Μεσόγεια

Τόσο κοντά, κι όμως τόσο μακριά… Τα Μεσόγεια της Αττικής, η περιοχή που εκτείνεται ανατολικά του κλεινού άστεως, παρά τη μηδαμινή απόσταση από την Αθήνα και την έντονη οικιστική ανάπτυξη που παρουσιάζουν τα τελευταία χρόνια, παραμένουν αναξιοποίητα από τουριστικής απόψεως.

Γεγονός αδικαιολόγητο, καθώς οι φυσικές ομορφιές τους δεν περιορίζονται στις παραλίες –που, ίσως λόγω έλλειψης συναγωνισμού, θεωρούνται οι καλύτερες της Αττικής– και στους διάσημους αμπελώνες τους, αλλά περιλαμβάνουν κατάφυτα πευκοδάση, γραφικά λιμανάκια, ενδιαφέροντες αρχαιολογικούς χώρους και όμορφους οικισμούς.

Τώρα λοιπόν, που οι εξορμήσεις στις παραλίες έχουν αρχίσει να περιορίζονται λόγω καιρικών συνθηκών και αυτές στα χιονοδρομικά κέντρα αργούν ακόμη λίγο, εκμεταλλευτείτε το διαθέσιμο για αποδράσεις χρόνο για να επισκεφθείτε την… υποτιμημένη εξοχή που βρίσκεται δίπλα σας και να ανακαλύψετε την ομορφιά που, όλως παραδόξως, έχει διατηρηθεί μυστική όλα αυτά τα χρόνια.

Λίγοι γνωρίζουν στοιχεία από τη νεότερη ιστορία της Αττικής- και πιθανόν ίσως βρουν εντυπωσιακό το πόση σχέση έχουν με τη σημερινή δημογραφία και το πως μετακινήσεις πληθυσμών που συνέβησαν προ 600- 500 ετών εξακολουθούν ακόμη και σήμερα να αφήνουν τη σφραγίδα τους σε μέρη για τα οποία οι καθημερινές αναφορές δεν σπανίζουν.

Κάπως έτσι αισθανθήκαμε και όταν- ύστερα από μια μικρή έρευνα- μάθαμε ότι ο Σπάτας, ο Κορωπής και αρκετοί άλλοι ήταν αρβανίτες οπλαρχηγοί που εκλήθησαν ως μισθοφόροι για να εκδιώξουν του Καταλανούς κατακτητές που- ούτε λίγο ούτε πολύ λυμαίνονταν την Αττική για περίπου 300 χρόνια. Ως αντάλλαγμα για την προσφορά τους στο Δουκάτο έλαβαν ως ”φέουδα” τις τοποθεσίες που σήμερα είναι γνωστές με τα ονόματά τους και που φιλοξενούν πληθυσμούς οι οποίοι έλκουν την καταγωγή τους απο εκείνες τις φαμίλιες.

Σήμερα, ιστορικά αξιοθέατα που να πιστοποιούν αυτές τις συγκεκριμένες ιστορικές καταβολές είναι εκτός από δυσεύρετα και συχνότατα αμφισβητήσιμα.

Ερχόμενοι στα Μεσόγεια από την Αθήνα, είτε μέσω της ”γρήγορης” Αττικής Οδού είτε μέσω της γραφικότερης, από κάθε άποψη, λεωφόρου Βάρης Κορωπίου, πρώτη μας στάση είναι η μεγαλύτερη πόλη των Μεσογείων, το Κορωπί, που φιλοξενεί, μεταξύ άλλων, το πρώτο Γυμνάσιο που λειτούργησε στην ευρύτερη περιοχή το 1922.

Ίσως η λιγότερο αντιπροσωπευτική περιοχή των Μεσογείων, το Κορωπί διαθέτει περισσότερα χαρακτηριστικά ”πόλης” από τους γύρω οικισμούς –μια βόλτα στους δρόμους του αποτελεί εξαιρετική ευκαιρία για αγορές, καφέ ή και φαγητό στα πολυάριθμα καταστήματά του.

Λίγο δυτικότερα, ο Δήμος Μαρκοπούλου αποτελεί μία από τις δημοφιλέστερες περιοχές της Ανατολικής Αττικής, κυρίως λόγω της εξέλιξης του Πόρτο Ράφτη σε τουριστικό θέρετρο τα τελευταία χρόνια. Μεγάλος αριθμός εστιατορίων, cafe και αθηναϊκών club που περνούν εδώ την καλοκαιρινή σαιζόν και, βέβαια, υπέροχες παραλίες, έχουν καταστήσει το γραφικό παραθαλάσσιο οικισμό πόλο έλξης για τους κατοίκους της πρωτεύουσας.

Αυτό που αγνοεί η πλειοψηφία των επισκεπτών της περιοχής, είναι το καταπράσινο πευκοδάσος που βρίσκεται στα σύνορα του οικισμού, και το οποίο θα έχετε την ευκαιρία να θαυμάσετε ακολουθώντας τις ταμπέλες προς Κουβαρά, στο δρόμο που ξεκινά από την Αγία Μαρίνα στο λιμάνι του Πόρτο Ράφτη. Αφήστε το αυτοκίνητο σε κάποιο από τα ξέφωτα που θα συναντήσετε στα μισά της διαδρομής και περιηγηθείτε στα μονοπάτια του δάσους –αν μη τι άλλο, θα ξεχάσετε ότι βρίσκεστε μισή ώρα μακριά από την Αθήνα.

Αν πάλι επιλέξετε να κατευθυνθείτε βόρεια από το Πόρτο Ράφτη, θα έχετε την ευκαιρία να θαυμάσετε τον αρχαιολογικό χώρο στη Βραυρώνα, ο οποίος περιλαμβάνει το Ιερό της Βραυρωνίας Αρτέμιδος, που χρονολογείται από τα τέλη του 6ου αιώνα π.Χ., το Αρχαιολογικό Μουσείο Βραυρώνας, τα Ερείπια παλαιοχριστιανικής βασιλικής και τον Πύργο Βραώνας.

Λίγο νοτιότερα από το Πόρτο Ράφτη, ο Κουβαράς είναι ένα γραφικότατο χωριό, από εκείνα που αδυνατείς να πιστέψεις ότι βρίσκονται σχεδόν δίπλα στην Αθήνα. Χαμηλά κτίσματα, σκαρφαλωμένα στο λόφο, μικρά δρομάκια που ανηφορίζουν τις πλαγιές και μία από τις ομορφότερες πλατείες που έχουμε δει στην Αττική να πλαισιώνεται από ένα μικρό καταρράκτη, συνθέτουν την εικόνα ενός χωριού τόσο γαλήνιου που μοιάζει να έχει μείνει ανέγγιχτο από το χρόνο.

Σε απόσταση αναπνοής από τον Κουβαρά, τα Καλύβια έγιναν γνωστά πριν από λίγα χρόνια για τις ταβέρνες τους –οι οποίες τον τελευταίο καιρό αυξάνονται και πληθύνονται– επιφυλάσσουν, όμως, αρκετές ακόμη εκπλήξεις για τον επισκέπτη τους. Σημαντικά αξιοθέατα της περιοχής είναι οι παλαιοχριστιανικές και βυζαντινές της εκκλησίες, ο Πύργος του Μελισσουργού και τα ερείπια των μεσαιωνικών οικισμών που βρίσκονται στις θέσεις Εννεάπυργων, Μελισουργού και Λαυρεωτικού Ολύμπου.

Συνεχίζοντας ανατολικά, ο δρόμος περνά από το μεγαλύτερο σε έκταση δήμο της περιοχής, την Κερατέα, όπου αξίζει να κάνετε μια στάση για καφέ σε κάποια από τις πλατείες της, για να καταλήξει στο Δήμο Λαυρεωτικής, που περιλαμβάνει το Λαύριο, το Σούνιο και το αρχαίο θέατρο Θορικού, που, κατά μία θεωρία, είναι το αρχαιότερο της Αττικής.

Η νοτιοανατολικότερη πλευρά της περιοχής κατά πάσα πιθανότητα δε χρειάζεται συστάσεις. Είναι, ίσως, ο κυριότερος πόλος έλξης Ελλήνων και ξένων επισκεπτών, κυρίως λόγω του Ναού του Ποσειδώνα στο Σούνιο και των αρχαίων μεταλλείων στο Λαύριο. Εμείς θα προτείναμε να υπολογίσετε τη διαδρομή έτσι ώστε να φτάσετε στο Σούνιο αργά το απόγευμα, για να θαυμάσετε το ηλιοβασίλεμα από το Ναό του Ποσειδώνα. Ακριβώς δίπλα στον αρχαιολογικό χώρο λειτουργεί και cafe restaurant –αν και, ειδικά για το ηλιοβασίλεμα, θα συνιστούσαμε περισσότερο τη θέα από τον ίδιο το Ναό.

Οι... τολμηρότεροι, αν οι καιρικές συνθήκες το επιτρέψουν, θα κολυμπήσουν στις παραλίες Λεγραινά, λίγο πριν το Σούνιο, Ερωτοσπηλιά, στο Πόρτο Ράφτη, Χάρακα, στο νότιο τμήμα του Δήμου Κερατέας, Κακιά Θάλασσα και Δασκαλειό, κοντά στην Κερατέα.

Φαγητό και διασκέδαση
Αν μη τι άλλο, τα Μεσόγεια είναι γνωστά για τις εξαιρετικές γαστρονομικές προτάσεις των ταβερνών τους, η φήμη των οποίων έκανε πολύ γρήγορα το γύρο της Αττικής.

Αναμφισβήτητα, οι δύο καλύτερες επιλογές είναι η ταβέρνα ”Μουρούζης”, πολύ κοντά στην πλατεία των Καλυβίων, για εξαιρετικά ψητά –must το ντόπιο αρνάκι– και η ”Άννα”, στην Παλαιά Φώκαια, για ποικιλία μαγειρευτών, θαλασσινών και πιάτων ”της ώρας”. ”Διάσημα” είναι και τα σουβλάκια που προσφέρει το ”Χαγιάτι”, στο κέντρο της Αναβύσσου. Σπιτικό φαγητό, συνοδεία ζωντανής μουσικής, θα απολαύσετε στη ”Μελωδική Γωνιά”, στα Καλύβια.

Το σύνολο, σχεδόν, της νυχτερινής ζωής συγκεντρώνεται στο Πόρτο Ράφτη, όπου, κυρίως το καλοκαίρι, μετακομίζουν αρκετά μεγάλα αθηναϊκά clubs, όπως τα Taj Mahal και Kahlua. Δυνατό σημείο του Taj Mahal, το οποίο λειτουργεί από νωρίς για καφέ, είναι το oriental ντεκόρ του, ενώ στο παρακείμενο Cafe del Mar θα ακούσετε εξαιρετική lounge μουσική.

Για τον απογευματινό –και όχι μόνο– καφέ σας, κατευθυνθείτε στο ”Κάστρο” στο Πόρτο Ράφτη. Η απαράμιλλη θέα στη γύρω περιοχή και η διακόσμηση μεσαιωνικού κάστρου αρκούν για να αντισταθμίσουν τις κατά τι αυξημένες τιμές του. Το ”Κάστρο” λειτουργεί μόνο Σαββατοκύριακα.

Αν προτιμάτε κάτι πιο low profile, καλές επιλογές αποτελούν η ”Σπηλιά” των Καλυβίων, και το καφενείο του Κουβαρά, όπου θα απολαύσετε αυθεντικό ελληνικό καφέ, ψημένο στη χόβολη.

Αξίζει να δείτε:
* Το Αττικό Ζωολογικό Πάρκο, στα Σπάτα, το οποίο φιλοξενεί 304 είδη πουλιών, 50 είδη θηλαστικών και 27 είδη ερπετών. Το πάρκο λειτουργεί καθημερινά από τις 9 το πρωί έως τη δυση του ηλίου, ενώ η είσοδος κοστίζει 11 ευρώ για τους ενήλικες και 9 ευρώ για τα παιδιά.
* Τη Νεκρόπολη, από την οποία ξεκινούσαν οι ιερές πομπές για τη Δήλο. Βρίσκεται στη βόρεια πλευρά του κόλπου του Πόρτο Ράφτη, κοντά στον Άγιο Σπυρίδωνα και χρονολογείται από το 1400 π.Χ.
* Τα δύο αρχαιολογικά μουσεία της περιοχής, στα Σπάτα (αεροδρόμιο) και τη Βραυρώνα.
* Το σπήλαιο της Παιανίας, επονομαζόμενο Κουτούκι, πλούσιο σε γεωλογικούς σχηματισμούς (τηλ. Πληροφοριών 210 6642108).
* Το Μουσείο Βορρέ, στην Παιανία, το οποίο περιλαμβάνει πληθώρα εκθεμάτων (αρχαιολογικά ευρήματα, κεραμικά, ελαιογραφίες, λαογραφικές συλλογές κ.ά.) τα οποία καλύπτουν 4000 χρόνια ελληνικής ιστορίας.
* Τα αρχαία ορυχεία στην Κμάριζα, λίγο έξω από το Λαύριο, καθώς και το Ορυκτολογικό Μουσείο (τηλ.: 22920 26270) και τον αρχαιολογικό χώρου Θορικού, στο λόφο Βελατούρι.
* Το Τεχνολογικό Πολιτιστικό Πάρκο Λαυρίου, το οποίο αποτελεί πρωτοβουλία του Εθνικού Μετσόβειου Πολυτεχνείου για τη διάσωση και αξιοποίηση του μεταλλευτικού και μεταλλουργικού συγκροτήματος της Γαλλικής Εταιρείας Μεταλλείων Λαυρίου.

(πηγή: www.in2life.gr, 3/10/2006)