Γκότζο

Είναι εύκολο να καταλάβουμε τη στιγμή που πλησιάζουμε με το φέρι στο λιμάνι του Mgarr γιατί ο Οδυσσέας πλανεύτηκε, σύμφωνα με τη μυθολογία, στο νησί αυτό από τη νύμφη Καλυψώ.

Το δεύτερο σε μέγεθος νησί του αρχιπελάγους της Μάλτας ­, τρίτο είναι το Κομίνο, με ελάχιστους κατοίκους τον χειμώνα ­ σε κερδίζει από την πρώτη κιόλας στιγμή που το βλέμμα σου ακουμπά στο λιμάνι, με τα γραφικά σπίτια από μαλτεζόπετρα. Στους γύρω λόφους η νεογοτθική εκκλησία και το κάστρο με το όνομα του γάλλου ιππότη Ζακ-Φρανσουά ντε Σαμπρέ, όλα στις αποχρώσεις της ντόπιας πέτρας, της περίφημης μαλτεζόπετρας, σε κερδίζουν με τη λιτότητά τους, ενώ οι περίφημες βάρκες τους, οι luzzus, χαρίζουν χρώμα στην όλη εικόνα. Η απόσταση που χωρίζει το Γκότζο από το λιμάνι της Cirkewwa, στην απέναντι Μάλτα, δεν είναι μεγαλύτερη από μισή ώρα, έχεις όμως την αίσθηση ότι εδώ η ζωή είναι διαφορετική.

Ισως γιατί στο Γκότζο άνθρωποι και τόπος «κινούνται» σε κλίμακα μικρότερη ακόμη και από αυτήν της Μάλτας ­ η έκταση του νησιού δεν ξεπερνά τα 68 τετραγωνικά χιλιόμετρα ­ και καταφέρνουν να διατηρούν την εντοπιότητά τους. Καταφύγιο ιδιαίτερα για τους Μαλτέζους στη διάρκεια των καλοκαιρινών μηνών, το νησί δεν νεκρώνεται τους μήνες του χειμώνα αφού οι κάτοικοί του, ως επί το πλείστον οι νέοι, έχουν αναπτύξει μια αυτονομία τόσο στην κοινωνική ζωή τους όσο και στην πολιτιστική δραστηριότητά τους σχηματίζοντας θιάσους θεατρικούς και διοργανώνοντας αρκετά συχνά μουσικές βραδιές. Το κέντρο του νησιού βρίσκεται βέβαια στην πρωτεύουσά του, τη Βικτόρια, και στην κεντρική πλατεία της, όπου διαπιστώνεις, από την πρώτη κιόλας στιγμή που θα καθήσεις στα καφενεία της ή θα κάνεις μια βόλτα στο παζάρι, ότι το Γκότζο δεν διαφέρει από τη Μάλτα μόνο στο χρώμα των λεωφορείων και των ταξί. Στην κορυφή της, στο Μεγάλο Κάστρο, με τα γραφικά σοκάκια του, το Λαογραφικό Μουσείο και τον καθεδρικό ναό στην είσοδό του, βιώνεις βέβαια την ίδια σιωπή που γεμίζει και τη μεσαιωνική πρωτεύουσα της Μάλτας, τη Μντίνα, με τα καλοδιατηρημένα αρχοντικά. Παρά τον ανηφορικό δρόμο, αξίζει τον κόπο να ανεβείτε ως τα τείχη του για να έχετε μια πανοραμική εικόνα του νησιού και του μαλτέζικου αρχιπελάγους. Στον γυρισμό αναζητήστε το οικογενειακό μαγαζάκι με το μαλτέζικο κρασί και τα τοπικά προϊόντα και μη διστάσετε να τα δοκιμάσετε επί τόπου προτού τα αγοράσετε.

Το Γκότζο διαθέτει βέβαια και το δικό του παρελθόν, το οποίο, παρά το γεγονός ότι δεν είναι ιδιαίτερα πλούσιο, οι κάτοικοι το εκμεταλλεύονται τουριστικά και μάλιστα υπέρ το δέον. Ο λόγος για έναν αρχαιολογικό χώρο με ίχνη μεγαλιθικών ναών και για δύο περίεργα μέρη που κουβαλούν ως σήμερα το μυστήριο των μύθων που κάποτε τα περιέβαλλαν. Το πρώτο είναι η ­ υποτιθέμενη ­ σπηλιά της Καλυψούς με την πανοραμική θέα στη θάλασσα· το δεύτερο, το Fungus Rock, ένας μεγάλος βράχος στον οποίο φύτρωνε κάποτε ένα είδος μανιταριού περιζήτητου την εποχή των Ιωαννιτών Ιπποτών για τις θεραπευτικές ιδιότητές του.

Από τις παραλίες μην παραλείψετε να κολυμπήσετε στα νερά της Ramla, για τα οποία οι κάτοικοι του μικροσκοπικού αυτού παραδείσου λένε ότι είναι τα πιο διαφανή της Μεσογείου, ενώ στα αξιοθέατα του νησιού συγκαταλέγονται και οι θαλάσσιες σπηλιές ­ αν και ο κοραλλιογενής βυθός που μας επιδεικνύουν οι βαρκάρηδες της περιοχής διαπιστώνουμε ότι υστερεί αναμφίβολα σε σχέση με τις δικές μας μπλε σπηλιές στη Ζάκυνθο και αλλού.

Στο Γκότζο τα ξενοδοχεία δεν επιβάλλουν τον όγκο τους στο περιβάλλον αλλά ενσωματώνονται σε αυτό επιλέγοντας μικρότερες κλίμακες, με βασικό υλικό τους πάντα τη μαλτεζόπετρα, ενώ το καλοκαίρι βρίσκει κανείς συχνά την ευκαιρία να φάει φρέσκο ψάρι σε παραδοσιακές ταβέρνες, όπως αυτές στο Xlendi Bay. Λέξεις όπως στρες είναι και εδώ εξόριστες από το καθημερινό λεξιλόγιο των περίπου 30.000 κατοίκων, η ηρεμία που υπάρχει ωστόσο δεν χαρακτηρίζεται από τη γνωστή αδιαφορία που εντοπίζεις πίσω από την καλογυαλισμένη τουριστική μηχανή της Μάλτας.

Θα αγοράσετε δαντέλες, ασημικά και κρασί. Από φαγητό δοκιμάστε αλιότα (πρόκειται για τη μαλτέζικη κακκαβιά) και μπρατζιόλι (βοδινό γεμιστό με κιμά, μπαχαρικά και αβγό).

(πηγή: ΒΗΜΑ)