Στους αυτοκινητόδρομους του πλανήτη

Τι να κάνετε για να επιβιώσετε στους αυτοκινητόδρομους του πλανήτη.

Αν πληροφορήσετε έναν ανυποψίαστο τουρίστα ότι το αεροδρόμιο της Νιγηρίας ή του Λάγος δεν διαθέτει ειδικό αντιτρομοκρατικό σύστημα ασφαλείας, το πιο πιθανό είναι να επιστρέψει το εισιτήριό του και να αναβάλει το ταξίδι του στις χώρες αυτές μέχρι... νεωτέρας.

Αν πάλι τον ενημερώσετε για τα κρούσματα χολέρας που σημειώθηκαν τον τελευταίο καιρό στο Περού, θα σπεύσει να εμβολιασθεί. Πείτε του όμως ότι στην Αίγυπτο αυξάνονται κατά 40% οι πιθανότητες να σκοτωθεί σε τροχαίο σε σχέση με τις Ηνωμένες Πολιτείες, και θα ρωτήσει: "Ναι, αλλά το νερό είναι πόσιμο;".

Η αδιαφορία του τουρίστα σε ό,τι αφορά το οδικό δίκτυο, τα μποτιλιαρίσματα και τα αυτοκινητικά δυστυχήματα στη χώρα που επισκέπεται, τον εμποδίζει να δει στην πραγματική τους διάσταση τους κινδύνους και είναι πολλοί που ελλοχεύουν ακόμη και στην πιο παραδεισένια γωνιά αυτού του πλανήτη. Ο Εμπολα, οι τρομοκρατικές επιθέσεις, οι πνιγμοί και οι... παριζιάνοι σερβιτόροι μοιάζουν να ωχριούν μπροστά στα ποσοστά για τους θανάτους τουριστών σε τροχαία (αξίζει να σημειωθεί ότι γύρω στους 750 αμερικανούς ταξιδιώτες χάνουν κάθε χρόνο τη ζωή τους σε δρόμους του εξωτερικού ενώ τουλάχιστον 25.000 τραυματίζονται).

Επικίνδυνοι δρόμοι υπάρχουν παντού: αναπτυσσόμενες και αναπτυγμένες χώρες διεκδικούν το δικό τους μερίδιο στον βωμό της ασφάλτου. Γεγονός πάντως παραμένει ότι όσο πιο περιπετειώδης και δυσπρόσιτος είναι ο προορισμός των ονείρων σας τόσο πιο πρωτόγονο το οδικό του δίκτυο, τα αυτοκίνητα, τα φορτηγά, αλλά και το επίπεδο εκπαίδευσης των οδηγών του. Ισως μάλιστα η μεγαλύτερη διαφορά ανάμεσα στις χώρες της Δύσης και του Τρίτου Κόσμου είναι οι προδιαγραφές τους για την απόκτηση διπλώματος οδήγησης.

Στη Γερμανία, επί παραδείγματι, το δίπλωμα οδήγησης αυτοκινήτου κοστίζει όσο και ένα δίπλωμα ιδιωτικού αεροπλάνου, ενώ οι εξετάσεις για τους υποψήφιους οδηγούς έχουν εξελιχθεί σε αληθινή Ιερή Εξέταση. Σε αρκετές πάλι πολιτείες της Αμερικής οι υποψήφιοι οδηγοί καλούνται να συμμορφωθούν προς συγκεκριμένους κώδικες συμπεριφοράς, οι οποίοι εμφανίζονται ακόμη πιο αυστηροί για τους οδηγούς ταξί. Αντίθετα στις περισσότερες χώρες του Τρίτου Κόσμου οποιοσδήποτε οδηγός με ή χωρίς άδεια οδήγησης μπορεί ανά πάσα στιγμή να... πάρει τους δρόμους.

Σύμφωνα με το περιοδικό "Conde Nast Traveler", ελάχιστοι ταξιδιωτικοί οδηγοί φροντίζουν να ενημερώνουν τους τουρίστες για τα γενικότερα προβλήματα οδικής ασφάλειας. Τελευταία όμως, επισημαίνει, εντείνονται οι προσπάθειες προς αυτή την κατεύθυνση, κυρίως χάρη στη νεοσυσταθείσα Διεθνή Ενωση για την Οδική Ασφάλεια (ASIRT). Η πρωτοβουλία ανήκει στην κυρία Ροσέλ Σόμπελ, η οποία έχασε τον περασμένο Μάιο την 25χρονη κόρη της σε τροχαίο ατύχημα στην Τουρκία όταν ο οδηγός του λεωφορείου στο οποίο επέβαινε έχασε λόγω υπερβολικής ταχύτητας τον έλεγχο του οχήματος και αποφάσισε έκτοτε να συμβάλει στην ενημέρωση των ταξιδιωτών σε ό,τι αφορά την επικινδυνότητα δρόμων και εγχώριων οδηγών. Σε συνεργασία με την εταιρεία στατιστικής Roth Association του Ρόκβιλ (Μέριλαντ), η ASIRT κατόρθωσε να συγκεντρώσει για πρώτη φορά αξιόπιστα στατιστικά στοιχεία όσον αφορά τους κινδύνους που παραμονεύουν στους αυτοκινητόδρομους ανά τον πλανήτη.

Βέβαια, ο όρος "αξιόπιστα" είναι σχετικός αν ληφθεί υπόψη ότι μόνο οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Γερμανία και οι σκανδιναβικές χώρες φροντίζουν να συγκεντρώνουν πλήρη στατιστικά στοιχεία για τα τροχαία που "φιλοξενούνται" ετησίως στους δρόμους τους. Οι περισσότερες χώρες αρκούνται στο να συλλέγουν απλούς αριθμούς πόσα δηλαδή τροχαία γίνονται κάθε χρόνο, χωρίς περαιτέρω αναλύσεις. Στην κατηγορία αυτή συμπεριλαμβάνονται η Ελλάδα, η Αυστραλία, το Λουξεμβούργο και η Ισπανία. Ελάχιστες είναι τελικά εκείνες που προχωρούν σε ποιοτική ανάλυση των εν λόγω στοιχείων: γενικότερη κατάσταση του οδικού δικτύου, ηλικία του οδηγού, συστήματα ασφαλείας, άμεση παροχή ιατρικής φροντίδας.

Είναι χαρακτηριστικό ότι αρκετές χώρες αρνούνται να κοινοποιήσουν ανάλογα στατιστικά στοιχεία ή φροντίζουν εντέχνως να τα αποκρύπτουν. Δεν λείπουν βέβαια και εκείνες που δυσκολεύονται να συμφωνήσουν στα αίτια θανάτου: αν, επί παραδείγματι, ένα θύμα τροχαίου αφήσει την τελευταία του πνοή στο νοσοκομείο κάμποσες ώρες μετά το ατύχημα, το πιθανότερο είναι να καταχωριστεί ως αίτιο θανάτου η "αναπνευστική ανεπάρκεια". Αξίζει να σημειωθεί ότι και το αμερικανικό υπουργείο Εξωτερικών έσπευσε να καταχωρίσει ως βασικό αίτιο θανάτου της Αρον Σόμπελ την "εσωτερική αιμορραγία".

Παρ' όλα τα υπάρχοντα προβλήματα, η ASIRT πέτυχε να συγκεντρώσει στοιχεία από τις ίδιες τις χώρες αλλά και από τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών, προκειμένου να συντάξει μια λίστα με στατιστικά στοιχεία για την ασφάλεια του διεθνούς οδικού δικτύου (βλ. πίνακα). Σύμφωνα με αυτά, οι δρόμοι με τη μεγαλύτερη ταξιδιωτική επικινδυνότητα συναντώνται ως επί το πλείστον στις χώρες του Τρίτου Κόσμου, όπου το οδικό δίκτυο είναι κατά κανόνα πενιχρό. Αρκετά εύγλωττη η περίπτωση της Νότιας Αφρικής: 3.000 άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους από τρομοκρατικές ενέργειες σε σχέση με τις 10.000 που σκοτώνονται στους δρόμους.

Τι να πρoσέχετε

Ιδού μερικές επισημάνσεις που καλό είναι να λάβουν υπόψη τους όλοι οι ταξιδιώτες αναφορικά με τις οδικές μετακινήσεις τους σε κάποιες... εξωτικές χώρες του εξωτερικού:

Πολλοί από τους δημοφιλέστερους προορισμούς ανά τον κόσμο οφείλουν τη γοητεία τους στο γεγονός ότι είναι δυσπρόσιτοι και ενίοτε επικίνδυνοι σε βουνά, με απότομες στροφές, σε δρόμους χωρίς προστατευτικά κιγκλιδώματα.

Πολλές χώρες "προσβάλλονται" απότομα από τους τουρίστες, με αποτέλεσμα το οδικό τους δίκτυο, η εκπαίδευση των οδηγών αλλά και ο εγχώριος κώδικας οδικής κυκλοφορίας να μην εγγυώνται την ασφάλεια των πολλαπλασιαζόμενων επισκεπτών.

Τα νοσοκομεία είναι λίγα, τα ασθενοφόρα σπανίζουν (σύμφωνα με έρευνα του 1988, σε ένα 73% επί του συνόλου των τροχαίων ατυχημάτων που εμπλέκουν αμερικανούς τουρίστες, το θύμα δεν μπόρεσε ποτέ να φτάσει στο νοσοκομείο).

Σε κάποιες χώρες ο κώδικας οδικής κυκλοφορίας υπακούει σε ντόπιες παραδόσεις και απαγορεύσεις παράδειγμα οι ιερές αγελάδες που περιδιαβάζουν ανέμελες στους δρόμους της Ινδίας.

Αποφεύγετε να ταξιδεύετε οδικώς τη νύχτα στις υπό ανάπτυξη χώρες. Αξίζει να σημειωθεί ότι σε αρκετές χώρες είθισται τα αυτοκίνητα να σβήνουν για λόγους οικονομίας εντελώς τα φώτα τους ώσπου να εμφανιστεί μπροστά τους άλλο όχημα.

Ποτέ μην επιβιβάζεστε σε όχημα που δεν διαθέτει ζώνες ασφαλείας παρά μόνο στην περίπτωση όπου η χώρα που επισκέπτεστε δεν διαθέτει γενικώς τέτοια συστήματα.

Μη διστάζετε να απαιτήσετε από τον οδηγό του ταξί ή του λεωφορείου να "κόψει" ταχύτητα όταν εσείς το κρίνετε απαραίτητο. "Πιο αργά", "σταμάτα" και "σταμάτα να κατεβώ" είναι εντολές που πρέπει να μπορείτε να δώσετε ανά πάσα στιγμή.

Φροντίστε να γνωρίζετε εγκαίρως τις γιορτές και τις ημέρες αργίας στη χώρα την οποία επισκέπτεστε έτσι ώστε να αποφεύγετε την κυκλοφοριακή συμφόρηση και τα τροχαία.

Προτιμήστε να ενοικιάζετε δικό σας αυτοκίνητο από το να παίρνετε ταξί ή λεωφορείο. Είναι ίσως ο μοναδικός τρόπος να πάρετε την ασφάλειά σας στα χέρια σας.

(πηγή: BHMA)