Την Κυριακή 30 Μαρτίου τίθεται σε ισχύ η νέα συμφωνία αεροπορικών μεταφορών μεταξύ της ΕΕ και των ΗΠΑ, βάσει της οποίας για πρώτη φορά οι ευρωπαϊκές αεροπορικές εταιρείες θα μπορούν να εκτελούν πτήσεις χωρίς περιορισμούς από οποιοδήποτε σημείο της ΕΕ σε οποιοδήποτε σημείο των ΗΠΑ.
H συμφωνία υπογράφηκε στις 30 Απριλίου 2007 κατά τη Διατλαντική Διάσκεψη Κορυφής στην Ουάσινγκτον και αντικαθιστά 21 διμερείς συμφωνίες μεταξύ των κρατών-μελών της ΕΕ και των ΗΠΑ, οι οποίες περιελάμβαναν περιορισμούς βάσει της εθνικότητας.
Έως τώρα οι αεροπορικές εταιρείες της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν είχαν το δικαίωμα να εκτελούν πτήσεις προς τις ΗΠΑ από σημεία εκτός της χώρας τους.
Σύμφωνα με τη σχετική ανακοίνωση της Επιτροπής, η συγκεκριμένη συμφωνία αίρει όλους τους περιορισμούς στα δρομολόγια, στις τιμές ή στον αριθμό των εβδομαδιαίων πτήσεων.
Από την Κυριακή, πολλές αεροπορικές εταιρείες αναμένεται να αυξήσουν τις πτήσεις τους και τους προορισμούς που εξυπηρετούν. Για παράδειγμα, οι πτήσεις μεταξύ του αεροδρομίου του Χίθροου στο Λονδίνο και των ΗΠΑ θα αυξηθούν κατά περίπου 20% σε σύγκριση με τον Απρίλιο του 2007.
Η συνολική ετήσια κίνηση μεταξύ της ΕΕ και των ΗΠΑ ανέρχεται σε περίπου 50 εκατομμύρια επιβάτες.
Η Επιτροπή εκτιμά ότι η άρση όλων των περιορισμών πρόσβασης στην αγορά θα τονώσει τον ανταγωνισμό και οι τιμές των υπερατλαντικών πτήσεων θα μειωθούν.
Σύμφωνα με την Επιτροπή, τα οφέλη για τους καταναλωτές ενδέχεται να φθάσουν τα 12 δισ. ευρώ κατά την επόμενη πενταετία, ενώ η συμφωνία μπορεί να οδηγήσει στη δημιουργία 80.000 θέσεων εργασίας στις δύο πλευρές του Ατλαντικού.
Απώτερος στόχος της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι η δημιουργία ενός υπερατλαντικού Ανοικτού Εναέριου Χώρου, δηλαδή μιας ενιαίας αγοράς αεροπορικών μεταφορών μεταξύ της ΕΕ και των ΗΠΑ, με ελεύθερη ροή επενδύσεων και χωρίς περιορισμούς στην παροχή αεροπορικών υπηρεσιών, που θα συμπεριλαμβάνει την πρόσβαση στις εσωτερικές αγορές και των δύο πλευρών.
Προς το σκοπό αυτό θα ακολουθήσει ένα δεύτερο στάδιο διαπραγματεύσεων με σαφές χρονοδιάγραμμα, που θα αρχίσει στα μέσα Μαΐου.
(πηγή: www.in.gr, 30/3/2008)
Προς κάθε προορισμό των ΗΠΑ μπορούν πλέον να πετούν οι ευρωπαϊκές εταιρείες
Κάτω από το Πάικο
«Εύυδρος και Εύοινος Κώμη» ονομάστηκε η Γουμένισσα από την υδάτινη αφθονία και την αμπελουργία που είναι μία από τις κύριες ενασχολήσεις των κατοίκων της. Και βέβαια τα κρασιά της είναι «Ονομασίας Προελεύσεως Ανωτέρας Ποιότητος».
Η Γουμένισσα είναι χτισμένη στους πρόποδες του όρους Πάικου, στα 250 υψόμετρο και έχει πληθυσμό 4.500 περίπου κατοίκους. Ανήκει στο νομό Κιλκίς με πρωτεύουσα το Κιλκίς που βρίσκεται 50 χλμ. ανατολικά της Γουμένισσας. Υπάρχουν πολλές εκδοχές για την προέλευση του ονόματος Γουμένισσα. Η πιθανότερη είναι ότι, σύμφωνα με την τοπική παράδοση, ληστές κρέμασαν τον Ηγούμενο της μονής και απ' αυτόν πήρε η πόλη τ' όνομα Γουμέντσε-α, που σημαίνει τόπος του Ηγούμενου και αργότερα έγινε Γουμένισσα.
Είναι πρωτεύουσα της επαρχίας Παιονίας αλλά σήμερα κατέχει ένα μικρό μέρος από την μεγάλη χώρα των Παιόνων, που εγκαταστάθηκαν εδώ πριν από τον Τρωικό πόλεμο (1194 π. Χ). Κατά την Τουρκοκρατία, η Γουμένισσα χαρακτηρίστηκε αυτοδιοικούμενη και απέκτησε προνόμια. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να εξελιχθεί σε οικονομικό, πολιτισμικό και θρησκευτικό κέντρο. Απελευθερώθηκε από τους Τούρκους στις 23 Οκτωβρίου το 1912 κατά τη διάρκεια του Α΄ Βαλκανικού Πολέμου.
Σήμερα είναι μια μικρή πόλη που σιγά σιγά την ανακαλύπτει ο τουρισμός, κυρίως λόγω των κρασιών της. Δυστυχώς δεν έχουν διασωθεί πολλά από τα παλιά σπίτια, όμως γύρω στην περιοχή υπάρχουν πολλές ομορφιές που μπορείτε να δείτε.
Ακριβώς πάνω από την πόλη βρίσκεται το Πάικο, ένα βουνό που σε πολλά μοιάζει με το Πήλιο. Yπέροχα δάση, ρεματιές, γάργαρα νερά και όμορφα χωριά. Ισως να υπερέχει και του Πηλίου γιατί είναι «τουριστικά παρθένο». Είναι ένα βουνό «φιλικό» χωρίς τις «αγριάδες» των γκρεμών και των βράχων. Aνεβαίνοντας τις πλαγιές του Πάικου από τη Γουμένισσα, θα διασχίσετε μάλλον το μεγαλύτερο υπάρχον καστανόδασος της Eλλάδας.
Τι να δείτε
- Το χωριό Λιβάδια σε 1.250 υψόμετρο. Mε έναν καλό κοινοτικό ξενώνα, ταβέρνα κι ένα όμορφο μπαρ σε στυλ αλπικού chalet που εκτός από ποτά σερβίρει εσπρέσο κι επίσης τσίπουρα με μεζεδάκια!
- Τη Γρίβα, που κατοικείται από το 817 μ. Χ., το πρώτο χωριό που θα βρείτε ανηφορίζοντας το Πάικο. Η χρονολογία αυτή προκύπτει από την εκκλησία του Αγίου Αθανασίου στην οποία διασώζονται ενδιαφέρουσες τοιχογραφίες και που απέχει μόλις 5 χιλιόμετρα από τη Γουμένισσα.
- Το χωριό του κάστανου, την Καστανερή που βρίσκεται ακριβώς στη μέση του καστανοδάσους μεταξύ Γουμένισσας και Λιβαδιών λίγα χλμ. μετά τη Γρίβα. Σύμφωνα με την παράδοση, αυτός ο οικισμός δημιουργήθηκε πριν από 250 χρόνια από κτηνοτρόφους και φυγόδικους που δεν άντεχαν την τουρκική κυριαρχία που υπήρχε στην περιοχή.
- Τους Καταρράκτες του Σκρα και τη Σμαραγδένια Λίμνη. Aπό Aξιούπολη θα πάρετε τον δρόμο για Πηγή - Σκρα. Αμέσως μόλις περάσετε τον Σκρα θα δείτε πινακίδες «προς καταρράκτες». Θα παρκάρετε το αυτοκίνητο και θα περπατήσετε λίγο. Πρώτα θα δείτε τους πολλαπλούς καταρράκτες και μετά τη Σμαραγδένια Λίμνη με έναν καταρράκτη. Tην ονομασία της την οφείλει στο χρώμα που προσδίδουν στα νερά οι ασβεστοποιημένοι και απολιθωμένοι οργανισμοί που βρίσκονται στον πυθμένα.
n Να περπατήσετε μέσα στη Γουμένισσα, στα στενά δρομάκια της και τα παλιά παραδοσιακά σπίτια. Να επισκεφθείτε τα οινοποιεία της (Αϊδαρίνης, Ευτυχίδης, Μπουτάρης, Τάτσης, Χατζηβαρύτης) και να δοκιμάσετε τα κρασιά της. Αν είστε τυχεροί θα ακούσετε και τα πολύ γνωστά Χάλκινα της Γουμένισσας από αυτοσχέδιες μπάντες που συνοδεύουν τη φήμη αυτής της πόλης.
Πρέπει να γνωρίζετε
Πώς να πάτε. Mε το άνετο Ι. Χ. σας θα διανύσετε 539 χλμ. από Aθήνα ή 80 χλμ. από Θεσσαλονίκη για να φτάσετε στη Γουμένισσα.
Πού να φάτε. Στην ταβέρνα του Mοσχόπολις θα βρείτε πολύ καλά φαγητά, ελληνικά, παραδοσιακά και νοστιμότατα. Για ουζάκια ή τσίπουρα στο ξυλόχτιστο «Κάζα ντι Λέμνου» θα βρείτε ωραιότατους συνοδευτικούς μεζέδες. Eναλλακτικά στις ταβέρνες της Γουμένισσας θα βρείτε φαγητό οπωσδήποτε πάνω από το μέτριο.
Τι να ψωνίσετε. Oπωσδήποτε κρασιά OΠAΠ της Γουμένισσας, κάστανα, μέλι Πάικου και από την ευρύτερη περιοχή γαλακτοκομικά προϊόντα.
(πηγή: www.kathimerinigr.gr, 29/3/2008)
36 ώρες στο Νεο Δελχί
Πρωτεύουσα για πάνω από χίλια χρόνια, η πόλη-κράτος του Νέου Δελχί επέζησε κατακτητών και κοσμογονικών αλλαγών. Οι δυναστείες που κυριάρχησαν εκεί, μεταξύ τους και οι βρετανικές, έδωσαν σήμερα τη θέση τους στους κυρίαρχους του ινδικού οικονομικού θαύματος. Αν και η εκτίναξη της τιμής της στέγης οδήγησε σε εξαφάνιση πολλές μικρές παραδοσιακές επιχειρήσεις, τα μνημεία της εντυπωσιακής ιστορίας του τόπου έχουν παραμείνει σχεδόν αλώβητα, επιτρέποντας πραγματικό ταξίδι στον χρόνο.
Παρασκευή
4 μ.μ. Μαυσωλείο το ηλιοβασίλεμα
Αυτή είναι μια πόλη αρχαίων μνημείων, ενώ κανένα από αυτά δεν είναι καλύτερα διατηρημένο από τον Τάφο του Ουμαγιούν, πρόδρομο του Ταζ Μαχάλ και εξαίρετο δείγμα της πρώιμης αρχιτεκτονικής των Μογγόλων. Χτισμένο το 1560 για τον Ουμαγιούν, τον δεύτερο αυτοκράτορα της δυναστείας Μουγκάλ, το θολωτό μαυσωλείο διαθέτει φροντισμένο κήπο και ισλαμικό τέμενος. Απολαύστε το με το ηλιβασίλεμα.
6 μ.μ. Τέχνη τώρα!
Η νέα ευμάρεια γέννησε ζωντανή σκηνή σύγχρονης τέχνης. Πολλές γκαλερί βρίσκονται σε κοντινή απόσταση, στο Νέο Δελχί. Μελετήστε το περιοδικό (δωρεάν) TimeOut Delhi για τις τελευταίες εκθέσεις.
8 μ.μ. Τέχνη του στομάχου
Για να συνεχίσετε την πρόσληψη έντονων συγκινήσεων, κατευθυνθείτε στην Αγορά Μπασάντ Λοκ. Αυτή η μεσοαστική πολύβουη αγορά στη συνοικία Βασάντ Βιχάρ στο νοτιοδυτικό τμήμα της πόλης διαθέτει το φημισμένο εστιατόριο Παντζάμπι. Κάθε τι στο μέρος αυτό είναι φωνακλάδικο και μεγάλο, συμπεριλαμβανομένου και του φαγητού. Δοκιμάστε το απεριτίφ βότκα γκολ γκάπα: ξεροψημένα σφηνάκια από ζύμη, τα οποία γεμίζετε με βότκα και τα καταπίνετε ολόκληρα. Για τους κρεατοφάγους: δοκιμάστε το αρνί ταντούρι ή το ψάρι τίκα. Οι φυτοφάγοι θα πρέπει να αρκεστούν στο πικάντικο ταντούρι με μπρόκολο. Για πιο ήρεμη ατμόσφαιρα -και πιο λογικές μερίδες- πηγαίνετε στην αγορά Ντιφένς Κόλονι και περιμένετε στην ουρά του Σουάγκαθ, για σπεσιαλιτέ της Νότιας Ινδίας. Μην παραλείψετε να δοκιμάσετε το καλαμάρι σε σάλτσα σκόρδου και τις τηγανητές γαρίδες.
10 μ.μ. Ωρα παγωτού
Για επιδόρπιο, δοκιμάστε κάποιον από τους δεκάδες πλανόδιους πωλητές παγωτού, μπροστά στη μνημειώδη Πύλη της Ινδίας, σημείο συγκέντρωσης των περιπατητών του σούρουπου.
Σάββατο
8 π.μ. Παλιά μεγαλεία
Πάρτε ταξί μέχρι το Κόκκινο Φρούριο και το τέμενος Τζαμά Μαστζίντ για να τα δείτε στην πρωινή τους μεγαλοπρέπεια. Το υπόλοιπο πρωινό αφιερωθείτε στην παρατήρηση της καθημερινότητας στο εσωτερικό της οχυρής πόλης του αυτοκράτορα Σαχ Τζαχάν, γνωστής και ως Παλαιό Δελχί. Κάθε δρόμος είναι και ένας διαφορετικός κόσμος, αφιερωμένος στα ανταλλακτικά αυτοκινήτων, τις γαμήλιες προσκλήσεις ή τα φρεσκοψημένα μπαχαρικά. Ενας από τους πιο ζωντανούς δρόμους είναι εκείνος του Κιράνι μπαζάρ, ένας πραγματικός παράδεισος καταστημάτων ρούχων, χαντρών και πωλητών με κατακόκκινα τουρμπάνια, δίπλα σε ερειπωμένες επαύλεις.
1 μ.μ. Δελχί Εξπρές
Το χάος της παλιάς πόλης δίνει τη θέση του στον πεντακάθαρο σταθμό μετρό Τσάντνι Τσάουκ. Οκτώ λεπτά αργότερα θα βρεθείτε στον σταθμό Ρατζίβ Τσάουκ, στο σύγχρονο κέντρο της πόλης, Κονότ Πλέις. Αλυσίδες καταστημάτων καταλαμβάνουν με γρήγορους ρυθμούς τις βικτωριανές στοές, αν και πολλά ανεξάρτητα βιβλιοπωλεία, κοσμηματοπωλεία και οπλουργεία, συνεχίζουν να στεγάζονται εκεί. Δεν θα βρείτε καλύτερο μπουφέ από εκείνον του εστιατορίου 1911 στο ξενοδοχείο Imperial.
3 μ.μ. Αγορά του σιτάρ
Για να χωνέψετε μετά το λουκούλειο γεύμα σας, πηγαίνετε για ψώνια. Για λινά τραπεζομάντιλα, παπλώματα ή «κουρτίς» πηγαίνετε στο Φαμπίντια και το Σόμα, απέναντι από τον κινηματογράφο PVR. Λίγο πιο κάτω, το μυθικό κατάστημα A. Godin & Co. πουλάει τα έγχορδα όργανα σιτάρ, αλλά και κρουστά «τάμπλα». Προχωρήστε στην Πάρλιαμεντ στριτ, μετά τον τεράστιο κήπο Τζαντάρ Μαντάρ, μέχρι το κτίριο του Κοινοβουλίου, αγαπημένο τόπο συγκέντρωσης όλων των διαδηλώσεων στην πρωτεύουσα.
5 μ.μ. Οδός μόδας
Αν θέλετε να δείτε πώς ζει η εύπορη Ινδία, πηγαίνετε στην κεντρική αγορά της Λόντι Κόλονι, για να δείτε τη δουλειά δύο εκ των πλέον δημιουργικών σύγχρονων Ινδών μόδιστρων: του συνεσταλμένου Ρατζές Πρατάπ Σινγκ και του υπερπροβεβλημένου Μανίς Αρόρα. Ο Σινγκ προτείνει απαλά χρώματα, ενώ η γραμμή του είναι ευθεία και κοφτή (ίσως υπερβολικά κοφτή, ιδιαίτερα εάν διαθέτετε γοφούς). Ο Μανίς Αρόρα επιλέγει τη χρωματική πρόκληση, χρησιμοποιώντας με τόλμη το βελούδο, σε όλους τους δυνατούς συνδυασμούς.
8 μ.μ. Ακριβά γούστα
Οι νέοι, πλούσιοι και δυναμικοί κάτοικοι του Δελχί έχουν στη διάθεσή τους πολύ μεγαλύτερη ποικιλία μπαρ από ό,τι παλιότερα. Το Σμόουκ Χάους Γκριλ καταλαμβάνει δύο ορόφους στη συνοικία Γκρέιτερ Καϊλάς και ειδικεύεται στα καπνιστά τρόφιμα. Οι φυτοφάγοι θα λατρέψουν την καπνιστή αγκινάρα με ραβιόλι, ενώ όλοι οι άλλοι δεν θα μείνουν απογοητευμένοι από το καπνιστό κοτόπουλο με άνηθο και το πικάντικο καλαμάρι. Αν θέλετε κανονικό καθιστό δείπνο, κλείστε τραπέζι στον επάνω όροφο.
11 μ.μ. Κοκτέιλ στην πισίνα
Για ένα ποτό, πριν πλαγιάσετε, επιλέξτε το Κούκι, από την άλλη πλευρά της αυλής από το Σμόουκ Χάους Γκριλ. Το Κούκι είναι μια «παραδοσιακή» ντίσκο, που δεν επιτρέπει την είσοδο σε ασυνόδευτους άνδρες τα Σαββατοκύριακα. Θα απολαύσετε το ποτό σας καλύτερα στο μπαρ Άκουα του ξενοδοχείου Παρκ, που δεν απαιτεί και εισιτήριο εισόδου.
Κυριακή
Ανάπαυση του γιόγκι
Οι Κήποι Λόντι είναι σίγουρα το καλύτερα κρυμμένο μυστικό (και ο πνεύμονας πρασίνου) του Νέου Δελχί.
Περπατήστε μέχρι το Τσοκολά, το χαριτωμένο καφέ στην αγορά Χαν. Σπεσιαλιτέ του το μπουρεκάκι «κάθι», με γέμιση κοτόπουλο, αρνί ή κολοκύθι.
Χρήσιμες πληροφορίες
Τι να κάνετε
Punjabi www.punjabibynature.in Swagath www.swagath.in Restaurant 1911 www.theimperialindia.com
Fabindia www.fabindia.com Soma www.somashop.com Singh www.pratap.ws
Manish Arora www.manisharora.ws
Smoke House Grill 91-11-29225241
ChokoLa 91-11-41757570
(πηγή: www.kathimerini.gr, 29/3/2008)
Αμβρακικός: Ένας οικολογικός παράδεισος
Με τα γαλήνια νερά του και με φόντο τους ορεινούς όγκους της Ηπείρου και της Στερεάς, προσφέρει ένα μοναδικό θέαμα.
Ο Αμβρακικός ή Aνακτορικός -όπως λέγεται- κόλπος είναι από τους σπουδαιότερους οικολογικούς παραδείσους της χώρας μας.
Γραφικά ψαροχώρια
Ξεκινήστε από την Αμφιλοχία, που βρίσκεται ακριβώς πάνω στο δρόμο σας. Πρόκειται για μία παραδοσιακή ψαράδικη κωμόπολη χτισμένη αμφιθεατρικά στον κόλπο. Ανεβείτε στο Φρούριο για να θαυμάσετε τη θέα. Συνεχίστε στον παραθαλάσσιο δρόμο με κατεύθυνση στα δυτικά. Θα διασχίσετε γραφικά ψαροχώρια, όπως το Σπαρτό, το Δρυμό και την Παλιάμπελα, και θα φτάσετε στην πανέμορφη Βόνιτσα. Θα σας εντυπωσιάσουν οι μεγάλες αμμουδιές και η ομορφιά του τοπίου της. Aλλο ένα κάστρο σας περιμένει εδώ. Πολύ κοντά, στο χωριό Aγιος Νικόλαος, βρίσκεται η λίμνη Βουλκάνια. Μέσα στα νερά της κρύβεται μια βυθισμένη πολιτεία και το σημείο «Αυλάκι της Κλεοπάτρας» απ' όπου πέρασε ο στόλος της βασίλισσας για να δοθεί η ιστορική ναυμαχία στο Aκτιο. Από το Aκτιο περάστε απέναντι στην Πρέβεζα, αφού διασχίσετε το στενό πέρασμα του Αμβρακικού. Ζητήστε από κάποιον ψαρά να σας πάει με το καϊκάκι του -πριάρια τα λένε εκεί- μία εκδρομή μέσα στον κόλπο για να γνωρίσετε τις πραγματικά υπέροχες μικρές λιμνοθάλασσες που σχηματίζονται στο εσωτερικό του. Από τα πιο ενδιαφέροντα σημεία της περιοχής είναι ο αρχαιολογικός χώρος της αρχαίας Νικόπολης, με το καλοδιατηρημένο ρωμαϊκό της ωδείο. Κάνοντας, τώρα μία παράκαμψη ανατολικά θα βρεθείτε στις όχθες του Αμβρακικού, στη μικρή λιμνοθάλασσα Σκαφιδάκι. Περάστε στο λόφο Τουρκοβούνι και εξερευνήστε το δάσος του Αγίου Αποστόλου και το Νεοχώρι, με το πολύ ενδιαφέρον Μουσείο Μικροπανίδας. Από δω και κάτω, η μία λιμνοθάλασσα διαδέχεται την άλλη. Στα ρηχά νερά του όρμου της Σαλαώρας χτίζουν τις φωλιές τους οι επιβλητικοί αργυροπελεκάνοι. Αξίζει να στήσετε τις μηχανές σας για να τους απαθανατίσετε, μόνο και μόνο για το εντυπωσιακό άνοιγμα των φτερών τους!
Ο βάλτος της Ροδιάς
Στη Σαλαώρα υπάρχει μάλιστα κι ένα κέντρο οικοτουρισμού. Μέσα στον όρμο αυτό εκβάλλει ο Λούρος ποταμός. Από το χωριό μπορείτε να κάνετε περίπατο και στο δάσος του Αγίου Βαρνάβα, το οποίο εκτείνεται κατά μήκος του ποταμού, μέσα στην πλούσια βλάστηση του υγροβιότοπου. Πολύ όμορφα τοπία σάς περιμένουν και στη Ροδιά, πρέπει όμως να εφοδιαστείτε με κιάλια για να τα δείτε όλα. Ο βάλτος της Ροδιάς φιλοξενεί πολλούς φτερωτούς επισκέπτες και είναι άλλος ένας μοναδικός φυσικός παράδεισος που κρύβει θησαυρούς αλλά και κινδύνους για όσους δεν ξέρουν τα κατατόπια. Γι' αυτό ζητήστε έναν έμπειρο οδηγό. Μετά τον Λούρο θα περάσετε στο Νομό Άρτας και ακολουθώντας τον παραλιακό δρόμο θα δείτε τις λιμνοθάλασσες Τσουκαλιό και Λογαρού. Κατευθυνθείτε προς την όμορφη Κορωνησία, στην άκρη μιας λεπτής λωρίδας γης που διατρέχει τη λιμνοθάλασσα Λογαρού. Η θέα είναι μαγευτική.
(πηγή: www.7merestv.gr, 28/3/2008)
Μέτρα ασφαλείας στο JFK
Οι ταξιδιώτες που φτάνουν αεροπορικώς στη Νέα Υόρκη θα δίνουν πλέον και τα δέκα δακτυλικά τους αποτυπώματα (αντί δύο, που ίσχυε) στο πλαίσιο των προσπαθειών της αμερικανικής κυβέρνησης να βελτιώσει την ακρίβεια των βάσεων δεδομένων που καταρτίζει.
Τα νέα μέτρα ανακοινώθηκαν στη διάρκεια συνέντευξης Τύπου των υπευθύνων του διεθνούς αεροδρομίου JFK.
«Πολύ απλά, η αλλαγή αυτή δίνει στους ανθρώπους μας μια πιο ακριβή ιδέα για το ποιος στέκεται απέναντί τους» εξήγησε ο Πολ Μόρις.
Πάντως, δεν είναι λίγοι αυτοί που αμφισβητούν την αποτελεσματικότητα του μέτρου, ενώ διαμαρτυρίες εκφράζονται και για την παραβίαση της ιδιωτικότητας.
Σε κάθε περίπτωση, το σύστημα ισχύει στο JFK της Νέας Υόρκης και στα αεροδρόμια της Ουάσινγκτον, Ατλάντα, Βοστόνης και Σικάγο. Έως τον ερχόμενο Σεπτέμβριο, θα έχει εγκατασταθεί σε όλα τα λιμάνια και άλλα κεντρικά σημεία εισόδου των Ηνωμένων Πολιτειών.
Κάθε εργάσιμη ημέρα περίπου 14.400 ξένοι επισκέπτες υποβάλλονται στην διαδικασία λήψης δακτυλικών αποτυπωμάτων στο JFK. Οι Αρχές υποστηρίζουν ότι χάρη στο σύστημα έχουν εντοπιστεί 2.000 περιπτώσεις παρανομιών που είχαν να κάνουν με άδειες παραμονής και άλλα αδικήματα.
Παρόμοιο σύστημα ισχύει και στη Βρετανία για τους ταξιδιώτες που εισέρχονται με βίζα, ενώ και ο Καναδάς μελετά παρόμοιο πρόγραμμα.
(πηγή: www.in.gr, 26/3/2008)
Μείωση κυκλοφοριακού στο Λονδίνο με επιβολή διοδίων
Τον Φεβρουάριο του 2003 τέθηκε σε ισχύ στο Λονδίνο ένα πακέτο μέτρων για τον περιορισμό της πρόσβασης των οχημάτων στο κέντρο της πόλης, κυρίως μέσω της θέσπισης διοδίων. Το μέτρο εφαρμόστηκε αρχικά σε μια ζώνη 22 τετραγωνικών χιλιομέτρων, η οποία διπλαστιάστηκε το 2007 και περιλαμβάνει πλέον μεγάλο τμήμα του δυτικού Λονδίνου.
Οι οδηγοί πρέπει να καταβάλουν διόδια για να διασχίσουν τη ζώνη, από Δευτέρα έως Παρασκευή, από τις 7 π.μ. έως τις 6 μ.μ. Το 2003 τα διόδια κόστιζαν 7 ευρώ, ενώ το 2005 αυξήθηκαν στα 11 ευρώ. Από τα διόδια, εκτός από τους κατοίκους, εξαιρούνται ή δικαιούνται έκπτωση αρκετές κατηγορίες οχημάτων, όπως τα αναπηρικά, τα υβριδικά και τα οχήματα με περισσότερες από 9 θέσεις.
Ο έλεγχος της κυκλοφορίας και η χρέωση γίνεται από μια σειρά κάμερες που καταγράφουν τις πινακίδες κυκλοφορίας των οχημάτων που μπαίνουν ή βγαίνουν από τη ζώνη περιορισμού. Οι πινακίδες αποθηκεύονται σε μια βάση δεδομένων, στην οποία οι οδηγοί πρέπει να γράφονται οικειοθελώς και να καταβάλουν το αντίτιμο μέσα σε διάστημα 24 ωρών. Αλλιώς τους περιμένει βαρύ πρόστιμο. Την έναρξη εφαμοργής του μέτρου συνόδευσε η κυκλοφορία 300 νέων λεωφορείων, προκειμένου να βελτιωθούν οι αστικές συγκοινωνίες.
Τα πείραμα θεωρείται γενικά πετυχημένο. Το κυκλοφοριακό πρόβλημα μειώθηκε κατά 26% σε σχέση με το 2002, ενώ οι επιβάτες στα ΜΜΜ αυξήθηκαν κατά 37%. Από τα χρήματα που συνελέγησαν από τα διόδια προέκυψε σημαντικό έσοδο που επενδύθηκε υπέρ των δημοσίων συγκοινωνιών (για παράδειγμα, 122 εκατ. λίρες το 2005-6). Οσον αφορά τη μείωση των ρύπων, υπολογίζεται ότι οι εκπομπές CO2 μειώθηκαν κατά 16,4%, οι εκπομπές μικροσωματιδίων ΡΜ10 κατά 6,9%, των οξειδίων του αζώτου ΝΟ κατά 13-15%. Επίσης, τα θανατηφόρα τροχαία ατυχήματα μειώθηκαν κατά 40-70 κάθε έτος.
Σημαντικές όμως παραμένουν οι ενστάσεις. Το μέτρο συναντά πολύ έντονες αντιδράσεις από πολίτες, τα ΜΜΕ, εμπορικές ενώσεις, καθώς θεωρείται ότι συσχετίζει την πρόσβαση στο κέντρο της πόλης με την οικονομική ευμάρεια του οδηγού. Προκειμένου να κάμψουν τις αντιδράσεις, ο Δήμος του Λονδίνου, καθώς και οι άλλοι δήμοι που συμμετέχουν στο πρόγραμμα έχουν σε εξέλιξη ενημερωτικές εκστρατείες, προβάλλοντας τα οφέλη του μέτρου.
(πηγή: www.kathimerini.gr, 25/3/2008)
Θιβέτ
Ανέκαθεν, οι δύο πλευρές, θεωρούσαν ότι τα πράγματα στο Θιβέτ είναι εξαιρετικά απλά. Για κάποιους, το θέμα ήταν ότι ειρηνικοί βουδιστές μοναχοί ζούσαν ήσυχοι μέχρι που έφθασε ο κινεζικός στρατός και άρχισε να τους καταπιέζει, μαζί με τους άπληστους Κινέζους Χαν που εποίκησαν το Θιβέτ για να απολαύσουν τα οφέλη της οικονομικής προόδου.
Για κάποιους άλλους, το Θιβέτ ήταν μια φεουδαρχική, καταπιεστική κοινωνία, όπου ο λαός πεινούσε, ενώ η θρησκευτική αριστοκρατία περνούσε «ζωή και κότα,» έως ότου έφθασαν οι δυνάμεις της προόδου, με τους νικηφόρους κομμουνιστές που έφεραν τον Διαφωτισμό στα θιβετιανά υψίπεδα.
Τα αιματηρά γεγονότα της περασμένης εβδομάδας έχουν αλλάξει αυτή την απλή εικόνα. Οι διαδηλώσεις ήταν εξαιρετικά βίαιες, ό,τι κι αν τις πυροδότησε. Μαζί με τους μοναχούς που γιόρταζαν την επέτειο της τελευταίας μεγάλης εξέγερσης, νεαροί Θιβετιανοί κατέστρεψαν μαγαζιά Κινέζων και, αν πιστέψουμε στις πληροφορίες, άναψαν φωτιές που έκαψαν Κινέζους ζωντανούς. Οπως ήταν φυσικό στην προολυμπιακή περίοδο, οι Κινέζοι επέμειναν ότι οι δυνάμεις ασφαλείας έδρασαν με αυτοσυγκράτηση, και φαίνεται ότι για να καταπνίξουν τις ταραχές χρησιμοποίησαν ένοπλους αστυνομικούς και όχι στρατιώτες.
Η διαμαρτυρία των Θιβετιανών κατά της Κίνας έχει λάβει άλλες διαστάσεις, αμφισβητώντας τα αξιώματα του παρελθόντος. Είναι αναπόφευκτοι οι παραλληλισμοί με την Ιντιφάντα ή με την Ιρλανδία επί βρετανικής κατοχής. Μεταξύ των Θιβετιανών φαίνεται να έχει πάρει το πάνω χέρι η ριζοσπαστική πτέρυγα, αφήνοντας στην άκρη τον πιο μετρημένο Δαλάι Λάμα ενώ στο Πεκίνο, ο πρόεδρος Χου Τζιντάο, ο άνθρωπος που διακρίθηκε καταπνίγοντας την εξέγερση του 1989, υιοθετεί σκληρή γραμμή ισχυριζόμενος ότι το Θιβέτ είναι αναπόσπαστο κομμάτι της Κίνας.
Αυτός ο ισχυρισμός δεν έχει πολύ γερά ιστορικά ερείσματα. Οι δύο δυναστείες που κατέκτησαν το Θιβέτ (οι Μογγόλοι και οι Μαντσού) δεν ήταν κινεζικές.
Δύο δυναστείες
Μετά την πτώση της δυναστείας των Κιγκ, το 1912, μια συνέλευση αντιπροσώπων του Θιβέτ, της Κίνας και της Βρετανίας αποφάσισε να χωρίσει την περιοχή στα δύο, δίνοντας στο ένα μέρος πλήρη αυτονομία, αλλά το Πεκίνο αθέτησε τη συμφωνία.
Η δημοκρατική Κίνα θεωρούσε το Θιβέτ δικό της, αν και δεν μπορούσε πάντα να ασκήσει αποτελεσματικά την εξουσία της και γι’ αυτό καλλιεργούσε τη διχόνοια ανάμεσα στον Δαλάι Λάμα και στον Πάντσεν Λάμα. Το 1950, οι κομμουνιστές έστειλαν στο Θιβέτ τον στρατό και κήρυξαν στρατιωτικό νόμο, ενώ η συμφωνία του επόμενου έτους προέβλεπε αυτονομία του Θιβέτ, χωρίς ωστόσο να αποτρέπει τη διαρκή αύξηση της κινεζικής επιρροής, η οποία πυροδότησε εξεγέρσεις.
Η ωμή αλήθεια είναι ότι η Κίνα θέλει να διατηρήσει τον έλεγχο ενός μεγάλου τόξου που εκτείνεται απο την Εσωτερική Μογγολία, έως το Θιβέτ. Οπως διαπίστωσαν στο παρελθόν οι ευρωπαϊκές δυνάμεις και όπως βλέπουν και οι ΗΠΑ στο Ιράκ, είναι δύσκολο να διοικήσεις με αυτοκρατορικές μεθόδους, ιδίως όταν ισχυρίζεσαι ότι ανήκεις στο αντιιμπεριαλιστικό στρατόπεδο. Το γεγονός ότι μεγάλο μέρος της βίας της προηγούμενης εβδομάδας προήλθε από τους ίδιους τους Θιβετιανούς δεν θα έχει περισσότερη βαρύτητα από τις επιθέσεις αυτοκτονίας ή τους τρομοκράτες του IRA.
Αυτοκρατορικό παρελθόν
Οπως είπε κάποτε ο Μπιλ Κλίντον, η Κίνα βρίσκεται στη λάθος πλευρά της ιστορίας. Ομως, αυτό το μεγάλο γεωγραφικό τόξο είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με την αντίληψη που έχει η χώρα για τον εαυτό της, και την οποία κληρονόμησε από το αυτοκρατορικό παρελθόν της, γι’ αυτό και δεν μπορεί να το εγκαταλείψει. Αν ο Χου έμπαινε στον πειρασμό να προβεί σε πραγματικές παραχωρήσεις προς τους Θιβετιανούς ή τους Ουιγούρους του Ξινγκ Γιαγκ, (τίποτα τέτοιο δεν διαφαίνεται), θα βρισκόταν σε εξαιρετικά δύσκολη θέση στο πολιτικό γραφείο. Επίσης, δεν υπάρχει καμία ένδειξη ότι οι υπόλοιποι Κινέζοι υποστηρίζουν τους Θιβετιανούς.
Το πρόβλημα του Πεκίνου είναι ότι τα γεγονότα της προηγούμενης εβδομάδας είναι δείγματα ριζοσπαστικοποίησης που θα κάνουν και τις δύο πλευρές να στυλώσουν τα πόδια – με μακροπρόθεσμες συνέπειες. Μπορεί οι δυνάμεις ασφαλείας να χρησιμοποίησαν την περασμένη εβδομάδα το μάξιμουμ της δύναμης για να αποκαταστήσουν τη σταθερότητα. Ομως, μακροπρόθεσμα το Πεκίνο θα χρειαστεί να αντιμετωπίσει έναν νεότερο πληθυσμό Θιβετιανών που θα απεχθάνεται τους Χαν και τον τρόπο με τον οποίο εκείνοι ωφελήθηκαν από την οικονομική ανάπτυξη. Η μάχη θα είναι σκληρή, καθώς το Πεκίνο θα προσπαθεί να διατηρήσει την αυτοκρατορία που κληρονόμησε από το 18ο αιώνα.
(πηγή: www.kathimerini.gr, 23/3/2008)
Λίμνη Πλαστήρα
H Λίμνη του Mέγδοβα ή Tαυρωπού ή του Nικ. Πλαστήρα, όπως αποκαλείται πιο συχνά, είναι μια λίμνη τεχνητή. Eπειδή ο Πλαστήρας ήταν αυτός που το 1925 συνέλαβε την ιδέα του φράγματος πήρε το όνομα του εμπνευστή της. Η λίμνη έχει μήκος 14 τ. χλμ., μέγιστο πλάτος 4 τ. χλμ., μέγιστο βάθος 60 μέτρα και χωρητικότητα 400 εκατ. κυβικά μέτρα νερού. Με ειδικό αγωγό το νερό της λίμνης μεταφέρεται από το υψόμετρο των 700 μέτρων χαμηλά προς τον κάμπο δίνοντας κίνηση στο ηλεκτρικό εργοστάσιο της ΔΕΗ παραγωγής 40M WH την εβδομάδα. Κατόπιν αρδεύουν τον κάμπο και υδρεύουν την πόλη της Καρδίτσας, όπως και 38 οικισμούς του νομού. Είναι όμως και ένας τόπος γεμάτος μνήμες. Bρισκόμαστε στις πλαγιές των Aγράφων, στα λημέρια του Kαραϊσκάκη, που πήραν την ονομασία «Αγραφα» γιατί ποτέ δεν «γράφτηκαν» μέσα σε οικονομικά ή διοικητικά έγγραφα των Tούρκων. Aκόμα η λίμνη που σήμερα καταλαμβάνει το οροπέδιο της Nεβρόπολης ήταν στον πόλεμο το μοναδικό αεροδρόμιο των ανταρτών του ΕΛ.ΑΣ.
H διαδρομή γύρω από τη λίμνη είναι μια μαγεία. Στα καθαρά νερά της καθρεφτίζονται τα δέντρα και οι γύρω κορυφές. Kάποια σημεία στην όχθη που είναι ομαλά και έχουν πρόσβαση στον δρόμο έχουν διαμορφωθεί σε πλαζ για τους θερινούς μήνες. Στα δέντρα γύρω και στα δάση θα δείτε σκίουρους, ενώ υπάρχουν λύκοι, λίγες αρκούδες και αγριογούρουνα, καθώς και ελάχιστα ζαρκάδια, ενώ μέσα στα νερά της υπάρχουν κυπρίνοι, πέστροφες, χέλια, ασπρόψαρα και καραβίδες.
Αξίζει να δείτε
- Ο γύρος της λίμνης. Aν αρχίσετε από την Kαρδίτσα, την πρωτεύουσα του νομού, φεύγετε με κατεύθυνση το χωριό Mητρόπολη κι από εκεί ανάβαση προς το Mοσχάτο. Στο αριστερό σας χέρι θα δείτε μια μικρή τετράγωνη λίμνη, που είναι κι αυτή τεχνητή. Mετά περίπου 3 χιλιόμετρα από το Mοσχάτο αρχίζετε και βλέπετε τη Λίμνη Πλαστήρα. Tο δρομολόγιο που θα κάνετε τώρα είναι Aγ. Aθανάσιος - Λαμπερό - Kαστανιά - Mούχα - Φράγμα ΔEH - Mπελοκομίτης - Nεοχώρι - Kαλύβια Πεζούλας - Kρυονέρι - Mορφοβούνι - Mεσενικόλας - Mοσχάτο.
Aυτά είναι τα χωριά που βρίσκονται πάνω ή σχεδόν πάνω στη λίμνη και όλα έχουν το «κάτι τι» τους. Aπό τα Kαλύβια Πεζούλας φεύγουν δύο δρόμοι που πάνε προς Φυλακτή και προς Nεράιδα. H Nεράιδα, το θέρετρο της Kαρδίτσας, είναι κτισμένη στα 1.200 μ. και από εκεί μπορείτε να αγναντέψετε όλο σχεδόν τον θεσσαλικό κάμπο. H Φυλακτή βρίσκεται και αυτή στα 1.200 μ. και είναι κτισμένη μέσα στο φαράγγι του Mεγάλου Ποταμού. Ενα πανέμορφο χωριό με παραδοσιακά σπίτια που αξίζει, όπως και η Nεράιδα, να το περπατήσετε. Δύο άλλα χωριά που θεωρώ πως πρέπει να επισκεφθείτε είναι ο Mεσενικόλας (γνωστό από το κρασί του) και το Mορφοβούνι, ιδιαίτερη πατρίδα του Πλαστήρα.
- Το παλιό Mοναστήρι της Kορώνας μεταξύ Mοσχάτου και Mεσενικόλα, που κτίστηκε τον 16ο αιώνα.
- Το Φράγμα της ΔEH στο νότιο άκρο της λίμνης, για να βρεθείτε από τη μια μεριά λίγα μέτρα από την επιφάνεια του νερού και από την άλλη δεκάδες μέτρα πάνω από την ξεραμένη κοίτη του Tαυρωπού.
- Το πετρόχτιστο Mοναστήρι της Παναγιάς της Πελεκητής στην Kαρίτσα.
Πρέπει να γνωρίζετε
Πώς θα πάτε: H Kαρδίτσα απέχει «σκάρτα» 300 χλμ .από Aθήνα και 275 από την Θεσσαλονίκη. Σε αυτά προσθέστε και τα χιλιόμετρα της λίμνης.
Αθλητικές δραστηριότητες: Aνάλογα με τον... δείκτη ενεργητικότητάς σας επιλέξτε και επιχειρήστε. Yπάρχει πάντα η κλασική πεζοπορία στα δασικά μονοπάτια του βουνού και το «τεμπέλικο» ψάρεμα στη λίμνη! Για ποδηλασία, τον εξοπλισμό θα τον ενοικιάσετε απο ειδικά καταστήματα που θα σας κατατοπίσουν και ως προς το ποια διαδρομή μπορείτε να ακολουθήσετε.
Τέλος, μπορείτε να κάνετε ιππασία, ανακαλύπτοντας μερικά απο τα ομορφότερα μονοπάτια της περιοχής της λίμνης.
(πηγή: www.kathimerini 22/3/2008)
36 ώρες στην Πασαντίνα
Χωμένη στην κοιλάδα του Σαν Γκάμπριελ, μόλις 16 χιλιόμετρα ΒΑ του Λος Αντζελες, η Πασαντίνα επιδεικνύει με χάρη την ιστορία της. Τα παλιά «τζάκια» της Καλιφόρνιας διαθέτουν ακόμη τις επαύλεις τους στην πόλη, ενώ οι νεώτερες περιουσίες βοήθησαν στη μεταμόρφωση της παλιάς πόλης σε μία ζωντανή και ενδιαφέρουσα πολίχνη. Η ύπαιθρος της περιοχής, με τις εντυπωσιακές βουνοκορφές και το ήπιο κλίμα, κάνει την Πασαντίνα πραγματικό κόσμημα της Νότιας Καλιφόρνιας.
Παρασκευή
3 μ.μ. Σπίτι των ονείρων
Κανένα σπίτι στην Πασαντίνα δεν προκαλεί τόση ζήλια όση το Γκαμπλ Χάους. Το οίκημα χτίστηκε το 1908 για τους ιδιοκτήτες της πολυεθνικής Procter&Gamble, ενώ η εσωτερική διακόσμηση αποτελεί εξαίρετο δείγμα του πρώιμου μοντερισμού στη δυτική αρχιτεκτονική.
4.30 μ.μ. Ρόουζ Μπόουλ
Εδώ διεξάγεται κάθε χρόνο η φημισμένη σε όλη την Αμερική παρέλαση του Ρόουζ Μπόουλ, που ακολουθεί τον πατροπαράδοτο τελικό αγώνα του πανεπιστημιακού πρωταθλήματος αμερικανικού φούτμπολ. Απολαύστε το ομώνυμο πάρκο και φαντασθείτε τη δική σας στέψη ως βασιλιά ή βασίλισσας της τελετής.
6.30 μ.μ. Πόλη του μπουρίτο
Αν και ο αριθμός εστιατορίων φαστ φουντ είναι υπερβολικός για μία τόσο μικρή πόλη, θα μπορέσετε να γευθείτε τοπικές γεύσεις στο Ελ Τορέο Καφέ. Αυτό το μικροσκοπικό εστιατόριο σερβίρει παραδοσιακό, λαχταριστό μεξικάνικο φαγητό. Δοκιμάστε τα κάρνε μπουρίτο και το τσίλε βέρντε.
8.30 μ.μ. Βόλτα για ψώνια
Πολλά μαγαζιά στην Παλιά Πόλη της Πασαντίνα μένουν ανοιχτά μέχρι αργά. Αποφύγετε τις αλυσίδες καταστημάτων και επισκεφθείτε τη λεωφόρο Κολοράντο και τους κάθετους σε αυτήν δρόμους. Μεταξύ των «ανακαλύψεων» στην περιοχή: το βιβλιοπωλείο Ντίσταντ Λαντς, το Ελίζα Β που ειδικεύεται στον σύγχρονο ρουχισμό και το Λούλα Μέι, με μεγάλη ποικιλία κεριών και διακοσμητικών αντικειμένων. Μην παραλείψετε να δοκιμάσετε το εξαίρετο παγωτό του Τούτι Τζελάτι.
Σάββατο
9 π.μ. Πρωινοί δρόμοι
Κάθε καλή ημέρα διακοπών πρέπει να ξεκινάει με ένα φλιτζάνι ζεστής σοκολάτας. Γι’ αυτόν τον λόγο, ακολουθήστε τους φοιτητές του «Καλτέκ» στο Γιούρο Πέιν, όπου θα ζητήσετε τη ζεστή σοκολάτα σας, που σερβίρεται με φρέσκο ψωμί και ζεστά κρουασάν.
10 π.μ. Κέφι υπό τον ήλιο
Παρότι τα παιδικά μουσεία προκαλούν συνήθως πονοκέφαλο στους γονείς-συνοδούς, το Παιδικό Μουσείο Κιντσπέις της Πασαντίνα αποτελεί ευχάριστη έκπληξη. Οι μεγάλοι μπορούν εκεί να χαλαρώσουν με ένα βιβλίο κάτω από τον ήλιο, ενώ τα παιδιά τους κάνουν ποδήλατο, επισκέπτονται μακέτα της κοντινής χαράδρας Αρόγιο Σέκο και πλατσουρίζουν στο σιντριβάνι.
1 μ.μ. Φορμάικα και σκαμνιά
Ολοι οι επισκέπτες της Πασαντίνα οφείλουν ένα πέρασμα από το εστιατόριο Πάι ν’ Μπέργκερ, που προσφέρει τα καλύτερα χάμπουργκερ της περιοχής από το 1963. Ολοκληρώστε την απόλαυση με λαχταριστή μηλόπιτα, αλλά μην καθυστερείτε, γιατί η ουρά αυτών που περιμένουν για τραπέζι μεγαλώνει λεπτό με το λεπτό.
3 μ.μ. Μάθημα σχεδίου
Ακόμη και αν νιώθετε κάπως κουρασμένοι, θα ξεκουραστείτε στο Μουσείο Τέχνης Νόρτον. Εκεί θα δείτε τη «Μικρή Χορεύτρια» του Ντεγκά, το «Πορτρέτο Αγρότη» του Βαν Γκογκ και τον «Ανθοπώλη» του Ντιέγκο Ριβέρα. Φυσικό φως μπαίνει από τους φεγγίτες της οροφής του μουσείου, φωτίζοντας με χάρη τα έργα τέχνης από τον 14ο μέχρι και τον 19ο αιώνα.
6 μ.μ. Αυστηρά ιταλικό
Υστερα από μία ημέρα πολιτιστικών αναζητήσεων και ηλιοθεραπείας, βολευτείτε στο εστιατόριο Γκέιλς, λίγο πιο κάτω από το πολύβουο κέντρο της πολίχνης. Εκεί θα βρείτε οικογένειες της περιοχής, που νιώθουν άνετα στα μικρά ξύλινα τραπέζια με τον ρομαντικό φωτισμό και αγαπούν τις πρωτότυπες μεσογειακές γεύσεις.
9 μ.μ. Κρασί και τζαζ
Αν και η Πασαντίνα δεν φημίζεται για τη νυχτερινή ζωή της, η πόλη αγαπά το καλό κρασί. Επισκεφθείτε το μπιστρό «750 ml», δίπλα στις γραμμές του τρένου. Τα κοινόχρηστα τραπέζια είναι καλυμμένα με λαδόκολλες και ο φωτισμός είναι χαμηλός. Ο ιδιοκτήτης, Στίβεν Αρόγιο, φτιάχνει εξαίρετους μεζέδες «τάπας» και ο κατάλογος των κρασιών δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από εκείνους μεγάλων εστιατορίων. Τα βράδια του Σαββατοκύριακου, συγκρότημα τζαζ ψυχαγωγεί τους πελάτες.
Κυριακή
10.30 π.μ. Γκάρντεν Πάρτι
Μία ολόκληρη ημέρα θα σας φτάσει για να καλύψετε μια μικρή μόλις γωνία της Βιβλιοθήκης, Συλλογής Τέχνης και Βοτανικού Κήπου Χάντινκτον. Τα 480 στρέμματα κήπων με τη γιγάντια βιβλιοθήκη, γεμάτη σπάνια χειρόγραφα και βιβλία, αλλά και οι τρεις μόνιμες συλλογές έργων τέχνης 18ου και 19ου αιώνα, αξίζουν ολόκληρο ταξίδι από μόνα τους. Ορίστε ένα καλό σχέδιο για το πρωινό σας: Κάντε ένα γρήγορο πέρασμα από την εκπληκτική συλλογή αμερικανικής αργυροχοΐας και επιλέξτε έναν από τους κήπους για τη βόλτα σας.
Ο Κήπος της Ερήμου, με τους παράξενους κάκτους και τα σεληνιακά τοπία, κερδίζει τις προτιμήσεις. Μην αγνοήσετε, όμως, τους εξίσου εντυπωσιακούς Ιαπωνικούς και τους Κήπους της Ζούγκλας. Ολοκληρώστε την επίσκεψη με μια βόλτα στον Παιδικό Κήπο, όπου τα πιτσιρίκια μπορούν να λερωθούν όσο θέλουν στην άμμο και στα σιντριβάνια.
Χρήσιμες πληροφορίες
Τι να κάνετε
Gamble House www.gamblehouse.org
Tournament of Roses www.tournamentofroses.com
El Toreo Cafe 626-7932577 Distant Lands Bookstore www.distantlands.com
Tutti Gelati www.tuttigelati.com Euro Pane 626- 5771828 Kidspace Children’s Museum www.kidspacemuseum.com
Pie N’ Burger www.pienburger.com
Norton Simon Museum of Art www.nortonsimon.org
Gale’s Restaurant www.galesrestaurant.com
Huntigton Library and Botanical Gardens www.huntigton.org
(πηγή: www.kathimerini.gr, 22/3/2008)
Ιράν: Η χώρα της μαντίλας
Γνωρίστε μια από τις πιο λαμπρές, αρχαίες αυτοκρατορίες της Ασίας που σιγά σιγά ανοίγει τις πόρτες της στον κόσμο.
Φτάσατε στην Τεχεράνη, πρωτεύουσα και οικονομική καρδιά του Ιράν. Μία αχανή και άναρχα χτισμένη μεγαλούπολη, η οποία, παρότι σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να χαρακτηριστεί εξωτική, δεν παύει να είναι η πόλη από την οποία θα πάρετε μια δυνατή πρώτη γεύση του σύγχρονου Ιράν. Τα κυριότερα αξιοθέατά της είναι τα μουσεία της και τα τζαμιά της. Μην παραλείψετε μία επίσκεψη στα Ανάκτορα Γκολεστάν με τους περιποιημένους κήπους του, στο Εθνικό Μουσείο, στο Εθνικό Μουσείο Κοσμημάτων και στο Μουσείο Χαλιών. Το τζαμί Εμάν Χομεϊνί, του 18ου αιώνα, είναι ένα από τα μεγαλύτερα και πιο εντυπωσιακά της πόλης. Η ιερατική σχολή Σεπαχσαλάρ με τους οκτώ μιναρέδες της αξίζει επίσης την προσοχή σας. Στα παραδοσιακά τεϊοποτεία θα ξαποστάσετε και θα απολαύσετε γευστικό τσάι, φτιαγμένο με τον παραδοσιακό ιρανικό τρόπο.
Ισφαχάν
Μετά από μια σύντομη πτήση θα βρεθείτε στο Ισφαχάν, που ξεχωρίζει για την παραδοσιακή αρχιτεκτονική των κτιρίων του και για την ατμόσφαιρά του, που διατηρεί ακόμη ζωντανές και έντονες τις μυρωδιές του παρελθόντος. Περπατήστε στις εντυπωσιακές γέφυρες που ενώνουν τις δύο όχθες του ποταμού Ζαγιάντε. Επισκεφθείτε τον καθεδρικό ναό της αρμένικης συνοικίας με την πλούσια εικονογράφηση στο εσωτερικό του και το λαμπρό τζαμί Τζαμέχ. Τα ανάκτορα Σεχέλ Σοτούν και Χάστι Βεχέχτ θα σας εντυπωσιάσουν με τη διακόσμησή τους. Στο κέντρο της πόλης, περπατήστε στη γιγάντια πλατεία Εμάν Χομεϊνί (500 επί 160 μέτρα!). Το παζάρι του Ισφαχάν, ανάμεσα στην πλατεία Εμάν Χομεϊνί και το τζαμί Τζαμέχ, αποτελεί αξιοθέατο. Στο σύνολό του έχει χτιστεί στις αρχές του 16ου αιώνα, έχει όμως και τμήματα ηλικίας 1.300 ετών!
Σιράζ
Το Σιράζ υπήρξε μια από τις σημαντικότερες πόλεις του ισλαμικού κόσμου, και μάλιστα ήταν η παλιά πρωτεύουσα του Ιράν. Σήμερα, παρότι η σύγχρονη πόλη και η καθημερινή ζωή έχουν καταπιεί το παλιό, γοητευτικό και μαγικό του στοιχείο, το Σιράζ έχει καταφέρει να διατηρήσει δείγματα από το ένδοξο παρελθόν του. Επισκεφτείτε το υπέροχο φρούριο που δεσπόζει στο κέντρο της πόλης, το τζαμί του Αντιβασιλέα αλλά και το μαυσωλείο Σαχ ε Κεράχ, στο εσωτερικό του οποίου κυριαρχεί ένα ψηφιδωτό από εκατομμύρια καθρεφτάκια. Ο τάφος του ποιητή Χάφεζ είναι άλλο ένα αξιοθέατο, ενώ οι κήποι της πόλης σάς περιμένουν για να ξεκουραστείτε.
Η περίφημη Περσέπολη
Θα φτάσετε ως εκεί με λεωφορείο ή ταξί καθώς απέχει μόνο 14 χιλιόμετρα από το Σιράζ. Ο ξεναγός θα σας μιλήσει για το εντυπωσιακό αυτό «καλειδοσκόπιο» της ιρανικής ιστορίας. Τα λαμπρά ανάκτορα που επέζησαν των αιώνων και αποτελούν σήμερα τουριστικό αξιοθέατο ξεκίνησε να κατασκευάζει στα 512 π.Χ. ο βασιλιάς Δαρείος Α'. Το έργο στο σύνολό του ολοκληρώθηκε από τους απογόνους του μέσα σε δύο ολόκληρους αιώνες! Το όνομα της πόλης ήταν Πάρσα και τη μετονόμασαν Περσέπολη οι Έλληνες, όταν την κατέκτησαν το 331 π.Χ.
(πηγή: www.7merestv.gr, 21/3/2008)
O... εξωτικός ελληνικός σιδηρόδρομος
Θα έχετε πιθανώς συναντήσει συμπολίτες μας που, ταξιδεύοντας στην Ελλάδα με τρένο, βρίσκουν στο ταξίδι με το σιδηρόδρομο, τη γοητεία των παλαιών ταξιδιών. Ανθρώπους που δεν σκοτίζονται να φτάσουν στον προορισμό τους επειδή απολαμβάνουν τη μαγεία του ταξιδιού. Που δεν τους ενοχλούν οι καθυστερήσεις διότι θαυμάζουν την ελληνική ύπαιθρο μέσα από τα τζάμια των βαγονιών. Και που όταν το τρένο φτάσει στον προορισμό του, έχουν εντυπωσιαστεί με την ταχύτητά του, συγκρίνοντάς το, με τις εποχές που ο ελληνικός σιδηρόδρομος ήταν η «πόστα». Οι συμπαθείς κατά τα άλλα, αυτοί άνθρωποι, χρησιμοποιούν τα τρένα σπανιότατα. Τα τρένα είναι για αυτούς, φρούτα εξωτικά.
Για ορισμένους άλλους, πάλι, ανθρώπους, τα τρένα είναι εδώδιμα και όχι αποικιακά. Και ως εδώδιμα, τα γνωρίζουμε καλά. Πρόσφατα κατέπληξαν ξανά, και εμάς -και πολλούς άλλους, υποθέτουμε- «που πέφτουμε στην ανάγκη τους». Οπλισμένοι με καλή διάθεση, επιβιβαστήκαμε στις 7 Μαρτίου στην ταχεία Intercity, στις 15.53, που ξεκίνησε από την Αθήνα για το Βόλο. Στην πρώτη θέση καθίσαμε στις γνώριμες «ψευδοβελούδινες» πολυθρόνες για τις οποίες καταβάλλεται εμφανώς κόπος για να διατηρούνται ευπρεπείς. Βρεθήκαμε στο ίδιο μπαρ σοσιαλιστικού ρεαλισμού, με τα μετρημένα εδέσματα, διαπιστώσαμε ξανά ότι στο τρένο όπου απαγορεύεται το κάπνισμα, βρίσκονται πάντα «αδούλωτοι» Ελληνες που καπνίζουν στο χώρο μεταξύ των βαγονιών χωρίς κανείς από το προσωπικό του ΟΣΕ να τους επιπλήξει. Κοντολογίς ζήσαμε τα συνήθη, στη συγκεκριμένη διαδρομή. Γύρω στις οκτώ το βράδυ, το τρένο μπήκε στο σταθμό της Λάρισας. Το πώς μπήκε, το κατάλαβε μόνον ο οδηγός, αφού ο ίδιος με τόλμη το διεκπεραίωσε. Η απεργία της ΔΕΗ είχε βυθίσει τον σταθμό στο σκοτάδι και όσοι κατέβαιναν εκεί, έπρεπε να διαθέτουν αρετή και τόλμη προκειμένου να μην τσακιστούν. Γεννήτρια ο σταθμός δεν είχε, φαίνεται, και η αποβίβαση από την αμαξοστοιχία αφέθηκε στον ηρωισμό των Ελλήνων. Στο Βόλο, διαδραματίστηκαν αντίστοιχες σκηνές θρίλερ, όμως είχαμε πια φτάσει στον προορισμό μας. Αργά το βράδυ, μάθαμε ότι ένα τρένο Intercity με προορισμό την Αλεξανδρούπολη εκτροχιάστηκε στο ύψος της Λάρισας. Καθησυχάσαμε συγγενείς και φίλους ότι δεν βρισκόμαστε σε αυτό το τρένο και προσπαθήσαμε την επομένη, από τις εφημερίδες, να μάθουμε τι είχε συμβεί (28 ελαφρά και ένας σοβαρά τραυματίας ήταν ο απολογισμός). Στο ταξίδι της επιστροφής, ο ελληνικός σιδηρόδρομος μας επιφύλαξε μια ακόμη έκπληξη. Επειδή η ανταπόκριση Βόλου-Λάρισας δεν είναι συντονισμένη για τον ταξιδιώτη που θέλει να προλάβει την ταχεία Λάρισα-Αθήνα, υπάρχει ενδεχόμενο για δύο η τρία λεπτά να τη χάσει. Σοφά λοιπόν, στο σταθμό του Βόλου, μας συνέστησαν να πάρουμε το προηγούμενο τρένο, να περιμένουμε μιάμιση ώρα στο σταθμό της Λάρισας και να ταξιδέψουμε με την άνεσή μας για την Αθήνα. Πράγματι μετά από ένα άνετο ταξίδι έξι ωρών και δέκα λεπτών, επιστρέψαμε στην Αθήνα. Μια απόσταση 320 χλμ. που με το αυτοκίνητο καλύπτεται σε τρεις ώρες. Αλίμονο όμως! Είχαμε θαυμάσει την ελληνική ύπαιθρο, είχαμε γευτεί εκλεκτά εδέσματα και είχαμε ξανά εισπνεύσει τον καπνό των καπνιστών που κάνουν σκασιαρχείο στις τουαλέτες του τρένου. Α, στη διαδρομή είχαμε διαβάσει επίσης στις εφημερίδες για τα «φτερωτά» τρένα στη Γαλλία, την Ισπανία και τη Γερμανία για την ανταγωνιστικότητά τους, για τον πονοκέφαλο των αεροπορικών εταιρειών που χάνουν συνεχώς πελάτες επειδή ποιος, ας πούμε, θα πετάξει με αεροπλάνο από τη Μαδρίτη στη Βαρκελώνη, - μια απόσταση 650 χλμ. - όταν «πετά» με το τρένο σε 2 ώρες και 38 λεπτά…
(πηγή: www.kathimerini.gr, 19/3/2008)
Έδεσσα
Είναι ένα ταξιδιωτικό συναίσθημα που θα έπρεπε, υποθέτω, να έχω ξεπεράσει. Αυτή η απορία, η κάποιες φορές ανάμεικτη με ένα αίσθημα αδικίας, κάθε φορά που αντικρίζω έναν τόπο σπάνιας ομορφιάς, για τον οποίο δεν έχω ακούσει τίποτα, ή σχεδόν τίποτα, στο παρελθόν, έναν τόπο που θα άξιζε πραγματικά να είναι προβεβλημένος, πολύ περισσότερο από αντίστοιχους “hip” και “trendy” προορισμούς. Ειδικά ως μόνιμος κάτοικος μιας χώρας όπου οι τόποι αυτοί είναι απείρως περισσότεροι από τα διεθνώς ή εγχωρίως αναγνωρισμένα “best seller” μας, θα έπρεπε σαφέστατα να το έχω ξεπεράσει. Δεν το έχω, όμως. Νιώθω μια ασυγκράτητη παρόρμηση κάτι τέτοιες στιγμές, να βρω ένα δημαρχείο, μια επιχείρηση ανάπτυξης, κάτι, και να πάω να τους τραβήξω από το μανίκι, να τους πω «ζείτε ανάμεσα σε τόση ομορφιά και δεν το λέτε σε κανέναν; Είναι άδικο, πολύ άδικο αυτό –και για τον τόπο και για τους άλλους. Ίσως και για εσάς». Αυτό έπαθα και στην Έδεσσα.
Αν μου έλεγαν, πριν βρεθώ εδώ, ότι λίγα χιλιόμετρα από την Αθήνα υπάρχει μια πόλη όλο τρεχούμενα νερά, με κρυστάλλινα κανάλια να τη διασχίζουν από άκρη σε άκρη και πέτρινα γεφυράκια να τα πλαισιώνουν, μια πόλη καταπράσινη, γεμάτη πάρκα και με τον ήχο του νερού να δίνει σε κάθε γωνιά της το soundtrack που θα ήθελε για το σπίτι του κάθε ειδήμων του feng shui που σέβεται τον εαυτό του, δύσκολα θα τη φανταζόμουν. Διότι δύσκολα φαντάζεσαι τόσο ονειρικά τοπία ως υπαρκτά. Υποκειμενικά –πάντα– μιλώντας, δε νομίζω ότι υπάρχει ομορφότερη πόλη στην Ελλάδα από την Έδεσσα.
Τοπίο που ξεπερνά κάθε φαντασία νούμερο ένα. Οι καταρράκτες, με το ομώνυμο πάρκο που τους περιστοιχίζει να αποτελεί απλά ιδανική εισαγωγή για το τοπίο που πρόκειται να ακολουθήσει. Κατεβαίνοντάς το, η πρώτη εικόνα που αντικρίζεις, ο Κάρανος, ή μεγάλος καταρράκτης, που πήρε το όνομά του από τον πρώτο βασιλιά των Μακεδόνων ο οποίος το 814 π.Χ. επέλεξε την Έδεσσα για πρωτεύουσα του βασιλείου του, αποπνέει τόση ομορφιά και δύναμη που μοιάζει βγαλμένος από παραμύθι. Τα νερά του Εδεσσαίου, ή Βόδα –από τη σλάβικη λέξη για το νερό– του ποταμού που ευθύνεται για τους αμέτρητους υδάτινους δρόμους που διασχίζουν την πόλη, πέφτουν εδώ από ύψος 70 μέτρων δημιουργώντας εκείνη ακριβώς την εικόνα για την οποία ο dr. Livingstone –I presume– θα ξαναέγραφε τη διάσημη φράση του «σκηνές τέτοιας ομορφιάς πρέπει να τις χαζεύουν άγγελοι όταν πετούν δίπλα τους».
Ακριβώς δίπλα –ή μήπως κάτω;– του, το μικρό Σπήλαιο Καταρρακτών παρέχει την είσοδο στο μαγεμένο κόσμο –αν αναρωτιέστε, κοστίζει μόλις 50 λεπτά– όπου το νερό ακούγεται σαν από κάπου μακριά και οι γεωλογικοί σχηματισμοί δημιουργούν ένα απόκοσμο περιβάλλον. Πίσω από τον Κάρανο, ένα περίτεχνο γεφυράκι προσφέρει τη μάλλον σπάνια ευκαιρία να σταθείτε μέσα σε έναν καταρράκτη χωρίς να βρέχεστε παρά ελάχιστα, και να θαυμάσετε το μακεδονικό κάμπο πίσω από μια τεράστια, υδάτινη κουρτίνα. Καθώς το πάρκο συνεχίζεται, λιθόστρωτα μονοπάτια και πέτρινα σκαλιά οδηγούν στο Διπλό Καταρράκτη, όπου το νερό πέφτει διαδοχικά σε μικρά, φυσικά σκαλοπάτια πριν καταλήξει σε δύο καταπράσινες λίμνες, για να συνεχίσει από εκεί την πορεία του προς τον κάμπο.
Ελάχιστα μέτρα από εδώ, το υπαίθριο Μουσείο Νερού και το παλιό Κανναβουργείο της πόλης συναποτελούν μια ολοζώντανη ξενάγηση στη βιομηχανική ιστορία της Έδεσσας. Νερόμυλοι σε λειτουργία, ο Αλευρόμυλος "Σαλαμπάση", το Σησαμοτριβείο Περτσεμλή, ο Βυζαντινός Μύλος, και βέβαια το Κανναβουργείο, το παλιό εργοστάσιο, άριστα διατηρημένο με πολλά από τα μηχανήματα της εποχής στο εσωτερικό του, μας ξεναγούν στην ακμάζουσα εμπορικά και οικονομικά Έδεσσα της περιόδου του μεσοπολέμου –όταν μάλιστα η πόλη αποκαλούταν Μάντσεστερ της Ανατολής. Ένα μέρος του Κανναβουργείο σήμερα έχει μετατραπεί σε ένα από τα ωραιότερα cafe bar εστιατόρια της πόλης –μην παραλείψετε ένα καφέ στην αυλή του με θέα που θα σας κόψει την ανάσα. Τοπίο που ξεπερνά κάθε φαντασία νούμερο δύο: για το γυρισμό, ο μεγάλος ανελκυστήρας αναλαμβάνει να σας φέρει πίσω στο Πάρκο των Καταρρακτών, με μια ανέλπιστη πτήση πάνω από τον κάμπο που μοιάζει καθώς ανεβαίνετε να χάνεται κάτω από τα πόδια σας. Οι πάσχοντες από υψοφοβία, μην το επιχειρήσετε.
Πολύ κοντά στο σημείο που θα σας αφήσει, βρίσκεται το μικρό αλλά άριστα διαμορφωμένο και εντυπωσιακότατο Ενυδρείο, στο οποίο θα έχετε την ευκαιρία να θαυμάσετε ψάρια του γλυκού νερού –πιράνχας συμπεριλαμβανομένων– αλλά και ερπετά, μεταξύ των οποίων κροκόδειλους Καϊμάν και ιγκουάνα, καθημερινά εκτός Τρίτης από τις 11.00 έως τις 18.00, προς μόλις δύο ευρώ που είναι το αντίτιμο εισόδου.
Από εδώ, και διασχίζοντας λίγα κανάλια ακόμα, μπαίνουμε στην παλιά πόλη, την ιστορική συνοικία Βαρόσι. Αν αισθανθείτε ότι τηλεμεταφερθήκατε ξαφνικά στο χρόνο, μην ανησυχήσετε, δε φταίει η μαγεία του προηγούμενου περιβάλλοντος χώρου: η γειτονιά έχει όντως διατηρηθεί εν πολλοίς όπως ήταν κατά την οθωμανική περίοδο, με λιθόκτιστα καλντερίμια και χαμηλά κτίρια με εμφανή τα χαρακτηριστικά της παραδοσιακής μακεδονικής αρχιτεκτονικής. Η μελέτη για την αναστήλωση του ιστορικού κέντρου της πόλης βραβεύθηκε, μάλιστα, από την Ευρωπαϊκή Ένωση το 1990.
Για μια βόλτα στα καλντερίμια της θα αφιερώσετε ώρες, όχι γιατί η συνοικία είναι μεγάλη, αλλά γιατί θα σταματάτε σε κάθε γωνιά της να θαυμάσετε ένα παραδοσιακό αρχοντικό, μία ολάνθιστη αυλή, ένα περίτεχνο μπαλκόνι. Από τα αξιοθέατά της ξεχωρίζουν οι δύο βυζαντινές εκκλησίες, η παλαιά Μητρόπολη και ο ναός Πέτρου και Παύλου, που χρονολογούνται από το δεύτερο μισό του 14ου αιώνα. Στην άκρη της συνοικίας, ο Ψηλός Βράχος προσφέρει απαράμιλλη θέα στην κοιλάδα της Πέλλας που, σύμφωνα με τις διηγήσεις των ντόπιων, όταν ο καιρός το επιτρέπει φτάνει μέχρι και την κορυφή του Άθωνα. Στάση εδώ οπωσδήποτε για καφέ στη χόβολη και αγνάντεμα των ερειπίων της αρχαίας πόλης από ψηλά.
Η λεγόμενη «φανταστική διαδρομή» οδηγεί από το Βαρόσι στην αρχαία πόλη, μέσα από το Πάρκο Νερού και υπό τον ήχο των «πετρών που μιλούν», καθώς το νερό των καναλιών τρέχει επάνω τους σε ένα κρεσέντο μεγαλείου της φύσης. Η Αρχαία Έδεσσα, στην τοποθεσία Λόγγος, είναι μια πόλη βυθισμένη στο πράσινο, μια πόλη που ιδρύθηκε πριν τρεις σχεδόν χιλιετίες, ένα κομβικό σημείο απ’ όπου διερχόταν από τον 2ο π.Χ. αιώνα η Εγνατία Οδός. Ανάμεσα στα αξιοθέατά της σήμερα ξεχωρίζει το ύψους πέντε μέτρων τείχος, η Νότια Πύλη του, τμήματα κτιρίων στην ακρόπολη και την κάτω πόλη καθώς και τα αντίστοιχα νεκροταφεία. Δίπλα στην Αρχαία Πόλη, το Μοναστήρι της Αγίας Τριάδας κτίσθηκε το 1865 επάνω σε ερείπια αρχαίου ναού.
Το κέντρο της πόλης επιφυλάσσει εξίσου πολυάριθμες εκπλήξεις. Από την κρυστάλλινη ομορφιά των Μικρών Καταρρακτών που ό,τι χάνουν σε δέος πλάι στον Κάρανο και τους υπόλοιπους «μεγάλους» το κερδίζουν σε γαλήνη, μέχρι τον πεζόδρομο που τους περικυκλώνει, το «στενό» με τα χαριτωμένα cafe σχεδόν πλάι τους και το καταπράσινο πάρκο που τους πλαισιώνει μέχρι τα κανάλια του Εδεσσαίου που χρωματίζουν οπτικά κι ακουστικά κάθε γωνιά και το πέτρινο ρολόι της πόλης, σήμα κατατεθέν του κέντρου της, που μετράει ήδη περισσότερο από έναν αιώνα ζωής, η Έδεσσα είναι μια πόλη που αξίζει να την περπατάς για μέρες ολόκληρες –γιατί αποκλείεται ποτέ να τη χορτάσεις.
Κήποι και πάρκα, από τα οποία ξεχωρίζουν η πλατεία Τημενιδών, η πλατεία Μεγάλου Αλεξάνδρου, το πάρκο της 25ης Μαρτίου, το πάρκο Μικρών Καταρρακτών και οι κήποι του Σιδηροδρομικού Σταθμού –ο οποίος, σημειωτέον, θεωρείται ένας από τους ομορφότερους σε ολόκληρη τη χώρα, κυρίως χάρη στα αιωνόβια πλατάνια που τον σκεπάζουν– δίνουν στην πόλη το έντονο πράσινο χρώμα της. Και τι να πει κανείς για το Κιουπρί, την τοποθεσία που φιλοξενεί το πέτρινο τοξωτό γεφύρι –εξ ου και το όνομά της, που στα τουρκικά σημαίνει γεφύρι– το οποίο πλαισιώνει τα γαλάζια νερά στα οποία κολυμπούν χαριτωμένες πάπιες, στο σημείο απ’ όπου εικάζεται ότι περνούσε η Εγνατία Οδός; Σκηνικό βγαλμένο από τα όνειρα του πιο παθιασμένου φωτογράφου τοπίων.
Πέραν όλων των άλλων, η Έδεσσα αποτελεί και τον παράδεισο των φανατικών οπαδών της πεζοπορίας, με τα πολυάριθμα μονοπάτια της, που περνούν μέσα από καταπράσινα δάση για να καταλήξουν σε σημεία ιδιαίτερου ενδιαφέροντος –όπως η διαδρομή από το Πάρκο Καταρρακτών στην Αρχαία Πόλη, που ήδη αναφέραμε. Ένα από αυτά οδηγεί από το Περίπτερο Φυσιολοατρικού Ομίλου Έδεσσα, δίπλα στο καταπράσινο δάσος της Γαβαλιώτισσας, στην περιοχή που είναι γνωστή με το όνομα 606, από το υψόμετρο του λόφου που τη φιλοξενεί, και η οποία προσφέρει απαράμιλλη πανοραμική θέα της πόλης και της γύρω περιοχής.
Επιστρέφοντας, θα έχετε την ευκαιρία να θαυμάσετε τα ερείπια του βυζαντινού κάστρου, στη διαδρομή που περνά από τις παρυφές του δάσους της Γαβαλιώτισσας. Εναλλακτικά, αφήνοντας το αυτοκίνητο στο περίπτερο του ΦΟΕ θα περιπλανηθείτε στα Χίλια Πεύκα, στην περιοχή που αναδάσωσαν οι Πρόσκοποι το 1939 –το αποτέλεσμα της οποίας θα σας εμπνεύσει, αν αμφιβάλλατε για την αποτελεσματικότητα των αναδασώσεων που συζητούνται τελευταία. Trekking, hiking και mountain bike είναι μερικές ακόμη από τις δραστηριότητες που οργανώνονται στις τρεις αυτές περιοχές.
Τοπίο που ξεπερνά κάθε φαντασία νούμερο τρία: λίγο έξω από την Έδεσσα, σε απόσταση έξι χιλιομέτρων, ο υδροβιότοπος Άγρα – Βρυττών – Νησίου αποτελεί, μαζί με τη Βεγορίτιδα και κάποιες πηγές του Βόρα, το σημείο απ’ όπου ξεκινούν τα νερά που δίνουν στην πόλη το μαγικό της ήχο. Ένα τοπίο απαράμιλλης φυσικής ομορφιάς, όπου η ησυχία σε συνδυασμό με τα σχεδόν ακίνητα νερά της λίμνης, τόσο γαλήνια που μοιάζουν ψεύτικα, σε κάνει να χάνεις κάθε αίσθηση του χρόνου. Διακόσια πενήντα διαφορετικά είδη πτηνών έχουν για σπίτι τους αυτό το μαγεμένο τόπο –κι εμείς τα ζηλεύουμε– ενώ τα τρία πανέμορφα χωριά από τα οποία η λίμνη δανείζεται το όνομά της επεκτείνουν ακόμα περισσότερο το χρόνο παραμονής μας στις όχθες της.
Όταν ο καιρός το επιτρέπει, στη λίμνη διοργανώνονται βαρκάδες και παρατήρηση πουλιών με ειδικευμένους οδηγούς. Ζητήστε πληροφορίες –για αυτές και άλλες οργανωμένες περιηγήσεις, δραστηριότητες, διαδρομές και προτάσεις διαμονής στην Έδεσσα και τη γύρω περιοχή– στο Τουριστικό Γραφείο Πληροφοριών, στο Πάρκο Καταρρακτών (τηλ.: 23810 20300, ώρες λειτουργίας καθημερινά 10.00-20.00), στο οποίο αξίζει ειδική μνεία για την άρτια εξυπηρέτηση και την εξαιρετική οργάνωση που θα έπρεπε να αποτελεί υπόδειγμα για κάθε δήμο, κοινότητα, περιφέρεια, αναπτυξιακή επιχείρηση της χώρας –και για κάθε παρόρμηση διαμαρτυρίας σχετικά με την περιορισμένη προβολή του τόπου. Μετά από τέτοια πρωτοβουλία, προφανώς δε διαμαρτύρεσαι –κάθεσαι ήσυχα μπροστά στον υπολογιστή σου και γράφεις μερικές γραμμές σαν αυτές, ελπίζοντας ότι θα συμβάλλεις έστω και ελάχιστα στην προβολή ενός τόπου που το αξίζει.
Διαμονή
Πληθώρα επιλογών διαμονής για κάθε γούστο και budget, τόσο στην Έδεσσα όσο και στη γύρω περιοχή, προσφέρουν το ιδανικό καταφύγιο μετά από ατελείωτες ώρες περιηγήσεων σε μοναδικά τοπία.
Δύο από τις καλύτερες επιλογές διαμονής είναι οι παραδοσιακοί ξενώνες Χαγιάτι (τηλ.: 23810 51500) και Βαρόσι (τηλ.: 23810 21865) στην παραδοσιακή συνοικία της Έδεσσας. Και οι δύο προσφέρουν αυθεντική φιλοξενία σε ένα περιβάλλον που αποπνέει θαλπωρή και παράδοση, συνδυασμένη με όλες τις σύγχρονες παροχές και ανέσεις, και πρωινό με σπιτικές γεύσεις παρασκευασμένες με αγνά τοπικά προϊόντα. Οι τιμές ξεκινούν από 70 ευρώ για το δίκλινο δωμάτιο με πρωινό.
Πολλές είναι και οι οικονομικότερες επιλογές διαμονής, στο κέντρο της πόλης, το οποίο φιλοξενεί αρκετά ξενοδοχεία –πρόσφατα ανακαινισμένα στην πλειοψηφία τους– οι τιμές των οποίων ξεκινούν από 35 και φτάνουν μέχρι 60 ευρώ. Αναλυτικό κατάλογο όλων των καταλυμάτων της πόλης θα βρείτε στο επίσημο site.
Φαγητό και διασκέδαση
Εξαιρετική παραδοσιακή κουζίνα, με έμφαση στα καλοψημένα κρέατα, θα δοκιμάσετε στο Σταθμό (τηλ.: 23810 21110) στο ταβερνάκι δίπλα στο σιδηροδρομικό σταθμό που χαίρει της καλύτερης, ίσως, υπόληψης στην πόλη. Δοκιμάστε οπωσδήποτε μπουγιουρντί, φέτα, ντομάτα και καυτερή πιπεριά ψημένα στο πήλινο και θυμηθείτε στο τέλος –ή και στην αρχή, γιατί όχι;– το απλά ανυπέρβλητο, βαρελίσιο κόκκινο ημίγλυκο κρασί. Τιμές περισσότερο από λογικές, στα 15 ευρώ μάξιμουμ το άτομο.
Μία ακόμη εξαιρετική πρόταση είναι η ταβέρνα Λίμνη (περιοχή Αγίου Γεωργίου, Βρυττά, τηλ.: 6976016923) ακριβώς δίπλα στη λίμνη Άγρα – Βρυττών – Νησίου. Πιάστε θέση δίπλα στις γιγάντιες τζαμαρίες για να αγναντεύετε το μαγικό τοπίο του βιότοπου πριν, μετά και κατά τη διάρκεια του φαγητού, και παραγγείλτε Βρυτιώτικο κουκουλωτό, ένα πολύ ιδιαίτερο χοιρινό με πιπεριές, μπουγιουρντί –ξανά– και ολόφρεσκες πέστροφες από τη δεξαμενή της πίσω αυλής. Κι εδώ εξαιρετικό το ημίγλυκο κόκκινο, τιμές επίσης στα 15 ευρώ το άτομο.
Για τη νυχτερινή σας διασκέδαση, η Έδεσσα προσφέρει πληθώρα επιλογών, που υπόσχονται να σας κρατήσουν ξύπνιους μέχρι τις πρώτες, ενίοτε και τις… δεύτερες, πρωινές ώρες. Ξεχωρίσαμε το De Oro, για mainstream ακούσματα σε stylish περιβάλλον, και το One στο Κανναβουργείο για clubbing μέχρι πρωίας.
(πηγή: www.in2life.gr, 18/3/2008)
Απαντήσεις σε τέσσερα ερωτήματα για το Θιβέτ
– Ποιος διοικεί το Θιβέτ;
– Το Θιβέτ ανακήρυξε την ανεξαρτησία του στις αρχές του 20ού αιώνα. Η Κίνα εισέβαλε στο κρατίδιο το 1950, ενώ ένα χρόνο αργότερα, οι δύο χώρες υπέγραψαν τη «Συμφωνία των 17 Σημείων», που εγγυάτο την αυτονομία του Θιβέτ και το δικαίωμα των κατοίκων να ασκούν τον βουδισμό. Μεγάλης κλίμακας εξέγερση το 1959 προκαλεί τον θάνατο χιλιάδων Θιβετιανών και τη φυγή του Δαλάι Λάμα. Η επέτειος της εξέγερσης αυτής στάθηκε αφορμή για τα πρόσφατα επεισόδια.
– Πώς νομιμοποιούνται οι κινεζικές διεκδικήσεις στο Θιβέτ;
– Η Κίνα θεωρεί το Θιβέτ μέρος του κινεζικού έθνους, βάσει των συμφωνιών του 18ου αιώνα, που έκαναν το Θιβέτ κινεζικό προτεκτοράτο. Το Θιβέτ εξασφάλισε την ανεξαρτησία του, μετά τη μονομερή ανακήρυξη του 1913.
– Πώς διοικεί η Κίνα το Θιβέτ;
– Μετά την εισβολή του 1959, το Πεκίνο προχώρησε σε μεγάλης κλίμακας εποικισμό της περιοχής από Κινέζους της εθνότητας Χαν. Η Πολιτιστική Επανάσταση των δεκαετιών του 1960 - 1970, οδήγησε στην καταστροφή μοναστηριών και λατρευτικών αντικειμένων. Αν και το Πεκίνο επέτρεψε την «Πολιτική της Ανοιχτής Πόρτας» στα μέσα της δεκαετίας του 1980, με στόχο την ενίσχυση της επενδυτικής δραστηριότητας, οι Θιβετιανοί μοναχοί συνέχισαν να νιώθουν τον κινεζικό ζυγό. Τα τελευταία δύο χρόνια, η τακτική σιδηροδρομική σύνδεση μεταξύ της Λάσα και της κινεζικής πόλης Γκολμούντ, προκαλεί φόβους ενισχυμένου εποικισμού από Κινέζους Χαν στο Θιβέτ.
– Ποιο ρόλο διαδραματίζει στο Θιβέτ ο Δαλάι Λάμα;
– Ο Δαλάι Λάμα ανακηρύχθηκε αρχηγός του κράτους σε ηλικία 15 ετών, τη χρονιά που η Κίνα εισέβαλε στο Ανατολικό Θιβέτ. Ενα χρόνο αργότερα, συμμετείχε στις διαπραγματεύσεις της «Συμφωνίας των 17 Σημείων» και σε ηλικία 19 ετών βρέθηκε στο Πεκίνο, όπου είχε ατελέσφορες συνομιλίες με τον Κινέζο ηγέτη Μάο Τσε Τουνγκ, με στόχο τη χαλάρωση του κινεζικού ελέγχου στην επαρχία. Η τελική αιματηρή εξέγερση του 1959 κατά του κινεζικού ζυγού, προκάλεσε τον θάνατο χιλιάδων Θιβετιανών και τη φυγή του Δαλάι Λάμα στην Νταραμσάλα της Ινδίας.
Από την ινδική του αυτοεξορία, ο Δαλάι Λάμα συνέχισε να παλεύει για την αυτοδιάθεση του Θιβέτ. Το 1989 τιμήθηκε με το βραβείο Νομπέλ Ειρήνης, για τις άοκνες προσπάθειές του. Αν και οι διαπραγματεύσεις μεταξύ Δαλάι Λάμα και κινεζικού καθεστώτος ναυάγησαν το 1993, επαναλήφθηκαν το 2002. Από τη μεριά του, ο Δαλάι Λάμα δηλώνει ότι έχει εγκαταλείψει την ιδέα της ανεξαρτησίας για το Θιβέτ, ζητά σήμερα την προσφορά πολιτιστικής αυτονομίας, αποδεχόμενος ότι η διακυβέρνηση θα παραμείνει στην αρμοδιότητα του Πεκίνου.
(πηγή: www.kathimerini.gr, 18/3/2008)
Λίβερπουλ
Αν μέχρι πέρυσι οι λόγοι επίσκεψης στο Λίβερπουλ περιορίζονταν ασφυκτικά γύρω από τη Beatles Mania, που ούτως ή άλλως είχε αρχίσει προ πολλού να ξεθωριάζει, και το ενδιαφέρον μιας μειοψηφίας ταξιδιωτών που δεν επισκέπτονταν τη Γηραιά Αλβιόνα μόνο για τα shopping στο Λονδίνο αλλά και για την ευρύτερη κουλτούρα της, φέτος πολλαπλασιάζονται εν ριπή οφθαλμού, αφού, όπως αναλαμβάνει να μας ενημερώσει η καμπάνια της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης για το 2008, «περισσότερα από 80 νέα πράγματα συμβαίνουν αυτή τη στιγμή στο Λίβερπουλ».
Από μουσική –το tribute στην πάλαι ποτέ Beatles Mania, όπως καταλαβαίνετε, είναι αναπόφευκτο– και θέατρο, μέχρι street art, νέες τεχνολογίες ενταγμένες σε πολυθεάματα και φρέσκιες προτάσεις από τις πολυάριθμες γκαλερί της πόλης, η πόλη κινείται σε ρυθμούς… κουλτούρας –για όλους, από pop μέχρι underground και από intellectuelles μέχρι εναλλακτικούς–, είναι ό,τι πιο hot υπάρχει αυτή τη στιγμή σε πρόταση ευρωπαϊκού city break –διότι, όπως μάλλον θα παρατηρήσατε στις άνωθεν φωτογραφίες, εκτός από ακμάζουσα πολιτιστικά είναι και πανέμορφη– και διεκδικεί επάξια το νεωτεριστικό τίτλο του «εκεί που συμβαίνει».
Αν δε σας πείσαμε ακόμα, ιδού μερικά highlights του ετήσιου προγράμματος, ως παραδείγματα που θα υποστηρίξουν τη θεωρία, αλλά και ορισμένα πρακτικά tips για να οργανώσετε όσο το δυνατόν καλύτερα το ταξίδι σας.
* Από τον Απρίλιο έως το τέλος Ιουλίου, η Walker Art Gallery φιλοξενεί μια έκθεση – blockbuster, υπό τον τίτλο «Από τον Monet στον Hopper – Ο καλλιτέχνης και ο Σιδηρόδρομος», με αντιπροσωπευτικά έργα από την εποχή του ατμού, ήτοι την περίοδο 1830 – 1960, και δουλειές, μεταξύ άλλων, τον Van Gogh, Pissaro και Turner. Η Tate του Λίβερπουλ, από την άλλη, φιλοξενεί από το Μάιο έως το τέλος Αυγούστου τη μεγαλύτερη έκθεση με έργα του Gustav Klimt που έγινε ποτέ σε βρετανικό έδαφος. Η είσοδος κοστίζει 8 λίρες, ήτοι περίπου 10 ευρώ.
* Μέσα Απριλίου, και η πόλη κινείται σε ρυθμούς βιεννέζικου βαλς, με τα Viennese Balls, υπό τους ήχους της Φιλαρμονικής Ορχήστρας του Λίβερπουλ, ενώ ολόκληρος ο μήνας είναι αφιερωμένος στους Beatles, με το φεστιβάλ που τιτλοφορείται “The Beatles: Here, There and Everywhere” και εξαπλώνεται σε κάθε γωνιά της πόλης. Λίγο αργότερα, την 1η Ιουνίου, ο Sir Paul McCartney κλείνει ως headliner το Liverpool Sound, ένα από τα μεγαλύτερα μουσικά φεστιβάλ που έχουν προγραμματιστεί για το 2008, με ονόματα του διεθνούς στερεώματος να ξεσηκώνουν από σκηνής τους χιλιάδες fans που αναμένονται από κάθε γωνιά της Ευρώπης.
* Ολόκληρο τον Ιούνιο, το People’s Festival γιορτάζει την pop κουλτούρα στους δρόμους της πόλης. Από το ποδόσφαιρο μέχρι τη μόδα, το φεστιβάλ αποτίνει φόρο τιμής στα αγαπημένα hobbies που συχνά αποκλείονται από τις συζητήσεις περί τέχνης, ενώ στα πλαίσιά του παρουσιάζεται το έργο που συνέθεσε ειδικά για τη διοργάνωση ο Michael Nyman, και το οποίο περιλαμβάνει τις επιλεγμένες από fans μεγαλύτερες στιγμές του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου.
* Για δύο ημέρες στα τέλη Αυγούστου, τα μάτια της dance σκηνής του πλανήτη θα είναι στραμμένα στην ανερχόμενη πόλη της Βορειοδυτικής Αγγλίας, όπου το Creamfield Festival θα γιορτάζει τα 10 του χρόνια, φιλοξενώντας ονόματα όπωας αυτά των Kasabian, Ian Brown, Fatboy Slim, Chic, Paul van Dyk, Tiesto, Erick Morillo, Sasha, Paul Oakenfold και 2manyDJ's, για να αναφέρουμε μερικούς. Στις 23 και 24 Αυγούστου, με πολλές παράλληλες εκδηλώσεις και δέκα διαφορετικά stages για να μην προλαβαίνουμε.
* Από τον Ιούλιο και μετά, το World Museum Liverpool μας ξεναγεί στη μουσική παράδοση της πόλης, και τη συμβολή της στο διεθνές μουσικό στερέωμα, μέσα από μια έκθεση αφιερωμένη στους μεγαλύτερους καλλιτέχνες της, υπό τον τίτλο The Beat Goes On. Είπε κανείς Beatles; Ένα μήνα αργότερα, η «μαύρη» μουσική βρίσκει τη νέα της στέγη στην πόλη, με ένα μεγάλο street party να τιμά την κοινότητα της Καραϊβικής στο Λίβερπουλ και τα εγκαίνια του Black Star Liner.
* Το Σεπτέμβριο ανοίγει τις πύλες της και η πέμπτη Μπιενάλε του Λίβερπουλ, στην Tate, η οποία αναμένεται μεγαλύτερη και πιο φαντασμαγορική από ποτέ. Η είσοδος κοστίζει 5 λίρες, ή 6,5 ευρώ. Ένα μήνα αργότερα, η αρχιτεκτονική έχει την τιμητική της, καθώς στην πόλη διοργανώνεται η ετήσια απονομή των βραβείων αρχιτεκτονικής RIBA Sterling, ενώ παράλληλα φιλοξενείται στην Κρύπτη του Metropolitan Cathedral μία από τις μεγαλύτερες εκθέσεις του έργου του σπουδαίου Le Corbusier.
* Στις 19 Σεπτεμβρίου ξεκινά και ο «Γύρος της πόλης σε 80 pubs», που φιλοδοξεί να συστήσει στους επισκέπτες την κουλτούρα των βρετανικών pub, και βέβαια να δώσει στους ντόπιους άλλη μια αφορμή να γιορτάσουν το θεσμό της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης, με άφθονη μπίρα. Τη διοργάνωση του event, που θα διαρκέσει δύο εβδομάδες, έχει αναλάβει η Liverpool Culture Company.
* Περισσότεροι από είκοσι συγγραφείς, μεταξύ των οποίων οι Seamus Heaney, Carol Ann Duffy, Jorie Graham, Doris Lessing, Monica Ali, Roger McGough, Philip Pullman και Paul Farley τιμούν το Νοέμβριο με την παρουσία τους το Φεστιβάλ Λογοτεχνίας των Ακτοπλοϊκών Γραμμών του Λίβερπουλ. Το φεστιβάλ περιλαμβάνει αναγνώσεις, υπογραφές βιβλίων, ανοιχτές συζητήσεις με το κοινό, διαλέξεις, σεμινάρια και διαγωνισμούς για τους επίδοξους νέους συγγραφείς. Επίσης το Νοέμβριο το Λίβερπουλ αναλαμβάνει τη δέκατη πέμπτη ετήσια διοργάνωση των MTV Europe Music Awards, στη χωρητικότητας 10.600 θεατών Echo Arena.
Και τα πρακτικά...
Για να πάτε στο Λίβερπουλ, οι επιλογές σας είναι οι εξής:
Α. Αεροπορικώς από την Αθήνα στο Βερολίνο με την easyJet και από εκεί στο αεροδρόμιο John Lennon του Λίβερπουλ με την ίδια εταιρεία. Συνολικό κόστος ενδεικτικά για το Μάιο, 231 ευρώ μετ’ επιστροφής, φόρων περιλαμβανομένων.
Β. Αεροπορικώς από την Αθήνα στο Μιλάνο με την easyJet και από εκεί στο Λίβερπουλ με τη Ryan Air. Συνολικό κόστος, επίσης για το Μάιο, 151 ευρώ μετ’ επιστροφής και φόρων.
Γ. Αεροπορικώς από την Αθήνα στο Λονδίνο με την easyJet και από εκεί με τραίνο στο Λίβερπουλ. Οι τιμές για τα εισιτήρια του τραίνου ξεκινούν από 17 περίπου ευρώ, ενώ η διάρκεια του ταξιδιού είναι περίπου δυόμισι ώρες.
Για τη διαμονή σας, ένας απρόσμενα μεγάλος αριθμός ξενοδοχείων, bed & breakfast, hostel και διαμερισμάτων υπόσχεται να ικανοποιήσει κάθε γούστο και budget. Αναλυτικές λίστες με περιγραφές, τιμές και online booking services θα βρείτε στο επίσημο site του Οργανισμού Τουρισμού του Λίβερπουλ.
(πηγή: www.in2life.gr, 17/3/2008)
Τεταμένη η κατάσταση στο Θιβέτ
Σύμφωνα και με τις κινεζικές αρχές, έχουν χάσει τη ζωή τους δέκα άτομα. Το Πεκίνο έχει δώσει διορία στους διαδηλωτές έως την ερχόμενη Δευτέρα για να παραδοθούν. Ανεξάρτητα μέσα ενημέρωσης κάνουν λόγο και για εκατό νεκρούς.
Το πρακτορείο Νέα Κίνα μετέδωσε ότι πάνω από 580 άνθρωποι, περιλαμβανομένων τριών Ιαπώνων τουριστών, «διασώθηκαν» από την αστυνομία, την ώρα που διαδηλωτές έκαιγαν τράπεζες σχολεία και άλλα δημόσια κτίρια.
Οι τουρίστες έχουν απομακρυνθεί από την περιοχή, ενώ πολλές χώρες της Δύσης καλούν τους πολίτες τους να μείνουν μακριά από τη Λάσα. Τα κινεζικά ταξιδιωτικά πρακτορεία σταμάτησαν τις εκδρομές στο Θιβέτ και οι Αρχές καλούν τους τουρίστες να μην πλησιάζουν τα μοναστήρια.
Σε κάθε περίπτωση, η επαλήθευση των γεγονότων στο Θιβέτ είναι εξαιρετικά δύσκολη, δεδομένου του αυστηρού ελέγχου του Πεκίνου στην περιοχή.
Οι μοναχοί διαδηλώνουν από τις αρχές της εβδομάδας τόσο στο Θιβέτ όσο και σε γειτονικές χώρες που κατοικούν Θιβετιανοί (όπως η Ινδία) μνημονεύοντας την 49η επέτειο της εξέγερσης, η οποία έληξε με την εξορία του Δαλάι Λάμα.
Οι φετινές διαδηλώσεις έχουν ιδιαίτερη σημασία, αφού συμπίπτουν με τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου. Η Κίνα κατηγόρησε τον Δαλάι Λάμα ότι βρίσκεται πίσω από τις διαδηλώσεις και προσπαθεί να αμαυρώσιε την εικόνα της χώρας εν όψει των Αγώνων.
ΕΕ και ΗΠΑ κάλεσαν το Πεκίνο να επιδείξει «αυτοσυγκράτηση», ενώ ο Ύπατος Αρμοστής του ΟΗΕ για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα κάλεσε την Κίνα να επιτρέψει στους διαδηλωτές να ασκήσουν το δικαίωμά τους στην ελευθερία της έκφρασης και να αποφύγει τη χρήση βίας.
Ο Αμερικανός ηθοποιός Ρίτσαρντ Γκιρ κάλεσε επίσης τη διεθνή κοινότητα να μποϊκοτάρει τους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Η κυβέρνηση της Κίνας επέκρινε τους ηγέτες των ΗΠΑ και της Γερμανίας διότι φιλοξένησαν τον Δαλάι Λάμα, κάτι που όπως εκτίμησε ενίσχυσε τους «αποσχιστικούς» στόχους του πνευματικού ηγέτη του Θιβέτ.
Κάλεσε ακόμη την Ινδία να καταστείλει τις διαδηλώσεις εξορίστων Θιβετιανών στο Νέο Δελχί.
(πηγή: www.in.gr, 15/3/2008)
Επεισόδια και πυρκαγιές στην αρχαία πόλη της Λάσας, την πρωτεύουσα του Θιβέτ, καθώς κλιμακώνονται οι σπάνιες διαδηλώσεις κατά της κινεζικής ηγεσίας με επικεφαλής τους βουδιστές μοναχούς επ' ευκαιρίας της 49ης επετείου από την εξέγερση της Λάσας που τερματίστηκε με την εξορία του Δαλάι Λάμα. Έκκληση στην Κίνα να σταματήσει να ασκεί «ωμή βία» έκανε ο εξόριστος πνευματικός ηγέτης του Θιβέτ.
Αυτόπτες μάρτυρες δήλωσαν στο BBC ότι μεγάλα πλήθη πυρπολούν αυτοκίνητα και καταστήματα και καταστρέφουν ό,τιδήποτε συμβολίζει την κινεζική επιρροή.
Η αμερικανική πρεσβεία στο Πεκίνο γνωστοποίησε ότι υπήρξαν αναφορές από Αμερικανούς πολίτες για πυροβολισμούς, ενώ ο ραδιοφωνικός σταθμός Radio Free Asia που υποστηρίζει η αμερικανική κυβέρνηση έκανε λόγο για δύο νεκρούς. Η Κίνα έβαλε επίσης «λουκέτο» σε τρία μοναστήρια του Θιβέτ, αποκλείοντας την πρόσβαση στους τουρίστες.
Ο Δαλάι Λάμα απηύθυνε την Παρασκευή έκκληση στην κινεζική ηγεσία να σταματήσει να χρησιμοποιεί «ωμή βία» εναντίον των Θιβετιανών διαδηλωτών.
«Οι διαμαρτυρίες αυτές συνιστούν εκδήλωση της βαθιά ριζωμένης δυσαρέσκειας του λαού του Θιβέτ για την παρούσα διακυβέρνηση» αναφέρει σε δήλωσή του ο εξόριστος πνευματικός ηγέτης του Θιβέτ.
«Ως εκ τούτου απευθύνω έκκληση στην κινεζική ηγεσία να σταματήσει να χρησιμοποιεί βία και να απαντήσει στην από καιρό υποβόσκουσα δυσαρέσκεια του λαού του Θιβέτ μέσω του διαλόγου με τον λαό του Θιβέτ» προσθέτει ο Δαλάι Λάμα.
Ταραχές στη Λάσα
Εκατοντάδες άνθρωποι κατέβηκαν ξανά στους δρόμους της Λάσας, αψηφώντας τα περιοριστικά μέτρα και παρά την ισχυρή αστυνομική παρουσία και τις πληροφορίες για τον αποκλεισμό των μοναστηριών.
Οι βουδιστές μοναχοί διαδηλώνουν από τη Δευτέρα στο Θιβέτ και τις γειτονικές περιοχές με την ευκαιρία της 49ης επετείου της εξέγερσης της Λάσας, που τερματίστηκε με την εξορία του Δαλάι Λάμα.
Οι φωτιές ξέσπασαν στην αγορά της αρχαίας πόλης της Λάσας, το Μπάρχορ, που περιστοιχίζει το μεγαλύτερο μοναστήρι της πρωτεύουσας του Θιβέτ. Σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες, πολά καταστήματα τυλίχθηκαν στις φλόγες στην αγορά του Μπάρχορ, γύρω από το μοναστήρι του Τζοκχάνγκ.
Ο ραδιοφωνικός σταθμός Radio Free Asia έκανε λόγο για δύο νεκρούς διαδηλωτές, ενώ μετέδωσε ότι οι μοναχοί πραγματοποιούν απεργία πείνας με αίτημα την απόσυρση των Κινέζων παραστρατιωτικών από το συγκρότημα του μοναστηριού τους και την απελευθέρωση των μοναχών, οι οποίοι κρατούνται από τις αρχές της εβδομάδας.
Ξένοι τουρίστες δήλωσαν τηλεφωνικά ότι αστυνομικές και στρατιωτικές δυνάμεις έχουν αναπτυχθεί στην πόλη της Λάσας, τα καταστήματα και τα εστιατόρια είναι κλειστά, ενώ έχουν απαγορευθεί οι μετακινήσεις του πληθυσμού.
Γάλλος τουρίστας δήλωσε ότι διαδήλωση πραγματοποιήθηκε σε μεγάλη πλατεία κοντά στο μοναστήρι του Τζοκχάνγκ το μεσημέρι. «Βλέπαμε τις άσπρες σημαίες των διαδηλωτών μέσα στο πλήθος, όταν έφθασαν οι αστυνομικοί και μας έδιωξαν» είπε περιγράφοντας σκηνές πανικού μετά την άφιξη της αστυνομίας.
Αυτόπτες μάρτυρες κάνουν επίσης λόγο για συλλήψεις μοναχών στην πλατεία κάτω από το ανάκτορο Ποτάλα, κάποτε χειμερινή κατοικία του Δαλάι Λάμα, καθώς και για έρευνες σε σπίτια για την ανακάλυψη κρυμμένων μοναχών.
Οι κινεζικές Αρχές έκλεισαν για τους τουρίστες τρία μοναστήρια στο Θιβέτ. Σύμφωνα με την οργάνωση Διεθνής Εκστρατεία για το Θιβέτ, η οποία έχει την έδρα της στην Ουάσιγκτον στην πρωτεύουσα του Θιβέτ επικρατεί «έντονη ατμόσφαιρα φόβου».
«Υπάρχουν ενδείξεις ότι οι αρχές έχουν αρχίσει στα μοναστήρια διαδικασία ερευνών που μπορεί να οδηγήσει σε κρατήσεις και βασανιστήρια», ανέφερε η «Διεθνής Εκστρατεία», ενώ το Παρατηρητήριο για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, που έχει την έδρα του στη Νέα Υόρκη, απηύθυνε έκκληση όχι μόνο στην Κίνα αλλά και στο Νεπάλ και στην Ινδία, όπου έγιναν παρόμοιες διαδηλώσεις, να απελευθερώσουν τους Θιβετιανούς που κρατούν.
Διαδήλωση πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή και στην γειτονική περιοχή του Γκανσού, όπου ζει θιβετιανή μειονότητα, στην πόλη Σιαχέ, όπου βουδιστές μοναχοί ετέθησαν επικεφαλής διαδήλωσης, κρατώντας θιβετιανές σημαίες . Αστυνομικές δυνάμεις διέλυσαν τη διαδήλωση και απώθησαν τους μοναχούς προς το μοναστήρι τους.
«Είναι στρατιωτικός νόμος. Παντού υπάρχουν δυνάμεις της Ένοπλης Λαϊκής Αστυνομίας και συγκρούονται με τους λάμα» δήλωσε μια καταστηματάρχης στο ιστορικό κέντρο της Λάσας.
Ανησυχία στη διεθνή κοινότητα
Ανησυχία επικρατεί στη διεθνή κοινότητα, η οποία ζητά από την Κίνα αυτοσυγκράτηση.
Ο Λευκός Οίκος εξέφρασε τη λύπη του για τις βιαιότητες στο Θιβέτ και ζήτησε από την Κίνα να σεβαστεί τον πολιτισμό του Θιβέτ και τον πολυεθνικό χαρακτήρα της κοινωνίας της.
Ο εκπρόσωπος του Λευκού Οίκου Γκόρντον Τζόντρο δήλωσε ότι ο Αμερικανός πρόεδρος Τζορτζ Μπους επαναλαμβάνει σταθερά πως το Πεκίνο οφείλει να κάνει διάλογο με τον Δαλάι Λάμα.
Σύμφωνα με το Στέιτ Ντιπάρτμεντ, να δράσει προσεκτικά ζήτησε από το Πεκίνο και ο Αμερικανός πρέσβης στη χώρα.
Αυτοσυγκράτηση ζήτησαν και οι Ευρωπαίοι ηγέτες. Σύμφωνα με τον Γάλλο υπουργό Εξωτερικών Μπερνάρ Κουσνέρ, η σλοβενική προεδρία της ΕΕ πρότεινε ένα κείμενο τριών παραγράφων -το οποίο ενέκριναν οι χώρες- μέλη της ΕΕ- στο οποίο καλεί να απελευθερωθούν όλοι όσοι συνελήφθησαν στις διαδηλώσεις.
Την ανησυχία του εξέφρασε και το Λονδίνο. Σύμφωνα με εκπρόσωπο του Φόρεϊν Όφις, η Βρετανία ζήτησε από το κινεζικό υπουργείο Εξωτερικών και την κινεζική πρεσβεία στο Λονδίνο διευκρινίσεις για τις ταραχές.
«Η κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο Θιβέτ είναι ένα θέμα αληθινής ανησυχίας για μας. Την αναφέρουμε τακτικά στις κινεζικές αρχές. Επιθυμούμε το ζήτημα του Θιβέτ να αντιμετωπισθεί με ειρηνικό τρόπο από όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη και εννοείται πως ανησυχούμε όταν ακούμε για βιαιότητες» πρόσθεσε η εκπρόσωπος, ενώ δήλωσε πως εξετάζεται το ενδεχόμενο να εκδοθεί προειδοποίηση προς τους ταξιδιώτες στην περιοχή.
(πηγή: www.in.gr, 14/3/2008)
Cosmopolitan Africa
So Africa is all doom, gloom and civil war, right? Not so? here's where to celebrate urban Africa and submerge yourself in some of the world's most surprising cities.
Kampala, Uganda
Unexpectedly sophisticated, diverse and globally aware, Kampala pulled itself up by its bootstraps after Idi Amin wrecked it with civil war. Now its economy is a continental tiger, and the city sports a contagious buzz and bustle. Modern buildings have popped up all over the place and old, dilapidated ones are being renovated. The young, forward-thinking vibe is spurred by Makerere University, which remains a top centre of learning in Africa; its students drive the energetic nightlife scene. Kampala?s sizable Asian population adds an international dimension.
Windhoek, Namibia
Guys in lederhosen clink steins of sweet beer, juicy slow-cooked sausages scent the air, and oompah bands get the crowd dancing like chickens. Sounds, smells and tastes like Oktoberfest in Deutschland, right? Actually, we?re thousands of miles away in Windhoek, Namibia?s small capital, and an odd outpost of German culture left over from colonial days. The prosperous, garden-filled ambiance differs radically from Africa?s other towns, and Windhoek remains the continent?s only place to carve into an authentic schnitzel.
Mindelo, Cape Verde
Set around a moon-shaped port, Mindelo is Cape Verde?s answer to the French Riviera, complete with cobblestone streets, candy -coloured colonial buildings, yachts bobbing in the harbour and cigarette-smoking celebrities such as Cesaria Evora calling the place home.
The steamy days are given over to cafιs where locals indulge in a glass of beer, read the newspaper and buy their lottery tickets. The sultry nights hot up around 11pm, when the townsfolk pour out into the main plaza, bands fire up the Latin rhythms, and the all-night bumping and grinding begins.
Antananarivo, Madagascar
Cheerily-coloured Tana (the city?s less tongue-tying nickname) is perhaps Africa?s most un-African city. Cobbled streets wind up steep, rocky hills past wooden houses with painted shutters. Purple jacaranda trees blaze to life and rain nectar onto the heads of skipping children and strolling couples. Church spires soar skyward. Tearooms brim with tea, coffee, hot chocolate and cream-plumped pastries. Come night-time, residents swarm out to hear jazz at the local cabarets or get down to Malagasy chart hits at the clubs.
Dakar, Senegal
Raw, chaotic and utterly electrifying, Dakar epitomizes urban Africa. It shines brightest at night ? late at night, well beyond midnight. That?s when the city?s devoted, music-loving public suit up in their gladdest rags and make a beeline to the nightclubs of Youssou N?Dour or Thione Seck, international stars who rock locally when they?re not touring the world, or any of a hundred other clubs. As the percussive rhythms and swooping vocals gain momentum throughout the wee hours, the Dakarois shake, shimmy and sweat until sunrise.
Accra, Ghana
It?s the weekend and time to go to a beach party in Ghana?s seaside capital. The stars glitter over the palm-fringed sand. The sound of waves rolling in from the Atlantic can be heard beneath the throbbing reggae music that the DJs spin. Party-goers chow down on fried plantain chunks sprinkled with salt, ginger and cayenne pepper, and cool down with a Guinness. It?s Africa at its easiest, mon.
Libreville, Gabon
Hoist a glass of French champagne and toast this city that resembles Miami Beach more than a major African capital. High-rise hotels ascend from the Atlantic-kissed beaches, glassy office buildings wheel and deal oil, fl ashy cars speed down the wide boulevards, and a sharp-dressed crowd fills the fancy shops and restaurants. Just to prove the point, prices are big-time cosmopolitan as well: Libreville is one of the world?s most expensive cities. The hard-partying locals try to forget the fact by getting together for a beer or the aforementioned champagne.
Marrakesh, Morocco
The city?s name conjures exotic images of snake charmers, fire-eaters and magic-carpet sellers. And indeed, they?re here, enchanting carnival-like crowds in the old town?s square. But just one shaded boulevard away is Gueliz, the Art Deco new town that resembles a mini Paris (if orange trees were perfuming the Champs Elysιes). Well-coiffed matrons walk their dogs along the streets, couples sip cafι au lait at breezy bistros, and mobile-phone-mad youth queue for the latest Hollywood blockbusters at the neon-lit cinema.
Maputo, Mozambique
Tropical enough to be in Brazil, colonial enough to be on the Mediterranean, Maputo mashes it up to make one of the continent?s most happy-go-lucky cities. By day folks swill espresso at sidewalk cafιs, by evening they toss down spicy tiger prawns at beachside restaurants, by night they slurp caipirinhas (sugarcane-based brandy, lime, sugar and ice) to pumping salsa and jazz at the bars. Palmy sunbathing beaches, flame-tree-lined avenues and myriad markets round out the picture, which is particularly exceptional given Maputo?s recent war-torn past.
Alexandria, Egypt
This confident Mediterranean city of cafιs and promenades has drawn Alexander the Great, Caesar and Napoleon, among other luminaries. Perhaps, like today?s inhabitants, they enjoyed sauntering down the Corniche, the long curving sea-front, to enjoy the cool breezes. Or maybe they wanted to soak up a place as steeped in literature as it is tea. Once home to the world?s greatest library, Alexandria rises again with its sleek, modern recreation of the classical repository, which has reading rooms stepped over 14 terraces and a vast rotunda with space for eight million books.
(πηγή: travel.iafrica.com, 5/3/2008)
Διάλογο με την Αλβανία για την κατάργηση βίζας ξεκίνησε η Ε.Ε.
Συνομιλίες με την Αλβανία για την κατάργηση βίζας ξεκίνησε την περασμένη εβδομάδα ο Αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και αρμόδιος για θέματα Δικαιοσύνης, Ελευθερίας και Ασφάλειας, κ. Franco Frattini, στο πλαίσιο επίσκεψης του στα Τίρανα. Στόχος του διαλόγου είναι να δοθούν ξεκάθαρες εντολές στις αλβανικές αρχές για τα μέτρα, που πρέπει να ληφθούν, προτού η κατάργηση βίζας ισχύσει για όλους τους πολίτες της χώρας.
Ξεκινώντας τις εργασίες διαλόγου για την κατάργηση της βίζας ο κ. Frattini τόνισε πως η ενέργεια αυτή "αποτελεί έμπρακτη απόδειξη της δέσμευσης της Ε.Ε. για στήριξη της ευρωπαϊκής προοπτικής της Αλβανίας".
Υπενθυμίζεται πως από την 1η Ιανουαρίου 2008, οι πολίτες της Αλβανίας απολαμβάνουν απλουστευμένες διαδικασίες έκδοσης βίζας, έπειτα από σχετική συμφωνία με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Οι διαδικασίες αυτές αφορούν ένα πλήθος Αλβανών πολιτών, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονται φοιτητές, αθλητές, δημοσιογράφοι, ασθενείς, επιχειρηματίες, αλλά και άτομα που επιθυμούν να επισκεφτούν συγγενικά τους πρόσωπα σε χώρες της Ε.Ε.
(πηγή: www.traveldailynews.gr, 12/3/2008)
Πάσχα: Πού θα γιορτάσετε παραδοσιακά II
Ρούμελη
Ο ΤΟΠΟΣ: Αν θέλετε να ζήσετε το απόλυτο βουκολικό γλέντι, σας προτείνουμε την περιοχή της ορεινής Παρνασσίδας, με τα χωριά Γραβιά, Μαριολάτα, Πολύδροσο, Βάριανη κ.λπ. όπου το φαγοπότι στήνεται στην ύπαιθρο.
ΤΟ ΔΡΩΜΕΝΟ: Στην ευρύτερη περιοχή της Ρούμελης (Φωκίδα, Φθιώτιδα, Ευρυτανία) τον οβελία τον ψήνουν στους λάκκους και στη σούβλα. Η κάθε γειτονιά έχει το δικό της σημείο, όπου από νωρίς το πρωί ανάβουν με κληματόβεργες τη φωτιά, στη συνέχεια τη σκεπάζουν με καθαρή στάχτη και σιγοψήνουν τα αρνιά στη σειρά (μπορεί να φτάσουν μέχρι και είκοσι!), ενώ παράλληλα στήνεται φαγοπότι, με σπιτικές πίτες (οι νοικοκυρές κοντράρονται για την καλύτερη πίτα) και κρασί που φέρνουν από κάθε σπίτι.
TIP: Φροντίστε να ενημερώσετε εγκαίρως τους ντόπιους αν σκοπεύετε να φέρετε το δικό σας αρνί, για να βρουν χώρο στο λάκκο! Κανόνα αποτελούν τα πειράγματα στους επισκέπτες και κυρίως τους Αθηναίους.
Σίφνος
Ο ΤΟΠΟΣ: Το ανθισμένο Κυκλαδονήσι στα καλύτερά του, τα έθιμα ζωντανά με επίκεντρο τις ατμοσφαιρικές εκκλησίες και τα μοναστήρια ανά το νησί και οι, ούτως ή άλλως, νόστιμες τοπικές σπεσιαλιτέ, εμπλουτισμένες με εποχικές λιχουδιές.
ΤΟ ΔΡΩΜΕΝΟ: Από τους πιο ατμοσφαιρικούς Επιταφίους αυτός της Παναγίας της 'Αμμου του 14ου αιώνα, στον Αρτεμώνα, αλλά και στον 'Αγιο Ιωάννη στο 'Ανω Πετάλι που από τον περίβολό του έχετε πανοραμική θέα σε Απολλωνία και Αρτεμώνα. Το βράδυ της Ανάστασης αποκτά άλλη διάσταση στην Παναγία Ελεούσα στο Κάστρο. Την Κυριακή το πρωί θα την περάσετε στο μοναστήρι της Παναγίας Βρυσιανής (από Εξάμπελο, στο δρόμο προς τον Πλατύ Γιαλό), όπου μετά τη λειτουργία της Αγάπης ο ηγούμενος ανοίγει η σάλα του μοναστηριού για να προσφέρει κόκκινα αυγά, σοκολατάκια και τα παραδοσιακά «πουλιά», τοπικές πασχαλινές κουλούρες.
TIP: Εξαιρετικές οι γεύσεις του Πάσχα με πιάτο... κατατεθέν το μαστέλο, αρνί που ψήνεται στα πήλινα μαστέλα με ντομάτα και ημίγλυκο τοπικό κρασί, πάνω σε κληματόβεργες, το βράδυ της Ανάστασης και την Κυριακή του Πάσχα.
'Αγιος Νικόλαος Κρήτης
Ο ΤΟΠΟΣ: Οι παραδοσιακοί εορτασμοί του Αγίου Νικολάου με επίκεντρο τη λίμνη, όπου μετά το «Χριστός Ανέστη» ακολουθεί το Κάψιμο του Ιούδα, είναι το κερασάκι στην τούρτα για να πάρετε μια πρώτη γεύση καλοκαιριού, καλομαθαίνοντας τον εαυτό σας σε κάποιο από τα πολυτελή resorts της Ελούντας.
ΤΟ ΔΡΩΜΕΝΟ: Η λίμνη πρωταγωνιστεί. Στη γέφυρά της συναντιούνται τη Μεγάλη Παρασκευή οι Επιτάφιοι από τις ενορίες του Αγίου Γεωργίου και της Αγίας Τριάδας. Τα μεσάνυχτα του Μεγάλου Σαββάτου ο ιερέας
δίνει το άγιο φως στους πιστούς και με τα εξαπτέρυγα και την εικόνα της Ανάστασης οδεύει προς τη λίμνη. Εδώ, μετά το «Χριστός Ανέστη», θα γίνει το Κάψιμο του Ιούδα - έθιμο που απαντά σε όλη την Κρήτη, αλλά στο φαντασμαγορικό σκηνικό της λίμνης παίρνει ιδιαίτερα εντυπωσιακές διαστάσεις.
TIP: Το Σάββατο το πρωί, κάνοντας βόλτα στον 'Αγιο Νικόλαο, σίγουρα θα πετύχετε ανθρώπους του δήμου να μοιράζουν κόκκινα αυγά, τσουρέκια και άλλες κρητικές λιχουδιές, σκορπίζοντας ένα διάχυτο αίσθημα φιλοξενίας. Το βράδυ, οι περισσότεροι Αγιονικολιώτες παρακολουθούν τη λειτουργία της Ανάστασης στο εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου, πίσω από το λιμεναρχείο.
(πηγή: www.athinoramatravel.gr)
Υπερσύγχρονο «τέρμιναλ» στο Χίθροου
Δαπανήθηκαν 4,3 δισεκατομμύρια στερλίνες και εργάστηκαν αόκνως είκοσι χιλιάδες εργάτες, επί έξι ολοκλήρα χρόνια, μέχρι την ολοκλήρωσή του. Σήμερα ο Τερματικός Σταθμός 5 (Τέρμιναλ 5) του αεροδρομίου Χίθροου είναι πια πανέτοιμος και στις 27 Μαρτίου, αφού εγκαινιαστεί από τη βασίλισσα Ελισάβετ, θα ανοίξει τις πύλες του στο κοινό.
Για την ιδιοκτήτρια εταιρεία του αερολιμένα, την BAA, ο νέος τερματικός σταθμός είναι πολλά περισσότερα από απλώς ένα ακόμα κτίριο, όσο σύγχρονο και αν είναι αυτό. Η ΒΑΑ ευελπιστεί ότι το Τέρμιναλ 5 θα αποτελέσει την αποδειξη ότι το Χίθροου μπορεί να αλλάξει.
Σίγουρα όμως πέρα από απόδειξη και την πρακτική του σημασία, την αποσυμφόρηση των υπολοιπων σταθμών του Χίθροου, πέρα από σύμβολο των «καλύτερων ημερών» που έρχονται για την ΒΑΑ, το Τέρμιναλ 5 είναι ένα αεροδρόμιο… πρώτης θέσης από την κορυφή ώς το τελευταίο του καρφί. Με μήκος 400 μέτρα, πλάτος 160 μέτρα και ύψος 43 μέτρα, σίγουρα είναι τεράστιο. Θα μπορούσαν στη συνολική του έκταση άνετα να χωρέσουν 50 γήπεδα ποδοσφαίρου, ενώ η στέγη του είναι η μεγαλύτερη στη Βρετανία. Πέρα όμως από τα εντυπωσιακά δομικά του χαρακτηριστικά, ο καινούργιος τερματικός σταθμός είναι εξαιρετικά ευχάριστος και λειτουργικός για τον χιλιοταλαιπωρημένο από τα βρετανικά αεροδρόμια επιβάτη.
«Απλετο ηλιακό φως»
Το Τέρμιναλ 5, όπως αναγνωρίζουν όσοι το έχουν ήδη επισκεφθεί, έχει διαφορετική αίσθηση από το Χίθροου του… παρελθόντος, αυτό που γνωρίζουμε. Δεν είναι τυχαίο ότι όσοι ασχολήθηκαν με τον σχεδιασμό του, αμέσως μετά τη λήψη απόφασης για την κατασκευή του, αυτό που ήθελαν ήταν «άπλετο ηλιακό φως». Για να πετύχουν μάλιστα το επιθυμητό αποτέλεσμα έχει τοποθετηθεί ειδικό σύστημα φωτισμού, έτσι ώστε η ένταση των λαμπτήρων να αυξομειώνεται και να προσαρμόζεται στα επίπεδα φωτός στους εξωτερικούς χώρους. Επίσης, στη φάση της κατασκευής χρησιμοποιήθηκαν ανακυκλωμένα υλικά, ενώ σε ποσοστό 85% ο νέος σταθμός θα θερμαίνεται με ανακυκλώσιμη ενέργεια. Ο χώρος παραλαβής των αποσκευών, που συνήθως είναι ο πιο υποβαθμισμένος σε πολυτέλεια, είναι τεράστιος, λούζεται από φως, ενώ διαθέτει πανύψηλες οθόνες, ορατές από μεγάλη απόσταση, όπου θα αναγράφονται οι αναγκαίες πληροφορίες.
Ο καινούργιος σταθμός θα έχει καταστήματα, μερικά εκ των οποίων εξαιρετικά ακριβά και πολυτελή, θα διαθέτει καφέ και μπαρ αλλά και εστιατόρια για όλα τα βαλάντια και τις προτιμήσεις. Ανάμεσα στα πολυτελή καταστήματα περιλαμβάνεται υποκατάστημα του γνωστού Harrod’s, ενώ θα υπάρχουν υποκαταστήματα των οίκων Prada, Gucci, Cristian Dior, Tiffany & Co, Kurt Guiger και άλλα, μάλλον απρόσιτα στον κοινό ταξιδιώτη. Οπως αναφέρει χαρακτηριστικά ο διευθυντής λιανικών πωλήσεων του Τέρμιναλ 5, Νικ Ζιμπλάντ, η ΒΑΑ αναγνώρισε προτού προχωρήσει στην εκμετάλλευση των χώρων του νέου αεροδρομίου τις προτεραιότητες που έχουν οι επιβάτες. «Χρειάζονται έναν χώρο για να καθήσουν, χρειάζονται καλά εστιατόρια και γενικά είναι απόλυτο αναγκαίο να περιβάλλονται από όμορφους χώρους. Κυρίως, όμως, πάνω από όλα δεν θέλουν να περιμένουν με τις ώρες στην ουρά».
Ο κ. Ζιμπλάντ δεν διστάζει να ορκιστεί ότι οι επιβάτες που θα χρησιμοποιούν το Τέρμιναλ 5 δεν πρόκειται να ταλαιπωρηθούν. Θα περνούν με ταχύτητα από τον έλεγχο εισιτηρίων και από τα σημεία ελέγχου ασφάλειας το πολύ σε 10 έως 15 λεπτά και μετά θα μπορεί ο καθένας να βάλει στη θέση του το διαβατήριο και να βγάλει την πιστωτική κάρτα... Δεν είναι τυχαίο ότι τα ιδιαίτερα ακριβά καταστήματα του αεροδρομίου έχουν συγκεντρωθεί σε έναν χώρο, ώστε να διευκολύνεται κατά το δυνατό όποιος θέλει να κάνει εκλεκτές αγορές. Και μετά τις αγορές, τι καλύτερο από πραγματικά καλό φαγητό; Μεταξύ των εστιατορίων του Τέρμιναλ 5 βρίσκεται αυτό του Gordon Ramsay, μάγου της υψηλής γαστρονομίας, που προσδοκά να κερδίσει ένα αστέρι Michelin.
Mεγάλες θα είναι και οι καινοτομίες του στον χώρο της ασφάλειας. Ολοι οι επιβάτες των εσωτερικών πτήσεων θα φωτογραφίζονται και τα δακτυλικά τους αποτυπώματα θα ελέγχονται στα σημεία ελέγχου διαβατηρίων. Ωστόσο, όταν θα φτάνουν στην πύλη επιβίβασης στο αεροσκάφος τα δακτυλικά τους αποτυπώματα θα ελέγχονται εκ νέου και θα συγκρίνονται με αυτά που ελήφθησαν πρωτύτερα. Σύμφωνα με τις αρχές του αεροδρομίου, όλα τα στοιχεία θα καταστρέφονται μετά την επιβίβαση του επιβάτη στο αεροσκάφος.
Επίσης το Τέρμιναλ 5 θα διαθέτει τον δικό του κατακαίνουργιο πύργο ελέγχου κυκλοφορίας, επειδή σύμφωνα με τους ειδικούς ο υπάρχων δεν είχε αρκετά καλή θέα προς όλα τα σημεία.
(πηγή: www.kathimerini.gr, 15/3/2008)
Η μεταμόρφωση της Μπραζίλια
Ηταν η εντυπωσιακή δημιουργία της σύγχρονης ουτοπίας: στην καρδιά μιας ηπείρου, ξεπήδησε μια πόλη που δεν έμοιαζε με καμιά άλλη. Η Μπραζίλια, με την τολμηρή αρχιτεκτονική της και τον πρωτοποριακό σχεδιασμό της εγκαινιάστηκε πριν από σχεδόν μισό αιώνα και κατέπληξε τον κόσμο. Η καινούργια τότε πρωτεύουσα της Βραζιλίας, με τα πρωτοποριακά της κτίρια, απέπνεε αισιοδοξία και ομορφιά.
Ο τότε πρόεδρος της χώρας, Ζουσελίνο Κουμπισέκ, την αποκάλεσε το νέο ξεκίνημα για τη Βραζιλία και τα Ηνωμένα Εθνη την ανακήρυξαν μνημείο της κληρονομιάς της ανθρωπότητας. Η Μπραζίλια ήταν ένα ζωντανό μουσείο του μέλλοντος. Καθώς όμως πλησιάζουν τα πεντηκοστά γενέθλιά της, το μέλλον φαίνεται ότι της έχει στήσει ενέδρα. Η Μπραζίλια που χτίστηκε ως λαμπερή πόλη, με τεράστια προσοχή στη λεπτομέρεια και την οργάνωση, έχει εξελιχθεί, ώς ένα βαθμό, σε πόλη με βία, εγκληματικότητα και απελπιστική κυκλοφοριακή συμφόρηση.
Η πραγματική Βραζιλία αποτυπώνεται στο ουτοπικό της όραμα. Αυτή είναι η θλιβερή διαπίστωση του Οσκαρ Νιμάγερ, του μυθικού αρχιτέκτονα που σχεδίασε πολλά από τα μνημειώδη κτίρια της πόλης. Ο Νιμάγερ, 100 ετών πλέον αλλά επαγγελματικά ενεργός, είπε ότι το αριστούργημά του είναι πια εκτός ελέγχου. «Ετσι όπως έχει εξελιχθεί η Μπραζίλια, έχει προβλήματα. Θα έπρεπε να έχει σταματήσει να αναπτύσσεται πριν από καιρό. Το κυκλοφοριακό είναι πρόβλημα, ο αριθμός των κατοίκων της έχει υπερβεί κατά πολύ τον προβλεπόμενο, τα όρια της πόλης έχουν ξεπεραστεί».
Περίπου 2,2 εκατ. κάτοικοι
Αντί για 500.000 κατοίκους όπως είχαν αρχικώς προβλέψει οι δημιουργοί της, ο Νιμάγερ και ο πολεοδόμος Λούσιο Κόστα, ο πληθυσμός έχει φθάσει τα 2,2 εκατομμύρια ανθρώπους, με αποτέλεσμα, να υποβαθμιστούν οι υποδομές της και στα περίχωρα να εκτυλίσσονται σκηνές που θυμίζουν περισσότερο τις παραγκουπόλεις του Ρίο ντε Tζανέιρο. Ο Νιμάγερ που από πολλούς θεωρείται ο σπουδαιότερος εν ζωή αρχιτέκτονας, υπερασπίζεται το πνεύμα με το οποίο σχεδίασε την πόλη και τα μοναδικά κτίριά της, όπως τον καθεδρικό ναό, το κτίριο του Κογκρέσου και το μέγαρο της Δικαιοσύνης. «Δεν υπάρχει άλλη πόλη σαν την Μπραζίλια. Η εξάπλωσή της όμως θα πρέπει να σταματήσει».
Η έκκληση του Νιμάγερ ακούγεται ως ειρωνεία αν αναλογιστούμε τους ταχείς ρυθμούς με τους οποίους χτίστηκε η Μπραζίλια. Το όνειρο της μεταφοράς της πρωτεύουσας της Βραζιλίας από το Ρίο ντε Τζανέιρο, στις ακτές του Ατλαντικού ωκεανού, στο κέντρο της Βραζιλίας υπήρχε για έναν αιώνα προτού ο πρόεδρος Κουμπισέκ το διεκδικήσει ως απόλυτη προτεραιότητα.
Η Μπραζίλια άρχισε να χτίζεται το 1956 και εγκαινιάστηκε 41 μήνες αργότερα, τον Απρίλιο του 1960. Οι περιοχές κατοικιών και τα εμπορικά κέντρα είχαν σχεδιαστεί με ακρίβεια όπως και οι δρόμοι, και τα κτίρια, απλά και μοντέρνα με υπέροχες ευθείες και καμπύλες γραμμές. Δεν ήταν όμως εξίσου υπέροχο το κύμα των μεταναστών προς την Μπραζίλια και οι ουρές των ανέργων που σχηματίστηκαν. Η αύξηση του πληθυσμού επιδείνωσε τα προβλήματα των κατοίκων στο να αποκτήσουν πρόσβαση στην εκπαίδευση και την υγειονομική περίθαλψη. Πρόσφατη έρευνα κατέγραψε ότι η ανεργία στους νέους της πόλης ανήλθε σε 40% το 2003 από 21%, το 1992.
(πηγή: www.kathimerini.gr, 15/3/2008)
