Πάσχα στη Σκόπελο

Μια διαφορετική άποψη για πασχαλινές διακοπές με δράση και περιπέτεια υπόσχεται η Σκόπελος με τη χρυσή άμμο, τα γαλαζοπράσινα νερά και τα ειδυλλιακά της τοπία. Κύριο χαρακτηριστικό του νησιού είναι το πράσινο χρώμα που του προσδίδουν τα πευκοδάση και οι ελαιοκαλλιέργειες, καθώς και το γαλάζιο του πελάγους. Αξίζει να αναφέρουμε ότι η Σκόπελος, από το 1997, ανακηρύχθηκε επίσημα από την Διεθνή Οργάνωση Βιοπολιτικής, ως το "Πράσινο και Γαλάζιο Νησί".

Το διαφορετικό είναι ότι εδώ δεν έψηναν αρνιά, όπως σε άλλα μέρη της Ελλάδας. Το έθιμο του οβελία γινόταν την ημέρα της Πρωτομαγιάς. Την Κυριακή του Πάσχα οι τσοπάνηδες δεν τρώνε κόκκινα αυγά, γιατί όταν θα αρμέξουν παθαίνουν αρρώστια τα γίδια. Επίσης κάποιοι άλλοι τσοπάνηδες τρώνε, αρκεί να τους τα καθαρίσουν άλλοι.

Η Δεύτερη Ανάσταση (της Αγάπης) γιορτάζεται το απόγευμα. Παλαιότερα στην τελετή της Αγάπης ο παπάς φιλούσε τους άντρες του χωριού για να συγχωρεθεί απ' αυτούς. Λεπτομέρεια: Ο πουριτανισμός της εποχής δεν επέτρεπε τα φιλιά μεταξύ αντρών και γυναικών. Οι νιόνυφες συνήθιζαν να πηγαίνουν στην εκκλησία της Παναγίας, κι όχι στην εκκλησία της ενορίας τους. Ειδικά στην Παναγία πήγαιναν και άντρες από άλλες ενορίες.

Την Κυριακή το απόγευμα γινόταν και το κάψιμο του Ιούδα. Τον Ιούδα ή Νιούδα τον ετοίμαζαν πριν δυο μέρες. Έφτιαχναν ένα ομοίωμα ανθρώπου και το γέμιζαν με άχυρο. Το έστηναν στο μεγάλο δένδρο της Παναγίας. Για το κάψιμο έπαιρναν άδεια από τον παπά και τον επίσκοπο. Καθένας είχε το δικό του όπλο, συνήθως εμπροσθογεμές. Ο επίτροπος έδινε στον καθένα ένα ποτήρι του κρασιού μπαρούτι. Με το σύνθημα άρχιζαν να ρίχνουν και ο Νιούδας γινόταν παρανάλωμα πυρός. Σημειωτέον ότι το ανθρώπινο ομοίωμα κρατούσε στο χέρι του ένα σακούλι με τα αργύρια.

Έναν άλλο Νιούδα έφτιαχναν και στον Κομμένο, ένα παλιό λιμενοβραχίονα στο Μώλο. Τον έστηναν πάνω σ' ένα παλιό κανόνι και τον σημάδευαν από μακριά με τουφέκια. Άλλες φορές τον Ιούδα τον έκαιγαν την Κυριακή του Θωμά. Στη Γλώσσα τοποθετούσαν τον Ιούδα στην πλατεία και τον τουφεκούσαν. Συνήθιζαν τρεις Πέμπτες μετά το Πάσχα να μην μπαίνουν μέσα στο αμπέλι. Της Αναλήψεως δεν κοιμόντουσαν το μεσημέρι για να μην αναληφθούν. Της Πεντηκοστής γινόταν μεγάλο πανηγύρι στον Καλόγερο. Ο εορτασμός κρατούσε τρεις μέρες.

Η Σκόπελος σύμφωνα με την τοπική παράδοση οφείλει το όνομά της στους σκοπέλους που συναντά κανείς σε όλο το μήκος των ακτών της. Έχει έκταση 96 τ. χλμ. και πληθυσμό περίπου 6.000 κατοίκους. Διοικητικά υπάγεται στη Νομαρχία Μαγνησίας.

Εκτός από τα πασχαλινά έθιμα στη Σκόπελο θα έχετε την ευκαιρία να πάτε στο Λουτράκι περνώντας μέσα από μια πανέμορφη διαδρομή από πεύκα. Αν ο καιρός το επιτρέπει θα κάνετε το μπάνιο σας στη Μηλιά, τον Πάνορμο με τα γαλαζοπράσινα νερά και τον Έλιο. Ο Αγνώντας είναι ένα γραφικό ψαροχώρι με ειδυλιακό κολπίσκο που αξίζει να τον περπατήσετε, ενώ από την ορεινή Γλώσσα μπορείτε ν' αγναντέψετε το πέλαγος και το μάτι σας θα φτάσει μέχρι τη Σκιάθο. Η Χώρα, χτισμένη αμφιθεατρικά από τη θάλασσα ως την Ακρόπολη, φιλοξενεί το Κάστρο, αλλά και εκατοντάδες παραδοσιακά σπιτάκια με ξύλινα μπαλκόνια και καμάρες.

Απολαύστε παραδοσιακές νοστιμιές όπως την περίφημη στριφτή τυρόπιτα, ροφό στιφάδο, κρέας με κυδώνια.
Ζητήστε να κλείσετε με υπέροχο γλυκό κουταλιού αμύγδαλο και δαμάσκηνο.
Μπορείτε ν αγοράσετε αντικείμενα τοπικής παραδοσιακής τέχνης από ξύλο, πηλό και γυαλί. Κρυμμένοι στα στενά της Χώρας, σε δρόμους με αίσθηση γειτονιάς και περισσή φροντίδα. Στο νησί μπορείτε να ανακαλύψετε ζωγράφους, ξυλογλύπτες, κεραμοποιούς, μαχαιράδες, κατασκευαστές μινιατούρων πλοίων, μάστορες του χαλκού και του τσίγκου, σπάνιους επιπλοποιούς και ονομαστές κεντήστρες.

Οι διαδρομές μέσα στο νησί δεν είναι μεγάλες και από τη Χώρα έως το Λουτράκι η συνολική απόσταση είναι περίπου 35 χιλιόμετρα. Από τη Χώρα ο Αγνώντας απέχει 8 χλμ., ο Πάνορμος 17, το Έλιος 24 και η Γλώσσα 30 χλμ.

(πηγή: www.gourmet.gr)