Γαλαξίδι: Ρομαντικό σκηνικό για ταινία εποχής

Όταν περιπλανιέσαι στην αρχοντική ναυτοπολιτεία του Γαλαξιδιού, έχεις την αίσθηση ότι «φεύγεις» από το σήμερα.

Καθώς ο Παρνασσός και η Γκιόνα αγκαλιάζουν τον Κορινθιακό, σχηματίζουν μικρά φιoρδ. Μέσα σε κάποια από αυτά βρίσκεται το πανέμορφο Γαλαξίδι. Τα νεοκλασικά σπίτια με τα υπέροχα μπαλκόνια που κοσμούν πολύχρωμα λουλούδια, οι αυλές και τα δρομάκια προσδίδουν μια αλλιώτικη αίσθηση μεγαλοπρέπειας και αρχοντιάς, ενώ η καταγάλανη θάλασσα και το γραφικό ρουμελιώτικο λιμάνι συμπληρώνουν το όμορφο τοπίο.

Το Γαλαξίδι, λόγω της προνομιακής του θέσης, γνώρισε μεγάλες δόξες το 18ο και 19ο αι. Απέκτησε μία από τις μεγαλύτερες ναυτικές δυνάμεις της Ελλάδας και οι κάτοικοί του, οι περισσότεροι εφοπλιστές, ταξίδεψαν σε μακρινές χώρες. Επιστρέφοντας έφεραν μαζί τους γνώσεις, ιδέες, αντικείμενα και υλικά, εμπλουτίζοντας την πόλη τους και δίνοντάς της αυτή την αίγλη και την αρχοντιά που διατηρεί ακόμα και σήμερα.

Γνωριμία με την πόλη
Περιπλανηθείτε στη γραφική πόλη για να χαζέψετε τα θαυμάσια αρχοντικά με τα σκαλιστά μπαλκονάκια απ' όπου ξεπηδούν μυρωδάτα γιασεμιά, φλογερά γεράνια, γαρίφαλα και μπουκαμβίλιες. Ξεχωρίζουν για την ομορφιά τους τα κτίρια του Τσαλαγγύρα, που στεγάζει το Δημαρχείο, του Τελωνείου και του Παρθεναγωγείου (1880), αλλά θα διαπιστώσετε ότι ακόμα και τα απλά σπίτια διαθέτουν μια ιδιαίτερη φινέτσα και μεγαλοπρέπεια.

Έπειτα ανηφορίστε στην κορυφή του οικισμού, όπου δεσπόζει η εκκλησία του Αγίου Νικολάου, προστάτη των ναυτικών. Προσέξτε το καταπληκτικό ξυλόγλυπτο τέμπλο της. Απέξω θα απολαύσετε τη θέα. Αλλη αξιόλογη εκκλησία είναι της Αγίας Παρασκευής. Το παράδοξο εδώ είναι ότι στο δάπεδό της βρίσκεται σχεδιασμένος ο ζωδιακός κύκλος, ενώ στο προαύλιο υπάρχει ένα ηλιακό ρολόι. Μην παραλείψετε να επισκεφθείτε το Ναυτικό Μουσείο, που στεγάζεται σε ανακαινισμένο αρχοντικό και φιλοξενεί αξιόλογα εκθέματα.

Ένα άλλο ενδιαφέρον μουσείο που πρέπει να δείτε είναι το Λαογραφικό, στο θαυμάσιο κτίριο Αγγελή. Στο πάρκο της πόλης θα δείτε δύο ακόμα μνημεία από την αρχαιότητα: τον Τάφο του Λοκρού και ερείπια από το τείχος της αρχαίας Οιάνθης, που ήταν χτισμένη εκεί.

Δείτε οπωσδήποτε
Κάντε μια πολύ ωραία εκδρομή σε μια μαγευτική τοποθεσία. Επισκεφθείτε το αναπαλαιωμένο μοναστήρι της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος, περίπου 3 χλμ. από το Γαλαξίδι. Θα διασχίσετε κτήματα με ελαιόδεντρα και φτάνοντας εκεί θα απολαύσετε την πανοραμική θέα ολόκληρου του οικισμού.

(πηγή: www.7merestv.gr)

Λίμνη Πλαστήρα

Τι να πρωτοπεί κανείς για τη λίμνη την Πλαστήρα; Όποιος έχει την τύχη να την έχει επισκεφθεί και τις τέσσερις εποχές του χρόνου, πραγματικά δεν βρίσκει λόγια να περιγράψει την ομορφιά ενός φυσικού τοπίου που δημιουργήθηκε, ωστόσο, από ανθρώπινο χέρι. Τι εννοούμε; Η λίμνη Πλαστήρα δεν υπήρχε ανέκαθεν. Στη θέση της αργοκυλούσε ο από την αρχαιότητα ο ποταμός «Ταυρωπός» για να συναντήσει νοτιότερα τον Αχελώο. Ο ποταμός αυτός, όμως, δεν ήταν αρκετός για να λύσει το αρδευτικό και υδρευτικό πρόβλημα που αντιμετώπιζε ο θεσσαλικός κάμπος.

Έτσι, περί το 1928, ο Στρατηγός Νικόλαος Πλαστήρας, με καταγωγή από την Καρδίτσα, αποφάσισε να κατασκευαστεί στην περιοχή φράγμα, το οποίο όχι μόνο θα αποτελούσε λύση στα παραπάνω προβλήματα αλλά και, με την εκμετάλλευση της δύναμης του νερού, θα χρησίμευε για την παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος. Οι πόλεμοι, η Κατοχή και ο Εμφύλιος, όμως, καθυστέρησαν πολύ το όραμα αυτό, με αποτέλεσμα η υλοποίησή του να ξεκινήσει τη δεκαετία του ’50 και να ολοκληρωθεί το 1960, από γαλλικές εταιρίες.

Το αποτέλεσμα; Η λίμνη Ταυρωπού, μετέπειτα λίμνη Πλαστήρα, σε υψόμετρο 750 μέτρων, με έκταση 25.000 στρεμμάτων, μήκος 14 χλμ., πλάτος 4 χλμ. και βάθος 65 περίπου μέτρων. Το δε φράγμα έχει ύψος 83 μέτρων και μήκος 220 μέτρων. Το πραγματικό αποτέλεσμα; Ένας μοναδικός προορισμός, πνιγμένος στο πράσινο και βουτηγμένος στο αναζωογονητικό υδάτινο στοιχείο. Ένα πραγματικό στολίδι για ολόκληρη τη Θεσσαλία, που με τα χρόνια απέκτησε λάτρεις, επισκέπτες από ολόκληρο τον κόσμο που τους φτάνει μόνο να αναπνεύσουν τον δροσερό αέρα της λίμνης για να νιώσουν τη φύση μέσα τους.

Χριστούγεννα στη Λίμνη, λοιπόν, για πολλούς λόγους. Το ρομαντικό χιονισμένο τοπίο και τα παγωμένα νερά είναι μόνο ένας από αυτούς. Οι αμέτρητες χειμερινές δραστηριότητες, ένας ακόμα. Τα πανέμορφα ξενοδοχεία περιμετρικά της λίμνης… το κερασάκι στην τούρτα.

Η έννοια του αγροτουρισμού συναντά στη λίμνη την ποιότητα ζωής. Αυτό ακριβώς το συναίσθημα δημιουργείται στον επισκέπτη όταν βρίσκεται στη λίμνη, όταν περπατά πλάι στις όχθες της, όταν χάνει το βλέμμα του στις πλαγιές των βουνών που μοιάζουν να γλύφουν το νερό. Μερικές μόνο μέρες σε ένα τέτοιο περιβάλλον είναι αρκετές για να χαλαρώσουν το πνεύμα, να αναζωογονήσουν την ψυχή αλλά και να δραστηριοποιήσουν το σώμα!

Πιο συγκεκριμένα, στην τοποθεσία Καραμανώλη, δυτικά της λίμνης, υπάρχει μία μικρή αλλά αρκετά εξελιγμένη χιονοδρομική πίστα, με έναν μικρό συρόμενο αναβατήρα, σκούτερ χιονιού, ενώ πέδιλα και άλλα αξεσουάρ ενοικιάζονται από τον Ορειβατικό-Χιονοδρομικό Όμιλο Καρδίτσας. Η περιοχή, μάλιστα, προσφέρεται και για σκι αντοχής στους δασικούς της δρόμους. Περισσότερες πληροφορίες θα σας δώσει ο Ορειβατικός Όμιλος στο τηλέφωνο 24410 70946.

Αυτονόητα, η ορειβασία είναι από τις συνηθέστερες δραστηριότητες των φυσιολατρών γύρω από τη λίμνη. Οι πλαγιές των γύρω βουνών, στον γενικότερο ορεινό όγκο των Αγράφων, προσφέρονται για μικρές ή μεγάλες, δύσκολες ή εύκολες διαδρομές, οι οποίες ξεκινούν από τα ορειβατικά καταφύγια των Αγράφων ή το Ελατάκου και καταλήγουν σε βουνοκορφές με θέα που κόβει την ανάσα. Στο δε καταφύγιο των Αγράφων προσφέρονται οι βασικές υπηρεσίες (κεντρική θέρμανση, τζάκι, κουκέτες με κουβέρτες, κουζίνα με δυνατότητα μαγειρέματος, τουαλέτα) και μεγάλη τραπεζαρία, ενώ η διανυκτέρευση κοστίζει 15 ευρώ. Περισσότερες πληροφορίες θα σας δώσει ο υπεύθυνος του καταφυγίου, κ. Βασίλης Τασιόπουλος, στο 6932 744 194.

Η ιππασία γύρω από τη λίμνη Πλαστήρα είναι μία ακόμα ενδιαφέρουσα δραστηριότητα για μικρούς και μεγάλους, η οποία μάλιστα πραγματοποιείται κατά κόρον από τους επισκέπτες, χάρη στους πολύ οργανωμένους στάβλους, στο δρόμο από Μορφοβούνι προς Κρυονέρι, βόρεια της λίμνης. Πόσο συχνά έχουμε την ευκαιρία να κάνουμε βόλτα με το άλογο δίπλα στη λίμνη; Περισσότερες πληροφορίες για το Ιππικό Κέντρο της περιοχής μπορείτε να ζητήσετε στο τηλέφωνο 24410 92855.

Μεταξύ των δραστηριοτήτων της λίμνης περιλαμβάνεται επίσης η σκοποβολή, αφού στο χωριό Ρούσσο, 7 χλμ. από την Καρδίτσα, αλλά και στην περιοχή Νεράιδα, βορειοδυτικά της λίμνης, διατίθενται οργανωμένοι χώροι. Περισσότερες πληροφορίες θα ζητήσετε από τον σκοπευτικό σύλλογο στο τηλέφωνο 24410 92987. Τέλος, παίρνοντας το μονοπάτι ανάμεσα στο Φράγμα και τον Μπελοκομίτη, αξίζει να περπατήσετε και να βρεθείτε και στο Παρατηρητήριο της λίμνης. Από εκεί θα αντικρίσετε την εκπληκτική θέα της λίμνης από τη μία της άκρη στην άλλη, τα σπάνια πουλιά της, το αλπικό της δάσος, τις γυμνές βουνοκορφές. Φροντίστε να έχετε φορτίσει καλά τις μπαταρίες της μηχανής σας, γιατί δεν θα μπορέσετε να σταματήσετε να βγάζετε φωτογραφίες.

Διαμονή στη Λίμνη Πλαστήρα:
* Αιολίδες: Το πολυτελέστερο ίσως συγκρότημα επιπλωμένων κατοικιών της περιοχής βρίσκεται σε υψόμετρο 800 μέτρων, στα δυτικά παράλια της λίμνης, στην περιοχή Καλύβια. Όλα τα δωμάτια, στο πανέμορφο πέτρινο συγκρότημα έχουν θέα προς την λίμνη, ενώ είναι στις παροχές τους περιλαμβάνεται τζάκι, TV Lcd και ένα πλήρως εξοπλισμένο mini-ψυγείο. Για τις ημέρες των Χριστουγέννων (22 με 26 Δεκεμβρίου) το ξενοδοχείο προσφέρει ένα συγκεκριμένο πακέτο διαμονής, με 180 ευρώ τη βραδιά για ένα superior δίκλινο δωμάτιο με πρωινό. Οι επιπλέον χρεώσεις του δωματίου αφορούν τη χρήση του mini-bar, καθώς και τη χρήση του τζακιού, η οποία ανέρχεται στα 20 ευρώ την ημέρα με απεριόριστη καύση ξυλείας.
* Ναϊαδες: Το νεόκτιστο ξενοδοχείο Ναϊάδες, στο χωριό Νεοχώρι δυτικά της λίμνης, έχει καταφέρει με την τοπική αρχιτεκτονική του να διατηρήσει το χωριάτικο πνεύμα που τόσο αναζητάμε όταν βρισκόμαστε στην επαρχία. Η παραδοσιακή επίπλωση και διακόσμησή του κάνουν και τις 150 κλίνες του να ξεχωρίζουν για την άνεση και τη θαλπωρή που προσφέρουν στον επισκέπτη. Μεταξύ των παροχών περιλαμβάνονται επίσης σάουνα, υδρομασάζ, γυμναστήριο, παιδότοπος, γήπεδο μπάσκετ, τένις και βόλεϊ, αλλά και ένα παραδοσιακό καφενείο με επιτραπέζια παιχνίδια. Αν αποφασίσετε να μείνετε εκεί τις ημέρες των Χριστουγέννων βιαστείτε γιατί η διαθεσιμότητα είναι πολύ περιορισμένη. Οι τιμές των δωματίων για αυτές τις ημέρες ανέρχονται στα 176 ευρώ τη βραδιά για ένα δίκλινο με πρωινό και ένα γεύμα (είτε μεσημεριανό ala carte ή βραδινό μπουφέ).
* Κτήμα Αλωνάκι: Χτισμένο σε υψόμετρο 900 μέτρων, ανάμεσα στο χωριό Μπελοκομίτης και νότια στο φράγμα της λίμνης Πλαστήρα, σε μία έκταση 27 στρεμμάτων, το όμορφο αυτό συγκρότημα αποτελείται από 5 ανεξάρτητα κτίρια που όλα μαζί σχηματίζουν ένα μικρό χωριό. Τα δωμάτια, λιτά και παραδοσιακά, με την ζεστασιά που προσφέρει το τζάκι και τα αφράτα παπλώματα, θα σας προσφέρουν μοναδικές στιγμές χαλάρωσης μέσα στη φύση. Σε όλα τα δωμάτια υπάρχει καθιστικό και κουζίνα, ενώ όλα έχουν μοναδική θέα στα γαλαζοπράσινα νερά της λίμνης. Η διαθεσιμότητα δωματίων είναι και εδώ περιορισμένη, γι’αυτό μην καθυστερήσετε να κάνετε κράτηση. Οι τιμές για τις ημέρες των Χριστουγέννων ανέρχονται στα 130 ευρώ τη βραδιά με πρωινό.
* Νεβρός: Το νεόκτιστο ξενοδοχείο Νεβρός πήρε το όνομά του από το «μικρό ελάφι», χαρακτηριστικό της πανίδας της περιοχής. Είναι κτισμένο σε υψόμετρο 950 μέτρων, στο χωριό Νεοχώρι, με φόντο την πανέμορφη λίμνη. Τα δωμάτιά του, εφοδιασμένα με όλες τις σύγχρονες ανέσεις, διαθέτουν επίσης τζάκι, υδρομασάζ και μία υπέροχη βεράντα με θέα τη λίμνη. Το δε εστιατόριο του ξενοδοχείου, με τους τοπικούς μεζέδες, τις πίτες και το κυνήγι, φημίζεται ως ένα από τα καλύτερα της περιοχής. Ενώ στο piano bar, το βράδυ μπορείτε να χαλαρώσετε πίνοντας ένα απολαυστικό αφέψημα. Η τιμή του δίκλινου δωματίου για τις ημέρες των γιορτών ανέρχεται στα 100 ευρώ τη βραδιά με πρωινό.
* Ξενοδοχείο Ν. Πλαστήρας: Το αυθεντικό εξοχικό σπίτι του Συνταγματάρχη Ν. Πλαστήρα μετατράπηκε πριν μερικά χρόνια σε ένα γραφικό ορμητήριο, στο πανέμορφο χωρίο της Νεράιδας. Η μοναδική θέα από κάθε σημείο του ξενοδοχείου, καθώς και η αμέριστη φιλοξενία των ιδιοκτητών του θα σας δημιουργήσουν την αίσθηση ότι βρίσκεστε σε παραμύθι. Η χωριάτικη διάθεση είναι έκδηλη σε κάθε γωνιά του, ενώ στα δωμάτια θα βρείτε παραδοσιακά έπιπλα και διακοσμητικά που θα σας παραπέμψουν σε άλλες εποχές. Εδώ θα βρείτε και ένα μικρό κατάστημα με πλήρη εξοπλισμό σκι αλλά και άλλων δραστηριοτήτων. Για τις ημέρες των Χριστουγέννων, το κόστος ενός δίκλινου δωματίου με πρωινό ανέρχεται στα 100 ευρώ τη βραδιά.

(πηγή: in2life, 29/11/2007)

Ο,τι πρέπει να ξέρετε για ποτά και αφεψήματα

Περί καφέ...

Εspresso
Οι βασικές αρχές τού espresso, αγνοούνται από τους έλληνες. Πριν από όλα ο περίφημος espresso, όπως το λέει και το όνομά του, πίνεται γρήγορα και συνήθως στα όρθια. Η ιεροτελεστία αυτή δεν έχει δηλαδή διάρκεια, αλλά επαναληπτικότητα. Ο καλός espresso πρέπει να έχει χρώμα φουντουκιού και πηχτή κρέμα, τόσο ώστε, αν βάζει κανείς ζάχαρη, αυτή να βυθίζεται αργά μέσα στο υγρό και η κρέμα να καλύπτει ξανά την επιφάνεια, ακόμα και μετά το ανακάτεμα. Η κρέμα είναι απαραίτητη για να αναδεικνύονται τα αρώματα τού καφέ και να διατηρείται η θερμοκρασία του. Αν η κρέμα είναι ανοιχτή καφέ, τότε ο καφές δεν έχει ψηθεί αρκετά. Αν είναι σκούρα καφέ, τότε ο καφές έχει καεί. Είναι επίσης χαρακτηριστικό, ότι ο καλός καφές δεν χρειάζεται ζάχαρη και δεν είναι πικρός, ενώ ο κακός δεν συνέρχεται όση ζάχαρη και να προσθέσεις. Η ποσότητα επίσης για τον κανονικό espresso δεν πρέπει να ξεπερνάει το μισό φλιτζανάκι. Λίγο λιγότερο γι αυτόν που τον θέλει ristretto (ή stretto όπως επίσης έχει επικρατήσει να λέγεται) και λίγο περισσότερο για αυτόν που τον θέλει lungo. Στα ελληνικά καφέ-μπαρ οι δύο τελευταίες ποικιλίες μετατρέπονται συνήθως σε σταγονόμετρο ή γαβάθα αντιστοίχως.
Κάτι που προσθέτει στη γοητεία τού espresso είναι η αστάθειά του. Ποτέ δεν είναι ακριβώς ο ίδιος. Υπάρχει το στοιχείο τού τζόγου. Οι παράγοντες που τον επηρεάζουν, εκτός από το είδος και την ποιότητα τού καφέ και τής μηχανής, είναι οι ακόλουθοι: Η τακτική αφαλάτωση τού νερού. Η σωστή θερμοκρασία τού νερού (κοντά στους 90 βαθμούς). Η κοπή τού καφέ, που τροποποιείται ανάλογα με την περιβάλλουσα υγρασία. Η ποσότητα τού καφέ για κάθε μερίδα (περίπου 7 γραμμ.). Η πίεση σε bar τής μηχανής. Η πίεση τού καφέ μέσα στη μεζούρα. Το ζεστό φλιτζανάκι (περίπου στους 40 βαθμούς). Και τέλος, το μυστήριο τού «χεριού» τού χειριστή τής μηχανής. Να σημειωθεί επίσης ότι το απόγευμα ο καφές είναι συνήθως καλύτερος από το πρωί, διότι η μηχανή πρέπει να δουλέψει, να τρέξει, για να βγάλει καλό καφέ. Όσο για τον cappuccino, όπου η κρέμα «σκεπάζει» λίγο τον καφέ έτσι ώστε τα παραπάνω να μην είναι τόσο σημαντικά, οι συμπατριώτες μας έχουν συχνά την κακή συνήθεια να τον ανακατεύουν, μετατρέποντάς τον έτσι από cappuccino σε καφέ/γάλα.

Για τον καφέ φραπέ, που δίκαια θεωρείται ο εθνικός μας πλέον καφές, δεν υπάρχουν συμβουλές, αφού αυτός ο καφές δεν έχει αρχές, αλλά προσαρμόζεται στα γούστα τού κάθε πελάτη. Η μόνη κοινά παραδεκτή αρχή φαίνεται να είναι το συνεχές νευρικό ανακάτεμα τού καφέ με το καλαμάκι. Να σημειωθεί μόνον, γιατί επικρατεί μια παρεξήγηση, ότι φραπέ είναι μόνον ο κρύος καφές, μια και η λέξη αυτή χρησιμοποιείται με την ειδική σημασία της στα γαλλικά, που σημαίνει εν προκειμένω «παγωμένος» (στην κυριολεξία με παγάκια) και όχι «χτυπημένος».

Μια άλλη παρεξήγηση έχει σχέση με τη ζεστή σοκολάτα. Η σοκολάτα πρέπει να είναι πολύ πηχτή και ζεστή. Γι αυτό και θεωρείται καλύτερη μέσα από σοκολατιέρα, όπου ώρα με την ώρα πήζει περισσότερο. Οι περισσότεροι συμπατριώτες μας μπλέκουν τη σοκολάτα με τα σοκολατούχα γάλατα, τύπου Μίλκο, τα οποία βέβαια είναι αραιά.

Όσο για το τσάι, έχω διαπιστώσει ότι πολλοί δεν αντιλαμβάνονται ότι το σερβίρισμα σε μικρή τσαγιέρα, που περιέχει αρκετό υγρό για δύο φλιτζάνια, δεν σημαίνει πως απευθύνεται σε δύο πελάτες. Ένας τεϊοπότης πρέπει να πίνει τουλάχιστον δύο φλιτζάνια για να το χαίρεται. Το νερό για το τσάι δεν πρέπει να βράζει. Επίσης, δεν πρέπει να χρησιμοποιείται μεταλλική τσαγιέρα. Αν βάζετε γάλα, το γάλα προηγείται τού τσαγιού στο φλιτζάνι. Και αν σας φανεί βαρύ, προσθέτετε ζεστό νερό. Ενώ δυστυχώς αν είναι ελαφρύ, δεν έχετε τίποτα να κάνετε.

Σχετικά με τα ποτά μπορεί κανείς να παρατηρήσει δύο κακές συνήθειες που έχουν επικρατήσει ξεκινώντας μάλλον από τα διάφορα νεανικά χορευτάδικα. Η πρώτη έχει να κάνει με τα προσφερόμενα ή παραγγελόμενα σέικερ με σφηνάκια. Το σέικερ χρησιμοποιείται για την παρασκευή συγκεκριμένων σύνθετων ποτών. Δεν είναι τρόπος παραγγελίας, ή σερβιρίσματος, ή επίδειξης «κιμπαριάς». Η δεύτερη, και σχετική με τα παραπάνω, είναι η συνήθεια τών κερασμάτων. Σε κανένα σοβαρό μπαρ στον κόσμο δεν κερνάει ο σερβιτόρος τον πελάτη. Η κίνηση αυτή έχει κάτι μάλλον προσβλητικό. Αν ο σερβιτόρος θέλει, μπορεί να σερβίρει διακριτικά ενισχυμένη μερίδα, αλλά το κέρασμα θυμίζει μάλλον προμήθεια. Και πάντως είναι αδιανόητο να κερνάει άλλο ποτό από αυτό που ήδη πίνει ο πελάτης. Οι ενέργειες αυτές θυμίζουν λίγο γαρδένιες και σπασμένα πιάτα. Είναι προτιμότερο ένα μπαρ να είναι φθηνότερο, να σερβίρει σίγουρα «καθαρά» ποτά, να προσφέρει άφθονα συνοδευτικά (ξηρούς καρπούς, λαχανικά, ζαχαρωτά κλπ, υπό τον όρο να είναι τα σωστά για κάθε περίπτωση) κι ας μην κερνάει. Αφήστε ότι οι πελάτες πρέπει να θεωρούνται ίσοι απέναντι στον σερβιτόρο, ακριβώς όπως και οι καλεσμένοι σε ένα σπίτι, και να μην πριμοδοτούνται οι βαρείς πότες.

Πληροφορίες:
Espresso-Cappuccino
Espresso: Περίπου 45 ml καφές. Διπλός espresso: Περίπου 90 ml καφές Ristretto: Περίπου 30 ml καφές. Espresso lungo: Μια μερίδα καφέ με περισσότερο νερό. Espresso Macchiato (μακιάτο = “λεκιασμένος”): Espresso με 1 ή 2 κουταλιές γλυκού από αφρό γάλακτος. Espresso con panna: Espresso με σαντιγύ. Cappuccino: 1/3 espresso (δηλ. ένα απλό), 1/3 γάλα από τον ατμό, 1/3 αφρό από το γάλα στον ατμό. Cappuccino Royal: Cappuccino με σαντιγύ (γαρνιρισμένο με μια λεπτή βάφλα). Caffe Latte: Espresso σε ποτήρι με το υπόλοιπο τού ποτηριού γεμισμένο με γάλα στον ατμό και με πολύ λίγο αφρό. Latte macchiato (“λεκιασμένο γάλα”): Γάλα ατμού σε ένα ποτήρι, με αφρό επάνω-επάνω, μέσα στο οποίο χύνουμε σιγά-σιγά έναν espresso. Mochaccino: 1/3 espresso, 1/3 σοκολάτα με γάλα και 1/3 αφρό. Πάνω-πάνω σαντιγύ και σκόνη σοκολάτας. Mocha Latte: Espresso σε ποτήρι, που τον συμπληρώνουμε με σοκολάτα με γάλα και αφρό από το σοκολατένιο γάλα. Πάνω-πάνω σαντιγύ και σκόνη σοκολάτας. Το ίδιο μπορεί να γίνει με διπλό espresso. Espresso Freddo, Macchiato Freddo, Espresso con panna Freddo, Cappuccino Freddo, Cappuccino Royal Freddo, Caffe Latte Freddo, Mochaccino Freddo, Mocha Latte Freddo: Όπως τα ζεστά μόνο που θα χτυπηθεί ο καφές με παγάκια για 10-15 δευτερόλεπτα και θα σερβιριστεί με το strainer (σουρωτήρι). Ζάχαρη λειωμένη με νερό. Μπορεί να σερβιριστεί με παγάκια αρκεί τα παγάκια νάχουν γίνει από καφέ. Espresso Kahlua: Espresso στον οποίον προσθέτουμε ένα κουταλάκι Kahlua. Σερβίρεται με αφρό από το γάλα τού ατμού και λίγο κανέλλα. Espresso Rum: Espresso στον οποίο προσθέτουμε ένα κουταλάκι ρούμι. Σερβίρεται με σαντιγύ και λίγο κανέλλα. Caffe Corretto: Espresso με ½ κουταλάκι grappa, Fernet, Cognac, ή άλλο ποτό.

(Ο αφρός ή η κρέμα μπορούν να “πασπαλίζονται” με σκόνη κανέλλας, μοσχοκάρυδου, σοκολάτας, ή με σοκολάτα ξυσμένη, ή με ξύσμα/φλούδα πορτοκαλιού).

Οινοπνευματώδη ποτά
Κατηγορίες ποτών (ανάλογα με τη σύνθεσή τους)
Aperitifs (απεριτίφ): - Ορεκτικά. Cocktails ή σκέτα ποτά, κυρίως πικρά ή “ενισχυμένα” κρασιά. Digestifs (ντιζεστίφ): - Χωνευτικά. Cocktails ή σκέτα ποτά γλυκά, πικρά ή κονιακοειδή. “Αναζωογονο-τονωτικά”: Μετά από μεθύσι (π.χ. με βάση το ντοματόζουμο). Αεριούχα: Ποτά με βάση αφρώδεις οίνους. Sour (σάουαρ): Cocktails με ένα βασικό ποτό και προσθήκη ζάχαρης και χυμού λεμονιού. Σερβίρεται με κερασάκι maraschino σε ψηλό ποτήρι, ή σε ποτήρι με πόδι, ή και σε κοντό on the rocks. Fizz: Sour με την προσθήκη σόδας (γίνεται κυρίως με gin). Collins (κόλινς): ένα fizz που ανακατεύεται απευθείας στο ποτήρι (και όχι στο shaker) και σερβίρεται με φλούδα λεμόνι και κερασάκι. Highball (χάϊμπώλ): Ποτό, νερό και σόδα (ή κάτι παρόμοιο, όπως tonic ή αρωματική σόδα). Με πάγο κατευθείαν στο ποτήρι. Julep (τζούλεπ): Ποτό με φύλλα μέντας (δυόσμου) και ζάχαρη. Απευθείας στο ποτήρι. Πιέζουμε τα φύλλα με τη ζάχαρη για να βγάλουν το άρωμά τους. Μπορούμε να τα αφήσουμε και μέσα. Το μισό ποτήρι με τριμμένο πάγο. Το γεμίζουμε με ποτό. Ζεστά ποτά: Με καφέ ή τσάι. Punch (πάντς): Ρούμι με διάφορους χυμούς φρούτων. Colada (κολάδα): Coconut cream (κρέμα καρύδας), ποτό, κρέμα γάλακτος, χυμός.

Κατηγορίες ποτών (ανάλογα με την προέλευσή τους)
Αποστάγματα από κρασί:
Cognac (κονιάκ) : Μπράντυ προερχόμενο από την ομώνυμη περιοχή τής Γαλλίας (και μόνον). Κατηγορίες κατά σειράν κόστους και ποιότητας. Αστέρια (3, 5, ή 7 συνήθως) - V.S.(Very Special) ή V.S.P. (Very Special Product) - V.S.O. (Very Special Old) - V.S.O.P. (Very Special Old Product) - Napoleon ή Extra ή X.O. (Extra Old). Πίνεται σε ειδικό ποτήρι, ζεσταμένο με την παλάμη ή με φλόγα, ώστε να αναδεικνύεται το άρωμά του. Armagnac (αρμανιάκ): Παλαιότερο αδελφάκι τού Cognac από την περιοχή τής Γασκώνης. ΄Ιδιες ταξινομήσεις, με κορύφωση Vieille Reserve (βιέγε ρεζέρβ) - Hors d’ age (ορ ντ’ αζ). Πίνεται σε ποτήρι τού Cognac. Brandy (μπράντυ): Οποιοσδήποτε τύπος κονιάκ από εκτός Cognac περιοχές. ΄Ιδιες διακρίσεις, ίδια ποτήρια, αν και η ελαφρότητα τού μπράντυ σε σχέση με τo κονιάκ επιτρέπει μεγαλύτερη ελευθεριότητα στην επιλογή τού ποτηριού. Marc + Grappa (μαρκ +γκράπα): Γαλλικό και ιταλικό αντιστοίχως μπράντυ από κουκούτσια και φλούδες σταφυλιών.

Αποστάγματα από σπόρους:
Whisky (στη Σκωτία και στον Καναδά) ή Wiskey (στις ΗΠΑ και στην Ιρλανδία) (Ουίσκι). Κατηγορίες: α) Scotch που διακρίνεται σε blended (μπλέντεντ - αναμεμειγμένο από πολλές ποικιλίες και πιo φτωχό) και σε malt (μωλτ - καθαρό και πλουσιότερο). Δεν θεωρείται κόσμιο να το παραγγέλνεις αποκαλώντας το σκέτο scotch. Τα malt σερβίρονται χωρίς πάγο. Τα καπνιστά malt είναι καλύτερα να σερβίρονται με λίγες σταγόνες νερό για να βγάλουν το άρωμά τους. Πίνεται σε ποτήρι μικρό, λίγο κλειστό, όπως τού sherry. Τα κανονικά ουίσκι σε κοντόχοντρο ποτήρι. β) Irish (άιρις) από την Ιρλανδία. Πιo αρωματικό από το σκωτσέζικο. γ) Bourbon (μπέρμπον) από τις ΗΠΑ. Από καλαμπόκι. Σε ποτήρι στενόμακρο. δ) Tennessee (τενεσί) από τις ΗΠΑ. Bourbon πιo μαλακό. ε) Rye (ράι) από τις ΗΠΑ. Από σίκαλη. στ) Canadian (καναδέζικο). Από σίκαλη (Rye).

Vodka (βότκα) : Γίνεται συνήθως από σιτάρι. Παρασκευάζεται κυρίως στη Ρωσία, αλλά και στις ΗΠΑ, στη Φινλανδία, στην Πολωνία και αλλού. Το καλύτερο ποτό για καλό κεφάλι μετά το πρωινό ξύπνημα και ιδανικό για straight up (στρέιτ απ -σφηνάκια).

Gin (τζιν): Το πιo απαραίτητο ποτό τού μπαρ. Κυρίως αγγλικό, αλλά και αμερικανικό, γερμανικό και ολλανδικό. Υπάρχουν τζιν ξηρά και ελαφρώς γλυκά.

Αποστάγματα από φρούτα:
Calvados (καλβαντός) από μήλο. Νορμανδία. Ταξινομήσεις και ποτήρια σαν τού κονιάκ. Marc de pommes (μάρκ ντε πόμ) από φλούδες μήλου. Poire Williams (πουάρ γουίλιαμς) από αχλάδι. Κλπ. από άλλα διάφορα φρούτα.

Αποστάγματα από φυτά:
Ρούμι (Ron στα ισπανικά και πορτογαλικά, Rhum στα γαλλικά, Rum στα αγγλικά και στα γερμανικά). Από ζαχαροκάλαμο. Λευκό (από γήρανση σε ανοξείδωτα βαρέλια). Σκούρο (σε ξύλινα βαρέλια). Cachaca (κατσάσα). Το ρούμι τής Βραζιλίας. Tequila και Mezcal (τεκίλα και μετσκάλ) . Από το Μεξικό. Η Tequila (από την περιοχή Jalisco) είναι πολλαπλώς αποσταγμένη. Το Mezcal (από οποιαδήποτε άλλη περιοχή) με μονή απόσταξη. Λευκή και Σκούρα (πιo παλιά) Tequila.

Liqueurs (Λικέρ - Ποτά με ζάχαρη - στq αγγλικά και cordials)
Πικρά ή με βάση από βότανα: (Amaretto di Saronno (αμαρέτο ντι σαρόνο), από κουκούτσια από βερίκοκο, Ιταλία - Benedictine D.O.M. (μπενεντικτίν) Νορμανδία - Fernet Branca (φερνέτ μπράνκα) και Branca Menta, Iταλία - Chartreuse (σαρτρέζ), κίτρινη ή -η πιο δυνατή- πράσινη, Γαλλία - Galliano (γκαλιάνο) με γεύση βανίλιας, Ιταλία - Strega (στρέγκα), Ιταλία - Suze(σούζ ή συζ), Γαλλία - Underberg (ούντερμπεργκ), Γερμανία - Campari (καμ-πάρι) από κίτρο και βότανα, Ιταλία - Cynar (τσινάρ) από αγγινάρα, Ιταλία κ.ά.

Με βάση από φρούτα: (Apricot brandy (άπρικοτ μπράντυ), γεύση από βερίκοκο - Cherry brandy (τσέρυ μπράντυ), γεύση από κεράσι -Cointreau (κουαντρώ), το σημαντικότερο για αναμίξεις λικέρ, Γαλλία - Curacao (κιουρασάου ή κιουρασό), ποικιλία λικέρ με βάση τη γεύση από πορτοκάλι, Δυτικές Ινδίες - Grand Marnier (γκραν μαρνιέ) από πορτοκάλι, από την περιοχή Cognac τής Γαλλίας (με την κόκκινη ετικέτα το καλύτερο) - Luxardo, από κεράσι, Ιταλία, Maraschino (μαρασκίνο) πικροκέρασο, Δαλματία.

Λικέρ κρέμες: Creme de (bananes - cacao - cafe - cassis - fraises - framboises - mandarines - menthe - κλπ).

Με βάση το ουίσκι: Bailey’s Irish Cream (μπέιλις άιρις κρήιμ), με γεύση σοκολάτας, Ιρλανδία - Drambuie (ντραμ-μπιούι), με γεύση από μέλι, Σκωτία - Irish Mist (άιρις μίστ), με γεύση από μέλι, Ιρλανδία - Southern Comfort (σώδερν κόμφορτ), με γεύση από πορτοκάλι και ροδάκινο, ΗΠΑ.

Με καφέ ή γάλα: Batida de Coco (μπατίντα ντε κόκο), με γάλα καρύδας, Βραζιλία - Batida de cafe (μπαντίντα ντε καφέ) - Kahlua (καλούα), με καφέ και βανίλια, Μεξικό - Tia Maria (τία μαρία), με καφέ και ζάχαρη από ζαχαροκάλαμο, Τζαμάικα.

Με βάση το γλυκάνισο: Ούζο, Ρακί, Pastis (Pernod - Ricard) (παστίς, περνό, ρικάρ).

Αφρώδεις οίνοι:
Champagne (le) (σαμ-πάνια), ο αφρώδης οίνος που παράγεται στην περιοχή τής Καμπανίας (la Champagne) στη Γαλλία και μόνο εκεί. Κατηγορίες γλυκύτητας: Brut (μπρούτ) με ελάχιστη ζάχαρη, Demi sec (ντεμί σεκ) με λίγη ζάχαρη, Sec (σεκ) με περισσότερη ζάχαρη. Τα μπουκάλια πάντα σε οριζόντια θέση. Παγώνεται στη σαμπανιέρα. Σερβίρεται σε ποτήρι φλογέρας. Άλλοι αφρώδεις: Cremant Γαλλίας, Sekt Γερμανίας, Spumante Ιταλίας, Cava Ισπανίας, Αμερικής, Ελλάδας κ.ά.

Ενισχυμένα κρασιά:
Vermouth, με βότανα, ζάχαρη, καραμέλα και νερό. Ιταλία, Γαλλία. Είδη: Γλυκό (λευκό ή κόκκινο). Dry (ξηρό) και Extra dry. (Πολύ λευκά). Sherry, από συγκεκριμένη περιοχή τής Ισπανίας. Κατηγορίες: α) Fino (ενισχυμένο με μπράντυ από σταφύλια). Πολύ ξηρό, ελαφρώς κίτρινο. β) Oloroso, πιo αρωματικό, σκούρο. γ) Cream sherry, oloroso ανακατεμένο με γλυκό κρασί. Κατηγορίες γλυκύτητας των sherry: Dry, medium dry, medium sweet, cream. Σημείωση: Δεν αντέχουν, αφού ανοιχτούν, το μεν Fino πάνω από μια βδομάδα, το δε Oloroso πάνω από ένα μήνα. Madeira, από την Πορτογαλία. Ενισχυμένο με μπράντυ και “ψημένο” στον φούρνο. Γεύση μελιού και καραμέλας. Κατηγορίες: Ξηρό - Γλυκό. Porto, από την Πορτογαλία. Κατηγορίες: α) Λευκό (παγωμένο για απεριτίφ, άγνωστο στο ευρύ κοινό. β) Ruby (κόκκινο, γλυκό, φρέσκο). γ) Tawny (κίτρινο, λιγότερο γλυκό, καλό για χωνευτικό ή για να συνοδεύει τυρί).

Cocktails
1. Americano: (αμερικάνο) 5/10 Vermouth rosso, 5/10 Bitter Campari, πάγο, σόδα, φέτα πορτοκάλι. Ποτήρι κοντό. Κατευθείαν στο ποτήρι. Με παγάκια.

2. Bacardi: (μπακάρντι) 6/10 Bacardi Rum, 3/10 λεμόνι στυμμένο, 1/10 Grenadine σιρόπι. Ποτήρι με πόδι. Στο shaker με παγάκια.

3. Bellini: (μπελίνι) 7/10 Σαμπάνια (πολύ κρύα) ή αφρώδη οίνο, 3/10 χυμό από λευκά ροδάκινα. Ποτήρι φλογέρα. Στο ποτήρι πρώτα η σαμπάνια κι ύστερα ο χυμός.

4. Black Russian: (μπλάκ ράσαν) 7/10 Vodka, 3/10 Kahlua. Ποτήρι κοντό. Κατευθείαν στο ποτήρι με παγάκια.

5. Bloody Mary: (μπλάντι μέρι) 3/10 Vodka, 6/10 ντοματόζουμο (V8 κρύο), 1/10 λεμόνι στυμμένο. Αλάτι, πιπέρι, Tabasco, Worcester. Ποτήρι ψηλό. Στο shaker με πάγο. Virgin Mary (βέρτζιν μέρι), το ίδιο χωρίς vodka.

6. Bronx: (μπρονξ) 4/10 Gin, 2/10 Vermouth dry, 2/10 Vermouth rosso γλυκό, 2/10 χυμό πορτοκάλι. Ποτήρι με πόδι. Στο shaker με πάγο.

7. Buck’s Fizz: (μπάκς φίζ) 6/10 Σαμπάνια (πολύ κρύα), 4/10 χυμό πορτοκάλι. Ποτήρι φλογέρα. Στο ποτήρι πρώτα ο χυμός κι ύστερα η σαμπάνια.

8. Champagne cocktail: (κοκτέιλ σαμπάνιας) 9/10 Σαμπάνια (πολύ κρύα), 1/10 Brandy. Ποτήρι με πόδι. Τοποθετούμε στον πάτο μια φέτα πορτοκάλι και πάνω της ένα κύβο ζάχαρη ποτισμένο με Angostura. Στολίζουμε με κερασάκι.

9. Cuba libre: (κούμπα λίμπρε) Σε ψηλό ποτήρι, μια μεζούρα ρούμι, μισό στυμμένο λεμόνι, Coca Cola, παγάκια. Διακοσμούμε με φέτα λεμονιού.

10. Daiquiri: (νταϊκίρι) 6/10 Ρούμι άσπρο, 3/10 χυμό λεμόνι, 1/10 σιρόπι ζάχαρη. Ποτήρι με πόδι. Στο shaker με πάγο.

11. Florida cocktail: 4/10 Grapefruit χυμό, 2/10 χυμό πορτοκάλι, 2/10 χυμό λεμόνι, 2/10 σιρόπι ζάχαρη, σόδα. Ποτήρι μεγάλο. Στο shaker με πάγο. Σερβίρεται με τον πάγο. Στολίζεται με δυόσμο.

12. French Connection: (φρέντς κονέξιον) 5/1) Cognac, 5/10 Amaretto. Σε κοντό ποτήρι on the rocks.

13. Garibaldi: (γκαριμπάλντι) 3/10 Campari, 7/10 χυμό πορτοκάλι. Ποτήρι ψηλό. Κατευθείαν στο ποτήρι με παγάκια. Στολίζεται με φέτα πορτοκάλι.

14. Gin Fizz: (τζίν φίζ) 3/10 Gin, 2/10 χυμό λεμόνι, 1/10 υγρή ζάχαρη, 4/10 σόδα. Ποτήρι ψηλό. Στο shaker με πάγο. Η σόδα μετά. Στολίζεται με κερασάκι και φέτα λεμονιού.

15. Godfather: (γκόντφάδερ) 7/10 Scotch Whisky, 3/10 Amaretto. Απευθείας σε ποτήρι κοντό on the rocks.

16. Godmother: (γκόντμάδερ) 7/10 Vodka, 3/10 Amaretto. Απευθείας στο κοντό ποτήρι on the rocks, ή σε ποτήρι με πόδι παγωμένο χωρίς παγάκια.

17. Harvey Wallbanger: (χάρβι γουώλμπάνγκερ) 3/10 Vodka, 1/10 Galliano, 6/10 χυμό πορτοκάλι. Απευθείας σε ψηλό ποτήρι με πάγο .Το λικέρ στο τέλος. Στολίζουμε με κερασάκι, φέτα πορτοκάλι. Καλαμάκια.

18. Irish Coffee: (άιρις κόφι) 3/10 Irish whiskey, 2/10 κρέμα γάλακτος παχιά χτυπημένη, 5/10 ζεστό καφέ, 1 κουταλάκι ζάχαρη άχνη. Στο ειδικό ποτήρι με πόδι. Σε κρύο shaker αναδεύουμε για 2-3 λεπτά την υγρή κρέμα και την φυλάμε στο ψυγείο. Στο ποτήρι βάζουμε καφέ, ζάχαρη, ύστερα whisky και τέλος κολάρο την κρέμα που την αφήνουμε να κυλήσει στη ράχη ενός κουταλιού.

19. Collins: (Tom) (τομ κόλινς) 3/10 Gin, 2/10 χυμό λεμόνι, 1/10 σιρόπι ζάχαρη, 4/10 σόδα. Ποτήρι ψηλό. Κατευθείαν στο ποτήρι με παγάκια. Στολίζουμε με κερασάκι και φέτα λεμονιού. Αν αντί για Gin χρησιμοποιήσουμε Whisky τότε λέγεται John Collins.

20. Kir: (κίρ) 9/10 Λευκό κρασί ξηρό (κρύο), 1/10 Creme de Cassis. Ποτήρι ψηλό ή φλογέρα, παγωμένο. Πρώτα το Cassis.

21. Kir Royal: (κίρ ρουαγιάλ) 9/10 Σαμπάνια (πολύ κρύα), 1/10 Creme de Cassis. Ποτήρι φλογέρα, παγωμένο. Πρώτα το Cassis.

22. Manhattan: (μανχάταν) 7/10 Whiskey Rye ή Bourbon, 3/10 Vermouth rosso γλυκό, Angostura. Ποτήρι με πόδι. Στο shaker με πάγο. Στολίζουμε με κερασάκι.

23. Manhattan dry: (μανχάταν ντράι) 7/10 Whiskey Rye, 3/10 Vermouth dry, Angostura. Ποτήρι με πόδι (παγωμένο). Στο shaker με πάγο. Στίβουμε φλούδα από λεμόνι επάνω.

24. Margarita: (μαργκαρίτα) 5/10 Tequila, 1/3 Triple Sec, 2/10 χυμό λεμόνι. “Βρέχουμε” τα χείλη τού ειδικού ποτηριού με πόδι με μια φέτα από λεμόνι και “εμβαπτίζουμε” τα χείλη σε αλάτι. Παγώνουμε το ποτήρι. Τα υλικά στο shaker με πάγο.

25. Martini Cocktail Dry: (μαρτίνι κοκτέιλ ντράι) 9/10 Gin, 1/10 Vermouth Dry (ή απλό βρέξιμο τού ποτηριού και τού shaker με Vermouth). Ποτήρι με πόδι. Στο shaker με πάγο. Στύβουμε φλούδα από λεμόνι. Στολίζεται με την φλούδα ή με πράσινη μεγάλη ελιά.

26. Martini Vodka: (μαρτίνι βότκα) Όπως το Dry μόνο που αντί για Gin μπαίνει Vodka.

27. Mojito: (μοχίτο) Ρούμι, σόδα, παγάκια, δυόσμος σε ψηλό ποτήρι. Στύβουμε ένα λεμόνι και προσθέτουμε λίγη ζάχαρη. Χτυπάμε με το κουταλάκι φρέσκα φύλλα μέντας ή δυόσμου μέσα στη ζάχαρη και στο χυμό λεμονιού. Προσθέτουμε ρούμι και σόδα. Διακοσμούμε με ένα φύλλο μέντας ή δυόσμου.

28. Negroni: (νεγκρόνι) 1/3 Gin, 1/3 Vermouth rosso γλυκό, 1/3 Bitter Campari. Κατευθείαν στο ψηλό ποτήρι πάνω σε παγάκια. Προσθέτουμε σόδα αν θέλουμε και στολίζουμε με μια φέτα πορτοκάλι.

29. Old Fashioned: (όλντ φάσιοντ) 40 gr. Whiskey Bourbon ή Rye, Κύβος ζάχαρη, Angostura, Σόδα. Στο κοντό ποτήρι βάζουμε τον κύβο εμποτισμένο με Angostura και προσθέτουμε σόδα. Ανακατεύουμε, προσθέτουμε παγάκια και το Whiskey. Στολίζουμε με 2 κερασάκια, με μισή φέτα πορτοκάλι και μισή φέτα λεμόνι.

30. Paradise: (παραντάιζ) 5/10 Gin, 3/10 Apricot Brandy, 2/10 χυμό πορτοκάλι. Στο shaker με πάγο. Σε ποτήρι cocktail.

31. Pina Colada: (πίνια κολάδα) 3/10 ρούμι λευκό, 2/10 γάλα καρύδας (coconut milk), 5/10 χυμό ανανά. Ετοιμάζεται στο blender. Σερβίρεται σε ψηλό ποτήρι με πόδι ή χωρίς και στολίζεται με κερασάκι και φέτα ανανά. Με καλαμάκια.

32. Planters Punch: (πλάντερς πάντς) 6/10 Ρούμι λευκό, 3/10 χυμό λεμόνι, 1/10 Grenadine, Σόδα. Ποτήρι ψηλό. Στο shaker με πάγο, η σόδα μετά. Σερβίρουμε με τα παγάκια. Στολίζουμε με μισή φέτα πορτοκάλι και λεμόνι.

33. Rob Roy: (ρόμπ ρόυ) 6/10 Whisky, 4/10 Vermouth rosso γλυκό, Angostura. Ποτήρι με πόδι. Στο shaker με πάγο. ΄Η σε κοντό ποτήρι on the rocks. Στολίζουμε με κερασάκι.

34. Rusty Nail: (ράστυ νέιλ) 6/10 Whisky, 1/3 Drambuie. Ποτήρι κοντό. Κατευθείαν στο ποτήρι on the rocks. Στο τέλος στίβουμε φλούδα από λεμόνι.

35. Screwdriver: (σκρούντράιβερ) 3/10 Vodka, 7/10 χυμό πορτοκάλι. Ποτήρι ψηλό. Στο shaker με πάγο. Στολίζουμε με φέτα πορτοκάλι.

36. Sidecar: (σάιντκάρ) 6/10 Cognac, 3/10 Cointreau, 1/10 χυμό λεμόνι. Ποτήρι ψηλό με πόδι ή κοντό on the rocks. Στο shaker με πάγο.

37. Singapore Sling: (σινγκαπόρ σλινγκ) (σίνγκαπορ σλινγκ) 3/10 Gin, 1/10 Cherry Brandy, 2/10 χυμό λεμόνι, 4/10 σόδα. Στο shaker. Σε μεγάλο ίσιο ποτήρι. Στολίζουμε με φέτα από λεμόνι και κερασάκι.

38. Tequila Sunrise: (τεκίλα σανράιζ) 3/10 Tequila, 6/10 χυμό πορτοκάλι, 1/10 Grenadine. Ποτήρι ψηλό. Κατευθείαν στο ποτήρι με παγάκια. Ενδεχομένως και με σόδα για πιο ελαφρύ. Στολίζουμε με κερασάκι και φέτα πορτοκάλι

39.White Lady: (γουάιτ λέιντι) 5/10 Gin, 3/10 Cointreau, μισό λεμόνι στιμμένο. Ποτήρι με πόδι. Στο shaker με πάγο. Παραλλαγή με Vodka αντί για Gin, ή με σκέτο Cointreau και λεμόνι.

40. White Russian: (γουάιτ ράσαν) 5/10 Vodka, 3/10 Kahlua, 2/10 παγωμένη πηχτή κρέμα γάλακτος. Ποτήρι κοντό ή ψηλό σαν τού Irish.

Pousse-Cafe (πους καφέ): Με τον όρο αυτόν εννοούνται cocktails που σερβίρονται μετά τον καφέ και αποτελούνται από περισσότερα ποτά, που δεν αναμειγνύονται, αλλά "κάθονται" το ένα πάνω στο άλλο, επειδή έχουν διαφορετικό ειδικό βάρος. Χύνουμε στο ποτήρι πρώτα το βαρύτερο και ύστερα τα άλλα κατά σειράν βάρους. Τα χύνουμε αργά-αργά πάνω στην πλάτη ενός κουταλιού. Ακολουθεί μια λίστα με μερικά λικέρ με σειρά από το βαρύτερο στο ελαφρύτερο. Anisette, Creme de Noyaux, Creme de menthe, Creme de Cacao, Gold Liqueur, Maraschino Liqueur, Coffee Liqueur, Cherry Liqueur, Parfait Amour, Blue Curacao, Blackberry Liqueur, Apricot Liqueur, Dry Orange Curacao, Triple Sec, Coffee Brandy, Liqueur Monastique, Peach Brandy, Cherry Brandy, Blackberry Brandy, Apricot Brandy, Rock and Rye Liqueur, Ginger Brandy, Peppermint Schnapps, Kummel, Peach Liqueur, Sloe Gin.

Οργάνωση ενός καφέ-μπαρ
Μη οινοπνευματώδη που απαιτούνται σε ένα μπαρ
Tonic Water - Bitter Lemon - Seven Up - Coca Cola - Σόδα - Αεριούχο νερό - Λεμόνι στυμμένο - Πορτοκάλι στυμμένο - Χυμός lime - Χυμός ανανά - Χυμός grapefruit - Ντοματόζουμο - Sirop de Grenadine - Σιρόπι ζάχαρης - Σirop de Menthe - Λεμόνια - Πορτοκάλια - Αγγούρια - Lime - Κερασάκια Maraschino - Πράσινες ελιές (χωρίς γέμιση) - Φρέσκο δυόσμο - Tabasco - Worcesteshire sauce - Μπαστουνάκια σέλινο (ξεφλουδισμένα) - Αλάτι από σέλινο - Αλάτι - Πιπέρι - Μοσχοκάρυδο - Κανέλλα - Γαρύφαλλο - Βανίλια - Μέλι - Ζάχαρη κύβοι - Ζάχαρη σε κόκκους - Ζάχαρη άχνη - Ζάχαρη μαύρη - Ζαχαρίνες - Κρέμα γάλακτος - Μαύρη σοκολάτα - Σοκολάτα τρούφα - Γάλα - Καφέδες - Τσάγια - Αυγά

Οινοπνευματώδη που απαιτούνται σε ένα μπαρ
Whisky (Scotch blended, Scotch Malt, Παλαιό blended και Malt) - Irish Whiskey (νέο και παλιό) - Bourbon - Rye - Tennessee - Gin - Vermouth (όλων των ειδών) - Cognac (φθηνά και ακριβά) - Tequila - Ρούμι (όλων τών ειδών) - Vodka (Ρωσική βαριά και ελαφριά, σουηδική, αμερικανική) - Cachaca - Brandy από φρούτα διαφόρων ειδών - Liqueurs διάφορα - Porto - Sherry - Angostura bitters - Orange bitters - Μπύρες (μαύρη, ξανθιά, μεσαία) - Κρασί (άσπρο ξηρό και γλυκό, κόκκινο ελαφρύ και βαρύ, αφρώδες) - Σαμπάνια

Σκεύη που απαιτούνται σε ένα καφέ-μπαρ
Ποτήρια (μεγάλο νερού - τριγωνικό με πόδι για Dry Martini αλλά και για άλλα cocktail - Με πόδι ανοιχτό για cocktail γενικώς - Σαν τού cocktail, ανοιχτό περισσότερο επάνω, για Margheritas - Φλογέρα για σαμπάνια - Κλειστό με πόδι για κονιάκ - Μεγάλο και λίγο ανοιχτό για χυμούς και ποτά με χυμούς - Ψηλό χωρίς πόδι και χωρίς άνοιγμα επάνω για long drinks - Με μικρό πόδι και ανθεκτικό στα ζεστά για Irish Coffee - Χαμηλό tumbler ή old fashioned για ουίσκι - Με πόδι τουλιποειδές για κρασί [δύο μεγέθη για άσπρο και κόκκινο]- Με πόδι μικρό σαν κλειστή τουλίπα για sherry και porto - Κυλινδρικό μικρό για pousse cafe - Πολύ μικρά για σφηνάκια - Ψηλά με πόδι ή χωρίς για μπύρα). Shaker - Mixing Glass - Blender - Strainer (στραγγιχτήρι που συγκρατεί τα παγάκια) - Jigger (μεζούρα) - Κουβαδάκι πάγου - Τσιμπίδα πάγου - Φτυαράκι πάγου - Αναδευτήρι ποτών - Μακρύ κουτάλι - Στίφτη φρούτων - Τρίφτη μοσχοκάρυδου - Σουρωτηράκι - Βάση για κόψιμο - Ανοιχτήρι μπουκαλιών και φελλών - Ανοιχτήρι για δύσκολους φελλούς σαμπάνιας - Συσκευή θρυμματισμού πάγου - Διάφορα κοφτερά μαχαιράκια - Καλαμάκια - Φλιτζάνια (για καφέ τούρκικο - για καφέ espresso - για καφέ cappuccino - για τσάι - για καφέ γαλλικό και σοκολάτα) - Τσαγιερά - Ζαχαριέρες - Κουταλάκια - Πηρουνάκια - Πιάτα μικρά και μεσαία - Ποτήρι παγωτού - Ποτήρι γρανίτας - Κουτάλα παγωτού - Τρυπητό κανέλλας για τον καφέ.

Σχόλια
1. Ένα cocktail αποτελείται από το βασικό ποτό, το δευτερεύον ποτό και την αρωματική προσθήκη. Το πρώτο καταλαμβάνει την μεγαλύτερη ποσότητα, το δεύτερο δεν πρέπει να καλύπτει το πρώτο και το τρίτο, σε ελάχιστη ποσότητα, καθορίζει το άρωμα ή το χρώμα ή τον βαθμό τής γλυκύτητας.

2. Η σειρά ανάμιξης στο shaker ξεκινάει συνήθως από το δεύτερο για να καταλήξει στο πρώτο. Σε ποτά που περιλαμβάνουν χυμό φρούτου το οινοπνευματώδες μπαίνει τελευταίο.

3.Ο χρόνος ανάδευσης στο shaker είναι περίπου 10”.

4. Ανακατεύουμε σε mixing glass (stirring) τα cocktails τών οποίων τα συστατικά αναμειγνύονται εύκολα και σερβίρονται παγωμένα σε παγωμένα ποτήρια, καθώς και εκείνα που θολώνουν με το shaking στο shaker. Για ανακάτεμα χρησιμοποιούμε το αναδευτήρι ή το μακρύ κουτάλι.

5. Ανακατεύουμε απευθείας στο ποτήρι εκείνα τα cocktails που αποτελούνται από ένα ποτό και από χυμό φρούτου, ή από ένα ποτό και σόδα, ή από αφρώδη οίνο, ή από δύο ποτά on the rocks. Προσέξτε: ποτέ στο shaker σόδα ή αφρώδεις οίνους.

6. Ανακατεύουμε στο blender όταν χρησιμοποιούμε φρούτα πουρέ.

7. Μια ουγκιά (oz, ounce) ισοδυναμεί με 28 ml. Η μεγάλη δόση τής μεζούρας τού μπαρ ισοδυναμεί με 42 ή 56 ml (1 ½ ή 2 oz) ανάλογα με το μέγεθος τής μεζούρας, και ή μικρή δόση με 21 ή 28 ml (3/4 ή 1 oz). ΄Ενα κοινό cocktail είναι 56 ml (2 oz). Ανακατεμένο με πάγο 78 ml. ΄Ενα μεσαίο 84 ml (3 oz). ΄Ενα μεγάλο (tall drink) 140 ml (5 oz) και περισσότερο. Σκέτο ποτό ή on the rocks 42 ml (1 ½ oz). Κρασιά από 84 ml έως 140 ml (3 - 5 oz).

8. Στο μπαρ υπάρχει πάντα μια δεύτερη μπουκάλα ίδιο ποτό πίσω από την πρώτη.

9. Ο πελάτης έχει πάντα το δικαίωμα να ζητήσει το ποτό του σε όποιο ποτήρι θέλει και με όποια σύνθεση επιθυμεί, έστω κι αν αυτά είναι ανορθόδοξα.

10. Το shaker και το mixing glass δεν γεμίζονται ποτέ περισσότερο από τα 3/4.

11. Το ποτήρι, στο οποίο θα σερβίρουμε ένα ποτό χωρίς πάγο, πρέπει να είναι ήδη παγωμένο, είτε στην κατάψυξη (10’) είτε με πάγο.

12. Προτού αρχίσετε το cocktail βεβαιωθείτε ότι έχετε όλα τα συστατικά έτοιμα.

13. ΄Αν έχετε ετοιμάσει χυμούς φρούτων εκ των προτέρων, προσθέστε λίγες σταγόνες λεμόνι για να μην σκουρύνουν.

14. Αποφεύγετε να στύβετε τα εσπεριδοειδή σε ηλεκτρικό στίφτη, γιατί πικρίζει η φλούδα τους.

15. ΄Αν ετοιμάζετε περισσότερα τού ενός όμοια cocktail, τοποθετήστε τα ποτήρια στη σειρά και γεμίζετέ τα όλα από λίγο.

16. Τα ποτά πρέπει να σερβίρονται σε πιατάκι με βαμβακερό ή απορροφητικό χάρτινο πετσετάκι κάτω από το ποτήρι.

17. Για να κρατήσετε φρέσκα τα φύλλα μέντας ή βασιλικού, έστω και για μέρες, πλύνετέ τα και φυλάξτε τα στο ψυγείο μέσα σε ένα μικρό δοχείο με νερό.

18. Όταν ετοιμάζετε ποτά με αφρώδεις οίνους σερβίρετε πρώτα τον οίνο γιατί αντίστροφα (π.χ. πρώτα τον χυμό κι ύστερα τον καμπανίτη) θα ξεχειλίσει το ποτήρι.

19. Όταν βάζετε ποτό on the rocks βάζετε πρώτα τα παγάκια στο ποτήρι.

20. Για να “στολίσετε” το χείλος ενός ποτηριού με αλάτι, βρέξτε το πρώτα με το εξωτερικό μιας φλούδας λεμονιού, κι ύστερα βυθίστε τα χείλη του σε ένα πιατάκι με αλάτι. Για να κάνετε το ίδιο με ζάχαρη, αλλάξτε το αλάτι με ζάχαρη και το λεμόνι με πορτοκάλι.

21. Για να ετοιμάσετε σιρόπι με ζάχαρη, που χρειάζεται για πολλά ποτά, ανακατέψτε μέχρι βρασμού 2 2/3 φλιτζάνια ζάχαρη σε ένα φλιτζάνι νερό. Προσθέστε νερό (όσο θέλετε, πάντως όχι περισσότερο από μισό λίτρο) αφήστε το να κρυώσει και φυλάξτε το σε μπουκάλι.

22. Όταν χρησιμοποιείτε πικρά προσθετικά (π.χ. Angostura) αρκεί μια ή το πολύ δύο σταγόνες (dash).

23. Όταν χρησιμοποιείτε φλούδα λεμονιού, τρίψτε το εξωτερικό της στα χείλη τού ποτηριού, προσθέστε λίγο από το λάδι τής φλούδας στο ποτό στύβοντάς την από πάνω κι ύστερα αφήστε τη φλούδα να πέσει μέσα στο ποτό.

24. Η μπύρα σερβίρεται παγωμένη αλλά όχι σαν παγάκι. Το σωστό είναι να έχει ένα “κολάρο” 2 ½ εκ. Αρχίστε το σερβίρισμα από ψηλά προς το κέντρο τού ποτηριού για να γίνει το κολάρο και συνεχίστε χαμηλότερα.

25. Για να βάλετε φωτιά σε ένα ποτό ζεστάνετε πρώτα το ποτήρι. Κρατήστε μια κουταλιά απ’ το ποτό πάνω από μια φλόγα κι ύστερα ανάψτε το. Μετά χύστε το αναμμένο ποτό μέσα στο υπόλοιπο και θα ανάψει όλο.

26. Ο bartender (ο μπάρμαν, ή επί το παραδοσιακότερο ο κάπελας) δεν πρέπει να δείχνει ιδιαιτέρως έμπειρος ή ταχυδακτυλουργός, ούτε πολύ άπειρος. Δεν πρέπει να δημιουργεί άγχος στον πελάτη με την ταχύτητά του, ούτε με την αργοπορία του. Δεν πρέπει να αφήνει έναν πάγκο ακατάστατο, ούτε όμως να τον κάνει να μοιάζει με χειρουργείο. Με δυο λόγια πρέπει όλα να δείχνουν φυσικά και αβίαστα, σαν ο πελάτης νάταν προσκεκλημένος σε ένα φιλικό σπίτι με έναν οικοδεσπότη έμπειρο μεν αλλά όχι και επαγγελματία.

27. Δεν είναι δυνατόν να γνωρίζει κανείς όλα τα cocktails. ΄Οσα μπορεί να βρει σε βιβλία που έχει στο μπαρ, έχει καλώς. Μπορεί όμως να ζητήσει στον πελάτη να του υποδείξει τη σύνθεση τού ποτού που ζητάει και με τις γενικές αρχές τών cocktails να το ετοιμάσει. Τα πολύ βασικά όμως οφείλει να τα ξέρει. Αλλιώς θα μοιάζει με ταξιτζή που ζητάει οδηγίες για να βρει την Πλατεία Ομονοίας.

28. Ο πελάτης έχει το δικαίωμα να υποδείξει και τη μάρκα που προτιμάει. Αυτή η παραγγελία λέγεται στα αγγλικά call drink. Αν δεν υπάρχει η μάρκα του, θα τού προτείνουμε άλλη, την οποία θα χρησιμοποιήσουμε μόνον με την άδειά του.

29. Τα ποτά μπορεί να συνιστώνται άλλα για χρήση πριν απ’ το φαγητό κι άλλα μετά, αλλά ο καθένας έχει το δικαίωμα να τα πιει όποτε θέλει. Σε γενικές όμως γραμμές αποφεύγει κανείς αμέσως πριν απ’ το φαγητό τα δυνατά σε οινόπνευμα ποτά, τα πολύ μεγάλα, τα πολύ γλυκά και τα πολύ σύνθετα.

Το Λονδίνο που δε ξέρουμε

Η πόλη της Ευρώπης με τη μακράν μεγαλύτερη επισκεψιμότητα, ιδιαίτερα Ελλήνων, είναι αναμφισβήτητα το Λονδίνο. Και αυτό ακριβώς μας έκανε να διστάζουμε για το αν θα ωφελούσε κάποιον να διαβάσει για το Λονδίνο που ξέρει, μέσα από τις εμπειρίες κάποιου άλλου.

Ταυτόχρονα, όμως, με το Buckingham Palace, το Big Ben και το Notting Hill, το Λονδίνο που ξέρουμε έχει και μέρη που δεν ξέρουμε, ή που δεν ξέρουμε όλοι. Περιοχές, γειτονιές, καταστήματα που δεν θα επισκεφτεί ο ταξιδιώτης των λίγων ημερών, όχι γιατί δεν αξίζουν τον κόπο, αλλά γιατί δεν είναι τουριστικά, ή τουλάχιστον όχι τόσο τουριστικά, όσο τα υπόλοιπα.

Το Λονδίνο που δεν ξέρουμε έχει διατηρήσει την άγρια ομορφιά του, όπως τη διαβάζουμε στα βιβλία του Dickens. Έχει σκουπίδια, παλιά αυτοκίνητα, μουχλιασμένα σοκάκια και ομίχλη. Έχει όμως και προσωπικότητα, γωνιές που παγιδεύουν το υποψιασμένο βλέμμα, μαγαζιά που μένουν ανοιχτά ως αργά και συγκεντρώνουν τη σύγχρονη pop culture, τους «κουλτουριάρηδες» φοιτητές και ένα πολυπολιτισμικό μωσαϊκό που «χωράει» ανάμεσα στα αραβικά mini-market και το ελληνικό souvlaki, τις πλέον hip γκαλερί και τα πιο ψαγμένα εστιατόρια.

Αν το επόμενο ταξίδι σας στο Λονδίνο δεν είναι το παρθενικό, προσπαθήστε να ξεκολλήσετε από τα καταστήματα της Bond Street, μην αγοράσετε κι άλλο πλαστικό τσαντάκι με σκυλάκι από τα Harrods και ανταλλάξτε τη βόλτα στο Hyde Park με κάτι πολύ πιο πρωτότυπο. Δείτε το Λονδίνο με «εναλλακτικό» μάτι.

Brick Lane
Κάρυ και κουλτούρα ή αλλιώς Banglatown, αφού φιλοξενεί ένα μεγάλο μέρος της αγγλικής μπαγκλαντέζικης κοινότητας. Βρίσκεται στο τέρμα του ανατολικού Λονδίνου και ενώνει την κεντρική λεωφόρο του Whitechapel με τα Spitafields που χτίστηκε τον 17ο αιώνα και ονομάστηκε έτσι από τη βιομηχανία πλινθοποιίας που άκμασε στην περιοχή από τον 15ο αιώνα και μετά. Οι Ιρλανδοί, Εβραίοι και Μπαγκλαντέζοι μετανάστες που εισέρευσαν όμως τα επόμενα χρόνια ασχολήθηκαν με την ελαφρά βιοτεχνία, μετατρέποντας την περιοχή σε κέντρο ενδυματοποιίας και μοδιστρικής. Γι’αυτό, άλλωστε, σήμερα βρίσκουμε εκεί μοναδικές vintage boutiques και τα καλύτερα ίσως second-hand stores του Λονδίνου, με μοναδικά ρούχα και αξεσουάρ.

Η Brick Lane -εκεί που λέγεται πως σύχναζε ο Τζακ ο Αντεροβγάλτης- θυμίζει σήμερα το δικό μας Γκάζι ή, ακόμα περισσότερο, το Μεταξουργείο. Βρίθει από μπυραρίες και clubs, όπως το περίφημο 93 Feet East, ενώ τα ινδικά της εστιατόρια είναι ίσως από τα καλύτερα και φθηνότερα του Λονδίνου. Οι πελάτες, μάλιστα, μπορούν να φέρουν το δικό τους αλκοολούχο ποτό, αφού οι ιδιοκτήτες τους, κυρίως μουσουλμάνοι, δεν σερβίρουν αλκοόλ. Τα τελευταία χρόνια στην περιοχή έκαναν εγκαίνια κάποιοι σημαντικοί εκθεσιακοί χώροι, με έργα ανερχόμενων καλλιτεχνών, όπως η @Work Gallery, ενώ εκεί διατηρούν και το showroom τους τα αδέρφια Laden, από τους πλέον hip σχεδιαστές ρούχων.

Αξίζει να επισκεφθείτε την Brick Lane Σάββατο πρωί για να βολτάρετε στην τεράστια αγορά της, να αγοράσετε μοναδικές αντίκες, να θαυμάσετε υπαίθριες εκθέσεις φοιτητών, να πιείτε καφέ στους υπαίθριους πάγκους και να συνομιλήσετε με τους διπλανούς σας. Μην παραλείψετε, τέλος, να κάνετε μία βόλτα και στο Old Truman Brewery, με τα όμορφα καταστήματα, τις γκαλερί και τα «ψαγμένα» εστιατόρια.

Borough Market: Άλλη διάσταση στην λαϊκή αγορά
Είναι γνωστό πως τα ψώνια στο Λονδίνο αποτελούν εμπειρία, τα δε ψώνια στα τεράστια -τύπου Sainsbury’s- super markets του Λονδίνου, εορταστικό γεγονός. Αν δεν έχετε βρεθεί στο Borough Market, όμως, πραγματικά δεν γνωρίζετε τι σημαίνει αγορά τροφίμων. Ξεκινήστε νωρίς το πρωί, φορέστε άνετα παπούτσια, φροντίστε να μην έχετε φάει τίποτα και έχετε μαζί σας αρκετά λεφτά. Μία «παιδική χαρά» υπαίθριων μανάβικων, μπακάλικων, ψαράδικων, φούρνων, ζαχαροπλαστείων, κ.λ.π. σας περιμένει.

Στο Borough Market μπορείτε να βρείτε κυριολεκτικά ό,τι τρόφιμο, από όποια γωνιά της γης, λαχταρά η ψυχή σας: Ψάρια, οστρακοειδή, φρέσκα κρέατα, μπαχαρικά, μαρμελάδες, γλυκά, σοκολάτες, αγγλικές σπεσιαλιτέ, άπειρα είδη μπύρας, εκλεκτά κρασιά, φρέσκα αλλά και βιολογικά φρούτα και λαχανικά, όλα τα είδη ψωμιού, σουβλάκια, παέγια, και διάφορες άλλες λιχουδιές που μπορείτε να φάτε στο χέρι. Οι έμποροι κερνάνε τους περαστικούς τυράκια, ζαμπονάκια, ελίτσες και οι εικόνες σε συνδυασμό με τις μυρωδιές το κάνουν αδύνατο να αντισταθεί κανείς.

Ο δε χώρος της αγοράς, μια ανοιχτή αποθήκη από πέτρα και ξύλο, είναι εκπληκτικός. Όλα τα «περίπτερα» έχουν ομοιόμορφο πράσινο χρώμα και χαριτωμένες ταμπελίτσες, πεντακάθαρες βιτρίνες και προϊόντα που εξαφανίζονται εν ριπή οφθαλμού. Οι τιμές της αγοράς είναι λίγο τσιμπημένες, αλλά πραγματικά η ποιότητα των τροφίμων θα σας κάνουν να ξοδέψετε τις τελευταίες σας λίρες χωρίς καμία τύψη.

Η αγορά βρίσκεται στην ευρύτερη περιοχή της London Bridge και περιβάλλεται από αμέτρητα αξιόλογα εστιατόρια, όπως το Black and Blue, με industrial διακόσμηση και πολύ ενδιαφέρον μενού, το Roast με ό,τι καλύτερο από τη βρετανική κουζίνα, αλλά και το πολύ οικονομικότερο -της γνωστής αλυσίδας- Nando’s, με τα εκπληκτικά κοτόπουλα, στεγασμένο σε μία παραποτάμια παλιά αποθήκη του Τάμεση, στολισμένη σήμερα με έργα τέχνης από την Tate Modern.

Old Street – Hoxton Square: Με τη λάμψη των 90’s
Η Old Street βρίσκεται στο κεντρικό Λονδίνο και εκτείνεται από το Clerkenwell, στο London Borough of Islington, μέχρι το Shoreditch, στο London Borough of Hackney. Η περιοχή χρονολογείται από το 1200 και θεωρείται μία από τις παλαιότερες του Λονδίνου, κάτι που είναι εμφανές άλλωστε και από τα εκπληκτικής αρχιτεκτονικής κτίρια. Η περιοχή σήμερα θεωρείται από πολλούς παρηκμασμένη, ίσως και επικίνδυνη (ο ορισμός της λέξης ‘dodgy’). Όσοι γνωρίζουν, όμως, και μάλιστα όσοι έχουν βρεθεί στη Hoxton Square, της Old Street, θα την χαρακτήριζαν «cool».

Η περιοχή γύρω από το Hoxton Square «εφευρέθηκε» στις αρχές του ‘90. Μέχρι τότε υπήρχε μόνο μία άχαρη, αδιάφορη έως και κακόφημη περιοχή, στην οποία δίσταζαν ακόμα και οι ταξιτζήδες να πάνε κάποιον. Κι όμως, εκεί, όπου οι κάτοικοι ντύνονταν φτωχικά και είχαν μίζερα κουρέματα, επέλεξαν οι ανερχόμενοι καλλιτέχνες της δεκαετίας να τοποθετήσουν τις εκθέσεις και τα καταστήματά τους. Το skinhead look σύντομα αντικαταστάθηκε από ό,τι πιο μοδάτο και τολμηρό, ενώ τα ερειπωμένα σπίτια πωλούνταν πλέον ως «υπερ-design-άτα» lofts.

Σήμερα, η περιοχή έχει σίγουρα χάσει πολλή από την τότε λάμψη της, ίσως και από την προσωπικότητά της. Λέγεται, μάλιστα, πως οι trendy Λονδρέζοι έχουν μεταφερθεί λίγο πιο κάτω, στην Kingsland Road. Δεν παύει, ωστόσο, να σφύζει από ζωή, να φιλοξενεί τις ακριβότερες γκαλερί του Λονδίνου, το φοβερό Favela Chic club, που γνώρισε ανεπανάληπτες δόξες στη δεκαετία του ’90, καθώς και διάφορα άλλα μπαράκια, κάποια από αυτά υπόγεια με live mc’s να «ραπάρουν». Σε κάθε περίπτωση, αν αποφασίσετε να πάτε, να είστε προσεκτικοί με τα πορτοφόλια σας.

Tottenham Court Road: Η αντιπρόταση στην Bond Street
Ακόμα πιο κεντρικά στο Λονδίνο, η Tottenham Court Road εκτείνεται από το St. Giles’ Circus (το σταυροδρόμι της Oxford Street με την Charing Cross Road) μέχρι την Euston Road. Το νότιο άκρο του δρόμου, μάλιστα, βρίσκεται πολύ κοντά στο Βρετανικό Μουσείο, το οποίο αξίζει να επισκεφθείτε εφόσον βρεθείτε εκεί.

Πρόκειται για έναν αξιοπρεπέστατο εμπορικό δρόμο, όπου θα βρείτε μεγάλη ποικιλία ποιοτικών καταστημάτων, με έμφαση στα ηλεκτρολογικά και τα καταστήματα επίπλων. Είναι, όμως, ιδιαίτερα γνωστός και για τη μεγάλη του ποικιλία σε clubs που φιλοξενούν πάσης φύσεως live συγκροτήματα, όπως το περίφημο Spearmint Rhino, που αργότερα έγινε αλυσίδα, με τους χορούς της κοιλιάς.

Εκεί βρίσκεται και το ιστορικό The 100 Club, από όπου έχουν ξεκινήσει θρυλικά μουσικά συγκροτήματα -και με το χρίσμα του οποίου έκαναν αργότερα καριέρα- όπως οι The Who, The Kinks, The Animals, αργότερα ο Rod Stewart, ο Muddy Waters, o BB King, ενώ στην πανκ δεκαετία του ’70 από τη σκηνή του πέρασαν οι Sex Pistols, The Clash, The Damned και πολλοί άλλοι. Σήμερα εμφανίζονται εξαιρετικά rock, jazz ή και swing συγκροτήματα, όπως οι -talk-of-the-town- King’s Cross Hot Club. Μην διανοηθείτε, λοιπόν, να μην το επισκεφθείτε.

Greenwich: Πέρα από τα οφθαλμοφανή
Προφανώς το Greenwich το γνωρίζετε και εσείς, έχετε φωτογραφίες από το Cutty Sark, το καλοδιατηρημένο ιστιοφόρο, στη στεγνή αποβάθρα δίπλα στο λιμάνι, και έχετε επισκεφθεί το Royal Greenwich Observatory, στην κορυφή του Greenwich Park, μέσα από το κτίριο του οποίου περνά ο ομώνυμος μεσημβρινός. Δεν αξίζει, όμως, να το ξαναεπισκεφθείτε;

Στο Greenwich μπορείτε να περάσετε ολόκληρη τη μέρα σας. Ξεκινήστε με βόλτα και καφέ στο καταπράσινο, τεραστίων διαστάσεων Greenwich Park, επισκεφθείτε το αξιόλογο National Maritime Museum, βγάλτε φωτογραφίες από το λιμάνι που κοιτά απέναντι, στο City. Αν τύχει να πάτε Σάββατο ή Κυριακή, επισκεφθείτε οπωσδήποτε την υπαίθρια αγορά με τα τρόφιμα, τα ρούχα, τα έπιπλα, τους πίνακες και ό,τι άλλο μπορείτε να φανταστείτε. Γύρω από τους πάγκους των τροφίμων βρίσκονται μερικές παραδοσιακές μπυραρίες, για μία σύντομη στάση.

Αν αποφασίσετε να κάτσετε στο Greenwich για φαγητό και καφέ, οι προτάσεις μας είναι οι εξής: Το καλύτερο μεξικάνικο που φάγαμε στο Λονδίνο στα εστιατόρια Cafe Sol, αλλά και στο Desperados. Εξαιρετικά ψάρια και θαλασσινά στο Beachcomber. Για γαλλική κουζίνα, πολύ καλά γλυκά και καφέ στο Cafe Rouge.

(πηγή: www.in2life.gr, 22/11/2007)

Μπανγκόκ: Η πόλη των αντιθέσεων

Η Μπανγκόκ είναι η τρίτη κατά σειρά πρωτεύουσα του Βασιλείου του Σιάμ (το 1939 μετονομάστηκε σε Ταϊλάνδη) μετά το Σουκοτάι και την Αγιούταγια. Χτισμένη στις όχθες του ιερού ποταμού Τσάο Πράγια, με το πέρασμα των χρόνων αναδείχθηκε σε μια από τις σημαντικότερες μητροπόλεις της Νοτιοανατολικής Ασίας.

Το πολύβουο κέντρο
Φασαρία, κίνηση και χιλιάδες άνθρωποι που περπατούν χωρίς όμως να τρέχουν. Το πολύβουο κέντρο της μεγαλούπολης με τα 15 εκατ. κατοίκους έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Μην πανικοβληθείτε! Τα ομορφότερα σημεία της είναι σίγουρα τα καταπράσινα πάρκα της και οι όχθες του ποταμού Τσάο Πράγια. Η γοητεία της όμως κρύβεται και στις φτωχογειτονιές, στους δρόμους με τα σύγχρονα κτίρια. Ακμή και παρακμή, πλούτος και φτώχεια συνυπάρχουν: πολυτελέστατα πολυκαταστήματα και πιο κάτω οι φτωχικοί πάγκοι των πλανόδιων εμπόρων. Χλιδάτα εστιατόρια και δίπλα αυτοσχέδια μαγέρικα.

Αξιοθέατα
Μετακινηθείτε με τα γραφικά τουκ-τουκ (τρίτροχα), το μετρό, το εναέριο τραμ ή με πάμφθηνα και άψογα ταξί. Επισκεφθείτε οπωσδήποτε:
* Το εντυπωσιακό κτιριακό σύμπλεγμα με το Μεγάλο Παλάτι, το Ναό Πρα Καέο και το Ναό του Σμαραγδένιου Βούδα που βρίσκεται πάνω σε ένα νησάκι του ποταμού Τσάο Πράγια.
* Το Εθνικό Μουσείο κοντά στο Μεγάλο Παλάτι. Φιλοξενεί μοναδικές συλλογές από χειροποίητα αντικείμενα που χρονολογούνται από την Εποχή του Χαλκού.
* Το Ναό του Ξαπλωμένου Βούδα, μήκους 46 μέτρων και ύψους 15 μέτρων.
* Το Ναό της Αυγής στις όχθες του Τσάο Πράγια, με μια παγόδα όλη από σμάλτο.
* Την Ουράνια Κατοικία: το μεγαλύτερο κτίριο στον κόσμο που έχει κτιστεί από επιχρυσωμένο ξύλο τικ που παράγει και εξάγει η χώρα.
* Τις Βασιλικές Λέμβους με περίτεχνη διακόσμηση.
* Το σπίτι του Jim Thomson, του ανθρώπου που ανέδειξε την ταϊλανδική μεταξουργία.
* Κάντε τις βόλτες σας στο πάρκο Λουμπίνι και στα δαιδαλώδη στενά της Τσαϊνατάουν.

Σπορ, μασάζ και άλλα
Τάι μπόξινγκ: το γνωστό μπουνίδι και κλοτσίδι μέχρι τελικής πτώσεως είναι το must! Το ποδόσφαιρο το αγαπούν πολύ οι Ταϊλανδοί. Επίσης το γκολφ. Μπορείτε να κάνετε βόλτες με ελέφαντες. Να επισκεφθείτε τον εντυπωσιακό ζωολογικό κήπο. Να κάνετε βουδιστικό διαλογισμό, μαθήματα μαγειρικής και βέβαια το μοναδικό παραδοσιακό ταϊλανδικό μασάζ. Οι βραδινές αγορές, ανοιχτές μέχρι τα μεσάνυχτα, και η έντονη νυχτερινή διασκέδαση θα σας προσφέρουν ποικίλες εντυπώσεις.

(πηγή: www.7merestv.gr)

Έδεσσα: Παράδεισος για τους φυσιολάτρες

Ολόκληρος ο Νομός Πέλλας προσφέρεται για βόλτες στη φύση, σε παραδοσιακούς οικισμούς, εξερευνήσεις και σπορ.

Περιδιαβαίνοντας το Νομό Πέλλας, στην κεντρική Μακεδονία, θα συναντήσετε σπουδαίους αρχαιολογικούς χώρους, γραφικά χωριά, πλούσια εναλλαγή φυσικών τοπίων, ιαματικά λουτρά, υγροβιότοπους, χιονοδρομικά κέντρα και βέβαια μία πλούσια πολιτιστική κληρονομιά και λαϊκή παράδοση.

Βόλτα στην πόλη
Η Έδεσσα είναι μια πόλη-κούκλα, καταπράσινη και γραφική. Βολτάρετε στην παραδοσιακή συνοικία Βαρόσι και δείτε τις εκκλησίες του Αγίου Ιωάννη και της Κοίμησης της Θεοτόκου με τις υπέροχες βυζαντινές τοιχογραφίες. Κάντε μία επίσκεψη στο αρχαιολογικό αλλά και στο λαογραφικό μουσείο της. Έπειτα περάστε από το Λόγγο όπου βρίσκονται τα απομεινάρια της αρχαίας πόλης, καθώς επίσης και το μοναστήρι της Αγίας Τριάδας, χτισμένο το 1865. Επιστροφή στο κέντρο και αφού ρίξετε μια ματιά σε ένα από τα έξι ρολόγια του πέτρινου πύργου, επισκεφθείτε το πάρκο με τους διάσημους πια καταρράκτες ? μεγάλη ατραξιόν της πόλης. Δείτε τέλος το Υπαίθριο Μουσείο Νερού και το Ενυδρείο.

Εκδρομές
Συνεχίστε την περιήγησή σας στα Γιαννιτσά (40 χλμ.) και ανηφορίστε προς το τουριστικό περίπτερο «Φιλίππειον» για να απολαύσετε τη θέα προς την πόλη και τον κάμπο της. Από εκεί κατευθυνθείτε προς την Παλαιά και Νέα Πέλλα για να δείτε τα ερείπια της αρχαίας πολιτείας που στα χρόνια του Φιλίππου ήταν η πιο μεγάλη πόλη της Μακεδονίας. Ξεχωρίζουν τα ανάκτορα, η εμπορική αγορά και το νεκροταφείο. Αν τώρα από την Έδεσσα θελήσετε να κατευθυνθείτε βόρεια, σε 26 χλμ. θα συναντήσετε την Αριδαία, μια υπέροχη κωμόπολη που πήρε το όνομά της από τον ετεροθαλή αδερφό του Αλεξάνδρου, τον Φίλιππο Αριδαία. Στον Εξαπλάτανο, τη γραφική κωμόπολη που βρίσκεται δίπλα, θα δείτε το σπίτι του συγγραφέα Μενέλαου Λουντέμη και πιο κάτω θα επισκεφθείτε τον Αρχάγγελο, έναν όμορφο παραδοσιακό οικισμό. Επόμενος προορισμός σας είναι το Λουτράκι, ένα από τα πιο όμορφα χειμερινά τοπία της Πέλλας, χτισμένο σε καταπράσινη περιοχή κοντά στο φαράγγι της Αλμωπίας και τα ιαματικά λουτρά Πόζαρ.

Οι λίμνες και το βουνό
Πολύ κοντά στην Έδεσσα βρίσκεται και ο υγροβιότοπος της λίμνης του Aγρα, πλάι στο ομώνυμο χωριό, ενώ σε μικρή απόσταση θα συναντήσετε και μια άλλη λίμνη, πιο μεγάλη και πιο γνωστή, τη μαγευτική Βεγορίτιδα. Πιείτε ένα καφεδάκι στην ’ρνισσα με θέα στη λίμνη και γνωρίστε το παλιό, γραφικό χωριουδάκι ’γιος Αθανάσιος. Βρίσκεστε τώρα στους πρόποδες του όρους Βόρα ή Καϊμακτσαλάν. Θα περάσετε από την Παναγίτσα, όπου υπάρχει και αεραθλητικό κέντρο, και από εκεί μέσα από μια φιδωτή διαδρομή θα κατευθυνθείτε προς τα ύψη - για την ακρίβεια προς τα 2.480 μέτρα! Εκεί βρίσκεται το χιονοδρομικό κέντρο του Βόρα, που προτιμά ιδιαίτερα η νεολαία.

(πηγή: www.7merestv.gr)

Σημειώσεις από την Πολωνία

Η Πολωνία είναι μια χώρα που περιλαμβάνει απίστευτες ομορφιές, αλλά δεν αποτελεί trendy τουριστικό προορισμό.

Η Βαρσοβία είναι μια πόλη που καταστράφηκε ολοσχερώς μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Στην συνέχεια, ξαναχτίστηκε από την αρχή. Από το Εβραϊκό Γκέτο δεν έχει μείνει παρά μόνο μια στήλη προς τιμήν των θυμάτων, η παλιά πόλη ξανακατασκευάστηκε από την αρχή, όπως ήταν πριν (όπως η Δρέσδη), ενώ παράλληλα το υπόλοιπο εμπλουτίστηκε με κτήρια - κουτιά, εκείνα τα χαρακτηριστικά σοβιετικού τύπου boxes, που θυμίζουν εργατικές κατοικίες.

Τα κτήρια αυτά κάλυψαν κάποιες ανάγκες στέγασης πληθυσμών που δεν είχαν πού την κεφαλήν κλίναι μετά την ολοσχερή καταστροφή των πόλεών τους από τις μπόμπες των συμμάχων (όλων των συμμάχων), και ακολούθησαν την αρχιτεκτονική μόδα, τόσο στις πρώην κομμουνιστικές χώρες, όσο και αλλού. Το αξιοθαύμαστο στην περίπτωση της Βαρσοβίας, είναι πως (ίσως επειδή οι Πολωνοί ήταν τα κακά παιδιά του Πατερούλη και δεν έλεγε να τους κοντράρουμε πολύ σε εκείνη την συγκυρία -άλλο τι τους κάναμε μετά-, ίσως από μια θαυμαστή έκλαμψη ευαισθησίας), το ιστορικό κέντρο της πόλης αναδημιουργήθηκε ακολουθώντας πιστά την αρχιτεκτονική της Μεσαιωνικής πόλης. Φαίνεται, βέβαια, πως τα κτήρια είναι νεότερα, φαίνεται όμως κι ο σεβασμός στην ιστορία.

Περπατώντας στην πόλη, τόσο εκείνη την ημέρα, όσο και τις επόμενες, έκανε μεγάλή εντύπωση η εμφανέστατη και καθόλου διακριτική παρουσία της αστυνομίας. Για μερικές στιγμές, αναρωτιόμασταν μήπως είμασταν στην Λευκορωσία, αλλά όχι, η καπιταλιστική περίοδος της Πολωνίας είναι αστυνομοκρατούμενη, όσο και μια οποιαδήποτε δικτατορία...
Zubrowska: εξαιρετική πολωνέζικη βότκα. Τυπικό είναι τα "ruskie pirogi" (ρώσικα πιροσκί)
Η Βαρσοβία γενικώς έχει πάρα πολλές εκκλησίες κια πάρα πολλά πάρκα.

Η Κρακοβία, συναγωνίζεται σε ομορφιά την Πράγα. Έχει το δεύτερο αρχαιότερο Πανεπιστήμιο της Κεντρικής Ευρώπης (το πρώτο είναι της Πράγας), δύο μοναστήρια (Δομηνικανούς και Φραγκισκανούς), άπειρες εκκλησίες (πιο πολλές κι από την Θεσσαλονίκη!), και τον τεθνεώτα Πάπα (ο οποίος καταγόταν από εκεί), τοιχοκολλημένο, αφισοκολλημένο και ζωγραφισμένο... ΠΑΝΤΟΥ! Οι εκκλησίες είναι όλες γεμάτες (και όχι μόνο από τουρίστες, αλλά και από ανθρώπους που προσεύχονται κανονικα).
Έχει, όμως κι άλλη μια ομοιότητα με τη Θεσσαλονίκη, τα prezle (όπως bretzel) που είναι ίδια με τα κουλουράκια Θεσσαλονίκης!

Επίσης, στην Κρακοβία υπάρχει ένα πολύ όμορφο Κάστρο, το κεντρικό κτήριο του οποίου μοιάζει με αυθαίρετο, γιατί έχουν κοτσάρει σε κάθε γωνιά κι από έναν τρούλο διαφορετικής τεχνοτροπίας... Ακόμα, το Κάστρο έχει πανέμορφους κήπους.

Τέλος, την εποχή που η Κρακοβία ανήκε στην Αυστρουγγαρία προκειμένου να αναχαιτήσουν τους Τούρκους, έχτισαν αναχώματα και τείχη γύρω από την πόλη, τα οποία σώζονται ακόμα. Ένας από τους πύργους τους είναι αραβικής τεχνοτροπίας, εξού και ονομάζεται Μπαρμπακάν.

(πηγή: krotkaya.blogspot.com)

Πόλη του Μανιταριού τα Γρεβενά

Ταυτότητα και έμβλημα αποκτούν τα Γρεβενά με τα προϊόντα της γης που απλόχερα χαρίζει η φύση στα δάση του εθνικού δρυμού της Πίνδου, τη Βάλια Κάλντα. Ανακηρύχθηκαν επισήμως σε «Πόλη του Μανιταριού» με ομόφωνη απόφαση που ελήφθη χθες το βράδυ απο το δημοτικό συμβούλιο. Η ιδέα δεν ξεφύτρωσε σαν.... μανιτάρι. Υπήρχε γόνιμο έδαφος που καλλιεργούν εδώ και χρόνια φανατικοί μανιταροσυλλέκτες διαδίδοντας τις γνώσεις αλλά και τα οφέλη της συναρπαστικής αυτής διαδικασίας αναψυχής και... άθλησης που παρέχει η συλλογή άγριων αυτοφυών μανιταριών στα δάση της ελληνικής γης.

Ο Δήμος Γρεβενών, αξιοποιώντας την παράδοση ετών, την εμπειρία γύρω απο τη μανιταρογνωσία, υιοθέτησε την πρόταση του αναγνωρισμένου εντός και εκτός Ελλάδος συλλόγου «Μανιταρόφιλων Δυτικής Μακεδονίας» να «θέσει τα μανιτάρια στο επίκεντρο ανάπτυξης της περιοχής, πολιτιστικής, εκπαιδευτικής, οικονομικής και κοινωνικής», ανέφερε στην «Κ» ο δήμαρχος κ. Γιώργος Νούτσος.

Ηδη τα Γρεβενά εδώ και μια δεκαετία προσελκύουν περίπου 10.000 επισκέπτες λάτρεις του είδους στην ετήσια πανελλήνια γιορτή μανιταριού (τέλη Αυγούστου). Παράλληλα στην περιοχή ανθούν επιχειρήσεις που συλλέγουν, τυποποιούν και εμπορεύονται μανιταροπροϊόντα, ενώ όλα σχεδόν τα κέντρα εστίασης της Δυτικής Μακεδονίας συμπεριλαμβανουν στον κατάλογό τους εδέσματα με άγρια αυτοφυή μανιτάρια, με αποκλειστική μαλιστα μανιταροταβέρνα στα Γρεβενά.

Περισσότερα απο 1.000 μανιτάρια φυτρώνουν στον εθνικό δρυμό της Πίνδου και σε τεράστιες ποσότητες στα δρυοδάση του Βοΐου - στα όρια των νομών Γρεβενών και Κοζάνης όπου υπάρχουν εκ παραδόσεως οι πιο φανατικοί μανιταροσυλλέκτες. «Μετά 15 χρόνια δράσης καταφέραμε να κάνουμε το μανιτάρι αναγνωρίσιμο είδος της περιοχής μας -χαρακτηριστικό του τόπου μας. Και αυτό το συγκριτικό πλεονέκτημα θέλουμε να εκμεταλλευτούμε, να το αναδείξουμε και να το ενισχύσουμε με σεβασμό στο περιβάλλον, στην τοπική ιστορία και τη λαογραφία», επισήμανε ο κ. Γιώργος Κωνσταντινίδης, ψυχή του συλλόγου μανιταρόφιλων, συγγραφέας τριών βιβλίων και εκπαιδευτής μανιταρογνωσίας και μανιταρογευσιγνωσίας σε όλη τη χώρα..

Την εκμετάλλευση αυτού του προϊόντος θα ενισχύσει ο Δήμος Γρεβενών με ενα πλέγμα δραστηριοτήτων που θα υλοποιήσει άμεσα, Στο πλαίσιο ανακήρυξης των Γρεβενών ως «Πόλης του Μανιταριού», εξηγεί ο κ. Νούτσος, θα ιδρύσει το σπίτι-μουσείο μανιταριού, με εργαστήρι τυποποίησης-ταυτοποίησης του προϊόντος και παράλληλες δραστηριότητες (σεμινάρια μυκητογνωσίας, εκθέσεις κ.ά.). Οι δράσεις του θα περιλαμβάνουν επίσης συστηματική εκπαίδευση όσων ασχολούνται με τα μανιτάρια (εστιάτορες, ορειβάτες, φυσιολάτρες κ.ά.), διοργάνωση φεστιβάλ γευσιγνωσίας μανιταρογνωσίας, έκδοση έντυπου υλικού κ.ά. Το μανιτάρι θα είναι στο εξής έμβλημα-σύμβολο της πόλης που θα διακοσμεί πάρκα, πλατείες και κόμβους, ενώ θα αποτελέσει το θέμα αδελφοποίησης με πόλεις που φέρουν μακροχρόνια παράδοση στη γνώση και τη συλλογή μανιταριών.

(πηγή: www.kathimerini.gr, 27/11/2007)

5 όμορφες πόλεις της Ευρώπης

Kutna Hora, Τσεχία
Έχοντας κερδίσει δικαίως μια θέση στη λίστα των μνημείων πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO, το ιστορικό κέντρο της πόλης έχει διατηρηθεί σχεδόν αναλλοίωτο από τη χρυσή εποχή στα μέσα του 14ου αιώνα, όταν η Kutna Hora ανταγωνιζόταν την Πράγα ως σημαντικότερη πόλη της Βοημίας, χάρη στα ορυχεία ασημιού της. Πλημμυρισμένη από χρώμα, με εμφανή το γοτθικό στοιχείο στην αρχιτεκτονική των κτιρίων της και μερικά άκρως ενδιαφέροντα αξιοθέατα, περιτριγυρισμένη από τα καταπράσινα δάση της Βοημίας και κτισμένη σε στρατηγική θέση, λιγότερο από μία ώρα με το τραίνο από την Πράγα, η Kutna Hora διεκδικεί επάξια το χαρακτηρισμό του “next best thing” της Δυτικής Τσεχίας.

Από τα πλέον ενδιαφέροντα αξιοθέατα, το οστεοφυλάκιο του μοναστηριού Sedlec φιλοξενεί μία κατά τι μακάβρια συλλογή από κρανία και κόκαλα ανθρώπων, τα οποία εκμεταλλεύτηκε ένας ξυλογλύπτης για να διακοσμήσει (!) το χώρο όταν η οικογένεια Schwarzenderg αγόρασε το μοναστήρι το 1870. Οι ιδιότυπες κατασκευές κρέμονται από το ταβάνι σαν χριστουγεννιάτικη διακόσμηση, τέσσερις γιγάντιες οστεοπυραμίδες κοσμούν τα παρεκκλήσια, ενώ ο κεντρικός πολυέλαιος έχει να επιδείξει τουλάχιστον ένα κόκαλο από κάθε σημείο του σώματος.

Λιγότερο πρωτότυπος, αλλά εξίσου εντυπωσιακός, ο γοτθικός καθεδρικός ναός της Αγίας Βαρβάρας, προστάτιδας των ασημορύχων και της πόλης, αποτελεί το πλέον διάσημο αξιοθέατο της πόλης, ορατό σχεδόν από κάθε σημείο της. Στο δρόμο που οδηγεί εδώ, η μακρόστενη αυλή της Ιησουΐτικης Σχολής του 17ου αιώνα φιλοξενεί 13 μπαρόκ αγάλματα αγίων, εμπνευσμένα από εκείνα που κοσμούν τη Γέφυρα του Καρόλου στην Πράγα. Η κεντρική πλατεία της πόλης φιλοξενεί μερικά από τα γοητευτικότερα κτίρια της μεσαιωνικής περιόδου, δημιουργώντας την αίσθηση ότι ο χρόνος έχει σταματήσει.

Παρά το μικρό της μέγεθος, η πόλη δεν υστερεί σε επιλογές διαμονής και διασκέδασης –κάθε άλλο. Κλείστε ένα δωμάτιο στο Hotel Zlata Stoupa, με τα έπιπλα εποχής και το εξαιρετικό κρασί στο mini bar, δοκιμάστε την τοπική μπύρα –απαραιτήτως με παραδοσιακά μεζεδάκια– στην μπυραρία Pivnice Dacicky και απολαύστε διεθνή –ιταλική ή κινέζικη– κουζίνα στα Piazza Navona και Cinsky.

Ουτρέχτη, Ολλανδία
Από τις μεγάλες «μικρές πόλεις», η Ουτρέχτη ξεχωρίζει για τη χαλαρή της ατμόσφαιρα, την εντυπωσιακή αρχιτεκτονική, τα γραφικά κανάλια που αναλαμβάνουν να σας θυμίσουν –ελλείψει της πολύβουης ατμόσφαιρας του Άμστερνταμ– πως βρίσκεστε ακόμα στην Ολλανδία. Κάνοντας για πρώτη φορά αισθητή την παρουσία της στο χάρτη το 42 μ.Χ., όταν ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Κλαύδιος ζήτησε να κτισθεί ένα αμυντικό τείχος στον Ρήνο, το βόρειο σύνορο της αυτοκρατορίας, η πόλη διαθέτει μακραίωνη ιστορία και σημαντικά μνημεία να της την υπενθυμίζουν. Ζωντανή φοιτητούπολη σήμερα, συνδυάζει την αίγλη του παρελθόντος με το κεφάτο vibe και την έντονη νυχτερινή ζωή.

Από τα διασημότερα αξιοθέατα, ο γοτθικός καθεδρικός ναός Dom –η κατασκευή του οποίου ξεκίνησε το 1284, για να ολοκληρωθεί μόλις το 1520– κυριαρχεί στην ομώνυμη πλατεία, ενώ ο ύψους 112 μέτρων πύργος που φιλοξενεί το καμπαναριό του είναι ο υψηλότερος της χώρας –ανεβείτε στην κορυφή του, για πανοραμική θέα της πόλης που κόβει την ανάσα. Ο πανέμορφος κήπος δίπλα στο ναό ενδείκνυται για χαλάρωση και ατελείωτες βόλτες, όπως και το μεγαλύτερο μέρος της πόλης –ιδιαίτερα οι πλημμυρισμένες με cafe, bar και εστιατόρια όχθες των γραφικών καναλιών της. Μια επίσκεψη αξίζουν, επίσης, τα αμέτρητα –και άκρως πρωτότυπα στην πλειοψηφία τους– μουσεία της πόλης.

Οι επιλογές διαμονής είναι υπεραρκετές, για κάθε γούστο και budget –από οικονομικότατα hostel μέχρι πολυτελή ξενοδοχεία. Οι γαστρονομικές σας αναζητήσεις εδώ δε θα έχουν όρια, αφού τα παντός είδους εστιατόρια σερβίρουν τα πάντα, από το εθνικό έδεσμα τηγανιτές πατάτες με μαγιονέζα μέχρι ισπανικά tapas, μαροκινή κουζίνα και παραδοσιακές τηγανίτες. Για τις τελευταίες, αναζητήστε το De Oude Muntkelder, ενώ για αυθεντική ολλανδική κουζίνα κλείστε τραπέζι στο Stadskasteel Oudaen (Oudegracht 99) ένα κάστρο του 13ου αιώνα που έχει μετατραπεί σε ένα από τα πιο stylish εστιατόρια της πόλης, ή στο εξίσου στιλάτο Luce στη Visschersplein.

Μπριζ, Βέλγιο
Αν η αμφιβόλου ευστοχίας σύλληψη της φράσης “live your myth” μπορεί πραγματικά να αντικατοπτρίσει ένα μέρος, αυτό είναι η Μπριζ. Από τα σημαντικότερα εμπορικά και οικονομικά κέντρα της Ευρώπης τον 14ο αιώνα, η πόλη εγκαταλείφθηκε όταν η δίοδός της στη θάλασσα αποκλείστηκε, με αποτέλεσμα οι αιώνες να περνάνε κι εκείνη, χωρίς κατοίκους, να μένει ανέγγιχτη από το χρόνο. Μέχρι που κάποιοι Βέλγοι με όραμα κατάλαβαν ότι μια μεσαιωνική πόλη στην καρδιά της βιομηχανοποιημένης Ευρώπης θα μπορούσε να αποδειχθεί χρυσωρυχείο. Περί τα τέλη του 19ου αιώνα η συντριπτική πλειοψηφία των κτιρίων άρχισε να ανακαινίζεται προσεκτικά, ώστε να αντανακλά τη χρυσή εποχή της. Έναν αιώνα αργότερα, οι ανακαινίσεις είχαν ολοκληρωθεί και η πόλη κατέστη ο σημαντικότερος πόλος έλξης τουριστών της χώρας.

Παρά τα πλήθη τουριστών που την κατακλύζουν, η Μπριζ παραμένει η ομορφότερη και πλέον ατμοσφαιρική πόλη της Δυτικής Ευρώπης. Οι δυο κεντρικές πλατείες της, Markt και Burg, αποτελούν τα εναρκτήρια σημεία κάθε περιήγησης και αυτά στα οποία χτυπά η μεσαιωνική καρδιά της πόλης. Στην πρώτη, τα 366 σκαλοπάτια οδηγούν στην κορυφή του καμπαναριού Belfort –περιττό να αναφέρουμε την εκπληκτική θέα που προσφέρει– ενώ η δεύτερη φιλοξενεί το παλαιότερο δημαρχείο της χώρας καθώς και τη Βασιλική του Αγίου Αίματος, όπου φυλάσσονται σταγόνες από το αίμα του Χριστού. Άλλα αξιοθέατα περιλαμβάνουν την εκκλησία Onze Lieve Vrouwkerk όπου φιλοξενείται το μαρμάρινο αριστούργημα του 1504 Παναγία και Βρέφος του Μιχαήλ Άγγελου –το μόνο έργο που βγήκε από την Ιταλία ενόσω ζούσε ο καλλιτέχνης– και το μουσείο σοκολάτας με τον εύγλωττο τίτλο Choco Story.

Για τη διαμονή σας στη Μπριζ μπορείτε να ξοδέψετε από λιγότερα από 60 μέχρι περισσότερα από 250 ευρώ, ανάλογα με το ξενοδοχείο που θα επιλέξετε. Εξαιρετική πολυτελής πρόταση είναι το De Orangerie, που στεγάζεται στο χώρο ενός μοναστηριού του 15ου αιώνα, με μοναδική θέα στο κανάλι. Από τις οικονομικές επιλογές, ξεχωρίζουν τα Snuffel Sleep In και Bauhaus, για τη νεανική τους ατμόσφαιρα, το φιλικό σέρβις και τα καθαρά, προσεγμένα δωμάτιά τους. Οι έχοντες γαστρονομικές ανησυχίες, κλείστε οπωσδήποτε ένα τραπέζι στο βραβευμένο με τρία αστέρια Michelin De Karmeliet, στο De Zilveren Pauw του Patrick Devos –δε χρειάζεται συστάσεις– ή στο αγαπημένο των ντόπιων και σαφώς οικονομικότερο ‘t Begijntje.

Λβυβ, Ουκρανία
Αν το όνομα σας θυμίζει κάτι, είναι κατά πάσα πιθανότητα το ομώνυμο, εξαιρετικό ουκρανικό εστιατόριο στην Κυψέλη, στους τοίχους του οποίου έχετε σίγουρα θαυμάσει τις πανέμορφες φωτογραφίες από το ανακηρυγμένο μνημείο πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO κέντρο της πόλης. Με ιστορικά κτίρια πολλών διαφορετικών περιόδων –ροκοκό, μπαρόκ, αναγεννησιακά και γοτθικά–, στενά λιθόκτιστα δρομάκια και περίτεχνα αγάλματα σε κάθε γωνιά της, η πόλη γοητεύει όχι μόνο χάρη στην πλούσια πολιτιστική κληρονομιά της, αλλά και χάρη στην ατμόσφαιρα μυστηρίου που αποπνέει.

Πληθώρα μουσείων, από τα οποία ξεχωρίζει το πρωτότυπο Pharmacy Museum στο πίσω μέρος ενός φαρμακείου που λειτουργεί από το 1735, η μεσαιωνική Πλατεία Αγοράς με το δημαρχείο της πόλης, ο Ρωμαιοκαθολικός Καθεδρικός Ναός και αμέτρητες άλλες εκκλησίες, και το Κάστρο με τη μοναδική, πανοραμική θέα της πόλης είναι μερικά από τα αξιοθέατα που δεν πρέπει να χάσετε. Αν αντέχετε μετά από ατελείωτες ώρες περπατήματος, η πόλη διαθέτει εξαιρετική νυχτερινή ζωή και προσφέρει πολλές επιλογές σε bar, club και live σκηνές.

Για τη διαμονή σας, έχετε να επιλέξετε από μια ευρύτατη γκάμα τόσο οικονομικών όσο και πολυτελών καταλυμάτων. Από τα πρώτα, ξεχωρίζουν τα Hotel George και Wien Guest Rooms, ενώ αν αναζητάτε πολυτέλεια θα τη βρείτε στα Grand Hotel και Opera. Τοπικές σπεσιαλιτέ θα δοκιμάσετε στα Europa (prospect Shevchenka 14), Puzata Khata (vul Sichovykh Striltsiv) και Zolota Bochka (vul Doroshenka 38).

Σιένα, Ιταλία
Περικυκλωμένη από υψηλού prestige γείτονες, όπως η Πίζα και η Φλωρεντία, η μικρή πόλη των 50.000 κατοίκων δεν υπολείπεται καθόλου σε γοητεία –αντίθετα, διαθέτει ατμόσφαιρα, μεσαιωνικό ιστορικό κέντρο που θυμίζει λαβύρινθο, λιθόκτιστα καλντερίμια και γοτθικά κτίρια που της προσθέτουν μυστήριο. Έχοντας ιδρυθεί, σύμφωνα με το μύθο, από τους γιους του Ρέμου, υπήρξε ανεξάρτητη δημοκρατία το Μεσαίωνα και γέννησε τη διάσημη καλλιτεχνική Σχολή της Σιένα.

Η καρδιά της πόλης χτυπά εδώ και 700 χρόνια στην Piazza del Campo που φιλοξενεί το χιλιοφωτογραφημένο Palazzo Publico, ένα από τα επιβλητικότερα γοτθικά κτίρια ολόκληρης της χώρας. Ο ύψους 102 μέτρων Torre del Mangia προσφέρει πανοραμική θέα που κόβει την ανάσα. Ο καθεδρικός Duomo, η ανέγερση του οποίου ξεκίνησε το 1196, είναι ένα ακόμη γοτθικό αριστούργημα. Το εσωτερικό του θεωρείται το εντυπωσιακότερο όλων των ναών της Ιταλίας, αν δε συνυπολογίσουμε τη Βενετία. Αρκετές ακόμη εκκλησίες και μουσεία ολοκληρώνουν τον κατάλογο με τα αξιοθέατα της πόλης.

Οι επιλογές διαμονής είναι λίγες αλλά καλές. Κατά τη διάρκεια της υψηλής τουριστικής περιόδου, καλό θα ήταν να κλείσετε δωμάτια εκ των προτέρων. Από τις καλύτερες –και σχετικά οικονομικές– επιλογές είναι το Piccolo Hotel Etruria, στην κεντρικότερη πλατεία της πόλης. Παραδοσιακές σπεσιαλιτέ της Τοσκάνης θα δοκιμάσετε στο ταβερνάκι Permalico (Via di Camollia 193) με τη μεσαιωνική διακόσμηση και στην Osteria di Calzoleria (Via di Calzoleria 12).

(πηγή: www.in2life.gr)

Φωτοκαταγραφές (22/11/2007)

(όπως πάντα click για μεγέθυνση)

Ερείπια κάστρου, Isle of Mull, Σκωτία

Ο ζωολογικός κήπος της Σιγκαπούρης

(όπως πάντα click για μεγέθυνση)

Τρόμος στο φράγμα των Τριών Φαραγγιών

Το κινεζικό «θαύμα της μηχανικής» προκαλεί καθιζήσεις και κατολισθήσεις, κάνοντας τους επιστήμονες να φοβούνται καταστροφή

Οι κάτοικοι του χωριού Τσενζιαλίνγκ έχουν μάθει να ζουν με τον φόβο. Οι πλαγιές του λόφου στον οποίο ζουν τρέμουν. Το έδαφος γεμίζει ρωγμές και χάνεται κάτω από τα πόδια τους. Οσοι έμειναν εδώ, κοντά στο φράγμα των Τριών Φαραγγιών, παρκολουθούν καθημερινά τα νερά να φουσκώνουν απειλητικά. Το πελώριο έργο παραγωγής υδροηλεκτρικής ενέργειας θα υποτάξει τη δύναμη του ποταμού Γιανγκτσέ. Ομως, οι πιέσεις που ασκούνται στις όχθες είναι εξοντωτικές και κάνουν τους επιστήμονες και τους τοπικούς αξιωματούχους να κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για την πιθανή καταστροφή.

Η Ξιάνγκ Σιουνγκάι έζησε όλη της τη ζωή, 84 ολοκληρα χρόνια, σε τούτο τον τόπο και μόνο πέρυσι ένιωσε τόσο φόβο. Τα παράθυρα του σπιτιού της έτρεμαν τόσο που λίγο έλειψε να γίνουν κομμάτια, ενώ το έδαφος άρχισε να… βρυχάται. Οι συγχωριανοί της επιμένουν ότι για την κατάσταση φταίει το φράγμα των Τριών Φαραγγιών. «Η γη τρέμει και ανοίγει, αλλά είμαστε φτωχοί άνθρωποι και δεν μπορούμε να φύγουμε» λέει απελπισμένη η Ξιάνγκ.

Διάβρωση των εδαφών
Οι ντόπιοι που ζουν κατά μήκος τους ταμιευτήρα, σε μία απόσταση 660 χιλιομέτρων, παραπονούνται για τη διάβρωση των εδαφών, τις κατολισθήσεις και τις καθιζήσεις που ήδη από πέρυσι, οπότε το επίπεδο των υδάτων στο φράγμα ανήλθε για δεύτερη φορά, διαρκώς επιδεινώνονται.

Μπορεί οι τοπικές αρχές να δεσμεύονται ότι θα καταφέρουν να επιλύσουν τα προβλήματα που γεννάει η κατασκευή του φράγματος, αλλά οι φτωχοί αγρότες που κατοικούν στην περιοχή εξακολουθούν να φοβούνται.

Το φράγμα των Τριών Φαραγγιών είναι το μεγαλύτερο του κόσμου, ένα θαύμα μηχανικής, που θα τιθασεύσει τον τρίτο μακρύτερο ποταμό του κόσμου και θα εκμεταλλευτεί τη δύναμη του. Ταυτόχρονα, όμως, είναι η αιτία που 1,4 εκατ. άνθρωποι εγκατέλειψαν τα σπίτια τους.

Οι επιστήμονες είχαν εξ αρχής προβλέψει ότι το μεγαλόπνοο έργο θα προκαλούσε προβλήματα. Καθώς τα επιπέδα του ύδατος στο φράγμα πότε ανεβαίνουν και πότε περιορίζονται, διαβρώνουν τις ακτές.

Ο Λι Χενγκσούν, ειδικός σε θέματα περιβάλλοντος στο Πανεπιστήμιο του Τσονγκουίνγκ, δεν μετράει τα λόγια του. «Η περιοχή όπου κατασκευάστηκε το φράγμα ήταν πάντα επιρρεπής σε κατολισθήσεις. Τώρα οι διακυμάνσεις του ύδατος ασκούν στις όχθες επικίνδυνες πιέσεις, καθώς αποσταθεροποιούν τα στρώματα εδάφους και πετρωμάτων. Ετσι, η διαδοχική εμφάνιση ξηρασίας και καταρρακτώδους βροχής είναι πολύ πιθανό να επιφέρει καθίζηση».

Τον Ιούλιο του 2003, όταν άρχισε για πρώτη φορά να γεμίζει το φράγμα με νερό, μια κατολίσθηση στο χωριό Κιαντσιαπίνγκ της επαρχίας Ζιγκούι του Χιουμπέι σκότωσε 24 ανθρώπους και άφησε αστέγους 1.100, ενώ ολόκληρος ο λόφος μεταβλήθηκε σε άμορφη μάζα από χώμα, βράχους και ερείπια σπιτιών. Το βροχερό καλοκαίρι του 2007, το τραγικό σενάριο επαναλήφθηκε όταν κατολισθήσεις λάσπης σε ολόκληρη την περιοχή του φράγματος προκάλεσαν τον θάνατο 13 ανθρώπων.

Σύμφωνα με το κρατικό πρακτορείο ειδήσεων «Νέα Κίνα», υπάρχουν τουλάχιστον 1.900 σημεία γεωλογικού κινδύνου στην περιοχή του φράγματος. Σε 362 περιπτώσεις πρέπει να αντιμετωπισθούν άμεσα. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι επιστήμονες των κρατικών ινστιτούτων που παρακολουθούν την κατάσταση είναι εξαιρετικά επικριτικοί και υποστηρίζουν ότι οι τοπικοί αξιωματούχοι δεν πράττουν τίποτα για να προλάβουν την καταστροφή. «Τόσο το εύρος όσο και η ένταση των προβλημάτων έχουν υπερβεί κάθε πρόβλεψη» δήλωσε ο Λιου Τσανγκμίνγκ, μηχανικός της Κινεζικής Ακαδημίας Επιστημών που ασχολείται με το φράγμα.

Σήμα κινδύνου
Βέβαια, έχει ήδη ακουστεί το σήμα κινδύνου που εκπέμπουν οι επιστήμονες. Τον Απρίλιο, ο πρωθυπουργός της χώρας Τζιαμπάο, γεωλόγος το επάγγελμα, ανέλαβε την προεδρία της επιτροπής κατασκευής του φράγματος και λίγο αργότερα συγκάλεσε κυβερνητική σύσκεψη για την εξέρευση τρόπων με τους οποίους θα λυθούν οι περιβαλλοντικοί κίνδυνοι που εγκυμονεί το έργο.

Τον Σεπτέμβριο, εξάλλου, ένας από τους ανώτερους αξιωματούχος του προγράμματος κατασκευής του φράγματος προειδοποίησε για την επερχόμενη καταστροφή που θα προκληθεί από τις μεταβολές της γεωλογικής δομής στην περιοχή. Εκτοτε, οι αξιωματούχοι «αλλάξαν σκοπό» και υποστηρίζουν ότι όλα βρίσκονται υπό έλεγχο. Και όμως οι καθιζήσεις και οι κατολισθήσεις δεν αφήνουν περιθώρια καθησυχασμού στους ντόπιους πληθυσμούς. Πρέπει είτε να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους είτε να αποδεχθούν τον κίνδυνο που διατρέχουν και να ζήσουν με αυτόν.

Εφιαλτική η ρύπανση του ποταμού Γιανγκτσέ
Περισσότεροι από 30,5 δισ. τόνοι βιομηχανικών, γεωργικών και άλλων αποβλήτων ερρίφθησαν πέρυσι στα νερά του Γιανγκτσέ, του μεγαλύτερου ποταμού της Κίνας, ανέφεραν κινεζικά ΜΜΕ, σημειώνοντας ότι πρόκειται για ποσότητα ρεκόρ, διπλάσια από της περασμένης εικοσαετίας. Τα απόβλητα αυξήθηκαν κατά 900 εκατ. τόνους (ποσοστό 3,1%) από το 2006. Σύμφωνα με τους περιβαλλοντολόγους η κατάσταση θα επιδεινωθεί μετά την ολοκλήρωση της κατασκευής του φράγματος των Τριών Φαραγγιών. Δεν είναι λίγοι αυτοί που πιστεύουν ότι το φράγμα θα μεταβάλει το ποτάμι σε μία πελώρια «τουαλέτα» με στάσιμα νερά. Κοινή έκθεση, που συντάχθηκε από Κινέζους και Ελβετούς επιστήμονες στις αρχές του μήνα, αναφέρει ότι η ρύπανση στον Γιανγκτσέ είναι «τεράστια» αλλά η οικολογική καταστροφή μπορεί να αντιστραφεί, εφόσον φυσικά η κινεζική κυβέρνηση λάβει τα απαραίτητα μέτρα. Πολλά από τα είδη που ζουν στα οικοσυστήματα του ποταμού βρίσκονται στα πρόθυρα του αφανισμού, όπως το λευκοπτέρυγο δελφίνι και ο οξύρρυγχος του Γιανγκτσέ.

(πηγή: www.kathimerini.gr, 18/11/2007)

Οι ακριβότεροι εμπορικοί δρόμοι του κόσμου

Στη λίστα της Cushman & Wakefield ο πιο ακριβός δρόμος είναι η 5η Λεωφόρος στη Νέα Υόρκη, με ετήσιο ενοίκιο τα 11.983 ευρώ/ τ.μ., γεγονός που σημαίνει ότι ο μισθωτής ενός καταστήματος 100 τ.μ. καταβάλλει κάθε χρόνο στον ιδιοκτήτη 1.198.000 ευρώ! Δεύτερος πιο ακριβός δρόμος είναι η Causeway στο Χονγκ Κονγκ με ενοίκιο 9.688 ευρώ / τ.μ. και τρίτος η Champs Εlysees στο Παρίσι με μίσθωμα 7.364 ευρώ/τ.μ.

Σύμφωνα με την έρευνα της διεθνούς εταιρείας Cushman & Wakefield, το ετήσιο μίσθωμα ενός καταστήματος στην Ερμού είναι 3.600 ευρώ το τ.μ., υψηλότερο απ΄ ό,τι στον πιο εμπορικό δρόμο του Μιλάνου, της Μαδρίτης, της Βιέννης, της Μόσχας και των Βρυξελλών.
Αιτία για το ράλι αυτό των ενοικίων είναι η άφιξη στην ελληνική αγορά πολλών ξένων αλυσίδων ρουχισμού, οι οποίες μετά την είσοδό τους στα καινούργια εμπορικά κέντρα, δοκιμάζουν τις δυνάμεις τους και στους μεγάλους εμπορικούς δρόμους.

Επίσης, σύμφωνα με την έρευνα, η Ινδία, λόγω της τεράστιας ανάπτυξης που γνωρίζει, είναι η χώρα που ανέβηκε τις περισσότερες θέσεις στην παγκόσμια κατάταξη με τις πιο ακριβές αγορές. Από την 24η θέση πέρυσι, η Κhan Μarket- ο πιο ακριβός εμπορικός δρόμος στο Νέο Δελχί- πέρασε φέτος στη 16η θέση, πιο ψηλά από εμπορικούς δρόμους στην Κοπεγχάγη, το Άμστερνταμ και το Όσλο.

(πηγή: www.tanea.gr, 18/11/2007)

Εκστρατεία στην Ιταλία για να σταματήσουν οι διωγμοί κατά της μαύρης γάτας

«Ημέρα της μαύρης γάτας» κηρύχθηκε το Σάββατο, 17 Νοεμβρίου, από τους ζωόφιλους της Ιταλίας, σε μία προσπάθεια να σταματήσουν οι μαζικοί διωγμοί των συμπαθών τετράποδων από προληπτικούς που είναι πεπεισμένοι ότι φέρνουν γρουσουζιά.

Οι μαύρες γάτες πιστεύεται σε πολλές χώρες ότι φέρνουν κακοτυχία, πουθενά όμως η πρόληψη αυτή δεν είναι τόσο βαθειά ριζωμένη όσο στην Ιταλία, όπου ένα παπικό διάταγμα, τον Μεσαίωνα, τις χαρακτήριζε «όργανα του Σατανά».

Έκτοτε, οι μαύρες γάτες ρίχνονταν στην πυρά μαζί με τις υποτιθέμενες μάγισσες.

Η Ιταλική Ένωση Προστασίας των Ζώων και του Περιβάλλοντος (AIDAA) υπολογίζει ότι πέρυσι θανατώθηκαν με διάφορους τρόπους στη χώρα 60.000 γάτες, λόγω δυσειδαιμονίας αλλά και σε τελετές σατανιστών και από εργαστήρια καλλυντικών, όπου η μαύρη γούνα θεωρείται αποτελεσματικότερη.

«Θέλουμε να σταματήσουμε αυτή τη σφαγή, να ευαισθητοποιήσουμε τον κόσμο και να αποκαταστήσουμε την αξιοπρέπεια της μαύρης γάτας» δήλωσε ο πρόεδρος της AIDAA Λορέντζο Κρότσε.

Η οργάνωση έχει στήσει σε διάφορες πόλεις και κωμοπόλεις της Ιταλίας 200 περίπου σημεία πληροφόρησης, τα οποία ενημερώνουν τους περαστικούς για το θέμα, τους μοιράζουν υλικό για τη θέση της μαύρης γάτας στη λογοτεχνία, τους ζητούν να υπογράψουν ένα ψήφισμα με σχετικό περιεχόμενο και τους καλούν να υιοθετήσουν μία από τις 5.000 μαύρες γάτες που φιλοξενούνται σε καταφύγια ζώων.

Η AIDAA έχει στείλει επίσης μία επιστολή στον Πάπα Βενέδικτο, ο οποίος είναι γνωστό ότι αγαπά τις γάτες. «Θα ήταν υπέροχο να αναγνωρίσει την πρωτοβουλία μας και να βγει να πει ότι η πρόληψη ενάντια στις μαύρες γάτες είναι καθαρή ανοησία» είπε ο επικεφαλής της AIDAA.

(πηγή: www.in.gr, 17/11/2007)

Η μαύρη γάτα, θύμα της προκατάληψης
Οταν καθημερινά αντικρίζουμε στους ελληνικούς δρόμους το αισχρό θέαμα των πατημένων ζώων από αυτοκίνητα, σίγουρα σκεφτόμαστε ότι στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες τα τετράποδα μπορεί να έχουν καλύτερη τύχη. Οχι απαραίτητα. Πρόσφατα δημοσιεύματα ξένων εφημερίδων αποκαλύπτουν ότι στην Ιταλία τουλάχιστον 60.000 γάτες εξοντώνονται κάθε χρόνο, μόνο και μόνο επειδή έχουν μαύρο τρίχωμα. Μέλη αιρέσεων που κάνουν σατανιστικές τελετές, αλλά και άνθρωποι που είναι απλώς προληπτικοί τις σκοτώνουν, προκαλώντας την έντονη αντίδραση φιλοζωικών οργανώσεων στη γειτονική χώρα.

Οπως αναφέρεται σε άρθρο της βρετανικής Telegraph, οι Ιταλοί όταν δουν μια μαύρη γάτα στον δρόμο πιστεύουν πως είναι ένδειξη του ότι ο διάβολος είναι παρών. Ο Λορέντσο Κρότσε, επικεφαλής της οργάνωσης για την Προστασία των Ζώων και του Περιβάλλοντος, που έδωσε μεγάλη δημοσιότητα στο θέμα, δεν διστάζει να κατηγορήσει ευθέως την Εκκλησία για τη διάδοση τέτοιων μυθοπλασιών. «Ο καθολικός κλήρος έχει διαιωνίσει την ιδέα αυτή, που με τους αιώνες έχει πια ριζώσει στο μυαλό των ανθρώπων. Πολλές φορές τη διαταγή για τον αφανισμό τους έδιδαν οι ίδιοι οι ιερείς. Σήμερα, συνήθως τα αμόρφωτα άτομα έχουν τέτοιες πεποιθήσεις», υποστηρίζει ο Κρότσε, συμπληρώνοντας ότι πολλά μαύρα γατιά εξαφανίστηκαν κοντά στον εορτασμό του Χάλοουιν, πιθανώς από μέλη σατανιστικών οργανώσεων.

Αλλη μια επικίνδυνη ημέρα είναι η 17η Νοεμβρίου, που θεωρείται τόσο γρουσούζικη για τους Ιταλούς όσο και η Τρίτη και 13 για τους Ελληνες. Αυτήν την περίεργη επέτειο επέλεξε φιλοζωική οργάνωση της Ιταλίας, οργανώνοντας δράσεις σε Μιλάνο, Ρώμη και άλλες πόλεις, για να προωθήσει την καμπάνια για την προστασία των μαύρων τετράποδων. Παράλληλα, έστειλε μια επιστολή στον Πάπα Βενέδικτο, ζητώντας τη βοήθειά του. Είναι γνωστό ότι ο Ποντίφικας αγαπά τις γάτες.

Η ειρωνεία για τις μαύρες γάτες είναι πως θεωρούνται κακή τύχη μόνο σε ορισμένες χώρες. Στην Αγγλία και την Ιρλανδία είναι καλορίζικες και επομένως δεν κινδυνεύουν τόσο πολύ. Αντιθέτως, στην Ισπανία, την Ιταλία και κάποια μέρη των ΗΠΑ έχουν ταυτιστεί με την ενσάρκωση του σατανά ή με τις μάγισσες. Λέγεται, μάλιστα, ότι ήταν τα αγαπημένα κατοικίδια των τελευταίων επειδή δεν ξεχώριζαν μέσα στο σκοτάδι. Το ίδιο ισχύει στη Μολδαβία, τη Ρουμανία και την Ινδία. Στην Ελλάδα αντιμετωπίζονται επίσης ως κακοί οιωνοί, αλλά σε καμιά περίπτωση δεν θα μπορούσε να μιλήσει κανείς για οργανωμένη εξόντωσή τους, όπως στην Ιταλία.

Ιστορικά, η εικόνα της μαύρης γάτας έχει συνδεθεί με κινήματα, ομάδες, ιδέες, εταιρείες και διάσημα στέκια. Το 1918 συνδέθηκε με την αναρχία και το σαμποτάζ, ενώ «Ο μαύρος γάτος» ήταν ένα από τα πιο περίφημα καμπαρέ του 19ου αιώνα στη Μονμάρτρη· λειτούργησε από το 1881 έως και το 1897. Η διάσημη αφίσα με το Chat Noir του Theoplile Steinlen είναι μία από τις πλέον αναγνωρίσιμες αφίσες στην ιστορία της τέχνης. «Η τελευταία μαύρη γάτα» είναι ένα από τα γνωστά βιβλία του συγγραφέα Ευγένιου Τριβιζά, το πρώτο του μυθιστόρημα για μικρούς και μεγάλους. Σε ένα μακρινό νησί, τα μέλη μιας μυστικής αδελφότητας προληπτικών πιστεύουν ότι οι μαύρες γάτες φέρνουν γρουσουζιά και αποφασίζουν να τις εξολοθρεύσουν με δηλητήρια, παγίδες και χίλιους δυο απάνθρωπους τρόπους. Σε λίγο έχουν σχεδόν επιτύχει τον σκοπό τους. Μόνο μία μαύρη γάτα απομένει ζωντανή. Μήπως μιλούσε για την Ιταλία;

(πηγή: www.kathimerini.gr, 13/11)

Οταν οι Βερσαλλίες ήταν επιπλωμένες με ασήμι

O αέρας και το... χρώμα μιας άλλης εποχής έχουν καταλάβει τις Βερσαλλίες, όπου αρχίζει σήμερα μια από τις πιο εντυπωσιακές εκθέσεις, με θέμα το ασήμι και την αμύθητη πολυτέλεια της αυλής του Λουδοβίκου ΙΔ΄. Κολοσσιαία κηροπήγια βάρους έως και 350 κιλών, τραπέζια, ανθοδοχεία, πολυέλαιοι και καθρέπτες που εκπέμπουν βασιλική λάμψη και στόλιζαν την αίθουσα των Κατόπτρων, έχουν παραταχθεί για να αιχμαλωτίσουν το βλέμμα, στον πύργο των Βερσαλλιών. Ο τίτλος της έκθεσης τα λέει όλα: «Οταν οι Βερσαλλίες ήταν επιπλωμένες με ασήμι».

Συνολικά 200 έργα και έπιπλα τέχνης, φτιαγμένα από τους καλύτερους αργυροχόους της εποχής, αναβιώνουν την ατμόσφαιρα της αυλής του βασιλιά Ηλιου, στα βασιλικά διαμερίσματα στον πύργο των Βερσαλλιών έξω από το Παρίσι. «Πρόκειται για την πρώτη έκθεση που γίνεται ποτέ στα βασιλικά διαμερίσματα και πιθανότατα για την τελευταία, καθώς δεν θα υπάρξει τίποτε άλλο τόσο μεγάλο για να εκθέσουμε εκεί», δήλωσε χαρακτηριστικά η Μπεατρίς Σολ, επικεφαλής της διοργάνωσης. «Στόχος μας είναι να δείξουμε γιατί οι Ευρωπαίοι βασιλείς και επισκέπτες παραληρούσαν, έχοντας δει απο κοντά την αργυρή επίπλωση των Βερσαλλιών». Τα ασημενια έπιπλα και άλλα αντικείμενα της έκθεσης συγκεντρώθηκαν από το Κάστρο Ρόζενμποργκ της Δανίας, από τη βασιλική οικογένεια της Αγγλίας, από το Κάστρο Μαρίενμπουργκ του Αννόβερου, από το Κρεμλίνο, το Κάστρο της Δρέσδης και άλλα μέρη του κόσμου, όπου και θα επιστραφούν μετά το πέρας της έκθεσης στις 9 Μαρτίου. Το ασήμι, με προέλευση είτε το Περού είτε τα ορυχεία της Ευρώπης, εθεωρείτο τότε το πιο επιβλητικό μέταλλο της εποχής, εξηγεί η κ. Σολ. «Ο Λουδοβίκος ΙΔ΄ ήθελε το ασήμι να υπηρετεί την εικόνα του. Τα αργυρά κομμάτια της επίπλωσής του, τόσο βαριά που χρειάζονταν αρκετούς άνδρες για τη μεταφορά τους, αποτελούσαν ένδειξη της ισχύος του. Οφειλαν να είναι τα πιο ωραία, τα πιο πολλά, τα πιο μοντέρνα». Επί δύο δεκαετίες το ασήμι τροφοδοτούσε μια μεγαλειώδη βιομηχανία τέχνης. «Ο ίδιος δεν εφηύρε την αργυρή επίπλωση, αλλά της έδωσε μέγεθος». Απειλούμενος με πόλεμο το 1689, αποφάσισε να λιώσει μέρος αυτού του πλούτου για να χρηματοδοτήσει τον στρατό...

(πηγή: www.kathimerini.gr, 21/11/2007)