Γαλαξίδι

Το Γαλαξίδι είναι μία παραθαλάσσια κωμόπολη, στον κόλπο της Iτέας. Eίναι κτισμένη στην θέση της Αρχαίας Oιάνθης ή Διανθείας της Oζολικής Λοκρίδος. Tο όνομα το οφείλει μάλλον σε κάποιον ονόματι Γαλαξίδι, που είχε την περιοχή σαν φέουδο. H πρώτη αναφορά στο όνομα γίνεται τον 10ον αιώνα και στηρίζεται κυρίως στο «Xρονικόν του Γαλαξίδι», που βρέθηκε σε ένα μοναδικό χειρόγραφο στην κοντινή Mονή του Σωτήρος, στις ανασκαφές του 1864. Tο χειρόγραφο αυτό γράφτηκε από τον ιερομόναχο Eυθύμιο το 1703 κι έχει τίτλο «Iστορία Γαλαξίδι εβγαλμένη από παλαιά χειρόγραφα, μεμβράνια, σιτζίλια και χρυσόβουλα αυθεντικά, όπου ευρίσκονται και είναι και σώζονται εις το Bασιλικό Mοναστήρι του Σωτήρος Xριστού, χτισμένο παρά του ποτέ αυθέντη και δεσπότη κυρ Mιχαήλ του Kομνηνού, ου αιωνία η μνήμη. Aμήν». Aπό το Xρονικό μαθαίνουμε πως μεταξύ 924 και 927, λόγω της εισβολής του τσάρου των Bουλγάρων Συμεών, το Γαλαξίδι ερήμωσε για 50 χρόνια, παρόλο «...που ήταν κτισμένο παμπάλαια και ευμορφοκαστρογυρισμένο, έχοντας και φλότα καραβίων και σπίτια περίσσα».

Eπί Φραγκοκρατίας υπήχθη στη δυνάστη των Σαλώνων Θωμά Στρομογκούρ και απελευθερώθηκε από τον Δεσπότη της Hπείρου Mιχαήλ Kομνηνό. Tο 1397 κατελήφθη από τον σουλτάνο Bαγιαζήτ, απελευθερώθηκε από τον Kωνσταντίνο Kαντακουζηνό, για να περιέλθει μετά από λίγα χρόνια οριστικά στην τουρκική κατοχή. Στις αρχές του 18ου υπήχθη στη δικαιοδοσία του Aλή Πασά, ο οποίος παραχώρησε κάποια προνόμια.

O Γάλλος Pouqueville αναφέρει το 1813 πως το Γαλαξείδι είχε 50 πλοία συνολικής χωρητικότητος 10.000 τόνων, με πλήρωμα 1.100 ναυτών και 300 κανόνια. Tα πλοία αυτά ταξίδευαν στα λιμάνια της Iταλίας, της Iσπανίας και της Aφρικής. Tο 1835 το Γαλαξείδι είχε πάλι 38 πλοία, το δε 1866 σε πλοία άνω των 30 τόνων είχε 206, καταλαμβάνοντας τη δεύτερη θέση, μετά τη Σύρο, σε αριθμό πλοίων.

Eπί βασιλείας Οθωνος ανοικοδομήθηκε και η οικονομική του παρακμή άρχισε με την εμφάνιση των ατμόπλοιων.

Oι κάτοικοι ακόμα και σήμερα είναι κατά πλειοψηφία ναυτικοί, οι δε υπόλοιποι ασχολούνται με τον τουρισμό. Ισως επειδή έχουν ταξιδέψει, η φιλοξενία τους έχει μια άλλη «διάσταση». Παρότι είναι μικρή κοινωνία, δεν είναι κλειστή στους ξένους. Στις διάφορες καφετέριες και μπαρ θα ανακαλύψετε πως και στους ντόπιους αρέσει η κουβέντα.

Tο Γαλαξίδι είναι ένα μέρος που μπορείτε να πάτε ευχάριστα κάθε εποχή είτε καλοκαίρι για τις πολλές μικρές παραλίες της περιοχής, είτε χειμώνα επειδή το χιονοδρομικό κέντρο του Παρνασσού είναι κοντά και πολλοί είναι εκείνοι (μεταξύ των οποίων κι εγώ) που προτιμούν το Γαλαξίδι σαν βάση, παρά την πολύβουη και πολύκοσμη Aράχωβα. Αφού περιδιαβείτε τα στενάκια του Γαλαξιδίου, αξίζει να δείτε το εξαιρετικό ξύλινο τέμπλο στον μητροπολιτικό ναό του Aγ. Nικολάου, όπως επίσης το Λαογραφικό, το Nαυτικό και το Eθνολογικό Mουσείο. Eπίσης, το βυζαντινό μοναστήρι του Σωτήρος που κτίστηκε το 1.250 μ.X.

Τι άλλο να δείτε:
Mε βάση το Γαλαξίδι υπάρχουν πολλά μέρη να δείτε στη γύρω περιοχή.

Αμφισσα (Σάλωνα) - (30 χλμ. από Γαλαξίδι). Eπισκεφθείτε την για να γνωρίσετε καταρχάς την πρωτεύουσα της Φωκίδας. Nα δείτε το κάστρο των Σαλώνων, ή κάστρο της Ωργιάς, την Aκρόπολη της Αμφισσας και να δείτε ακόμα να επιζούν, κόντρα στην φθορά του χρόνου, παραδοσιακές βιοτεχνίες όπως βυρσοδεψίες, κουδουνάδικα και σχοινάδικα.

Tη Γραβιά και το περίφημο Xάνι της, στα 33 χλμ. από την Αμφισσα στον δρόμο για Λαμία, επισκεφθείτε το χωριό, όπου η αντίσταση του Oδυσσέα Aνδρούτσου και των παλικαριών του στάθηκε αποφασιστική για την Eπανάσταση. Tο Xάνι αναστηλώθηκε πρόσφατα και είναι ανοιχτό στους επισκέπτες.

Λίγα χιλιόμετρα πιο πάνω προς την Γκιώνα, αν θέλετε δροσιά, στο Xάνι Zαγκανά θα βρείτε τρεχούμενα νερά, ελατόδασος και βαθύσκιωτα πλατάνια. Eκεί, επίσης, είναι και ο παράδεισος των κυνηγών, επειδή όλη η περιοχή (240.000 στρέμματα) έχει κηρυχθεί ελεγχόμενη κυνηγετική περιοχή.

Χρήσιμες πληροφορίες
Πώς να πάτε:
Oδικώς βεβαίως. Aπό Eθνική Οδό μέχρι Θήβα και από εκεί για Λιβαδειά-Aράχωβα-Δελφούς-Iτέα και Γαλαξίδι. Συνολικά 195 χιλιόμετρα! Aν τώρα ξεκινάτε από Θεσ/νίκη, θα διανύσετε 580 χλμ.

Πού θα φάτε:
Για ψάρι οπωσδήποτε στον «Tάσο» πάνω στην παραλία, καθώς και στο «Mπάρκο» της Mαρίτσας. Για μαγειρευτά και μεζέδες στον «Mπέμπελη» στο κέντρο της πόλης.

Τι να ψωνίσετε:
Yπάρχει πολύ καλό θυμαρίσιο μέλι στην περιοχή. Bέβαια προσοχή στις... απομιμήσεις.

(πηγή: www.kathimineri.gr, 29/11/2008)

Ο γύρος του κόσμου μ' ένα... σουβλάκι

H Eλλάδα δεν είναι ο μόνος τόπος στον πλανήτη όπου το κρέας ή τα λαχανικά σουβλίζονται σε ξυλάκια (καλαμάκια) για να ψηθούν στα κάρβουνα. Tο σουβλάκι, στην ουσία, είναι παγκόσμιο φαγητό

Από την Αμερική, όπου το μπάρμπεκιου είναι τρόπος ζωής, ένα δημοφιλές σουβλάκι περιέχει ένα και μοναδικό κομμάτι κρέας, λουκάνικο, σουβλισμένο και ψημένο στη σχάρα. Τα καρυκεύματά του είναι τα γνωστά: μουστάρδα και κέτσαπ. Είναι ίσως από τα πιο φτωχά σαν ιδέα φαγητά στη σχάρα. Αλλού, όμως, η παράδοση είναι πλούσια και πάρα πολύ γευστική.

Στη Μεσόγειο το σουβλάκι ψήνεται παντού, από τις ακτές της Ισπανίας μέχρι τα μεζεδοπωλεία της Τουρκίας. Το ισπανικό δώρο στον κόσμο της σούβλας λέγεται pinchitos, μικρά σουβλάκια από ποικίλα κρέατα. Μπορεί να γίνει από χοιρινό, το εθνικό κρέας της Ισπανίας, από κοτόπουλο και άλλα. Καμιά φορά τα φτιάχνουν από κιμά, άλλες φορές από κυβάκια. Οι γεύσεις διαφέρουν από συνταγή σε συνταγή: το κύμινο είναι δημοφιλές, για παράδειγμα, όπως επίσης το φρέσκο κολίανδρο και ο μαραθόσπορος, γεύσεις φερμένες όλες από την αραβική παράδοση της Βόρειας Αφρικής που έχει επηρεάσει αισθητά τη μαγειρική της Ισπανίας. Τα pinchitos θεωρούνται μεζές (τάπας). Βρίσκουμε τέτοια και ανάμεικτα με το κλασικό λουκάνικο chorizo και γαρίδες, ψημένα στα κάρβουνα.

Οι Γάλλοι έχουν τα brochettes τους, με διάφορες πρώτες ύλες, από κοτόπουλο μέχρι μπακαλιάρο. Πολλά απ' αυτά είναι σπεσιαλιτέ της μεσογειακής Γαλλίας, γύρω από την Προβηγκία. Ένα αγαπητό σουβλάκι εκεί περιέχει διάφορα αρνίσια εντόσθια, με τομάτα, κρεμμύδι και βασιλικό.

Παντού στον κόσμο, και στην Μεσόγειο και αλλού, το σουβλάκι είναι από τα κλασικά φαγητά του δρόμου, κάτι πρόχειρο, δηλαδή, που το τρώγει ο κόσμος στα όρθια και πολλές φορές καθοδόν. Ένα μέρος όπου η παράδοση αυτή είναι τεράστια και πολύ ζωντανή είναι η Λατινική Αμερική. Εκεί παντού υπάρχουν πλανόδιοι μάγειροι που ψήνουν διάφορα σουβλάκια σε καροτσάκια στον δρόμο. Στη Βολιβία, για παράδειγμα, φτιάχνουν τα anticucho, μικρά σουβλάκια με εναλλάξ κομμάτια από κρέατα και πατάτες και σερβιρισμένα με μια σάλτσα από φιστίκια. Στο Περού σουβλίζουν διάφορα εντόσθια, μεταξύ των οποίων το φαβορί τους, μοσχαρίσια καρδιά μαριναρισμένη σε πικάντικη σάλτσα από σκόρδο, λάδι, μπαχαρικά και μια ειδική ντόπια καυτερή πιπεριά. H παράδοση αυτή κρατήθηκε και στη διασπορά. Στις νοτιοαμερικάνικες γειτονιές της Νέας Υόρκης, για παράδειγμα, κάθε βράδυ γίνεται ένα μυρωδάτο, γευστικότατο πανηγύρι από τέτοια φαγητά, ψημένα σε καροτσάκια στον δρόμο.

Από τα πιο ενδιαφέροντα σουβλιστά είναι αυτά που φτιάχνονται στην Καραϊβική, ίσως επειδή οι γεύσεις είναι υβρίδια δανεισμένες από πολλές άλλες κοντινές κουλτούρες. Ένα απλό σουβλάκι από αρνίσιο κρέας, για παράδειγμα, συνήθως γλυκίζει στη μαγειρική της Καραϊβικής επειδή το μαρινάρουν με μέλι, ξύδι και λάδι. Το αποτέλεσμα είναι ένα καραμελωμένο κρέας στη σούβλα, τραγανό απ' έξω και μαλακό από μέσα.

Το κρέας ψημένο σε καλαμάκι στα κάρβουνα καλύπτει μια ανθρώπινη ανάγκη για γρήγορο, νόστιμο και εύκολο φαγητό. Για μένα όλα αυτά, είτε στην Ισπανία είτε στην Ιαπωνία είτε στο Ιράν είτε στην Ελλάδα, είναι φαγητά της ελευθερίας. Δεν περιορίζουν τον μάγειρα με πολύπλοκες συνταγές ή δύσκολο εξοπλισμό και δεν περιορίζουν αυτόν που τα τρώει στα όρθια, στον δρόμο ή στον κήπο καθώς κρατάει μια κρύα μπίρα στο άλλο χέρι. Είναι, με λίγα λόγια, ό,τι πρέπει για το καλοκαίρι.

Λιχουδιές στη σούβλα
Οι Ισπανοί έχουν τα pinchitos, οι Έλληνες τα σουβλάκια και οι Γιαπωνέζοι το yakitori, το οποίο είναι ψητό σουβλιστό κοτόπουλο, συνήθως σε λωρίδες και όχι κύβους. Το yakitori σερβίρεται στα όρθια σε ειδικά μαγαζιά και τρώγεται με το χέρι. Μετά τη δουλειά και πριν από το σπίτι, ο κόσμος σταματάει σε τέτοια μαγαζιά με φίλους για να τσιμπήσουν λίγο yakitori και να πιούνε μια μπίρα. Τα γιαπωνέζικα σουβλάκια πάνε χέρι-χέρι και με το αντίστοιχο του μεζέ, αυτό που αποκαλούν robata, ή μαγειρική στα κάρβουνα. Οι δημιουργικοί σεφ σουβλίζουν μαζί με κοτόπουλο ή άλλο κρέας διάφορα, όπως π.χ. τζάνερα τουρσί. Οι μαρινάτες τους πολλές φορές περιέχουν κάτι το γλυκόξινο, όπως ξίδι από ρύζι ή νιφάδες αφυδατωμένου τόνου. Σίγουρα έχουν άλλες γευστικές προτιμήσεις από μας εδώ στην Μεσόγειο, αλλά η βασική ιδέα με το ξυλάκι και το εύκολο φαγητό είναι παρόμοια.

Όλη η Ασία τρώει σουβλιστές λιχουδιές. Στη Νοτιοανατολική Ασία, για παράδειγμα, το πιο δημοφιλές σουβλιστό φαγητό είναι το satay, κομματάκια από κρέας συνήθως καρυκευμένα με γλυκιά και καυτερή σάλτσα από φιστίκια. Τα satay είναι το κλασικό κολατσιό του δρόμου σε όλη την περιοχή. H λέξη έχει γίνει συνώνυμη με την σάλτσα φιστικιού αλλά τα satay μπορεί να είναι μαριναρισμένα και με άλλες σάλτσες, από καρύδα, τζίντζερ, πιπεριές τσίλι και άλλα.

Στην άλλη άκρη του κόσμου, όπου τα πάντα βράζουν αυτή τη στιγμή, η σχάρα και τα σουβλάκια είναι μέρος μιας μεγάλης παράδοσης. Μιλάω για τη Μέση Ανατολή. Στο Ιράν, ένα παλιό και πεντανόστιμο σουβλάκι είναι το κουμπιντέ κεμπάμπ, από κιμά, κρεμμύδια και σαφράν. Φτιάχνεται στο σπίτι αλλά και έξω σε εστιατόρια και καροτσάκια και αποτελεί κολατσιό αλλά και ένα κυρίως πιάτο ταυτόχρονα. Σερβίρεται με ψημένες στη σχάρα τομάτες και πιλάφι από ρύζι μπασμάτι. Το σαφράν δίνει το άρωμά του παντού.

(πηγή: www.tanea.gr, 29/7/2005)

Κλείνουν τα coffee shops που βρίσκονται κοντά στα σχολεία στο Αμστερνταμ

Στο Αμστερνταμ λειτουργούν συνολικά σήμερα 228 coffee shops

Ο δήμος του Αμστερνταμ ανακοίνωσε την Παρασκευή ότι πρόκειται να κλείσει 43 καταστήματα πώλησης κάνναβης (τα γνωστά ολλανδικά coffee shops) μέχρι το 2011, βάσει κυβερνητικής οδηγίας που απαγορεύει τη λειτουργία καταστημάτων που πουλούν μαλακά ναρκωτικά κοντά στα σχολεία.

Η οδηγία αυτή προβλέπει ότι δεν μπορεί να υπάρχουν coffee shops σε ακτίνα 250 μέτρων γύρω από τα σχολεία, διευκρινίζεται σε ανακοίνωση της δημαρχίας.

Ο δήμαρχος της πόλης Τζομπ Κοέν εξήγησε ότι θα σεβαστεί την κυβερνητική οδηγία, αλλά ότι ο ίδιος «δεν θα σκεφτόταν ποτέ ένα τέτοιο μέτρο», εκτιμώντας ότι η λειτουργία των coffee shops στην περίμετρο που εφεξής απαγορεύεται, δεν είχε μέχρι στιγμής δημιουργήσει κανένα πρόβλημα.

Διευκρίνσε, επίσης, ότι θα εφαρμόσει το μέτρο αυτό σε σχολεία όπου φοιτούν μαθητές 12 ετών και άνω, εφόσον η κατανάλωση κάνναβης είναι ουσιαστικά ανύπαρκτη σε μικρότερες ηλικιακά ομάδες.

Το Αμστερνταμ φοβάται ότι εάν κλείσει μεγάλος αριθμός μαγαζιών θα αυξηθούν οι παράνομοι πωλητές κάθε είδους ναρκωτικών. Στην πόλη λειτουργούν τώρα 228 coffee shops, περίπου το ένα τέταρτο των καταστημάτων της χώρας.

Την Παρασκευή πρόκειται να πραγματοποιηθεί στην πόλη Αλμέρ, κοντά στο Αμστερνταμ, συνέδριο με τη συμμετοχή 30 δημάρχων, οι οποίοι θα συζητήσουν την ολλανδική πολιτική στο θέμα των μαλακών ναρκωτικών.

Βάσει έρευνας που πραγματοποιήθηκε για λογαριασμό ειδικού εντύπου της ολλανδικής αυτοδιοίκησης, η πλειοψηφία των δημάρχων είναι υπέρ της νομιμοποίησης του συνόλου της «αλυσίδας της κάνναβης»: παραγωγή, τροφοδοσία των καταστημάτων και λιανική πώληση.

Προς το παρόν, από τις αρχές επιτρέπεται μόνο η πώληση κάνναβης, ενώ απαγορεύεται η παραγωγή και η τροφοδοσία, διαδικασίες που βρίσκονται συχνά στα χέρια παρανόμων που δρουν σε μεγαλύτερη κλίμακα, και τους οποίους οι Αρχές είναι αποφασισμένες να πατάξουν.

(πηγή: www.in.gr, 21/11/2008)

Οι επιθέσεις στη Βομβάη επιδεινώνουν ένα πρόβλημα που ήδη υπήρχε στην Ινδία

Οταν μιλάμε για τις χώρες όπου είναι πιο έντονο το πρόβλημα της τρομοκρατίας, συνηθίζουμε να αναφερόμαστε στο Ιράκ, το Αφγανιστάν και το Πακιστάν. Εδώ και πολύ καιρό, όμως, σε αυτή την κατηγορία περιλαμβάνεται και η Ινδία. Χρειάζεται βέβαια να συμβαίνουν επιθέσεις όπως αυτές της Βομβάης για να το καταλάβουμε. Κι όμως, φέτος γίνονται στην Ινδία κάπου 100 τρομοκρατικές επιθέσεις τον μήνα. Ορισμένους μήνες, μάλιστα, ο αριθμός των επιθέσεων ήταν μεγαλύτερος από εκείνον που σημειωνόταν την ίδια περίοδο σε άλλες χώρες.

Οπως γράφει στην Ελ Παϊς ο Φερνάντο Ρεϊνάρες, διευθυντής του Προγράμματος για την Παγκόσμια Τρομοκρατία στο Real Instituto Elcano της Μαδρίτης, οι τελευταίες επιθέσεις αποτελούν ουσιαστικά μια ενισχυμένη έκδοση επιθέσεων που σημειώνονταν ήδη στην Ινδία στο παρελθόν. Στις περισσότερες περιπτώσεις χρησιμοποιούνταν βόμβες, αλλά δεν ήταν λίγες οι φορές που οι επιθέσεις γίνονταν με αυτόματα όπλα ή χειροβομβίδες και συνοδεύονταν από απαγωγές.

Οκτώ στα δέκα θύματα αυτών των επιθέσεων είναι άμαχοι, ποσοστό που μεγαλώνει ακόμη περισσότερο αν λάβουμε υπόψη μας τους τραυματίες. Είναι σαφές ότι οι τρομοκρατικές οργανώσεις που δρουν στην Ινδία αποτελούν ένα πολύ ετερογενές σύνολο. Υπάρχουν μαοϊκοί και αυτονομιστές, υπάρχουν ισλαμιστές και «τζιχαντιστές», αλλά και οργανώσεις που συνδυάζουν αυτές τις ιδιότητες. Σε άλλες περιπτώσεις ο χαρακτήρας τους είναι ενδογενής και σε άλλες οι τρομοκράτες έχουν σχέση με τις γειτονικές χώρες, και ιδιαίτερα το Μπανγκλαντές και το Πακιστάν.

Παρόλο που για τέσσερις από τις οργανώσεις που ανήκουν στη δεύτερη κατηγορία υπάρχουν ενδείξεις ότι συνδέονται με την αλ-Κάιντα, δεν είναι εξακριβωμένο ότι το τρομοκρατικό αυτό δίκτυο έχει δική του παρουσία στο ινδικό έδαφος.

Ένα κομμάτι αυτής της τρομοκρατίας, και ιδιαίτερα οι ισλαμιστές και οι «τζιχαντιστές», εξελίσσεται με τρόπο που διαφεύγει από τον έλεγχο των δυνάμεων ασφαλείας. Πολλές από τις οργανώσεις αυτές συνδέονται με τους Ινδούς Μουτζαχεντίν, που εμφανίστηκαν για πρώτη φορά τον Νοέμβριο του 2007 με μια σειρά επιθέσεων σε τρεις πόλεις του Ουτάρ Πραντές. Στη συνέχεια, θεωρήθηκαν υπεύθυνοι για επιθέσεις στο Τζαϊπούρ (Μάιος, 60 νεκροί), στο Αχμενταμπάντ (Ιούλιος, 50 νεκροί) και στο Δελχί (Σεπτέμβριος). Στις τρεις αυτές περιπτώσεις, οι τρομοκράτες χρησιμοποίησαν ως πρόσχημα τις διακρίσεις του δικαστικού συστήματος εναντίον τους, χωρίς αυτό να οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η «ατζέντα» τους έχει αποκλειστικά εθνικό χαρακτήρα. Το πρώτο από τα ανακοινωθέντα τους άλλωστε, που εκδόθηκε πριν από ένα χρόνο, ξεκινούσε ως εξής: «Ο πόλεμος των πολιτισμών μεταξύ μουσουλμάνων και απίστων άρχισε στο έδαφος της Ινδίας».

Ο σχεδιασμός και η εκτέλεση των επιθέσεων στη Βομβάη δεν παραπέμπουν πάντως λογικά σε μια συγκεκριμένη τρομοκρατική οργάνωση. Ισως το όνομα με το οποίο ανέλαβαν την ευθύνη να κρύβει ένα μίγμα εξτρεμιστών, από τους Μουτζαχεντίν της Ινδίας μέχρι την οργάνωση Λασκάρ-ε-Ταϊμπα (με έδρα το Πακιστάν) ή τη Χαρκάτ ουλ Τζιχάντ ουλ Ισλάμι (με έδρα το Μπανγκλαντές).

Στην Ινδία οξύνεται ένα πρόβλημα που ήδη υπήρχε. Η κυβέρνησή της πρέπει τώρα να λύσει σοβαρά προβλήματα στους τομείς της εθνικής αντικατασκοπείας και της αστυνομικής συνεργασίας, που υπονομεύουν την πρόληψη και τη μάχη κατά της τρομοκρατίας. Και αυτό είναι πολύ σημαντικό αν λάβουμε υπόψη μας ότι η Ινδία είναι μια πυρηνική χώρα. Το πρόβλημα πρέπει επίσης να αντιμετωπιστεί σε περιφερειακό επίπεδο, ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά το Πακιστάν, άλλη μια πυρηνική χώρα.

Οι ινδικές αρχές, καταλήγει ο αρθρογράφος, θα πρέπει να καταλάβουν ότι η μουσουλμανική κοινότητα της χώρας είναι κι αυτή ευάλωτη στη διαδικασία βίαιης ριζοσπαστικοποίησης που λαμβάνει χώρα ήδη σε αντίστοιχες κοινότητες άλλων χωρών. Δεν είναι περίεργο ότι οι τρομοκράτες έχουν επικαλεστεί για κάποιες από τις επιθέσεις τους αυτά που συμβαίνουν στην Τσετσενία.

(πηγή: www.flash.gr, 28/11/2008)

Δίρφη - Στενή: Μαγευτική η ορεινή Εύβοια

Εκεί όπου ο Δίας νυμφεύτηκε την Ήρα, δεν μπορεί παρά το τοπίο να είναι θεϊκό! Ανεβείτε στο όρος Δίρφη και δεν θα χάσετε...

Το όρος Δίρφη εκτείνεται από τη βόρεια πλευρά της Κεντρικής Εύβοιας μέχρι τα νότια και το χωριό ­Αμάρυνθος. ­Έτσι, καλύπτει την «καρδιά» του νησιού, ­αποτελώντας ένα πολύ ενδιαφέρον ιστορικό και οικολογικό σημείο αναφοράς σε έναν τόπο που συνήθως επισκεπτόμαστε για τις όμορφες παραλίες του. Η Δίρφη είναι από τα πιο όμορφα βουνά μας και προσφέρεται για ορειβασία και περιπάτους. Κεφαλοχώρι και αφετηρία για να ξεκινήσει κανείς τις περιηγήσεις του στο βουνό και τις Παραδίρφυες Κοινότητες είναι η Στενή, στην Κεντρική Εύβοια, μόλις 30 χλμ. από τη Χαλκίδα.

Καστανόδασος απείρου κάλλους
Για να φτάσετε στη Στενή θα ­έχετε ήδη διανύσει κάποια χιλιόμετρα στις πλαγιές της Δίρφης και θα ­έχετε περάσει τη ρεματιά που οδηγεί στο γραφικό κεφαλοχώρι που χωρίζεται σε δύο οικισμούς: την Πάνω και την Κάτω Στενή. Το καστανόδασος που δεσπόζει πάνω από το χωριό έχει χαρακτηριστεί ιδιαίτερης ομορφιάς και προστατεύεται. Στην πλακόστρωτη κεντρική πλατεία θα πιείτε το καφεδάκι σας και θα δροσιστείτε ­από το γάργαρο νερό που αναβλύζει από τις βρύσες. Προσκυνήστε στην εκκλησία της Κοίμησης της Θεοτόκου και ύστερα περπατήστε για να δείτε τα σπίτια που είναι σχεδόν κολλημένα το ένα με το άλλο, έτσι ώστε να δημιουργείται ένα τείχος που προστάτευε τους κατοίκους από τις επιδρομές των Τούρκων.

Ανηφορίστε χαζεύοντας τα παραδοσιακά σπίτια της Στενής, χτισμένα με την ευβοιώτικη αρχιτεκτονική που θέλει τα παράθυρα χρωματιστά. Περπατήστε στην πανέμορφη τοποθεσία «Του γιατρού η βρύση», χτισμένη δίπλα σ' ένα γραφικό εκκλησάκι, απέναντι ­από το ποτάμι. Από όμορφες πηγές θα χορτάσετε... προπαντός αν διψάτε! Θα δείτε τις βρύσες του Δασκάλου, του Νταβέλη και του Αγίου Στεφάνου, που είναι και οι ομορφότερες. Συνεχίζοντας το δρόμο σας θα βρεθείτε στους Στρόπωνες, ένα ακόμα γραφικό ευβοιώτικο χωριό όπου μπορείτε να δείτε τη βυζαντινή εκκλησία της Κοίμησης της Θεοτόκου. Προχωρώντας πιο κάτω θα συναντήσετε το παραδοσιακό χωριό Λάμαρη. Μην παραλείψετε να κάνετε μια βόλτα και στον Πύργο, όπου θα δείτε έναν κανονικό βενετσιάνικο πύργο.

Φτάνοντας στην κορυφή
Αλλα χωριά όπου μπορείτε να κάνετε βόλτες είναι ο Άγιος Αθανάσιος, οι Βουνοί, οι Καθενοί, τα Καμπιά, ο Πισσώνας. Πάνω και γύρω από τη θέση «Βρύση του γιατρού» ξεκινούν πολλά μονοπάτια για μια κοντινή βόλτα. Μπορείτε να συνεχίσετε και να ανεβείτε ως τον ξενώνα που φιλοξενεί αθλητικές ομάδες. Ανηφορίζοντας κι άλλο, θα συναντήσετε ­ορειβατικά μονοπάτια σημειωμένα με μπογιά για να μη χαθείτε. Λίγο πριν τον ξενώνα υπάρχει ένας αγροτικός δρόμος που οδηγεί στο «Βράχο της Στενής». Από εκεί θα απολαύσετε υπέροχη θέα. Πιο ψηλά, προς το καταφύγιο, θα συναντήσετε έλατα, οξιές, καστανιές και... χιόνια! Η κορυφή απέχει μόνο 2 ώρες δρόμο! Για την ορειβασία στη Δίρφη (1.743 μ.) και το καταφύγιο, καλό είναι να ζητήσετε πληροφορίες από τον ΕΟΣ Χαλκίδας, τηλ.: 22210-25230.

Πληροφορίες
Μετάβαση: H Στενή απέχει ­30 χλμ. από τη Χαλκίδα. Σύνολο διαδρομής από Αθήνα περίπου 110 χλμ. Μπορείτε να φτάσετε με το ΚΤΕΛ Αθηνών - Χαλκίδας (τηλ.: 210-8317153) ή με το τρένο (τηλ.: 210-5297777) και ­από τη Χαλκίδα με το τοπικό ΚΤΕΛ (τηλ.: 22210-22640) στη Στενή.

Διαμονή: Δύο ξενοδοχεία: Δίρφυς (τηλ.: 22280-51217) και Στενή (τηλ.: 22280-51221), που διαθέτουν καλό εστιατόριο και πάρκινγκ. Θα βρείτε και ενοικιαζόμενα δωμάτια.

Χρήσιμα: Αστυνομία: 22280-51218, Δήμος Διρφύων: 22280-51547

Φαγητό: Θα βρείτε καλό, φρέσκο ντόπιο κρέας (κοκορέτσι, κατσικάκι στο φούρνο, παϊδάκια), τυροπιτάρι και άλλους σπιτικούς μεζέδες. Ταβέρνες, ψησταριές και μεζεδοπωλεία ­υπάρχουν στην κεντρική πλατεία του χωριού, ανάμεσα στην Πάνω και την Κάτω Στενή και στην τοποθεσία «Του γιατρού η βρύση». Εποχιακή ταβέρνα υπάρχει στο διάσελο Δίρφης - Ξεροβουνίου στα 1.000 μ. υψόμετρο. Ταβέρνες θα βρείτε επίσης στους κοντινούς Στρόπωνες και στην Καμάρα.

Διασκέδαση: Στην πλατεία της Στενής θα βρείτε παραδοσιακές καφετέριες, όπως και στην Καμάρα. Στην Πάνω Στενή, στα ψηλά, υπάρχει και μπαράκι για το βραδινό σας ποτό.

Αγορές: Πολύ νόστιμο τυρί φέτα, μέλι, ρίγανη, τσάι του βουνού, καρύδια και αμύγδαλα. Από τους Στρόπωνες αγοράστε εξαιρετικά χωριάτικα λουκάνικα και ντόπια κρεατικά.

(πηγή: www.7merestv.gr, 28/11/2008)

Εφιάλτης από εκατομμύρια πουλιά στη Ρώμη

Φορώντας ολόλευκη, αστροναυτική στολή και μάσκα, ο Φαμπρίτσιο Ζάνι συνεχίζει επιμελώς τη δουλειά του. Στόχος του, να μην επιτρέψει στα πτηνά που έχουν καταλάβει τη Ρώμη να κοιμηθούν ούτε λεπτό. Εκατομμύρια ψαρόνια σκίζουν τον ουρανό πάνω από το Βατικανό, ενώ ο Ζάνι και οι συνάδελφοί του ετοιμάζουν τις συσκευές για να δημιουργήσουν πραγματικό ηχητικό πανδαιμόνιο, ώστε οι ανεπιθύμητοι επισκέπτες από τον βορρά να εγκαταλείψουν την Αιώνια Πόλη.

Αρκεί το γύρισμα ενός διακόπτη και ένας απαίσιος ήχος, οι σάλπιγγες της κολάσεως στην πραγματικότητα, που θυμίζουν στο ανθρώπινο αυτί τον ήχο νυχιών που σέρνονται σε μαυροπίνακα, καλύπτει τα πάντα. Στην πραγματικότητα είναι η ενισχυμένη μαγνητοφώνηση του ήχου που κάνουν ψαρόνια για να σημάνουν κίνδυνο.

Μέσα στη σύγχυση που ακολουθεί, κανείς δεν μπορεί να πει αν τελικά τα πτηνά ενοχλούνται από τον θόρυβο. Σίγουρα, όμως, οι άνθρωποι που βρίσκονται στη γειτονιά την εγκαταλείπουν τάχιστα, κοιτάζοντας απορημένοι και δείχνοντας με την έκφρασή τους αποτροπιασμό για τη δυσωδία των πτηνών, ενώ προστατεύονται από τα περιττώματα κρατώντας ανοικτές τις ομπρέλες τους.

«Κάθε μέρα χρησιμοποιούμε διαφορετικό ήχο» εξηγεί ο Τζιοβάνι Αλμπαρέλα, συντονιστής της επιχείρησης που οργανώνει η Ιταλική Ενωση Προστασίας Πτηνών. «Το θέμα είναι να τα παραπλανήσουμε ώστε να πιστέψουν ότι κινδυνεύουν».

Γεράκια χρησιμοποίησαν οι Αγγλοι

Η Αιώνια Πόλη δεν είναι η μοναδική που αντιμετωπίζει πρόβλημα. Το Λονδίνο χρησιμοποίησε γεράκια για να αποπέμψει τα περιστέρια από την πλατεία Τραφάλγκαρ, ενώ στην Τάιμς Σκουέρ της Νέας Υόρκης οι Αρχές με μια ανάλογη συσκευή παραγωγής κρότου προσπάθησαν να τρομάξουν τα πουλιά και να τα διώξουν το 2006.

Και η αλήθεια είναι ότι τα πτηνά αποτελούν έναν πραγματικό κίνδυνο και ενόχληση για οδηγούς και διαβάτες, και καταστρέφουν τα σημαντικότερα πολιτιστικά μνημεία του κόσμου, ενώ τον περασμένο μήνα εξανάγκασαν αεροσκάφος της Ryanair να κάνει αναγκαστική προσγείωση στο αεροδρόμιο Τσιαμπίνο της Ρώμης.

Kάθε ψαρόνι ζυγίζει περίπου 80 γραμμάρια και φυσικά είναι ακίνδυνο. Οταν όμως πετούν σε σμήνη, τόσο πυκνά που μπορούν να κρύψουν τον ήλιο, όχι μόνο αποτελούν κίνδυνο αλλά η δυσωδία τους είναι απερίγραπτη.

Οι δημοτικές αρχές της Ρώμης πριν από 13 χρόνια αποφάσισαν ότι ο καλύτερος τρόπος αντιμετώπισης του προβλήματος ήταν ο εκφοβισμός των πτηνών ώστε να επιστρέφουν στα πάρκα ή στην ύπαιθρο γύρω από την ιταλική πρωτεύουσα. Γι’ αυτό και δημιουργήθηκε η ομάδα εκφοβισμού, η οποία κινείται σε ολόκληρη τη Ρώμη κυνηγώντας τα έναντι 120.000 ευρώ κατά περίοδο.

Μέχρι και 5.000.000

Τα πτηνά επιστρέφουν στη Ρώμη κάθε βράδυ από την ύπαιθρο λόγω της σχετικής ζέστης και της έλλειψης εχθρών μέσα στην πόλη. Κάποιες περιόδους ο πληθυσμός τους φτάνει τα πέντε εκατομμύρια, υποστηρίζει ειδικός της ορνιθολογικής εταιρείας.

Ηδη, έχουν τοποθετηθεί στη Ρώμη μόνιμες συσκευές παραγωγής κρότου πάνω σε δένδρα μαζί με μικρές λωρίδες από αλουμίνιο, ώστε να ενοχλούνται ακόμα περισσότερο τα ζώα.

(πηγή: www.kathimerini.gr, 28/11/2008)

Βομβάη ή Μουμπάι

Με πληθυσμό 13 εκατ. η Βομβάη είναι η μεγαλύτερη πόλη της Ινδίας και η πιο ποικιλόμορφη, κοσμοπολίτικη και δυτικοποιημένη. Η κινηματογραφική βιομηχανία του Μπόλιγουντ, μερικά από τα πολυτελέστερα ξενοδοχεία στον κόσμο και οι μεγαλύτερες βιομηχανικές και οικονομικές εταιρείες ευημερούν δίπλα δίπλα με την ακραία φτώχεια.

Ηδη το οικονομικό κέντρο της Ινδίας, η Βομβάη, σημείωσε ραγδαία ανάπτυξη, όταν η Ινδία αναδύθηκε ως η μεγαλύτερη οικονομία της Ασίας. Τον περασμένο χρόνο, το Χρηματιστήριό της έφθασε σε μεγάλα ύψη, ενισχυμένο από επενδυτές, οι οποίοι αναζητούσαν ένα ασφαλές καταφύγιο από την παγκόσμια πιστωτική κρίση. Στην πόλη έχουν την έδρα τους πολλοί από τους βιομηχανικούς γίγαντες της χώρας και οι καινούργιοι ουρανοξύστες αποτελούν αδιάψευστους μάρτυρες της εισροής νέου χρήματος. Καταστήματα και μπαρ, που θα μπορούσαν κάλλιστα να βρίσκονται στα πιο μοντέρνα μέρη των ευρωπαϊκών πρωτευουσών, ανοίγουν κάθε εβδομάδα.

Η Βομβάη είναι μαγνήτης για όσους Ινδούς επιδιώκουν μια καλύτερη ζωή. Αλλά πολλοί από αυτούς, που έρχονται με το όνειρο του Μπόλιγουντ, καταλήγουν στην πορνεία ή το οργανωμένο έγκλημα. Ο πληθυσμός της πόλης έχει διπλασιαστεί τα τελευταία 25 χρόνια, με τους μισούς να ζουν σε τενεκεδουπόλεις. Σε ορισμένα μέρη, λέγεται ότι 50.000 άνθρωποι συνωστίζονται ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο.

Ως Βομβάη, η πόλη διακρίθηκε υπό τη βρετανική αποικιοκρατία και είναι γεμάτη από μνημεία. Δίπλα στο μεγαλοπρεπές ξενοδοχείο Taj Mahal, που χτίστηκε το 1903 και συνδυάζει ποικίλες καλλιτεχνικές επιρροές, βρίσκεται το Gateway of India κτισμένο, για να θυμίζει την άφιξη του Γεωργίου Ε΄, στην πόλη.

Η Βομβάη έγινε Μουμπάι το 1995, όταν η νεοεκλεγείσα κυβέρνηση του ακροδεξιού ινδουιστικού κόμματος Shiv Sena απέρριψε το αποικιακό όνομα, προς όφελος αυτού που χρησιμοποιούσαν οι Μαχαράστριοι (Marathis), ο αυτόχθονος πληθυσμός της περιοχής. Δεν είναι η πρώτη φορά, που η πόλη βιώνει τη βία -η αισθητή δυτική επιρροή και το χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών αναρριπίζουν παμπάλαιες πολιτιστικές και θρησκευτικές αντιπαλότητες.

(πηγή: www.kathimerini.gr, 28/11/2008)

Ανακαινίζεται το Υδραγωγείο του Ιουστινιανού στην Κωνσταντινούπολη

Το Υδραγωγείο του Ιουστινιανού, με ιστορία 1.500 χρόνων, το οποίο είχε κατασκευαστεί κατά τη βυζαντινή περίοδο, προκειμένου να εξασφαλίσει τις ανάγκες της Κωνσταντινούπολης σε νερό, και το οποίο κατακλύζεται από εκατομύρια επισκέπτες, για πρώτη φορά πρόκειται να ανακαινιστεί.

Όπως αναφέρει σε σχετικό δημοσίευμά της η τουρκική εφημερίδα Ζαμάν, σε πρώτη φάση θα κατεδαφιστεί το οίκημα που βρίσκεται πάνω από αυτό, το οποίο έχει διαπιστωθεί ότι δημιουργεί προβλήματα στο όλο οικοδόμημα.

Το οίκημα αυτό, που τελικά θα κατεδαφιστεί, στεγάζει διάφορες δημόσιες υπηρεσίες.

Ο έγκριτος καθηγητής οθωμανικής και τουρκικής ιστορίας, αλλά και διευθυντής του Μουσείου Τόπκαπι, Ιλμπέρ Ορταϋλί, αναφέρει ότι το οίκημα, το οποίο επιφέρει βλάβη στο Υδραγωγείο, πρέπει να κατεδαφιστεί με σχετική τελετή.

Μάλιστα, ο ίδιος, αφού εξηγεί ότι τόσο κατά τη βυζαντινή, όσο και κατά την οθωμανική περίοδο, δεν είχε παραχωρηθεί άδεια οικοδόμησης υπεράνω του υδραγωγείου, χαρακτηριστικά αναφέρει: Τα κτίσματα, τα οποία επιφέρουν βλάβες στο Υδραγωγείο, είναι προϊόντα της β' μεταρρυθμιστικής περιόδου. Σήμερα, εκεί υπάρχουν κτίσματα, τα οποία ανταγωνίζονται την Αγία Σοφία. Αυτά χαλούν την εικόνα τόσο της πόλης, όσο και του Σουλτάναχμετ. Αποτελούν εικαστικό ρύπο. Παράλληλα, καθίστανται αιτία για την καθίζηση του Υδραγωγείου. Για το λόγο αυτό, αξίζει συγχαρητηρίων η απόφαση για την κατεδάφιση του κτιρίου.

(πηγή: www.flash.gr, 28/11/2008)

Switzerland to join EU passport-free zone

Switzerland will join the European Union's passport-free travel zone next month under an agreement reached Thursday.

Switzerland is not a member of the 27-nation bloc, but is almost surrounded by EU states.

The EU's 27 interior ministers said Switzerland had met the necessary security standards to join the borderless zone, which already includes 24 European countries.

Swiss authorities will drop identity checks at land borders on Dec. 12 and will lift controls at airports as of March 29 next year, said French Interior Minister Michele Alliot-Marie, who chaired Thursday's talks.

EU Justice and Home Affairs Commissioner Jacques Barrot said Swiss membership in the so-called Schengen zone could be suspended next year if a Swiss referendum planned for February overturns an earlier decision to allow EU citizens in the landlocked country to live and work freely.
Swiss nationalist groups last month were able to gather enough signatures to force a referendum.

"If the result of the referendum was that the confederation could no longer apply the free movement principle, that would probably mean the presence of Switzerland in Schengen would be interrupted," Barrot said.

Schengen membership also complicates Switzerland's ties with Liechtenstein, its only non-EU neighbor. Tiny Liechtenstein has no international airports of its own and it has not yet joined the passport-free zone.

Under the agreement with the EU, Switzerland will have to put in place video surveillance and mobile border patrols along its frontier with Liechtenstein because the principality still remains out of the borderless zone.

EU members Cyprus, Britain and Ireland have opted to stay out of the borderless zone, while Romania and Bulgaria have yet to qualify. All other EU states, plus non-EU nations Norway and Iceland participate.

(πηγή: www.iht.com, 27/11/2008)

Ντίσελντορφ

Όσο λιγότερες προσδοκίες έχεις από έναν προορισμό, τόσο μεγαλύτερες είναι οι πιθανότητες να σε ενθουσιάσει. Νόμος. Από εκείνους που, για να τους ασπαστείς, πρέπει να σου τύχει έστω μια φορά να βρεθείς κάπου που δεν είχες σκοπό να πας, σε ένα μέρος που δεν περιλαμβανόταν στη λίστα των μελλοντικών ταξιδιωτικών προορισμών σου, και να το ερωτευτείς. Τέτοια είναι η περίπτωση του Ντίσελντορφ.
Πρωτεύουσα του μεγαλύτερου πληθυσμιακά ομόσπονδου κράτους της Γερμανίας, της Βόρειας Ρηνανίας – Βεστφαλίας, το Ντίσελντορφ απολαμβάνει το… ατυχές προνόμιο να αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα πολιτισμικά, οικονομικά και εμπορικά κέντρα της χώρας. Προνόμιο για τους κατοίκους, που απολαμβάνουν την πέμπτη καλύτερη πόλη του κόσμου για να ζεις, σύμφωνα με έρευνα της Mercer HR Consulting, ατυχές για τον τουρισμό, που για να αναπτυχθεί εκτός των συνόρων της χώρας έχει να παλέψει τις γκρίζες εικόνες που φέρνει στο μυαλό πολλών Ευρωπαίων το όνομα της πόλης, που συνδέθηκε άρρηκτα και αμείλικτα με το μεταπολεμικό μεταναστευτικό ρεύμα.

Εικόνες οι οποίες χιλιόμετρα απέχουν από την πραγματικότητα. Στη θέση των γκρίζων πολυκατοικιών που φαντάζεσαι αντικρίζεις εντυπωσιακή αρχιτεκτονική των αρχών του αιώνα, που παντρεύει αριστοτεχνικά την art nouveau με τοπικά στοιχεία, και κάθετους κήπους στις προσόψεις των κτιρίων. Εκεί όπου είχες τοποθετήσει γυάλινα κτίρια που θα στέγαζαν γραφεία και επιχειρήσεις υπάρχει μια πανέμορφη παλιά πόλη, με πλακόστρωτα δρομάκια, μπαρόκ εκκλησίες και καταπράσινα πάρκα. Και στις όχθες του Ρήνου, εκεί που θα σου φαινόταν λογικό να διακρίνεται ένα skyline από ουρανοξύστες και καμινάδες εργοστασίων, βρίσκεις μια εντυπωσιακή περαντζάδα, γεμάτη πάρκα, ποδηλατόδρομους και ανοιχτές πλατείες.

Αν υπήρχε κάπου γραμμένος ο ορισμός της ιδανικής πόλης για city break, το Ντίσελντορφ θα ήταν το πρώτο παράδειγμά του. Πανέμορφο, καταπράσινο, «μαζεμένο» γύρω από ένα ιστορικό κέντρο που συγκεντρώνει τα σημαντικότερα αξιοθέατα, αλλά και τις δραστηριότητες της πόλης –που καλύπτουν όλα τα γούστα, από γκαλερί σύγχρονης και κλασικής τέχνης, μέχρι ultra hip clubs, παραδοσιακά γερμανικά εστιατόρια με φρέσκια μπύρα να ξεχειλίζει στα ποτήρια και πολύ μα πολύ shopping– το «Χωριό του (ποταμού) Ντίσελ» είναι αυτό που λέμε πόλη φιλική προς το χρήστη.

Ο προσανατολισμός είναι πανεύκολος, το κέντρο περπατιέται άνετα –αν και οι κάτοικοί του προτιμούν να το γυρνούν με ποδήλατα, πράγμα που δίνει στην πόλη μια cozy, νεανική αίσθηση που θα σας θυμίσει Άμστερνταμ χωρίς τις τυμπανοκρουσίες–, στην απίθανη περίπτωση που κουραστείτε κάθε είδους συγκοινωνία δουλεύει ρολόι, για να σας πάει από την πλησιέστερη γειτονιά μέχρι το Παρίσι, και ο δημόσιος χώρος είναι όντως «χώρος» κι όχι αφηρημένη έννοια: ανοιχτές πλατείες, πεζόδρομοι και πάρκα εξοπλίζονται με έναν ασύλληπτο αριθμό παγκακιών και φιλοξενούν κάθε ώρα της ημέρας παρέες κάθε ηλικίας σε αυθόρμητα πικνίκ, χαλαρές βόλτες και διαλείμματα από τη δουλειά.

Η βόλτα ξεκινά από το Altstadt, ακριβώς στο σημείο όπου χτυπά η καρδιά της παλιάς πόλης –χαϊδευτικά, οι Γερμανοί αναφέρονται στην περιοχή ως «το μεγαλύτερο σε μήκος μπαρ του κόσμου». Πέρα από αμέτρητα μπαρ –σημειώστε εδώ ότι με το που ίσχυσε, προ διμήνου, η απαγόρευση του καπνίσματος στους εσωτερικούς χώρους, στο Altstadt άρχισαν να ξεφυτρώνουν μικρά μπαράκια με ειδική άδεια και το μπλε σήμα του τσιγάρου στην πόρτα, κάπως σαν λέσχες καπνιστών με καφέ και αλκοόλ: για τόσο φιλική προς το χρήστη πόλη μιλάμε– μπυραρίες και εστιατόρια, η περιοχή προσφέρεται και για sightseeing. Η Marktplatz με το πανέμορφο δημαρχείο και το μπαρόκ άγαλμα του Jan Wellem, η επίσης μπαρόκ εκκλησία του Αγίου Ανδρέα και το σπίτι όπου γεννήθηκε ο ποιητής Heinrich Heine είναι τα σημαντικότερα αξιοθέατά της.

Ελάχιστα μέτρα από εδώ, η Burgplatz είναι το προοίμιο, η πλατεία από όπου ξεκινά η περίφημη Rheinuferpromenade, ή ελληνιστί η περαντζάδα στις όχθες του Ρήνου. Ακριβώς εδώ, ο μικρός Ντίσελ που έδωσε στην πόλη το όνομά της συναντά το δεύτερο ποταμό της –αυτόν που, όπως λένε χαριτολογώντας οι κάτοικοί της, της έδωσε τη σημασία της. Ο Schlossturm, ο επιβλητικός πύργος που κοσμεί την πλατεία, είναι ό,τι απέμεινε από το παλάτι που κτίσθηκε εδώ το 13ο αιώνα, αλλά καταστράφηκε από πυρκαγιά το 1872. Από εδώ, ένας πεζόδρομος – ποδηλατόδρομος, διακοσμημένος με πλάκες σε σχήμα κυμάτων, ακολουθεί παράλληλα την πορεία του Ρήνου προς το Media Harbor. Όταν ο καιρός είναι καλός –πράγμα που εδώ σημαίνει όταν δε βρέχει– θα δείτε τα παγκάκια του πεζόδρομου πλημμυρισμένα από κόσμο που διαβάζει βιβλία, συζητάει ή απλά απολαμβάνει, σιωπηλός, την απεραντοσύνη του ποταμού.

Περίπου στα μισά της διαδρομής, δύο μουσεία αξίζουν μία στάση: το Μουσείο Κινηματογράφου και το Μουσείο Κεραμικής, που βρίσκονται δίπλα δίπλα, ατενίζουν μέσα από τις τζαμαρίες τους τα νερά του ποταμού. Πολύ κοντά τους, ο εντυπωσιακός εκθεσιακός χώρος KIT, Kunst im Tunnel, φιλοξενεί εξαιρετικά ενδιαφέρουσες εκθέσεις μοντέρνας, κατά κύριο λόγο, τέχνης. Το Media Harbor, η μαρίνα πάνω από την οποία υψώνεται επιβλητικός ο Rheinturn, ή πύργος του Ρήνου, περιστοιχίζεται από μερικά εξαιρετικά δείγματα σύγχρονης αρχιτεκτονικής, όπως τα κτίρια του Frank Gehry και τη Βουλή του ομόσπονδου γερμανικού κράτους της Βόρειας Ρηνανίας – Βεστφαλίας.

Ο εντυπωσιακός πύργος, γνωστός και ως Πύργος των Τηλεπικοινωνιών, που κατασκευάστηκε το 1981 και υψώνεται στα 240,5 μέτρα πάνω από τα νερά του Ρήνου, κέρδισε μια θέση στο Βιβλίο Γκίνες για το μεγαλύτερο στον κόσμο ψηφιακό ρολόι, που σχηματίζουν τα λαμπάκια στη μία πλευρά του –μην προσπαθήσετε να το αποκωδικοποιήσετε αν δεν έχετε κάποιον να σας το εξηγήσει, δε θα τα καταφέρετε. Στην κορυφή του, ένα exclusive εστιατόριο περιστρέφεται κατά 360 μοίρες κάθε ώρα, προσφέροντας πανοραμική θέα στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα της πόλης –ακόμη κι αν δεν έχετε σκοπό να φάτε εδώ, μπορείτε απλά να ανεβείτε για να θαυμάσετε τη θέα.

Το Carlstadt είναι η αρτίστικ γειτονιά της πόλης, γεμάτη γκαλερί και καταστήματα αντικών. Το δυνατό σημείο της, όμως, κατά την ταπεινή μας γνώμη, είναι η Citadellstrabe, ο πανέμορφος δρόμος με τα εντυπωσιακά κτίρια του 18ου και 19ου αιώνα, και την ατμόσφαιρα που λίγο έχει αλλάξει από εκείνη την εποχή. Περιπλανώμενοι στα στενά δρομάκια γύρω της, θα καταλήξετε με μαθηματική ακρίβεια στην Carlsplatz, που φιλοξενεί την υπαίθρια αγορά τροφίμων –πώς λέμε λαϊκή; Ε, καμία σχέση. Πολύ κοντά βρίσκεται και το Stadtmuseum, το Μουσείο της Πόλης, που αξίζει να επισκεφθείτε.

Και μετά το sightseeing, ώρα για shopping. Η Konigsallee είναι ο απόλυτος προορισμός της πόλης για τους fashionistas: μία πανέμορφη λεωφόρος μήκους ενός χιλιομέτρου, με ένα καταγάλανο κανάλι να διατρέχει το κέντρο της, που φιλοξενεί boutique σχεδιαστών όπως οι Armani, Kenzo, Hermes, Joop, Burberry και Donna Karan, αλλά και εμπορικά κέντρα όπως το επιβλητικό Ko-Galerie, με τα 130 exclusive καταστήματά του να απλώνονται στα 15.000 τετραγωνικά μέτρα του.

Ακόμη κι αν το budget σας δεν επιτρέπει αγορές με υπογραφή, η βόλτα στην Konigsallee επιβάλλεται: η αρχιτεκτονική πολλών εμπορικών κέντρων αποτελεί αξιοθέατο από μόνη της, ενώ στο κέντρο της λεωφόρου, η περαντζάδα – ποδηλατόδρομος πλάι στο κανάλι είναι από τις ομορφότερες διαδρομές της πόλης. Στο τέλος του –ή στην αρχή του, αναλόγως από πού έρχεστε– το περίτεχνο σιντριβάνι του Τρίτωνα σχεδόν παρακαλά να το φωτογραφίσετε, ενώ προσφέρει και εξαιρετική θέα ολόκληρου του καναλιού, που ειδικά αυτήν την εποχή, με τα πορτοκαλοκίτρινα φύλλα των δέντρων που το πλαισιώνουν, προσφέρει ένα θέαμα μαγευτικό.

Η διαδρομή καταλήγει στο Hofgarten, το επικών διαστάσεων, καταπράσινο πάρκο της πόλης. Για τους αμύητους στα δεδομένα της Δυτικής Ευρώπης, το Hofgarten μοιάζει με πόλη μέσα στην πόλη. Μια πόλη στους δρόμους της οποίας κυκλοφορούν αποκλειστικά ποδήλατα και πεζοί, στα «σπίτια», βλέπε δέντρα και θάμνους, της οποίας κατοικούν σκιουράκια και κουνέλια και που αντί για πλατείες έχει καταγάλανες λίμνες, γεμάτες κύκνους και πάπιες. Για τους επισκέπτες της πράσινης πολιτείας έχουν προβλεφθεί –εννοείται– ξύλινα παγκάκια και άφθονο, περιποιημένο γρασίδι.

Οι εκπλήξεις για τον επισκέπτη του Ντίσελντορφ γίνονται, μετά την πρώτη μέρα, καθημερινότητα. Από το σκιουράκι που θα φτάσει χοροπηδώντας μέχρι το παγκάκι σου για να κάνει μετά μεταβολή και να φύγει, μέχρι τη νυχτερινή ζωή που θα σε κρατήσει ξύπνιο μέχρι το πρωί και τους αυθεντικά φιλικούς κατοίκους που θα γκρεμίσουν όλα τα στερεότυπα που είχες στο μυαλό σου, αυτή η πόλη μοιάζει να έχει στοιχηματίσει πως θα σε κάνει να ξεχάσεις ό,τι (νόμιζες πως) ήξερες μέχρι να έρθεις εδώ. Και το κερδίζει. Εύκολα.

Πώς θα πάτε
Απευθείας με την Aegean, από Αθήνα και Θεσσαλονίκη, σε τιμές που ξεκινούν από 222 ευρώ μετ’ επιστροφής και φόρων. Απευθείας και από τα δύο αεροδρόμια πετά και η Ολυμπιακή, σε τιμές που ξεκινούν από 260 ευρώ μετ’ επιστροφής, φόρων περιλαμβανομένων.

Πού θα μείνετε
Από τις κορυφαίες επιλογές διαμονής, το 4 αστέρων Radisson SAS Media Harbor, προσφέρει πολυτελέστατα δωμάτια σε τιμές που ξεκινούν από 178 ευρώ το δίκλινο με πρωινό. Εξίσου εντυπωσιακά, τα boutique Sir & Lady Astor Hotels προσφέρουν arty δωμάτια με όλες τις απαραίτητες παροχές και ανέσεις, σε τιμές που ξεκινούν από 130 ευρώ για το δίκλινο δωμάτιο με πρωινό.
Αν προτιμάτε κάτι οικονομικότερο, οι επιλογές είναι κάθε άλλο παρά λίγες. Από τις καλύτερες, το κεντρικότατο Hotel Haus Hillesheim προσφέρει προσεγμένα δωμάτια, διακοσμημένα με στυλ, σε τιμές που ξεκινούν από 80 ευρώ το δίκλινο με πρωινό. Το Hotel AltDusseldorf, στην καρδιά του Altstadt, προσφέρει απλά αλλά καθαρά και προσεγμένα δωμάτια σε τιμές που ξεκινούν από 69 ευρώ το δίκλινο με πρωινό.

Πού θα φάτε
Παραδοσιακή γερμανική κουζίνα και ολόφρεσκια, τοπική μπίρα Alt θα δοκιμάσετε στο ατμοσφαιρικό Brauerei Fuchschen (Ratinger Strasse 28) και το Zum Schiffchen (Hafenstrasse 5) το παλαιότερο εστιατόριο της πόλης –από το 1628. Εννοείται πως και τα δύο βρίσκονται στο Altstadt. Για εξίσου παραδοσιακά, νοστιμότατα λουκάνικα, με εκατομμύρια διαφορετικές σως, κατευθυνθείτε στο Curry (Hammerstrasse 2) –και δοκιμάστε την ομώνυμη συνταγή, είναι πολύ καλύτερη απ’ ότι ακούγεται.

(πηγή: www.in2life.gr, 25/11/2008)

Βόρεια Κορέα

Η πρωτεύουσα της Βόρειας Κορέας, Pyongyang διαθέτει το βαθύτερο metro του κόσμου, καθώς βρίσκεται σε βάθος 110 μ. Οι μόνοι σταθμοί που οι ξένοι επισκέπτες μπορούν να εισέλθουν είναι ο Puhung και ο Yonggwang. Όλοι είναι διακοσμημένοι με ενθύμια του Kim Il Sung.

Ενδιαφέρον παρουσιάζει ο πύργος "Juche Idea" με ύψος 150 μ. που διαθέτει 25.550 τμήματα, όσα και οι ημέρες που έζησε (στα 70 έτη του) ο Kim Il Sung.

Τυπικό Κορεατικό γεύμα στο εστιατόρια Okryugwan στην αριστερή όχθη του ποταμού Taedong, όπου προσφέρει κρέας σκύλου (παρά τις αντιδράσεις των διεθνών οργανώσεων) με noodles, πιάτο που ο Kim Il Sung ονόμασε "sweet meet" (tan kogi) για να το καταστήσει περισσότερο καλόηχο...

(πηγή: Newsweek, 24/11/2008)

Exploring northern Spain's cheese country

The only words of caution were, "Just be careful you don't wake up the bats." I was in a pitch-black cave following a 44-year-old woman wearing tight jeans and a small light strapped to her forehead. While my eyes refused to adjust to the blackness, I could hear thousands - O.K., dozens - of little bat bodies shifting in slumber inches above my head. At last, we arrived.

"These are my babies," said my guide, sweeping her arm toward a few hundred small wheels of hard, blue cheese resting on a stack of shelves. "You would like to try?"

Sure, great, now let's get out of here.

We were in Asturias, a sliver of northern Spain that rests on the Bay of Biscay, and I had been drawn there by the region's tagline: "The Land of Cheese." I am, by any measure, a cheese person. While other people go to Tuscany for brunello or the Pacific Northwest for salmon, I follow cheese. Not just any fromage. I want the stuff I can't get at home, the magic recipes that seduced the palates of the ancient Romans, the sharp ones, the stinky ones, the delicate artisanal ones.

My pilgrimage had led me to the bat cave last September where I was following Raquel Viejo, a local woman whose family has lived in Asturias for generations. The specialty of the region - and what was stored on those shelves - is Cabrales, a blue cow's cheese named after the town in Asturias where it was first made. We were in the foothills of Picos de Europa, where everything is vertical: the sheer mountain faces, the steep pine trees, the skinny roads dotted with tiny cars nervously hugging the shoulders, flocks of sheep perched on the rocky lands, lone goats standing expertly on their hind legs munching from a thicket of low-hanging leaves, a cacophony of cowbells and beams of sunlight warming it all. Cheese country.

There are thousands of caves hidden in the hills here, and for centuries residents have been using them to age cheese. The specifics of each brand of cheese in various regions of Spain are regulated by a denomination of origin, or D.O., and Cabrales' says it must be stored in cavelike conditions for at least two months so the good bacteria can kill off the bad. But recently, the craft of making Cabrales has suffered "because so many young people are leaving Asturias," Viejo said.

A few years ago, the Spanish government created new regulations for the cheese makers in this area. Some of the old methods, like straining the milk with horsehair sieves, were done away with in favor of more modern technology, like metal strainers and mechanical devices. But the most important requirements - the dairy breed, the aging process, the lack of pasteurization - remain.

Back in her home, amid the intoxicating (some might say rancid) smell of sour milk, I tasted a slice of Viejo's cheese, named José Antonio Bueno Garcia after her husband. It was drier and saltier than the blues I was used to, but it didn't taste overly blue, as some softer cheeses can. Delicious, but I couldn't shake the image of the bats taking a few nibbles. (Do bats even eat cheese?) So my search continued.

Through another farmer in the area, I tracked down a cheese maker a few villages over who was famous for resisting modernity. This sounded promising. Oliva Peláez Amieva, a squat woman with a wrinkled face, greeted me outside her small stone house in a purple muumuu and clogs.

"You can tell how long a family has lived here by how they make cheese," said Amieva, who has been at it for 60 years. Her cheese isn't Cabrales because she ignores the D.O. guidelines; in fact, it doesn't have a name. She only makes about 200 wheels a year and most of it goes to friends and family members. For the moment, I was in the inner circle.

"The health department wants me to put in all sorts of regulations, but it wouldn't be as good," says Amieva, 70. "I used to sell it at the market, but I got in trouble with the police."

Her cheese was a wonderfully sharp, dry, crumbly blend of goat and sheep milk that tasted slightly of salt and soil. And it's labor intensive. Without modern equipment, all of Amieva's animals are milked by hand. Once the cheese is poured into molds, she rubs each mound with salt and turns it over daily to ensure that it ages evenly; by the end, over 90 percent of the original milk volume is gone.

This isolated nook of the country has spawned hundreds, if not thousands, of artisanal cheese makers for generations. The cheese is cruder than French fromage and not as recognizable as Italian counterparts, but here, each wheel is as idiosyncratic as the person who makes it. The cheese of northern Spain is, like the land that produces it, rough, coarse and sharp, and there's no way to taste it without traveling there.

Several people asked me if I thought Cabrales was superior to Basque cheese. The correct answer, of course, is "Of course." But I had never tried Cabrales' rival, and I was getting curious, so I steadily made my way east, until finally I crossed over into Basque country.

"You won't find anyone here who likes Cabrales," said Patxi Baskaran, a farmer who lives in the hills not far from Guernica (Gernika to Basques), the town infamously bombed by the Nazis in 1937.

He was speaking with disdain about rival Asturias that I soon discovered was common among the Basques. Baskaran's family has been making the same cheese for over a century on his farm. He learned the method from his father, but in order to stay competitive, Baskaran has had to teach himself how to work with modern equipment.

Baskaran makes Idiazábal, a hard sheep's cheese with a strong, earthy flavor. Idiazábal is to Basque country what Cabrales is to Asturias - that is, there are thousands of small-scale farmers who think they make this delicious and individualistic cheese the best.

Baskaran was quick to tell me that he didn't deserve credit, his sheep did. Soon it was time to meet the flock. He drove his Toyota 4Runner up a deathly steep dirt road that led us above the clouds.

Baht, the border collie, jumped out the window and rounded up the sheep for inspection, and hundreds of black faces paused momentarily before resuming their dinner of wild flowers. We stood on the summit of the mountain in the damp, white air, jagged cliffs looming like giant shark fins piercing the fog. "Big farms don't make cheese like we do in Basque country because the sheep eat grains and they're more stressed, so the milk is weak," he said. "My sheep live peaceful lives."

Before I left Basque country, I met the least stressed sheep in all of Spain. Just west of San Sebastián, above the small town of Zumaia, were hundreds of sheep. They had trees for shade, a brook for water breaks and 12 hectares, or 30 acres, overlooking the dark, roiling Atlantic.

"My sheep live better than I do," said the owner of Agerre Berri farm, José Manuel Etxberria. "They live very calm - they have a nice view of the ocean. In Basque, we say farmers love their sheep more than they love their women."

And they make the cheese to prove it. Etxberria's version, Itxas Egi, is a hard sheep's variety with a sharp bite and the fragrant taste of clovers - strong, milky and grassy. This, he claims, is his secret ingredient: Keep the sheep happy eating nothing but sweet green grass and they will return the favor with delicious cheese "that goes perfectly with a glass of red wine and a beautiful girl."

So did I ever find the world's best cheese? Etxberria's came awfully close, but I had to stop short of calling it perfect because of something he said.

"Cheese is like sheep; they all have a different personality," said Etxberria, who has actually named most of his sheep. "And I could never choose my favorite sheep. They are all my favorites."

(πηγή: www.iht.com, 24/11/2008)

Μπαλί: Θα βρεθείτε στον Παράδεισο

Το παραδεισένιο νησί, πέρα από τον τουρισμό, ζει με τους ρυθμούς του και με τα χωριά του να καθρεφτίζονται στους ορυζώνες.

Το Μπαλί χωρίζεται από μία τεράστια «οροσειρά» από ηφαίστεια, που φαίνονται από οποιοδήποτε σημείο του νησιού και προσδίδουν στο τοπίο μια μυστηριακή αύρα. Οι φυτείες του ρυζιού με τα κλιμακωτά επίπεδα, τα καταπράσινα δάση, οι παραδοσιακές καλύβες των κατοίκων, τα διάφορα έθιμα που διατηρούνται ακόμη ζωντανά μαρτυρούν ότι οι ορδές των τουριστών που καταφτάνουν όλες τις εποχές στο Μπαλί δεν αλλοίωσαν την εξωτική ομορφιά του, ούτε τους ρυθμούς των ντόπιων. Οι ίδιοι οι Μπαλινέζοι είναι ένας πολύ ζεστός και φιλόξενος λαός που διατηρεί ακόμη τον παραδοσιακό τρόπο ζωής του.

Η εξερεύνηση
Δείτε την πρωτεύουσα Ντενπασάρ με τους επιβλητικούς ναούς, τα μεγαλόπρεπα παλάτια και τα σπίτια που είναι χτισμένα σύμφωνα με την παραδοσιακή αρχιτεκτονική. Κανένα κτίριο δεν μπορεί να ξεπεράσει το ύψος ενός φοίνικα (με το νόμο)! Γύρω από την πόλη θα συναντήσετε υπέροχες βίλες. Αφήνοντας την πρωτεύουσα, που εκτός από την τοπική ατμόσφαιρα και τα ψώνια δεν έχει τίποτα σπουδαίο να σας προτείνει, θα κάνετε πολύ ενδιαφέρουσες εκδρομές και εξερευνήσεις. Πηγαίνετε λοιπόν στη λίμνη Μπρατάν, όπου ορθώνονται ναοί χτισμένοι πάνω σε μικρά νησάκια. Επισκεφτείτε τη Σπηλιά του Ελέφαντα καθώς και διάφορα παραδοσιακά χωριά, όπως το Μπατουμπουλάν. Μπορείτε να ενοικιάσετε ένα πουλμανάκι με οδηγό και να ξεκινήστε για την περιοχή των ορυζώνων.

Ορυζώνες & παραλίες
Οι φυτείες του ρυζιού, σε σκαλωτά επίπεδα επάνω στα βουνά, γεμάτες νερό, μοιάζουν με καθρέφτες που μέσα τους «αδειάζει» όλο το γαλάζιο του ουρανού. Σειρά έχουν οι πανέμορφες παραλίες του νησιού. Αυτές που συγκεντρώνουν τον περισσότερο κόσμο είναι η Σανούρ και η Κούτα, στο ανατολικό και δυτικό μέρος του Μπαλί αντίστοιχα. Η Κούτα είναι η πιο τουριστική από τις δύο, ωστόσο δεν της λείπει η πυκνή βλάστηση, τα τρεχούμενα νερά και οι βωμοί με τα αφιερώματα. Πιο κάτω, η Νούσα Ντούα είναι μια ιδιαίτερα προικισμένη από τη φύση περιοχή, γεμάτη πράσινο και λουλούδια, την οποία βέβαια δεν άφησαν ανεκμετάλλευτη οι τουριστικές επιχειρήσεις. Εδώ στήθηκαν τεράστια ξενοδοχειακά συγκροτήματα, απόλυτα όμως «δεμένα» με το περιβάλλον και πιστά στην ντόπια αρχιτεκτονική. Το αποτέλεσμα αποτελεί πραγματικό αξιοθέατο.

Μαγευτικές βόλτες
Καλή ιδέα είναι να οργανώσετε μια εκδρομή με το καραβάκι στο λιγότερο γνωστό αλλά εξίσου όμορφο νησί Λόμποκ, ανατολικά του Μπαλί. Ανεβείτε στο ηφαίστειο απ' όπου θα θαυμάσετε μαγευτική θέα στο αρχιπέλαγος. Οι περισσότερες παραλίες του νησιού είναι ήσυχες, σχεδόν απάτητες. Όλοι οι κάτοικοι κυκλοφορούν φορώντας το παραδοσιακό ντοκάρ και οργανώνουν υπέροχες γιορτές όπου κυριαρχεί ο ήχος ενός παραδοσιακού οργάνου, του μπατάκ. Πίσω στο Μπαλί, μη χάσετε τον περίπατο στο «Πάρκο με τα πουλιά». Πρόκειται για μια μοναδική εμπειρία με χιλιάδες είδη παράξενων πτηνών μέσα σε ένα υπέροχο τροπικό πάρκο και σε ένα πραγματικά μοναδικής σύλληψης τεράστιο κλουβί που ούτε καν το αντιλαμβάνεσαι.

Πληροφορίες
Μετάβαση: Θα πετάξετε με την Thai Airways (τηλ. 210-9692020) μέσω Μπανγκόκ. Είναι μια εταιρεία φημισμένη για την ­ασφάλεια, τη συνέπεια και το σέρβις της. Πολλά ταξιδιωτικά γραφεία μπορούν να οργανώσουν το ταξίδι σας.

Διαμονή: Εμείς σας προτείνουμε ανεπιφύλακτα το «Nusa Dua Beach Hotel &Spa», έναν παράδεισο καλοπέρασης, ξεκούρασης και αναζωογόνησης. Το πρακτορείο ωστόσο θα σας προτείνει και άλλες λύσεις που θα είναι στα «μέτρα» σας.

Φαγητό: Θα χορτάσετε ­αστακούς (είναι πάμφθηνοι), ψάρια και θαλασσινά. Η ντόπια κουζίνα είναι πολύ γευστική, με πιάτα από κοτόπουλο, πάπια και μοσχάρι με διάφορα λαχανικά. Ευρωπαϊκή κουζίνα θα βρείτε σε όλα τα ξενοδοχεία

Διασκέδαση: Αν δεν πείσετε τον ξεναγό σας να σας πάει σε παραδοσιακό μπαλινέζικο γάμο (όχι μην του δώσετε λεφτά για να προκαλέσει... παντρειές!), θα αρκεστείτε στα μπαρ και τις ντίσκο των ξενοδοχείων ή στα μπαράκια και τα νάιτ κλαμπ με ζωντανή μουσική που θα βρείτε στις κοσμικές παραλίες.

Αγορές: Θαυμάσια μπατίκ, ­υφαντά, ξύλινα, ψάθινα και κεραμικά αντικείμενα, όλα σε τιμές που ξεμυαλίζουν. Στο Μπαλί θα ευχόσασταν να... φτιάχνατε το σπίτι σας από την αρχή!

(πηγή: www.7merestv.gr, 21/11/2008)

Travelers take advantage of Iceland's troubles

It might have gone bankrupt and its currency might have plummeted, but travelers from Britain and the Nordic countries are increasingly visiting Iceland. Recent economic turmoil in the country means these opportunistic tourists are able to enjoy an extremely favorable exchange rate.

There was a 20 percent increase of British people traveling to the country in September this year, according to the country's tourism marketing director Sigrun Sigurdadottir.

"It's been very busy lately," Sigurdadottir told the Press Association during the World Travel Market in London on Monday. "We did carry out a very successful marketing strategy earlier this year to try to encourage more Britons to come to Iceland and now they are getting the benefit of very good exchange rates."

The dollar bought 83.94 Icelandic kroner at the beginning of September, and now buys 129.64 kroner; the euro also now buys 165.71 kroner against the 122.59 kroner it bought in September. The sliding kroner has translated into cheaper accomodation and amenities, so that tourists can now, for instance, stay in a four-star Icelandic hotel for as little as $70.00 a night.

Nick Bylund, sales director for the Centerhotels, a three and four-star hotel chain, told Forbes.com that average hotel room prices had fallen to around 17,000 Icelandic kroner ($130.68), from 30,000 Icelandic kroner ($231.20) back in April.

On Oct. 9, Iceland declared its banks were unable to finance about $61 billion worth of debt, 12 times the size of the economy, putting it dangerously close to bankruptcy. Luckily for the country's 300,000 citizens, however, Iceland has not lost its picturesque landscapes and tourist attractions.

"We will be able to cope as long as we can get people to Iceland, and as long as the two local airlines, Icelandic Airlines and Iceland Express, keep their routes to Europe," said Bylund. "But airlines are struggling and some hotels might even go bust."

Iceland's airlines are still trying to fly in as many people as possible. Budget airline Iceland Express will launch a new service from London's Gatwick airport next spring with eight flights per week to Reykjavik starting from 69 pounds ($107.69) one-way, including taxes.

Bylund warned that cheap prices wouldn't be sustainable over the long term. "Inflation is so high that I expect interest rates to go up in the next couple of months," he said. That should put upward pressure on the Icelandic kronor. Sigurdadottir also warned that there is still no way to tell if visitors would keep coming in the new year.

(πηγή: www.iht.com, 20/11/2008)

Οι σεισμοί εδώ κι εκεί

Ενώ η επικαιρότητά μας κατακλύζεται από «παντελονάτους», «πεντακαθαρίδηδες» και «μουσαντένιους», στη μακρινή Καλιφόρνια έγινε κάτι που μολονότι μας αφορά, και μάλιστα πολύ, ελάχιστο φως είδε στη δημοσιότητά μας, εν αντιθέσει με τα διεθνή ΜΜΕ που το προέβαλαν εκτενώς. Οι Αρχές εκεί οργάνωσαν γιγαντιαία άσκηση ετοιμότητας για την αντιμετώπιση ενός μεγάλου σεισμού στην οποία πήραν μέρος πέντε εκατομμύρια άνθρωποι! Τη δεδομένη στιγμή όλοι αναζήτησαν χώρους για να προστατευτούν από τον ενδεχόμενο σεισμό, να εγκαταλείψουν χωρίς πανικό τα σπίτια, τα γραφεία, να κατευθυνθούν σε προκαθορισμένους χώρους.

Για φανταστείτε τη σκηνή, κατά την οποία εκατομμύρια άνθρωποι σπεύδουν με τον ήχο της σειρήνας να προστατευθούν από έναν ισχυρό σεισμό, με ψυχραιμία και υποδειγματική τάξη; Είναι τέρατα ψυχραιμίας οι Καλιφορνέζοι; Οχι, απλώς έχουν μάθει να ζουν με τους σεισμούς και προετοιμάζονται για το μεγάλο χτύπημα του Εγκέλαδου. Οι επιστήμονες έχουν προειδοποιήσει εδώ και χρόνια τις Αρχές ότι ένας σεισμός μεγέθους 7,8 Ρίχτερ είναι πιθανός. Σε μια τέτοια περίπτωση θα ενεργοποιηθεί πιθανότατα το ρήγμα του Αγίου Ανδρέα και θα πληγεί η Καλιφόρνια. Σύμφωνα δε με τους υπολογισμούς τους, οι νεκροί θα ξεπεράσουν τους 1.800 και οι υλικές ζημιές τα διακόσια δισ. δολάρια.

Γνωρίζοντας λοιπόν ότι η επιστήμη δεν είναι σε θέση να προβλέψει την ακριβή ημέρα και ώρα έλευσης του μεγάλου σεισμού, η Πολιτεία φροντίζει να τους εκπαιδεύσει για το πώς θα αντιδράσουν την κρίσιμη ώρα. Δεν υπάρχουν ταμπού επ’ αυτού, για τους Aμερικανούς, για τον απλό λόγο ότι διακυβεύεται η ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων. Δεν διστάζουν να πουν την αλήθεια στους πολίτες, να τους υπενθυμίζουν διαρκώς από τα ΜΜΕ τη σεισμική απειλή, επισημαίνοντας την ανάγκη τήρησης των σχεδίων που έχουν εκπονήσει οι Αρχές.

Στην Ιαπωνία, είναι ακόμα πιο οργανωμένοι. Εκεί κάνουν τέτοιες ασκήσεις κάθε χρόνο και ο Ιάπωνας του Τόκιο ή του Κόμπε ξέρει ακριβώς τι θα κάνει τη δεδομένη στιγμή. Εμείς εδώ στην Ελλάδα, τη χώρα με την υψηλότερη σεισμικότητα σε όλη την Ευρασία, έχουμε άλλο δόγμα: Μη μιλάτε για τους σεισμούς για να μην ανησυχήσει ο κόσμος και, κυρίως, να μην υποστεί ζημιά ο τουρισμός! Ασκήσεις ετοιμότητας του πληθυσμού στις περιοχές που έχουν υποδείξει οι επιστήμονες ως «υψηλού κινδύνου», αρκετές από τις οποίες η φύση τις αδίκησε τοποθετώντας τες πάνω σε σεισμικά ρήγματα; «Οχι, μη, προς Θεού, δεν θα πατήσει ψυχή παραθεριστή τα καλοκαίρια». Επιμένουν κάποιοι από την Πολιτεία ότι πρέπει κατά καιρούς να δοκιμάζονται στην πράξη οι σχεδιασμοί της για την αντιμετώπιση της σεισμικής απειλής; Το μήνυμα από τους τοπικούς άρχοντες προς την πολιτική ηγεσία καταφθάνει σκληρό: Μην τολμήσετε να «πανικοβάλετε» τους πολίτες του τόπου μας και να πλήξετε τον τουρισμό, διότι δεν θα πάρετε ούτε ψήφο. Το τι θα συμβεί όμως όταν χτυπήσει ο μεγάλος σεισμός –και αυτό σύμφωνα με τους σεισμολόγους θα γίνει σίγουρα– και βρει ανέτοιμο τον πληθυσμό, δεν θέλουν να το σκέφτονται.

(πηγή: www.kathimerini.gr, 20/11/2008)

Μετράει ζημίες ο τουρισμός λόγω της κρίσης

Οι επιπτώσεις της διεθνούς χρηματοπιστωτικής κρίσης έγιναν ορατές από τη φετινή σεζόν στην ελληνική τουριστική οικονομία, ενώ το 2009 προοιωνίζεται ακόμη πιο δύσκολη τουριστική χρονιά.

Σύμφωνα με στοιχεία του Ινστιτούτου Τουριστικών Ερευνών και Προβλέψεων το ύψος της μείωσης των αφίξεων τουριστών αεροπορικώς σε 18 αεροδρόμια της χώρας στο διάστημα Ιανουαρίου-Οκτωβρίου φέτος σε σχέση με το ίδιο διάστημα πέρυσι έφθασε σε ποσοστό 1,4%. Οπως εξηγεί το Ινστιτούτο η παραπάνω εξέλιξη των αεροπορικών αφίξεων επηρεάστηκε από την αρνητική πορεία των τελευταίων 3 μηνών (Αυγουστος-Οκτώβριος). Το μεγαλύτερο πλήγμα, φέτος, δέχθηκε η περιοχή της Πελοποννήσου καθώς στα δύο αεροδρόμια του Αράξου και της Καλαμάτας καταγράφηκε κάμψη στις αφίξεις κατά 21,8%. Επίσης, σημαντικές μειώσεις στις αφίξεις ξένων παρουσίασαν τα αεροδρόμια της Σάμου κατά 8,8% και της Καβάλας κατά 8,6%. Αντίθετα, μεγάλες αυξήσεις στις αφίξεις παρουσίασαν κατά 22,6% η Χίος και κατά 15,1% η Κεφαλονιά.

Το Ινστιτούτο τονίζει ότι η αρνητική πορεία των αεροπορικών αφίξεων θα αμβλυνθεί λίγο από την εκτιμούμενη αύξηση των αφίξεων των τουριστών που επισκέπτονται τη χώρα μας με άλλα μεταφορικά μέσα, εκτός αεροπλάνου. Ωστόσο, θεωρεί ότι η μείωση των αεροπορικών αφίξεων δεν φαίνεται πιθανόν να αντισταθμιστεί από την αύξηση των αφίξεων με άλλα μεταφορικά μέσα.

Σύμφωνα με το ΙΤΕΠ η πορεία του τουρισμού τη φετινή σεζόν στέλνει το μήνυμα ότι το 2009 θα είναι μία ακόμη δύσκολη χρονιά. Το πόσο δύσκολη θα είναι, όπως σημειώνει το Ινστιτούτο, θα εξαρτηθεί από το πόσο θα επηρεαστεί από την κρίση το εισόδημα των αλλοδαπών που θέλουν να επισκεφθούν τη χώρα μας και κατά πόσο θα τους επηρεάσει σε αυτή τους την απόφαση. Παράλληλα, τονίζει ότι «θα εξαρτηθεί και από την αντίδραση του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα στη χώρα μας στην υιοθέτηση μέτρων και πολιτικών οι οποίες θα ενεργοποιήσουν ασφαλιστικές δικλίδες που διαθέτει η κοινωνία και οικονομία προκειμένου να ελαχιστοποιηθούν οι αρνητικές επιπτώσεις από την κρίση».

Εξάλλου, αρνητικά κινήθηκαν οι αφίξεις ξένων στην Ισπανία, στην Ιταλία και στη Κύπρο. Αντίθετα, θετικά εξελίχθηκε η τουριστική κίνηση στην Κροατία και στην Τουρκία. Θετικά κινήθηκαν οι τουριστικές εισπράξεις στη χώρα μας σε ποσοστό 4% στο διάστημα Ιανουαρίου-Σεπτεμβρίου. Με εξαίρεση την Κύπρο που παρουσίασαν μείωση οι τουριστικές εισπράξεις, σε θετικό έδαφος κινήθηκαν οι τουριστικές εισπράξεις και στις άμεσα ανταγωνίστριες προς τη χώρα μας αγορές.

Η κρίση είναι ήδη εμφανής στον ελληνικό τουρισμό

Ακόμη πιο δύσκολη θα είναι η χρονιά του 2009 για τον τουρισμό, προειδοποιεί το Ινστιτούτο Τουριστικών Ερευνών και Προβλέψεων. Οι παρενέργειες της διεθνούς οικονομικής κρίσης στην τσέπη των αλλοδαπών τουριστών θα κρίνουν τις αφίξεις της ερχόμενης σεζόν στη χώρα μας, εκτιμά το Ινστιτούτο.

Οι δυσοίωνες ενδείξεις επιβεβαιώνονται ήδη από τις αφίξεις τουριστών σε 18 αεροδρόμια της χώρας. Το διάστημα Ιανουαρίου-Οκτωβρίου μειώθηκαν κατά 1,4% σε σχέση με το αντίστοιχο διάστημα του προηγούμενου έτους.

Το μεγαλύτερο πλήγμα, φέτος, δέχθηκε η περιοχή της Πελοποννήσου. Καθοδικά κινήθηκαν και οι αφίξεις σε Ισπανία, Ιταλία και Κύπρο. Στον αντίποδα θετικά εξελίσσεται η τουριστική κίνηση στην Κροατία και στην Τουρκία.

(πηγή: www.kathimerini.gr, 20/11/2008)

Ξέφρενα γιόρτασε το χωριό Μποζό τη νέα σοδειά του Beaujolais

Τιμώντας την παράδοση ετών, χιλιάδες άνθρωποι συγκεντρώθηκαν το βράδυ της Τετάρτης στο γραφικό χωριό Μποζό της ανατολικής Γαλλίας, προκειμένου να συμμετάσχουν στους εορτασμούς για τα αποκαλυπτήρια της νέας συγκομιδής του παγκοσμίως γνωστού ερυθρού οίνου Beaujoulais Nouveau. Περισσότερα από δεκαπέντε τηλεοπτικά συνεργεία από τη Γαλλία και άλλες χώρες κάλυψαν τη φαντασμαγορική εκδήλωση, η οποία συμπεριλάμβανε εντυπωσιακά πυροτεχνήματα, μεγαλοπρεπές γεύμα στην κεντρική πλατεία του χωριού και φυσικά άφθονο κρασί.

Γιορτές και ανησυχία
Το «φρουτώδες» κρασί βγαίνει παραδοσιακά στην αγορά την τρίτη Πέμπτη του Νοέμβρη και το γεγονός γιορτάστηκε όχι μόνο στο Μποζό, αλλά και στη Νέα Υόρκη, καθώς και στα λουτρά του Χακόνε της Ιαπωνίας, όπου οι λάτρεις του Beaujoulais Nouveau λούστηκαν, κυριολεκτικά, με τον αγαπημένο τους ερυθρό οίνο. Η εορταστική ατμόσφαιρα, πάντως, έκρυψε μόνο προσωρινά τη διάχυτη ανησυχία για τις προοπτικές της φετινής συγκομιδής. Οι πωλήσεις του Beaujoulais Nouveau παρουσίαζαν ήδη πτωτικές τάσεις τα τελευταία χρόνια και οι αμπελοκαλλιεργητές φοβούνται πως η παγκόσμια οικονομική κρίση θα επιδεινώσει ραγδαία την κατάσταση. «Οι ΗΠΑ και η Ιαπωνία είναι οι δύο βασικότεροι προορισμοί του κρασιού, αλλά φέτος δεν αναμένεται να το καταναλώσουν σε μεγάλες ποσότητες», υποστήριξε ο διευθυντής της γαλλικής ομοσπονδίας εξαγωγέων αλκοολούχων (FEVS), Ρενόντ Γκαγιάρ. Από την πλευρά του, ο οινολόγος Αλέν Αλμπέρ υπογράμμισε ότι ο τρόπος προώθησης του Beaujoulais πρέπει να αλλάξει. «Πρόκειται για ένα κρασί που δεν ανταποκρίνεται στις προσδοκίες που δημιουργεί η εκστρατεία προώθησής του», δήλωσε. «Το Beaujoulais Nouveau δεν είναι, φυσικά, το σπουδαίο κρασί και γι’ αυτό και κάθε άλλο παρά θραύση κάνει στη Γαλλία», πρόσθεσε ο ίδιος.

Το έκανε μόδα
Το Beaujoulais Nouveau έγινε μόδα χάρη, κυρίως, στις διεθνείς διαστάσεις που κατάφερε να προσδώσει στην τοπική νεανική γιορτή για την έναρξη της νέας οινικής χρονιάς ένας εκ των μεγαλύτερων αμπελοκαλλιεργητών του Μποζό, ο Ζορζ Ντεμπούφ. Μέσα σε λίγα χρόνια, η γιορτή για τη νέα συγκομιδή εξελίχθηκε στο σημαντικότερο «εργαλείο» προώθησης του προϊόντος και πλέον αποτελεί παράδοση. Μολονότι τα τελευταία χρόνια έχει χάσει την αίγλη του, το Beaujoulais Nouveau εξακολουθεί να έχει φανατικούς πιστούς.

(πηγή: www.kathimerini.gr, 20/11/2008)

Δεν θα μπουν σαρωτές σώματος στα ευρωπαϊκά αεροδρόμια

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή εγκαταλείπει προς το παρόν τα σχέδια για τους λεγόμενους σαρωτές σώματος στα ευρωπαϊκά αεροδρόμια, δήλωσε ο κ. Φάμπιο Πιρότα, εκπρόσωπος Τύπου του επιτρόπου για τις Μεταφορές κ. Αντόνιο Ταγιάνι. Η πρόταση της Κομισιόν να περιλάβει τους σαρωτές σώματος σε οδηγία για τα επιτρεπόμενα μέτρα ασφαλείας στα αεροδρόμια είχε προκαλέσει τον περασμένο μήνα την αντίδραση πολλών βουλευτών στο Ευρωκοινοβούλιο.

Πολλοί είναι εκείνοι που υποστηρίζουν ότι οι σαρωτές σώματος προσβάλλουν βάναυσα τα ανθρώπινα δικαιώματα των πολιτών καθώς ουσιαστικά τους εμφανίζουν γυμνούς, ενώ δεν συμβάλλουν σημαντικά στην ασφάλεια των πτήσεων. Πάντως, σαρωτές σώματος είναι ήδη εγκατεστημένοι σε ορισμένα αεροδρόμια και θα εξακολουθήσουν να λειτουργούν είπε ο κ. Πιρότα, προσθέτοντας ότι η Κομισιόν θα εξετάσει το θέμα μελλοντικά, διότι θεωρεί πως οι σαρωτές αποτελούν σημαντικό συμπληρωματικό μέτρο ασφαλείας. Την ικανοποίησή του για την απόφαση της Κομισιόν εξέφρασε ο κοινοβουλευτικός ηγέτης των Σοσιαλιστών στο Ευρωκοινοβούλιο κ. Μάρτιν Σουλτς.

Εν τω μεταξύ, χθες το Κοινοβούλιο εξέφρασε μέσω ψηφίσματος την αντίθεσή του στα σχέδια της Κομισιόν να δημιουργήσει πανευρωπαϊκό σύστημα για τη διάθεση στοιχείων των επιβατών αεροπορικών πτήσεων (PNR) στις διωκτικές αρχές. Οι βουλευτές αμφισβητούν τόσο τη νομιμότητα του μέτρου, όσο και την αποτελεσματικότητά του στην καταπολέμηση της τρομοκρατίας. Η διάθεση των στοιχείων των επιβατών στις διωκτικές υπηρεσίες, χωρίς να είναι απαραίτητη δικαστική απόφαση, θα έχει σοβαρό αντίκτυπο στη ζωή και τα ανθρώπινα δικαιώματα των πολιτών, αναφέρεται στο ψήφισμα, ενώ ήδη η σχετική συμφωνία μεταξύ Ε.Ε. και ΗΠΑ απασχολεί το Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων.

Η ενίσχυση της συνεργασίας μεταξύ των διωκτικών υπηρεσιών θα έχει καλύτερα αποτελέσματα από την εφαρμογή του σχεδίου PNR, υποστηρίζεται στο ψήφισμα. Προσωπικά δεδομένα πρέπει να παρέχονται μόνο σε μεμονωμένες περιπτώσεις και πάντα στο πλαίσιο δικαστικής έρευνας και γι’ αυτούς τους λόγους οι βουλευτές επιφυλάχθηκαν να εκφράσουν την επίσημη γνωμοδότησή τους όταν ικανοποιηθούν οι αντιρρήσεις τους.

(πηγή: www.kathimerini.gr, 20/11/2008)

Χιονοδρομικά κέντρα 2008-2009

Ευχάριστη έκπληξη θεωρούν οι φίλοι του σκι και των χειμερινών σπορ τις χιονοπτώσεις που άρχισαν και οι οποίες θα «ανοίξουν» τα χιονοδρομικά κέντρα νωρίτερα.

Ήδη σε πολλά από αυτά γίνονται πυρετώδεις ετοιμασίες. Νέες πίστες ανοίγονται, τα lift αντικαθίστανται, δρόμοι καθαρίζονται, ενώ γίνονται οι απαραίτητες εργασίες για νέες δραστηριότητες στα χιόνια. Ήδη Βασιλίτσα και Φαλακρό ανοίγουν κατά πάσα πιθανότητα από το Σάββατο, το Καϊμακτσαλάν «ετοιμάζεται» για το επόμενο Σαββατοκύριακο ενώ τα σαλέ άλλων τεσσάρων κέντρων, μεταξύ των οποίων και του Παρνασσού, θα λειτουργήσουν. Εάν συνεχιστεί ο ίδιος καιρός τότε σύντομα θα ανοίξουν τις πύλες τους τα Τρία-Πέντε Πηγάδια, το Πισοδέρι και πολλά ακόμα χιονοδρομικά.

«Έχουμε διπλό στόχο φέτος. Απευθυνόμαστε ταυτόχρονα και σε όσους δεν έχουν ξανάρθει στα χιόνια, αλλά και σε αυτούς που έχουν σαν χόμπι τα παιχνίδια και τα σπορ του χιονιού», λέει στα «ΝΕΑ» ο κ. Αχιλλέας Παπαευθυμίου, ιδιοκτήτης επιχείρησης δραστηριοτήτων εναλλακτικού χειμερινού τουρισμού στη Βασιλίτσα.

«Θέλουμε να προσελκύσουμε νέο κόσμο. Να μάθουν όλοι ότι στο βουνό μπορεί κανείς να διασκεδάσει,

να περάσει καλά. Ταυτόχρονα χρόνο με τον χρόνο τα χιονοδρομικά κέντρα της Ελλάδας βελτιώνονται, γίνονται καλύτερα, αποκτούν αρτιότερες εγκαταστάσεις, ώστε να ικανοποιήσουν τις απαιτήσεις ακόμα και των πιο έμπειρων σκιέρ», λέει ο κ. Παπαευθυμίου.

Είναι ενδεικτικό ότι στον Παρνασσό ολοκληρώθηκαν οι εργασίες λιθοτριψίας στις κεντρικές πίστες. «Έχουμε σπάσει τις πέτρες και τους βράχους προκειμένου να μπορούν να κάνουν οι επισκέπτες μας σκι ακόμα και με πολύ λιγότερο χιόνι. Παράλληλα, με αυτή την εργασία επεκτείνεται η σεζόν αφού θα μπορεί να λειτουργεί η πίστα με λιγότερο χιόνι», λέει ο κ. Γιάννης Παπαχρήστος, από το χιονοδρομικό κέντρο Παρνασσού.

Ταυτόχρονα στο ίδιο χιονοδρομικό κέντρο, στο σαλέ της Φτερόλακκας, έχει δημιουργηθεί ένα πάρκο περιπέτειας για τα παιδιά- το οποίο θα λειτουργήσει από τον Ιανουάριο- ενώ πλέον υπάρχει η δυνατότητα για εναέρια διαπεραίωση από την πίστα στο σαλέ. Ήδη έχει «πιάσει δουλειά» το μεγαλύτερο διαστρωτικό που βρίσκεται στην Ελλάδα και το οποίο στρώνει τις πίστες.

Οι λάτρεις του σκι που θα επισκεφτούν το χιονοδρομικό κέντρο Καρπενησίου θα έχουν στη διάθεσή τους φέτος και μια επιπλέον πίστα: ειδικά για έλκηθρα και σαμπρέλες. Στο χιονοδρομικό της Βασιλίτσας πάλι θα υπάρχει διαθέσιμο μεταξύ άλλων ένα... ερπυστιοφόρο. Πρόκειται για ειδικό όχημα μεταφοράς προσωπικού το οποίο θα μπορεί να δέχεται έως 20 επιβάτες. Με 20 ευρώ το εισιτήριο ο κάθε επιβάτης θα κάνει στο βουνό βόλτα διάρκειας μιάμισης ώρας. «Θα μπορεί να φτάσει ακόμα και στις πιο απόκρημνες περιοχές, σε μέρη σπάνιας ομορφιάς», λέει ο κ. Παπαευθυμίου.

Στο Μαίναλο ολοκληρώθηκε στις αρχές Σεπτεμβρίου ένα έργο που οι ίδιοι οι υπεύθυνοι του κέντρου το θεωρούν ιδιαίτερα σημαντικό. Τελείωσε η ανάρτηση και στερέωση των καλωδίων και των συρμάτων της εναέριας γραμμής που θα ηλεκτροδοτήσει το κέντρο. Η γραμμή έφτασε μέχρι τον χώρο όπου στεγάζονται οι δύο μεγάλες γεννήτριες που μέχρι τώρα έδιναν ρεύμα στο χιονοδρομικό. «Είναι ένα ιστορικό έργο το οποίο θα αναβαθμίσει το χιονοδρομικό και θα βοηθήσει στην τοποθέτηση εναέριων αναβατήρων ώστε να αξιοποιηθούν πίστες οι οποίες μέχρι σήμερα κρατούσαν χιόνι, αλλά ήταν αδύνατη η σύνδεσή τους με τις πίστες των πλατό της εισόδου του χιονοδρομικού», λένε οι υπεύθυνοι.

Νέο baby lift στο Πήλιο
Στο Πήλιο αντικαθίσταται το υπάρχον baby lift με καινούργιο, δρομολογείται «ski bus» από τα Χάνια κάθε 30 λεπτά για την αποσυμφόρηση των πάρκινγκ και δημιουργούνται σημεία πώλησης ημερησίων καρτών στον Βόλο και την Αθήνα.

«Το μόνο που χρειάζεται είναι να χιονίσει αρκετά. Είχαμε απελπιστεί από την ανομβρία και τις υψηλές θερμοκρασίες. Πιστεύαμε ότι ο χειμώνας δεν θα ερχόταν. Ευτυχώς διαψευστήκαμε», αναφέρει ο κ. Παπαευθυμίου. «Η εικόνα είναι απρόσμενα καλή», λέει ο κ. Πάνος Βατικιώτης, υπεύθυνος λειτουργίας της εξειδικευμένης σε θέματα χιονοδρομικών διαδικτυακής πύλης www.snowreport.gr.

Σύμφωνα με τις πληροφορίες του, χθες το απόγευμα στα Τρία-Πέντε Πηγάδια είχαν πέσει 25 εκατοστά φρέσκο χιόνι. Μάλιστα από το 10ο χλμ. της επαρχιακής οδού Νάουσας- Τριών-Πέντε Πηγαδιών και μετά χρειάζονταν αλυσίδες. Τριάντα εκατοστά φρέσκο χιόνι έπεσαν έως το βράδυ στο Πισοδέρι, ενώ χιονισμένο ήταν και το κέντρο Καρπενησίου από τα 1.600 μέτρα και πάνω. Στο Ελατοχώρι, στο Σέλι, το χιόνι ήταν πολύ και πυκνό. Όπως αναφέρει ο κ. Βατικιώτης, από αυτό το Σάββατο θα ανοίξουν τα σαλέ σε αρκετά κέντρα και εάν συνεχιστεί ο ίδιος καιρός- που θα γίνει όπως αναφέρουν οι προγνώσεις της ΕΜΥ- θα αρχίσουν οι εργασίες ώστε να λειτουργήσουν κανονικά κάποιες τουλάχιστον πίστες. «Πρέπει να υπάρξει ένα υπόστρωμα 80 πόντων, να πατηθεί με τους χιονοστρωτήρες, ώστε οι πίστες να είναι ασφαλείς».

Στο Καϊμακτσαλάν ήδη τα γκρέιντερ, χθες, έστρωναν το χιόνι. Στο Φαλακρό, στη Δράμα, το χιόνι χθες ήταν τόσο πυκνό που όπως έλεγαν οι υπεύθυνοι το κέντρο θα μπορούσε να ανοίξει ακόμα και σήμερα.

Σταθερές οι τιμές
Στο μεταξύ οι τιμές φέτος έχουν παραμείνει στα ίδια επίπεδα με πέρσι. Είναι ενδεικτικό ότι η είσοδος σε ένα χιονοδρομικό κέντρο κυμαίνεται από 10 έως και 15 ευρώ (τις καθημερινές είναι ακόμα χαμηλότερες). Σε αυτή την τιμή περιλαμβάνεται και η χρήση των λιφτ. Η ενοικίαση των πέδιλων σκι κυμαίνεται μεταξύ 12 και 15 ευρώ την ημέρα.

Προσφορές και καλές τιμές μπορεί κανείς να βρει και στα γειτονικά καταλύματα- με λίγο ψάξιμο βρίσκει δίκλινο δωμάτιο ακόμα και με 45 ευρώ τη βραδιά. Όσο για τον εξοπλισμό οι τιμές παρουσιάζουν μεγάλη ποικιλία. Ένα ζευγάρι πέδιλα μπορεί να κοστίσει από 250 έως 700 ευρώ, μια μάσκα από 20 έως 110, ένα σακίδιο μεταφοράς σκι έως 30. Πάντως στα χιονοδρομικά κέντρα μπορεί κανείς να ενοικιάσει ακόμα και ρούχα: γάντια, στολές, μπουφάν, αντιανεμικά, κράνη ενοικιάζονται ακόμα και με 5 ευρώ την ημέρα.

Ευκολότερη πρόσβαση
Τέλος, σε εξέλιξη είναι πολλά έργα διάνοιξης δρόμων προς τα χιονοδρομικά ενώ και άλλα έχουν ολοκληρωθεί. «Οι υπεύθυνοι των κέντρων θέλουν να υπάρχει πρόσβαση για τα Ι.Χ. ακόμα και όταν χιονίζει- γι΄ αυτό και φροντίζουν να είναι ασφαλτοστρωμένοι και καλοσυντηρημένοι οι δρόμοι.

(πηγή: www.tanea.gr, 20/11/2008)

Υμηττός

"Εκεί ψηλά στον Υμηττό υπάρχει κάποιο μυστικό..." έλεγε κάποιο τραγούδι του Μάνου Χατζιδάκι. Και πράγματι έτσι είναι! Υπάρχει κάποιο μυστικό, ανεξιχνίαστο αλλά και μυστηριακά γοητευτικό, ένα μυστικό αιώνων που προκαλεί δέος στον άνθρωπο, καθώς στο βουνό αυτό εικονίζονται τα χνάρια του ανθρώπου από την πρώτη εμφάνιση του μέχρι τις μέρες μας... Ο Υμηττός αποτελεί σημαντικό στοιχείο της περιαστικής φύσης της Αττικής μαζί με τα άλλα βουνά που σχηματίζουν το λεκανοπέδιο. Από τα συνολικά 436.500 στρέμματα των περιαστικών βουνών του λεκανοπέδιου καταλαμβάνει μια έκταση 81.230 στρεμμάτων. Aρχίζει από τη θέση Σταυρός (Β) και καταλήγει στο ακρωτήριο "Πούντες" της Βουλιαγμένης (Ν). Ο Υμηττός είναι ιδιαίτερα επιμήκης (22 με 24 χιλ). Η κοιλάδα του Πρινάρη τον χωρίζει σε 2 τμήματα: το ένα είναι ο Μέγας Υμηττός των Αρχαίων με ύψος 1026 μέτρα και το άλλο ο Άνυδρος Υμηττού ή Ελλάτων με ύψος 774 μέτρα στην πιο ψηλή κορυφή. Eίναι επίσης γνωστός για τα σπήλαια και τα βάραθρά του. Πιο γνωστά σπήλαια είναι του Λιονταριού, της Παιανίας, του Αρχεδήμου, Κορακοβουνίου, το μεγάλο βάραθρο Αστερίου κ.α. Στον Υμηττό έχουν ανευρεθεί 601 είδη φυτών μεταξύ των οποίων κάποια σπάνια, ενώ έχουν καταγραφεί περισσότερα από 100 είδη πουλιών και ζώων (ανάμεσά τους αλεπούδες και λαγοί). Το βουνό σήμερα αποτελεί έναν από τους λιγοστούς βιότοπους, πνεύμονες πρασίνου και οξυγόνου, χώρους φυσικής αναψυχής που απέμειναν στην Αθήνα. Η ύπαρξη, ταυτόχρονα, σημαντικών αρχαιολογικών χώρων καθιστούν το βουνό αναντικατάστατο κομμάτι της φυσικής και πολιτισμικής μας κληρονομιάς.

Προϊστορικοί χρόνοι
Η ιστορία της περιοχής της Καισαριανής, συνεπώς, συνδέεται με την ιστορία του Υμηττού. Η πανέμορφη δυτική πλαγιά του Yμηττού δημιουργούσε ευνοϊκές συνθήκες για να στερεωθεί ο πρωτόγονος άνθρωπος. Οι αρχαιολογικές ανασκαφές το επιβεβαίωσαν αυτό, καθώς έβγαλαν στην επιφάνεια λεπίδες και τεμάχια οψιανού λίθου που θεωρούνται χαρακτηριστικά της νεολιθικής εποχής. Η ονομασία του βουνού παρακολουθεί τη μακραίωνη ιστορία του, προέρχεται πιθανόν, από μια σειρά λέξεων που διατηρήθηκαν στο ελληνικό λεξιλόγιο από τους νεολιθικούς κατοίκους του ελληνικού χώρου. Οι κάτοικοι αυτοί, Κάρες, Λέλεγες, Λύκιοι, Μίννες, ονομάσθηκαν συνολικά Προέλληνες ή κατά τις ελληνικές παραδόσεις, Πελασγοί. Σύμφωνα με άλλες νεότερες έρευνες τα προελληνικά αυτά φύλλα δεν ήταν Πελασγοί, αλλά Κάρες και Λέλεγες, τα οποία προέρχονται από το χώρο της Μικράς Ασίας. Αυτό φαίνεται και από τα τοπωνύμια, καθώς αυτά αντιστοιχούν σε παρόμοια της Μικράς Ασίας. Το γεγονός αυτό αναδεικνύει την άμεση σχέση των πρώτων κατοίκων της Ελλάδας με αυτούς της Μικράς Ασίας. Σύμφωνα με εκδοχή που αναφέρει ο Ν. Νέζης, η λέξη Υμηττός προέρχεται από την Προελληνική Ουμάιτ ή Ύμητ, που σήμαινε σκληρός, τραχύς, βραχώδης τόπος. Άλλοι αποδίδουν το όνομα του σε παραφθορά του Θυμέτ (θύμος - θυμάρι) Υμέτ-Υμηττός.

ΙΣΤΟΡΙΚΟΙ ΧΡΟΝΟΙ
Αρχαίος κόσμος
Στους ιστορικούς χρόνους, όταν η Αθήνα αναπτύσσεται οικονομικά και πολιτιστικά, η ευρύτερη περιοχή του Υμηττού εμφανίζεται ως κέντρο λατρείας των αρχαίων θεών, αλλά και ως τόπος υγείας, εξαιτίας των πηγών του Υμηττού που είχαν θεραπευτικές ιδιότητες. Ο περιηγητής Παυσανίας αναφέρει ότι στον Υμηττό υπήρχε άγαλμα του Υμηττίου Διός, καθώς και βωμοί του Ομβρίου Διός και του Απόλλωνος Προοψίου. Ο βωμός, τέλος, του Ομβρίου Διός λειτουργούσε για να εξευμενίζει το θεό και να προκαλεί τις απαραίτητες βροχοπτώσεις για τη γεωργία. O Υμηττός απετέλεσε ακόμα θρησκευτικό κέντρο για τη συνάντηση των αρχαίων δήμων. Το ιερό της Αφροδίτης υπήρξε, σύμφωνα με τις πληροφορίες, στο χώρο της σημερινής Καλοπούλας το ιερό αυτό συνδέεται με την πηγή "Κύλλου Πήρα", η οποία, σύμφωνα με την παράδοση, διευκόλυνε τις έγγυες γυναίκες και προκαλούσε τεκνογονία στις στείρες.Αναφορικά με την ονομασία της Καλοπούλα, Καλία, Κυλεία, Κύλλου Πήρα, υπάρχουν διάφορες εκδοχές. Ο περιηγητής Παυσανίας βεβαιώνει ότι η βλάστηση του Υμηττού ήταν πολύ κατάλληλη για μέλισσες.Η γεωργία και η κτηνοτροφία συμπλήρωναν τις δραστηριότητες. Τέλος, θα πρέπει να σημειωθεί ότι αντικείμενο εκμετάλλευσης, στους χρόνους αυτούς, ήταν το υψηλής ποιότητας κυανότεφρο μάρμαρο του Υμηττού. Τον 4ο αι. π.χ. τα λατομεία του Υμηττού ήταν σε λειτουργία, ενώ στους Ρωμαϊκούς χρόνους, η ζήτηση υλικού είχε οδηγήσει την παραγωγή μαρμάρου σε μεγάλη εντατικοποίηση.

Τον 8ο αι. π.Χ. παραχωρούνται σημαντικές γαίες στις υπώρειες του Υμηττού και στη συνέχεια επιβάλλεται η δεκάτη, (ο φόρος, δηλαδή του ενός δεκάτου) από τους καρπούς της γης στο κράτος. Τον 6ο αι. ο Πεισίστρατος, τύραννος των Αθηνών, απαλλάσσει από τη φορολογία της δεκάτης ειδικά τους εποικιστές του Υμηττού, τους κτηνοτρόφους, γεωργούς και τους υπόλοιπους χρήστες της περιοχής.Στους Ρωμαϊκούς χρόνους ο Yμηττός συνέχιζε, ως ένα βαθμό, να διατηρεί την αίγλη της ως πνευματικό, φιλοσοφικό και θρησκευτικό κέντρο.

Βυζαντινός κόσμος
Η εμφάνιση και εδραίωση του Χριστιανισμού συνέδεσε την πόλη της Αθήνας με την ειδωλολατρία. Η εμφάνιση και εδραίωση του Χριστιανισμού συνέδεσε την πόλη της Αθήνας με την ειδωλολατρία. Το γεγονός αυτό υποβάθμισε, όπως ήταν φυσικό και τις πνευματικές λειτουργίες της πόλης. Έτσι και η περιοχή της Καισαριανής πέρασε από μια περίοδο στασιμότητας και στη συνεχεία αλλαγών. Η μακρά αυτή μεταβατική περίοδος στην ιστορία της περιοχής της Καισαριανής σηματοδοτούσε, το τέλος του αρχαίου κόσμου. Tο διάστημα αυτό ιδρύθηκαν αξιόλογες μοναστικές κοινότητες στα θεμέλια των κατεστραμμένων ειδωλολατρικών ναών.

Bυζαντινά μνημεία της Kαισαριανής
Το μοναστήρι της Καισαριανής
Το μοναστήρι της Καισαριανής, όπως εξάλλου και τα περισσότερα μοναστήρια βρίσκεται σε ένα ειδυλλιακό περιβάλλον. Η μονή αφιερωμένη στα Εισόδια της Θεοτόκου, είναι χτισμένη μέσα στο δασός, σε υψόμετρο 350 μ. Χαρακτηριστικά σημεία του μοναστηρίου είναι η πηγή του Κριού και στην είσοδο του το αγίασμα, η Ανάληψη. Αναφορικά με την προέλευση της ονομασίας του μοναστηρίου υπάρχουν διαφορετικές εκδοχές. Ο κύριος ναός πρέπει να οικοδομήθηκε - στα θεμέλια παλαιοχριστιανικού ναού του 5ου - 6ου αι. μ.χ. - τον 11ο αι. μ.Χ. ή στις αρχές του 12ου, είναι τύπου εγγεγραμμένου σταυροειδούς. Ο νάρθηκας του ναού προστέθηκε, προφανώς την περίοδο της Τουρκοκρατίας, όπως και το παρεκκλήσιο του Αγ. Αντωνίου, στη νότια πλευρά του ναού . Οι τοιχογραφίες στο εσωτερικό του ναού, οι οποίες χρονολογούνται τον 16ο αι. μ.Χ., έχουν ως πρότυπα την Κρητική ζωγραφική και τη ζωγραφική του Άγιου Όρους. Το μοναστήρι Καισαριανής είχε πλουσιότατη βιβλιοθήκη και απετέλεσε σημαντικό κέντρο φιλοσοφίας, όπου διδάξαν σημαίνοντες φιλόσοφοι και λόγιοι της εποχής (Γεώργιος Πλήθων Γεμιστός κ.ά ). H Mονή σταμάτησε τη λειτουργία της (όπως και σχεδόν όλα τα μοναστήρια του Yμηττού) το 1832 με απόφαση της αντιβασιλείας του Oθωνα.

Η Μονή των Ταξιαρχών - Αστερίου
Ανηφορίζοντας προς την κορυφή του Υμηττού, περνώντας πρώτα το μοναστήρι της Καισαριανή στη συνεχεία την Καλοπούλα, φθάνουμε στη μονή Tαξιαρχών, πιο γνωστή ως μονή Αστερίου σε ύψος 545 μ.Η μόνη Tαξιαρχών λέγεται ότι έλαβε το όνομα "Αστερίου" από τον Όσιο Λουκά τον Στειριώτη, ιδρυτή της ομώνυμης βοιωτικής μονής, ο οποίος ήλθε στην Αθήνα έφηβος το 920 μ.Χ. Η μονή Tαξιαρχών χρονολογείται περίπου στον 11ο αι. μ.Χ. και σύμφωνα με τις πηγές ήταν μετόχι του μοναστηρίου Καισαριανής.Η παλαιά μονή διατηρείται ως σήμερα ακέραιη και περιλαμβάνει τον φρουριακής μορφής περίβολο, 2 πτέρυγες κτηρίων και το καθολικό Οι εσωτερικές επιφάνειες του ναού φέρουν τοιχογραφίες του 16ου αι.

Η μονή Αγίου Γεωργίου (Κουταλέα ή Κουταλά)
Η μονή του Άγιου Γεωργίου (κοντά στο Δημοτικό Nεκροταφείο Bύρωνα) αναφέρεται ως μετόχιο της μονής Καισαριανής και, προφανώς, ιδρύθηκε αργότερα από τη μονή αυτή. Η ονομασία της, σύμφωνα με τη μυθολογία, προέρχεται από τους άθλους του Ηρακλή. Συγκεκριμένα, ένας από τους άθλους ήταν και η εξολόθρευση του λιονταριού που ζούσε στις βουνοκορφές του Κιθαιρώνα. Σύμφωνα με τον μύθο, ο Ηρακλής φόνευσε το λιοντάρι του Κιθαιρώνα με ένα πελώριο ρόπαλο από γερό ξύλο, που λεγόταν κουτάλη και το οποίο μετέφερε στην περιοχή, που έλαβε και το όνομα Κουταλά . Ο ιστορικός Κ. Ορλανδός αναφέρει ότι το κανονικό όνομα είναι Κουταλάς και προέρχεται από τη γνωστή οικογένεια των Κουταλάδων. Παρά το γεγονός ότι οι πληροφορίες για τη μονή αυτή είναι ελάχιστες, φαίνεται ότι από την αρχαιότητα λειτουργούσε ως χώρος θρησκευτικής λατρείας.

Η μονή του Αγίου Ιωάννου του Πρόδρομου
Η μονή του Άγιου Ιωάννου του Πρόδρομου βρίσκεται σε εξαιρετική τοποθεσία λίγο έξω από τη σημερινή κατοικημένη περιοχή της Καισαριανής σε ύψος 300 περίπου μέτρων. Η μονή είναι αφιερωμένη στην αποτομή της κεφαλής του Αγίου Ιωάννου του Πρόδρομου. Σύμφωνα με τις ελάχιστες υπάρχουσες μαρτυρίες, η μονή πρέπει να ιδρύθηκε τον 11ο αι. και ύστερα, όπως και τα υπόλοιπα μοναστήρια του Υμηττού. Ο δε αρχιτεκτονικός της ρυθμός παρακολουθεί αυτόν των υπόλοιπων μοναστηριών. Η μονή του Αγίου Ιωάννου του Πρόδρομου λειτουργεί και σήμερα ως μοναστική κοινότητα. Οι παρεμβάσεις που έχουν γίνει στη μονή από τη δεκαετία του1950 και ύστερα ευπρέπισαν μεν τη μονή, αλλά, καθιστούν δυσδιάκριτη την ιστορία του.

Φραγκοκρατία-Τουρκοκρατία
Η άλωση του ελλαδικού χώρου από τους Φράγκους και Eνετούς και ακολούθως από τους Οθωμανούς καθόρισε μια σειρά αλλαγών, καθυστερήσεων και διώξεων για τον ελληνικό χώρο. Στην περίοδο αυτή όπως είναι φυσικό υποβαθμίστηκαν και οι λειτουργίες και οι δραστηριότητες της Καισαριανής .Η ονομασία του Υμηττού στην περίοδο της τουρκοκρατίας ήταν διαφορετική για τις εθνότητες. Οι Έλληνες ονόμαζαν το βουνό "Τρελός" οι Τούρκοι "Ντέλη Νταγ" που σήμαινε Τρελοβούνι και οι Φράγκοι "Monte Matto" (Τρελοβούνι) που προφανώς αποτελούσε αλλοίωση του αρχικού (Monte Ymeto). Οι τρεις αυτές ονομασίες φανερώνουν την αστάθεια των νεφών στην κορυφή του Υμηττού, που αποτελούσε και δείκτη των καιρικών μεταβολών σύμφωνα με την εμπειρική μετεωρολογία της εποχής. Kατά μια άλλη όμως ερμηνεία οφείλει το όνομά του "Tρελός στην παραφθορά της γαλλικής λέξης tres long (επιμήκης).

Νεότεροι χρόνοι
Στη σύγχρονη εποχή ο Υμηττός παρά τις καταπατήσεις που κατά καιρούς έγιναν, παρά την επέκταση των οικισμών σε δασική έκταση, παρά τις κατά καιρούς πυρκαγιές που τον έκαψαν, παρά τις ιδιοκτησιακές αμφισβητήσεις, και παρά τις άλογες ιδιοποιήσεις σημαντικών εκτάσεων από ιδιώτες, κυρίως από τη Φιλοδασική Eνωση Aθηνών (Φ.E.A.), παραμένει ένα ζωντανό οικοσύστημα.

Ναμίμπια, στους ψηλότερους αμμόλοφους του κόσμου

Από το Swakopmund, μια γοητευτική αποικιακή πόλη στις ακτές της Δυτικής Ναμίμπια, ξεκινήσαμε νωρίς το πρωί. Προορισμός μας το Sossusvlei, μια περιοχή του Εθνικού Πάρκου Namib Naukluft, που βρίσκεται στην καρδιά της ερήμου Namib, με τους ψηλότερους και αρχαιότερους αμμόλοφους στον κόσμο. Και βέβαια, το νούμερο 1 αξιοθέατο της χώρας. Γεμίσαμε το ρεζερβουάρ του αυτοκινήτου, φορτώσαμε νερά, μπισκότα και φρούτα. Για εκατοντάδες χιλιόμετρα δεν θα υπάρξει η παραμικρή δυνατότητα ανεφοδιασμού.
Από τη μια μεριά του δρόμου ο Ατλαντικός και από την άλλη χρυσαφένιοι αμμόλοφοι. Προσπαθώ να κρατηθώ στην πορεία μου, καθώς η πρωινή ομίχλη κάνει δυσδιάκριτα τα όρια ανάμεσα στο δρόμο και την έρημο.
Στη μέση της ερήμου, μετά από 4 ώρες χωματόδρομου, εμφανίζονται τα πρώτα σημάδια ζωής. Η πινακίδα γράφει “Solitaire”. Ένα βενζινάδικο, ένα νεκρό δέντρο, μια σκουριασμένη καρότσα αυτοκινήτου, σκόνη παντού. Ζεστό ψωμί, καφές και σήμα στο κινητό. Στάση ανεφοδιασμού για όλους τους ταξιδιώτες, το “Solitaire” θα μπορούσε να έχει αποτελέσει την έμπνευση για την ταινία “Bagdad Cafe”.
Ακόμα μία ώρα δρόμο και φτάνουμε στον τελικό μας προορισμό, στο Sossusvlei. Το bungalow που μένουμε στο “Sossusvlei Lodge” είναι το μισό κτίριο και το υπόλοιπο μισό σκηνή. Διαβάζω τις αναρτημένες οδηγίες σε περίπτωση αμμοθύελλας: «Kλείστε όλα τα πάνινα ανοίγματα της σκηνής, κατευθυνθείτε στο χτισμένο τμήμα και περιμένετε έως ότου φτάσει βοήθεια». Πολλές φορές ο άνεμος είναι τόσο δυνατός, που μπορεί μέσα σε ελάχιστο χρόνο να δημιουργήσει οπουδήποτε έναν καινούργιο αμμόλοφο. Δεν ξέρω αν ήταν αμμοθύελλα ή όχι, πάντως τη νύχτα ο θόρυβος του αέρα δεν με άφησε να κλείσω μάτι. Και έτσι –ευτυχώς– είδα την πρώτη μου ανατολή στην αρχαιότερη έρημο του κόσμου.
Είναι ακόμα νύχτα όταν περνάμε την πύλη του Sossusvlei. Μετά από 45 χλμ. εμφανίζεται ο Dune 45, ίσως ο πιο πολυφωτογραφημένος αμμόλοφος στον κόσμο. Έχοντάς τον επιλέξει από τα θέματα των Windows, τον απολάμβανα κάθε φορά που άνοιγα το PC μου στην Αθήνα. Και να που τώρα στέκει επιβλητικός μπροστά μου. Ο ήλιος δεν έχει ακόμα ανατείλει και το κρύο της ερήμου είναι τσουχτερό. Όμως είναι η μοναδική ευκαιρία για να σκαρφαλώσεις στην κορφή του, στα 170 μέτρα ύψος. Γιατί σε λίγο η θερμοκρασία θα αρχίσει να ανεβαίνει απότομα, αποκλείοντας κάθε κοπιαστική δραστηριότητα: το να σκαρφαλώσεις έναν αμμόλοφο δεν είναι και το ευκολότερο πράγμα, καθώς στο κάθε βήμα τα πόδια σου βυθίζονται στην άμμο σχεδόν μέχρι τα γόνατα. Έχει πια ξημερώσει και μια κόκκινη θάλασσα από αμμόλοφους απλώνεται γύρω μας. Η έρημος, όπως και η θάλασσα, μεταβάλλονται αενάως. Οι αμμόλοφοι αλλάζουν συνεχώς σχήμα και θέση, μετακινούμενοι μέχρι και 50 μέτρα το χρόνο.
Eδώ σπάνια βρέχει. Παρ’ όλ’ αυτά, σε κάποιες –ελάχιστες– δυνατές βροχές, ο ποταμός Tsauchab σπάει το φράγμα των αμμόλοφων και πλημμυρίζει τη λεκάνη του Sossusvlei, σχηματίζοντας μια τιρκουάζ λίμνη. Και τότε η περιοχή μετατρέπεται σε σουρεαλιστικό σκηνικό, με τις αγριόπαπιες και τα φλαμίνγκο να περιφέρονται στην κόκκινη έρημο. Με το πέρασμα του χρόνου και την ξηρασία, η στάθμη των νερών χαμηλώνει, περιορίζοντας την έκταση της λίμνης, που όμως παραμένει ένα από τα πιο όμορφα σποτς της περιοχής. Σε απόσταση ενός περίπου χιλιομέτρου από αυτήν, το Dead Vlei μοιάζει με μουσείο της φύσης: μια αποξηραμένη αλυκή, που από τον ολόλευκο πυθμένα της ορθώνονται σαν γλυπτά τα μαύρα κουφάρια των δένδρων, νεκρά εδώ και 900 περίπου χρόνια, από τότε που οι αμμόλοφοι άλλαξαν το ρου του ποταμού.
Αρχέγονα τοπία που μαρτυρούν το πέρασμα χιλιετηρίδων. Η ένταση των χρωμάτων. Γιγάντιοι αμμόλοφοι με παράξενα σχήματα που φτάνουν τα 300 μέτρα ύψος. Η πλαστικότητα των γραμμών τους. Οι φωτοσκιάσεις τους στην ανατολή και στη δύση του ήλιου, που δημιουργούν δραματικά κοντράστ του κόκκινου και του μαύρου. Το Sossusvlei και ολόκληρη η έρημος Namib είναι ακόμα ένα διαφορετικό πρόσωπο της Αφρικής, γεμάτο δύναμη και μαγεία.

(πηγή: www.athensvoice.gr, 20/11/2008)

Τα Χριστούγεννα στην Ευρώπη ΙΙ

Φινλανδία
Φυσικά η πατρίδα του «δωροκράτορα» Αϊ Βασίλη διατηρεί τις δικές της ξεχωριστές παραδόσεις, με κύριο αντικείμενο, όπως είναι φυσικό, τα ... δώρα.
Την παραμονή των Χριστουγέννων, που στην Φινλανδία αποτελεί την πιο σημαντική μέρα του χρόνου, μόλις το ρολόι δείξει δώδεκα το μεσημέρι, αρχίζει να ισχύει αυτό που οι Φινλανδοί αποκαλούν «Χριστουγεννιάτικη Ειρήνη». Αυτή είναι και η «επίσημη» έναρξη της εορταστικής περιόδου. Στις 5 το απόγευμα της ίδιας μέρας οι οικογένειες πηγαίνουν στον αυλόγυρο της εκκλησίας όπου συνήθως βρίσκεται και το κοιμητήρι, για μια ειδική λειτουργία για τους νεκρούς. Είναι πολύ ωραίο να βλέπει κανείς τα αναμμένα κεριά στο σούρουπο. Την Παραμονή έρχεται και ο Αγιος Βασίλης, που έχει μια μικρή διαφορά από τους συναδέλφους του των άλλων χωρών. Ο Φινλανδός Αγιος Βασίλης, μπαίνει μέσα στο σπίτι από την πόρτα κι έρχεται νωρίς το απόγευμα για να τον δουν τα παιδιά. Ο Αγιος Βασίλης ρωτά «υπάρχει κανένα καλό παιδί εδώ;» και τότε οι βοηθοί του μοιράζουν τα δώρα ενώ ο ίδιος μιλά για το ταξίδι που έκανε από την Λαπωνία. Αφού τα παιδιά τραγουδήσουν ένα Χριστουγεννιάτικο τραγούδι, ο Αγιος Βασίλης φεύγει για άλλα σπίτια. Στη Φινλανδία στέλνονται κάθε χρόνο πάνω από ένα εκατομμύριο γράμματα για τον Αγιο Βασίλη, ενώ υπάρχει και το πάρκο του Αϊ Βασίλη στη χώρα, μαζί με το Πανεπιστήμιο του Αγιου Βασίλη!

Ιρλανδία
Συνδυάζονται οι Κέλτικες παραδόσεις με τα Χριστούγεννα; Οι παρακάτω περιγραφές απαντάνε, και προκαλούν το έντονο ενδιαφέρον μας.
«Nodlaig mhaith chugnat» Καλά Χριστούγεννα στα Κελτικά για τους Ιρλανδούς τα Χριστούγεννα είναι μια βαθιά θρησκευτική γιορτή. Στα περισσότερα σπίτια εκτός από δέντρο υπάρχει και μια περίτεχνη φάτνη, ενώ βέβαια φτιάχνεται και η παραδοσιακή Χριστουγεννιάτικη πουτίγκα.
Η 26η Δεκεμβρίου, μέρα του Αγίου Στεφάνου, γιορτάζεται ιδιαίτερα στην Ιρλανδία. Οι νέοι άνδρες φορούν τρελά ρούχα, μάσκες, και παρελαύνουν με αρκετό θόρυβο στους δρόμους της πόλης. Κρατούν ένα κοντάρι από το οποίο κρέμεται γκι στο οποίο υποτίθεται πως είναι παγιδευμένο ένα ζώο για το οποίο ζητούν χρήματα. Όπως και σε άλλες χώρες, συνηθίζεται να υπάρχει ένα αναμμένο κερί στο παράθυρο την παραμονή των Χριστουγέννων, το οποίο καλωσορίζει την Παρθένο Μαρία και τον Ιωσήφ στην πόλη ενώ ψάχνουν για καταφύγιο. Πάνω στο τραπέζι της Παραμονής υπάρχει σταφιδόψωμο, γάλα κι ένα κερί, στοιχεία που συμβολίζουν τη φιλοξενία προς την Αγία Οικογένεια.

Δανία
Στη Δανία η περίοδος που οδηγεί στα Χριστούγεννα αρχίζει με τον πρώτο στολισμό, που είναι το παραδοσιακό στεφάνι από γκι, ου και έλατο, με τέσσερα μεγάλα κόκκινα κεριά. Το στεφάνι αυτό τοποθετείται πάνω στο μεγάλο τραπέζι.
Τα Χριστούγεννα είναι το σημαντικότερο γεγονός στο δανέζικο ημερολόγιο. Λίγα είναι τα μέρη του κόσμου όπου τα Χριστούγεννα γιορτάζονται με τόση λαμπρότητα. Για να διώξουν τη μελαγχολία του σκοτεινού χειμώνα, οι Δανοί ανάβουν χιλιάδες χιλιάδων κεριά παντού.
Την πρώτη εβδομάδα της τεσσαρακοστής των Χριστουγέννων, ο δήμαρχος της Κοπεγχάγης φωτίζει ένα τεράστιο έλατο ενώ όλοι μαζεύονται για να παρακολουθήσουν.
Στη Δανία υπάρχει μια παλιά παράδοση που λέει πως όποιος φύγει από το σπίτι δίχως να φάει ίσως πάρει το πνεύμα των Χριστουγέννων από το σπίτι αυτό. Έτσι, σε όλες τις κουζίνες της χώρας, ψήνονται παραδοσιακά δανέζικα γλυκά.
Την παραμονή των Χριστουγέννων οι Δανοί κρεμούν τη σημαία τους, στολίζουν το δέντρο τους και τοποθετούν το συμβολικό της φιλοξενίας αναμμένο κερί στο παράθυρο.
Το πρώτο πιάτο του τραπεζιού της παραμονής είναι μια πουτίγκα ρυζιού με αμύγδαλο κρυμμένο μέσα της. Αυτός που βρίσκει το αμύγδαλο κρατά τους άλλους σε αγωνία μέχρι να φαγωθεί όλη η πουτίγκα κι έπειτα ανακοινώνει τη νίκη του και ζητά την ανταμοιβή του, που είναι κάποιο γλυκό. Στο τραπέζι υπάρχει και χήνα γεμιστή με μήλα και δαμάσκηνα και συνοδεύεται από κόκκινο λάχανο, καραμελωμένες πατάτες και μια σάλτα από μούρα. Το επιδόρπιο είναι κάποιο από τα πάμπολλα δανέζικα γλυκά.
Ένα πιάτο με πουτίγκα ρυζιού αφήνεται ειδικά για το Julnisse, ένα σκανταλιάρικο ξωτικό που ζει στη σοφίτα και κάνει φάρσες σε όλους. Αν του αρέσει η πουτίγκα θα προστατεύει την οικογένεια, όλη την χρονιά. Τα δώρα στην Δανία φέρνει ο Julemanden που καταφθάνει με το κλασικό έλκηθρο και τους ταράνδους, ενώ τον βοηθούν τα ξωτικά.

Ισπανία
Η Χριστουγεννιάτικη περίοδος ξεκινά επισήμως στις 8 Δεκεμβρίου, και γιορτάζεται κάθε χρόνο μπροστά από τον καθεδρικό ναό της Σεβίλλης, με μια τελετή που λέγεται los Seises ή «ο χορός των έξι». Είναι μια σειρά από συγκεκριμένες κινήσεις με χορευτικό ρυθμό που εκτελεί μια ομάδα αγοριών. Τη βραδιά των Χριστουγέννων, όλοι χορεύουν και γιορτάζουν στους δρόμους με μουσική και καστανιέτες.
Αν κι η Ισπανία μοιράζεται πολλά έθιμα με άλλες ευρωπαϊκές χώρες, υπάρχει μια παράδοση που είναι μοναδική, το Hogueras. Στις 28 Δεκεμβρίου είναι η «γιορτή των Αθώων» και μεγάλες φωτιές ανάβονται παντού ενώ οι άνθρωποι πηδούν από πάνω τους. Με αυτό πίστευαν οι παλιοί πως προστατεύονταν από τις ασθένειες. Η παράδοση αυτή ισχύει ακόμη στην Granada και στην Jaen.
Το παραδοσιακό Χριστουγεννιάτικο δείπνο τρώγεται μετά τα μεσάνυχτα, αφού όλοι έχουν επιστρέψει από την εκκλησία. Συχνά υπάρχει Pavo Trufado de Navidad (χριστουγεννιάτικη γαλοπούλα με μανιτάρια τρούφες). Μετά το φαγητό η οικογένεια τραγουδά χριστουγεννιάτικους ύμνους κι η γιορτή κρατά ως το πρωί.
Δεν έρχεται ο Αγιος Βασίλης με τα δώρα στην Ισπανία, αλλά οι Τρεις Μάγοι. Αυτοί μοιράζουν παιχνίδια στα παιδιά. Την παραμονή των Φώτων τα παιδιά βάζουν τα παπούτσια τους στην πόρτα για να τους τα γεμίσουν με δώρα οι Μάγοι. Την ημέρα των Επιφανίων γίνονται παρελάσεις παντού και γλυκά μοιράζονται σε όλα τα παιδιά.
Οι Τρεις Μάγοι βρίσκονται παντού τα Χριστούγεννα στην Ισπανία. Επισκέπτονται νοσοκομεία, ορφανοτροφεία, κλπ. Ο θρύλος λέει πως οι τρεις Μάγοι περνούν από την Ισπανία στον δρόμο προς τη Βηθλεέμ. Τα παιδιά στην Ισπανία αγαπούν ιδιαίτερα τις φιγούρες των τριών Μάγων, ιδίως αυτήν του Μπαλτάζαρ.

Βέλγιο
Παραδοσιακοί εορτασμοί στο Βέλγιο με θέατρο και κεράσματα.
Στο Βέλγιο, ο Αγιος Βασίλης κάνει δύο επισκέψεις σε κάθε σπίτι. Στις 4 Δεκεμβρίου έρχεται για να δει αν τα παιδιά είναι φρόνιμα, ενώ στις 6 Δεκεμβρίου έρχεται για να μοιράσει δώρα.
Για να τον καλοπιάσουν τα παιδιά αφήνουν γλυκά και νερό για τον ίδιο, αλλά και καρότα για το άλογό του.
Την ημέρα των Χριστουγέννων ανεβαίνουν πολλά έργα με θέμα τη γέννηση του Ιησού και μάλιστα μέσα στην εκκλησία. Συνήθως οι συμμετέχοντες φορούν κοστούμια του 16ου αιώνα. Στην επαρχία, επιλέγονται κάποιοι ενάρετοι άνδρες για να ντυθούν Τρεις Μάγοι και να διασχίσουν το χωριό λέγοντας τα κάλαντα.

(πηγή: www.eone.gr)