Βερολίνο

Όσο τα δέντρα της φλαμουριάς ανθίζουν ακόμα στο Unter den Linden (linden: φλαμουριές) το Βερολίνo θα είναι πάντα Βερολίνο.
"Marlen Detrich"

Εκεί που η Ανατολή συναντά τη Δύση, στη μητρόπολη και τη καρδιά της ραγδαία αναπτυσόμενης Ευρώπης. Η μεγαλύτερη Γερμανική πόλη που είναι σε θέση να προσφέρει πληθώρα ευκαιριών για διασκέδαση, αναζωογόνηση, δημιουργικότητα, ευμάρεια και πρόοδο όσον αφορά τις επιστήμες και την οικονομία. Πρωτεύουσα της Γερμανίας, δυναμική, κοσμοπολίτικη και δημιουργική, έτοιμη να φιλοξενήσει και ν’ αφομειώσει κάθε τρόπο ζωής.
Στις 3 Οκτωβρίου του 1990 δώθηκε τέλος στις σχεδόν σαρακονταετή διαμάχες πολιτικού και οικονομικού περιεχομένου που μαζί με τα τείχη διχοτομούσαν τη πόλη. Επανέκτισε το κύρος της σαν πόλη χωρίς όμως να εξαλειφθούν πλήρως τα στοιχεία που τη διαιρούσαν. Ήταν η απαρχή για τη χρονοβόρα διαδικασία δημιουργίας μιας πόλης.
Η συνένωση των δύο πόλεων δεν είχε ως αποτέλεσμα την απόλυτα ομοιόμορφη ανάπτυξή της, αφού οι δομικές αλλαγές που πραγματοποιήθηκαν δεν είχαν μόνο ως γνώμονα την ομοιογένεια, καταλυτική ηταν η επιρροή του γενικού πνεύματος της παγκοσμιοποίησης. Αντίθετα με την οικονομία που δείχνει να ευνοήθηκε. Ένα από τα παγκόσμια φαινόμενα που έλαβε χώρα στη πόλη του Βερολίνου μετά τη συνένωση, ήταν αυτό της αποκέντρωσης.

ΑΞΙΟΘΕΑΤΑ
Το Ράιχσταγκ: (1884-1894 σε σχέδια του Παουλ Βάλοτ) υπήρξε θέατρο πολλών μεγάλων γεγονότων στην ιστορία της Γερμανίας. Από τον εξώστη της, ο σοσιαλοδημοκράτης ηγέτης Φιλιπ Σάιντερμαν ανακήρυξε τη Δημοκρατία της Βαιμάρης, το 1918.
Το 1933, η πυρκαγιά που κατέστρεψε μέρος του Ραιχσταγκσγκεμπόιντε έδωσε στον Χίτλερ τη δικαιολογία που ζητούσε για να κηρύξει κατάσταση έκτακτης ανάγκης και να θέσει εκτός νόμου το κομουνιστικό κόμμα. Το 1945, ο νικηφόρος σοβιετικός στρατός ύψωσε τη σημαία του στη στέγη του κτιρίου. Το 1995 ο καλλιτέχνης Κριστο και η γυναίκα του Ζαν-Κλοντ τύλιξαν ολόκληρο το κτίριο, σε μια βραχύβια εκδήλωση τέχνης που τράβηξε την προσοχή ολόκληρου του κόσμου. Το κτίριο αναπαλαιώνονταν μέχρι το 2000, οπότε και φιλοξένησε και πάλι το γερμανικό κοινοβούλιο (Μπούντεσταγκ)
Η πύλη του Βρανδεμβούργου: είναι το απόλυτο σύμβολο του Βερολίνου και της επανένωσης της Γερμανίας. Άνοιξε το 1788 από τον Καρλ Γκοτχαρτ Λανγκχαους στο τείχος που τότε περιεβαλλε την πόλη, ακολουθώντας την ροή του ποταμού Σπρέε. Η πύλη βρίσκονταν στην αρχή της λεωφόρου Ουντερ ντεν Λιντεν και αποτελούσε την είσοδο της πόλης. Το σχέδιο του προπυλαιου (μήκος 38μ. Πλάτος 11μ. Και ύψος 25 μ.) βασιζόταν στα Προπύλαια της Ακρόπολης των Αθηνών. Το 1973 τοποθετήθηκε στην κορυφή του το χάλκινο γλυπτό του Γιοχαν Γκοτφριντ Σάντορ Quadriga (που καταστράφηκε στη διάρκεια των βομβαρδισμών του Β Παγκόσμιου Πολέμου και αργότερα αντικαταστήθηκε από ένα αντίγραφο).
Όταν χτίστηκε το τείχος η πύλη βρέθηκε στον ανατολικό τομέα και μέχρι το Δεκέμβριο του 1989 δεν ήταν προσιτή στους τουρίστες. Η πύλη δεσπόζει στην Παριζερ πλατς, όπου άλλοτε κατοικούσαν ευγενείς. Σήμερα τα νεοκλασικά κτίρια της περιοχής έχουν αναπαλαιωθεί και πρεσφερουν αρμονικά δεμένο αστικό τοπίο.
Ούντερ ντεν Λίντεν : (Υπό τας Φιλύρας) αρχικά (1575) ήταν η οδός πρόσβασης προς τα ανάκτορα, θέατρο μεγάλων πομπών επί Πρώσων βασιλέων και Κάιζερ, τόπος περιπάτου της αστικής τάξης, εμπορική αρτηρία επί βιομηχανικής επανάστασης και λεωφόρος του θριάμβου του σοσιαλισμού επί Λαϊκής Δημοκρατίας. Εδώ βρίσκονται η παλιά σοβιετική πρεσβεία, η εθνική βιβλιοθήκη, το άγαλμα του Φρειδερίκου ΄Β και το περίφημο ανάκτορο του Γουλιέλμου Ά.
Η Αλεξάντερπλατς στη δεκαετία του 1920, ήταν μια από της μεγάλες διόδους της πόλης. Μετά το ΄Β παγκόσμιο πόλεμο, έγινε μνημείο σοσιαλιστικής αρχιτεκτονικής και κεντρικό του ανατολικού Βερολίνου. Σήμερα τα λιτά κτίρια της αντικαθιστούνται από μοντέρνους ουρανοξύστες. Ο πύργος της τηλεόρασης που δεσπόζει στην πλατεία είναι το τρίτο υψηλότερο κτίριο στην Ευρώπη και ο περιστρεφόμενος θόλος του από γυαλί και σίδερο προσφέρει πανοραμική θέα του Βερολίνου. Στη νότια πλευρά βρισκεται το Ρότες Ράτχαους (κόκκινο Δημαρχείο), του 19ου αιώνα, με ένα πύργο που θυμίζει λίγο Μπιγκ Μπεν.
Η περιοχή που βρίσκεται από την Αλεξάντερπλατς μέχρι τη Νικολάιφίρτελ ήταν αρχικά η καρδιά του Βερολίνου. Καθώς περνάτε μπροστά από μεσαιωνικές εκκλησίες, ροκοκό ανάκτορα και τσιμεντένια κτίρια της κομμουνιστικής περιόδου, η ιστορία της πόλης στην κυριολεξία ξετυλίγεται μπροστά στα μάτια του επισκέπτη.
Η Ποτσντάμερ πλατς: τη δεκαετία του 1920 ήταν το πιο πολυσύχναστο σταυροδρόμι του Βερολίνου. Μετά την ανέγερση του τείχους, η περιοχή ερήμωσε, αλλά σήμερα στη περιοχή έχουν υλοποιηθεί τα μεγαλύτερα οικοδομικά προγράμματα του κόσμου. Στην ευρύτερη περιοχή του Ποτσντάμερ έχουν ανεγερθεί πολλά γραφεία, κατοικίες, καταστήματα, και πολιτιστικά κέντρα.
Τα αξιοθέατα της Ποτσντάμερ πλατς σε συνδυασμό με το Σημείο Έλεγχου Τσάρλι αποτελούν το χρονικό της ιστορίας του Βερολίνου στον 20ο αιώνα. Μερικά θυμίζουν τη δεκαετία του 1920, άλλα τον τρόμο του ναζισμού, και της ανέγερσης του "τείχους του μίσους" ενώ άλλα είναι μνημεία της επανένωσης της Γερμανίας.
Η Κουρφίστενταμ, γνωστή σε όλους ως "Κούνταμ", είναι η κυριότερη λεωφόρος του δυτικού τμήματος της πόλης και η τριγύρω περιοχή σφύζει άπω δραστηριότητα. Μήκους σήμερα 3,5 χλμ., η Κουρφίστενταμ ήταν κάποτε ένα μονοπάτι που χρησιμοποιούσε η οικογένεια των Πρώσων ηγεμόνων για να φτάσει στο κυνηγετικό της περίπτερο, στο Γκινεβαλντ. Μεταμορφώθηκε το 1883, όταν ο καγκελάριος Ότο φαν Μπίσμαρκ δημιούργησε ένα βουλεβάρτο αντάξιο της γερμανικής αυτοκρατορίας, με πρότυπο τα παρισινά Ηλύσια πεδία. Πολλά καμπαρέ, κλαμπ βαριετέ και κινηματογράφοι άνοιξαν στη δεκαετία του 1920.
Σήμερα, ελάχιστα απομένουν από την αρχική λεωφόρο, που υπέστη ζημιές κατά τη διάρκεια του
Β’ παγκοσμίου πόλεμου. Εξακολουθεί, ωστόσο να είναι ένας δρόμος γεμάτος ζωή, με ακριβά καταστήματα, καφετερίες σινεμά και θέατρα. Η Μπράιτσαϊντπλατς, με το σιντριβάνι από ροζ γρανίτη, είναι το πιο συνηθισμένο σημείο ραντεβού.
Το Πέργκαμον (1912-1930), το κόσμημα των μουσείων του Βερολίνου, φιλοξενεί μια απο τις πιο μεγάλες συλλογές ελληνορωμαϊκών αρχαιοτήτων. Σημαντικότερα εκθέματα αποτελούν:
* ο βωμός της Περγάμου (2ος αιώνας π.χ.)
* η πύλη της αγοράς της Μιλήτου
* η πύλη της Ισταρ
* η τελετουργική οδός της Βαβυλωνίας
* η πρόσοψη του φρουρίου Μσάτα (8ου αιώνα), απο την έρημο της Ιορδανίας.

ΕΚΤΟΣ ΠΟΛΗΣ
Π Ο Τ Σ Ν Τ Α Μ
Χωρίς καμία αμφιβολία το Πότσνταμ είναι μια από τις ομορφότερες και γραφικότερες πόλεις της Γερμανίας. Η πολιτιστική και φυσική ατμόσφαιρα της πολιτείας του Βράντεμπουρκ αποτελεί έναν ελκυστικό προορισμό έτοιμο να ικανοποιήσει τα ποικιλόμορφα ενδιαφέροντα και απαιτήσεις του εκάστοτε επισκέπτη.
Το δημοφιλέστερο αξιοθέατο του Πότσνταμ είναι το Σκλόβ Σανσουσί. Πρόκειται για το παλάτι που βρίσκεται ακριβώς πίσω από το ομώνυμο πάρκο. Υπάρχουν πολλά πράγματα που συμβάλουν στο να γίνει το ταξίδι σας μια αξέχαστη εμπειρία. Η επίσημη θερινή κατοικία του Μέγα Φρειδερίκου και το πάρκο του Σανσουσί είναι μερικά από αυτά. Οι συνοικίες και τα ιστορικά τμήματα της πόλης μας βοηθούν να να εντρυφήσουμε στην ευρωπαϊκή παράδοση.
Το κινηματογραφικό πάρκο του Μπάντελςμπεργκ, η έκθεση φυσικής εμπειρίας της βιόσφαιρας, το Εθνικό κηπουρικό πάρκο, τα μικρά τουριστικά κρουαζιερόπλοια, το βασιλικό κτήμα είναι μερικά από τ’ αξιοθέατα που σας προτείνουμε να επισκευθείτε.
Τα τελευταία χρόνια σύγχρονη τουριστική υποδομή έχει αναπτυχθεί προκειμένου να καλύψει τις μοντέρνες τουριστικές ανάγκες. Ξενοδοχεία, ξενώνες, ενοικιαζόμενα δωμάτια βρίσκονται στην διάθεση των επισκεπτών.
Η πρωτεύουσα του Πότσνταμ είναι ενταγμένη στην λίστα της ΟΥΝΕΣΚΟ ως παγκόσμια πολιτιστική και φυσική κληρονομιά. Επίσης είναι μέλος μιας λίστας πόλεων που ως κοινό του γνώρισμα έχουν την ύπαρξη ιστορικού κέντρου. Όταν το 1992 ιδρύθηκε αυτό το άθροισμα πόλεων, πρωταρχικός στόχος υπήρξε η προώθηση της αξιοποίησης της περιοχής.
Αργότερα παράλληλα με την αποκατάσταση ιστορικών κτιρίων, οι 29 πόλεις του γκρουπ αυτού επέλεξαν να προωθήσουν και τα ίδια τα ιστορικά κέντρα των πόλεων. Έτσι πλέον η χρήση ενος κοινού λογότυπου, το σήμα κατατεθέν αυτής της ομαδοποίησης πόλεων, πληροφορεί και προσελκυει τους διάφορους επισκέπτες.
Λ Ε Ι Ψ Ι Α
Η περήφανη αυτή πόλη, σήμερα πιο ζωντανή από ποτέ, εξελισόμενος τόπος συνάντησης εμπόρων, συνέδρων, διαφήμισης και διασκέδασης.
Γνωστή για τη πλούσια κουλτούρα της, τη νυχτερινή της ζωή και τα εμπορικά της καταστήματα. Η γραφική αυτή πόλη της αναγέννησης με τα μπαρόκ κτίρια, τα ιστορικά εμπορικά της καταστήματα, πλήρως ανακαινισμένα και σύγχρονα προσφέρουν έναν εκλεπτισμένο παράδεισο στους λάτρεις των αγορών.
Το Παλαιό Δημαρχείο: Ένα από τα ομορφότερα αναγεννησιακά κτίρια της Γερμανίας, στεγάζει το ιστορικό μουσείο της πόλης, ένα από τα μεγαλύτερα και πλουσιότερα της χώρας.
Εκκλησία του Αγίου Θωμά: Η γοτθικού ρυθμού αυτή εκκλησία, έδρα της χορωδίας του Αγίου Θωμά, εκεί βρίσκεται και ο τάφος του Johann Sebastian Bach.
Εκκλησία του Αγίου Νικολάου: Τόπος προσευχής όσων σημάδεψαν την ήρεμη συνένωση της Γερμανίας το 1989.
Το σπίτι του Mendelssohn: Έζησε και πέθανε εκεί κα πρόκειται για τη μόνη γνωστή κατοικία του παγκοσμίως.
Τα Αρχεία του Bach στη Λειψία: Αναγνωρισμένα παγκοσμίως ως η κορυφή των απιστημονικών του σκέψεων. Περικλείει ένα ερευνιτικό ινστούτο, βιβλιοθήκη, μουσείο. Το ομόνυμο ίδρυμα είναι μη κερδοσκοπικό και λαμβάνει οικονομική βοήθεια από την ίδια τη πόλη, τη κυβέρνηση της Γερμανίας και η πολιτεία της Σαξονίας. Διοικείται από ένα ανεξάρτητο συμβούλιο.

(πηγή: www.neotourismos.gr)