαλαΐων.

Πολλοί επίσης επισημαίνουν ότι ο ίδιος ο καινούργιος σιδηρόδρομος κινδυνεύει από τις μεταβολές στο κλίμα της Γης. Ειδικοί προειδοποιούν ότι, με τον παρόντα ρυθμό της υπερθέρμανσης του πλανήτη, η θερμοκρασία στα υψίπεδα του Θιβέτ θα αυξηθεί κατά τρεις βαθμούς Κελσίου ως το 2050, λιώνοντας τους πάγους και απειλώντας τα περίπλοκα συστήματα υποστήριξης.

(πηγή: ΒΗΜΑ, 30/10/2005)