Aποψη: Το συρτάκι παραμένει(!) σύμβολο της εικόνας μας προς τα έξω

Εδώ και 40 χρόνια περίπου η εικόνα της Ελλάδας έχει σφραγιστεί στον διεθνή χώρο από τον Αντονυ Κουίν ως Ζορμπά, στην ομώνυμη ταινία του Μιχάλη Κακογιάννη. Το περίφημο συρτάκι της ταινίας εξακολουθεί να αποτελεί εργαλείο για την τουριστική προβολή της Ελλάδας. Οι ξένες ταινίες που γυρίστηκαν στην Ελλάδα τη δεκαετία του 1960 (Το παιδί και το δελφίνι, Τα κανόνια του Ναβαρόνε, Πριγκίπισσα Σίσσυ κ.ά.) προκάλεσαν το τουριστικό ενδιαφέρον για τη χώρα μας, σε μία εποχή που η Ελλάδα αναζητούσε την ανάπτυξη μέσα από την οικονομική δραστηριότητα του τουρισμού. Ακόμα και σήμερα το 17% του ΑΕΠ βασίζεται στον τουρισμό. Η σημασία των ξένων παραγωγών για την προβολή της Ελλάδας στο εξωτερικό γίνεται εύκολα αντιληπτή αν σκεφτεί κανείς ότι πρόσφατα ταινίες σαν «Το βαθύ γαλάζιο» έδωσαν τεράστια ώθηση σε νησιά όπως η Αμοργός, και ταινίες όπως «Το μαντολίνο του λοχαγού Κορέλλι» και το «Mamma Mia» εξακολουθούν να συντηρούν ζωντανό το μύθο της ηλιόλουστης και φιλόξενης χώρας.

Ομως πέρα από τη θετική επίδραση στην τουριστική βιομηχανία, οι περισσότερες ταινίες «κουβαλάν» και τον πολιτισμό της χώρας μας, άλλες φορές ρίχνοντας βάρος στην ιστορία μας και άλλες φορές αντανακλώντας την εικόνα του σύγχρονου πολιτισμού μας.

Σημαντικό επίσης είναι ότι μία ξένη ταινία, κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων, επενδύει ένα σημαντικό χρηματικό πόσο. Το ποσό αυτό κατευθύνεται τόσο στην τοπική κοινωνία, δηλαδή στον τόπο όπου πραγματοποιούνται τα γυρίσματα, όσο και στην ελληνική κινηματογραφική κοινότητα. Σε μία εποχή που η ελληνική κινηματογραφία αντιμετωπίζει οικονομικά προβλήματα, η αιμοδότησή της από τις ξένες παραγωγές αποτελεί έναν σημαντικό παράγοντα για την ανάπτυξή της. Επίσης, ενδιαφέρον παρουσιάζει και η μεταφορά τεχνογνωσίας που πραγματοποιείται για τους Ελληνες κινηματογραφιστές. Σε κάθε περίπτωση το ισοζύγιο από την παρουσία μιας ξένης ταινίας που πραγματοποιεί γυρίσματα στη χώρα μας θα πρέπει να θεωρείται θετικό. Οι οποιεσδήποτε αρνητικές επιπτώσεις μπορούν να αντιμετωπιστούν από φορείς που διαχειρίζονται την παρουσία των ξένων παραγωγών στη χώρα μας, όπως το Film Commission.

(πηγή: www.kathimerini.gr, 15/8/2008)