Ο γύρος του κόσμου σε 48 ημέρες...

Σε πόσες ημέρες θα έκανε τον γύρο του κόσμου ένας σύγχρονος Φιλέας Φογκ αν τηρούσε όλους τους κανόνες εκείνου του παλιού πρώτου φανταστικού ταξιδιού που περιέγραψε στα 1757 ο Ιούλιος Βερν στο περίφημο έργο του "Ο γύρος του κόσμου σε 80 ημέρες"; Αν δηλαδή χρησιμοποιούσε τα ίδια μέσα μεταφοράς (επίγεια και θαλάσσια) εκμεταλλευόμενος τις σημερινές δυνατότητες και ταχύτητές τους; Το ερευνήσαμε, το μετρήσαμε και καταλήξαμε: το δεύτερο φανταστικό ταξίδι του γνωστού ευπατρίδη θα διαρκούσε σήμερα μόλις 48 ημέρες! Αναστήσαμε τον Φιλ (εκσυγχρονισμός του Φιλέας) Φογκ και του ζητήσαμε να καταγράψει το ταξίδι του στο ημερολόγιο που ακολουθεί

Λονδίνο - Παρίσι
Ο Φιλ Φογκ ξεκινά στις 2 Οκτωβρίου του 1996, στις 20.45, από το Λονδίνο (την ίδια ημέρα και ώρα όπου είχε ξεκινήσει και ο διάσημος "πρόγονός" του το 1757).
Αφού αναγγέλλει την απόφασή του στους φίλους του και αφού, όπως επιβάλλει μάλιστα η παράδοση αλλά και ο Ιούλιος Βερν, πέφτουν τα σχετικά στοιχήματα στην παμπ "Κουίνς Χεντ", αναχωρεί για το μεγάλο ταξίδι.
Από τον σταθμό του Τσάρινγκ Κρος παίρνει το τρένο για το Ντόβερ. Σε τρεις ώρες, λίγο πριν από τα μεσάνυχτα, φθάνει στον πρώτο σταθμό του ταξιδιού του. Ακριβώς τα μεσάνυχτα επιβιβάζεται στο πλοίο για τη Γαλλία. Φθάνει στο Καλέ στις 02.30 τα ξημερώματα. Από εκεί με το τρένο, και μετά από τρεις ώρες ταξίδι, βλέπει το Παρίσι.
Τη λύση του διάπλου της Μάγχης, αν δεν φιλοδοξείτε να γίνετε ένας άλλος Φιλέας Φογκ, μπορείτε να την αποφύγετε χρησιμοποιώντας το τρένο της τελευταίας λέξης της τεχνολογίας, το Γιούροσταρ: μια πολυτελή αμαξοστοιχία, η οποία ξεκινά από το Λονδίνο και αφού διασχίσει υποθαλασσίως, μέσω του τούνελ, το Στενό της Μάγχης, σας μεταφέρει απευθείας στη γαλλική πρωτεύουσα εντός τριών ωρών (και εκτός δυσαρέστων απροόπτων όπως η γνωστή πρόσφατη πυρκαϊά...).

Παρίσι - Μπρίντιζι
Ακολουθώντας τους γρήγορους ρυθμούς του... αυθεντικού κ. Φογκ, ο Φιλ δεν χάνει χρόνο. Επιβιβάζεται στο τρένο που αναχωρεί ακριβώς στις 07.00 (παρ' ολίγον να μην το προλάβει) και με το οποίο, μέσω Λιόν, φθάνει στις 14.05 στο Τουρίνο. Σε 25 λεπτά έφευγε το τρένο για το Μπρίντιζι. Ανεβαίνει στο βαγόνι του και ύστερα από ταξίδι οκτώ ωρών, στις 22.30 της 3ης Οκτωβρίου φθάνει στο ιταλικό λιμάνι της Αδριατικής. Σε σύγκριση με τον ταξιδευτή της φαντασίας του Βερν ήδη έχει φθάσει σχεδόν δύο ημέρες νωρίτερα στη Μεσόγειο, την οποία τώρα ετοιμάζεται να διαπλεύσει...
Για τον Χέμινγκγουεϊ το Παρίσι ήταν μια "συνεχής γιορτή", η πόλη στην οποία "δεν υπάρχει ποτέ κανένα τέλος". Πόλη του φωτός, των γραμμάτων και των τεχνών, καρδιά της μόδας, το Παρίσι ήταν και είναι μια πόλη μαγική, που λάτρεψαν καλλιτέχνες και ταξιδιώτες από όλο τον κόσμο.

Τεράστιο σε έκταση, έχει γεωγραφικό και ιστορικό κέντρο το Ile de la Cite, αλλά η αρχαιότερη περιοχή του είναι το Marais (η πρώην Λουτέσια της Γαλατορωμαϊκής Εποχής). Γύρω από το νησάκι της Σιτέ έχουν ορισθεί ομόκεντροι κύκλοι που περιλαμβάνουν τα είκοσι διαμερίσματα του Παρισιού, τα γνωστά arrondissements. Στο έκτο αροντισμάν είναι το Quartier Latin με τα πανεπιστήμια, στο δέκατο όγδοο η Place Pigalle και η Monmartre, στο πρώτο οι Halles. Το κάθε διαμέρισμα έχει τη δική του ζωή και τα δικά του χαρακτηριστικά. Αλλα είναι τα αριστοκρατικά, άλλα τα μεγαλοαστικά, άλλα τα αστικά και άλλα τα λαϊκά. Το όγδοο διαμέρισμα είναι αυτό των μεγάλων οίκων ραπτικής, της ομορφιάς και των επιχειρήσεων. Το δέκατο έκτο είναι το πιο αριστοκρατικό και ακριβό. Το έβδομο στεγάζει τα υπουργεία και τις στρατιωτικές σχολές.
Πόλη των αντιθέσεων και των πολιτιστικών γεγονότων, το Παρίσι είναι επίσης η πόλη των ετερόκλητων μνημείων. Ο ναός της Παναγίας των Παρισίων, ο Πύργος του Αϊφελ και η Αψίδα του Θριάμβου διηγούνται ένδοξα κομμάτια της ιστορίας του.

Μπρίντιζι - Σουέζ
Στις 23.30 της 3ης Οκτωβρίου ο Φιλ Φογκ αναχωρεί με το πλοίο "Σουέζ Κανάλ" για το Σουέζ, (όπως ακριβώς είχε κάνει με το πλοίο "Μογγολία" το 1757 ο Φιλέας Φογκ).
Επί δύο ημέρες και οκτώ ώρες το "Σουέζ Κανάλ" ταξιδεύει στην ήσυχη τέτοια εποχή Μεσόγειο και στις 07.30 της 6ης Οκτωβρίου μπαίνει στο λιμάνι του Σουέζ. Ο Φιλ δεν έχει πολλές ώρες στη διάθεσή του· τρέχει να βγάλει εισιτήριο για το επόμενο πλοίο που σαλπάρει για τη Βομβάη στις 13.00.
Το Μπρίντιζι και το Σουέζ δεν έχουν να επιδείξουν τίποτε που να συγκρίνεται με τις ομορφιές του Παρισιού. Μεγάλα και πολυσύχναστα λιμάνια και τα δύο, περιγράφονται μάλλον ως βιομηχανικές ζώνες οι οποίες λειτουργούν νυχθημερόν για να εξυπηρετούν τα πολλά επιβατηγά και φορτηγά πλοία που έρχονται καθημερινά να αγκυροβολήσουν στις προβλήτες τους.
Σουέζ - Βομβάη - Καλκούτα

Το "Αντεν Σταρ", το πλοίο για τη Βομβάη, απέπλευσε από το Σουέζ το μεσημέρι της 6ης Οκτωβρίου. Υστερα από ταξίδι έξι ημερών και τριών ωρών καταπλέει στο μεγάλο ινδικό λιμάνι στις 16.00 της 12ης Οκτωβρίου. Καθώς το ταξίδι ήταν ήρεμο, οι επιβάτες (και φυσικά ο ημέτερος Φιλ) αποβιβάζονται ξεκούραστοι.
Ο ταξιδιώτης μας ανοίγει τον χάρτη με τις αποστάσεις και τα δρομολόγια. Χίλια μίλια χωρίζουν τη Βομβάη από την Καλκούτα. Αν πάρει το τρένο, που ξεκινά ακριβώς τα μεσάνυχτα, με λίγη καλή τύχη θα φθάσει μετά από 28 ως 30 ώρες (στις 15 Οκτωβρίου, δηλαδή) στον προορισμό του. Σε αντίθεση με τον Φιλέα Φογκ ο διάδοχός του δεν χρειάζεται να διανύσει ένα μέρος της διαδρομής πάνω σε... ελέφαντα: η σιδηροδρομική γραμμή, η οποία λίγο μετά το Μπενάρες ήταν ακόμη υπό κατασκευήν στα χρόνια του Ιουλίου Βερν, έχει μετά από 239 χρόνια ολοκληρωθεί!
Και ο μεν Φιλέας καθυστέρησε πολύ ανάμεσα στο Μπενάρες και στο Αλαχαμπάντ (από όπου ξαναπήρε το τρένο για την Καλκούτα) αφού δεν είχε μόνο την κουραστική διαδρομή με τον ελέφαντα αλλά και την "ατυχία" να συναντήσει (και να προσπαθήσει να σώσει από την πυρά) την ινδή πριγκίπισσα Αούντα. Ο Φιλ, όμως, χωρίς ελέφαντα (και χωρίς πριγκίπισσα... δυστυχώς!), φθάνει στην Καλκούτα όπως ακριβώς τα έχει υπολογίσει, στις 15 Οκτωβρίου του '96...

Το ταξίδι ήταν μακρό και κουραστικό, όλα όμως κύλησαν ομαλά. Δεκατρείς ημέρες είχαν περάσει αφότου ξεκίνησε από το Λονδίνο και είχε καταφέρει να διανύσει μια απόσταση πολλών χιλιάδων μιλίων, χωρίς απρόοπτα και σημαντικές καθυστερήσεις. Στον σιδηροδρομικό σταθμό της Καλκούτας πληροφορείται ότι το επόμενο πλοίο για το Χονγκ Κονγκ σαλπάρει στη μία το μεσημέρι. Είχε οκτώ ώρες στη διάθεσή του αν ήθελε να "ρίξει μια ματιά" στην ιδιόρυθμη αυτή πόλη.

Η Βομβάη, το κέντρο της Δυτικής Ινδίας, η μητρόπολη του εμπορίου και της βιομηχανίας, είναι χτισμένη πάνω στο ομώνυμο νησί και απέχει από την ακτή με την οποία συνδέεται με γέφυρες και δρόμους μόλις δέκα μίλια. Θεωρείται η πύλη της Ινδικής χερσονήσου και είναι ένα από τα μεγαλύτερα λιμάνια του κόσμου. Από τη θάλασσα, η θέα της πόλης είναι συναρπαστική. Η αρχιτεκτονική της, καθρέφτης της πολυκύμαντης ιστορίας της, με τα βικτωριανά μνημειακά κτίσματα, τα πολυτελή εμπορικά κέντρα των Πάρσι, τους χριστιανικούς ναούς και τα ισλαμικά τζαμιά, προσδίδει έναν εντελώς δικό της χαρακτήρα στην πόλη. Στην παραλία απλώνεται το ευρωπαϊκό τμήμα της. Αν βρεθείτε εκεί μην παραλέιψετε να βγάλετε φωτογραφίες μπροστά και μέσα στις ωραιότατες οικοδομές του, όπως στον καθεδρικό ναό, στο διοικητήριο, στο Πανεπιστήμιο το οποίο χρονολογείται από το 1857 , στο Ινστιτούτο Επιστημών, στο δημαρχείο και στο μουσείο και τέλος στον σταθμό της Βικτώριας και στο ταχυδρομικό μέγαρο. Τελειώστε την επίσκεψή σας στο Νησί του Ελέφαντα με τους ναούς - σπήλαια, στους τοίχους των οποίων έχουν σκαλιστεί θεϊκές μορφές του ινδουισμού.
Στη Βομβάη θα αγοράσετε έτοιμα ενδύματα ευρωπαϊκού στυλ και θα παζαρέψετε στο παζάρι Χορ είδη λαϊκής τέχνης, δερμάτινα, τσάντες, αντίκες και βιβλία τέχνης.

Την πόλη Μπενάρες μπορεί να τη συναντήσετε και με άλλες δύο ονομασίες: Κόσι ή συνηθέστερα Βαρανάσι. Η ιερή αυτή πόλη είναι γεμάτη ναούς, με σημαντικότερο τον Κάσι - Βισάναθ, ο οποίος είναι αφιερωμένος στον Σίβα, τον θεό των καταστροφών. Στο Μπενάρες βρίσκει κανείς τα καλύτερα μεταξωτά υφάσματα, μουσελίνες καθώς και μεταξωτά χαλιά από το Κασμίρ. Το μετάξι του Μπενάρες είναι μαζί με αυτό του Μαδράς το καλύτερο της χώρας. Τα χρυσαφικά και τα ασήμια εξάλλου είναι τα πιο φημισμένα της Ινδίας.

Το Αλαχαμπάντ θεωρείται πόλη ιερή εδώ και πολλούς αιώνες. Είναι κτισμένη πάνω στη συμβολή τριών ιερών ποταμών (του Γάγγη, του Γιαμούνα και του Σαρασάτι).

Η Καλκούτα είναι η μεγαλύτερη πόλη της Ινδίας, ένα από τα κυριότερα λιμάνια της και πρωτεύουσα του κράτους της Δυτικής Βεγγάλης. Στην πόλη αυτή έχουν δοθεί πολλοί χαρακτηρισμοί: βρετανική πόλη, πόλη της γιούτας, των ανακτόρων, πόλη - πρόβλημα, επαναστατική πόλη, προοδευτική κοσμοπολίτικη πόλη. Είναι η πόλη των αντιθέσεων. Υπάρχουν σε αυτήν νεόπλουτοι και νεόπτωχοι, ανάκτορα και τρώγλες, απελπισία και ελπίδα.

Η Καλκούτα είναι γοητευτική, πολυάνθρωπη και ζωντανή: ρίκσα, αυτοκίνητα, διώροφα λεωφορεία, κραυγές πλανόδιων πωλητών, πολύχρωμα παζάρια, ένα φανταστικό χάος, που όμως γρήγορα γίνεται οικείο.
Μην ξεχάσετε να επισκεφθείτε τον Βοτανικό Κήπο, ο οποίος θεωρείται ο μεγαλύτερος του κόσμου. Υπάρχει σε αυτόν και ένα καταπληκτικό δέντρο, το "πολλαπλασιαζόμενο Μπανάν". Μοιάζει με πελώρια συκιά. Τα κλωνάρια του, που ακουμπούν στο χώμα, ριζώνουν και το δέντρο πολλαπλασιάζεται.
Και εδώ υπάρχουν μεγάλες αγορές και παζάρια. Αν σας έχουν περισσέψει χρήματα, "επενδύστε" τα σε μεταξωτά υφάσματα και μπροκάρ, σε δερμάτινα είδη, κεραμικά, μουσικά όργανα και χρυσαφικά.
Χονγκ Κονγκ - Γιοκοχάμα

Μετά από έξι ημέρες και 11 ώρες ο Φιλ φθάνει στο λιμάνι Βικτόρια του Χονγκ Κονγκ και ψάχνει να βρει αμέσως κάποιο ξενοδοχείο γιατί είναι ήδη μεσάνυχτα. Το επόμενο πρωί, στις 10.00, το υπερωκεάνιο σαλπάριζε για τη Γιοκοχάμα, κάνοντας "σκάλα" και στο Ναγκασάκι. Το ταξίδι αυτό θα διαρκούσε τρεις ημέρες και 20 ώρες. Πίνοντας ένα μπράντι και απολαμβάνοντας τη θέα από το δωμάτιό του, ο Φιλ θυμάται την περιπέτεια του Φιλέα, ο οποίος είχε χάσει το πλοίο της γραμμής: ο δαιμόνιος αστυνομικός Φιξ είχε επιχειρήσει να τον παραπλανήσει και να τον καθυστερήσει. Διατηρώντας ωστόσο την ψυχραιμία του ο φλεγματικός τζέντλεμαν ήρωας του Ιουλίου Βερν είχε ναυλώσει ένα ντόπιο σκάφος και είχε προλάβει το πλοίο για την Γιοκοχάμα καταμεσίς στη Θάλασσα της Κίνας.

Για πολλούς το Χονγκ Κονγκ είναι η Νέα Υόρκη της Ανατολής. Μια πόλη υπερκινητική, θορυβώδης, χαώδης και πολυάνθρωπη. Περιπλανηθείτε στο κέντρο της, ψωνίστε από τα μαγαζιά των τεράστιων εμπορικών της κέντρων και καθήστε να απολαύσετε τη νόστιμη τοπική κουζίνα σε ένα από τα πολυάριθμα εστιατόρια της. Μόλις βραδιάσει ανεβείτε στον λόφο Victoria Peak, από όπου η θέα της πόλης, με τους ουρανοξύστες και τα εκατομμύρια φώτα, είναι εκπληκτική.

Στις 06.00 της 26ης Οκτωβρίου, μετά από τεσσάρων ημερών ταξίδι στη θάλασσα της Κίνας, το "Βικτόρια ΙΙ" φθάνει στο λιμάνι της Γιοκοχάμα. Ανανεωμένος από το ταξίδι, ο Φιλ ζητεί να μάθει πότε φεύγει το επόμενο πλοίο για τον Σαν Φρανσίσκο. Σε δωδεκάμιση ώρες, στις 18.30, τον πληροφορούν. "Υπέροχα", σκέφτεται, "έχω σχεδόν μία ολόκληρη ημέρα για να γνωρίσω τη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Ιαπωνίας".

Η Γιοκοχάμα απέχει μόλις 30 λεπτά με το τρένο από το Τόκιο και, μολονότι είναι ένα λιμάνι που δεν σταματά ποτέ να εξυπηρετεί πλοία και ταξιδιώτες, η πόλη έχει καταφέρει να διατηρήσει τον χαρακτήρα της, καθώς επίσης και τα υπέροχα πάρκα της. Περπατήστε στους τεράστιους κήπους του "Σάνκεϊ - εν" και θαυμάστε τα ιστορικά κτίρια που βρίσκονται μέσα σε αυτούς (ιδανικό μέρος για να "ξεπιαστεί" κανείς μετά από πολυήμερα ταξίδια). Το "Πάρκο του Λιμανιού" εξάλλου προσφέρει μια υπέροχη θέα της πόλης και του λιμανιού.

Σίγουρα όλοι αυτοί οι περίπατοι σας άνοιξαν την όρεξη, γι' αυτό κατευθυνθείτε στην Τσαϊνατάουν της πόλης, όπου σας περιμένει ένα πλήθος εστιατόρια ικανά να ικανοποιήσουν όλα τα γούστα.
Θυμηθείτε να κατεβείτε για λίγο και στο Ναγκασάκι, όταν κάνει εκεί "σκάλα" το πλοίο. Εντύπωση θα σας κάνουν τα ιστορικά μνημεία του όπως λ.χ. ο ναός του Σοφοκούγι, γνωστός και ως Κινεζικό Τέμπλο, ένα από τα ωραιότερα δείγματα κινεζικής αρχιτεκτονικής. Τελειώστε την περιήγησή σας με έναν περίπατο στο Πάρκο της Ειρήνης, που δημιουργήθηκε για να τιμήσει τα θύματα της ατομικής βόμβας του Αυγούστου του 1945.

Γιοκοχάμα - Σαν Φρανσίσκο
Ο Ειρηνικός ήταν ήρεμος σε όλη τη διάρκεια του ταξιδιού. Στις 27 Οκτωβρίου ο Φιλ ξεκίνησε από την Ιαπωνία και στις 04.30 της 6ης Νοεμβρίου έφθασε, με το πλοίο "Γκόλντεν Γκέιτ", στο Σαν Φρανσίσκο, στη δυτική ακτή των ΗΠΑ.
Η σχετικά μικρή αλλά γοητευτική αυτή πόλη ακόμη κοιμόταν. Το τρένο για τη Νέα Υόρκη θα έφευγε την επόμενη ημέρα στις οκτώ το πρωί και θα χρειαζόταν τρεις ημέρες για να διασχίσει τις Ηνωμένες Πολιτείες. Το εξπρές της "Σιδηροδρομικής Γραμμής του Ειρηνικού" ενώνει τις δύο άκρες των ΗΠΑ σαν μια μεταλλική κορδέλα, μήκους 6.092 χιλιομέτρων.

Το σημερινό Σαν Φρανσίσκο θυμίζει αρκετά το Σαν Φρανσίσκο του χθες. Οι κάτοικοι θέλοντας να διαφυλάξουν τον χαρακτήρα της πόλης έχουν ανακαινίσει τα (περισσότερα) παλαιά και πανέμορφα κτίριά της.
Δεν πρέπει να παραλείψετε να επισκεφθείτε το Μουσείο των Καλών Τεχνών, καθώς και την κρεμαστή γέφυρα και το πάρκο Γκόλντεν Γκέιτ. Περπατήστε ακόμη στο πάρκο Ina Coolbrith και απολαύστε μια βόλτα με το τελεφερίκ στο Nob Hill. Περιδιαβάστε τέλος στις διάσημες γειτονιές του, τη γραφική Mission District, την "ομοφυλοφιλική" Castro, την ακόμη μποέμικη North Beach, την πολύβοη Chinatown και τα γαλήνια Pacific Heights.

Νέα Υόρκη - Λίβερπουλ
Αφού σφράγισε τη βίζα του όπως έκανε σε όλους τους σταθμούς από όπου περνούσε , ο Φιλ κατευθύνθηκε προς το ξενοδοχείο για να ξεκουραστεί και να προσπαθήσει να οργανώσει το πρόγραμμά του, έτσι ώστε να γνωρίσει όσο το δυνατόν καλύτερα την πιο "σκληρή" πόλη του κόσμου.
Το υπερωκεάνιο "Κουίν Ελίζαμπεθ" αναχωρούσε την επόμενη ημέρα, 7 Νοεμβρίου, στις οκτώ το βράδυ. Το Λονδίνο δεν έμοιαζε πια τόσο μακρινό.
Σε επτά ημέρες, στις 18 Νοεμβρίου και ώρα πέντε το απόγευμα, ο Φιλ αντικρίζει ξανά τα πάτρια εδάφη και το λιμάνι του Λίβερπουλ.

Το τρένο από το Λίβερπουλ ως τον σταθμό του Γιούστον στο Λονδίνο έκανε δύο ώρες και 45 λεπτά: ξεκίνησε στις 19.45 και έφθασε στις 23.30.
Ο Φιλέας Φογκ του 20ού αιώνα κατορθώνει να κάνει τον γύρο του κόσμου σε 48 ημέρες, δύο ώρες και 45 λεπτά. Μόλις το ρολόι της παμπ "Κουίνς Χεντ" χτυπά μεσάνυχτα της 18ης Νοεμβρίου 1996, η πόρτα ανοίγει, ο Φιλ Φογκ μπαίνει και, όπως ο "πρόγονός" του, αναφωνεί: "Ιδού εγώ, κύριοι!".