Γιατί η γρίπη των πτηνών «προτιμά» την Ινδονησία

Ο κόκορας λάλησε στις τρεις τα ξημερώματα και ο Παρτοπαρμίν, κάτοικος του μικρού ορεινού χωριού, βγήκε στην αυλή να δει τι συμβαίνει. Γύρω του τα οικόσιτα κοτόπουλα, πεσμένα στο έδαφος, έτρεμαν και ξεψυχούσαν. «Μέσα σε λίγα λεπτά είχαν πεθάνει όλα τους», λέει. «Αμέσως κατάλαβα ότι είχαν προσβληθεί από τη γρίπη των πτηνών». Ο ηλικιωμένος άνδρας τα έθαψε χωρίς να γίνει εξέταση ώστε να εξακριβωθεί το αίτιο θανάτου. Αλλωστε, σε ολόκληρη την Ινδονησία η ίδια ιστορία επαναλαμβάνεται από το 2003. Και δεν είναι μόνο τα κοτόπουλα που πεθαίνουν μαζικά. Δεκάδες άνθρωποι προσβλήθηκαν από το φονικό στέλεχος Η5Ν1 της γρίπης των πτηνών είτε από την επαφή με άρρωστα ζώα, είτε διαφορετικά.

Μέχρι σήμερα στην Ινδονησία έχουν πεθάνει από το νόσημα 103 άνθρωποι, ενώ στον υπόλοιπο κόσμο το σύνολο των θυμάτων είναι 224, σύμφωνα με τα στοιχεία της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας. Η θνησιμότητα από το Η5Ν1 στην Ινδονησία είναι η υψηλότερη παγκοσμίως. Μόλις 24 άνθρωποι μολύνθηκαν αλλά κατάφεραν να αναρρώσουν.

Γιατί η πανωλεθρία

Κανείς δεν γνωρίζει γιατί καταγράφεται αυτή η πανωλεθρία στη νησιωτική χώρα. Οι ειδικοί πιστεύουν ότι υπάρχει καθυστέρηση στη διάγνωση της ασθένειας και τη χορήγηση θεραπείας, ενώ ενδέχεται ο ιός, που είναι ενδημικός, να είναι ισχυρότερος από αυτόν που εμφανίζεται σε άλλα κράτη. Γενικότερα, όμως, ο έλεγχος της νόσου στην Ινδονησία είναι ιδιαίτερα δύσκολη υπόθεση επειδή τα ζώα συμβιώνουν σε μεγάλη εγγύτητα με τους ανθρώπους, συχνά μέσα στα σπίτια τους, όπως εξηγεί και ο Τρισάγια Πουτρί Ναϊπόσπος πρώην διευθυντής του τμήματος κτηνιατρικής του υπουργείου Γεωργίας της χώρας. To 80% των πουλερικών της Ινδονησίας, που φτάνουν το 1,4 δισεκατομμύρια ζώα, ζει σε 395 εκατομμύρια αυλές. Προφανώς, ο εμβολιασμός τους είναι αδύνατος.

Μετά το θάνατο των πουλερικών του Παρτοπαρμίν, η μόλυνση εξαπλώθηκε σπίτι με σπίτι, αυλή με αυλή, στο ορεινό χωριό της κεντρικής Ιάβας, όπου οι άνθρωποι αποτέφρωναν και έθαβαν εκατοντάδες νεκρά πτηνά ή πετούσαν τα πτώματα στα δάση.

Οι κυβερνητικές τηλεοπτικές προειδοποιήσεις υποδείκνυαν τρόπους για να προφυλαχθεί ο κόσμος από την αρρώστια: «Πλένετε τα χέρια σας, μην αγγίζετε άρρωστα ζώα, ψήνετε καλά το κρέας που θα φάτε και κλείστε τα πουλερικά σε κλουβιά». Ωστόσο, η προέλευση και μετάδοση του ιού παραμένει ακατανόητη. Τα οικόσιτα πουλερικά είναι για τους φτωχούς Ινδονήσιους μια μορφή τραπεζιτικού λογαριασμού. Ο κ. Γουαρσόνο λέει πως διέθετε 20 έως 25 πουλερικά που κυκλοφορούσαν ελεύθερα στο σπίτι του. «Τα τρώμε, αλλά όταν χρειαζόμαστε χρήματα τα πουλάμε», εξηγεί. Κάθε κοτόπουλο αξίζει περίπου δύο δολάρια.

Ομως, όπως τονίζει ο κ. Ναϊσπόπος, είναι πολύ δύσκολο να προσελκύσουν οι αρχές το ενδιαφέρον του κοινού που διαρκώς ζει με το φόβο πολύ μεγαλύτερων καταστροφών. Σεισμοί, εκρήξεις ηφαιστείων, τσουνάμι, πλοία που βυθίζονται, αεροπλάνα που πέφτουν προκαλώντας εκατοντάδες θανάτους, πλημμύρες και θανατηφόρες κατολισθήσεις λάσπης κάνουν την Ινδονησία να μοιάζει σαν να ήταν προορισμένη να αποτελέσει το επίκεντρο της γρίπης των πτηνών.

«Πολλοί περισσότεροι άνθρωποι πεθαίνουν από φυματίωση, ελονοσία, δάγκειο πυρετό», λέει ο Ναϊπόσπος. «Αν πεις ότι 100 άνθρωποι σε δύο χρόνια πέθαναν από τη γρίπη των πτηνών ποιος θα πιστέψει ότι αυτή είναι η πραγματική απειλή;»

(πηγή: www.kathimerini.gr, 9/2/2008)