Λανσαρότε: Το νησί των Ηφαιστείων

Ένα άπλετο σεληνιακό τοπίο στην καρδιά των Καναρίων Νήσων που περιβάλλεται από τροπικές παραλίες και έξοχη τουριστική υποδομή

Η ομορφιά τους έχει αποκαλυφθεί αιώνες τώρα, από τότε που ο Γενοβέζος θαλασσοπόρος Λανσελότε Μαλοτσέλο ξεκίνησε το μακρύ ταξίδι του για τον Νέο Κόσμο. Αυτό όμως που έχει παραμείνει αδιευκρίνιστο μέχρι σήμερα είναι το «πώς απέκτησαν τελικά το όνομά τους τα Κανάρια νησιά;» Μήπως ονομάστηκαν έτσι επειδή κάποτε ήταν πλημμυρισμένα από εκατοντάδες χιλιάδες καναρίνια που κελαηδούσαν μέρα-νύχτα; Ή μήπως τα υπέροχα αυτά πουλιά ονομάστηκαν έτσι επειδή τα πρωτοσυνάντησε ο άνθρωπος σ’ αυτή εδώ την παραδεισένια γη;

Όπως και να ’χει, εκείνοι που είδαν για πρώτη φορά την ασύλληπτη ομορφιά αυτών των νησιών με τις ατελείωτες αμμουδιές και τα ψηλά βουνά με τα κρυμμένα ηφαίστεια, φαντάστηκαν ότι εδώ μπορεί να ήταν στην αρχαιότητα το νησί των Λωτοφάγων, το μέρος που μάγεψε τον Οδυσσέα. Καλώς ή κακώς όμως, δεν είναι ακριβώς έτσι τα πράγματα.

Η Λανσαρότε είναι ένα από τα επτά νησιά των Καναρίων στον Τροπικό του Καρκίνου και δεν καταλαμβάνει έκταση μεγαλύτερη από τη δική μας Νάξο. Ο πληθυσμός της ανέρχεται σε 100.000 μόνιμους κατοίκους –όσους περίπου η Λέσβος- και απέχει περίπου 100 χιλιόμετρα από το δυτικό άκρο της Αφρικής.

Το όνομά της η Λανσαρότε το οφείλει στον Γενοβέζο θαλασσοπόρο Λανσελότε Μαλοτσέλο (Lancelote Malocelo) που την ανακάλυψε τον 14ο αιώνα. Η μέση θερμοκρασία της είναι οι 21ο βαθμοί Κελσίου, δηλαδή ένας ευχάριστος ανοιξιάτικος καιρός, που επικρατεί σχεδόν ολόκληρο το χρόνο.

Σήμερα, η Λανσαρότε ζει σχεδόν αποκλειστικά από τον τουρισμό, αν σκεφτούμε ότι διαθέτει περίπου 80.000 κρεβάτια μέσα σε ξενοδοχεία και ενοικιαζόμενα δωμάτια.

Ο λόγος που προσελκύει τόσους πολλούς τουρίστες κάθε χρόνο είναι ότι είναι γνωστότερη ως «το βουνό του Νερού και της Φωτιάς». Ή όπως προτίμησε κάποιος άγνωστος συγγραφέας .... «ο καρπός του έρωτα μεταξύ της θάλασσας και της φωτιάς». Πώς αλλιώς θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ένα νησί που γύρω-γύρω βρέχεται από υπέροχες γαλαζοπράσινες αμμουδιές, ενώ στα ενδότερα είναι διάσπαρτο από 300 και πλέον κρατήρες ηφαιστείων;

Και όλες αυτές οι γεωλογικές συγκυρίες δεν ανήκουν στο απώτερο παρελθόν. Μόλις το 1730 άνοιξαν ταυτόχρονα στο δυτικό τμήμα του νησιού περί τους 30 νέους κρατήρες, θάβοντας κάτω από την πυκνή λάβα και την ηφαιστειακή στάχτη πάχους δέκα μέτρων, 11 χωριά. Και το εντυπωσιακότερο όλων είναι ότι ύστερα από όλη αυτή τη βιβλική καταστροφή δεν υπήρξε ούτε ένα ανθρώπινο θύμα. Από τότε, η Μοντάνα Ντε Φουέγκο (το Βουνό της Φωτιάς) εξακολουθεί να επιφυλάσσει συνεχώς νέες εκρήξεις, ενώ η ζεστή λάβα είναι καλά κρυμμένη ελάχιστα μόλις εκατοστά κάτω από την επιφάνεια της γης (μια τρύπα βάθους λίγων εκατοστών), αρκεί να για να απελευθερώσει καπνούς με θερμοκρασία 400ο βαθμών Κελσίου.

Για αιώνες ολόκληρους, οι κάτοικοι ζούσαν αποκλειστικά από τη γεωργία, σε μια προσπάθεια να εξοικονομήσουν κάθε διαθέσιμο πόρο της γης τους.

Τα τελευταία όμως χρόνια, ο τουρισμός έδωσε μια νέα ευκαιρία για οικονομική ανάπτυξη, με το άνοιγμα των ναυτιλιακών γραμμών και την ανέγερση ξενοδοχειακών μονάδων στις παραθαλάσσιες ζώνες. Πρόσφατα μάλιστα, το πετρώδες σχεδόν σεληνιακό τοπίο της Λανσαρότε έχει δεχθεί άπειρες εικαστικές και πολεοδομικές παρεμβάσεις, και σήμερα είναι ένα υπέροχο οικολογικό και πολιτιστικό πάρκο που αξίζει να το επισκεφθούμε.