Λουτράκι, Περαχώρα, Λίμνη Βουλιαγμένης, Ηραίο

Ιαματικά λουτρά και ποσιθεραπεία στους πρόποδες των Γερανείων, βόλτες στην παραλιακή με θέα στον Κορινθιακό, παιχνίδι με την τύχη στο πολυτελές καζίνο, παραθερισμός που θυμίζει την παλιά εποχή: ο προαστιακός έφερε το Λουτράκι και την πανέμορφη λιμνοθάλασσα της Βουλιαγμένης με το Ηραίο πολύ πιο κοντά στην πρωτεύουσα. Η λουτρόπολη της ημερήσιας εκδρομής αναζητά το μελλοντικό της πρόσωπο.

Βαθιά εισπνοή: Ο αέρας, φιλτραρισμένος από τα δάση των Γερανείων, γεμίζει φρέσκος τα πνευμόνια. Κυριακή πρωί και η λουτρόπολη επαναλαμβάνει ρυθμικά τις ρουτίνες του φθινοπώρου. Η βόλτα στον παραλιακό πεζόδρομο τον γεμάτο καφέ είναι σχεδόν... υποχρέωση για ντόπιους και επισκέπτες. Όπως και η επίσκεψη στα Θερμά, τα ιαματικά λουτρά που δείχνουν ξεχασμένα σε παλιότερες δεκαετίες και το απόγευμα στο ημικυκλικό κτίριο ποσιθεραπείας που θεωρείται της σχολής Πικιώνη.

Δίπλα από το κτίριο και τα παλιά δημοτικά λουτρά ξεκινάει η βόλτα μέσα στους φοίνικες που οδηγεί μέχρι τους τεχνητούς καταρράκτες. Είναι όμορφη, όπως και η βόλτα στο κεντρικό πάρκο της λουτρόπολης (Πλατεία 25ης Μαρτίου) όπου οι παππούδες παίζουν τάβλι, τα πιτσιρίκια ταΐζουν περιστέρια και κάνουν ποδήλατο με φόντο τον Κορινθιακό και τον Ακροκόρινθο.

Το νερό είναι πανταχού παρόν στην παλιά λουτρόπολη και το κολύμπι μέρος της καθημερινότητας των ανθρώπων που μετράνε, σαν τον παλιό καλό καιρό, το καλοκαίρι τους με τα μπάνια που έχουν κάνει. Στη βοτσαλωτή παραλία των 4 χιλιομέτρων ακόμα και τις συννεφιασμένες μέρες του φθινοπώρου οι τουρίστες ξαπλώνουν και διαβάζουν και οι ντόπιοι κάνουν μπάνιο κάτω από τα παρατεταγμένα καφέ. Από πάνω τους οι παλιές πολυκατοικίες μεγαλώνουν μαζί με την πόλη: Έχουν ζωή μόνο τα καλοκαίρια, τότε που οι επισκέπτες ανεβάζουν τον αριθμό των κατοίκων από 9.000 σε 100.000! Πολλοί από αυτούς είναι Αθηναίοι που έχουν σπίτια στην περιοχή, αλλά στους ντόπιους αυτό δεν αρκεί - νοσταλγούν την εποχή που το Λουτράκι ήταν μοναδικός πρωταγωνιστής στη σκηνή των θερινών διακοπών, μέχρι που τα νησιά τού έκλεψαν τη δόξα. Στην άλλη άκρη της παραλιακής ζει ένας διαφορετικός, κλειστός μικρόκοσμος: οι άνθρωποι ζουν στο μεγάλο ξενοδοχείο του, παίζουν, χάνουν και κερδίζουν, τρώνε και πίνουν στα εστιατόρια και τα καφέ του όλο το 24ωρο βγαίνοντας σπάνια στο Λουτράκι. Οι επισκέπτες και οι τακτικοί θαμώνες του νέου καζίνου, που από το 1995 έχει αλλάξει τη φυσιογνωμία της πόλης, δεν θυμίζουν σε τίποτα εκείνους τους μελαγχολικούς παίκτες του παλιού καζίνου που περιέγραφε έξοχα ο Ουράνης... Αυτούς τους κυνηγούς της τύχης και όλους τους υπόλοιπους που αγαπούν την αύρα της διάσημης λουτρόπολης υποδέχονται σήμερα οι 200 φοίνικες που πήραν... θέση αναμονής στην είσοδό της.

Τεχνητοί καταρράκτες
Μαζί με το νέο υδροθεραπευτήριο-SPA που έχει ανακοινωθεί ότι θα κτιστεί τους επόμενους μήνες και τον προαστιακό που την έφερε πιο κοντά στην Αθήνα, βάζουν θεμέλια για το νέο πρόσωπο της πάλαι ποτέ «Κορινθιακής Ριβιέρας». Αλλά ο δρόμος είναι μακρύς...

ΚΑΖΙΝΟ ΛΟΥΤΡΑΚΙΟΥ
Το... Μόντε Κάρλο της Ελλάδας
Ιούνιος 1930. Εγκαίνια του καζίνου: Από το απόγευμα πολυτελή αυτοκίνητα ξεκινούσαν από την Αθήνα προς το Λουτράκι. Η περιοχή γύρω από το καζίνο είχε πάρει πανηγυρική όψη. Ο πρώτος αριθμός που βγήκε στη ρουλέτα του κρουπιέρη Παπαχελά ήταν το 1 κόκκινο. Θεωρήθηκε καλός οιωνός και το παιχνίδι άρχισε. Οι εφημερίδες της εποχής υποδέχτηκαν το μεγάλο γεγονός με ενθουσιώδη σχόλια «Μετά το Λίντο, την Κυανήν Ακτήν, τον σταθμό του Πικαντέλλο ήτο επόμενον ν' αποκτήσωμεν και ελληνικόν Μόντε Κάρλο. Το Μόντε Κάρλο αυτό ετέλεσε προχθές τα εγκαίνιά του υπό τους ήχους τραγουδιών και τζαζ σε μίαν νεοβυζαντινήν έπαυλιν του Λουτρακίου, καταλλήλως διασκευασθείσαν [...]» έγραφε «Η Καθημερινή» επιδοκιμάζοντας την υπενοικίαση που πέτυχε ο κ. Περίχαρος και εγκαινίασε το καζίνο.

Το γεγονός ήταν μεγάλης σημασίας αφού έδωσε νέα όψη στην πόλη που λίγο νωρίτερα είχε υποστεί τη μεγάλη καταστροφή του σεισμού του 1928. Η λειτουργία του καζίνου τα επόμενα χρόνια συνοδεύτηκε από πλήθος καλλιτεχνικών εκδηλώσεων, θεατρικά σχήματα, χορευτικές βραδιές και καλλιστεία σε μια χολιγουντιανή ατμόσφαιρα που κράτησε μέχρι τον πόλεμο. Τότε το καζίνο έκλεισε.
Σεπτέμβριος 1995. Ιδρύεται το νέο καζίνο του Λουτρακίου. Με ένα εκατομμύριο επισκέπτες τον χρόνο, το μοντέρνο καζίνο πάνω στην παραλιακή αλλάζει πάλι τη φυσιογνωμία του Λουτρακίου.

Ηραίο
«Πάμε για ψαράκι στη λίμνη;». Μια όμορφη και σύντομη διαδρομή (16 χλμ.) βορειοδυτικά του Λουτρακίου οδηγεί στη λίμνη ή για την ακρίβεια στη λιμνοθάλασσα της Βουλιαγμένης. Η περιοχή είναι προστατευόμενη, γιατί θεωρείται ιδιαίτερου φυσικού κάλλους, και αγαπημένη των παραθεριστών που πάνε για μπάνιο και φαγητό στις ταβέρνες της. Η λιμνοθάλασσα λεγόταν και Εσχατιώτις, γιατί ήταν η έσχατη της χερσονήσου, ή Γοργώπις από το όνομα της μητέρας του Μεγαρέα που πνίγηκε στα νερά της. Έχει μήκος 2 χλμ., πλάτος 1 και βάθος 40 μέτρα. Το τοπίο είναι γαλήνιο και ομορφαίνει ακόμη περισσότερο όταν βάφεται με τα ροζ-μοβ χρώματα του δειλινού.

Μόλις φτάσετε στο επίπεδο του νερού έχετε δύο επιλογές: να κάνετε τον γύρο της από αριστερά, όπου υπάρχει κάμπινγκ και κάποια σπίτια ή να πάτε από τη δεξιά πλευρά, όπως κάνουν όλοι, για να καταλήξετε στο Ηραίο και τον φάρο. Σ' αυτή τη διαδρομή στρίβοντας αριστερά μετά τις ταβέρνες μπορείτε να φτάσετε στο κανάλι που την ενώνει με τον Κορινθιακό: είναι ρηχό και τα νερά στο σημείο αλλάζουν φορά κάθε έξι ώρες. 30 μέτρα από το σημείο αυτό προς τα δυτικά έχει ανακαλυφθεί οικισμός της πρωτοελλαδικής περιόδου ΙΙ και δίπλα βρέθηκε οστεοθήκη με 500 αγγεία και σκελετούς. Όστρακα αγγείων δείχνουν ότι κοντά στη λιμνοθάλασσα ζούσαν την 3η και τη 2η χιλιετία οικογένειες που ασχολούνταν με τη γεωργία και το ψάρεμα.

Οδηγώντας προς το Ηραίο, στο 1 χλμ. θα δείτε την ξύλινη ταμπελίτσα προς την εκκλησία του Αγίου Νικολάου. Αξίζει να ανηφορίσετε προς τα εκεί (10 λεπτά) γιατί έχετε πολύ ωραία θέα στο Λουτράκι και στη λιμνοθάλασσα.

Φτάνοντας στην περιοχή του Ηραίου, μια από τις ωραιότερες τοποθεσίες στην Ελλάδα, με τα αρχαία διάσπαρτα δίπλα στο νερό, παρκάρετε και ακολουθείτε το κατηφορικό μονοπάτι. Στην πρώτη διακλάδωση ανεβαίνετε προς τα δεξιά για να δείτε πρώτα τον πέτρινο φάρο του ακρωτηρίου Μαλαγκάβι, έναν από τους παλαιότερους (κτίστηκε το 1897).

Στην επιστροφή κάνετε μικρή παράκαμψη δεξιά προς το σημείο θέασης του Ηραίου από ψηλά. Το Ηραίο έχει δύο τμήματα - παλιότερα μάλιστα πίστευαν ότι ήταν και δύο ιερά, της Ήρας Ακραίας και της Ήρας Λιμενίας, όπως γράφουν ακόμα οι ταμπέλες. Η άποψη αναθεωρήθηκε και οι ερευνητές μιλούν πλέον για ένα ιερό: της Ήρας Ακραίας-Λιμενίας.

Πάνω από τον μικρό όρμο, με τα κρύα και βαθιά νερά που το καλοκαίρι γεμίζει τουρίστες, υπάρχει το εκκλησάκι του Αγίου Ιωάννη.

Η λατρεία της Ήρας
Η λατρεία στο ιερό πάνω στη θάλασσα ξεκίνησε στη γεωμετρική περίοδο και το 800 π.Χ. κτίστηκε εκεί ο πρώτος αψιδωτός ναός της Ήρας, από τον οποίο δεν σώζεται τίποτα. Τον 6ο αιώνα π.Χ. κτίστηκε καινούργιος ναός δωρικού ρυθμού λίγο πιο δυτικά και δίπλα του επιμήκης βωμός. Ανατολικά, στη μέση της κοιλάδας, θα δείτε τα λείψανα του ορθογώνιου κτίσματος που θεωρούσαν ιερό της Ήρας Λιμενίας, αλλά νεώτερες θεωρίες υποστηρίζουν ότι ήταν εστιατόριο για τους πιστούς και βοηθητικές εγκαταστάσεις. Ανάμεσα στους δύο χώρους υπήρχε μικρή λίμνη και δεξαμενή με αψιδωτές πλευρές και πεσσούς στο κέντρο - ένα υδροσυλλεκτικό έργο του 4ου αιώνα π.Χ. που θεωρείται πολύ σημαντικό.

Σχίνος. Στην απόληξη του ομώνυμου όρμου, βόρεια της Περαχώρας μπορείτε να κολυμπήσετε σχεδόν μέσα στο πράσινο. Από τα λείψανα που έχουν βρεθεί πιστεύεται ότι στην περιοχή βρισκόταν η αρχαία πόλη Οινόη.

Μικρή και Μεγάλη Μυλοκοπή. Ονομάστηκε έτσι από τις πολλές μυλόπετρες και είναι ίσως η καλύτερη επιλογή για αυτόνομη κατάδυση στον Κορινθιακό, αφού συνδυάζει ρηχά και βαθιά νερά. Η πρόσβαση γίνεται από σχετικά δύσκολο χωματόδρομο.

Σκάλωμα. Είναι 500 μέτρα από τη λιμνοθάλασσα της Βουλιαγμένης και έχει θέα στον Κορινθιακό Κόλπο. Εκεί υπάρχει καλή ψαροταβέρνα και ξενοδοχείο για άτομα με κινητικά προβλήματα (Sirens Resort τηλ. 27410 91161, 91308).

Στραβά. Μικρός οικισμός με όμορφη οικογενειακή παραλία.

Στέρνα. Η πρόσβαση δεν είναι εύκολη (καλύτερα να έχετε τζιπ), όμως θα σας αποζημιώσουν τα νερά της, που προσφέρονται και για καταδύσεις.

tip
Στην περιοχή της λιμνοθάλασσας ακόμη θυμούνται ότι έχει γυριστεί η χολιγουντιανή ταινία «Η μάχη των Θερμοπυλών», του '62 (πρωτότυπος τίτλος «Ο Λέων της Σπάρτης») όπου έπαιζαν και Έλληνες ηθοποιοί όπως η Άννα Συνοδινού, ο Γιώργος Μούτσιος, ο Δήμος Σταρένιος.

Βόλτα στους πρόποδες των Γερανείων

Σχίνος
Με αφετηρία το Λουτράκι οδηγείτε προς τη λιμνοθάλασσα της Βουλιαγμένης και ύστερα από 6 χλμ. στη διακλάδωση στρίβετε αριστερά προς τις μονές Οσίου Παταπίου, Προφήτη Ηλία, Αγίου Γερασίμου και Αγίου Ιωάννη Προδρόμου. Στην επόμενη διασταύρωση κάνετε δεξιά για το ησυχαστήριο του Αγίου Γερασίμου με τον πέτρινο σταυρό ύψους 13 μέτρων που φαίνεται από μακριά (ώρες επίσκεψης 8-13.00 και 16.00-20.00). Διαγώνια απέναντι είναι η Μονή Ιωάννη του Προδρόμου.

Σε άλλα 3 χλμ. υπάρχει διακλάδωση: Δεξιά ο δρόμος καταλήγει στον Προφήτη Ηλία που έχει υπέροχη θέα σε όλο το Λουτράκι. Δίπλα στη μονή υπάρχει σπήλαιο (ώρες επίσκεψης 8-13.00, 16.00-19.00). Στρίβοντας αριστερά στη διακλάδωση φτάνετε στον Όσιο Πατάπιο. Ανεβείτε τα 180 σκαλιά και θα βρεθείτε στο κατ' εξοχήν θρησκευτικό κέντρο του Λουτρακίου. Η μονή σε ύψος 700 μέτρων στο βουνό των Γερανείων είναι του 11ου αιώνα και σημείο αναφοράς έχει το σκήνωμα του Οσίου Παταπίου και τις τρεις ολόσωμες τοιχογραφίες στο σπήλαιο όπου βρέθηκε το σκήνωμα: του Οσίου Παταπίου, της Αγίας Υπομονής και του Οσίου Νίκωνος. Στη μονή μένουν 40 μοναχές και δέχονται επισκέψεις μέχρι το σούρουπο.

Προς Πίσια
Από τον κεντρικό δρόμο οδηγείτε προς την Περαχώρα και λίγο πριν το χωριό στρίβετε δεξιά για Πίσια και Σχίνο. Μέσα από ελιές και πεύκα σε ύψος 650 μέτρων και ύστερα από 4 χλμ. φτάνετε στα Πίσια. Μια βαθιά ρεματιά με πλατάνια και νερά δίνουν στο χωριό ένα ιδιαίτερο χρώμα. Παλιά λεγόταν Μπίσια και σήμερα έχει 150 κατοίκους που ασχολούνται με τη γεωργία και την κτηνοτροφία. Το χωριό έπαιξε σπουδαίο ρόλο στην Επανάσταση του 1821, αφού με τους μπαρουτόμυλους, τους ανεμόμυλους και τους φούρνους οι κάτοικοι τροφοδοτούσαν τους αγωνιστές. Θα ξεχωρίσετε την εκκλησία της Αγίας Παρασκευής, που είναι η μητρόπολη του χωριού, και τον ναό του Αγίου Γεωργίου που είναι σε φυσικό σπήλαιο. Συνεχίστε τη διαδρομή για να κάνετε μια εξαιρετική βόλτα μέσα σε πεύκα και έλατα που υπάρχουν στους πρόποδες των Γερανείων. Έπειτα από 12 χλμ. φτάνετε στον οικισμό του Σχίνου με τις ωραίες παραλίες.

tip
Η Περαχώρα έμεινε γνωστή για την ομώνυμη μάχη (1822) όπου οι Δερβενοχωρίτες κάτοικοι της περιοχής αποτέλειωσαν τη στρατιά του Δράμαλη. Εκεί εγκαταστάθηκε η Δ' Εθνική Συνέλευση των Ελλήνων και η κυβέρνηση υπό τον Κωλέττη.

(πηγή: NEA)