Το Λάγκος του πλούτου και της φτώχειας

O γιος του κυβερνήτη κάθεται στο μπαρ και απολαμβάνει το ουίσκι του, η κόρη του διευθυντή της αεροπορικής εταιρείας λικνίζεται νωχελικά στην πίστα, ενώ ο γιος του τοπικού μεγιστάνα ανεβαίνει στο τραπέζι και ανοίγει τη μία ακριβή σαμπάνια μετά την άλλη.

Σάββατο βράδυ στο Λάγκος της Νιγηρίας, μιας από τις πιο «αντιφατικές» πόλεις της Αφρικής, όπου οι έχοντες και οι μη έχοντες απολύτως τίποτα ζουν δίπλα δίπλα. Αλλωστε πρόκειται για πόλη υπερθετικών. Είναι η πιο πολυπληθής, η ταχύτερα αναπτυσσόμενη μεγαλούπολη της Αφρικής και, όπως αποδείχτηκε, η πιο ακριβή.

Το Λάγκος ανέκαθεν υπήρξε ένα από τα σημαντικότερα εμπορικά κέντρα της Αφρικής. Η αυξανόμενη τιμή του πετρελαίου, η πτώση της τιμής του δολαρίου, η επανεγκατάσταση των ξένων εργατών από το Δέλτα του Νίγηρα, οι προσπάθειες ιδιωτικοποίησης και άλλοι παράγοντες έπνιξαν την πόλη στο χρήμα και τη λάμψη.

Πρόσφατη έρευνα από την εταιρεία Mercer για τις ακριβότερες πόλεις του κόσμου τοποθετεί το Λάγκος στην 30ή θέση. Εκεί, δηλαδή, η ζωή είναι κατά τι φθηνότερη από ό,τι στη Νέα Υόρκη, αλλά σαφώς πιο ακριβή από ό,τι στο Λος Αντζελες, το Μαϊάμι και την Ουάσιγκτον. Ακόμα και ευρωπαϊκές πόλεις, όπως η Στοκχόλμη και η Βαρκελώνη, είναι πιο φθηνές. Ομως, η ακρίβεια του Λάγκος προκαλεί ιδιαίτερη εντύπωση, καθώς ο μέσος κάτοικος της Νιγηρίας επιβιώνει με λιγότερο από δύο δολάρια ημερησίως. Δεν κρύβονται τα χρήματα που κυκλοφορούν στα «νησία», δύο μικρά τμήματα γης που «χώνονται» στον Ατλαντικό, όπου συγκεντρώνεται η οικονομική δραστηριότητα της πόλης. Χαρακτηριστικά, το δείπνο σε ένα καλό εστιατόριο για δύο άτομα κοστίζει 200 δολάρια, ένα κοκτέιλ 15 δολάρια, ενώ είναι πολύ δύσκολο να βρει κανείς δωμάτιο με λιγότερο από 400 δολάρια το βράδυ.

Ο υψηλές τιμές, ωστόσο, δεν σημαίνουν απαραιτήτως καλύτερη ποιότητα. Η πόλη που οικοδομήθηκε για να φιλοξενήσει 100 χιλιάδες έχει σήμερα 14 εκατομμύρια κατοίκους, ίσως και περισσότερους. Κατά συνέπεια, όσο πλούσιος και να είσαι, είναι αδύνατο να αποφύγεις το έντονο κυκλοφοριακό, την έλλειψη πόσιμου ύδατος ή τις διακοπές ηλεκτροδότησης. Τα περισσότερα σπίτια και επιχειρήσεις διαθέτουν γεννήτριες που λειτουργούν διαρκώς και βέβαια οι λογαριασμοί αγγίζουν τις χιλιάδες δολάρια.

«Περισσότερο από το 70% των κατοίκων της πόλης ζουν σε αυτοσχέδια καταλύματα, σε άθλιες παραγκουπόλεις, χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα ή νερό» αναφέρει ο Φέλιξ Μόρκα, στέλεχος του Κέντρου Δράσης για τα Κοινωνικά και Οικονομικά Δικαιώματα. Εξαιτίας της διαφθοράς σε κάθε διοικητική βαθμίδα τα τεράστια ποσά που έρχονται σπάνια φτάνουν στο Λάγκος. Ολο και περισσότεροι άνθρωποι, όμως, καταφθάνουν καθημερινά στην πόλη, μαγνητισμένοι από την ελπίδα ακόμα και του απειροελάχιστου κέρδους, κάτι που δεν υπάρχει στην υπόλοιπη Νιγηρία.

Κυριακή πρωί και η χρυσή νεολαία του Λάγκος εγκαταλείπει τα κλαμπ. Αμέσως περικυκλώνονται από παιδιά που τους βοηθούν να ξεπαρκάρουν τα αυτοκίνητά τους. Αν είναι τυχερά, πίσω από το μαύρο τζάμι της απαστράπτουσας BMW θα φανεί ένα χέρι και θα τους δώσει μερικά σεντς.

(πηγή: www.kathimerini.gr, 15/8/2008)