Frommer's Global Price Index for March 2008

Chicago, Illinois (Source: Chicago Office of Tourism; www.cityofchicago.org)

* Movie ticket: $9.50
* Bus/subway fare: $2
* Cup of regular coffee: $1.75
* Pint of local bar in a beer: Goose Island, $4.50
* Moderate, three-star hotel room for two: $225
* Moderate, three-course meal for two, without alcohol or tip: $33

Dakar, Senegal (Source: Senegal Tourist Office; www.senegal-tourism.com)

* Movie ticket: $1.82
* Bus fare: 69?
* Cup of regular coffee: 34?
* Bottle of local bar in a beer: Soboa, $1.62
* Moderate, three-star hotel room for two: $138.94
* Moderate, three-course meal for two, without alcohol or tip: $25.47
* $1=431.67 CFA Franc

Devonport, Tasmania (Source: Tourism Tasmania; www.discovertasmania.com/us)

* Movie ticket: $13.21
* Bus fare: $1.79-$3.39
* Cup of regular coffee: $2.35
* Glass of local beer in a bar: Boags, $2.83
* Moderate, three-star hotel room for two: $93.44-$146.29
* Moderate, three-course meal for two, without alcohol or tip: $42.47
* $1= $1.05 Australia Dollars

Fort Worth, Texas (Source: Fort Worth Convention & Visitors Bureau; www.fortworth.com)

* Movie ticket: $6
* Bus fare: $1.50
* Cup of regular coffee: $1.75-$2.25
* Bottle of local beer in a bar: Ugly Pug, $3.50-$4
* Moderate, three-star hotel room for two: $109-$149
* Moderate, three-course meal for two, without alcohol or tip: $20

Galway, Ireland (Source: Tourism Ireland; www.discoverireland.com)

* Movie ticket: $12.10
* Bus fare: $2.20
* Cup of regular coffee: $3.02
* Pint of local beer in a bar: Guinness, $5.44
* Moderate, three-star hotel room for two: $196.69-$242.09
* Moderate, three-course meal for two, without alcohol or tip: $51.44
* $1= €.66

Istanbul, Turkey (Source: Turkish Culture and Tourist Office; www.tourismturkey.org)

* Movie ticket: $9.31
* Bus/subway fare: 84?
* Cup of regular coffee: $4.23
* Bottle of local beer in a bar: Efes Pilsen, $2.54
* Moderate, three-star hotel room for two: $52.96
* Moderate, three-course meal for two, without alcohol or tip: $20.32
* $1= 1.18 Turkish New Lira

Rio de Janiero, Brazil (Source: Brazilian Ministry of Tourism; www.braziltour.com)

* Movie ticket: $10.74-$11.93
* Bus fare: $1.25-$1.43
* Cup of regular coffee: $1.43
* Bottle of local beer in a bar: Cerpa, $1.49
* Moderate, three-star hotel room for two: $158.69-$169.43
* Moderate, three-course meal for two, without alcohol or tip: $23.
* $1=1.67 Brazil Reals

Vancouver, British Columbia (Source: Tourism Vancouver; www.tourismvancouver.com)

* Movie ticket: $10.23
* Bus fare: $2.55
* Cup of regular coffee: $2.04
* Pint of local beer in a bar: Granville Island Brewery, $4.09
* Moderate, three-star hotel room for two: $127.85-$153.42
* Moderate, three-course meal for two, without alcohol or tip: $31.71-38.87
* $1= .97 CAD

(πηγή: www.frommers.com, 29/2/2008)

Protect your luggage

While you have to book tickets, find a hotel and get to the airport on time, it's probably your luggage that has the toughest time when you go travelling, having to cope with these perils:

* Petty theft: baggage handlers and screeners who steal items from your luggage between your check-in and retrieval once at your destination.
* Damage: carousel and baggage conveyance systems always have the potential to damage your luggage during transit.
* Identification: Ever struggled to pick your black suitcase out of the dozens on the carousel? It is not uncommon for luggage to be mistakenly picked up by the wrong owner.
* TSA inspection: Travellers to or within the United States now need a lock that is recognised and accepted by the TSA ? a government security agency that controls baggage security after 9/11 and has the right to open your luggage at will. Using a TSA-approved lock means that they can open your baggage, inspect and relock it without damaging the lock, so that it continues on its journey safely.

Tired of your suitcase getting battered, bent and ? worst of all ? broken into while you travel? South Africa's airports have a bad reputation for baggage pilferage, but you no longer have to risk losing your valuable possessions next time you fly. Say hello to the Luggage Glove!

After 20 years in the business, the folks behind the Luggage Warehouse kept hearing complaints from customers about the rough ride their luggage was getting. So, they came up with a solution?

The Luggage Glove is a protective luggage cover made of a neoprene material (similar to that used in wetsuits) that will stretch over your suitcase and allow for any expansion mechanisms that the suitcase might have. Handles can still be extended and the wheels will still turn. Covering 90 percent of the suitcase, including the zips, the luggage glove comes with a combination lock approved by the American Transport Safety Authority (TSA) which means that it can be used within or to the United States and their customs inspections team can inspect (using a special tool) your luggage without knowing the combination to your lock.

The Luggage Glove comes in five sizes, to fit your particular suitcase:

* X-SMALL (R259) for cases 50cm tall
* SMALL (R269) for cases 60cm tall
* MEDIUM (R289) for cases 65cm tall
* LARGE (R299) for cases 70cm tall
* X-LARGE (R319) for cases 75cm tall

(πηγή: travel.iafrica.com 29/2/2008)

43 νεκροί από χολέρα στα σύνορα Κένυας - Σομαλίας

Τουλάχιστον 43 άνθρωποι έχουν χάσει την ζωή τους τις τελευταίες δύο εβδομάδες στα απομακρυσμένα σύνορα μεταξύ Κένυας και Σομαλίας, ανέφεραν σήμερα αξιωματούχοι από τις δύο αφρικανικές χώρες.

Ο Αμπουμπακάρ Αμπντι, αξιωματούχος δημόσιας υγείας στην περιοχή Μαντέρα της Κένυας ανέφερε ότι 30 άτομα, συμπεριλαμβανομένων τουλάχιστον έξι παιδιών πέθαναν εκεί.Οι εξαγωγές κρεάτων στην Σομαλία και την Αιθιοπία απαγορεύθηκαν.

Στην σομαλική πλευρά των συνόρων, μέλος της ιρλανδικής φιλανθρωπικής οργάνωσης Trocaire, δήλωσε ότι 13 άτομα έχασαν την ζωή τους σε σύνολο 676 κρουσμάτων, από τα οποία 257 χρήζουν νοσοκομειακής περίθαλψης.

(πηγή: www.kathimerini,gr, 29/2/2008)

Τα δέκα πιο όμορφα κτίρια στη Νέα Υόρκη

Το Κέντρο Αρχιτεκτονικής της Νέας Υόρκης δημοσίευσε πρόσφατα έναν οδηγό με τα δέκα πιο όμορφα κτίρια της πόλης. Κάποια από αυτά δεν είναι ιδιαίτερα γνωστά. Εντούτοις, θεωρούνται αριστουργήματα της σύγχρονης τέχνης, το καθένα για διαφορετικούς λόγους. Η λίστα έχει ως εξής:

ΜΕΓΑΡΟ CONDE NAST: Κατασκευάστηκε από την εταιρεία Fox & Fowle το 1999. Ο ύψους 264 μέτρων ουρανοξύστης στην καρδιά της Τάιμς Σκουέρ αποτελεί πρότυπο «πράσινης» αρχιτεκτονικής, με υπερσύγχρονα συστήματα εξοικονόμησης ενέργειας.

ΜΟΥΣΕΙΟ ΜΠΡΟΥΚΛΙΝ: Σχεδιάστηκε από τον Τζέιμς Πόλσεκ και αποπερατώθηκε το 2004. Μία κυκλική εξωτερική προσθήκη από γυαλί και ατσάλι συμπληρώνει αριστουργηματικά το αρχικό κτίριο του 19ου αιώνα και συμβολίζει την εξέλιξη του Μπρούκλιν σε επίκεντρο της πολιτιστικής ζωής της πόλης.

ΚΤΙΡΙΟ PRADA: Σχέδιο του Ρεμ Κουλχάας, χτισμένο το 2001. Η χρήση ξύλου με νερά δεσπόζει στο κεντρικό κατάστημα της Prada, το οποίο είναι φτιαγμένο για να «εκθέτει τα προϊόντα της εταιρείας, όχι για να τα πουλάει».

ΚΑΤΑΣΤΗΜΑ APPLE στο Σόχο: Εργο των Ρόνετ Ρίλεϊ και Μπόλιν Τζάκσον σε συνεργασία με το δημιουργικό τμήμα της Apple και τον «γκουρού» Στιβ Τζομπς, εκ πρώτης όψεως δεν τραβάει την προσοχή του επισκέπτη. Πρόκειται για απλό κτίριο από κίτρινο τούβλο, της δεκαετίας του 1920. Το εσωτερικό, όμως, είναι εντυπωσιακό και χαρακτηρίζεται από μία επιβλητική γυάλινη σκάλα και γυάλινη γέφυρα.

ΠΛΑΝΗΤΑΡΙΟ ROSE στο Αμερικανικό Μουσείο Φυσικής Ιστορίας: Ο Τζέιμς Πόλσεκ σχεδίασε το 2001 μία επιβλητική σφαίρα διαμέτρου 27 μέτρων, που φαίνεται να επιπλέει μέσα σ’ ένα τεράστιο γυάλινο κύβο.

ΣΤΑΘΜΟΣ GRAND CENTRAL: Σχεδιάστηκε από τους Ριντ & Στερν και τους Γουόρεν & Γουέτμορ το 1903. Ανακατασκευάστηκε το 1998, από τους Μπέγιερ, Μπλίντερ και Μπελ. Πρόκειται για κλασική κατασκευή, γνωστή για τις αψίδες, το ρολόι, τη διάφανη οροφή της και τα παράθυρα που παραπέμπουν σε καθεδρικό. Το 1998 προστέθηκαν εκθεσιακοί χώροι και υπέροχα εστιατόρια και καφέ.

ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗΣ ΜΟΡΓΚΑΝ ΠΡΟΣΘΗΚΗ: Η προσθήκη αποπερατώθηκε το 2006, σε σχέδιο του Ρέντζο Πιάνο. Οι γυάλινοι τοίχοι δένουν αρμονικά το κλασικό με το νεωτερικό και το κτίριο θεωρείται αριστουργηματικό.

ΜΕΓΑΡΟ CHRYSLER: Παρόλο που δεν είναι τόσο γνωστό όσο το Εμπάιρ Στέιτ είναι εξίσου όμορφο. Σχεδιασμένο από τον Βαν Αλεν, το 1930, το κτίριο αυτό θεωρείται το πιο εξαίσιο παράδειγμα Αρτ Ντεκό.

ΠΥΡΓΟΣ HEARST: Πρόκειται για έναν ουρανοξύστη 42 ορόφων που σχεδιάστηκε από τον Νόρμαν Φόστερ το 2004. Θεωρείται μοναδικό στον κόσμο, καθώς ο μεγαλειώδης πύργος κτίσθηκε στη βάση του παλιού εξαώροφου κτιρίου της εταιρείας Hearst. Δεν έχει κάθετες κολόνες και φαίνεται σαν να ισορροπεί στον αέρα.

ΜΕΓΑΡΟ SEAGRAM: Σχεδιασμένο από τους Λούντβιχ Μίες βαν ντερ Ρόε και Φίλιπ Τζόνσον, το 1958, υπήρξε το κτίριο που μεταμόρφωσε κυριολεκτικά τη Νέα Υόρκη. Διαθέτει τις τέλειες αναλογίες.

(πηγή: www.kathimerini.gr, 29/2/2008)

Συμφωνία για κοινή διακυβέρνηση στην ταραγμένη Κένυα ανακοίνωσε ο Κόφι Ανάν

Αισιοδοξία για οριστική λήξη της μετεκλογικής κρίσης που βύθισε την Κένυα στη βία γεννά η ανακοίνωση του τέως ΓΓ του ΟΗΕ Κόφι Ανάν ότι επετεύχθη ανάμεσα σε κυβέρνηση και αντιπολίτευση κατ' αρχήν συμφωνία για κοινή διακυβέρνηση έπειτα από εβδομάδες διαπραγματεύσεων.

«Καταλήξαμε σε μία συνεννόηση όσον αφορά τη συμφωνία για σχηματισμό κυβέρνησης συνασπισμού» ανακοίνωσε ο Κόφι Ανάν το μεσημέρι της Πέμπτης έπειτα από τετράωρη συνάντηση με τον Κενυάτη πρόεδρο Μουάι Κιμπάκι, τον ηγέτη της αντιπολίτευσης Ραϊλά Οντίγκα και τον επικεφαλής της Αφρικανικής Ένωσης Τζακάγε Κικουέτε.

Περισσότερες λεπτομέρειες για τη συμφωνία θα γίνουν γνωστές από τον Κόφι Ανάν αφότου οι δύο ηγέτες ενημερώσουν τα πολιτικά τους κόμματα για τις εξελίξεις, που έρχονται να άρουν το αδιέξοδο στο οποίο οδηγήθηκε η χώρα της ανατολικής Αφρικής μετά το αμφισβητούμενο εκλογικό αποτέλεσμα της 27ης Δεκεμβρίου που κράτησε στην εξουσία τον πρόεδρο Μουάι Κιμπάκι.

Η υπογραφή της συμφωνίας αναμένεται σε νεότερη συνάντηση αργότερα εντός της ημέρας, δήλωσε ο τέως Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ, ο οποίος προσπαθεί εδώ και ημέρες να δώσει τέλος στη μετεκλογική κρίση που βύθισε την Κένυα σε μία από τις πιο σκοτεινές στιγμές μετά την ανεξαρτησία του 1963 με τουλάχιστον 1.000 νεκρούς και 300.000 εκτοπισμένους στη δίνη βίαιων συγκρούσεων.

(πηγή: www.in.gr, 28/2/2008)

Φωτοκαταγραφές (28/2/2008)

(όπως πάντα click για μεγέθυνση)

Dubai, η πίστα σκί της πόλης...

Ξεφάντωμα στου κόσμου τα καρναβάλια

Ιταλία Ο λατίνος Καρνάβαλος
Ενας εντυπωσιακός πρίγκιπας περνά μαζί με τους αυλικούς του. Στη στροφή η παρέα χάνεται στα δαιδαλώδη στενάκια της παλιάς πόλης και ο επισκέπτης στρέφει το βλέμμα του στους επόμενους μασκοφόρους. Δέκα ημέρες πριν από την Καθαρή Τετάρτη (Ash Wednesday) το εντυπωσιακό Καρναβάλι της Βενετίας ζωντανεύει.

Ξέφρενα πάρτι, θεατρικά και μουσικά δρώμενα, αισθησιακοί χοροί διοργανώνονται στα περίφημα παλάτια της Πόλης των Δόγηδων. Την Καθαρή Τρίτη των Καθολικών (Shrove Tuesday) τα πυροτεχνήματα φωτίζουν τον σκοτεινό ουρανό χαρίζοντας στο Καρναβάλι έναν λαμπερό επίλογο.

Το πιο σκανδαλώδες πάρτι της Ευρώπης όμως έχει ήδη ξεκινήσει από χθες στην Ιβρέα, 40 χιλιόμετρα βορειοανατολικά του Τουρίνου. Χιλιάδες είναι οι καρναβαλιστές οι οποίοι συμμετέχουν στα δρώμενα και ιδιαίτερα στον πόλεμο των πορτοκαλιών ­ 50 τόνοι σικελικά σαγκουίνια εκτοξεύονται προς κάθε κατεύθυνση.

Οι επισκέπτες για να δηλώσουν την ουδετερότητά τους φορούν κόκκινα καπέλα, παρ' ότι δύσκολα κανείς αποφεύγει τα πορτοκάλια (σαγκουίνια) τα οποία αφήνουν σε κάθε γωνιά της πόλης το κόκκινο στίγμα τους. Οι Ιταλοί πάντως προτιμούν το Βιαρέτζο (all times classic), το πιο όμορφο, για πολλούς, Καρναβάλι της Ιταλίας. Το πρόγραμμα είναι και εκεί πλούσιο και πολύ πιο αυθεντικό από τα υπόλοιπα της χώρας.

Βέλγιο
Το πάρτι των μεταμφιεσμένων
Το μεγαλύτερο πάρτι μεταμφιεσμένων της Ευρώπης πραγματοποιείται κάθε χρόνο στο Καζίνο της Οστάνδης. Το εφετεινό γκαλά θα δοθεί την πρώτη ημέρα του Μαρτίου. Ωστόσο το πιο διάσημο Καρναβάλι του Βελγίου πραγματοποιείται στην πόλη Μπενς (περίπου μία ώρα νότια των Βρυξελλών).

Χιλιάδες τουρίστες επισκέπτονται κάθε χρόνο την περιοχή, ιδιαίτερα την Καθαρή Τρίτη (Shrove Tuesday), όταν ο κάθε Gille (ο Καρνάβαλος της περιοχής δηλαδή) πραγματοποιεί την καθιερωμένη πορεία του στην κεντρική πλατεία της πόλης χορεύοντας. Ο Gille είναι μια εκκεντρική φιγούρα. Φοράει κοστούμι στο χρώμα του άχυρου ­ πάνω στο οποίο διακρίνει κανείς λιοντάρια, αστέρια, κορόνες σε έντονα χρώματα, όπως κόκκινο, κίτρινο και μαύρο ­, ένα λευκό καπέλο με φτερά, ενώ είναι ζωσμένος με βαριά φασαριόζικα κουδούνια. Το καπέλο ζυγίζει τριάμισι κιλά και φτάνει το ενάμισι μέτρο. Περίπου 800 άντρες και αγόρια συγκεντρώνονται στην κεντρική πλατεία και πετούν πορτοκάλια στους θεατές.

Γερμανία
Ο Πρίγκιπας και ο Χωριάτης
Στην Κολονία όλα ξεκινούν παρουσία του Πρίγκιπα, του Χωριάτη και της Παρθένου, των τριών συμβολικών προσώπων του Καρναβαλιού. Στο Μόναχο, στο Ντύσελντορφ και στο Μάιντς τα αχαλίνωτα πάρτι, οι παρελάσεις, οι χοροί και η πολλή μα πολλή μπίρα κάνουν τους μεταμφιεσμένους ιδιαιτέρως κοινωνικούς.

Ελβετία
Τα τύμπανα της... Αποκριάς
Στις 4 τα ξημερώματα, όλα τα φώτα ανάβουν για να υποδεχθούν τους μουσικούς με τα τύμπανα. Εκείνοι ανοίγουν το Καρναβάλι της Βασιλείας. Μόλις ο ήλιος φωτίσει την πόλη όλοι τρέχουν στα μικρά εστιατόρια που έχουν ανοίξει ειδικά για αυτή την περίοδο. Εκεί γεύονται τη mehlsuppe (σούπα από αλεύρι) και ένα παραδοσιακό γλυκό από κρεμμύδι, το οποίο συνοδεύεται από καφέ και άλλους μεζέδες.

Γαλλία
Ο βασιλιάς της Οδύσσειας
Αρχικά το Καρναβάλι της Νίκαιας ήταν μια παγανιστική γιορτή, η οποία έγινε ευρύτερα γνωστή όταν το 1294 ο κόμης της επαρχίας Κάρολος Β', δούκας του Ανζού, επισκέφθηκε την περιοχή για να διασκεδάσει. Από τότε το Καρναβάλι της Νίκαιας είχε βασιλική εύνοια. Καθώς η πόλη μεγάλωνε οι εορτασμοί έγιναν γνωστοί ανά την υφήλιο, ιδιαίτερα την περίοδο της Μπελ Επόκ. Εφέτος τη μεγάλη παρέλαση θα οδηγήσει ο «βασιλιάς της Οδύσσειας». Από τον Χριστόφορο Κολόμβο στις μάχες του Διαστήματος και των θαλασσών, ο βασιλιάς της Οδύσσειας θα εξερευνήσει την «Αγρια, άγρια ιστορία του κόσμου». Βεβαίως δεν θα λείψει ούτε εφέτος ο καθιερωμένος λουλουδοπόλεμος.

Ισπανία
Τα ανδρείκελα και η μουσική
Τεράστια ανδρείκελα από συμπιεσμένο χαρτί καίγονται και κάνουν τη νύχτα μέρα στη Σολσόνα της Ισπανίας. Ακολουθούν καθημερινές παρελάσεις και χοροί στους δρόμους της πόλης. Πάντως, τον τίτλο του καλύτερου Καρναβαλιού της χώρας και ενός από τα εντυπωσιακότερα του κόσμου διεκδικεί η Τενερίφη (το μεγαλύτερο νησί των Καναρίων Νήσων). Στη Σάντα Κρους τα πάρτι κινούνται σε ιλιγγιώδεις ρυθμούς, με δυνατή μουσική και πλούσιους μπουφέδες.

Καραϊβική
Ο αέναος χορός
Κάθε χρόνο το Καρναβάλι του Τρινιντάντ υπερχειλίζει από ενέργεια και δημιουργικότητα. Δεν υπάρχουν παρατηρητές. Ολοι συμμετέχουν. Ο επισκέπτης δεν βλέπει απλώς το Καρναβάλι, αλλά το μυρίζεται, το γεύεται, το αναπνέει. Εν τούτοις για τους ντόπιους μεγαλύτερη σημασία έχει η προετοιμασία. Μήνες πριν από την έναρξη του Καρναβαλιού οι δρόμοι της πόλης γεμίζουν με χρώματα και φωνές. Κάθε μέρα οργανώνονται παρελάσεις αρμάτων, μουσικοί διαγωνισμοί και πάρτι, για να φτάσουν τελικά σε ένα δυνατό κρεσέντο με την παρέλαση των μουσικών συγκροτημάτων. Μουσικοί και χορευτές ντυμένοι με πολύχρωμες στολές τραγουδούν και χορεύουν ασταμάτητα για δύο ημέρες στην πλατεία Adam Smith στο Port of Spain και στους γύρω δρόμους.

Στο Κουρασάο το Καρναβάλι αποτελεί το μεγαλύτερο γεγονός της χρονιάς. Ολοι φορούν εντυπωσιακά κοστούμια, συγκεντρώνονται στη συνοικία Otrobanda και αρχίζουν να λικνίζονται στους ξέφρενους μουσικούς ρυθμούς των 100 και πλέον μουσικών συγκροτημάτων. Στη διαδρομή σταματούν τυχαία όπου βρουν για φαγητό και ποτό.

Την ίδια περίοδο στη Μαρτινίκα ο κόσμος ζει στους δρόμους. Τα άρματα και οι μπάντες συνοδεύουν τους χορευτές που κατακλύζουν κάθε γωνιά του νησιού. Την πρώτη Δευτέρα του Μαρτίου οι άντρες ντύνονται γυναίκες, την επομένη ντύνονται στα κόκκινα, αφού είναι η Τρίτη των Κόκκινων Διαβόλων, ενώ την Τετάρτη φορούν ασπρόμαυρα για να κάψουν τον βασιλιά Καρνάβαλο.

Βραζιλία
Η μπάντα της Ιπανέμα
Η επίσημη πρώτη του Καρναβαλιού του Ρίο Ιανέιρο θα δοθεί όταν θα βγεί η μπάντα της Ιπανέμα στους δρόμους της πόλης. Λίγες ώρες αργότερα, περίπου στις 6 το απόγευμα, θα δοθεί η εκκίνηση του περίφημου διαγωνισμού κοστουμιού στο Hotel Gloria. Για αίγλη και κουλτούρα όμως προτιμήστε το Galla Ball στο Copacabana Palace Hotel. Απαιτείται επίσημο ένδυμα. Ανάμεσα στους καλεσμένους θα αναγνωρίσετε πολλές διεθνείς προσωπικότητες, ενώ θα γνωρίσετε και τους βραζιλιάνους σταρ.

Ο επισκέπτης τις έξι ημέρες του Καρναβαλιού έχει τόσα πολλά να δει και να κάνει που δύσκολα θα βρει λεπτό για ξεκούραση. Πρέπει ωστόσο να φροντίσει να περάσει μια βραδιά στο Samba Drome ­ τον δρόμο που έχει κατασκευαστεί ειδικά για τις παρελάσεις των σχολών σάμπα. Σε περίπτωση που επισκεφθείτε το Ρίο πριν από την έναρξη των εκδηλώσεων μπορείτε να πάρετε μια ιδέα για το τι σημαίνει προετοιμασία των σχολών σάμπα. Αν πάτε ένα οποιοδήποτε Σαββατοκύριακο στα περίχωρα της πόλης, θα παρακολουθήσετε μια πρόβα ίσως καλύτερη και πιο αυθεντική από τις επίσημες παρελάσεις. Βεβαίως τις διάσημες μουλάτες (τις ημίγυμνες βραζιλιάνες καλλονές) μπορεί κανείς να τις θαυμάσει και στα νάιτ κλαμπ της πόλης ολόκληρο τον χρόνο.

Η πρώτη παρέλαση των σχολών σάμπα θα πραγματοποιηθεί στο Samba Drome. Οι καλές θέσεις βρίσκονται στους τομείς 5, 7, 9 και 11. Τα καλύτερα εισιτήρια περιλαμβάνουν και μέσο για την επιστροφή στο ξενοδοχείο. Επειδή όμως οι θέσεις είναι δυσεύρετες, κάντε μια βόλτα έξω από το Samba Drome όπου θα παρακολουθήσετε τις ετοιμασίες των σχολών και ακολουθήστε ένα άλλο πρόγραμμα για το υπόλοιπο της βραδιάς. Τα σόου στο Ρίο αυτές τις ημέρες είναι εκατοντάδες και διαρκούν περισσότερες από 10 ώρες, οπότε, αν αποφασίσετε να το παρακολουθήσετε, πρέπει οπωσδήποτε να προηγηθεί ένας καλός ύπνος. Το Καρναβάλι κλείνει για τους τουρίστες με την μπάντα της Ιπανέμα. Για τους ντόπιους όμως μόλις αρχίζει η ετοιμασία για το επόμενο Καρναβάλι. Στο Ρίο υπάρχουν κάποιοι κανόνες που πρέπει κανείς να τηρεί, ιδιαιτέρως την περίοδο του Καρναβαλιού: κανένας δεν κυκλοφορεί στο κέντρο της πόλης αφού βραδιάσει· δεν φοράτε κοσμήματα, δεν έχετε πάνω σας πολλά μετρητά· κυκλοφορείτε σε γκρουπ των τριών ή περισσοτέρων ατόμων.

ΕΠΙΣΗΣ

ΝΙΚΑΙΑ
Πρωταγωνίστρια των εκδηλώσεων της μεσογειακής Νίκαιας είναι η περίφημη Promenade des Anglais. Εκεί πραγματοποιούνται παρελάσεις νυχτερινές, χορευτικές, παρελάσεις αρμάτων και άλλα δρώμενα. Ο χορός των μεταμφιεσμένων δίνει έναν πρόσθετο κοσμικό αέρα σε μια ούτως ή άλλως κοσμική πόλη. Ενδιαφέρον παρουσιάζει και το κάψιμο του Καρνάβαλου με τις χιλιάδες πυροτεχνήματα να φωτίζουν τον ουρανό της πόλης.

ΒΙΑΡΕΤΖΟ
Μπορεί η Βενετία να έκλεψε όλη τη δόξα, ωστόσο το Βιαρέτζο (βόρεια της Πίζας) είναι η πόλη που διατηρεί αναλλοίωτη την αποκριάτικη παράδοση. Και έχει την υποστήριξη εκείνων (κυρίως Ιταλών) που την γνωρίζουν. Παρελάσεις, σόου, χοροί, μουσικές εκδηλώσεις και δεκάδες διαγωνισμοί προγραμματίζονται κάθε χρόνο από τον δήμο της πόλης.

ΝΕΑ ΟΡΛΕΑΝΗ
Αρχοντικά, επαύλεις αποικιακού ρυθμού, ποταμόπλοια και πολλή τζαζ. Και ανάμεσα σε αυτά οι εκδηλώσεις για την υποδοχή της άνοιξης ­ οι μέρες του Καρναβαλιού. Ολες οι κοινωνικές ομάδες και εθνικότητες αντιπροσωπεύονται στη μεγάλη παρέλαση που ξεκινά από τη λεωφόρο Claibome και την οδό Calliope. Τα άρματα και τα πληρώματά τους, αφού διασχίσουν ένα μεγάλο τμήμα της πόλης, καταλήγουν στο Δημοτικό Στάδιο όπου αρχίζει το μεγάλο γλέντι. Δεκτοί γίνονται μόνο εκείνοι που έχουν πρόσκληση.

ΒΑΣΙΛΕΙΑ
Οι καρναβαλικές εκδηλώσεις στη Βασιλεία (περισσότερα στις επόμενες σελίδες) ξεκινούν από τον Ιανουάριο και εστιάζονται σε τρεις μυθολογικές φιγούρες, οι οποίες εμφανίζονται για να διώξουν τον χειμώνα. Πρόκειται για τις «Vogel Gryff», «Wilde Mann» και «Leu». Η ιδιαιτερότητα αυτού του Καρναβαλιού είναι πως ουσιαστικά ξεκινά όταν τα υπόλοιπα έχουν τελειώσει. Ετσι την επομένη της Mardi Gras η πρωινή παρέλαση ορμά στους δρόμους με τύμπανα και μουσική και η ήρεμη Βασιλεία αποκτά για λίγο τους ξέφρενους ρυθμούς του Καρναβαλιού.

ΚΟΛΟΝΙΑ, ΜΟΝΑΧΟ ΚΑΙ ΜΑΪΝΤΣ
Το Καρναβάλι ή Fasching, όπως το λένε στην Κολονία και στο Μόναχο, αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες θρησκευτικές γιορτές στη Γερμανία. Η φεστιβαλική εποχή (ιδιαίτερα στην περιοχή του Ρήνου και στη Νότια Γερμανία) επίσημα ξεκινά 11 λεπτά μετά τις 11 το πρωί, την 11η μέρα, του 11ου μήνα ­ του Νοεμβρίου ­ στη διάρκεια του οποίου ουσιαστικά τίποτε δεν συμβαίνει. Συνεχίζεται τον Ιανουάριο για να φθάσει σε ένα μοναδικό κρεσέντο τον μήνα Φεβρουάριο με χορούς μεταμφιεσμένων, πάρτι και παρελάσεις. Ο ανυποψίαστος ταξιδιώτης που θα επισκεφθεί αυτές τις ημέρες τη χώρα, και ιδιαίτερα την Κολονία, το Μόναχο και το Μάιντς, θα βρεθεί προ εκπλήξεως αφού όλοι οι κάτοικοι βρίσκονται στους δρόμους. Περίεργα ντυμένοι, χορεύουν και κρατιούνται χέρι χέρι, ενώ αστειεύονται διαρκώς με τους διπλανούς τους. Η μπίρα ρέει άφθονη, ενώ το τραγανό κοτόπουλο, το τηγανητό ψάρι και άλλες λιχουδιές αποτελούν τις γαστριμαργικές προτάσεις των ημερών.

(πηγή: www.tovima.gr)

Απόκριες - Εκδηλώσεις σε όλη τη χώρα

Οι μάσκες βγαίνουν μετά χορού και μουσικής και από αύριο, Καθαρή Δευτέρα, με τους χαρταετούς στον ουρανό και τα παραδοσιακά Κούλουμα που διοργανώνονται στους περισσότερους δήμους της χώρας, ανοίγει η περίοδος της Σαρακοστής.

Οι μεγάλες παρελάσεις του Καρναβαλιού στην Πάτρα αλλά και σε άλλες πόλεις γιορτάζουν την τελευταία Κυριακή των Απόκρεω και μας καλούν να παραδώσουμε στην πυρά τον Καρνάβαλο.

Στο νοτιότατο άκρο της Ελλάδας οι εορταστικές εκδηλώσεις έχουν την τιμητική τους. Η Κρήτη γιορτάζει στο Ρέθυμνο και στα Μάλλια Ηρακλείου ενώ στο ενετικό λιμάνι των Χανίων οι καρναβαλιστές θα ξεφαντώσουν με αποκριάτικο πρόγραμμα του δήμου.

Ανεβαίνοντας προς τα βόρεια της χώρας θα σας αντάμειβε μια στάση στον Τύρναβο. Η θεσσαλική πόλη τιμά τον Διόνυσο με τη φαλλολατρία. Άρματα και 3.500 καρναβαλιστές διασχίζουν την πόλη ενώ την Καθαρή Δευτέρα οι κάτοικοι συγκεντρώνονται από το πρωί στο Αλσος του προφήτη Ηλία, όπου στήνεται το γαϊτανάκι. Οι Τυρναβίτες γιορτάζουν όπως οι αρχαίοι φαλλοφόροι χορευτές και μαγειρεύουν το μπουρανί, ένα φαγητό από τα πρώτα χόρτα της άνοιξης.

Στα Γιάννενα οι Απόκριες τελειώνουν με μεγάλες φωτιές που ανάβουν στις γειτονιές, τις παραδοσιακές τζαμάλες, και εννοείται ότι το γλέντι και η οινοποσία δεν έχουν... τελειωμό. Στην Καβάλα, στην Παναγιά της Θάσου και στη Χωριστή Δράμας, στην Ξάνθη, στις Σάππες Ροδόπης, στη Μέστη, στο Διδυμότειχο, στην Ορεστιάδα, στις Σέρρες και σε πολλές άλλες πόλεις της Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης έχουν προγραμματιστεί καρναβαλικές εκδηλώσεις.

Το πρωί της Καθαρής Δευτέρας όσοι ανηφορίσουν στον λόφο της Δραγατσούλας στον Ορχομενό θα απολαύσουν την απογείωση του χαρταετού τους μετά παραδοσιακών εδεσμάτων. Αν βρεθείτε όμως στη Χαλκίδα, μη χάσετε την ευκαιρία να συναγωνισθείτε σε επιδεξιότητα με τους παρευρισκομένους στο πέταγμα του αετού. Εκεί γίνεται διαγωνισμός χαρταετού! Γλέντι, φαγητό και παραδοσιακά έθιμα περιέχει το εορταστικό πρόγραμμα και στην Ανω Σύρο ενώ την Καθαρή Δευτέρα τα Κούλουμα θα εορταστούν στον Γαλησσά και στο Κίνι. Στη Μυτιλήνη ξεχωρίζει το Καρναβάλι της Αγιάσου.

ΕΠΙΣΗΣ

Θεσσαλονίκη: Η τελευταία Κυριακή της Αποκριάς είναι αφιερωμένη κυρίως στα παιδιά, στην πλατεία Αριστοτέλους, θα αναλάβουν η μπάντα του δήμου, χορευτικά συγκροτήματα με μαζορέτες, αλλά και ακροβάτες, ξυλοπόδαροι και κλόουν.
Αποκριάτικο γλέντι οργανώνεται και στο δάσος Κρυονερίου στην Ανω Τούμπα με εννεαμελή ορχήστρα και χορούς από όλη την Ελλάδα.

Κοζάνη: Οι μουσικοχορευτικές εκδηλώσεις στην κεντρική πλατεία της πόλης ξεκινούν από το μεσημέρι. Αρχίζει η παρέλαση αρμάτων και μεταμφιεσμένων και στις 7 μ.μ. επιστρέφει στην κεντρική πλατεία για το άναμμα των φανών.

Καρπενήσι: Οι εκδηλώσεις ξεκινούν στην κεντρική πλατεία Καρπενησίου με την αναβίωση του παραδοσιακού θεατρικού δρώμενου «Πανάρατος» και συνεχίζονται με την αποκριάτικη παρέλαση στις 5 μ.μ. Ακολουθεί σοκολατοπόλεμος, καραμελοπόλεμος και το δρώμενο «Καύση του Χειμώνα» με λαμπαδηφορία. Στο ίδιο σημείο αύριο θα προσφέρονται από την Καθαρά Δευτέρα νηστίσιμα εδέσματα και κρασί, ενώ θα απολαύσετε το παραδοσιακό γαϊτανάκι, χορούς, τραγούδια και τον βλάχικο γάμο.

Κρανίδι: Γυρίζει ο Καρνάβαλος το πρωί στο Πόρτο Χέλι.

Λουτράκι: Παρελάσεις αρμάτων και μεταμφιεσμένων υπό τους ήχους της φιλαρμονικής οργανώνονται στην κεντρική λεωφόρο. Παλαιά έθιμα αναβιώνουν την Καθαρή Δευτέρα, στην Περαχώρα ο βλάχικος γάμος και στις 5 μ.μ. στην κεντρική πλατεία ο χορός της τράτας.

Λάρισα: Παρέλαση αρμάτων, καρναβαλιστών και το κάψιμο του Καρνάβαλου υπό τους ήχους της δημοτικής ορχήστρας οργανώνονται στην πλατεία Φιλιππουπόλεως, όπου θα βρείτε άφθονο κρασί. Ραντεβού την επομένη για Κούλουμα στην Τερψιθέα.

Νάουσα: Αποκριάτικη παρέλαση στις 12 το μεσημέρι και στις 5 μ.μ. στην πλατεία Αλωνίων παραδοσιακές εκδηλώσεις με τους Γενίτσαρους που βγάζουν τους «Πρόσωπους». Το βράδυ στο παραδοσιακό κτίριο Μπουτάρη (9 π.μ.-11 π.μ.) το ντύσιμο του Γενίτσαρου και το μάζεμα του μπουλουκιού. Αποκριάτικη παρέλαση και την Καθαρά Δευτέρα στους δρόμους της πόλης.

Μυτιλήνη: Μεγάλη αποκριάτικη γιορτή από τις 10 το πρωί στο πάρκο της Αγίας Ειρήνης με κλόουν, ξυλοπόδαρους, ζωντανή μουσική και πολλές εκπλήξεις και παρέλαση στις 3 το μεσημέρι.

Κέρκυρα: Θα απολαύσετε τη μεγάλη παρέλαση με τη συμμετοχή φιλαρμονικών, σχολών χορού, πολιτιστικών σωματείων και πολλών άλλων φορέων. Θα ακολουθήσουν βραβεύσεις και το κάψιμο του Καρνάβαλου.

Κεφαλλονιά: Η παρέλαση του Βασιλιά Καρνάβαλου θα ξεκινήσει το μεσημέρι στους κεντρικούς δρόμους της πόλης. Θα απολαύσετε εντυπωσιακά άρματα και εξεζητημένες μεταμφιέσεις.

Σύρος: Σήμερα διοργανώνεται το μεγάλο «πάρτι του Σουρή». Το βράδυ δεκάδες μεταμφιεσμένοι θα διαγωνιστούν για την ανάδειξη της πιο έξυπνης παρουσίας.

Θάσος: Τα διονυσιακά μυστήρια αναβιώνουν και άρματα παρουσιάζουν «θέατρο δρόμου». Το πρόγραμμα περιλαμβάνει και... καρναβαλιστές με αθυρόστομα πειράγματα, χορό, τραγούδι και κρασί.

Ηράκλειο: Στο Κηποθέατρο «Ν. Καζαντζάκης» γιορτάζουν οι Ηρακλειώτες με παραδοσιακούς χορούς και τραγούδια, άφθονο κρασί και παραδοσιακούς νηστίσιμους μεζέδες.

ΕΠΙΣΗΣ

ΣΕΡΡΕΣ
Κύρια πρόσωπα του συντελεστών του «έργου» που παίζεται τη Δευτέρα την Τυρινή στους δρόμους του χωριού Αγία Ελένη των Σερρών είναι: ο ρακένδυτος Καλόγερος (δηλαδή ο καλός γέρος), του οποίου το πρόσωπο καλύπτει ένα νεροκολόκυθο, ο καλοντυμένος θρακιώτης βασιλιάς (το έθιμο έχει τις ρίζες του στο Θρακιώτικο Καρναβάλι) και ένα παιδί που κερνάει το κρασί. Η Μπάρμπω και τα Καρναβάλια ως κομπάρσοι αυτοσχεδιάζουν, διασκεδάζοντας τον κόσμο. Αν τις ημέρες της Αποκριάς βρεθείτε στην Αγία Ελένη, θα ήταν καλό να αποφύγετε το μπουλούκι, γιατί συχνά ο Καλόγερος, απροειδοποίητα, βουτάει τη σφουγγιά του (ένα εργαλείο που κρατάει στο χέρι) στα λασπόνερα και καταβρέχει όσους βρεθούν κοντά του. Η βόλτα του μπουλουκιού καταλήγει στην πλατεία. Εκεί οι νέοι παλεύουν στα λασπόνερα. Ακολουθεί ο χορός του Καλόγερου, ο επονομαζόμενος και «πώς το τρίβουν το πιπέρι». Και το γλέντι κορυφώνεται.

ΑΓΙΑΣΟΣ
Η κατάσταση τις ημέρες της Αποκριάς φέρνει σε αριστοφανική, αλλά αντίστροφα. Στην Αγιάσο, οι άντρες ντύνονται γυναίκες: βράκες, τσιμπέρια, δαντέλες, φρου φρου και αρώματα και το πρόσωπο καλυμμένο με μαντίλι ή μάσκα. Το γλέντι φτάνει στο αποκορύφωμά του την Καθαρή Δευτέρα, όταν οι κουδουνοφόροι μασκαράδες με κέρατα στο κεφάλι κατακλύζουν τους δρόμους με πρόσωπα μουντζουρωμένα. Και βέβαια οι περαστικοί γίνονται ο στόχος των πειραγμάτων τους.

ΝΑΟΥΣΑ
Η ήρεμη μακεδονική πόλη αυτές τις ημέρες παραμερίζει τη «νοικοκυροσύνη» της και το διασκεδάζει. Οι ζουρνάδες και τα τύμπανα δεν σταματούν με αποκορύφωμα την Κυριακή της Αποκριάς. «Ατραξιόν» της ημέρας ο Γιανίτσρος και η Μπούλα (δηλαδή ο γαμπρός και η νύφη), των οποίων οι ρίζες του γενεαλογικού τους δέντρου φθάνουν στην αρχαιότητα και στη λατρεία του Διονύσου. Την πολύπλοκη ενδυμασία του Γιανίτσαρου συμπληρώνει ένα γιλέκο με ραμμένα νομίσματα τα οποία σε κάθε του βήμα δημιουργούν έναν απίστευτο θόρυβο. Στο χέρι του κινεί ρυθμικά ένα σπαθί. Τον ρόλο της Μπούλας υποδύεται πάντα ένας άντρας ντυμένος με την τυπική νυφιάτικη ενδυμασία.
Αφού συγκεντρωθούν όλοι (γυρνώντας από σπίτι σε σπίτι), το μπουλούκι καταλήγει στην πλατεία του Δημαρχείου, όπου γίνεται αναπαράσταση γεγονότων από την ελληνική Επανάσταση. Αμέσως μετά ξεκινά μεγάλο τσιμπούσι. Την επόμενη Κυριακή το γλέντι επαναλαμβάνεται, ενώ την Καθαρά Δευτέρα το μπουλούκι συγκεντρώνεται και πάλι για να γλεντήσει. Η τελευταία βραδιά κλείνει με τα εξής λόγια: «Ο,τι είπαμε και δεν είπαμε εδώ να μείνει». Συχώρεση και όρκος μαζί.

ΞΑΝΘΗ
Γεμάτες οι ημέρες του Καρναβαλιού στην Ξάνθη από την πρώτη Κυριακή των Απόκρεω ως και την τελευταία . Παραδοσικά, χορωδιακά, λάτιν αλλά και τζαζ συγκροτήματα θα γεμίζουν μουσικά τις βραδιές. Η είσοδος του ξανθιώτη Καρνάβαλου θα γίνει την επομένη με τη συμμετοχή 23 λαογραφικών συλλόγων. Η παρέλαση θα καταλήξει στην πλατεία, όπου η βραδιά θα κλείσει με αναπαραστάσεις εθίμων και χορών. Την Κυριακή στις 15.00 θα πραγματοποιηθεί η μεγάλη παρέλαση ενώ στις 19.30 θα κάψουν τον Τζάρο (παλιό έθιμο) στον ποταμό Κόσυνθο. Παράλληλα, θα πραγματοποιούνται καθημερινά πολλές πολιτιστικές εκδηλώσεις και τρία αφιερώματα στην Ιμβρο, στην Κύπρο και στη Θράκη.

ΣΟΧΟΣ
Ολες τις ημέρες της Αποκριάς τα «Καρναβάλια» με τις ογκώδεις φορεσιές και τα θορυβώδη κουδούνια τριγυρίζουν μαζί με τους οργανοπαίχτες στους δρόμους και ξεσηκώνουν τον κόσμο. Η κορύφωση του γλεντιού έρχεται, όπως άλλωστε και στην υπόλοιπη Ελλάδα, το τελευταίο τριήμερο και δη την Καθαρά Δευτέρα με την παρέλαση των κουδουνοφόρων και των μεταμφιεσμένων. Τότε γίνονται και οι αναβιώσεις των παλαιών εθίμων όπως το προστάβανι, το μοίρασμα της πίτας, η αναπαράσταση τοπικού γάμου κλπ.

ΣΚΥΡΟΣ
Ο βαρύς και πολύπλοκος εξοπλισμός του Γέρου εντυπωσιάζει τους επισκέπτες της Σκύρου. Οσο για την Κορέλα (άντρας μεταμφιεσμένος σε γυναίκα) δίνει έναν ευτράπελο τόνο στις εκδηλώσεις. Τα μπουλούκια των μεταμφιεσμένων κυκλοφορούν καθημερινά από σπίτι σε σπίτι και ξεσηκώνουν τον κόσμο. Το τελευταίο Σαββατοκύριακο δεν υπάρχει νέος Σκυριανός που να μη μεταμφιέζεται. Αλλωστε οι περισσότεροι το έχουν τάμα στον Αϊ-Γιώργη τον Σκυριανό.

(πηγή: www.tovima.gr)

Φωτοκαταγραφές (26/2/2008)

(όπως πάντα click για μεγέθυνση)

H κορυφή του Κιλιμάντζαρο χωρίς σύννεφα...

Μηλιές Πηλίου

Η πρωτεύουσα του Νομού Μαγνησίας, όπως όλοι γνωρίζουμε, είναι ο Βόλος, που εκτός του ότι είναι μια από τις μεγαλύτερες πόλεις της χώρας μας, έχει ένα μεγάλο εμπορικό λιμάνι και είναι μια σημαντική βιομηχανική περιοχή και ταυτόχρονα είναι και μια όμορφη πόλη. Πολύ όμορφη. Ο Βόλος είναι χτισμένος γύρω από το βαθύ λιμάνι του, στο μυχό του Παγασητικού Κόλπου και απλώνεται μέχρι τα ριζά του Πηλίου. Εκεί θα πάμε σήμερα και θα κάνουμε το παλιό, αγαπημένο, φοβάμαι ότι από πολλούς είναι ξεχασμένο, μάθημα των πρώτων τάξεων του δημοτικού. «Πατριδογνωσία», τη λέγανε. Στις Μηλιές, λοιπόν, σκοπεύουμε να φτάσουμε, με το ρομαντικό και νοσταλγικό τρενάκι φυσικά.



Το τρενάκι
Το ευλογημένο τρενάκι του Πηλίου για 76 ολόκληρα χρόνια, δηλαδή από το 1895 έως το 1971, σκαρφάλωνε στο βουνό μεταφέροντας τους ανθρώπους και τα αγαθά τους. Κατασκευαστής του, με φορέα εκμετάλλευσης την Εταιρία Θεσσαλικών Σιδηροδρόμων, ήταν ο Ιταλός μηχανικός Εβαρίστο Ντε Κίρικο, πατέρας του ζωγράφου Τζιόρτζιο ντε Κίρικο, που γεννήθηκε στο Βόλο το 1888 και που στα έργα του συναντάμε τα σημάδια της μυθολογίας της πόλης που τον γέννησε. Ο ντε Κίρικο με πολλή γνώση και φαντασία σχεδίασε και κατασκεύασε ανάμεσα στις πλαγιές και στους ελαιώνες του βουνού των Κενταύρων μια από τις πιο γραφικές σιδηροδρομικές γραμμές του κόσμου. Και δεν υπάρχει ίχνος υπερβολής όταν τονίζουμε: του κόσμου.



Η πεντάτοξη γέφυρα έξω από τη Γατζέα
Στις 16 του Δεκέμβρη 1894 άρχισαν οι εργασίες χάραξης και κατασκευής και άρχισε να λειτουργεί στις 12 του Οκτώβρη 1895. Στα 1900 αποφασίστηκε η επέκταση της γραμμής μέχρι τις Μηλιές και στα 1903 το τμήμα αυτό ήταν έτοιμο. Ενα έργο δύσκολο, με πολλές γεφυρώσεις, με 6 πέτρινες γέφυρες δίτοξες, τρίτοξες και τετράτοξες και μια πεντάτοξη, με τοίχους αντιστήριξης, με σήραγγες, με εναέριες πεζογέφυρες, με λίγα λόγια όλα όσα συνθέτουν ένα αρχιτεκτονικό αριστούργημα, που εναρμονίζεται πλήρως με το περιβάλλον. Το 1971 το τρενάκι, το καμάρι του Βόλου, καταργήθηκε με την αιτία: Αντιοικονομικό.

Σήμερα, όμως, το τρενάκι χάρη στις προσπάθειες και στους αγώνες των φίλων του, μετά από τόσα χρόνια αναγκαστικής ανάπαυσης, επαναλειτουργεί. Ξεκινά από τα Λεχώνια - λέγεται ότι σύντομα η αφετηρία του θα είναι ο Βόλος - και ανεβαίνει πάνω στο Πήλιο με 25 χιλιόμετρα την ώρα. Περνά από τους παραδοσιακούς οικισμούς Ανω Γατζέα, Αγία Τριάδα, Αγιο Αθανάσιο, Πινακατών, Αργυρέικα και τερματίζει στις Μηλιές. Το χειμώνα το τρενάκι σταματά τα καθημερινά δρομολόγιά του και μονάχα τα Σαββατοκύριακα, που συνήθως το νοικιάζουν γκρουπ, σκαρφαλώνει και πάλι στις ανηφοριές. Εμείς το Σεπτέμβρη του '96 είχαμε πάει και αυτή τη διαδρομή ποτέ δε θα την ξεχάσουμε. Ποτέ.

Οι Μηλιές
Και να που φτάσαμε στο υπέροχο μεγαλοχώρι, στη γραφικότερη τοποθεσία του Πηλίου, στις Μηλιές. Το τρενάκι μάς πρόσφερε αυτή την ευχάριστη διαδρομή, ενώ τώρα, πριν πάμε στο χωριό, κοιτάζουμε και θαυμάζουμε λίγη ώρα το σταθμό και λέμε: Υπέροχος είναι. Ανεβαίνουμε και σαστίζουμε από την ομορφιά του τοπίου, κι ας την έχουμε ξαναδεί, το βλέμμα δε χορταίνει να αγκαλιάζει τα πλατάνια, τις καστανιές και όλα αυτά τα τεράστια δέντρα που το καλοκαίρι ρίχνουν ευεργετικά τον ίσκιο τους πάνω στον εξουθενωμένο επισκέπτη, ενώ τώρα το χειμώνα με τις λευκές τούφες από χιόνι που κάθονται πάνω στα φύλλα τους κάνουν τον τόπο να μοιάζει με σκηνικό θεάτρου. Οι Μηλιές ιδρύθηκαν στις αρχές του 16ου αιώνα από τους κατοίκους του ομώνυμου χωριού της Εύβοιας. Το χωριό αναπτύχθηκε σιγά σιγά και μέχρι τα τέλη του 18ου αιώνα είχε διακόσια αρχοντικά και πέντε εκκλησιές! Στα 1814 ιδρύθηκε η περίφημη «Σχολή Μηλέων» από τους Μηλιώτες Ανθιμο Γαζή, δάσκαλο του Γένους, και Γρηγόριο Κωνσταντά, τον πρώτο δάσκαλο. Εδώ γεννήθηκε και ο λόγιος Δανιήλ Φιλιππίδης, ο οποίος μαζί με τον Κωνσταντά εξέδωσε τη «Γεωγραφία Νεωτερική» το 1791 στη Βιέννη. Στο χώρο της Σχολής χτίστηκε το γυμνάσιο. Οι Μηλιές πυρπολήθηκαν από τους Γερμανούς το 1943 και 29 άνδρες εκτελέστηκαν εν ψυχρώ, όπου σήμερα βρίσκεται και το μνημείο τους.



Πάμε;
Εχουμε τόσα πολλά να κάνουμε εδώ. Εκτός από τη δημόσια βιβλιοθήκη που θα επισκεφτούμε, εκτός από το υπέροχο φαγητό που θα γευτούμε, έχουμε να πάμε στην ιστορική εκκλησία των Παμμεγίστων Ταξιαρχών, η οποία ανακαινίστηκε το 1741, και να θαυμάσουμε τα εξαιρετικά ξυλόγλυπτα, δείγματα της ηπειρωτικής τέχνης. Ακόμη μας περιμένουν οι Βρύσες, τα αρχοντικά, το τοπικό Μουσείο με τα κεντήματα, τα υφαντά, τις παλιές φωτογραφίες και τις εικόνες, αλλά και η Κορώπη, που απέχει 7 χιλιόμετρα, στη θέση «Δυο Αλώνια», και θεωρείται ως το ιερό του Κορωπαίου Απόλλωνα (5ου αιώνα π.Χ.), εκεί που βρέθηκε η επιγραφή που μας δίνει πληροφορίες για τη λειτουργία του μαντείου. Πάμε; Πότε θα προλάβουμε;

(πηγή: www.rizospastis.gr)

Η αεροφοβία χτυπάει το 25% του πληθυσμού

Ενα στα δέκα άτομα δεν μπαίνουν καν σε αεροπλάνο

Στην ιδέα ότι θα μπούν σε ένα αεροπλάνο αισθάνονται άβολα. Η αεροφοβία είναι ένα αρκετά συχνό φαινόμενο και είναι ενδεικτικό ότι το 25% του γενικού πληθυσμού αγχώνεται υπερβολικά στην ιδέα της πτήσης, ενώ ένα στα δέκα άτομα δεν θέλει καν να μπει σε αεροπλάνο.

Οπως τόνισε στην «Κ» ο κ. Ιωάννης Μάρκου, γιατρός Αεροπορικής Ιατρικής, νευρολόγος και πρόεδρος της οργανωτικής επιτροπής του 4ου Συνεδρίου Αεροπορικής και Διαστημικής Ιατρικής που πραγματοποιείται αύριο και μεθαύριο στο Πολεμικό Μουσείο, η αεροφοβία εκδηλώνεται στον «πάσχοντα» επιβάτη συνήθως με βαθιές και γρήγορες ανάσες που έχουν ως αποτέλεσμα μούδιασμα των άκρων, ακόμα και λιποθυμία. Επιπλέον, η αεροφοβία μπορεί να εκδηλωθεί με έντονη ναυτία. Σύμφωνα με τον κ. Μάρκου, η αεροφοβία μπορεί να αντιμετωπιστεί μέσα από ψυχοθεραπεία, ωστόσο υπάρχουν και ορισμένες απλές τεχνικές που μπορούν να αποτρέψουν την εκδήλωσή της. Ειδικότερα, πριν από την πτήση το άτομο πρέπει να αποβάλει τις αρνητικές σκέψεις και να εστιάσει στον προορισμό του και στο τι θα κάνει μετά την πτήση. Μπορεί να προμηθευτεί περιοδικά με έγχρωμες και ζωηρές εικόνες, ενώ καλό είναι να έχει συσκευή αναπαραγωγής ήχου (π. χ. γουόκμαν, MP3 player) αφού η μουσική αποσπά την προσοχή. Επίσης πρέπει να έχει κοιμηθεί καλά και να μην καταναλώσει καφέ και αλκοόλ. Κατά την πτήση θα πρέπει να στρέψει τον «κλιματισμό» προς το μέρος του και να τεντώσει τα άκρα του. Στην περίπτωση που αισθανθεί δύσπνοια θα πρέπει να κρατήσει την αναπνοή του για λίγα δευτερόλεπτα στο τέλος κάθε εισπνοής και εκπνοής.

Η αεροφοβία είναι συχνότερη σε πληθυσμούς που έχουν βιώσει από κοντά ένα μεγάλο αεροπορικό δυστύχημα. Είναι ενδεικτικό ότι για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα μετά την πτώση του αεροπλάνου της Helios στο Γραμματικό της Αττικής εμφανίζονταν αυξημένα περιστατικά φοβίας σε Ελληνες επιβάτες. Το δυστύχημα της Helios θα εξετασθεί κατά τη διάρκεια του συνεδρίου και θα αναλυθούν τα ανθρώπινα λάθη που οδήγησαν στο συμβάν. Αξίζει να σημειωθεί ότι στο 78% των αεροπορικών δυστυχημάτων υπάρχει λάθος του πληρώματος. Επίσης στο 57% των θανατηφόρων δυστυχημάτων υπήρξε παράβαση κανονισμών.

Κατά τη διάρκεια του συνεδρίου θα παρουσιαστούν και τα πεπραγμένα του ΕΚΑΒ για το 2007 στον τομέα των αεροδιακομιδών. Ειδικότερα, πέρυσι έγιναν 1.122 αεροδιακομιδές με C130 και Super Puma. Οι περισσότερες κλήσεις έγιναν από τη Ρόδο, τη Νάξο και τη Σαντορίνη και κυρίως τον Αύγουστο, με 10 κλήσεις ημερησίως κατά μέσο όρο.

(πηγή: www.kathimerini.gr, 28/2/2008)

Great American Vacations

San Francisco

Hop a ride on America's first mobile National Historic Landmark - San Francisco's cable cars. The 38-car fleet scales the city's corrugated surface from dawn to midnight, which, by the way, are the best times to ride; the California Street route is often the least crowded.

Located on the California Street line is California's oldest restaurant, the Tadich Grill, established in 1849. It's an unpretentious spot, despite that the waiters are dressed in white jackets, black ties and black trousers.

Survivors of the 1906 earthquake and fire gather at 5:12 a.m. at Lotta's Fountain every year on April 18 for a wreath-laying. The fountain dates from 1875, and is one of the oldest pieces in San Francisco's public art collection. Another lesser-known monument to the quake is the Golden Fireplug located at 20th and Church Streets - one of the few sources of water (other than the Bay, of course) to survive the quake and help fight the fire.

Don't miss the free tour of San Fran's City Hall. Opened in 1915, it is one of the finest examples of municipal Beaux Art architecture in the country.

The famed prison Alcatraz has been accessible to visitors for more than 30 years, but a just-completed renovation brings "The Rock" to life. Visitors now follow in the footsteps of actual prisoners and correctional officers for a provocative look at what life was like at America's most notorious prison.

In 1910, the Immigration Station opened on Angel Island and became the "Ellis Island of the West." More than 175,000 Chinese passed through here, many of them posing as "paper sons and daughters," because records had been destroyed during the 1906 earthquake and fire. Grilled by immigration officials, they were detained for weeks and months. Their desperation is reflected in poems on the walls of the detention center.

San Francisco's Japantown (Nihonmachi) is one of only three in the United States, all of which are located in California. This one is the oldest, having celebrated its centennial in 2006. The Fillmore Jazz Preservation District is nearby.

All cities have a history. However, relatively few have History in the capital "H" sense of the word, meaning their histories have national as well as local significance. Here are four cities where visitors literally can eat, breathe and sleep history.

Philadelphia

A trip to Philadelphia can transform quickly into a tour of our nation's Colonial history. The Liberty Bell is all a luster in its new light-filled digs at Liberty Bell Center, Independence Mall, 6th and Chestnut Streets. A short block away is Independence Hall where patriots gathered in 1776 to defy the king of England and where 11 years later, representatives from 12 states shaped the Constitution. Highlights of the guided tour led by National Park Service rangers include George Washington's "rising sun" chair in the Assembly Room, still arranged as it was during the Constitutional Convention; the original inkstand used to sign the Declaration of Independence; and an original draft of the Constitution.

Treat yourself to story time with a walking tour by Ed Mauger of Philadelphia on Foot. A captivating blend of historian and gossip, he'll take you to behind-the-scenes places and tell true tales that involve everything from 18th-century sex to surgery. (The oldest operating room in the world is here, in the first public hospital in America, where the public paid to watch "lunatics and the deserving poor" undergo surgery in the days before anesthesia.)

An author of several books about Philadelphia, Mauger customizes tours. He'll escort you to a ballroom where Washington danced the night away with Revolutionary War friends as well as point out the church steeple that Franklin commissioned so he could experiment with electricity. With Mauger, antsy kids not only tolerate tours of houses with cordoned-off rooms, but also enjoy them.

Revolutionary War buffs will enjoy The Lights of Liberty Show, an hour-long outdoor sound-and-light show on the cobblestone streets of Society Hill, which dramatizes the role of Philadelphia during the Revolutionary War.

For an authentic - and delicious - 18th-century dining experience, nothing compares with the City Tavern. Ben Franklin discussed the hot topics of his day with other Founding Fathers in this "Most Genteel Tavern." Chef Walter Staib's West Indies Pepper Pot Soup, Roasted Duckling and Tavern Lobster Pie (to name a few menu selections) are prepared according to historic recipes and served on Colonial-style dishware by a wait staff in period dress.

For dessert, belly on up to the counter for an egg cream or ice cream soda at The Franklin Fountain, an authentic early-20th-century soda shop.

Boston

Boston, which reimbursed Great Britain on the 4th of July in 1976 for the tea that its citizens dumped into the harbor, is steeped in Revolutionary War history. Sixteen nationally significant historic sites along a red brick path easily followed by tourists comprise the 2.5-mile Freedom Trail. This collection of patriotic places where American democracy was born comes alive during the 90-minute-long Walk Into History Tour, guided by members of the Freedom Trail Foundation. Historian-guides dressed in 18th-century garb take on the characters of real people who lived during the American Revolution. Dorothy Quincy Hancock and Rachel Revere - the original "desperate housewives" - will tell you firsthand how worried they are about the safety of John and Paul.

The Freedom Trail Foundation also conducts a Historic Pub Crawl, which takes visitors to four original taverns, offering beer and food while guides tell the story of how the American Revolution fermented here. A top-hat-and-tails Historic Holiday Stroll happens during winter months; this tour ends with hot chocolate and Boston cream pie at the Omni Parker House Hotel. New this year is an African American Patriots Tour that celebrates the contribution of African Americans who fought in the Revolution and were instrumental in the decisions and actions to break from Britain.

Visit the Faneuil Hall Marketplace on Fridays and Saturdays when there is an open-air market much like there was during Revolutionary War times.

One of the oldest neighborhoods in the city - the North End - is where Paul Revere's house and the Old North Church are located. Still colorful today, this now-Italian neighborhood has lots of shops and restaurants.

Just because the Founding Fathers didn't have burgers and Bloody Marys at Cheers Beacon Hill, 84 Beacon Street, doesn't mean you shouldn't. It was known for years as the Bull & Finch Pub, and was the inspiration for the TV classic, 'Cheers!'. If you're hungry for history as well as a hearty portion of Yankee-style seafood, dine at the Union Oyster House, 41 Union Street. Celebrating its 180th anniversary in 2007, it's America's oldest restaurant. Don't forget to ask for a toothpick, as these little implements were first used right here.

Chicago

Chicago's name derives from Native Americans. One generally accepted theory is that "Chicago" comes from the Indian words for wild onion or skunk; another is that the name means great or strong. You can always ask knowledgeable locals what they think, of course: Chicago Greeter is designed to match a friendly, enthusiastic and city-savvy local with visitors for two- to four-hour informal, insider orientations to Chicago's sights. Chicago Greeter highlights more than 40 special interest areas and more than 25 neighborhoods for visitors to explore. Visitors are matched with greeters through an online registration system based on special interest and language.

Stay at The Palmer House Hilton, not only because it's North America's longest continually operating hotel, but also because the brownie was invented here. (History doesn't get much richer than this.)

The Chicago Architecture Foundation's "Devil in the White City Tour" focuses on remarkable events that occurred in Chicago in 1893, notably the World's Columbian Exposition of 1893 and the emergence of America's first mass murderer.

Don't miss:
Frank Lloyd Wright Home and Studio; the Chicago History Museum, where artifacts include the bed on which Abraham Lincoln died and George Washington's compass. The museum features The History Cafe, a restaurant operated by Wolfgang Puck.

Maxwell Street first appears on a Chicago map in 1847. Named for an early settler, it was originally a wooden plank road that ran from the south branch of the Chicago River west to Blue Island Street. This historic "gateway" neighborhood for immigrants is home to the colorful New Maxwell Street Market, Canal Street and Roosevelt Road.

(πηγή: www.travelchannel.com, 28/2/2008)

"Καυτές" περιοχές στην Ευρώπη

(όπως πάντα click για μεγέθυνση)

Οι ταξιδιώτες είναι από τη φύση των εξορμήσεών τους εξαρτημένοι από τη γεωπολιτική και τις διεθνείς σχέσεις, νομίζω πως έχει ενδιαφέρον ο χάρτης με περιοχές που "ίσως" τις συζητάμε περισσότερο στο μέλλον.

(πηγή: www.tanea.gr)

Το Λονδίνο που δεν ξέρουμε

Η πόλη της Ευρώπης με τη μακράν μεγαλύτερη επισκεψιμότητα, ιδιαίτερα Ελλήνων, είναι αναμφισβήτητα το Λονδίνο. Και αυτό ακριβώς μας έκανε να διστάζουμε για το αν θα ωφελούσε κάποιον να διαβάσει για το Λονδίνο που ξέρει, μέσα από τις εμπειρίες κάποιου άλλου.

Ταυτόχρονα, όμως, με το Buckingham Palace, το Big Ben και το Notting Hill, το Λονδίνο που ξέρουμε έχει και μέρη που δεν ξέρουμε, ή που δεν ξέρουμε όλοι. Περιοχές, γειτονιές, καταστήματα που δεν θα επισκεφτεί ο ταξιδιώτης των λίγων ημερών, όχι γιατί δεν αξίζουν τον κόπο, αλλά γιατί δεν είναι τουριστικά, ή τουλάχιστον όχι τόσο τουριστικά, όσο τα υπόλοιπα.

Το Λονδίνο που δεν ξέρουμε έχει διατηρήσει την άγρια ομορφιά του, όπως τη διαβάζουμε στα βιβλία του Dickens. Έχει σκουπίδια, παλιά αυτοκίνητα, μουχλιασμένα σοκάκια και ομίχλη. Έχει όμως και προσωπικότητα, γωνιές που παγιδεύουν το υποψιασμένο βλέμμα, μαγαζιά που μένουν ανοιχτά ως αργά και συγκεντρώνουν τη σύγχρονη pop culture, τους «κουλτουριάρηδες» φοιτητές και ένα πολυπολιτισμικό μωσαϊκό που «χωράει» ανάμεσα στα αραβικά mini-market και το ελληνικό souvlaki, τις πλέον hip γκαλερί και τα πιο ψαγμένα εστιατόρια.

Αν το επόμενο ταξίδι σας στο Λονδίνο δεν είναι το παρθενικό, προσπαθήστε να ξεκολλήσετε από τα καταστήματα της Bond Street, μην αγοράσετε κι άλλο πλαστικό τσαντάκι με σκυλάκι από τα Harrods και ανταλλάξτε τη βόλτα στο Hyde Park με κάτι πολύ πιο πρωτότυπο. Δείτε το Λονδίνο με «εναλλακτικό» μάτι.

Brick Lane: Κάρυ και κουλτούρα

Η’ αλλιώς Banglatown, αφού φιλοξενεί ένα μεγάλο μέρος της αγγλικής μπαγκλαντέζικης κοινότητας. Βρίσκεται στο τέρμα του ανατολικού Λονδίνου και ενώνει την κεντρική λεωφόρο του Whitechapel με τα Spitafields που χτίστηκε τον 17ο αιώνα και ονομάστηκε έτσι από τη βιομηχανία πλινθοποιίας που άκμασε στην περιοχή από τον 15ο αιώνα και μετά. Οι Ιρλανδοί, Εβραίοι και Μπαγκλαντέζοι μετανάστες που εισέρευσαν όμως τα επόμενα χρόνια ασχολήθηκαν με την ελαφρά βιοτεχνία, μετατρέποντας την περιοχή σε κέντρο ενδυματοποιίας και μοδιστρικής. Γι’αυτό, άλλωστε, σήμερα βρίσκουμε εκεί μοναδικές vintage boutiques και τα καλύτερα ίσως second-hand stores του Λονδίνου, με μοναδικά ρούχα και αξεσουάρ.

Η Brick Lane -εκεί που λέγεται πως σύχναζε ο Τζακ ο Αντεροβγάλτης- θυμίζει σήμερα το δικό μας Γκάζι ή, ακόμα περισσότερο, το Μεταξουργείο. Βρίθει από μπυραρίες και clubs, όπως το περίφημο 93 Feet East, ενώ τα ινδικά της εστιατόρια είναι ίσως από τα καλύτερα και φθηνότερα του Λονδίνου. Οι πελάτες, μάλιστα, μπορούν να φέρουν το δικό τους αλκοολούχο ποτό, αφού οι ιδιοκτήτες τους, κυρίως μουσουλμάνοι, δεν σερβίρουν αλκοόλ. Τα τελευταία χρόνια στην περιοχή έκαναν εγκαίνια κάποιοι σημαντικοί εκθεσιακοί χώροι, με έργα ανερχόμενων καλλιτεχνών, όπως η @Work Gallery, ενώ εκεί διατηρούν και το showroom τους τα αδέρφια Laden, από τους πλέον hip σχεδιαστές ρούχων.

Αξίζει να επισκεφθείτε την Brick Lane Σάββατο πρωί για να βολτάρετε στην τεράστια αγορά της, να αγοράσετε μοναδικές αντίκες, να θαυμάσετε υπαίθριες εκθέσεις φοιτητών, να πιείτε καφέ στους υπαίθριους πάγκους και να συνομιλήσετε με τους διπλανούς σας. Μην παραλείψετε, τέλος, να κάνετε μία βόλτα και στο Old Truman Brewery, με τα όμορφα καταστήματα, τις γκαλερί και τα «ψαγμένα» εστιατόρια.



Borough Market: Άλλη διάσταση στην λαϊκή αγορά

Είναι γνωστό πως τα ψώνια στο Λονδίνο αποτελούν εμπειρία, τα δε ψώνια στα τεράστια -τύπου Sainsbury’s- super markets του Λονδίνου, εορταστικό γεγονός. Αν δεν έχετε βρεθεί στο Borough Market, όμως, πραγματικά δεν γνωρίζετε τι σημαίνει αγορά τροφίμων. Ξεκινήστε νωρίς το πρωί, φορέστε άνετα παπούτσια, φροντίστε να μην έχετε φάει τίποτα και έχετε μαζί σας αρκετά λεφτά. Μία «παιδική χαρά» υπαίθριων μανάβικων, μπακάλικων, ψαράδικων, φούρνων, ζαχαροπλαστείων, κ.λ.π. σας περιμένει.

Στο Borough Market μπορείτε να βρείτε κυριολεκτικά ό,τι τρόφιμο, από όποια γωνιά της γης, λαχταρά η ψυχή σας: Ψάρια, οστρακοειδή, φρέσκα κρέατα, μπαχαρικά, μαρμελάδες, γλυκά, σοκολάτες, αγγλικές σπεσιαλιτέ, άπειρα είδη μπύρας, εκλεκτά κρασιά, φρέσκα αλλά και βιολογικά φρούτα και λαχανικά, όλα τα είδη ψωμιού, σουβλάκια, παέγια, και διάφορες άλλες λιχουδιές που μπορείτε να φάτε στο χέρι. Οι έμποροι κερνάνε τους περαστικούς τυράκια, ζαμπονάκια, ελίτσες και οι εικόνες σε συνδυασμό με τις μυρωδιές το κάνουν αδύνατο να αντισταθεί κανείς.

Ο δε χώρος της αγοράς, μια ανοιχτή αποθήκη από πέτρα και ξύλο, είναι εκπληκτικός. Όλα τα «περίπτερα» έχουν ομοιόμορφο πράσινο χρώμα και χαριτωμένες ταμπελίτσες, πεντακάθαρες βιτρίνες και προϊόντα που εξαφανίζονται εν ριπή οφθαλμού. Οι τιμές της αγοράς είναι λίγο τσιμπημένες, αλλά πραγματικά η ποιότητα των τροφίμων θα σας κάνουν να ξοδέψετε τις τελευταίες σας λίρες χωρίς καμία τύψη.

Η αγορά βρίσκεται στην ευρύτερη περιοχή της London Bridge και περιβάλλεται από αμέτρητα αξιόλογα εστιατόρια, όπως το Black and Blue, με industrial διακόσμηση και πολύ ενδιαφέρον μενού, το Roast με ό,τι καλύτερο από τη βρετανική κουζίνα, αλλά και το πολύ οικονομικότερο -της γνωστής αλυσίδας- Nando’s, με τα εκπληκτικά κοτόπουλα, στεγασμένο σε μία παραποτάμια παλιά αποθήκη του Τάμεση, στολισμένη σήμερα με έργα τέχνης από την Tate Modern.

Old Street – Hoxton Square: Με τη λάμψη των 90’s

Η Old Street βρίσκεται στο κεντρικό Λονδίνο και εκτείνεται από το Clerkenwell, στο London Borough of Islington, μέχρι το Shoreditch, στο London Borough of Hackney. Η περιοχή χρονολογείται από το 1200 και θεωρείται μία από τις παλαιότερες του Λονδίνου, κάτι που είναι εμφανές άλλωστε και από τα εκπληκτικής αρχιτεκτονικής κτίρια. Η περιοχή σήμερα θεωρείται από πολλούς παρηκμασμένη, ίσως και επικίνδυνη (ο ορισμός της λέξης ‘dodgy’). Όσοι γνωρίζουν, όμως, και μάλιστα όσοι έχουν βρεθεί στη Hoxton Square, της Old Street, θα την χαρακτήριζαν «cool».

Η περιοχή γύρω από το Hoxton Square «εφευρέθηκε» στις αρχές του ‘90. Μέχρι τότε υπήρχε μόνο μία άχαρη, αδιάφορη έως και κακόφημη περιοχή, στην οποία δίσταζαν ακόμα και οι ταξιτζήδες να πάνε κάποιον. Κι όμως, εκεί, όπου οι κάτοικοι ντύνονταν φτωχικά και είχαν μίζερα κουρέματα, επέλεξαν οι ανερχόμενοι καλλιτέχνες της δεκαετίας να τοποθετήσουν τις εκθέσεις και τα καταστήματά τους. Το skinhead look σύντομα αντικαταστάθηκε από ό,τι πιο μοδάτο και τολμηρό, ενώ τα ερειπωμένα σπίτια πωλούνταν πλέον ως «υπερ-design-άτα» lofts.

Σήμερα, η περιοχή έχει σίγουρα χάσει πολλή από την τότε λάμψη της, ίσως και από την προσωπικότητά της. Λέγεται, μάλιστα, πως οι trendy Λονδρέζοι έχουν μεταφερθεί λίγο πιο κάτω, στην Kingsland Road. Δεν παύει, ωστόσο, να σφύζει από ζωή, να φιλοξενεί τις ακριβότερες γκαλερί του Λονδίνου, το φοβερό Favela Chic club, που γνώρισε ανεπανάληπτες δόξες στη δεκαετία του ’90, καθώς και διάφορα άλλα μπαράκια, κάποια από αυτά υπόγεια με live mc’s να «ραπάρουν». Σε κάθε περίπτωση, αν αποφασίσετε να πάτε, να είστε προσεκτικοί με τα πορτοφόλια σας.



Tottenham Court Road: Η αντιπρόταση στην Bond Street

Ακόμα πιο κεντρικά στο Λονδίνο, η Tottenham Court Road εκτείνεται από το St. Giles’ Circus (το σταυροδρόμι της Oxford Street με την Charing Cross Road) μέχρι την Euston Road. Το νότιο άκρο του δρόμου, μάλιστα, βρίσκεται πολύ κοντά στο Βρετανικό Μουσείο, το οποίο αξίζει να επισκεφθείτε εφόσον βρεθείτε εκεί.

Πρόκειται για έναν αξιοπρεπέστατο εμπορικό δρόμο, όπου θα βρείτε μεγάλη ποικιλία ποιοτικών καταστημάτων, με έμφαση στα ηλεκτρολογικά και τα καταστήματα επίπλων. Είναι, όμως, ιδιαίτερα γνωστός και για τη μεγάλη του ποικιλία σε clubs που φιλοξενούν πάσης φύσεως live συγκροτήματα, όπως το περίφημο Spearmint Rhino, που αργότερα έγινε αλυσίδα, με τους χορούς της κοιλιάς.

Εκεί βρίσκεται και το ιστορικό The 100 Club, από όπου έχουν ξεκινήσει θρυλικά μουσικά συγκροτήματα -και με το χρίσμα του οποίου έκαναν αργότερα καριέρα- όπως οι The Who, The Kinks, The Animals, αργότερα ο Rod Stewart, ο Muddy Waters, o BB King, ενώ στην πανκ δεκαετία του ’70 από τη σκηνή του πέρασαν οι Sex Pistols, The Clash, The Damned και πολλοί άλλοι. Σήμερα εμφανίζονται εξαιρετικά rock, jazz ή και swing συγκροτήματα, όπως οι -talk-of-the-town- King’s Cross Hot Club. Μην διανοηθείτε, λοιπόν, να μην το επισκεφθείτε.



Greenwich: Πέρα από τα οφθαλμοφανή

Προφανώς το Greenwich το γνωρίζετε και εσείς, έχετε φωτογραφίες από το Cutty Sark, το καλοδιατηρημένο ιστιοφόρο, στη στεγνή αποβάθρα δίπλα στο λιμάνι, και έχετε επισκεφθεί το Royal Greenwich Observatory, στην κορυφή του Greenwich Park, μέσα από το κτίριο του οποίου περνά ο ομώνυμος μεσημβρινός. Δεν αξίζει, όμως, να το ξαναεπισκεφθείτε;

Στο Greenwich μπορείτε να περάσετε ολόκληρη τη μέρα σας. Ξεκινήστε με βόλτα και καφέ στο καταπράσινο, τεραστίων διαστάσεων Greenwich Park, επισκεφθείτε το αξιόλογο National Maritime Museum, βγάλτε φωτογραφίες από το λιμάνι που κοιτά απέναντι, στο City. Αν τύχει να πάτε Σάββατο ή Κυριακή, επισκεφθείτε οπωσδήποτε την υπαίθρια αγορά με τα τρόφιμα, τα ρούχα, τα έπιπλα, τους πίνακες και ό,τι άλλο μπορείτε να φανταστείτε. Γύρω από τους πάγκους των τροφίμων βρίσκονται μερικές παραδοσιακές μπυραρίες, για μία σύντομη στάση.

Αν αποφασίσετε να κάτσετε στο Greenwich για φαγητό και καφέ, οι προτάσεις μας είναι οι εξής: Το καλύτερο μεξικάνικο που φάγαμε στο Λονδίνο στα εστιατόρια Cafe Sol, αλλά και στο Desperados. Εξαιρετικά ψάρια και θαλασσινά στο Beachcomber. Για γαλλική κουζίνα, πολύ καλά γλυκά και καφέ στο Cafe Rouge.

(πηγή: www.in2life.gr)

World's worst airports

Few people list airports amongst their favourite places ? the queues, the security checks, the delays and the tedium of waiting for hours on a hard chair with nothing for entertainment but the grating voice over the intercom announcing over and over again that your flight has been delayed.

And if that is the sum of your troubles, count yourself lucky, because it could be worse. So much worse. If you happen to be destined for one of the world?s worst airports or are stranded in one of these black holes of bureaucracy, you will find yourself dreaming of an intercom and a chair. Or perhaps a swift and painless death.

By no means a definitive list, this is our inventory of airports that you should avoid at all costs. And by all costs we mean cold hard cash, hours of extra flight time and perhaps even hostage-taking?

London Heathrow

Admittedly an unlikely contender, when there are clearly more flea-ridden, rat-invested contestants to choose from, but this English monstrosity is not all easy passage and polite bobbies. In the words of iafrica.com?s travel editor Richard Holmes:

"It is also an overcrowded, crumbling maze that is a nightmare to transit through. It takes over an hour to get from one terminal to the next, and after walking through endless underground tunnels you wonder whether you?ll ever see daylight again."

All of this is compounded by surly shopkeepers, oppressive security and immigration officials who are convinced that every non-Briton is trying to set up an illegal business empire on the soggy island.

On the bright side: The shopping is pretty good, and British Airways' futuristic Terminal 5 will provide some relief for travellers on the national carrier.

Charles de Gaulle

Another first world airport which should know better is Charles de Gaulle in Paris. This modern concrete jungle can ? at best ? be described as confusing and disorganised. Terminal One is permanently under renovation, while Terminal Two is in fact six terminals (2a through to 2f). The general sense of disorientation is not helped by misleading signage and disinterested staff.

CDG?s reputation is further tarnished by poor washroom facilities, a dismal selection of consumables and frequent strikes.

On the bright side: The airport has a train station which connects you to other cities directly. Perhaps you should have just taken the train in the first place?

Moscow Sheremetyevo

A throwback from the Soviet-era, this grimy institution embodies all that is depressing about communist austerity. People sit and lie on the grimy floors, consuming over-priced food and drink, with nothing to do but inhale stale cigarette smoke. Take your own toilet paper (and perhaps a fold-up camping chair) because you won?t find any here.

If possible (and this is a big if), take your luggage on board so that you don?t have to deal with the nightmare that is luggage collection presided over by unhelpful, unfriendly, Russian-speaking officials.

On the bright side: Terminal Two is apparently being upgraded and made more customer-friendly. Apparently.

Taiwan Taoyuan International Airport

Visitors to Taiwan Taoyuan International Airport (formerly Chiang Kai-Shek International Airport) are greeted with a gargantuan sign that reads 'Drug trafficking is punishable by death!'

Now if that isn?t enough to put off even the most innocent of travellers, there is the fact that this 'international' airport has very little interest in foreigners. The toilets ? mostly of the squat variety ? are filthy, few people speak intelligible English (or for that matter anything other than Taiwanese), the food is a bit too authentic for most uninitiated tongues and the shops are few and far between.

On the bright side: Although there is no formal form of entertainment, you can amuse yourself by reading the dubiously translated English signs. Remember to 'Care the lovely plants'.

Baghdad International Airport

If you happen to be visiting Baghdad International Airport (formerly Saddam International) you pretty much deserve everything you get. It?s in a war zone for goodness sake! But because there are those who just have to travel to Iraq and because the perils are... well... perils, we thought it deserved a mention.

The actual airport is not so bad (that is if you are fond of barbed wire and big guns), having been refurbished by the US after the invasion, it is just getting there and leaving that poses a problem.

In an attempt to avoid being shot down, pilots make use of a Vietnam-era landing technique called the 'corkscrew'. And yes, it is as bad as it sounds, plummeting from on high in a series of tight turns to spend as little time as possible gliding in. Having landed safely and endured countless searches, you must still face the ?highway of death? leading into Baghdad.

On the bright side: It?ll make a great story.

Leopold Sedar Senghor International Airport

The Dakar rally and the Dakar airport have a few things in common ? both are dangerous, gruelling and require more than the usual reserves of stamina. Often unavoidable for travellers to West Africa, this is ? without out a doubt ? one of the most trying airports in the world. To begin with, it has no chairs.

Absolutely none. Zilch. Zippo. Nada. Now this wouldn?t be so bad if you were allowed to stand in one place for more than a minute. But this too is not allowed and if you attempt it you will be (a) reprimanded by a security guard for loitering and (b) accosted by at least five hawkers, vendors, porters or beggars. Furthermore, any attempts at spending as little time as possible in this aeronautical purgatory will be thwarted by the fact that 'processing' generally takes at least three hours.

On the bright side: If you eventually make it out of there, you will have a new benchmark for just how bad things can really get.

(πηγή: travel.iafrica.com 25/2/2008)

Magical Mombasa

I have never before considered Kenya as a holiday destination and, having recently been there, I now wonder why not? A quick four hours from OR Tambo International Airport, Mombasa represents an easy and affordable destination.

"Jambo" is a Swahili greeting of welcome and one hears it frequently, from passers-by in the street to the super-friendly hotel staff. Nowhere have I ever felt more welcome than at the two destinations we visited on Kenya?s coast as part of a media tour.

Stepping off the plane into the muggy tropical air was a step back in time. From that first moment there was a distinct 'Out of Africa' feel but the friendliness and helpfulness of the airport staff and locals more than made up for it. Mombasa itself is surrounded by water and so our bus from the airport took us over a bridge, through Mombasa and then off the other side, allowing tantalising glimpses of a turquoise sea behind tall palms. The roads leave a lot to be desired and the journey was punctuated by having to stop at a major roundabout in central Mombasa for a herd of goats to finish crossing the road!

The history of the east coast of Kenya is interesting because of its importance as a trade route. The Portuguese took control of Mombasa towards the end of the 15th century and dominated the region until the 1700s. Two Arab dynasties followed and Arab rule lasted until the British government declared a protectorate over Kenya at the end of the 18th century. The Arabic influence can be clearly seen in the architecture and the predominance of Islam as the major religion of the region.

The Mombasa Serena

Our first port of call was the Mombasa Serena, a five-star hotel which is a favourite destination of many of the world?s rich and famous. We were met on arrival by welcoming staff offering coconuts, freshly drilled and with a straw in, delicious!

The Mombasa Serena Hotel lies stretched along the golden palm fringed sands of Shanzu beach. Waves lazily break over the outer coral reef, leaving calm and crystal clear warm water to explore. The hotel incorporates local architecture and the buildings meander through lush gardens of bougainvillea and Koi ponds.

The mood is relaxed yet slick. The service is professional and designed to ensure total relaxation. Recreational facilities include scuba diving, tennis, squash, windsurfing, deep-sea fishing, mini sailing and coral reef snorkelling. Visits to nearby Mombasa can be arranged. The hotel grounds stretch down onto the beach so one can stroll down for a swim or walk along the beach and explore.

The Serena Group is a hotel chain based in Eastern Africa with hotels in exotic destinations such as the Serengeti. The group has established a strong eco-policy which has an emphasis on enhancing the environment, preserving traditional global culture and enriching the local community.

Mnarani Club Resort

Our next stop was Mnarani Club Resort, based on an inlet about half an hour further north. It is situated on the cliffs of Kilifi overlooking the Indian Ocean and Kilifi Creek with a fantastic view out to sea and the most amazing rim pool. Visitors can walk down to a small beach with its own jetty. From here you can set sail on an Arab dhow, take out your own small boat, or just sit.

Each week the resort organises a beach barbecue here for its guests. Visits to Malindi Tsavo National park can be arranged. Evening entertainment includes Massai dancing, acrobats and much more.

The mood at Mnarani is relaxed with a staff determined to make sure that your stay is such that you come back again. Perfect for a family holiday with plenty to do for everyone and children can run free in relative safety. Snorkelling equipment is available, scuba diving, jet ski-ing and other water sports can be arranged and there are glass-bottom boats at nearby Malindi-Watamu Marine Reserve which offer a glimpse into an amazing underwater world.

Mnarani is a world of its own, complete with palm trees, breathtaking views, endless sunshine and exotic nights. This is a special place which will sweep you off your feet and touch your soul. The design is very attractive with plenty of cool open areas and comfortable couches to sink in to. The open plan veranda is an ideal place to meet up for an evening sundowner. Spa treatments are available on request.
Our stay at Mnarani included a day visit to the town of Malindi, much further north. The journey is quite long, due in part to the state of the roads, but extremely interesting as you pass through small villages with their simple make-shift shops selling local fruits and crops. One positive result of the lack of convenience and packed foods is that there is absolutely no litter anywhere.

The road runs along the east side of the huge Tsavo National Forest and my memory is of a kaleidoscope of lush forest, green fields, and friendly and helpful people. Malindi is a lively bustling town with a bit of a 'border post' feel to it. There are quaint shops filled with crafts, fabrics and local wood carvings. In the distance we caught glimpses of a group of Massai, standing proudly and tall in their red robes.

The Gede Ruins

On our return from Malindi to Mnarani, our coach stopped at the Gede Ruins. These intriguing ruins date from the late 13th and early 14th centuries and are extremely well preserved. It is thought that this bustling town, with its very sophisticated standard of living was abandoned because of a change in the course of the nearby river. The buildings of Gede were well laid out and those of the upper classes even included a system of flushing toilets using the tidal flow of water through the underlying coral. Excavation on Gede started in 1927 and the buildings include the Great Mosque.

All too soon our trip was over and it was back to Mombasa Airport. All that remained was to pick up a few souvenirs whilst waiting to board our flight back to Johannesburg. I have fallen in love with Kenya, with the warmth of the people and the beauty of the country and I can?t wait to go again.

(πηγή: travel.iafrica.com 25/2/2008)

Πειραματική πτήση με βιοκαύσιμα πραγματοποίησε η Virgin

Ένα Boeing 747 της Virgin Atlantic πραγματοποίησε την Κυριακή την πρώτη δοκιμή βιοκαυσίμων σε επιβατικό αεροσκάφος πετώντας από τη Βρετανία στην Ολλανδία χωρίς επιβάτες. Η εταιρεία υποστηρίζει ότι τα βιοκαύσιμα θα μειώσουν τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα, αν και πολλοί ειδικοί διαφωνούν.

Το τζάμπο τζετ των 400 θέσεων πέταξε από το Χίθροοου του Λονδίνου στο αεροδρόμιο Σίπχολ κοντά στο Αμστερνταμ με έναν από τους τέσσερις κινητήρες του να καίει βιοκαύσιμο από ξεχωριστή δεξαμενή. Παραμένει άγνωστο τι είδους βιοκαύσιμο χρησιμοποιήθηκε στην πτήση, η οποία πραγματοποιήθηκε σε συνεργασία με τη Boeing και τον κατασκευαστή των κινητήρων General Electric.

«Το επίτευγμα αυτό θα βοηθήσει τη Vorgin Atlantic να χρησιμοποιεί καθαρότερα σκάφη στα αεροπλάνα της νωρίτερα από το αναμενόμενο. Η πτήση επίδειξης θα μας δώσει κρίσιμες γνώσεις που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε για να μειώσουμε το αποτύπωμά μας στο [ατμοσφαιρικό] διοξείδιο του άνθρακα» δήλωσε ο πρόεδρος της αεροπορικής εταιρείας Ρίτσαρντ Μπράνσον.

Πρόσθεσε ότι θα χρειαστούν εβδομάδες μέχρι να ολοκληρωθεί η επεξεργασία των δεδομένων από την πτήση.

Μέχρι πριν από λίγα χρόνια, τα βιοκαύσιμα προωθούνταν ως ιδανική λύση για την καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής: η χρήση ορυκτών καυσίμων απελευθερώνει στην ατμόσφαιρα άνθρακα που ήταν παγιδευμένος στο υπέδαφος, ενώ η καύση βιοκαυσίμων απελευθερώνει άνθρακα που είχαν απορροφήσει τα φυτά από την ίδια την ατμόσφαιρα ενώ αναπτύσσονταν στο χωράφι.

Όμως οι νεώτερες μελέτες φαίνεται να διαψεύδουν τις ελπίδες, καθώς οι εκπομπές από τη χρήση βιοκαυσίμων αποδεικνύονται ουσιαστικά μεγαλύτερες από ό,τι άλλων υδρογονανθράκων. Η χρήση όλο και μεγαλύτερων εκτάσεων για την καλλιέργεια ενεργειακών φυτών οδηγεί αφενός σε αυξήσεις τιμών στα γεωργικά προϊόντα, αφετέρου σε αποψίλωση δασικών εκτάσεων σε αναπτυσσόμενες χώρες.

Τα νέα δεδομένα ανάγκασαν την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να ανακοινώσει τον Ιανουάριο ότι θα αναθεωρήσει προς τα κάτω το στόχο για κάλυψη του 10% της κατανάλωσης των οχημάτων με βιοκαύσιμα έως το 2020.

Η Virgin, η Boeing και η GE δεν είναι πάντως οι μόνες εταιρείες της αεροπορικής βιομηχανίας που πειραματίζονται με εναλλακτικά καύσιμα. Νωρίτερα τον Γεβρουάριο ένα «σούπερ τζάμπο» Airbus A380, με κινητήρες Rolls-Royce πέταξε από τη Βρετανία στη Γαλλία καίγοντας συνθετικό υγρό καύσιμο της BT που παράγεται από φυσικό αέριο.

(πηγή: www.in.gr, 24/2/2008)

Ολυμπιακά Στάδια (Ελλάδα και αλλού...)

Τα ιστορικά Ολυμπιακά Στάδια διαφημίζουν τις πόλεις τους

Ειδική κατηγορία στην αρχιτεκτονική ιστορία αλλά και στον πολιτιστικό τουρισμό αποτελούν τα Ολυμπιακά Στάδια. Πόλεις με μεγάλα έσοδα από τον τουρισμό, ούτως ή άλλως, όπως το Βερολίνο ή το Λος Αντζελες, έχουν επενδύσει τεράστια κονδύλια όχι μόνο για την ανακαίνιση των σταδίων αλλά και για την προβολή τους.

Η πόλη του Βερολίνου ολοκλήρωσε την ανακαίνιση του ιστορικού Ολυμπιακού Σταδίου το 2006 έναντι 242 εκατ. ευρώ. Είναι το στάδιο όπου έγιναν οι Ολυμπιακοί του 1936, σχεδιασμένο τότε σε μοντέρνο στυλ εποχής από τον αρχιτέκτονα Βέρνερ Μαρχ. Αλλά και στο Μόναχο, όπου για τους Ολυμπιακούς του 1972, δημιουργήθηκε το αντίπαλον δέος στο Βερολίνο, το Στάδιο έχει ενταχθεί στη λίστα των σύγχρονων παγκόσμιων θαυμάτων. Είναι ένας τουριστικός πόλος έλξης. Αλλωστε, όταν χτίστηκε πριν από 36 χρόνια από τον αρχιτέκτονα Γκίντερ Μπένις, ήταν η επιτομή της αισιοδοξίας που η τότε Δυτική Γερμανία ήθελε να προβάλει στον κόσμο, άσχετα αν οι Αγώνες έμειναν στην ιστορία όχι για την πρώτη εφαρμογή των τεράστιων αστάλινων καλωδίων (που μιμούνταν τις πλαγιές των Αλπεων) αλλά για την τρομοκρατική επίθεση παλαιστινιακής οργάνωσης.

Στο Ελσίνκι, ο ύψους 72 μέτρων πύργος στο Ολυμπιακό Στάδιο χαρίζει πανοραμική θέα στην πόλη. Το Στάδιο ανακαινίστηκε το 2005 και στην είσοδό του το άγαλμα του εθνικού ήρωα των Φινλανδών, του δρομέα Παάβο Νούρμι (1897-1973) - που ταυτίστηκε με την εθνική περηφάνια της χώρας μετά την ανεξαρτησία της το 1917- είναι από τα πιο πολυφωτογραφημένα νεότερα μνημεία. Το Στάδιο είχε χτιστεί το 1938 για τους Ολυμπιακούς του 1940, που τελικά δεν έγιναν λόγω πολέμου. Χρησιμοποιήθηκε για τους Ολυμπιακούς του 1952.

Στο Αμστερνταμ, το Ολυμπιακό Στάδιο του 1928 είναι μνημείο αρχιτεκτονικής σχεδιασμένο από τον Γιαν Βιλς σε ρυθμό της Σχολής του Αμστερνταμ. Από το 2005 φιλοξενεί Μουσείο Αθλητισμού και προβάλλεται η σχέση της πόλης με το Ολυμπιακό κίνημα και τους Αγώνες.

Στο Λος Αντζελες, πόλη που οργάνωσε δύο φορές Ολυμπιακούς Αγώνες, το 1932 και το 1984, το Ολυμπιακό Στάδιο είναι Εθνικό Ιστορικό Μνημείο (National Historic Landmark) εδώ και 24 χρόνια. Είναι χτισμένο από τη δεκαετία του 1920 με διακοσμητικά στοιχεία που παραπέμπουν στο εξωτικό αρ ντεκό στυλ που ευδοκιμούσε στην Καλιφόρνια τα χρόνια του βωβού κινηματογράφου.

Υπάρχουν, φυσικά, πολλά ακόμη παραδείγματα, αλλά εκείνο που έχει σημασία είναι ότι στις περισσότερες περιπτώσεις οι ολυμπιακές πόλεις δείχνουν να έχουν συναίσθηση τόσο της ιστορικής όσο και της οικονομικής παραμέτρου. Τα Ολυμπιακά Στάδια, ως μνημεία παγκόσμιας κληρονομιάς, με εύληπτο συμβολισμό από ένα διεθνές κοινό, γίνονται μαγνήτες και ενισχύουν την περηφάνια των πόλεων. Μήπως είναι καιρός να κηρυχθεί διατηρητέο μνημείο το συγκρότημα Καλατράβα στην Αθήνα και να το ανοίξουμε στους κατοίκους και τους επισκέπτες της πόλης; Τι περιμένει άραγε η Αθήνα;

(πηγή: www.kathimerini.gr, 23/2/2008)


Η Βαρκελώνη ωφελείται ακόμη από τους Αγώνες

Οι Ολυμπιακοί Αγώνες της Βαρκελώνης το 1992 ήταν μόνο η αφορμή. Μέσα σε 15 χρόνια η πρωτεύουσα της Καταλωνίας αναγεννήθηκε με 68 δημοτικά πάρκα, αρχιτεκτονική αιχμής, υψηλό κόστος διαβίωσης αλλά και ποιότητα ζωής. Εκμεταλλεύτηκε ιδανικά την ολυμπιακή της κληρονομιά. Οι Αγώνες όχι μόνο την έβαλαν ξανά στον ταξιδιωτικό χάρτη. Της έδωσαν την ευκαιρία να αποκτήσει το δικό της στίγμα, ενισχύοντας την καταλανική αλλά και κοσμοπολίτική της ταυτότητα.

Σε αντίθεση με την Αθήνα, οι Ισπανοί είχαν την πρόνοια να ιδρύσουν από το 1989 την εταιρεία που θα διαχειριζόταν τις ολυμπιακές εγκαταστάσεις μετά το πέρας των Αγώνων. Δεν άφησαν ούτε μια ημέρα να πάει χαμένη. Τα οφέλη αυτής της κίνησης είναι προφανή, αν διαβάσει κανείς τους παρακάτω αριθμούς. Σήμερα η πόλη έχει 1,6 εκατ. κατοίκους. Κάθε χρόνο δέχεται 7,2 εκατ. τουρίστες. Περίπου 1,5 εκατ. εξ αυτών (όσο δηλαδή και οι κάτοικοι) επισκέπτονται τις ολυμπιακές εγκαταστάσεις, για να πάρουν μια γεύση από το αθλητικό γεγονός που έγινε πριν από μια 15ετία αλλά η θετική του επίδραση είναι ακόμα ορατή.

H Oλυμπιακή κληρονομιά της Βαρκελώνης χωρίζεται σε τρία μέρη: Το τέως Ολυμπιακό Χωριό που είναι σήμερα μια σύγχρονη ζώνη κατοικιών με κτίρια και παρεμβάσεις που έχει σχεδιάσει ο Φράνκ Γκέρι και άλλοι αρχιτέκτονες. Το Ολυμπιακό Λιμάνι που έχει μπαρ, εστιατόρια και άλλες εμπορικές χρήσεις και ο Ολυμπιακός Δακτύλιος που βρίσκεται στο ύψωμα Montjuic και περιλαμβάνει τις πιο εμβληματικές εγκαταστάσεις των Αγώνων: Το ολυμπιακό στάδιο όπου έγιναν οι τελετές έναρξης και λήξης, το Παλάου Σαν Τζορντί, οι πισίνες Πικορνέλ, η Σχολή Φυσικής Αγωγής κ.ά.

Δωρεάν είσοδος
«Η Sociedad Barcelona Servicios Municipales που είναι νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου αλλά τη διαχειρίζονται ιδιώτες, φροντίζει για την εκμετάλλευση των χώρων που είναι μέσα στον Δακτύλιο και βρίσκονται 10 λεπτά από το κέντρο της πόλης με λεωφορείο. Οι μεμονωμένοι επισκέπτες μπορούν να μπουν δωρεάν σε πολλούς από τους χώρους και το μουσείο Ολυμπιακών Αγώνων. Σε ομάδες 15 ατόμων και άνω κάνουμε ξεναγήσεις που κοστίζουν 70 ευρώ το γκρουπ. Στους υπόλοιπους χώρους έχουμε κάθε μέρα πολιτιστικά και αθλητικά γεγονότα. Ολες οι πληροφορίες είναι στην ιστοσελίδα μας» λέει στην «Κ» η υπεύθυνη Τύπου της BSM, Maira Nieto.

(πηγή: www.kathimerini.gr, 23/2/2008)


Ο Καλατράβα άλλαξε και τη Βαλένθια

Ετριβα τα μάτια μου από έκπληξη. Αυτή ήταν η πρώτη μου αντίδραση όταν μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας, είδα το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης στο μακρινό Μιλγουόκι των ΗΠΑ αλλά και την Πόλη Επιστημών και Τεχνών που έχει σχεδιάσει ο Σαντιάγο Καλατράβα στην πατρίδα του την Βαλένθια. Τα εντυπωσιακά αρχιτεκτονήματα, επιβάλλονταν με τους όγκους και τις αεροδυναμικές τους γραμμές. Την ίδια αντίδραση (σάστισμα και θαυμασμός) έβλεπα και στο πρόσωπο των επισκεπτών που ήταν δίπλα μου.

Οι κάτοικοι της ισπανικής πόλης ξεχείλιζαν από καμάρι για τον συμπατριώτη τους. O Καλατράβα μαζί με τον διευθυντή της Τέιτ Μόντερν, Βιθέντε Τοντολί, είναι οι καλύτεροι πρεσβευτές της Βαλένθια στη διεθνή πολιτιστική σκηνή. Και οι κάτοικοι του Μιλγουόκι όμως, αισθάνονταν υπερήφανοι για τον «Ευρωπαίο» αρχιτέκτονα στον οποίον ανέθεσαν να φτιάξει το πιο εμβληματικό κτίριο της πόλης τους: μια σιλουέτα διαστημικού πτηνού που έχει ανοικτά τα «φτερά - σκέπαστρο» την ημέρα και το βράδυ με ειδικό μηχανισμό μαζεύονται γύρω από το κέλυφος. Ενα χαρισματικό οικοδόμημα στις όχθες της Λίμνης Μίσιγκαν. Τον ίδιο εμπνευσμένο διάλογο με το υγρό στοιχείο είχαν και οι δημιουργίες του στην ιδιαίτερη πατρίδα του. Ενα εξαιρετικό σύμπλεγμα κτιρίων που κοιτάει κατάματα τη Μεσόγειο. Βρίσκεται πέντε λεπτά από το κέντρο της πόλης, στην εκβολή του ποταμού Τούρια, που χωρίζει τη Βαλένθια στα δύο. Η απόληξή του έχει αποξηραθεί εδώ και 20 χρόνια και έχει μετατραπεί σε έναν ιδανικό τεράστιο κήπο. Το Palau de les Arts για εκδηλώσεις μουσικής και χορού ήταν το πρώτο που ολοκληρώθηκε. Το Ωκεανογραφικό μουσείο έχει εκπληκτικό κέλυφος και επισκέψιμους χώρους κάτω από το νερό, το Μουσείο Επιστημών «Πρενθίπε Φελίπε» σφύζει από επισκέπτες. Το Hemisferic είναι ένας θόλος που αναδύεται από το νερό και στο κοίλο εσωτερικό του προβάλλονται ταινίες επιστημονικού περιεχομένου.

Σε μια έκθεση του Μουσείου Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης με μακέτες των μεγαλύτερων του έργων αλλά και γλυπτά του, λύθηκαν όλες μου οι απορίες. Ηταν σαφές ότι στην Αθήνα στην αρχή τον υποτιμήσαμε βάναυσα και μετά καταλάβαμε εν μέρει την αξία του. Ηταν επίσης όμως σαφές ότι η γέφυρα στην Κατεχάκη πρέπει να είναι το χειρότερό του έργο, όχι διότι είναι κακοσχεδιασμένη αλλά τα διόροφα στο φόντο θα κατέστρεφαν οτιδήποτε χτιζόταν μπροστά τους. Πιο κακή χωροθέτηση δεν θα μπορούσε να γίνει...

(πηγή: www.kathimerini.gr, 23/2/2008)

Εκτός κοινωνίας το έργο του Καλατράβα

Πριν ακριβώς από τέσσερα χρόνια εκατομμύρια Ελληνες αγωνιούσαμε για την αγχώδη μεταμόρφωση του Ολυμπιακού Σταδίου από ένα επιβλητικό αλλά γερασμένο γήπεδο σε μια μνημειακή αθλητική εγκατάσταση υψηλού επιπέδου. Ο Ισπανός αρχιτέκτονας Σαντιάγο Καλατράβα είχε αναλάβει τον σχεδιασμό του νέου στεγάστρου, όπως και την αισθητική και λειτουργική αναμόρφωση του περιβάλλοντος χώρου του ΟΑΚΑ με μια σειρά παρεμβάσεων (η Αγορά, το Τείχος των Εθνών, ο Πύργος της Ολυμπιακής Φλόγας) που όταν, τελικά, ολοκληρώθηκαν, μετέδωσαν σε όλον τον κόσμο μια ονειρική εικόνα. Εκείνες τις ωραίες ημέρες της μεγάλης γιορτής ούτε ο πιο απαισιόδοξος Ελληνας δεν θα μπορούσε να φανταστεί τη σημερινή πραγματικότητα. Το ΟΑΚΑ, αυτονόητος πόλος έλξης για χιλιάδες επισκέπτες της Αθήνας, Ελληνες και ξένους, παραμένει κλειστός και αναξιοποίητος. Οταν ο δημοφιλής ταξιδιωτικός οδηγός «Time Out» κυκλοφορεί στην έκδοσή του για την Αθήνα με εξώφυλλο την αέρινη, τοξωτή ραχοκοκαλιά της Αγοράς, διαλαλώντας το μεταολυμπιακό λίφτινγκ της ελληνικής πρωτεύουσας, εμείς αντιμετωπίζουμε το ΟΑΚΑ σαν να μην έγιναν ποτέ οι παρεμβάσεις του Σαντιάγο Καλατράβα, σαν να μην έγιναν ποτέ εκεί Ολυμπιακοί Αγώνες. Είναι δυνατόν;

Μόνο στα λόγια
Ολα είναι δυνατά από τη στιγμή που το ΟΑΚΑ είναι ένας ακόμα δυσκίνητος δημoσοσιοϋπαλληλικός οργανισμός και οι δύο τελευταίες ελληνικές κυβερνήσεις αποδεικνύονται καλές μόνο στα λόγια. Δήλωνε στις 25 Ιανουαρίου του 2005 η τότε υφυπουργός Πολιτισμού Φάνη Πάλλη - Πετραλιά: «Στο OAKA χωροθετούνται εμπορικές χρήσεις και ο ολυμπιακός περίπατος. Ηδη προχωρούν τα σχέδια για τη λειτουργία του Μουσείου Ελληνικών Ολυμπιακών Αγώνων στο τμήμα του Διεθνούς Κέντρου Ραδιοτηλεόρασης (IBC) που «βλέπει» προς το OAKA».

Ας δούμε λοιπόν τι έγινε από εκείνον τον Ιανουάριο μέχρι σήμερα, τρία χρόνια μετά. Ας δούμε τι συναντάει ένας ξένος επισκέπτης φτάνοντας στις περιφραγμένες εγκαταστάσεις του ΟΑΚΑ. Κατ' αρχήν καμία ενημερωτική σήμανση που να τον κατευθύνει κάπου συγκεκριμένα. Υποχρεωτικά θα «πέσει» πάνω στους ανθρώπους της ασφάλειας του ΟΑΚΑ.

Εκεί θα τους εξηγήσει τι θέλει (να δει από κοντά το Στάδιο, να περπατήσει στον περιβάλλοντα χώρο, που ευτυχώς διατηρείται σε καλή κατάσταση) και θα του επιτρέψουν την είσοδο. Θεωρητικά υπάρχει η δυνατότητα για οργανωμένη ξενάγηση, αλλά για κάτι τέτοιο θα πρέπει να υπάρξει προσυνεννόηση μέσω φαξ (!) κι εφόσον η ομάδα των επισκεπτών υπερβαίνει τα 15 άτομα. Το κόστος κατ' άτομο είναι ανησυχητικά χαμηλό (μόλις τρία ευρώ), ενώ οι οργανωμένες επισκέψεις ελληνικών εκπαιδευτικών ιδρυμάτων δεν χρεώνονται καθόλου. Συνήθως αυτό που συμβαίνει είναι ελληνικά τουριστικά γραφεία να οργανώνουν επισκέψεις ξένων πελατών τους στο ΟΑΚΑ, κυρίως τους καλοκαιρνούς μήνες. Η δυνατότητα επίσκεψης ή οργανωμένης ξενάγησης αποτελεί πρόοδο αν θυμηθούμε τις ντροπιαστικές εικόνες τουριστών να βγάζουν φωτογραφίες έξω από το κλειδαμπαρωμένο ΟΑΚΑ λίγους μήνες μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Φυσικά, όμως, δεν μπορεί να είναι το ζητούμενο.

Το αναγνωρίζει και ο γενικός διευθυντής του ΟΑΚΑ Κυριάκος Γιαννόπουλος ο οποίος βλέπει στην αξιοποίηση των εγκαταστάσεων έναν τρόπο για να περιοριστούν τα ελλείμματα που κληρονομεί κάθε χρόνο στους Ελληνες φορολογουμένους η λειτουργία και η συντήρησή τους. Και θα πρέπει να ζηλεύει πολύ τους συναδέλφους του στο Σίδνεϊ που εισπράττουν πολλά εκατομμύρια δολάρια ετησίως από την οροθολογική χρήση του Ολυμπιακού Πάρκου. Σήμερα το Ολυμπιακό Πάρκο του Σίδνεϊ χρησιμοποιείται ως ένας μεικτός χώρος αθλητικών δραστηριοτήτων, ψυχαγωγίας και εμπορικών χρήσεων. Μόνο το 2003, τρία, μόλις, χρόνια μετά τους δικούς τους Ολυμπιακούς Αγώνες, το Ολυμπιακό Πάρκο προσέλκυσε 5,5 εκατομμύρια επισκέπτες! Και φιλοξένησε μέσα σ' ένα χρόνο 1.800 διαφορετικές εκδηλώσεις πολιτιστικού και άλλου χαρακτήρα.

Απέχουμε πολύ από αυτό το σημείο και ο κ. Γιαννόπουλος μας ζητάει να κάνουμε υπομονή μέχρι το καλοκαίρι του 2009, όταν ελπίζει πως θα έχει εφαρμοστεί η μελέτη του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών. Στα βασικά της σημεία προβλέπει τη λειτουργία παιδότοπων, κινηματογράφων και θεάτρων, χώρων εστίασης, εκθεσιακού χώρου και καταστημάτων αναμνηστικών. Οσο για τα δύο Μουσεία δεν πρόκειται να λειτουργήσουν νωρίτερα από το 2010, σύμφωνα με το ευνοϊκότερο σενάριο. Aλλά ακόμα και σήμερα, υπάρχουν περιθώρια με απλές κινήσεις από το υπουργείο Τουριστικής Ανάπτυξης και τον ΕΟΤ, να υποστηριχθεί η αρχιτεκτονική και τουριστική υπεραξία του ΟΑΚΑ. Πόση φαντασία χρειάζεται για να διαφημιστεί σε περιοδικά, οδηγούς ή απλά στο αεροδρόμιο των Σπάτων η ολυμπιακή κληρονομιά της Αθήνας; Αρκεί, φυσικά, να υποστηρίζεται από μια υποδομή που σήμερα υφίσταται στοιχειωδώς.

(πηγή: www.kathimerini.gr, 23/2/2008)