10 ταξίδια του ζην επικινδύνως

Μία ευρύτατα διαδεδομένη αντίληψη λέει ότι η αναζήτηση του κινδύνου είναι κατάλοιπο του τρόπου ζωής των πρωτόγονων προγόνων μας –παράμετρο την οποία αποκλείσαμε αργά αλλά σταθερά, κατασκευάζοντας ασφαλή περιβάλλοντα ζωής και προσπαθώντας να ελαχιστοποιήσουμε κινδύνους και ρίσκα σε αναζήτηση της «ποιότητας ζωής» και μην καταφέρνοντας να προβλέψουμε ότι ο κίνδυνος και η επιβίωση σε πείσμα αυτού είχε χαραχτεί τόσο βαθιά στο DNA μας που θα συνεχίζαμε να την αποζητάμε. Μία άλλη, περισσότερο χειροπιαστή, εξήγηση θέλει την αδρεναλίνη, την ουσία που παράγει ο εγκέφαλος σε κατάσταση κινδύνου να μην απέχει πολύ από το συναίσθημα ευφορίας εν γένει.

Όπως και να έχει, ο κίνδυνος δεν έπαψε ποτέ να αποτελεί ζητούμενο για μια μεγάλη μερίδα πληθυσμού, που αισθάνεται την ανάγκη να φτάσει τόσο κοντά στα όρια που χωρίζουν τη ζωή από το θάνατο για να κατακτήσει το συναίσθημα που προκαλούν οι στιγμές που αργότερα κατηγοριοποιούνται υπό τον όρο «εμπειρίες ζωής» –ή που το βλέπει ως τρόπο διασκέδασης.

Ράφτινγκ με τους κροκόδειλους
Ποταμός Zambezi, Αφρική
Από τον Ιούλιο έως τον Ιανουάριο, στο φαράγγι Batoka, κάτω από τους Καταρράκτες Βικτόρια, τα διασημότερα –και δυσκολότερα– ορμητικά σημεία βαφτίζονται με εύγλωττα ονόματα όπως Highway to Hell, Stairway to Heaven και Mother. Αν νομίζατε ότι αυτά ήταν κλασσικά ροκ κομμάτια ξανασκεφτείτε το –μία λάθος κίνηση και θα μπορούσαν να είναι, επίσης, το κύκνειο άσμα σας.
Ακόμη και κάτω από τα πλέον γαλήνια νερά του ποταμού, κοπάδια κροκοδείλων απολαμβάνουν τις βόλτες τους περιμένοντας παρέα. Τα επίσημα στοιχεία λένε ότι τη βρίσκουν, περίπου 30 φορές το χρόνο. Λιγότερο επικίνδυνα, αλλά αρκετά ενοχλητικά, τα συμπαθέστατα μαϊμουδάκια στα δέντρα πάνω από το ποτάμι διασκεδάζουν δροσίζοντας τους τουρίστες με τα ούρα τους.

Οδήγηση στο Nuerburgring
Κολωνία, Γερμανία
Γνωστή και ως «Πράσινη Κόλαση» η πίστα αυτή, που ολοκληρώθηκε το 1927, θεωρείται –και δικαίως– από τις δυσκολότερες της Ευρώπης. Επαγγελματίες, ντόπιοι και τουρίστες συρρέουν από κάθε γωνιά του κόσμου, φιλοδοξώντας να δαμάσουν το θηρίο. Γεμάτη επικίνδυνες στροφές και ατελείωτες προκλήσεις, έκανε τον Juan Manuel Fangio να σταματήσει τους αγώνες μετά από μερικούς γύρους – ρεκόρ σε αυτήν. Η… ασφαλής λύση είναι να επιβιβαστείτε σε μια BMW για μερικούς γύρους με επαγγελματία οδηγό –αν και κατά πάσα πιθανότητα θα μπείτε στον πειρασμό να οδηγήσετε ένα αγωνιστικό αυτοκίνητο μόνοι σας. Με λίγη τύχη, στο τέλος της ημέρας θα έχει τραυματιστεί μόνο ο εγωισμός σας.

Τρέξιμο με τους ταύρους
Pamplona, Ισπανία
Οι γιορτές του San Fermin στην Ισπανία δε θα αποτελούσαν το στάνταρ θέμα της δεύτερης εβδομάδας του Ιουλίου κάθε δελτίου ειδήσεων που σέβεται τον εαυτό του, αν δεν περιελάμβαναν το παγκοσμίως γνωστό πλέον “running with the bulls” και τους τραυματισμούς και θανάτους που ορισμένες φορές συνεπάγεται.
Η όλη κούρσα δε διαρκεί περισσότερο από 3 λεπτά, αλλά, όπως λένε οι έχοντες εμπειρία, ο χρόνος αυτός είναι αρκετός για να δείτε όλη σας τη ζωή να περνά μπροστά από τα μάτια σας –ξανά και ξανά. Η παράδοση κρατά αιώνες ολόκληρους και θα μπορούσε άνετα να διεκδικήσει τον τίτλο του πρώτου και αυθεντικότερου extreme sport όλων των εποχών. Πριν ξεκινήσετε, φροντίστε να δείτε τη διαδρομή, να εντοπίσετε τα δύσκολα σημεία της, να μιλήσετε με έμπειρους runners –ναι, υπάρχουν άνθρωποι που το κάνουν συχνά αυτό– και να βεβαιωθείτε πως διαθέτετε ικανοποιητική φυσική κατάσταση. Η ταχύτητα χαρίζει extra πόντους στην προσπάθεια να αποφύγετε τη δημιουργία νέων τρυπών στο σώμα σας.
Αν επιβιώσετε την κούρσα –που δεν είναι τόσο επικίνδυνη όσο φαίνεται, αφού, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, μόνο 15 άνθρωποι έχουν σκοτωθεί κατά τη διάρκειά της από το 1924 μέχρι σήμερα– θα πάρετε το T-shirt που γράφει “I ran through hell”, το οποίο και θα επιδεικνύετε με υπερηφάνεια μια ολόκληρη ζωή.

Ανάβαση στο Έβερεστ
Κατμαντού, Νεπάλ
Η κορυφή των κορυφών, το υψηλότερο σημείο του κόσμου, η πιο αφιλόξενη γωνιά του πλανήτη… Από την πρώτη του «κατάκτηση» μέχρι σήμερα, το Έβερεστ δεν έχει πάψει να αποτελεί τον απόλυτο στόχο –και ταυτόχρονα το απόλυτο όνειρο– όλων εκείνων που αναζητούν δυνατές ταξιδιωτικές εμπειρίες και συγκινήσεις. Τα 9 χιλιάδες μέτρα υψόμετρο, βέβαια, δε συνιστούν φιλόξενο σημείο και η ανάβαση εγκυμονεί κινδύνους που μπορεί να κοστίσουν από το μισό σωματικό βάρος μέχρι τη ζωή των φιλόδοξων εξερευνητών.
Τα μέτρα προστασίας που απαιτούνται ε, πιβάλλεται να τηρούνται ευλαβικά και η προετοιμασία –πνευματική και σωματική– μπορεί να διαρκέσει μέχρι και δύο χρόνια. Επιπλέον, καθότι δεν μπορείτε να επιχειρήσετε την ανάβαση μόνοι σας, το κόστος συμμετοχής σε μια αποστολή μπορεί να ανέλθει ή και να ξεπεράσει τα 40.000 ευρώ. Αν δεν αποθαρρυνθείτε, η ανταμοιβή ισούται με το συναίσθημα της κατάκτησης της υψηλότερης κορυφής του κόσμου –και με ατελείωτα χρόνια συναρπαστικών διηγήσεων.

Παρατήρηση άγριων ζώων
Κένυα, Αφρική
Εννοείται πως δεν αναφερόμαστε στις οργανωμένες εκδρομές – τουριστοπαγίδες που πραγματοποιούνται με βαμμένα λεοπάρ μπάγκι τα οποία κινούνται με 4 χιλιόμετρα την ώρα, αλλά στην αυθεντική παρατήρηση της άγριας ζωής την ξενάγηση στην οποία θα σας προσφέρουν οι ντόπιοι και όχι τα γραφεία τουρισμού. Η παντελώς απρόβλεπτη συμπεριφορά των άγριων ζώων αναμφισβήτητα θα κάνει τη ζωή σας να περάσει μπροστά από τα μάτια σας σε κλάσματα δευτερολέπτου –αλλά ταυτόχρονα θα σας γοητεύσει. Ακούγεται προφανές, αλλά οποιαδήποτε απόπειρα να πλησιάσετε τα ζώα μπορεί να αποβεί καταστροφική. Κι αν τολμήσετε την κατασκήνωση στη ζούγκλα, σίγουρα θα αναρωτηθείτε σχετικά με τις… ορέξεις που προκαλείτε στα αντικείμενα της παρατήρησής σας.

Luging στους δρόμους της Νέας Υόρκης
Ο όρος luging –που είναι ακόμη πολύ φρέσκος για να μεταφραστεί στα ελληνικά, είναι όμως ζήτημα χρόνου για να ακούσουμε και στην Αθήνα κάτι του στυλ «λαγκάρισμα»– αναφέρεται στο νέο αγαπημένο χόμπι των skaters να διασχίζουν τους δρόμους των πόλεων ξαπλωμένοι στις σανίδες τους. Οι επίσημοι αγώνες που διοργανώνονταν στο Signal Hill, κοντά στο Long Beach της Καλιφόρνια, διεκόπησαν λόγω του ανησυχητικά υψηλού ποσοστού τραυματισμών.
Έχοντας καταστεί παράνομο σε αρκετές περιοχές των Ηνωμένων Πολιτειών, το luging επιφέρει κινδύνους τόσο προφανείς, όπως η κίνηση και το ενδεχόμενο οι lugers να περάσουν εντελώς απαρατήρητοι μπροστά –ή κάτω– από μια νταλίκα, όσο και μη, όπως τα σπασμένα πεζοδρόμια ή οι ανισόπεδες διαβάσεις που όσο εύκολα θεωρούνται ασήμαντοι άλλο τόσο μπορούν να σας χαρίσουν μια σπασμένη πλάτη. Στο μεγαλύτερο γεγονός του ιδιότυπου αυτού σπορ, το Madison County Gravity Fest που διοργανώνεται κάθε χρόνο στο Munnsville της Νέας Υόρκης, το ζητούμενο δεν είναι μόνο η ταχύτητα. Είναι και η επιβίωση, για να μπορέσουν οι παράτολμοι αθλητές να διηγηθούν αργότερα τις εμπειρίες τους.

Baja 1000
Ensenada έως Cabo San Lucas, Μεξικό
Το Baja 1000 είναι μια εκτός δρόμου διαδρομή που πραγματοποιείται κάθε φθινόπωρο στο Μεξικό. Ο αγώνας, που παρά το όνομά του αφορά την οδήγηση στην έρημο επί μόλις…1.200 μίλια, επιτρέπει τη συμμετοχή με διάφορα οχήματα από δίκυκλα έως αυτοκίνητα παραγωγής, buggies, φορτηγά και «κάστομ» οχήματα. Το πρωτότυπο αυτού του ράλι; Οι θεατές δικαιούνται να σαμποτάρουν τους οδηγούς με όποιον τρόπο θεωρούν ενδεδειγμένο. Αν και η δημοφιλία του Baja πόρρω απέχει από αυτή του διάσημου Παρίσι- Ντακάρ, από το 1967 που διοργανώνεται, έλκει (δικαίως) τη φήμη του πιο επικίνδυνου ράλι. Φέτος το Νοέμβριο η 40η επέτειος αναμένεται λαμπρή.

Αγώνας ιστιοπλοΐας Mini Transat
Από τη Γαλλία στη Βραζιλία
Αν νομίζετε ότι πρόκειται για ιστιοπλοϊκό αγώνα, απλώς κάνετε λάθος. Εκτός και αν 5.000 μίλια στον Ατλαντικό, από τη Γαλλία έως τη Βραζιλία, με σκάφη μικρότερα των 21 ποδών και με κατάρτι μικρότερο των 40 ποδών σας μοιάζει για κρουαζιέρα αναψυχής… Εκεί, ακόμη και έμπειροι ναυτικοί χάνονται για αρκετές ημέρες στη θάλασσα, αφού οι σφοδρές καταιγίδες μόνο σπάνιες δεν είναι. Οι στατιστικές λένε ότι περίπου το 10% των συμμετεχόντων σε κάποια στιγμή της διαδρομής πέφτουν στη θάλασσα. Δεν είναι τυχαίο ότι επτά από αυτούς –από το 1977 που οργανώνεται ο αγώνας– δεν ανέβηκαν ποτέ ξανά στο σκάφος τους.

Ποδηλατάδες στο Camino de la Muerte
La Paz, Βολιβία
Τι υποθέτουμε αν δούμε ντόπιους να προσεύχονται πριν ξεκινήσουν να διασχίσουν ένα δρόμο που περνά από βουνά; Είτε ότι είναι θρησκόληπτοι, είτε ότι πάσχουν από υψοφοβία είτε ότι ο δρόμος είναι επικίνδυνος. Το σωστό σε αυτή την περίπτωση είναι το τρίτο. Αν αναρωτιέστε, το όνομα στα ισπανικά σημαίνει Δρόμος του Θανάτου –και κατά πάσα πιθανότητα τον έχετε θαυμάσει σε διάφορα e-mail με «απίστευτες φωτογραφίες απ’ όλο τον κόσμο».
Ο δρόμος καλύπτει μια απόσταση 70 χιλιομέτρων από τη La Paz στο Coroico, έχοντας σε αρκετά σημεία πλάτος μικρότερο της μιας λωρίδας και αρκετές κάθετες χαράδρες –χωρίς προστατευτικά– ύψους 500 μέτρων. Οι extreme ποδηλάτες που τον διασχίζουν κάνουν λόγο για απίστευτα επίπεδα αδρεναλίνης –ειδικά στο κατέβασμα– και υπέροχα φυσικά τοπία, τα οποία όμως καλό θα ήταν να μη σας αποσπάσουν την προσοχή. Αυτό το τελευταίο ισχύει και για τα διάσπαρτα αυτοκίνητα που μπορεί να πιάσετε με την άκρη του ματιού σας να «κοιμούνται» στη χαράδρα.

Αναρρίχηση στους πάγους
Χιντερχάιν, Ελβετία
Καταπίπτοντες βράχοι, κατολισθήσεις, απίστευτο κρύο και φυσικά η… βαρύτητα. Με όλα αυτά να συνωμοτούν εναντίον του επίδοξου αναρριχητή ο αγώνας δεν φαίνεται και πολύ δίκαιος. Αντί για κάποιο ηλιόλουστο θέρετρο της Μεσογείου, οι ριψοκίνδυνοι θα επιλέξουν την τοποθεσία κάπου δυτικά του διάσημου St Moritz κοντά στα ιταλοελβετικά σύνορα. Οι τολμηροί θα νιώσουν ευγνώμονες αν συναντήσουν τμήματα στα οποία η καθετότητα είναι «μόνο» 50 μοίρες, αφού τα περισσότερα από αυτά είναι στις 90 μοίρες.

(πηγή: www.in2life.gr, 9/11/2007)