Το νησί των Καγκουρό

Ενας από τους τελευταίους παραδείσους που υπάρχουν στη γη. Μια ζωντανή όαση στα νότια της αυστραλιανής γης. Με 20 προστατευόμενα πάρκα, πυκνά δάση και λευκές παραλίες που τραβούν την προσοχή πολλών επιχειρηματιών με την ελπίδα να αποικήσουν κάποτε τον παράδεισο. Η αναγγελία που έφθασε μόλις πριν από μερικούς μήνες ανακούφισε τους 4.000 κατοίκους του και ανέστειλε προς το παρόν τα σχέδιά τους: πάνω στο νησί δεν επιτρέπεται να μπει ούτε ένα λιθαράκι παραπάνω.

Κανένας δεν ξέρει ως πότε, όμως προς το παρόν ο τόπος εντυπωσιάζει τους επισκέπτες του με την πλούσια πανίδα που διαθέτει: στρατοί από μαρσιποφόρα, ωταρίες, φώκιες Νέας Ζηλανδίας, κοάλα, ορνιθόρρυγχοι. Εκτός από τις απρόοπτες συναντήσεις, άκρως γοητευτικές είναι και οι βόλτες στις έρημες ακτές, ανάμεσα σε αμμόλοφους και νερά με χρώμα μπλε ινδικό. Καθώς και οι διανυκτερεύσεις σε ιστορικά ξενοδοχεία και σε παλιές κατοικίες φαροφυλάκων.

Το 1802, όταν ο άγγλος καπετάνιος Mathew Flinders και οι άντρες του αποβιβάστηκαν, πρώτοι δυτικοί, στο νησί, ο τόπος ήταν έρημος για χιλιετίες. Εξαίρεση μοναδική αποτελούσαν τα καγκουρό που κυκλοφορούσαν χωρίς φόβο γύρω από τους ναυτικούς. Σχεδόν δύο αιώνες αργότερα, το Νησί των Καγκουρό το τρίτο σε μέγεθος νησί της Αυστραλίας μετά την Τασμανία και το Μέλβιλ, εξακολουθεί να φιλοξενεί ατελείωτο αριθμό από καγκουρό, οπόσουμ και άλλα ζώα που δεν έχει κανένας τη δυνατότητα να συναντήσει αλλού. Η εξήγηση είναι καθαρά... γεωλογική. Το νησί αποκολλήθηκε από την ήπειρο σχεδόν 10.000 χρόνια πριν και έμεινε ακατοίκητο για τα επόμενα 2.000 χρόνια: έτσι, φυτά και ζώα που είχαν εξαφανιστεί σε άλλες χώρες, εδώ επιβίωσαν.

Λόγω της ιδιαίτερης φυσιογνωμίας του, στη διάρκεια του 20ού αιώνα, το Νησί των Καγκουρό επελέγη για να φιλοξενήσει το πρώτο εθνικό πάρκο της Αυστραλίας, με αποτέλεσμα σήμερα το 70% της επιφάνειάς του να θεωρείται προστατευόμενη περιοχή. Από την υπόλοιπη ήπειρο χωρίζεται με έναν στενό πορθμό 16 χιλιομέτρων.

Οταν φθάνει κανείς στο νησί η εικόνα που αντικρίζει είναι μαγευτική, ιδιαίτερα τις ώρες της νύχτας: στις άκρες των δρόμων, που υπογραμμίζονται από τις ασημένιες φιγούρες των δέντρων, λάμπουν χιλιάδες μικρά "φωτάκια" που κινούνται διαρκώς. Κάποιες στιγμές, όταν το φως των φάρων τους δίνει σάρκα και οστά, διακρίνονται μικρά καγκουρό να τρέχουν πίσω από τη μητέρα τους ή οπόσουμ να ξετρυπώνουν ξαφνικά μέσα από την πυκνή βλάστηση. Πολλές μάλιστα φορές διάφορα μυστηριώδη πλάσματα της νύχτας επιδίδονται στην πιο επικίνδυνη δραστηριότητα του νησιού: επιχειρούν να περάσουν στην άλλη άκρη του δρόμου. Θα τα συναντήσετε σίγουρα αν οδηγείτε και γι' αυτό πρέπει να είστε ενημερωμένοι: στον τόπο αυτόν προτεραιότητα έχουν πάντα τα ζώα.

Στην περίπτωση όπου επιχειρήσετε να φθάσετε στο νησί με φέρι μπόουτ από το ακρωτήριο Jervis, θα αποβιβαστείτε στο Penneshaw στη χερσόνησο του Dudley. Σε μικρή απόσταση βρίσκεται το σημείο όπου αποβιβάστηκε το 1803 η αποστολή του γάλλου εξερευνητή Μποντέν. Αν θελήσετε να μείνετε στην περιοχή, αναζητήστε τη βίλα της οικογένειας Muggleton- Mole, που προσφέρει στους επισκέπτες μία πτέρυγα χωριστή με δύο δωμάτια επιπλωμένα με φροντίδα. Από τις μεγάλες της τζαμαρίες μπορείτε να απολαύσετε τα πράσινα λιβάδια που φθάνουν ως τη θάλασσα. Λίγα μέτρα μακρύτερα από το χωριό απλώνεται η ομώνυμη παραλία, με νερά κατάλληλα για κολύμπι. Αν αγαπάτε το ψάρεμα, ιδανική τοποθεσία θεωρείται ο κοντινός μώλος του Hog Bay που προτιμάται και από τους ντόπιους.

Στη βόλτα σας μην παραλείψετε να αφιερώσετε λίγη ώρα στους μικρούς πιγκουίνους (Fairy Penguins) που χτίζουν τις φωλιές τους στα βράχια και στους αμμόλοφους. Ενα είδος μοναδικό που ζει και αναπαράγεται αποκλειστικά στις θάλασσες της Αυστραλίας. Τα πρωινά τους τα περνούν απολαμβάνοντας τη ζέστη του ήλιου και όταν σκοτεινιάσει επιστρέφουν άτακτα στην ακτή όπου τους περιμένουν υπομονετικά δεκάδες τουρίστες, τοποθετημένοι σύμφωνα με τις υποδείξεις των οδηγών τους ανάμεσα στην προβλήτα και στον κολπίσκο του Christmaς Cove. Για καλή τύχη των ζώων, η χρήση των φλας που θα τα ενοχλούσε και θα τα τρόμαζε είναι απαγορευμένη.

Σε απόσταση 20 χιλιομέτρων περίπου από το Penneshaw, πλάι στην εκβολή του ποταμού Chapman διακρίνεται η αμμώδης παραλία του Antechamber Bay πλαισιωμένη από αμμόλοφους και διάστικτη από σκιερές ζώνες κατάλληλες για πικ νικ. Ανατολικά μπορείτε να δείτε τον πρώτο φάρο της Νότιας Αυστραλίας, που χτίστηκε στο ακρωτήριο Willoughby το 1852. Εδώ οι ακτές είναι άγριες και απόκρημνες. Ενα μονοπάτι οδηγεί από το σημείο αυτό στην ακτή Windmill με τα στρογγυλά βότσαλα. Αν αποφασίσετε να κατευθυνθείτε προς την πρωτεύουσα Kingscote παίρνοντας τον κεντρικό δρόμο, παρατηρήστε τη σιλουέτα του όρους Thisby που ο άγγλος πλοίαρχος Flinderς επονόμασε Prospect Hill. Τις μέρες όπου η ατμόσφαιρα είναι καθαρή, αξίζει τον κόπο να σκαρφαλώσει κανείς ως την κορυφή για να απολαύσει από ψηλά το εσωτερικό του νησιού. Στο βάθος θα διακρίνει την Αδελαΐδα, ενώ θα έχει τη δυνατότητα να δει και την περίφημη Pennington Bay, την αγαπημένη παραλία των σερφιστών, από όπου οι πάγοι της Ανταρκτικής απέχουν μόλις 5.000 χιλιόμετρα. Στην αντίθετη κατεύθυνση απλώνεται η American Bay με θέα στο εσωτερικό τμήμα του νησιού, θάλασσα στο χρώμα του κοβαλτίου, πυκνή βλάστηση και πλούσια θαλάσσια ζωή.

ΕΝΑΣ ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΟΣ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ
Από το Kingscote μπορεί κανείς να φθάσει στην τεράστια παραλία του Emu Bay, 18 χιλιόμετρα βόρεια, ή να κατευθυνθεί προς τις νότιες ακτές διά μέσου της Νότιας Παράκτιας Οδού. Ενας παρακαμπτήριος δρόμος οδηγεί στη λίμνη Murrays, επίγειο παράδεισο για τους οικολόγους και τους παρατηρητές πουλιών. Απαραίτητη στάση στη διαδρομή σας το Seal Bay (θα το αναγνωρίσετε εύκολα από τους μεγάλους χώρους για στάθμευση). Πρόκειται για μια απέραντη ακτή γεμάτη από αμμόλοφους, στην οποία "συχνάζουν" δεκάδες ωταρίες. Μπορείτε να το επισκεφθείτε ορισμένες ώρες και μόνο υπό την άγρυπνη ματιά ενός φύλακα που προσέχει όποιον προσπαθήσει να πλησιάσει τα ζώα σε απόσταση μικρότερη από πέντε μέτρα. Απόσταση που τις περισσότερες φορές δεν είναι εύκολο να τηρηθεί, όπως για παράδειγμα στην περίπτωση όπου βρεθείς ξαφνικά σε μια γέφυρα, αντιμέτωπος με ένα ζώο που ζυγίζει 300 κιλά, το οποίο δεν έχει διάθεση να μετακινηθεί, ή όταν σε ακολουθεί ένα κουτάβι με τεράστια μάτια που θέλει να παίξει. Αν είστε τυχεροί, μπορείτε μάλιστα να δείτε δεκάδες θαλάσσιους λέοντες να κοιμούνται ευχαριστημένοι ύστερα από ένα πλούσιο γεύμα με οστρακοειδή, σουπιές και καλαμάρια. Με μία ακόμη παράκαμψη κατά μήκος του ίδιου δρόμου, μπορείτε να φθάσετε στην περιοχή της Μικρής Σαχάρας (Little Sahara), τοποθεσία με εκπληκτικούς αμμόλοφους. Η πιο... κοντινή παραλία που δεν αποτελεί στέκι των θαλάσσιων λιονταριών είναι η Vivonne Bay, που φημίζεται για το άφθονο ψάρι της και τις καλές συνθήκες για σερφ.

Στη δυτική πλευρά δεσπόζει μυστηριώδες και επιβλητικό το Flinderς Chase National Park, μια τεράστια θαμνώδης έκταση 74.000 εκταρίων που αποτελεί το πρώτο ανάμεσα στα 20 φυσικά πάρκα του νησιού και επίσης ένα από τα μεγαλύτερα όλης της ηπείρου. Εδώ αναπτύσσονται περίπου 400 από τα 700 ενδημικά φυτά του νησιού (ανάμεσά τους και 50 είδη ορχιδέας) και ζουν ελεύθερα καγκουρό, ιγουάνα, έχιδνες (όμοιες με τα σαυροειδή), ορνιθόρρυγχοι, κοάλα. Η ζώνη Rocky River προσφέρεται μάλιστα για σπάνιες συναντήσεις: τα κοάλα κάθονται πάντα κουβαριασμένα στα δέντρα, ενώ για να βρείτε ορνιθόρρυγχους πρέπει να είστε εκεί νωρίς το πρωί ή αργά το απόγευμα. Μία συνάντηση όμως που δεν πρόκειται να χάσετε είναι αυτή με τα μικρά καγκουρό αλλά και με τα χαριτωμένα ζωάκια που κυκλοφορούν μόνο σε αυτή τη γωνιά της γης. Ονομάζονται "wallaby" και θα τα δείτε να προβάλλουν συχνά το κεφαλάκι τους μέσα από την πυκνή βλάστηση ακόμη και αν δεν έχετε αγοράσει φαγητό από το μαγαζάκι του πάρκου.

Αν είστε λάτρης της φώκιας, θα έχετε την ευκαιρία να την παρατηρήσετε να παίζει μαζί με την παρέα της μέσα από το άνοιγμα του Admirals Arch, μια φυσική αψίδα από βράχο κοντά στο Cape de Couedic. Αγαπημένη στάση των τουριστικών γραφείων είναι και οι Remarkable Rockς, που προβάλλουν σε εντυπωσιακούς σχηματισμούς έτσι όπως έχουν φαγωθεί από την αρμύρα της θάλασσας. Στην άκρη του ακρωτηρίου Borda, ένα από τα πιο απομακρυσμένα σημεία του νησιού (μπορεί να φθάσει κανείς μέσω της Εθνικής Οδού Playford, πλησίον του αεροδρομίου του Κingςcote), υπάρχει ένας τετράγωνος φάρος που φιλοξενεί τελευταία και ένα μικρό ναυτικό μουσείο, παρέχοντας παράλληλα και τη δυνατότητα ολιγοήμερης διαμονής στο σπίτι των φαροφυλάκων. Ενα οίκημα παλιό που μπορεί να φιλοξενήσει έξι άτομα, αυστηρό αλλά γοητευτικό όπως εκείνα στο ακρωτήριο Willoughby, στο Rocky River ή στο Cape de Couedic που νοικιάζει κανείς μέσω του πρακτορείου National Park and Wildlife Service.

Η "Αθήνα της Αυστραλίας"
Οι κάτοικοί της θεωρούνται προνομιούχοι για όλα εκείνα που λείπουν από την πόλη τους: την ηχορύπανση του Sydney, τον παραδοσιακό χαρακτήρα της Melbourne, την απομόνωση του Hobart. Η Αδελαϊδα μοιάζει οικεία. Φτιαγμένη στα μέτρα του ανθρώπου, επονομάζεται συχνά "Η Αθήνα της Αυστραλίας" λόγω των πολλών και αξιόλογων μουσείων που διαθέτει αλλά και του μεγάλου Φεστιβάλ Τέχνης που διοργανώνει κάθε δύο χρόνια προσκαλώντας καλλιτέχνες από όλο τον κόσμο (το επόμενο ραντεβού είναι για το 1998).

Για να εξερευνήσει κάποιος την πόλη μπορεί να ξεκινήσει από τη λεωφόρο της North Terrace που περικλείει το κέντρο της από το βόρειο τμήμα του ως τη μεγαλοαστική συνοικία με τα βικτωριανά σπίτια και τα αριστοκρατικά εστιατόρια. Ο δρόμος αυτός έχει επονομαστεί μάλιστα και Λεωφόρος της Τέχνης, λόγω της πληθώρας των μουσείων που έχει συγκεντρώσει. Μεταξύ άλλων, μην παραλείψετε να επισκεφθείτε το South Australian Museum, που περιλαμβάνει τη μεγαλύτερη συλλογή έργων ιθαγενών, καθώς και την Art Gallery με την αξιόλογη πινακοθήκη έργων από την Ευρώπη και την Αυστραλία. Η κουλτούρα και η ιστορία επηρεάζουν εδώ ακόμη και τη φυσιογνωμία της αγοράς. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, το Jam Factory Craft & Design Centre στη Morphett Street, όπου μπορεί κανείς να δει ατελιέ καλλιτεχνών, σύγχρονες εκθέσεις ή να αγοράσει αντικείμενα τέχνης. Το ίδιο και στην Tandanya στην Grenfell Street, το πιο σημαντικό κέντρο ιθαγενών σπουδών της Αυστραλίας, που παρουσιάζει ένα πλούσιο πρόγραμμα από εκθέσεις, θεάματα, παζάρια βιβλίων, δίσκους παραδοσιακής μουσικής και σύγχρονης, αλλά και έργα νέων καλλιτεχνών.

Μόλις λίγα χιλιόμετρα έξω από την πόλη η φύση οργιάζει. Από τη χερσόνησο Fleurieu ως την εκβολή του ποταμού Murray εκτείνεται ο Μισισιπής της Αυστραλίας, επίγειος παράδεισος για τους παρατηρητές πουλιών και για το ψάρεμα. Εδώ βρίσκονται και οι αγαπημένες ακτές των σερφιστών, όπως η Moana Beach, η Parsona Beach και η Waitpinga. Αξίζουν έστω μία απλή επίσκεψη και οι λόφοι γύρω από την πόλη με τα φυσικά πάρκα, όπου συναντά κανείς από αμπελοκαλλιέργειες ως χωριά γερμανών μεταναστών και σπίτια σε αγγλικό στυλ. Ενα από αυτά, στην κορυφή του όρους Lofty, έχει μετατραπεί σε γοητευτικό ξενοδοχείο, ένα βήμα από τους βοτανικούς κήπους που ανθίζουν από τον Οκτώβριο ως τον Νοέμβριο.

Η "κοιλάδα του κρασιού"
Σταθμός υποχρεωτικός για τους φίλους του κρασιού. Εδώ συγκεντρώνεται το 30% της εθνικής παραγωγής. Μα όχι μόνο. Η κοιλάδα, καμιά πενηνταριά χιλιόμετρα από την πόλη της Αδελαϊδα αξίζει μια στάση μερικών ημερών και για τα φυσικά της πάρκα, όπως το Kaisertstulht Conservation Park στα 4 χιλιόμετρα από το Mengler Hill Road. Μια κατάφυτη έκταση 340 εκταρίων όπου μεγαλώνουν 400 είδη φυτών, ζουν ελεύθερα καγκουρό, όποσουμ και πουλιά. Από την πρώτη ματιά η κοιλάδα δίνει την εντύπωση ενός κομματιού της παλιάς Κεντρικής Ευρώπης: αγροκτήματα με κεκλιμένες σκεπές χτισμένα γύρω από εκκλησίες με μυτερά καμπαναριά. Οι απόγονοι των λουθηρανών, που εγκαταστάθηκαν εδώ τα πρώτα χρόνια του 18ου αιώνα, διατηρούν ακόμη τα ήθη και τις παραδόσεις τους, με πρώτο παράδειγμα την αμπελοκαλλιέργεια.

Κατά μήκος των δρόμων υπάρχουν κτίρια της εποχής των αποίκων και παλαιοπωλεία όπου μπορεί να βρει κανείς παλιά έπιπλα, κρύσταλλα και είδη κεραμικής. Το ιστορικό ταχυδρομείο, που σώθηκε από την κατάρρευση, αναστηλώθηκε για να φιλοξενήσει το μικροσκοπικό μα ενδιαφέρον μουσείο τοπικής ιστορίας που περιλαμβάνει και μια γκαλερί - στούντιο. Μπορεί κανείς να διανυκτερεύσει σε ένα από τα παραδοσιακά πέτρινα αγροκτήματα και να δοκιμάσει τα ντόπια κρασιά. Η Barossa Valley Way, η κεντρική οδός που οδηγεί στη Nuriootpa, έχει επονομαστεί "Ο δρόμος του κρασιού" λόγω της πληθώρας των πρακτορείων που προσφέρουν οργανωμένες επισκέψεις και δοκιμές. Περνώντας το Marananga, ένα χωριό που οφείλει τη φήμη του στην τοπική μπάντα, στα παλαιοπωλεία και στα σιδηρουργεία, συναντά κανείς μια λεωφόρο γεμάτη φοίνικες, αποτέλεσμα της πρωτοβουλίας που είχαν λάβει στο παρελθόν οι τοπικοί φορείς για να μην αδρανήσουν οι εργαζόμενοι στη διάρκεια της οικονομικής κρίσης στη δεκαετία του '30.

Κλίμα
Οι κλιματολογικές συνθήκες είναι ίδιες με αυτές της Νότιας Αφρικής αλλά το κλίμα του Νησιού των Κανγκουρό και της Αδελαϊδα μοιάζει με το μεσογειακό, γεγονός που αποδεικνύεται από την καλλιέργεια της ελιάς και του αμπελιού. Εξάλλου, το νησί αυτό έχει τις καλύτερες κλιματολογικές συνθήκες, που διαρκούν μάλιστα για μεγάλο χρονικό διάστημα σε σύγκριση με τις άλλες περιοχές της Αυστραλίας. Τη θερινή περίοδο η μέση θερμοκρασία της περιοχής είναι γύρω στους 20 με 21 βαθμούς, με τις υψηλότερες θερμοκρασίες κατά τη διάρκεια της ημέρας να φθάνουν τους 25 βαθμούς τον Νοέμβριο, τους 28 τον Δεκέμβριο, τους 30 τον Ιανουάριο και τους 29 τον Φεβρουάριο. Οι χαμηλότερες κατά τη διάρκεια της νύχτας αγγίζουν τους 13 τον Νοέμβριο και τους 16 με 17 το τρίμηνο Δεκεμβρίου - Φεβρουαρίου. Αυτή η περίοδος είναι και η λιγότερη βροχερή του χρόνου. Τέλος, εδώ το καλοκαίρι δεν έρχονται ποτέ οι φοβεροί τροπικοί κυκλώνες.

(πηγή: BHMA)

Δεν υπάρχουν σχόλια: